Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

the+contrary

  • 101 medicamen

    mĕdĭcāmen, ĭnis, n. [id.], a drug, medicament, in a good and a bad sense, meaning both a healing substance, remedy, medicine, and, as also medicamentum and the Gr. pharmakon, a poisonous drug, poison (mostly poet. and in post-Aug. prose; only once in Cic.; cf., on the contrary, medicamentum).
    I.
    Lit., a remedy, antidote, medicine: violentis medicaminibus curari, * Cic. Pis. 6, 13:

    agrestia medicamina adhibent,

    Tac. A. 12, 51:

    facies medicaminibus interstincta,

    plasters, id. ib. 4, 57:

    medicamen habendum est,

    Juv. 14, 254:

    medicaminis datio vel impositio,

    Cod. Just. 6, 23, 28:

    potentia materni medicaminis,

    Pall. 3, 28:

    tantum (ejus) medicamina possunt quae steriles facit,

    Juv. 6, 595.—
    B.
    Trop., a remedy, antidote ( poet.):

    iratae medica mina fortia praebe,

    Ov. A. A. 2, 489 sq.. quasso medicamina Imperio circumspectare, Sil. 15, 7, 1.—
    II.
    Transf.
    A.
    A poisonous drug, poison:

    infusum delectabili cibo boletorum venenum, nec vim medicaminis statim mtellectam,

    Tac. A. 12, 67:

    noxium,

    id. ib. 14, 51:

    impura,

    Flor. 2, 20, 7; Val. Fl. 8, 17.—
    B.
    A coloring-matter, tincture, dye, Plin. 9, 38, 62, § 135:

    croceum,

    Luc. 3, 238.—
    2.
    In partic., a paint, wash, cosmetic: est mihi, quo dixi vestrae medicamina formae, Parvus, sed cura grande libellus opus, i. e. the treatise Medicamina faciei, Ov. A. A. 3, 205:

    facies medicamine attrita,

    Petr. 126.—
    C.
    In gen., an artificial means of improving a thing:

    qui (caseus) exiguum medicaminis habet,

    i. e. rennet, Col. 7, 8:

    vitiosum, i. e. conditura,

    id. 12, 20:

    vina medicamine instaurare,

    Plin. 14, 20, 25, § 126:

    seminum,

    i. e. manure, id. 17, 14, 22, § 99. [p. 1123]

    Lewis & Short latin dictionary > medicamen

  • 102 obculto

    1.
    occultō, adv., v. occulo, P. a. fin.
    2.
    occulto ( obc-), āvi, ātum, 1 (occultassis for occultaveris, Plaut. Trin. 3, 2, 1), v. freq. a. [occulo], to hide, conceal, secrete (class.).—With pers. pron.:

    neque latebrose me abs tuo Conspectu occultabo,

    Plaut. Trin. 2, 2, 2:

    noli avorsari, neque te occultassis mihi,

    id. ib. 3, 2, 1.—The place of concealment usu. expressed by abl. with in:

    ut aves, tum in hac, tum in illā parte se occultent,

    Cic. Div. 1, 53, 120:

    in hortis suis se occultans,

    id. Att. 9, 11, 1:

    in quā (latebrā) tabella occultaret suffragium,

    id. Leg. 3, 15, 34; Plin. 8, 23, 35, § 85; Just. 25, 2, 3; Plin. Ep. 4, 11, 11; or by advv. of place:

    ibi se occultans,

    Cic. Phil. 2, 31, 77:

    cum paucissimis alicubi occultabor,

    id. Att. 10, 10, 3.—But also by the abl. (of means):

    Hiempsal reperitur, se occultans tugurio,

    Sall. J. 12, 5:

    se latebris,

    Cic. Imp. Pomp. 3, 7:

    insulis sese,

    Caes. B. G. 6, 31, 3; 5, 19, 1; 7, 45, 5; Liv. 7, 14, 8; Tac. A. 2, 17; id. H. 3, 84:

    quae natura occultavit,

    Cic. Off. 1, 35, 127:

    occultare et dissimulare appetitum voluptatis,

    id. ib. 1, 30, 105; cf.

