-
21 σίλλος
σίλλος (gew. falsch σιλλός betont), ὁ, Hohn, Spott; bes. ein Spottgedicht, in welchem Sinne Timon der Phliasier es zuerst gebraucht zu haben scheint, der um die 127. Olympiade drei Bücher σίλλοι in Hexametern schrieb, in denen er alle griechischen Philosophen, mit Ausnahme des Pyrrhon und der Skeptiker, denen er selbst anhing, nicht ohne viel Geist und Witz verspottet haben soll, vgl. D. L. 9, 109 u. Fr. Paul De Sillis graecorum, Berol. 1821. – Sp. nannten σίλλος alles Spottende, was in einem Gedichte vorkam. – Die Ableitung ist dunkel; Einige leiten es von εἴλω, ἰλλός ab, höhnisch spottend das Auge verdrehen, wobei man nur nicht an eine Zusammensetzung σείειν τοὺς ἴλλους denken muß; Schneid. hält es für eine Nebenform von σιμός, weil eine aufgeworfene, gerümpfte Nase Zeichen des Spottes sei; vielleicht hängt es mit Σειληνός zusammen. – Bei Luc. Lexiph. 5 steht σίλλος für ἰλλός, schielend.
-
22 τρώγω
τρώγω, fut. τρώξομαι, Ar. Ach. 771; aor. ἔτραγον, selten ἔτρωξα, wie κατατρώξαντες Timon. frg. 7; aor. pass. ἐτράγην (verwandt mit τρύω); – nagen, knuppern, essen, fressen, bes. rohe Speisen; Hom. von den Maulthieren, τρώγειν ἄγρωστιν, Od. 6, 90; Her. 2, 37 sagt τοὺς γενομένους κυάμους οὔτε τρώγουσι οὔτε ἕψοντες πατέονται, weder roh noch gekocht essen; vgl. 1, 71. 2, 92. 4, 177; später bes. vom Nachtisch, Nüsse, Mandeln knacken, naschen, Ar. u. A.; allgemein, πίνειν καὶ τρώγειν, Dem. 19, 197; Folgende; δύο τρώγομεν ἀδελφοί, Pol. 52, 9, 9, wir leben zusammen. – Vgl. B. A. 114.
-
23 τρῡπάω
τρῡπάω, bohren, durchbohren, Od. 9, 384 u. Folgende; nach Thom. Mag. nicht attisch; findet sich aber Plat. Crat. 327 e 388 a Theag. 124 b; τὰ ὦτα τετρυπημένος, Xen. An. 3, 1, 31; bes. war es der officielle Ausdruck bei Verurtheilungen durch die Richter, ἡ ψῆφος ἡ τετρυπημένη, im Ggstz von πλήρης, Aesch. 1, 79; Luc. bis acc. 35; ἐτετρύπητο ἔξοδος, Alex. 16; Timon. 18; im obscönen Sinne, wie περαίνω, Antist. 2 ( Plan. 243).
-
24 τερατόω
τερατόω, zum Wunder machen, u. med. als ein Wunder anstaunen, Timon bei D. L. 4, 42, ἠΰτε γλαῠκα πέρι σπίζαι τερατοῦντο.
-
25 τῑμώνιον
-
26 φαντασμός
-
27 φλεδών
φλεδών, όνος, ἡ, Geschwätzigkeit; ἀσπασίας φλεδόνας Xenophan. bei Ath. 462 f; vgl. Anthipp. ib. 403 u. Timon bei D. L. 2, 108.
-
28 χαρακίτης
χαρακίτης, ὁ, βιβλιακός, der Bücher kratzt, Bücherschmierer, Timon Phlias. 36 bei Ath. I, 22 d.
-
29 μυκτήρ
μυκτήρ, ῆρος, ὁ, Nase, Nüstern, gew. im plur.; Soph. frg. 320; εἰ μή γε πῦρ πνέουσι μυκτήρων ἄπο, Eur. Alc. 496; μυκτῆρες ὀσφραντήριοι sagt Eur. bei Ar. Ran. 891; οἷον μυκτὴρ μυκᾶται, Vesp. 1488; ποῖ παρακλίνεις τοὺς μυκτῆρας πρὸς τὰς λαύρας, Pax 158. – Auch der Elephantenrüssel, Arist. part. anim. 2, 16. – Die Tülle an der Lampe, Ar. Eccl. 5. – Uebertr. auch Spott, Hohn, Verachtung, die sich durch Naserümpfen und ein wegwerfendes Schnieben der Nase kund geben, Timon. bei D. L. 2, 19; Σωκρατικός, Ep. ad. 543 (IX, 188); Luc. Prom. 1.
-
30 μωλύτης
μωλύτης, ὁ, = μῶλυς, Timon. ep. (IX, 296) bei D. L. 7, 170.
