Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

occulto

  • 1 occulto

    occulto occulto, avi, atum, are прятать

    Латинско-русский словарь > occulto

  • 2 occulto

    occulto occulto, avi, atum, are утаивать

    Латинско-русский словарь > occulto

  • 3 occulto

    occulto occulto, avi, atum, are скрывать

    Латинско-русский словарь > occulto

  • 4 occultō

        occultō āvī, ātus, āre, freq.    [occulo], to hide, conceal, secrete: fugam, Cs.: stellae occultantur, disappear: incepto suo occultato, S.: ut aves se occultent: qui hoc occultari facilius credas dabo, T.: se latebris: legionem silvis, Cs.: alicubi: intus veritas occultetur: se inter multitudinem, Cs.: post montem se, Cs.
    * * *
    occultare, occultavi, occultatus V
    hide; conceal

    Latin-English dictionary > occultō

  • 5 occulto

    [st1]1 [-] occultō, adv.: c. occulte. [st1]2 [-] occulto, āre, āvi, ātum: - tr. - cacher, tenir secret, couvrir, dissimuler.    - se occultare (+ in et abl. ou abl. seul): se cacher dans.
    * * *
    [st1]1 [-] occultō, adv.: c. occulte. [st1]2 [-] occulto, āre, āvi, ātum: - tr. - cacher, tenir secret, couvrir, dissimuler.    - se occultare (+ in et abl. ou abl. seul): se cacher dans.
    * * *
        Occulto, occultas, occultare, Frequentatiuum. Virgil. Cacher, Occulter.
    \
        Occultare rem aliquam alicui. Plaut. Celer.
    \
        Occultare consilium fugae. Caes. Celer.

    Dictionarium latinogallicum > occulto

  • 6 occulto

    1. occulto, āvi, ātum, āre (Intens. v. occulo), wie durch eine Hülle fort u. fort den Augen anderer entziehen, verdeckt-, verborgen-, versteckt halten, verbergen, verstecken, I) eig.: se ibi, Cic.: se ramis, Tac.: se tugurio, Sall.: se silvis, Liv.: latebrose se ab alcis conspectu, Plaut.: se non Ponto neque Cappadociae latebris, Cic.: se post montem, Caes.: alqd in terra, Caes.: se in hortis suis, Cic.: se alci, Plaut.: stellae occultantur halten sich verborgen (Ggstz. aperiuntur), Cic. – II) übtr., verborgen (verdeckt) halten = verheimlichen, verb. alqd occultare et dissimulare, Cic., dissimulare et occultare, Caes., occultare et abdere (in sich verschließen), Tac.: occ. neminem (= nullius nomen), Cic.: flagitia, Cic.: consilium, fugam, Caes.: iter, Sen. rhet.: inceptum suum, Sall. – m. folg. Infin., est res quaedam, quam occultabam tibi dicere, Plaut. Pers. 493. – Archaist. Perf.-Form occultassis = occultaveris, Plaut. trin. 627.
    ————————
    2. occultō, Adv. (occultus), insgeheim, Afran. com. 295. Lucr. (1, 314) bei Isid. orig. 20, 14, 1 ed. Otto (aber Lachm. u. Bern. occulte).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > occulto

  • 7 occulto

    1.
    occultō, adv., v. occulo, P. a. fin.
    2.
    occulto ( obc-), āvi, ātum, 1 (occultassis for occultaveris, Plaut. Trin. 3, 2, 1), v. freq. a. [occulo], to hide, conceal, secrete (class.).—With pers. pron.:

    neque latebrose me abs tuo Conspectu occultabo,

    Plaut. Trin. 2, 2, 2:

    noli avorsari, neque te occultassis mihi,

    id. ib. 3, 2, 1.—The place of concealment usu. expressed by abl. with in:

    ut aves, tum in hac, tum in illā parte se occultent,

    Cic. Div. 1, 53, 120:

    in hortis suis se occultans,

    id. Att. 9, 11, 1:

    in quā (latebrā) tabella occultaret suffragium,

    id. Leg. 3, 15, 34; Plin. 8, 23, 35, § 85; Just. 25, 2, 3; Plin. Ep. 4, 11, 11; or by advv. of place:

    ibi se occultans,

    Cic. Phil. 2, 31, 77:

    cum paucissimis alicubi occultabor,

    id. Att. 10, 10, 3.—But also by the abl. (of means):