    , in the contrary order: dissimulare et occultare aliquid,

    Caes. B. C. 2, 31:

    intus veritas occultetur,

    Cic. Fin. 2, 24:

    legionem silvis,

    Caes. B. G. 7, 45:

    aliquid in terram,

    id. ib. 7, 85 (dub.;

    Schneider, Nipperdey, Kraner, in terrā): neque occultati humilitate arborum,

    Sall. J. 49, 5; Ov. M. 2, 686:

    fugam,

    Caes. B. G. 1, 27.—Mid.:

    stellae occultantur,

    hide themselves, Cic. N. D. 2, 20, 5 (opp. aperiuntur).—With inf.:

    est res quaedam, quam occultabam tibi dicere,

    Plaut. Pers. 4, 3, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > obculto

  • 103 occulto

    1.
    occultō, adv., v. occulo, P. a. fin.
    2.
    occulto ( obc-), āvi, ātum, 1 (occultassis for occultaveris, Plaut. Trin. 3, 2, 1), v. freq. a. [occulo], to hide, conceal, secrete (class.).—With pers. pron.:

    neque latebrose me abs tuo Conspectu occultabo,

    Plaut. Trin. 2, 2, 2:

    noli avorsari, neque te occultassis mihi,

    id. ib. 3, 2, 1.—The place of concealment usu. expressed by abl. with in:

    ut aves, tum in hac, tum in illā parte se occultent,

    Cic. Div. 1, 53, 120:

    in hortis suis se occultans,

    id. Att. 9, 11, 1:

    in quā (latebrā) tabella occultaret suffragium,

    id. Leg. 3, 15, 34; Plin. 8, 23, 35, § 85; Just. 25, 2, 3; Plin. Ep. 4, 11, 11; or by advv. of place:

    ibi se occultans,

    Cic. Phil. 2, 31, 77:

    cum paucissimis alicubi occultabor,

    id. Att. 10, 10, 3.—But also by the abl. (of means):

    Hiempsal reperitur, se occultans tugurio,

    Sall. J. 12, 5:

    se latebris,

    Cic. Imp. Pomp. 3, 7:

    insulis sese,

    Caes. B. G. 6, 31, 3; 5, 19, 1; 7, 45, 5; Liv. 7, 14, 8; Tac. A. 2, 17; id. H. 3, 84:

    quae natura occultavit,

    Cic. Off. 1, 35, 127:

    occultare et dissimulare appetitum voluptatis,

    id. ib. 1, 30, 105; cf.

    , in the contrary order: dissimulare et occultare aliquid,

    Caes. B. C. 2, 31:

    intus veritas occultetur,

    Cic. Fin. 2, 24:

    legionem silvis,

    Caes. B. G. 7, 45:

    aliquid in terram,

    id. ib. 7, 85 (dub.;

    Schneider, Nipperdey, Kraner, in terrā): neque occultati humilitate arborum,

    Sall. J. 49, 5; Ov. M. 2, 686:

    fugam,

    Caes. B. G. 1, 27.—Mid.:

    stellae occultantur,

    hide themselves, Cic. N. D. 2, 20, 5 (opp. aperiuntur).—With inf.:

    est res quaedam, quam occultabam tibi dicere,

    Plaut. Pers. 4, 3, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > occulto

  • 104 aliter

        aliter adv.    [alis], in another manner, otherwise, in any other way, differently. — With atque, ac, quam or ut, otherwise than, different from what: sed aliter atque ostenderam facio: aliter ac nos vellemus: de quo tu aliter sentias atque ego: aliter quam velim: aliter ut dixi.—Non or haud aliter, not otherwise, just as; with quam si, ac si, quam cum, quam, exactly, just as if: Non aliter quam si ruat Karthago, V.: profectus furtim, haud aliter quam si, etc., L.: haud aliter quam cum, etc., O.: Non aliter quam qui lembum subigit, V.—Non aliter nisi, by no other means, on no other condition, not otherwise, except: qui aliter obsistere fato fatetur se non potuisse, nisi, etc.— Without a comparative clause expressed, otherwise, in another manner, in other respects: tu si aliter existimes, nihil errabis: non fuit faciendum aliter: Ergo non aliter poterit dormire? Iu.: aliter haud facile impelli posse, S.: haud aliter Rutulo Ignescunt irae, just so, V.: neque Mordaces aliter diffugiunt sollicitudines, i. e. by other means, H.: fieri aliter non potest, T.: fieri non potuit aliter.—Praegn., otherwise, in the contrary manner: verum aliter evenire multo intellegit, T.: ne aliter quid eveniat, providere, ctherwise, S.: dis aliter visum, V.: aliter curvans bracchia, in the opposite direction, O.: qui aliter fecerit, who will not do that, S. — With esse, to be of a different nature, be differently constituted, be otherwise disposed: ego isti nilo sum aliter ac fui, T.: verum longe aliter est, nihil horum est.—Otherwise, else, in any other case: ius enim semper est quaesitum aequabile: neque enim aliter esset ius: aliter sine populi iussu nulli earum rerum consuli ius est, S.: aliter non viribus ullis Vincere poteris, V. —Like alius, distributively, in one way... in another: aliter cum tyranno, aliter cum amico vivitur: aliter ab aliis digeruntur, one in one way, another in another: aliter apud alios ordinatis magistratibus, L.
    * * *
    otherwise, differently; in any other way

