Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

the+interior

  • 21 vīscera

        vīscera um, n    [cf. viscum], the inner parts of the body, internal organs, inwards, viscera, entrails: de putri viscere nascuntur apes, O.: in visceribus (tela) haerebunt: penetrant ad viscera morbi, O.— The flesh: cum (tincta tunica) inhaesisset visceribus: quantum scelus est, in viscera viscera condi! O.: taurorum, V.— The fruit of the womb, offspring, child: (Tereus) in suam sua viscera congerit alvum, O.: eripite viscera mea ex vinculis, Cu.; cf. Neu patriae validas in viscera vertite virīs, i. e. her own sons, V.— Fig., the interior, inmost part, heart, centre, bowels, vitals, life: itum est in viscera terrae, O.: montis (Aetna), V.: in venis atque in visceribus rei p.: de visceribus tuis satis facturus quibus debes: magnarum domuum, i. e. the favorite, Iu.

    Latin-English dictionary > vīscera

  • 22 Aetna

    Aetna, ae (in Gr. form Aetnē, ēs, in good MSS. of Ov.), f., = Aitnê [aithô, to burn].
    I.
    The celebrated volcano of Sicily, now Mongibello or Ætna, in the interior of which, acc. to fable, was the forge of Vulcan, where the Cyclopes forged thunderbolts for Jupiter, and under which the latter buried the monster Typhōeus.—Form Aetna, Cic. Div. 2, 19; Ov. F. 4, 596; id. Tr. 5, 275.—Form Aetne, Ov. F. 4, 491 Riese.—
    II.
    A nymph in Sicily, acc. to Serv. ad Verg. A. 9, 584.—
    III.
    A town at the foot of Mt. Ætna, Cic. Verr. 2, 3, 23; 2, 3, 44.

    Lewis & Short latin dictionary > Aetna

  • 23 Aetne

    Aetna, ae (in Gr. form Aetnē, ēs, in good MSS. of Ov.), f., = Aitnê [aithô, to burn].
    I.
    The celebrated volcano of Sicily, now Mongibello or Ætna, in the interior of which, acc. to fable, was the forge of Vulcan, where the Cyclopes forged thunderbolts for Jupiter, and under which the latter buried the monster Typhōeus.—Form Aetna, Cic. Div. 2, 19; Ov. F. 4, 596; id. Tr. 5, 275.—Form Aetne, Ov. F. 4, 491 Riese.—
    II.
    A nymph in Sicily, acc. to Serv. ad Verg. A. 9, 584.—
    III.
    A town at the foot of Mt. Ætna, Cic. Verr. 2, 3, 23; 2, 3, 44.

    Lewis & Short latin dictionary > Aetne

  • 24 Ater

    1.
    āter, tra, trum, adj. [cf. aithô, to burn; Sanscr. idh; aithôn aithêr, Aitnê, [p. 188] Aetna, aether, aestus, aestas] (pr. burnt black, black as a coal; cf.:

    Tam excoctam reddam atque atram quam carbost,

    Ter. Ad. 5, 3, 63: hence), black; and specif., coalblack, lustreless-black, sable, dark (opp. albus, lustreless-white, and diff. from niger, glossy black, v. albus init.; class. and freq., but never in Vulg., which uses niger).
    I.
    Lit.:

    album an atrum vinum potas?

    Plaut. Men. 5, 5, 17:

    atrior multo Quam Aegyptii,

    id. Poen. 5, 5, 11:

    alba et atra discernere non poterat,

    Cic. Tusc. 5, 39, 114: nigra scuta, tincta corpora;

    atras ad proelia noctes legunt,

    Tac. G. 43:

    Mos erat antiquus niveis atrisque capillis, etc.,

    Ov. M. 15, 41; so id. ib. 15, 44; cf.

    albus: fauces,

    Lucr. 6, 1147:

    dens,

    Hor. Epod. 8, 3:

    nubes,

    Lucr. 6, 180; Hor. C. 2, 16, 2:

    lumen, with smoke,

    Verg. A. 7, 457:

    agmen, with dust,

    id. ib. 12, 450 Serv.:

    axis, with blood,

    Sil. 2, 186:

    Eridanus ater stragibus,

    id. 6, 107:

    bilis,

    Plaut. Capt. 3, 4, 64, and Cic. Tusc. 3, 5, 11 (cf. the Gr. melancholia):

    cruor,

    Hor. Epod. 17, 31:

    tempestas,

    Lucr. 6, 258 sq.; Verg. A. 5, 693:

    hiemps,

    id. ib. 7, 214:

    canis,

    Ter. Phorm. 4, 4, 25:

    corvus atro gutture,

    Cat. 108, 5:

    venena,

    Verg. G. 2, 130:

    Tartara,

    Lucr. 3, 966; so,

    Cocytus,

    Hor. C. 2, 14, 17:

    mare,

    dark, stormy, id. S. 2, 2, 16:

    fluctus,

    Verg. A. 5, 2: mons, v. 2. ater.— The proverb albus an ater, v. albus.— Poet., = atratus, clothed in black:

    lictores,

    Hor. Ep. 1, 7, 6; cf. albus, I. B. 2.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., black, dark, gloomy, sad, dismal, unfortunate, etc.:

    funus,

    Lucr. 2, 580:

    formido,

    id. 4 [173], and id. 6, 254; so,

    Timor,

    Verg. A. 9, 719:

    cupressus,

    id. ib. 3, 64:

    dies,

    id. ib. 6, 429; Prop. 3, 2, 4:

    mors,

    Hor. C. 1, 28, 13:

    fila trium sororum,

    id. ib. 2, 3, 16:

