Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

the+edge+of+a

  • 21 GRÖF

    * * *
    I) f. pit.
    II) from grafa.
    * * *
    f., gen. grafar, [Ulf. graba = χάραξ, Luke xix. 43], a pit, hole dug; settr í gröf, put into a pit, Grág. ii. 131; þar var undir gröf djúp, Eg. 234; íllvirkja gröf, a den of thieves, Greg. 40. Matth. xxi. 13; ór hellum ok gröfum, 623. 58: in the saying, sér grefr gröf þó grafi, Sams. 19, Kveldv. ii. 193; ef blindr leiðir blindan þá falla þeir báðir í gröfina, Matth. xv. 14: a charcoal pit, Grág. ii. 297; kola-gröf, a coal pit, peat pit, Vm. 156; mó-gröf, torf-gröf; grafar-görð, burning charcoal, Grág. ii. 298, Jb. 239, Dipl. v. 3; grafar-menn, pitmen, Hkr. ii. 249: freq. as a local name, Gröf and Grafir, prob. from charcoal pits. grafar-lækr, m. a brook which has dug itself a deep bed, a hollow brook, Sturl. iii. 257.
    II. [Engl. grave; Germ. grabe; Dan. grav; Swed. graf], a grave, Ld. 286, and in numberless instances. grafar-bakki, a, m. and grafar-barmr, m. the verge of the grave: in the phrase, vera kominn á grafar-bakkann, to stand on the edge of the grave.

    Íslensk-ensk orðabók > GRÖF

  • 22 HEFILL

    * * *
    (pl. heflar), m. a noose fastened to the edge of a sail to help in furling it; láta siga (or hleypa segli) ór heflum, to unfurl the sail.
    * * *
    m. [from hefja, to heave; from this Norse word are no doubt derived the Engl. to haul and halyard, ‘hel’ or ‘hal’ being contracted from hefill], a naut. term, the clew-lines and bunt-lines of a sail; láta síðan síga ór heflum ( to unfurl the sail), ok sækja eptir þeim, Fb. iii. 563; lét hann þá hleypa ór heflunum segli á skeiðinni, Ó. H. 182 (Fb. l. c. homlu wrongly); N. G. L. i. 199 distinguishes between hefill, sviptingr ( reefs), hanki (blocks): hefil-skapt, n. a boat-hook to pull the sail down; þá þreif Ingimundr hefilskapt ok vildi kippa ofan, Bs. i. 422: hefla-skurðr, m. = heflan, q. v.; mínka skal sigling með hálsan ok heflaskurð, N. G. L. i. 282.
    II. a plane, (mod., from Germ. hobel.)

    Íslensk-ensk orðabók > HEFILL

  • 23 SKRÍÐA

    f. landslip, avalanche (hljóp s. á bœinn).
    * * *
    skríð, skreið, skriðu, skriðinn; neg. suff. skríði-at, Hkv. 2. 30, [Dan. skride; Germ. schreiten]:—to creep, crawl, of reptiles; hvert kvikendi þat er skríðr á jörðu, Stj. 317; hann brast í orms líki ok skreið í nafars-raufina, Edda 49; þá er hann (the serpent Fáfnir) skreið til vatns, Sæm. 133; þeir skríða á húðinni, Stj. 98; skriðit um lyng, Fms. vii. 251: of vermin, skríða kvikr, see kvikr.
    2. generally, to creep; hann skríðr heldr en gengr, Clar.; skriða á höndum ok á knjám (mod. skríða á fjórum fótum), Mar.; svá mátt-dreginn at hann varð at s. á land, Fas. iii. 383; hann gat skriðit upp um síðir, … hann skreið upp í fjöruna, Fær. 175; en á skreið ( advanced) þá er brimit hratt at, Bs. i. 424.; hann skreið þar upp á grjót, Fbr. 160; hann bað þrælana skríða brott, Fms. vii. 298; in the phrases, saman níðingar skríða, ‘birds of a feather flock together,’ ix. 389; skriða undir skegg e-m, to creep under another’s beard for shelter, Fs. 31.
    II. metaph. to glide, of a ship; skip skríðr, Grág. ii. 170; er þú skynjar eigi fyrir hræðslu sakir hvárt skipit skríðr undir þér eðr eigi, Orkn. 402; skríði-a þat skip er und þér skríði, Hkv. 2. 30.
    2. to slide in snow-shoes (skíð); Fiðr skríðr, Grág. ii. 170 (Ísl. ii. 381); þá skreið Egill at leita Ölrúnar, Sæm. 89; hann skreið þar eptir allan dag, Ó. H. 85; skreið Arnljótr þá svá hart sem hann færi lauss, 153; þeir skriðu ok veiddu dýr, Sæm. 88: metaph., láta skríða til skara, ‘to slide to the edge of the ice,’ to fight desperately, Fms. xi. 15 (the metaphor seems to be taken from sliding); skríða í skarð, to ‘slide into the notch,’ fill it up, Ölk. 36.