    Latin-English dictionary > aliter

  • 105 rūrsus or rūrsum

        rūrsus or rūrsum adv.    [for revorsus or revorsum; P. of reverto], turned back, back, backwards (opp. prorsus): sentio cursari rursum prorsum, T.—Of reciprocity, on the contrary, on the other hand, in return, in turn, again: Quicquid dicunt, laudo; id rursum si negant laudo id quoque, T.: bellum, Pax rursum, H.: eos ipse rursus singulos exceptans, Cs.: ut illae (partes) in medium locum ferantur, sic hae rursum in caelestem locum, etc.: aequum est, Peccatis veniam poscentem reddere rursus, H.—Pleonast. with retro or invicem: concede, nihil esse bonum, nisi, etc.... Vide rursus retro: hi rursus invicem anno post in armis sunt: illi domi remanent, Cs.—Of recurrence or repetition, back again, again, anew, once more: Te suas rogavit rursum ut ageres, T.: confecto negotio rursus in hiberna legiones reduxit, Cs.: quo loco, si tibi hoc sumis... facis, ut rursus plebes in Aventinum sevocanda esse videatur: ut rursus cum Bruti classe confligant, Cs.: rursus minuente aestu, Cs.: tum rursus Bocchus flectitur, S.: Rursus amans rursusque manu sua vota retractat, again and again, O.

    Latin-English dictionary > rūrsus or rūrsum

  • 106 vicissim

        vicissim adv.    [vicis], on the other hand, on the contrary, again, in turn, back: da te mihi vicissim, T.: uno tempore florere, dein vicissim horrere: praebebo ego me tibi vicissim attentum auditorem: hanc veniam petimusque damusque vicissim, mutually, H.
    * * *
    in turn, again

    Latin-English dictionary > vicissim

  • 107 contraversum

    on the contrary, on the other hand

    Latin-English dictionary > contraversum

  • 108 blanditia

    blandĭtĭa, ae ( blandĭtĭes, ēi, in abl., App. M. 9, p. 230, 11), f. [blandus].
    I.
    The quality of one blandus; a caressing, flattering, flattery (mostly in an honorable sense; cf. on the contrary, assentatio and adulatio; class in prose and poetry; most freq. in plur.).
    (α).
    Sing.:

    haec meretrix meum erum blanditiā intulit in pauperiem,

    Plaut. Truc. 2, 7, 21:

    viscus merus vostra'st blanditia,

    id. Bacch. 1, 1, 16:

    in cive excelso atque homine nobili blanditiam, ostentationem, ambitionem notam esse levitatis,

    Cic. Rep. 4, 7, 7 (ap. Non. p. 194, 27):

    nullam in amicitiā pestem esse majorem quam adulationem, blanditiam, adsentationem,

    id. Lael. 25, 91:

    occursatio et blanditia popularis,

    id. Planc. 12, 29; cf. Q. Cic. Petit. Cons. 11, 41; Prop. 1, 16, 16 al. —
    (β).
    Plur., flatteries, blandishments, allurements, = blandimenta: puerique parentum blanditiis facile ingenium fregere superbum, caresses, * Lucr. 5, 1018; Plaut. Poen. 1, 1, 8:

    quot illic (sc. in amore) blanditiae, quot illic iracundiae sunt!