    Esquiliae (as a burying-place),

    dismal, id. S. 2, 6, 32:

    seu mors atris circumvolat alis,

    id. ib. 2, 1, 58:

    cura,

    id. C. 3, 1, 40; 3, 14, 13; 4, 11, 35:

    lites,

    id. A. P. 423:

    comes,

    id. S. 2, 7, 115:

    serpens,

    Verg. G. 1, 129; Ov. M. 3, 63 al.:

    genius.. vultu mutabilis, albus et ater,

    Hor. Ep. 2, 2, 189.—In Roman civil life, dies atri are the days on which the state experienced some calamity, unlucky days. (This designation is said to have arisen from the Roman custom of marking every unfortunate day in the calendar with coal); Varr. L. L. 6, § 29; Liv. 6, 1; Gell. 5, 17; Fest. s. v. nonarum, p. 179 Müll.; id. s. v. religiosus, p. 278 Müll.; Ov. A. A. 1, 418; Macr. S. 1, 15 fin. and 16; Afran. ap. Non. p. 73, 33:

    si atro die faxit insciens, probe factum esto,

    Liv. 22, 10.—
    B.
    Esp.
    1.
    Rare and poet., of mind or feeling, malevolent, malicious, virulent (cf. niger, II. D., and the Gr. melas, II. 4 Lidd. and Scott):

    versus,

    Hor. Ep. 1, 19, 30:

    si quis atro dente me petiverit,

    id. Epod. 6, 15.—
    2.
    Also poet. of something difficult to be understood, dark, obscure (so melas, Anth. Pal. 11, 347):

    latebrae Lycophronis atri,

    Stat. p. 5, 3, 157.— Comp. v. supra, I.— Sup. and adv. not used.
    2.

    Lewis & Short latin dictionary > Ater

  • 25 ater

    1.
    āter, tra, trum, adj. [cf. aithô, to burn; Sanscr. idh; aithôn aithêr, Aitnê, [p. 188] Aetna, aether, aestus, aestas] (pr. burnt black, black as a coal; cf.:

    Tam excoctam reddam atque atram quam carbost,

    Ter. Ad. 5, 3, 63: hence), black; and specif., coalblack, lustreless-black, sable, dark (opp. albus, lustreless-white, and diff. from niger, glossy black, v. albus init.; class. and freq., but never in Vulg., which uses niger).
    I.
    Lit.:

    album an atrum vinum potas?

    Plaut. Men. 5, 5, 17:

    atrior multo Quam Aegyptii,

    id. Poen. 5, 5, 11:

    alba et atra discernere non poterat,

    Cic. Tusc. 5, 39, 114: nigra scuta, tincta corpora;

    atras ad proelia noctes legunt,

    Tac. G. 43:

    Mos erat antiquus niveis atrisque capillis, etc.,

    Ov. M. 15, 41; so id. ib. 15, 44; cf.

    albus: fauces,

    Lucr. 6, 1147:

    dens,

    Hor. Epod. 8, 3:

    nubes,

    Lucr. 6, 180; Hor. C. 2, 16, 2:

    lumen, with smoke,

    Verg. A. 7, 457:

    agmen, with dust,

    id. ib. 12, 450 Serv.:

    axis, with blood,

    Sil. 2, 186:

    Eridanus ater stragibus,

    id. 6, 107:

    bilis,

    Plaut. Capt. 3, 4, 64, and Cic. Tusc. 3, 5, 11 (cf. the Gr. melancholia):

    cruor,

    Hor. Epod. 17, 31:

    tempestas,

    Lucr. 6, 258 sq.; Verg. A. 5, 693:

    hiemps,

    id. ib. 7, 214:

    canis,

    Ter. Phorm. 4, 4, 25:

    corvus atro gutture,

    Cat. 108, 5:

    venena,

    Verg. G. 2, 130:

    Tartara,

    Lucr. 3, 966; so,

    Cocytus,

    Hor. C. 2, 14, 17:

    mare,

    dark, stormy, id. S. 2, 2, 16:

    fluctus,

    Verg. A. 5, 2: mons, v. 2. ater.— The proverb albus an ater, v. albus.— Poet., = atratus, clothed in black:

    lictores,

    Hor. Ep. 1, 7, 6; cf. albus, I. B. 2.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., black, dark, gloomy, sad, dismal, unfortunate, etc.:

    funus,

    Lucr. 2, 580:

    formido,

    id. 4 [173], and id. 6, 254; so,

    Timor,

    Verg. A. 9, 719:

    cupressus,

    id. ib. 3, 64:

    dies,

    id. ib. 6, 429; Prop. 3, 2, 4:

    mors,

    Hor. C. 1, 28, 13:

    fila trium sororum,

    id. ib. 2, 3, 16:

    Esquiliae (as a burying-place),

    dismal, id. S. 2, 6, 32:

    seu mors atris circumvolat alis,

    id. ib. 2, 1, 58:

    cura,

    id. C. 3, 1, 40; 3, 14, 13; 4, 11, 35:

    lites,

    id. A. P. 423:

    comes,

    id. S. 2, 7, 115:

    serpens,

    Verg. G. 1, 129; Ov. M. 3, 63 al.:

    genius.. vultu mutabilis, albus et ater,

    Hor. Ep. 2, 2, 189.—In Roman civil life, dies atri are the days on which the state experienced some calamity, unlucky days. (This designation is said to have arisen from the Roman custom of marking every unfortunate day in the calendar with coal); Varr. L. L. 6, § 29; Liv. 6, 1; Gell. 5, 17; Fest. s. v. nonarum, p. 179 Müll.; id. s. v. religiosus, p. 278 Müll.; Ov. A. A. 1, 418; Macr. S. 1, 15 fin. and 16; Afran. ap. Non. p. 73, 33:

    si atro die faxit insciens, probe factum esto,

    Liv. 22, 10.—
    B.
    Esp.
    1.
    Rare and poet., of mind or feeling, malevolent, malicious, virulent (cf. niger, II. D., and the Gr. melas, II. 4 Lidd. and Scott):

    versus,

    Hor. Ep. 1, 19, 30:

    si quis atro dente me petiverit,

    id. Epod. 6, 15.—
    2.
    Also poet. of something difficult to be understood, dark, obscure (so melas, Anth. Pal. 11, 347):

    latebrae Lycophronis atri,

    Stat. p. 5, 3, 157.— Comp. v. supra, I.— Sup. and adv. not used.
    2.