    Hiempsal reperitur, se occultans tugurio,

    Sall. J. 12, 5:

    se latebris,

    Cic. Imp. Pomp. 3, 7:

    insulis sese,

    Caes. B. G. 6, 31, 3; 5, 19, 1; 7, 45, 5; Liv. 7, 14, 8; Tac. A. 2, 17; id. H. 3, 84:

    quae natura occultavit,

    Cic. Off. 1, 35, 127:

    occultare et dissimulare appetitum voluptatis,

    id. ib. 1, 30, 105; cf.

    , in the contrary order: dissimulare et occultare aliquid,

    Caes. B. C. 2, 31:

    intus veritas occultetur,

    Cic. Fin. 2, 24:

    legionem silvis,

    Caes. B. G. 7, 45:

    aliquid in terram,

    id. ib. 7, 85 (dub.;

    Schneider, Nipperdey, Kraner, in terrā): neque occultati humilitate arborum,

    Sall. J. 49, 5; Ov. M. 2, 686:

    fugam,

    Caes. B. G. 1, 27.—Mid.:

    stellae occultantur,

    hide themselves, Cic. N. D. 2, 20, 5 (opp. aperiuntur).—With inf.:

    est res quaedam, quam occultabam tibi dicere,

    Plaut. Pers. 4, 3, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > occulto

  • 8 occulto

    I āvī, ātum, āre [intens. к occulo ]
    прятать, укрывать (telum vestimentis C; se in hortis C); таить, держать в тайне, скрывать (consilium Cs; vitia sua Sl)
    II occultō adv. Lcr (v. l.) = occulte

    Латинско-русский словарь > occulto

  • 9 occulto [1]

    1. occulto, āvi, ātum, āre (Intens. v. occulo), wie durch eine Hülle fort u. fort den Augen anderer entziehen, verdeckt-, verborgen-, versteckt halten, verbergen, verstecken, I) eig.: se ibi, Cic.: se ramis, Tac.: se tugurio, Sall.: se silvis, Liv.: latebrose se ab alcis conspectu, Plaut.: se non Ponto neque Cappadociae latebris, Cic.: se post montem, Caes.: alqd in terra, Caes.: se in hortis suis, Cic.: se alci, Plaut.: stellae occultantur halten sich verborgen (Ggstz. aperiuntur), Cic. – II) übtr., verborgen (verdeckt) halten = verheimlichen, verb. alqd occultare et dissimulare, Cic., dissimulare et occultare, Caes., occultare et abdere (in sich verschließen), Tac.: occ. neminem (= nullius nomen), Cic.: flagitia, Cic.: consilium, fugam, Caes.: iter, Sen. rhet.: inceptum suum, Sall. – m. folg. Infin., est res quaedam, quam occultabam tibi dicere, Plaut. Pers. 493. – / Archaist. Perf.-Form occultassis = occultaveris, Plaut. trin. 627.

    lateinisch-deutsches > occulto [1]

  • 10 occulto [2]

    2. occultō, Adv. (occultus), insgeheim, Afran. com. 295. Lucr. (1, 314) bei Isid. orig. 20, 14, 1 ed. Otto (aber Lachm. u. Bern. occulte).

    lateinisch-deutsches > occulto [2]

  • 11 occulto

    to hide, conceal, cover.