    id. Truc. 1, 1, 7:

    ut blanditiis suis suam voluptatem expleat,

    Ter. Hec. 1, 1, 11:

    quam (benevolentiam civium) blanditiis et adsentando conligere turpe est,

    Cic. Lael. 17, 61:

    tantum apud te ejus blanditiae flagitiosae voluerunt, ut, etc.,

    id. Verr. 2, 3, 26, § 65:

    hereditates... malitiosis blanditiis quaesitae,

    id. Off. 3, 18, 74; id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 5:

    blanditiis ab aliquo aliquid exprimere,

    id. Att. 1, 19, 9:

    muliebres,

    Liv. 24, 4, 4:

    virorum factum purgantium,

    id. 1, 9, 16:

    fallaces,

    Tac. A. 14, 56:

    verniles,

    id. H. 2, 59; Suet. Aug. 53 al.; cf. also Tib. 1, 1, 72; 1, 2, 91; 1, 4, 71; 1, 9, 77; Prop. 4 (5), 6, 72; Ov. Am. 1, 4, 66; id. M. 1, 531; 4, 70; 6, 626; 6, 632; 6, 685; 7, 817; 10, 259; 12, 407; 14, 19; id. H. 13, 153; Plin. 8, 5, 5, § 14.—
    II.
    Trop., pleasure, delight, enticement, charm, allurement (cf. blandus, II. A., and blandior, II. B.):

    blanditiis praesentium voluptatum deliniti atque corrupti,

    Cic. Fin. 1, 10, 33: attrita cotidiano actu forensi ingenia optime rerum talium blanditia (i. e. lectione poëtarum) reparantur. Quint. 10, 1, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > blanditia

  • 109 contraversus

    contrā-versus, a, um, Part. [verto] (post-class.), turned opposite, lying over against; with dat.:

    Africa promontorio Apollinis Sardiniae,

    Sol. 27:

    spiranti Zephy. ro contraversa (urbs) Gumathenam contingit,

    Amm. 18, 9, 2.— Adv.: contrāver-sum, on the contrary, on the other hand, = contra, Sol. 10.

    Lewis & Short latin dictionary > contraversus

  • 110 dehortor

    dĕ-hortor, ātus, 1 ( per tmesin de me hortatur, Enn., v. the foll.), v. dep. a., to advise to the contrary; to dissuade (rare but class.):

    res ipsa me aut invitabit aut dehortabitur, * Cic Pis. 39, 94: multa me dehortantur a vobis,

    dissuade me from espousing your cause, Sall. J. 31: Hannibal audaci tum pectore de me hortatur, Ne bellum faciam, Enn. ap. Gell. 7, 2, 9, and ap. Non. 195, 21; so,

    me ne darem,

    Ter. Ph. 5, 7, 17.—With inf.: multa me dehortata sunt huc prodire, Cato ap. Gell. 13, 24, 15:

    plura de Jugurtha scribere dehortatur me fortuna mea,

    Sall. J. 24, 4; Tac. A. 3, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > dehortor

  • 111 permuto

    per-mūto, āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    To change throughout, to alter or change completely:

    sententiam,

    Cic. Cat. 2, 7, 14:

    omnem rei publicae statum,

    id. Leg. 3, 9:

    ordine permutato,

    Lucr. 1, 827.—
    II.
    In gen., to interchange, exchange one thing for another:

    nomina inter se,

    Plaut. Capt. 3, 5, 19:

    domum,

    id. Pers. 4, 5, 8:

    galeam,

    Verg. A. 9, 307:

    cur valle permutem Sabinā Divitias operosiores?

    Hor. C. 3, 1, 47:

    cum jecore locum,

    Plin. 11, 37, 80, § 204:

    virus ut hoc alio fallax permutet odore,

    Mart. 6, 93, 7:

    plumbum gemmis,

    for precious stones, Plin. 34, 17, 48, § 163.— Trop.:

    permutatā ratione,

    on the contrary, conversely, Plin. 19, 6, 32, § 106.—
    B.
    In partic., in the lang. of business.
    1.
    To exchange money:

    placuit denarium sedecim assibus permutari,

    Plin. 33, 3, 13, § 45.—Esp. of payments by exchange:

    illud, quod tecum permutavi,

    what you remitted to me by bill of exchange, Cic. Att. 5, 15, 2:

    ait se curasse, ut cum quaestu populi permutaretur,

    id. Fam. 2, 17, 7:

    sed quaero, quod illi opus erit Athenis, permutari ne possit, an ipsi ferendum sit,

    id. Att. 12, 24, 1:

    velim cures, ut permutetur, Athenas, quod sit in annum sumptum ei,

    id. ib. 15, 15, 2.—
    2.
    To buy:

    equos talentis auri permutare,

    Plin. 6, 31, 36, § 198:

    serichatum permutatur in libras denariis sex,

    id. 12, 21, 45, § 99; 19, 1, 4, § 20.—
    III.
    To turn about, turn round (post.-Aug.):

    arborem in contrarium,

    Plin. 17, 11, 16, § 84; 16, 40, 77, § 210.