    Lewis & Short latin dictionary > ater

  • 26 dureus

    1.
    dūrĭus or dūrēus, a, um, adj., = dourios or doureios, equus, the Trojan horse, Aur. Vict. Orig. 1; Paul. ex Fest. p. 82, 12. — Poet. transf.:

    duria nox,

    i. e. the night in which the Greeks descended from the interior of the horse, Val. Fl. 2, 573; cf. durateus.
    2.
    Dŭrĭus, ii, m. ( Dūrĭa, ae, m., Claud. in Laud. Ser. Reg. 72), one of the principal rivers of Spain, now the Douro, Mel. 3, 1, 7 sq.; Plin. 4, 20, 34, § 112 sq.; Sil. 1, 234 al.

    Lewis & Short latin dictionary > dureus

  • 27 Duria

    1.
    dūrĭus or dūrēus, a, um, adj., = dourios or doureios, equus, the Trojan horse, Aur. Vict. Orig. 1; Paul. ex Fest. p. 82, 12. — Poet. transf.:

    duria nox,

    i. e. the night in which the Greeks descended from the interior of the horse, Val. Fl. 2, 573; cf. durateus.
    2.
    Dŭrĭus, ii, m. ( Dūrĭa, ae, m., Claud. in Laud. Ser. Reg. 72), one of the principal rivers of Spain, now the Douro, Mel. 3, 1, 7 sq.; Plin. 4, 20, 34, § 112 sq.; Sil. 1, 234 al.

    Lewis & Short latin dictionary > Duria

  • 28 Durius

    1.
    dūrĭus or dūrēus, a, um, adj., = dourios or doureios, equus, the Trojan horse, Aur. Vict. Orig. 1; Paul. ex Fest. p. 82, 12. — Poet. transf.:

    duria nox,

    i. e. the night in which the Greeks descended from the interior of the horse, Val. Fl. 2, 573; cf. durateus.
    2.
    Dŭrĭus, ii, m. ( Dūrĭa, ae, m., Claud. in Laud. Ser. Reg. 72), one of the principal rivers of Spain, now the Douro, Mel. 3, 1, 7 sq.; Plin. 4, 20, 34, § 112 sq.; Sil. 1, 234 al.

    Lewis & Short latin dictionary > Durius

  • 29 durius

    1.
    dūrĭus or dūrēus, a, um, adj., = dourios or doureios, equus, the Trojan horse, Aur. Vict. Orig. 1; Paul. ex Fest. p. 82, 12. — Poet. transf.:

    duria nox,

    i. e. the night in which the Greeks descended from the interior of the horse, Val. Fl. 2, 573; cf. durateus.
    2.
    Dŭrĭus, ii, m. ( Dūrĭa, ae, m., Claud. in Laud. Ser. Reg. 72), one of the principal rivers of Spain, now the Douro, Mel. 3, 1, 7 sq.; Plin. 4, 20, 34, § 112 sq.; Sil. 1, 234 al.

    Lewis & Short latin dictionary > durius

  • 30 faber

    1.
    făber, bri ( gen. plur. most freq. fabrum; cf.:

    jam ut censoriae tabulae loquuntur, fabrum et procum audeo dicere, non fabrorum et procorum,

    Cic. Or. 46, 156: fabrum, Caes. ap. Cic. Att. 9, 8, C, 2; Caes. B. C. 1, 24, 4; Plin. 34, 1, 1, § 1 al.:

    fabrorum,

    Plaut. Most. 1, 2, 54; Cic. Verr. 2, 1, 56, § 147; Plin. 35, 15, 51, § 182 al.), m. [Sanscr. root bha-, gleam, shine; Gr. phêmi, say, phainô, show; cf. for], a worker in wood, stone, metal, etc., a forger, smith, artificer, carpenter, joiner (syn.: artifex, opifex, operarius), tektôn.
    I.
    Prop.
    A.
    With adj. of material, etc., specifying the trade:

    tamen ego me Phidiam esse mallem, quam vel optimum fabrum tignarium,

    carpenter, Cic. Brut. 73, 257; so,

    tignarius,

    id. Rep. 2, 22; Inscr. Orell. 4087; cf.:

    fabros tignarios dicimus non eos duntaxat, qui tigna dolant, sed omnes, qui aedificant,

    Dig. 50, 16, 235:

    ut fortunati sunt fabri ferrarii, Qui apud carbones assident!

    blacksmiths, Plaut. Rud. 2, 6, 47:

    fabrum aerariorum conlegium,

    copper-smiths, braziers, Plin. 34, 1, 1, § 1; cf.:

    marmoris aut eboris fabros aut aeris amavit,

    Hor. Ep. 2, 1, 96:

    ‡ eburarius, Inscr. ap. Spon. Misc. p. 222: ‡ intestinarius,

    one who does the fine carved work in wood for the interior of a building, a joiner, Inscr. Orell. 4182:

    ‡ a Corinthiis,

    ib. 4181:

    ‡ oculariarius,

    one who made silver eyes for statues, ib. 4185.—
    B.
    In gen.:

    ut arcessatur faber, ut istas compedis tibi adimam,

    Plaut. Capt. 5, 4, 29:

    cogito, utrum me dicam medicum ducere an fabrum,

    id. Men. 5, 3, 11:

    hominem pro fabro aut pro tectore emere,

    Cic. Planc. 25, 62:

    fabri ad aedificandam rem publicam,

    work-people, workmen, laborers, id. Fam. 9, 2, 5; cf. id. Verr. 2, 5, 19, § 48:

    ex legionibus fabros delegit,

    the workmen belonging to the army, Caes. B. G. 5, 11, 3;

    whose overseer was called praefectus fabrūm,

    id. B. C. 1, 24, 4:

    His fabris crescunt patrimonia,

    i. e. these smiths know how to add to their patrimonies, Juv. 14, 116:

    faber volans, i. e. Icarus,

    id. 1, 54.— Prov.: faber est quisque fortunae suae, every man is the maker of his own fortune, Appius ap. Sall. de Republ. Ordin. 1.
    2.
    făber, bra, brum, adj. [1. faber], workmanlike, skilful, ingenious ( poet. and in post-Aug. prose):

    ars,

    Ov. M. 8, 159; id. F. 3, 383:

    levitas speculi,

    App. Mag. p. 282. — Sup.:

    signaculum faberrimum anuli aurei,

    App. Flor. p. 346.— Adv.: fā̆bre, in a workmanlike manner, skilfully, ingeniously:

    hoc factum est fabre,

    Plaut. Men. 1, 2, 23; cf. id. Stich. 4, 1, 64:

    teres trabs,

    Sil. 14, 320; Vulg. Exod. 35, 33:

    sigillatum vitrum,

    App. M. 2, p. 123 (cf. fabrefacio).— Sup.:

    facta navis,

    App. M. 11, p. 262 al.:

    aptare,

    Amm. 20, 11.
    3.
    făber, bri, m., the dory, a sunfish (Zaeus faber, Linn.), Plin. 9, 18, 32, § 86; 32, 11, 53, § 148; Col. 8, 16, 9; Ov. Hal. 110.

    Lewis & Short latin dictionary > faber

  • 31 spatium

    spătĭum, ii, n. [root spa-, to draw; Gr. spaô; span-, to stretch; Gr. spanis, want; cf.: penomai, penês; Germ. spannen; Dor. spadion (=stadion), race-course; cf. Lat. penuria], room, a space (very freq. and class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: est natura loci spatiumque profundi, Quod neque percurrere flumina possint, Nec, etc.... Usque adeo passim patet ingens copia rebus;

    Finibus exemptis,

    Lucr. 1, 1002; 5, 370; 1, 389:

    locus ac spatium, quod inane vocamus,

    id. 1, 426; cf. id. 1, 523:

    per totum caeli spatium diffundere sese (solis lux),

    id. 4, 202; cf.:

    tres pateat caeli spatium non amplius ulnas,

    Verg. E. 3, 105:

    flumen Dubis paene totum oppidum cingit: reliquum spatium, quā flumen intermittit, mons continet,

    Caes. B. G. 1, 38:

    temporibus rerum et spatiis locorum animadversis,

    id. B. C. 3, 61 fin.:

    quod spatium non esset agitandi,

    Nep. Eum. 5, 4:

    spatium loci,

    Quint. 8, 3, 84:

    spatio distante,

    Ov. M. 11, 715.—
    B.
    In partic.
    1.
    A (limited) space, distance, interval (syn. intervallum):

    siderum genus spatiis immutabilibus ab ortu ad occasum commeans,

    Cic. N. D. 2, 19, 49:

    magno spatio paucis diebus confecto,

    Caes. B. G. 3, 29:

    itineris spatium,

    id. B. C. 1, 24 fin.:

    viae spatium,

    the distance, length, Ov. M. 8, 794:

    trabes paribus intermissae spatiis (shortly before: paribus intervallis),

    Caes. B. G. 7, 23; cf.:

    alios ineunt cursus aliosque recursus Adversi spatiis,

    Verg. A. 5, 584 Coningt. ad loc.:

    hic locus aequo fere spatio ab castris utrisque aberat,

    Caes. B. G. 1, 43:

    inter duas acies tantum erat relictum spatii, ut, etc.,

    id. B. C. 3, 92:

    cum Viridorix contra eum duum milium spatio consedisset,

    id. B. G. 3, 17:

    magnum spatium abesse,

    id. ib. 2, 17:

    quo tanta machinatio ab tanto spatio institueretur?

    id. ib. 2, 30:

    tormentorum usum spatio propinquitatis interire,

    id. B. C. 2, 16 fin.:

    jamque tenebat Nox medium caeli spatium,

    Hor. S. 2, 6, 101:

    illi medio in spatio chorus Occurrit,

    Verg. A. 10, 219:

    dimidium fere spatium confecerat, cum, etc.,

    Nep. Eum. 9, 1:

    spatium discrimina fallit,

    the distance, Ov. M. 8, 577.—
    b.
    Size, bulk, extent:

    dum spatium victi considerat hostis (serpentis),

    Ov. M. 3, 95:

    elephantis,

    Luc. 9, 732:

    oris Et colli, ov. M. 2, 672: dat spatium collo,

    id. ib. 3, 195:

    breve lateris,

    Juv. 6, 503; cf.:

    quod sit homini spatium a vestigio ad verticem,

    Plin. 7, 17, 17, § 77:

    spatia montis,

    id. 35, 1, 1, § 2:

    spatium admirabile rhombi,

    very large, Juv. 4, 39:

    vasti corporis,

    Sen. Hippol. 806:

    plantae Herculis,

    Gell. 1, 1, 2: trahit aures in spatium, in length, i. e. lengthens them out, Ov. M. 11, 176; so,

    in spatium,

    id. ib. 2, 197; 7, 783; Sil. 13, 562.—
    2.
    An open space for walking, racing, etc., in.
    a.
    A walk, promenade; a public place or square, etc. (cf. ambulatio):

    urbs delubris distincta spatiisque communibus,

    Cic. Rep. 1, 26, 41:

    templaque et innumeris spatia interstincta columnis,

    i. e. colonnades, porticos, Stat. S. 3, 5, 90:

    quin igitur ad illa spatia nostra sedesque pergimus, ubi cum satis erit deambulatum, requiescemus,