    Latin-English dictionary of medieval > occulto

  • 12 occulto

    , occultavi, occultatum, occultare 1
      укрывать, прятать; скрывать, утаивать

    Dictionary Latin-Russian new > occulto

  • 13 obculo

    occŭlo ( obc-), cŭlŭi, cultum, 3 ( plup. sync. occulerat, Val. Fl. 2, 280), v. a. [obcolo], to cover, cover over (syn.: tego, condo, celo, abdo).
    I.
    In gen. (very rare): terra occulit caput, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 375 Müll. (Trag. v. 141 Vahl.):

    virgulta multā terrā,

    Verg. G. 2, 346.—
    II.
    In partic., to cover up, hide, conceal (class.; esp. in the P. a.; v. in the foll.):

    vitia corporis fuco,

    Plaut. Most. 1, 3, 118:

    vulnera,

    Cic. Att. 5, 15, 2:

    (feminae) parietum umbris occuluntur,

    are kept concealed, id. Tusc. 2, 15, 36:

    hastatos,

    Liv. 33, 1:

    se silvā,

    id. 25, 8, 5:

    classem in convexo nemorum sub rupe,

    Verg. A. 1, 310:

    caligine terras,

    Ov. M. 1, 600:

    puncta argumentorum,

    Cic. de Or. 2, 41, 77:

    narratum ab iis,

    to keep secret, conceal, Tac. A. 3, 16:

    vitia,

    Quint. 12, 8, 10.— Absol.:

    si quis et imprudens aspexerit, occulat ille,

    Tib. 1, 2, 37.—
    * B.
    Of burying: occultum efferre significat sub terram ferre, ponere, Paul. ex Fest. p. 205 Müll.—Hence, occultus (archaic orthogr. OQVOLTVS, S. C. Bacch.;

    scanned ŏccultus,

    Plaut. Trin. 3, 2, 39; 86; id. Capt. 1, 1, 15; cf. Brix, Trin. Einleit. p. 14 Ritschl ad Plaut. Trin. l. l. ed. 2), a, um, P. a., hidden, concealed, secret (freq. and class.;

    syn. abditus): hi saltem in occultis locis prostant, vos in foro ipso,

    Plaut. Curc. 4, 2, 21:

    res occultae et penitus abditae,

    Cic. N. D. 1, 19, 49:

    occultiores insidiae,

    id. Verr. 2, 1, 15, § 39:

    occultior atque tectior cupiditas,

    id. Rosc. Am. 36, 104:

    si quid erit occultius et reconditum,

    id. Fam. 11, 21, 5:

    cum res occultissimas aperueris in lucemque protuleris,

    id. Ac. 2, 19, 62:

    per occultos calles,

    Verg. A. 9, 383:

    via,

    id. ib. 3, 695:

    nota,

    Ov. A. A. 3, 630:

    sapor,

    Verg. G. 3, 397:

    crescit, occulto velut arbor aevo, Fama Marcelli,

    from an obscure, remote age, Hor. C. 1, 12, 45:

    res,

    i. e. the hidden laws of nature, Lucr. 1, 145; 424; Cic. Ac. 1, 4, 15 sq.; 2, 41, 127; id. Fin. 3, 11, 37; 4, 7, 18 al.:

    occulti miranda potentia fati,

    Juv. 7, 200.—
    b.
    Of persons, close, reserved, secret, not open:

    si me astutum et occultum lubet fingere,

    Cic. Fam. 3, 10, 8:

    ab occultis cavendum hominibus consultisque,

    Liv. 25, 16, 4; Tac. A. 6, 51.—With gen.:

    occultus odii,

    dissembling his hate, Tac. A. 4, 7.—
    (β).
    Occultus, adverbially for occulte, in secret, secretly (Tacitean):

    qui ejusmodi preces occulti illuderent,

    Tac. A. 3, 29; 4, 12:

    patris mei amicitias non occulti ferunt,

    id. ib. 4, 40.—
    C.
    Neutr. as subst.
    1.
    oc-culta, ōrum, plur., secret things or places, secrets:

    servi, quibus occulta creduntur,

    Cic. Cael. 23, 57:

    cui fervens Aestuat occultis animus semperque tacendis,

    Juv. 3, 50. —With gen.:

    occulta saltuum scrutari,

    Tac. A. 1, 61:

    occulta conjurationis retexere,

    id. ib. 15, 74:

    occulta cordis,

    Vulg. 1 Cor. 14, 25:

    hominum,

    id. Rom. 2, 16:

    ab occultis meis,

    from my secret sins, id. Psa. 18, 13.—
    2.
    Sing.: occultum, i, n., secrecy, only in adverb. phrases, in occulto; per occultum; ex occulto, in secret, secretly: SACRA IN OQVOLTOD NE QVIQVAM FECISE VELET, S. C. Bacch.: in occulto mussabant, Enn. Ann. ap. Paul. ex Fest. p. 144 Müll. (Ann. v. 185 Vahl.): Plaut. Trin. 3, 2, 86:

    stare in occulto,

    Cic. Clu. 28, 78: per occultum (post-Aug.), Tac. [p. 1252] A. 6, 7; 4, 71 fin.; 5, 4; Claud. Cons. Mall. Theod. 124:

    ex occulto,

    from a place of concealment, secret place, Ter. Eun. 4, 7, 17:

    Jugurtha ex occulto repente nostros invadit,

    Sall. J. 59, 2.—Hence, secretly:

    ex occulto intervenire,

    Cic. Clu. 16, 47.—Hence, adv., in three forms: occultē (class.), occultō (ante-class.), and occultim (post-class.), in concealment, in secret, secretly, privately.
    (α).
    Form occulte:

    neque id occulte fert,

    does not keep it secret, makes no secret of it, does not conceal it, Ter. Ad. 3, 2, 30:

    ea nunc occulte cuniculis oppugnatur,

    Cic. Agr. 1, 1, 1:

    proficisci,

    Caes. B. C. 1, 66:

    inter se constituere aliquid,

    id. B. G. 7, 83:

    labitur occulte,

    Ov. M. 10, 519:

    nec clam illud occulteque factum est,

    Plin. 36, 2, 2, § 6.—
    (β).
    Form occulto, Afran. ap. Charis. p. 186 P. (Com. Rel. v. 295 Rib.).—
    * (γ).
    Form occultim:

    reptare,

    Sol. 4.—
    b.
    Comp.:

    conari occultius,

    Cic. Deiot. 6, 18:

    erant praeterea complures paulo occultius consilii hujus participes,

    Sall. C. 17, 5: Quint. 9, 4, 21.— Sup.:

    quam potuit occultissime reliquas cohortes duxit,

    Caes. B. C. 3, 67:

    castra quam potest occultissime locat,

    Liv. 9, 2; Sall. J. 91, 3;

    for which maxime occulte,

    Sall. J. 35, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > obculo

  • 14 occulo

    occŭlo ( obc-), cŭlŭi, cultum, 3 ( plup. sync. occulerat, Val. Fl. 2, 280), v. a. [obcolo], to cover, cover over (syn.: tego, condo, celo, abdo).
    I.
    In gen. (very rare): terra occulit caput, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 375 Müll. (Trag. v. 141 Vahl.):

    virgulta multā terrā,

    Verg. G. 2, 346.—
    II.
    In partic., to cover up, hide, conceal (class.; esp. in the P. a.; v. in the foll.):

    vitia corporis fuco,

    Plaut. Most. 1, 3, 118:

    vulnera,

    Cic. Att. 5, 15, 2:

    (feminae) parietum umbris occuluntur,

    are kept concealed, id. Tusc. 2, 15, 36:

    hastatos,

    Liv. 33, 1:

    se silvā,

    id. 25, 8, 5:

    classem in convexo nemorum sub rupe,

    Verg. A. 1, 310:

    caligine terras,

    Ov. M. 1, 600:

    puncta argumentorum,

    Cic. de Or. 2, 41, 77:

    narratum ab iis,

    to keep secret, conceal, Tac. A. 3, 16:

    vitia,

    Quint. 12, 8, 10.— Absol.:

    si quis et imprudens aspexerit, occulat ille,

    Tib. 1, 2, 37.—
    * B.
    Of burying: occultum efferre significat sub terram ferre, ponere, Paul. ex Fest. p. 205 Müll.—Hence, occultus (archaic orthogr. OQVOLTVS, S. C. Bacch.;

    scanned ŏccultus,

    Plaut. Trin. 3, 2, 39; 86; id. Capt. 1, 1, 15; cf. Brix, Trin. Einleit. p. 14 Ritschl ad Plaut. Trin. l. l. ed. 2), a, um, P. a., hidden, concealed, secret (freq. and class.;