    Lewis & Short latin dictionary > permuto

  • 112 vestitus

    1.
    vestītus, a, um, Part. and P. a. of vestio.
    2.
    vestītus, ūs, m. [vestio], clothing, clothes, dress, apparel, raiment, attire, vesture.
    I.
    Lit.: hoc cum vestitu, Enn. ap. Non. p. 537, 28 (Trag. v. 373 Vahl.):

    immutabilis,

    Plaut. Ep. 4, 2, 8:

    muliebris,

    Cic. Att. 1, 13, 3; id. Rosc. Am. 49, 144:

    obsoletior,

    id. Agr. 2, 5, 13; id. Quint. 15, 49; Caes. B. G. 4, 1; 7, 88; Liv. 29, 17, 11:

    mutare vestitum = mutare vestem,

    to put on mourning garments, to put on mourning, Cic. Sest. 14, 32; id. Q. Fr. 2, 3, 1; id. Att. 3, 15, 5; cf.

    on the contrary: redire ad suum vestitum,

    to resume one's ordinary clothing, to lay off mourning, id. Sest. 14, 32: vestitu (dat.) nimio indulges, Ter. Ad. 1, 1, 38.—Abstr.:

    me saturum servire apud te sumptu et vestitu tuo,

    i. e. with the clothing that you give, Plaut. Capt. 2, 2, 72.—
    B.
    Transf., of inanim. things, covering, etc.:

    adde huc liquores perlucidos amnium, riparum vestitus viridissimos,

    Cic. N. D. 2, 39, 98:

    densissimi montium,

    id. ib. 2, 64, 161.—
    * II.
    Trop.:

    orationis,

    Cic. Brut. 95, 327.

    Lewis & Short latin dictionary > vestitus

  • 113 vicissim

    vĭcissim, adv. [id.], on the other hand, on the contrary, again, in turn (freq. and class.; cf.

    in vicem): nunc mihi vicissim supplicabunt,

    Plaut. As. 3, 3, 92:

    da te mihi vicissim,

    Ter. Heaut. 4, 3, 10:

    terra uno tempore florere, deinde vicissim horrere potest,

    Cic. N. D. 2, 7, 19; cf. id. Sen. 16, 57:

    exspecto, quid ille tecum, quid tu vicissim,

    id. Att. 16, 3, 3:

    audire aliquem,

    id. N. D. 2, 1, 3:

    praebebo ego me tibi vicissim attentum contra Stoicos auditorem,

    id. ib. 3, 1, 2:

    hanc veniam petimusque damusque vicissim,

    Hor. A. P. 11:

    considera nunc vicissim tuum,

    Cic. Fam. 3, 6, 3:

    versique vicissim Rutuli, etc.,

    Verg. A. 12, 462:

    age, fare vicissim,

    id. ib. 6, 531.

    Lewis & Short latin dictionary > vicissim

  • 114 aut

        aut    conj., introducing an antithesis to what precedes, or: omnia bene sunt dicenda... aut eloquentiae nomen relinquendum est: quibusnam manibus aut quibus viribus, Cs.: cita mors venit aut victoria laeta, H.: ruminat herbas aut sequitur, V. — So introducing successive alternatives: quo iure aut quo more aut quā lege, or... or: Hispanorum aut Gallorum aut Threcum mille.— Introducing two alternatives, aut... aut, either... or: ubi enim potest illa aetas aut calescere, aut refrigerari?: per unam aut vivam aut moriar sententiam, T.: aut morte aut victoriā: ne immanitas aut extitisse aut non vindicata esse videatur: neque enim sunt aut obscura aut non multa post commissa: nihil est tam aut fragile aut flexibile, quam, etc. — Introducing three or more clauses: aut equos Alere aut canes ad venandum, aut ad philosophos, T. — With two pairs of disjunctive clauses: ne aut de Laelii aut de huius generi aut arte aut gloriā detraham. — Praegn., adding an emphatic alternative, or surely, or at least: quaero, num iniuste aut improbe fecerit, or at least unfairly: profecto cuncti aut magna pars fidem mutavissent, S.: quid ergo aut hunc prohibet, aut etiam Xenocratem, etc.: aut libertatem aut certe inpunitatem adeptus, L.—Emphatic, or else, otherwise, in the contrary case: Redduc uxorem, aut quam ob rem non opus sit cedo, T.: nunc manet insontem gravis exitus: aut ego veri Vana feror, V. — Correcting what precedes, or, or rather, or more accurately: de hominum genere, aut omnino de animalium loquor. — Beginning a sentence: Aut, ita qui sentiet, non apertissime insaniat? or is not rather, etc.—With potius: erravit, aut potius insanavit Apronius? — Neque... aut (for neque... neque): nec coniugis umquam Praetendi taedas aut haec in foedera veni, V.: nec litore tenus adcrescere aut resorberi, Ta.; cf. non eo dico, quo mihi veniat in dubium tua fides, aut quo, etc.
    * * *
    or, or rather/else; either...or (aut...aut) (emphasizing one)