    Cic. Leg. 1, 4, 14:

    spatia silvestria,

    id. ib. 1, 5, 15:

    orator ex Academiae spatiis,

    id. Or. 3, 12 (quoted by Quint. 12, 2, 23, and by Tac. Or. 32):

    Academiae non sine causā nobilitata spatia,

    Cic. Fin. 5, 1, 1: locus planis Porrectus spatiis, in level spaces, i. e. plains, Hor. Ep. 1, 7, 42:

    ille actus habenā Curvatis fertur spatiis,

    Verg. A. 7, 381.—
    b.
    A race-course, track:

    sicut fortis equus, spatio qui saepe supremo Vicit Olympia,

    Enn. Ann. 18, 22:

    nec vero velim quasi decurso spatio a calce ad carceres revocari,

    Cic. Sen. 23, 83:

    amat spatiis obstantia rumpere claustra,

    Hor. Ep. 1, 14, 9:

    cum carceribus sese effudere quadrigae, Addunt in spatia,

    Verg. G. 1, 513 Forbig. ad loc.:

    hic ad Elei metas et maxuma campi Sudabit spatia,

    id. ib. 3, 202: signoque repente Corripiunt spatia [p. 1736] audito, id. A. 5, 316:

    tritumque relinquunt Quadrijugi spatium,

    Ov. M. 2, 168; cf.:

    equi Pulsabant pedibus spatium declivis Olympi,

    id. ib. 6, 487:

    abstulere me velut de spatio Graeciae res immixtae Romanis,

    Liv. 35, 40, 1:

    nobilis equos cursus et spatia probant,

    Tac. Or. 39.—
    c.
    Poet., in gen., room or space in a building:

    Phocus in interius spatium pulchrosque recessus Cecropidas ducit,

    the inner space, the interior, Ov. M. 7, 670.—
    3.
    Transf., the action of walking, a walk, promenade; a turn, course:

    cum in ambulationem ventum esset, Scaevolam, duobus spatiis tribusve factis, dixisse, etc.,

    Cic. de Or. 1, 7, 28; cf. id. Rep. 1, 12, 18; Suet. Aug. 83:

    si interdum ad forum deducimur, si uno basilicae spatio honestamur,

    Cic. Mur. 34, 70:

    septem spatiis circo meruere coronam,

    Ov. Hal. 68:

    (agitatores) septimo spatio palmae appropinquant,

    Sen. Ep. 30, 13.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of time.
    1.
    In gen., a space of time, interval, period:

    spatia omnis temporis non numero dierum sed noctium finiunt,

    Caes. B. G. 6, 18:

    spatium praeteriti temporis,

    Cic. Arch. 1, 1:

    quantum fuit diei spatium,

    as the portion of the day allowed, Caes. B. G. 2, 11 fin.:

    annuum spatium,

    id. B. C. 3, 3:

    annuum, menstruum, diurnum, nocturnum,

    Cic. Inv. 1, 26, 39:

    dierum triginta,

    id. Verr. 2, 2, 39, § 96:

    parvo dilexit spatio Minoida Theseus,

    Prop. 2, 24, 43 (3, 19, 27):

    spatio brevi,

    Hor. C. 1, 11, 6:

    in brevi spatio mutantur secla animantum,

    Lucr. 2, 77; so,

    in brevi spatio,

    Ter. Heaut. 5, 2, 2:

    aliquid longo spatio tenere,

    Cic. Off. 2, 23, 81:

    me ex comparato et constituto spatio defensionis in semihorae curriculum coëgisti,

    id. Rab. Perd. 2, 6:

    hoc interim spatio conclave illud concidisse,

    id. de Or. 2, 86, 353:

    spatia annorum,

    Prop. 3 (4), 21, 31:

    spatium juventae Transire,

    Ov. M. 15, 225:

    illa dies... incerti spatium mihi finiat aevi,

    id. ib. 15, 874:

    post sexagesimum vitae spatium,

    i. e. after the sixtieth year, Plin. 7, 50, 51, § 170.—
    2.
    In partic.
    a.
    Of a portion of time in which to do any thing, space, time, leisure, opportunity:

    neque, ut celari posset, tempus spatium ullum dabat,

    Ter. Hec. 3, 3, 14:

    nisi tempus et spatium datum sit,

    Cic. Quint. 1, 4:

    irae suae spatium et consilio tempus dare,

    Liv. 8, 32:

    ubicumque datum erat spatium solitudinis,

    Ter. Hec. 1, 2, 55:

    quantum spatii nobis datur,

    Cic. de Or. 1, 59, 252:

    tempus inane peto, requiem spatiumque furori,

    Verg. A. 4, 433: ne properes, oro;

    spatium pro munere posco,

    Ov. R. Am. 277:

    proin quicquid est, da tempus ac spatium tibi. Quod ratio non quit, saepe sanavit mora,

    Sen. Agam. 2, 129.—Esp.: spatium (aliquid, nihil spatii, etc.) alicui faciendi or ad faciendum aliquid, time to do a thing:

    breve spatium'st perferundi quae minitas mihi,

    Plaut. Capt. 3, 5, 85:

    ut Ne esset spatium cogitandi ad disturbandas nuptias,

    Ter. And. 1, 2, 11:

    quam longum spatium amandi amicam tibi dedi!