    Íslensk-ensk orðabók > SKRÍÐA

  • 24 slægja

    * * *
    1.
    ð, [slóg], to clean out fish; s. þorsk, silung, lax.
    II. [slægr], metaph. to ‘clean out,’ i. e. to cheat a person or steal a thing; hann þann (the devil) fló þangat ok vildi slægja öndina frá honum, and would steal his soul from him, Niðrst. 5; hversu hann vildi pretta mik ok slægja ( to entice) með sínum fagrgala, Barl. 97; s. hug e-s ok hjarta, to entice, ensnare one’s heart and mind, 150.
    2. impers., eigi slægir mik hér til langvista í Noregi, it tempts me not here to linger in Norway, Grett. 206 new Ed.
    3. reflex., slægjask til e-s, to grope or seek for a thing, of gain, the metaphor prob. from cleaning fish; hér er til lítils at slægjask, but little profit to be had, Lv. 46; Þórðr unni henni lítið, hafði hann mjök slægzk til fjár, Th. loved her not, and had married her for her money’s sake, Ld. 124.
    2.
    u, f. profit; mun yðr ekki svá mikil s. at drepa mann þenna, Finnb. 350; þykkir svá mikil s. til mægða við Bolla, Ld. 186: kveðsk miklu meiri slægja (slægr, Fb. l. c.) þykkja til vináttu hans, enn í fé, Orkn. 428. slægju-lauss, adj. unprofitable, Grett. 120 A.
    3.
    u, f. [from slá], a mown field, = slátta (q. v.), freq. in mod. usage: ó-slægja, the unmown part, in a half-mown field; siðan gékk hann út aptr á völlinn og stráði orfunum til og frá með ó-slægjunni, along the edge of the unmown part of the field, Ísl. Þóðs. i. 12.
    2. plur., gjalda slægjur húskörlum sínum á haust, Fbr. 201 (of a kind of Icel. harvest-feast, at mowing time).
    COMPDS: slægjuland, slægjulauss.

    Íslensk-ensk orðabók > slægja

  • 25 brún-áss

    m. the wall-plate, i. e. the beam (áss) along the edge (brún) of the walls on which the cross-beams rest, Nj. 114, 202, Bs. i. 804.

    Íslensk-ensk orðabók > brún-áss

  • 26 HLÍÐ

    I)
    n.
    1) gate, gateway (h. heitir á garði);
    3) space, interval (var hvergi h. í milli);
    4) space of time; pause, halt (eptir þat varð h. á orrostunni).
    (pl. -ar), f. side; standa á aðra h. e-m, to stand on one side of one; á tvær hliðar e-m, on either side of one; á allar hliðar, on all sides.
    * * *
    f., in mod. usage pl. hlíðar, but hlíðir in old writers, e. g. Landn. 224, Fms. vi. 197 (in a verse), Hkv. 1. 43, Sighvat: [A. S. hlîð; Norse li; lost in Dan.; cp. Lat. clivus; akin to Gr. and Lat. κλίνω, clino]:—a slope, mountain side, Edda 110; svá at sær var í miðjum hlíðum eða stundum vatnaði land, Ó. H. 149, Landn. 25, v. l.; út með hlíðum, Gullþ. 68; fjalls-hlið, a fell-side, q, v.; fagrar hlíðir grasi vaxnar, Grett. 137; ek mun ríða inn með hlíðinni, Glúm. 361, 362; út með hlíðinni, upp í miðjar hlíðar, etc., passim: hlíðar-brún, f. the edge of a h.: hlíðar-fótr, m. the foot of a h.: hlíðar-garðr, m. a fence on a fell-side dividing the pastures of two farms, Dipl. v. 25.
    II. local names; Fljóts-hlíð and Hlíð, Landn. passim; Norse Lier, Lie, Landn., Nj.: Hlíðar-sól, f. sun of the Hlíð, nickname of a fair lady, Landn.: Hlíðar-menn or Hlíð-menn, m. pl. the men from Hlíð, Landn.
    III. freq., in poët. circumlocutions, of a woman; hringa-hlíð, falda-h., bauga-h., and then in dat. and acc. hlíði, e. g. falda hlíði, vella hlíði (feminae), Skáld H. 5. 24, and in a mod. ditty; héðan ekki fer eg fet | frá þér silki-hlíði.