    Latin-English dictionary > aut

  • 115 de-hortor

        de-hortor ātus, ārī, dep.,    to advise to the contrary, dissuade: me: me a vobis, from your cause, S.: me ne darem, T.: plura scribere me, S.

    Latin-English dictionary > de-hortor

  • 116 imo

    no indeed (contradiction); on the contrary, more correctly; indeed, nay more

    Latin-English dictionary > imo

  • 117 rursum

    turned back, backward; on the contrary/other hand, in return, in turn, again

    Latin-English dictionary > rursum

  • 118 rursus

    turned back, backward; on the contrary/other hand, in return, in turn, again

    Latin-English dictionary > rursus

  • 119 Per contra

    Latin Quotes (Latin to English) > Per contra

  • 120 ymo (immo)

    on the contrary, by no means/ by all means

    Latin-English dictionary of medieval > ymo (immo)

См. также в других словарях:

  • the contrary — UK [ˈkɒntrəri] US [ˈkɑnˌtreri] noun ★ the opposite Evidence suggests that the contrary is true. quite the contrary: I don’t disagree – quite the contrary – I think you’re absolutely right. Thesaurus …   Useful english dictionary

  • the contrary */ — UK [ˈkɒntrərɪ] / US [ˈkɑnˌtrerɪ] noun the opposite Evidence suggests that the contrary is true. quite the contrary: I don t disagree – quite the contrary – I think you re absolutely right. • on the contrary to the contrary …   English dictionary

  • the contrary — the opposite. → contrary …   English new terms dictionary

  • On the contrary — Contrary Con tra*ry, n.; pl. {Contraries}. 1. A thing that is of contrary or opposite qualities. [1913 Webster] No contraries hold more antipathy Than I and such a knave. Shak. [1913 Webster] 2. An opponent; an enemy. [Obs.] Chaucer. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • To the contrary — Contrary Con tra*ry, n.; pl. {Contraries}. 1. A thing that is of contrary or opposite qualities. [1913 Webster] No contraries hold more antipathy Than I and such a knave. Shak. [1913 Webster] 2. An opponent; an enemy. [Obs.] Chaucer. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • on the contrary — adverb contrary to expectations (Freq. 10) he didn t stay home; on the contrary, he went out with his friends • Syn: ↑contrarily, ↑to the contrary, ↑contrariwise • Derived from adjective: ↑contrary ( …   Useful english dictionary

  • to the contrary — adverb contrary to expectations (Freq. 3) he didn t stay home; on the contrary, he went out with his friends • Syn: ↑contrarily, ↑contrariwise, ↑on the contrary • Derived from adjective: ↑ …   Useful english dictionary

  • to the contrary — {adv.} or {adj. phr.} With an opposite result or effect; just the opposite; in disagreement; saying the opposite. * /Although Bill was going to the movies, he told Joe to the contrary./ * /We will expect you for dinner unless we get word to the… …   Dictionary of American idioms

  • to the contrary — {adv.} or {adj. phr.} With an opposite result or effect; just the opposite; in disagreement; saying the opposite. * /Although Bill was going to the movies, he told Joe to the contrary./ * /We will expect you for dinner unless we get word to the… …   Dictionary of American idioms

  • To the Contrary — No. of seasons 18 Broadcast Original channel PBS …   Wikipedia

  • to\ the\ contrary — adv or adj. phr. With an opposite result or effect; just the opposite; in disagreement; saying the opposite. Although Bill was going to the movies, he told Joe to the contrary. We will expect you for dinner unless we get word to the contrary.… …   Словарь американских идиом

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»