    id. Hec. 4, 4, 62:

    dare alicui spatium ad se colligendum,

    Cic. Caecin. 2, 6:

    ad scribendum,

    id. Fam. 15, 17, 1:

    pila in hostes coniciendi,

    Caes. B. G. 1, 52; 4, 13; Ov. M. 10, 163:

    nec fuit spatium ad contrahenda castra,

    Caes. B. G. 7, 40:

    cum erit spatium, utrumque praestabo,

    Cic. Att. 5, 14, 1:

    si spatium ad dicendum habuissemus,

    id. Verr. 1, 18, 56:

    spatium sumamus ad cogitandum,

    id. Fin. 4, 1, 1; id. de Or. 1, 33, 150:

    sex dies ad eam rem conficiendam spatii postulant,

    Caes. B. C. 1, 3 fin.:

    vix explicandi ordines spatium Etruscis fuit,

    Liv. 2, 46, 3:

    spatium Vitellianis datum refugiendi,

    Tac. H. 2, 25.—Rarely with dat.:

    spatium quidem tandem adparandis nuptiis, vocandi, sacruficandi dabitur paululum,

    Ter. Phorm. 4, 4, 20.—
    b.
    A year of life:

    quosdam (morbos) post sexagesimum vitae spatium non accidere,

    Plin. 7, 50, 51, § 170. —
    c.
    Metrical time, measure, quantity:

    trochaeus, qui est eodem spatio quo choreus,

    Cic. Or. 57, 193; cf. Quint. 1, 5, 18:

    neu sermo subsultet imparibus spatiis ac sonis, miscens longa brevibus, etc.,

    id. 11, 3, 43; cf. id. 11, 3, 40; 11, 3, 17 al.—
    B.
    (Acc. to I. B.) A path, course, race, track:

    ut eadem spatia quinque stellae dispari motu cursuque conficiant,

    Cic. de Or. 3, 45, 178:

    quid mihi opu'st, decurso aetatis spatio, cum meis gerere bellum?

    Plaut. Stich. 1, 2, 14:

    prope jam excurso spatio,

    Ter. Ad. 5, 4, 6:

    te vero, mea quem spatiis propioribus aetas Insequitur,

    Verg. A. 9, 275: deflexit jam aliquantulum de spatio curriculoque consuetudo majorum, Cic. Lael. 12, 40; cf.:

    quemadmodum simus in spatio Q. Hortensium ipsius vestigiis persecuti,

    id. Brut. 90, 307:

    currenti spatium praemonstra,

    Lucr. 6, 93:

    pede inoffenso spatium decurrere vitae,

    Ov. Tr. 3, 4, 33; Sen. Troad. 398.

    Lewis & Short latin dictionary > spatium

  • 32 centrum

    centrum, i, n., = kentron (a prickle, sharp point).
    I. II.
    Meton.
    A.
    The middle point of a circle, the centre, Vitr. 3, 1; 9, 1; Plin. 2, 15, 13, § 63; 2, 19, 17, § 81 et saep.—In plur.:

    solis terraeque centra,

    Plin. 18, 29, 69, § 281 (in Cic. Tusc. 1, 17, 40, used as a Greek word).—
    B.
    A kernel, a hard knot in the interior of wood, precious stones, etc., Plin. 16, 39, 76, § 198; 37, 2, 10, § 28; 37, 9, 39, § 120 al.

    Lewis & Short latin dictionary > centrum

  • 33 fibra

    fī̆bra, ae, f. [acc. to Doed. Syn. 3, p. 22, kindr. with filum (cf. the Eng. string in both senses)], a fibre, filament, in a plant, in a part of an animal's body, etc. (cf. nervus).
    I.
    Lit.:

    viriditas herbescens, nixa fibris stirpium, sensim adolescit,

    Cic. de Sen. 15, 51:

    omnes radicum fibras evellere,

    id. Tusc. 3, 6, 13:

    recurvae radicis,

    Ov. M. 14, 633:

    alliorum,

    Verg. M. 88:

    tubera undique terra circumdata nullisque fibris nixa aut saltem capillamentis,

    Plin. 19, 2, 11, § 33; Col. 11, 2, 9; 11, 3, 21:

    pulmo in duas fibras ungulae bubulae modo dividitur..jecur in quatuor fibras dividitur,

    i. e. parts, divisions, Cels. 4, 11:

    perlucentes numerare in pectore fibras,

    Ov. M. 6, 391:

    quid fissum in extis, quid fibra valeat, accipio,

    Cic. Div. 1, 10, 16; cf.:

    pericula praemonent, non fibris modo extisque, sed alia quadam significatione,

    Plin. 8, 28, 42, § 102:

    altera fibra (jecoris),

    id. 11, 37, 76, § 196; 32, 6, 21, § 60: fibrae cincinnorum madentes, Cic. Fragm. ap. Serv. Verg. G. 1, 120 et saep.—
    II.
    Transf., entrails in gen. ( poet. and in post-Aug. prose):

    tura focis, vinumque dedit fibrasque bidentis,

    Ov. F. 4, 935; cf.:

    caesorumque boum fibris de more crematis,

    id. M. 13, 637:

    Promethea,

    i. e. the liver devoured by the vulture, Val. Fl. 7, 355; cf. Verg. A. 6, 600: conscia deorum (as giving prognostics;

    v. above I.),

    Tib. 1, 8, 3; cf.:

    sibi commissos fibra locuta deos,

    Prop. 4 (5), 1, 104:

    fibraeque repente Conticuere,

    Sil. 1, 138:

    neque mihi cornea fibra est,

    i. e. I am not so callous, insensible, Pers. 1, 47.—
    2.
    Trop., like our word bowels, of the interior of the earth:

    persequimur omnes ejus (terrae) fibras,

    Plin. 33 praef. § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > fibra

  • 34 spatium

        spatium ī, n    [SPA-], a space, room, extent: Trīs pateat caeli spatium non amplius ulnas, V.: spatiis locorum animadversis, Cs.: quod spatium non esset agitandi, N.: spatio distante, O.— A space, distance, interval: magno spatio paucis diebus confecto, Cs.: viae, length, O.: tantum erat relictum spati, ut, etc., Cs.: tormentorum usum spatio propinquitatis interire, Cs.: medium caeli, H.: spatium discrimina fallit, the distance, O.— Size, bulk, extent: spatium victi hostis (serpentis), O.: Dat spatium collo, O.: admirabile rhombi, very large, Iu.: trahit (aurīs) in spatium, i. e. lengthens out, O.— A walking, walk, promenade, turn, course: duobus spatiis tribusve factis: septem spatiis circo meruere coronam, O.— A space for recreation, walk, promenade, public place, square: urbs distincta spatiis communibus: spatia silvestria: Academiae nobilitata spatia: locus planis Porrectus spatiis, in levels, H.: Curvatis fertur spatiis, V.— A prescribed path, race-course, track: quasi decurso spatio ad carceres a calce revocari: amat spatiis obstantia rumpere claustra, H.: Addunt in spatia, V.: tritum, O.: Phocus in interius spatium Cecropidas ducit, the interior, O. —Fig., a path, course, race, track: eadem: Prope iam excurso spatio, T.: Te mea quem spatiis propioribus aetas Insequitur, V.: in spatio Q. Hortensium ipsius vestigiis persecuti: vitae, O.— A portion of time, space, interval, period: spatia omnis temporis non numero dierum sed noctium finiunt, Cs.: spatium praeteriti temporis: diei, the length, Cs.: dierum triginta: spatio brevi, H.: me ex constituto spatio defensionis in semihorae curriculum coëgisti: trochaeus, qui est eodem spatio quo choreus, i. e. of the same metrical length: spatia annorum, Pr.: spatio pugnae defatigati, Cs.— Space, time, leisure, opportunity: neque, ut celari posset, tempus spatium ullum dabat, T.: irae suae spatium et consilio tempus dare, L.: Ne properes, oro; spatium pro munere posco, O.: cum erit spatium, praestabo, etc.: illi spatium ad sese conligendum dedisse: sex dics ad eam rem conficien<*> dam spati postulant, Cs.: Ut ne esset spatium cogitandi, T.: pila coniciendi, Cs.: Spatium adparandis nuptiis dabitur, T.
    * * *
    space; area/expanse, room (for); intervening space, gap/interval; length/width; race course, lap, circuit; closed way/walk, turn; track (planet); act of play; interval, time, extent, period, term; duration; distance; area; size; bulk

    Latin-English dictionary > spatium

  • 35 Acerrae

    Ăcerrae, ārum, f.
    I.
    A town in the interior of Campania, N. E. of Naples, now Acerra, exposed to frequent inundations from the Clanius, on which it is situated; hence in Verg.: vacuis Clanius non aequus Acerris, G. 2, 225 Wagner; imitated by Silius, 8, 538.—Deriv.,
    B.
    Ăcerrāni, ōrum, m., the inhabitants of A., Liv. 27, 3, 6; Vell. 1, 14, 4; Plin. 3, 5, 9, § 63.—
    II.
    A town in Umbria, called, for the sake of distinction, Acerrae Vatriae, now Gerrha, Plin. 3, 14, 19, § 114.

    Lewis & Short latin dictionary > Acerrae

  • 36 Acerrani

    Ăcerrae, ārum, f.
    I.
    A town in the interior of Campania, N. E. of Naples, now Acerra, exposed to frequent inundations from the Clanius, on which it is situated; hence in Verg.: vacuis Clanius non aequus Acerris, G. 2, 225 Wagner; imitated by Silius, 8, 538.—Deriv.,
    B.
    Ăcerrāni, ōrum, m., the inhabitants of A., Liv. 27, 3, 6; Vell. 1, 14, 4; Plin. 3, 5, 9, § 63.—
    II.
    A town in Umbria, called, for the sake of distinction, Acerrae Vatriae, now Gerrha, Plin. 3, 14, 19, § 114.

    Lewis & Short latin dictionary > Acerrani

  • 37 caverna

    căverna, ae, f. [cavus], a hollow, cavity, cave, cavern, grotto, hole:

    caverna terrae,

    Lucr. 6, 597; Cic. N. D. 2, 9, 25; 2, 60, 151: silicum, rocky vaults (of the interior of Aetna), Luc. 6, 683, for which curvae cavernae, Verg. A. 3, 674:

    imae,

    Ov. M. 5, 502; 6, 698:

    caecae,

    id. ib. 5, 639;

    15, 299: navium,

    the holds of ships, Cic. de Or. 3, 46, 180 Orell. N. cr.:

    puppis,

    Luc. 9, 110:

    aurium loco,

    Plin. 11, 37, 50, § 137:

    vasorum fictilium,

    id. 12, 3, 7, § 16:

    arboris,

    clefts, Gell. 15, 16, 3 al.:

    caeli,

    the vault of heaven, Lucr. 4, 171; 6, 252; Cic. Arat. 253:

    aetheriae,

    Lucr. 4, 391;

    aëris,

    Manil. 1, 202; the excrementary canal of animals, Plin. 8, 55, 81, § 218; 28, 8, 27, § 106; 30, 15, 47, § 137;

    hence, utraque (mulieris),

    Aus. Epigr. 71, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > caverna

  • 38 Garamantes

    Gărămantes, um, m., = Garamantes, a powerful tribe of the interior of Africa, beyond the Gœtulians, in the modern Fezzan, Mel. 1, 4, 4; 1, 8, 7; Plin. 5, 5, 5, § 36 sq.; Liv. 29, 33; Verg. E. 8, 44; id. A. 6, 794.— In sing.: Gărămas, antis, Sil. 6, 705; Sen. Herc. Oet. 1106.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Gărămantĭcus, a, um, adj., of or belonging to the Garamantes, Garamantian, poet. also i. q. African:

    signa,

    Sil. 1, 142:

    vates,

    id. 14, 440:

    carbunculi,

    Plin. 37, 7, 25, § 92.—Hence,
    1.
    Plur. as subst.: Gără-mantĭci = Garamantes, Schol. Vet. Juv. 10, 150.—
    2.
    Gărămantĭca, ae, f., a sort of precious stone, also called sandaresus or sandastros, Plin. 37, 7, 28, § 100 (al. Garamantites).—
    B.
    Gărămantis, ĭdis, adj., = Garamanticus:

    Nympha,

    Verg. A. 4, 198:

    pinus,

    Sil. 14, 498:

    gemma,

    id. 15, 679.