    Íslensk-ensk orðabók > HLÍÐ

  • 27 HÖRFA

    * * *
    I)
    (-ða, -t), v.
    1) to turn (be turned) in a certain direction;
    horfði upp eggin, the edge turned upwards;
    suðr horfðu dyrr, the door looked south;
    h. baki við e-m, to turn the back against one;
    h. við e-m, to face one; fig. to set oneself against one (þeir er heldr höfðu við honum horft í sínum huga);
    2) to look in a certain way, to have a certain appearance;
    h. úvænt, to look unpromising (úvænt horfir um sættir);
    hvárum horfir vænna, who is more likely to get the betler;
    h. fastliga, erfiðliga, to look difficult;
    horfir mjök í móti oss, matters look bad for us;
    3) refl., Hjalta þótti þá úvænt á horfast, H. thought that matters looked unpromising;
    horfðust þeir Gizurr höfðum at, he and Gizurr lay with their heads together.
    (að), v. = hörfa.
    * * *
    að, [akin to hvarfa, q. v.], to retire, Fas. iii. 34; h. frá í brott, Nj. 216; hvárt sem þeir h. með ánni norðr eða suðr, 228; h. fyrir, to give way, Grett. 114; h. undan, Sd. 175, Fbr. 41 new Ed., Fs. 45; nú h. þeir innar eptir höllinni, Fas. ii. 261; hann hörfaði at borðinu út, Fms. vii. 264; þá skal ganga á feld þó áðr hafi af hörfat, Korm. 86: to pass round, hefir þat (viz. the moon) hörfat hring sinn, Rb. 116: reflex., láta hörfask undan, Ísl. ii. 447.

    Íslensk-ensk orðabók > HÖRFA

  • 28 vind-skeið

    f. [from vindr, adj., or vindr, m.(?)], the ‘wind-sheath,’ barge-rafter, the edge-boards at a gable end, prob. so called from being twisted in the shape of dragons twisting their tails at the top, while their heads are at the eaves, N. G. L. i. 101, Fs. 62, Eg. 749.

    Íslensk-ensk orðabók > vind-skeið

  • 29 búlka-brún

    f. the edge of the b. as it stood out of the ship, Jb. 398, 407, Fbr. 62 new Ed., where a sailor kept the look out, Sturl. iii. 106.

    Íslensk-ensk orðabók > búlka-brún

  • 30 hilla

    * * *
    t, in the phrase, það hillir undir e-ð, to be (as it were) upheaved or lifted in the air, e. g. of an object (a person, tree) seen on the edge of a hill against the sky, e. g. það hillir undir hann á brúninni.

    Íslensk-ensk orðabók > hilla

  • 31 BREKKA

    * * *
    f. slope; leiða þræl í brekku (viz. þingbrekku), to proclaim a bondsman free.
    * * *
    u, f. [Swed. and Engl. brink], a slope, Orkn. 244, Eg. 766, Gísl. 33, Glúm. 395; b. brún, the edge of a slope, Sturl. ii. 75; hvel, Sks. 64, freq. in local names in Icel.: as a law term, the hill where public meetings were held and laws promulgated, etc., hence the phrase, leiða í brekku, to proclaim a bondsman free; ef þræli er gefit frelsi, ok er hann eigi leiddr í lög eðr b., Grág. i. 358.
    COMPDS: brekkubrún, brekkumegin.

    Íslensk-ensk orðabók > BREKKA

  • 32 denging

    f. the sharpening, of a scythe by hammering (cf. lédenging).
    * * *
    (dengð, Grág, ii. 338), f. the whetting a scythe by hammering the edge, Grág. i. 200.

    Íslensk-ensk orðabók > denging

  • 33 FLAUG

    I) f.
    1) flying, flight (taka flaug sem fuglar);
    allt er á för ok flaugum, in a commotion;
    2) vane.
    II) from fljúga.
    * * *
    f. [fljúga], flying, flight, Sks. 114 B; fugla f., 655 B. 3; fugl á flaug (mod. fugl á flugi), Sks. 81; þessi f., Hem. 40; hefja flaug, Hom. 142: metaph., Am. 23, Sks. 423 B: the phrase, vera á för ok flaugum, to be unsteady and fluttering, Nj. 196.
    II. [Dan. flöj], a vane, Bs. i. 422, ii. 50, Edda (Gl.); hence flaugar-skegg, n. the edge or tail of the vane.