    syn. abditus): hi saltem in occultis locis prostant, vos in foro ipso,

    Plaut. Curc. 4, 2, 21:

    res occultae et penitus abditae,

    Cic. N. D. 1, 19, 49:

    occultiores insidiae,

    id. Verr. 2, 1, 15, § 39:

    occultior atque tectior cupiditas,

    id. Rosc. Am. 36, 104:

    si quid erit occultius et reconditum,

    id. Fam. 11, 21, 5:

    cum res occultissimas aperueris in lucemque protuleris,

    id. Ac. 2, 19, 62:

    per occultos calles,

    Verg. A. 9, 383:

    via,

    id. ib. 3, 695:

    nota,

    Ov. A. A. 3, 630:

    sapor,

    Verg. G. 3, 397:

    crescit, occulto velut arbor aevo, Fama Marcelli,

    from an obscure, remote age, Hor. C. 1, 12, 45:

    res,

    i. e. the hidden laws of nature, Lucr. 1, 145; 424; Cic. Ac. 1, 4, 15 sq.; 2, 41, 127; id. Fin. 3, 11, 37; 4, 7, 18 al.:

    occulti miranda potentia fati,

    Juv. 7, 200.—
    b.
    Of persons, close, reserved, secret, not open:

    si me astutum et occultum lubet fingere,

    Cic. Fam. 3, 10, 8:

    ab occultis cavendum hominibus consultisque,

    Liv. 25, 16, 4; Tac. A. 6, 51.—With gen.:

    occultus odii,

    dissembling his hate, Tac. A. 4, 7.—
    (β).
    Occultus, adverbially for occulte, in secret, secretly (Tacitean):

    qui ejusmodi preces occulti illuderent,

    Tac. A. 3, 29; 4, 12:

    patris mei amicitias non occulti ferunt,

    id. ib. 4, 40.—
    C.
    Neutr. as subst.
    1.
    oc-culta, ōrum, plur., secret things or places, secrets:

    servi, quibus occulta creduntur,

    Cic. Cael. 23, 57:

    cui fervens Aestuat occultis animus semperque tacendis,

    Juv. 3, 50. —With gen.:

    occulta saltuum scrutari,

    Tac. A. 1, 61:

    occulta conjurationis retexere,

    id. ib. 15, 74:

    occulta cordis,

    Vulg. 1 Cor. 14, 25:

    hominum,

    id. Rom. 2, 16:

    ab occultis meis,

    from my secret sins, id. Psa. 18, 13.—
    2.
    Sing.: occultum, i, n., secrecy, only in adverb. phrases, in occulto; per occultum; ex occulto, in secret, secretly: SACRA IN OQVOLTOD NE QVIQVAM FECISE VELET, S. C. Bacch.: in occulto mussabant, Enn. Ann. ap. Paul. ex Fest. p. 144 Müll. (Ann. v. 185 Vahl.): Plaut. Trin. 3, 2, 86:

    stare in occulto,

    Cic. Clu. 28, 78: per occultum (post-Aug.), Tac. [p. 1252] A. 6, 7; 4, 71 fin.; 5, 4; Claud. Cons. Mall. Theod. 124:

    ex occulto,

    from a place of concealment, secret place, Ter. Eun. 4, 7, 17:

    Jugurtha ex occulto repente nostros invadit,

    Sall. J. 59, 2.—Hence, secretly:

    ex occulto intervenire,

    Cic. Clu. 16, 47.—Hence, adv., in three forms: occultē (class.), occultō (ante-class.), and occultim (post-class.), in concealment, in secret, secretly, privately.
    (α).
    Form occulte:

    neque id occulte fert,

    does not keep it secret, makes no secret of it, does not conceal it, Ter. Ad. 3, 2, 30:

    ea nunc occulte cuniculis oppugnatur,

    Cic. Agr. 1, 1, 1:

    proficisci,

    Caes. B. C. 1, 66:

    inter se constituere aliquid,

    id. B. G. 7, 83:

    labitur occulte,

    Ov. M. 10, 519:

    nec clam illud occulteque factum est,

    Plin. 36, 2, 2, § 6.—
    (β).
    Form occulto, Afran. ap. Charis. p. 186 P. (Com. Rel. v. 295 Rib.).—
    * (γ).
    Form occultim:

    reptare,

    Sol. 4.—
    b.
    Comp.:

    conari occultius,

    Cic. Deiot. 6, 18:

    erant praeterea complures paulo occultius consilii hujus participes,

    Sall. C. 17, 5: Quint. 9, 4, 21.— Sup.:

    quam potuit occultissime reliquas cohortes duxit,

    Caes. B. C. 3, 67:

    castra quam potest occultissime locat,

    Liv. 9, 2; Sall. J. 91, 3;

    for which maxime occulte,

    Sall. J. 35, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > occulo

  • 15 occulta

    occŭlo ( obc-), cŭlŭi, cultum, 3 ( plup. sync. occulerat, Val. Fl. 2, 280), v. a. [obcolo], to cover, cover over (syn.: tego, condo, celo, abdo).
    I.
    In gen. (very rare): terra occulit caput, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 375 Müll. (Trag. v. 141 Vahl.):

    virgulta multā terrā,

    Verg. G. 2, 346.—
    II.
    In partic., to cover up, hide, conceal (class.; esp. in the P. a.; v. in the foll.):

    vitia corporis fuco,

    Plaut. Most. 1, 3, 118:

    vulnera,

    Cic. Att. 5, 15, 2:

    (feminae) parietum umbris occuluntur,

    are kept concealed, id. Tusc. 2, 15, 36:

    hastatos,

    Liv. 33, 1:

    se silvā,

    id. 25, 8, 5:

    classem in convexo nemorum sub rupe,

    Verg. A. 1, 310:

    caligine terras,

    Ov. M. 1, 600:

    puncta argumentorum,

    Cic. de Or. 2, 41, 77:

    narratum ab iis,

    to keep secret, conceal, Tac. A. 3, 16:

    vitia,

    Quint. 12, 8, 10.— Absol.:

    si quis et imprudens aspexerit, occulat ille,

    Tib. 1, 2, 37.—
    * B.
    Of burying: occultum efferre significat sub terram ferre, ponere, Paul. ex Fest. p. 205 Müll.—Hence, occultus (archaic orthogr. OQVOLTVS, S. C. Bacch.;

    scanned ŏccultus,

    Plaut. Trin. 3, 2, 39; 86; id. Capt. 1, 1, 15; cf. Brix, Trin. Einleit. p. 14 Ritschl ad Plaut. Trin. l. l. ed. 2), a, um, P. a., hidden, concealed, secret (freq. and class.;

    syn. abditus): hi saltem in occultis locis prostant, vos in foro ipso,

    Plaut. Curc. 4, 2, 21:

    res occultae et penitus abditae,

    Cic. N. D. 1, 19, 49:

    occultiores insidiae,

    id. Verr. 2, 1, 15, § 39:

    occultior atque tectior cupiditas,

    id. Rosc. Am. 36, 104:

    si quid erit occultius et reconditum,

    id. Fam. 11, 21, 5:

    cum res occultissimas aperueris in lucemque protuleris,

    id. Ac. 2, 19, 62:

    per occultos calles,

    Verg. A. 9, 383:

    via,

    id. ib. 3, 695:

    nota,

    Ov. A. A. 3, 630:

    sapor,

    Verg. G. 3, 397:

    crescit, occulto velut arbor aevo, Fama Marcelli,

    from an obscure, remote age, Hor. C. 1, 12, 45:

    res,

    i. e. the hidden laws of nature, Lucr. 1, 145; 424; Cic. Ac. 1, 4, 15 sq.; 2, 41, 127; id. Fin. 3, 11, 37; 4, 7, 18 al.:

    occulti miranda potentia fati,

    Juv. 7, 200.—
    b.
    Of persons, close, reserved, secret, not open:

    si me astutum et occultum lubet fingere,

    Cic. Fam. 3, 10, 8:

    ab occultis cavendum hominibus consultisque,

    Liv. 25, 16, 4; Tac. A. 6, 51.—With gen.:

    occultus odii,

    dissembling his hate, Tac. A. 4, 7.—
    (β).
    Occultus, adverbially for occulte, in secret, secretly (Tacitean):