    Lewis & Short latin dictionary > Garamantes

  • 39 Garamantica

    Gărămantes, um, m., = Garamantes, a powerful tribe of the interior of Africa, beyond the Gœtulians, in the modern Fezzan, Mel. 1, 4, 4; 1, 8, 7; Plin. 5, 5, 5, § 36 sq.; Liv. 29, 33; Verg. E. 8, 44; id. A. 6, 794.— In sing.: Gărămas, antis, Sil. 6, 705; Sen. Herc. Oet. 1106.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Gărămantĭcus, a, um, adj., of or belonging to the Garamantes, Garamantian, poet. also i. q. African:

    signa,

    Sil. 1, 142:

    vates,

    id. 14, 440:

    carbunculi,

    Plin. 37, 7, 25, § 92.—Hence,
    1.
    Plur. as subst.: Gără-mantĭci = Garamantes, Schol. Vet. Juv. 10, 150.—
    2.
    Gărămantĭca, ae, f., a sort of precious stone, also called sandaresus or sandastros, Plin. 37, 7, 28, § 100 (al. Garamantites).—
    B.
    Gărămantis, ĭdis, adj., = Garamanticus:

    Nympha,

    Verg. A. 4, 198:

    pinus,

    Sil. 14, 498:

    gemma,

    id. 15, 679.

    Lewis & Short latin dictionary > Garamantica

  • 40 Garamantici

    Gărămantes, um, m., = Garamantes, a powerful tribe of the interior of Africa, beyond the Gœtulians, in the modern Fezzan, Mel. 1, 4, 4; 1, 8, 7; Plin. 5, 5, 5, § 36 sq.; Liv. 29, 33; Verg. E. 8, 44; id. A. 6, 794.— In sing.: Gărămas, antis, Sil. 6, 705; Sen. Herc. Oet. 1106.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Gărămantĭcus, a, um, adj., of or belonging to the Garamantes, Garamantian, poet. also i. q. African:

    signa,

    Sil. 1, 142:

    vates,

    id. 14, 440:

    carbunculi,

    Plin. 37, 7, 25, § 92.—Hence,
    1.
    Plur. as subst.: Gără-mantĭci = Garamantes, Schol. Vet. Juv. 10, 150.—
    2.
    Gărămantĭca, ae, f., a sort of precious stone, also called sandaresus or sandastros, Plin. 37, 7, 28, § 100 (al. Garamantites).—
    B.
    Gărămantis, ĭdis, adj., = Garamanticus:

    Nympha,

    Verg. A. 4, 198:

    pinus,

    Sil. 14, 498:

    gemma,

    id. 15, 679.

    Lewis & Short latin dictionary > Garamantici

См. также в других словарях:

  • the interior — the inland part of a country or region. → the interim the interior the internal affairs of a country: → the interim …   English new terms dictionary

  • The Interior (See) — Infobox Book | name = The Interior author = Lisa See cover artist = country = US language = English genre = Novel publisher = HarperCollins release date = 1999 media type = pages = isbn = preceded by = Flower Net followed by = Dragon Bones The… …   Wikipedia

  • the Interior — Canadian Slang used (without further description) by residents of British Columbia to describe essentially the entire province outside of Greater Vancouver, the Islands and the North Coast. Often seen in compound forms, Central Interior and… …   English dialects glossary

  • Ministry of the Interior and Public Security (Chile) — The Ministry of the Interior and Public Security (Spanish: Ministerio del Interior y Seguridad Pública) is the cabinet level administrative office in charge of maintaining public order, security and social peace within Chile. It is also charged… …   Wikipedia

  • Ministry of the Interior (Greece) — The Ministry of the Interior (Greek: Υπουργείο Εσωτερικών) is a government department of Greece. Occasionally the office has been combined with that of the Ministry for Public Order. From 7 October 2009 it was known as the Ministry of the… …   Wikipedia

  • Ministry of the Interior (Chile) — The Ministry of the Interior ( es. Ministerio del Interior) is the cabinet level administrative office in charge of maintaining public order, security and social peace within Chile. It is also charged with planning, directing, coordinating,… …   Wikipedia

  • Secretary of the Interior (Mexico) — The Mexican Secretary of the Interior ( Secretario de Gobernación ) is the head of the Secretariat of the Interior, concerned with the country s internal affairs, the presentation of the president s bills to Congress, their publication and… …   Wikipedia

  • United States Deputy Secretary of the Interior — The Deputy Secretary of the Interior, in the United States government, advises and assists the Secretary of the Interior in the supervision and direction of the Department of the Interior and its activities, and succeeds the Secretary in his or… …   Wikipedia

  • Minister of the Interior (France) — The Minister of the Interior (French: Ministre de l Intérieur, full title Ministre de l intérieur, de l outre mer, des collectivités territoriales et de l immigration) in France is one of the most important governmental cabinet positions,[1]… …   Wikipedia

  • Ministry of the Interior (Afghanistan) — The Ministry of the Interior (Pashto: د افغانستان د کورنیو چارو وزارت / Template:Dari ) is responsible for Afghanistan s police forces, other internal security forces, and Afghanistan s counter narcotics force.[1] Contents 1 Interior minister 2… …   Wikipedia

  • Minister for the Interior and Public Order (Greece) — The Minister for the Interior and Public Order of Greece is a government minister responsible for the running of the Ministry of the Interior and Public Order. The current minister is Prokopis Pavlopoulos.List of Ministers for the Interior (… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»