    Íslensk-ensk orðabók > FLAUG

  • 34 grandi

    a, m. an isthmus, a strip of beach above the water at ebb tides, or on the edge of the snow, Gþl. 419, Stj. 14, Mar.

    Íslensk-ensk orðabók > grandi

  • 35 RÓ

    * * *
    i. e. ero, from vera.
    * * *
    1.
    f. [A. S. row; Germ. ruhe; Dan. ro], rest, calm, quietness, Sks. 235; gefa ró reiði, to give rest to one’s wrath, Karl. 99, Nj. 175; skömm mun ró reiði, Am. 75; at Egill skyldi aldrei ró bíða á Íslandi, Eg. 402; í ró, in rest, in peace, Orkn. 418; sofa í ró, Fms. vii. 317; með kyrð ok með ró (rꜹ Cd.), Fms. x. 405; magna seið, at hann megi sér hvergi ró eiga í landi, feel restless, feel no rest anywhere, Gísl. 116:—medic. relief, honum þótti sér þat helzt til róar, of one sick, Fms. vi. 156.
    2.
    f., pl. rœr, [Scot. roove], the rivet or clinch of a nail; eyri fyrir nagla hvern ok ró á, N. G. L. i. 100; rœrnar í sauminum, 673 A. 60; járnum þeim sem rœr heita, Þorst. Síðu H. 178; hefir bóndi slegit róspöl meitlandi af endanum til sniðs fyrstu róarinnar, Mar.
    2. the burr or loose films of iron on the edge of a weapon when over-whetted.

    Íslensk-ensk orðabók > RÓ

  • 36 egg-dauðr

    adj. slain by the edge of the sword, Lex. Poët.

    Íslensk-ensk orðabók > egg-dauðr

  • 37 egg-völr

    m. the slope on the edge (as of scissors), Fbr. 142, Bs. ii. 94.

    Íslensk-ensk orðabók > egg-völr

  • 38 pallstokkr

    Íslensk-ensk orðabók > pallstokkr

  • 39 gils-þröm

    f. the edge of a gill, Ld. 218, Dropl. 23, Grett. 111.

    Íslensk-ensk orðabók > gils-þröm

  • 40 gjár-barmr

    m. the edge of a geow, Fas. iii. 414.

    Íslensk-ensk orðabók > gjár-barmr

Страницы

См. также в других словарях:

  • The Edge (U2) — The Edge Pour les articles homonymes, voir Edge. The Edge The Edge pen …   Wikipédia en Français

  • The Edge — This article is about the musician. For other uses, see The Edge (disambiguation). The Edge Background information Birth name David Howell Evans …   Wikipedia

  • The Edge — Para otros usos de este término, véase Edge. The Edge …   Wikipedia Español

  • The Edge — Pour les articles homonymes, voir Edge. The Edge The Edge pendant le Vertigo Tou …   Wikipédia en Français

  • The Edge — Эдж David Howell Evans, The Edge Полное имя Дэвид Хауэлл Эванс Дата рождения 8 августа 1961 (47 лет) Место рождения …   Википедия

  • The Edge — David Howell Evans (* 8. August 1961 in Barking, London), besser bekannt unter seinem Spitznamen The Edge, ist Gitarrist der irischen Band U2. The Edge (2008) Inhaltsverzeichnis …   Deutsch Wikipedia

  • the edge — {n.}, {informal} The advantage. Usually used in the phrases get the edge on , have the edge on . * /In the last quarter of the game, our team got the edge on the other team and kept it./ * /Mary has the edge on Jane in the beauty contest./ …   Dictionary of American idioms

  • the edge — {n.}, {informal} The advantage. Usually used in the phrases get the edge on , have the edge on . * /In the last quarter of the game, our team got the edge on the other team and kept it./ * /Mary has the edge on Jane in the beauty contest./ …   Dictionary of American idioms

  • The Edge of Glory — «The Edge of Glory» Sencillo de Lady Gaga del álbum Born This Way Publicación 9 de mayo de 2011 Formato Airplay y descarga digital …   Wikipedia Español

  • The Edge of Night — Original main title (1956–1967) Also known as Edge of Night Genre Soap opera Created by Irving Vendig …   Wikipedia

  • The Edge Chronicles —   Author(s) Paul Stewart Ill …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»