-
31 κύνεος
-
32 κατα-τρώγω
κατα-τρώγω (s. τρώγω), zernagen, zerkauen, verzehren; κατατρώξομαι Cratin. bei Ath. IX, 385 b; κατέτραγον τὰς ἰσχάδας Ar. Ach. 809; einen aor. κατατρώξαντες hat Timon. fr. 7 bei S. Emp. adv. eth. 172; – c. gen., μήλου κυδωνίου κατατραγοῦσαν Plut. conj. praec. p. 411.
-
33 κοκκυστής
κοκκυστής, ὁ, der Kräher, Kreischer, Schreier, Timon Phlias. bei D. L. 9, 6.
-
34 εἰς-κατα-δύνω
εἰς-κατα-δύνω, dasselbe, ὄχλοιο περίστασιν εἰςκατέδυνεν Timon. bei D. L. 4, 42.
-
35 εἰκαιοσύνη
εἰκαιοσύνη, ἡ, Unbesonnenheit, Eitelkeit, Timon bei D. L. 5, 11.
-
36 βιβλιακός
βιβλιακός, in den Büchern bewandert, ἐν ἱστορίᾳ βιβλιακώτατος Plut. Rom. 12; β. χαρακεῖται, Bücherschmierer, Timon bei Ath. I, 22 d.
-
37 δειπνο-μανής
δειπνο-μανής, ές, nach Gastmählern unsinnig lüstern, Timon. Phlias. bei Ath. IV, 162 f.
-
38 νοερωτός
-
39 νηνεμία
νηνεμία, ἡ, ion. νηνεμίη, die Windstille; Hom. vrbdt γαλήνη νηνεμίη, windstille Meeresruhe, Od. 5, 392. 12, 169; νηνεμίης, während der Windstille, Il. 5, 523; Her. 7, 188; καὶ γαλῆναι, Plat. Theaet. 153 c; Gegensatz μέγα τι πνεῦμα, Phaed. 77 e; Hippocr. u. Sp., wie Timon. Phlias. 44, Pol. 34, 11, 14.
-
40 λιχνό-γραυς
λιχνό-γραυς, ἡ, eine leckerhafte alte Frau, Timon bei D. L. 7, 15.
См. также в других словарях:
timon — [ timɔ̃ ] n. m. • XIIe; lat. pop. timo, timonis, class. temo 1 ♦ Longue pièce de bois disposée à l avant d une voiture ou d une charrue, selon son axe longitudinal, et de chaque côté de laquelle on attelle une bête de trait. ⇒ 1. flèche,… … Encyclopédie Universelle
Timon — ? Timon Глазчатая ящерица (Timon lepidus) … Википедия
Timon (MA) — Timon (Maranhão) 5° 06′ 05″ S 42° 50′ 05″ W / 5.101516667, 42.83484167 … Wikipédia en Français
Timón — puede referir a: Timón (dispositivo), un elemento para dar dirección a vehículos que se desplazan a través de un fluido, como barcos y aviones. Timón de dirección, el utilizado en embarcaciones y el que permite que los aviones realicen el… … Wikipedia Español
Timon — may refer to:A given name of Greek origin: *Timon (philosopher), a Skeptic philosopher of classical Greece *Timon of Athens (person), a legendary misanthrope *Timon the Deacon, an early Christian leaderFiction: * Timon of Athens , a play by… … Wikipedia
timon — TIMON. s. m. Piece de bois du train de devant d un carrosse, d un chariot, qui est longue & droite, & à laquelle on attele les chevaux. Timon de chariot, de carosse. lever, abbaisser le timon. Timon, signifie aussi, Le gouvernail d un vaisseau.… … Dictionnaire de l'Académie française
timón — (Del lat. temo, ōnis). 1. m. Pieza de madera o de hierro, a modo de gran tablón, que, articulada verticalmente sobre goznes en el codaste de la nave, sirve para gobernarla. 2. Pieza similar de submarinos, aeroplanos, etc. 3. Palo derecho que sale … Diccionario de la lengua española
Timon — steht für: eine Stadt in Maranhão, Brasilien, siehe Timon (Brasilien) einen männlichen Vornamen, siehe Timon (Vorname) eine Echsengattung, siehe Timon (Gattung) Timon ist der Name von: Juan José Timón (1937–2001), Radrennfahrer aus Uruguay Siehe… … Deutsch Wikipedia
timón — sustantivo masculino 1. Pieza móvil articulada situada en la parte baja de la popa de una embarcación que sirve para dirigirla: El timón de los barcos de carga. Sinónimo: gobernalle. 2. Pieza parecida de otros aparatos: timón de profundidad de un … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
timon — Timon, m. acut. Est en cas de chariots, ce qui tient en estat le corps de la charrete ou chariot en tirant, Temo, qui est dit a tenendo, comme aucuns escrivent. Mais les charrons veulent dire que le timon n est piece de charrete ou autre espece… … Thresor de la langue françoyse
Timon — a misanthrope, from Timon, name of a misanthrope who lived in Athens during the Peloponnesian War (431 404 B.C.E.), hero of Shakespeare s Timon of Athens … Etymology dictionary