    qui ejusmodi preces occulti illuderent,

    Tac. A. 3, 29; 4, 12:

    patris mei amicitias non occulti ferunt,

    id. ib. 4, 40.—
    C.
    Neutr. as subst.
    1.
    oc-culta, ōrum, plur., secret things or places, secrets:

    servi, quibus occulta creduntur,

    Cic. Cael. 23, 57:

    cui fervens Aestuat occultis animus semperque tacendis,

    Juv. 3, 50. —With gen.:

    occulta saltuum scrutari,

    Tac. A. 1, 61:

    occulta conjurationis retexere,

    id. ib. 15, 74:

    occulta cordis,

    Vulg. 1 Cor. 14, 25:

    hominum,

    id. Rom. 2, 16:

    ab occultis meis,

    from my secret sins, id. Psa. 18, 13.—
    2.
    Sing.: occultum, i, n., secrecy, only in adverb. phrases, in occulto; per occultum; ex occulto, in secret, secretly: SACRA IN OQVOLTOD NE QVIQVAM FECISE VELET, S. C. Bacch.: in occulto mussabant, Enn. Ann. ap. Paul. ex Fest. p. 144 Müll. (Ann. v. 185 Vahl.): Plaut. Trin. 3, 2, 86:

    stare in occulto,

    Cic. Clu. 28, 78: per occultum (post-Aug.), Tac. [p. 1252] A. 6, 7; 4, 71 fin.; 5, 4; Claud. Cons. Mall. Theod. 124:

    ex occulto,

    from a place of concealment, secret place, Ter. Eun. 4, 7, 17:

    Jugurtha ex occulto repente nostros invadit,

    Sall. J. 59, 2.—Hence, secretly:

    ex occulto intervenire,

    Cic. Clu. 16, 47.—Hence, adv., in three forms: occultē (class.), occultō (ante-class.), and occultim (post-class.), in concealment, in secret, secretly, privately.
    (α).
    Form occulte:

    neque id occulte fert,

    does not keep it secret, makes no secret of it, does not conceal it, Ter. Ad. 3, 2, 30:

    ea nunc occulte cuniculis oppugnatur,

    Cic. Agr. 1, 1, 1:

    proficisci,

    Caes. B. C. 1, 66:

    inter se constituere aliquid,

    id. B. G. 7, 83:

    labitur occulte,

    Ov. M. 10, 519:

    nec clam illud occulteque factum est,

    Plin. 36, 2, 2, § 6.—
    (β).
    Form occulto, Afran. ap. Charis. p. 186 P. (Com. Rel. v. 295 Rib.).—
    * (γ).
    Form occultim:

    reptare,

    Sol. 4.—
    b.
    Comp.:

    conari occultius,

    Cic. Deiot. 6, 18:

    erant praeterea complures paulo occultius consilii hujus participes,

    Sall. C. 17, 5: Quint. 9, 4, 21.— Sup.:

    quam potuit occultissime reliquas cohortes duxit,

    Caes. B. C. 3, 67:

    castra quam potest occultissime locat,

    Liv. 9, 2; Sall. J. 91, 3;

    for which maxime occulte,

    Sall. J. 35, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > occulta

  • 16 occultim

    occŭlo ( obc-), cŭlŭi, cultum, 3 ( plup. sync. occulerat, Val. Fl. 2, 280), v. a. [obcolo], to cover, cover over (syn.: tego, condo, celo, abdo).
    I.
    In gen. (very rare): terra occulit caput, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 375 Müll. (Trag. v. 141 Vahl.):

    virgulta multā terrā,

    Verg. G. 2, 346.—
    II.
    In partic., to cover up, hide, conceal (class.; esp. in the P. a.; v. in the foll.):

    vitia corporis fuco,

    Plaut. Most. 1, 3, 118:

    vulnera,

    Cic. Att. 5, 15, 2:

    (feminae) parietum umbris occuluntur,

    are kept concealed, id. Tusc. 2, 15, 36:

    hastatos,

    Liv. 33, 1:

    se silvā,

    id. 25, 8, 5:

    classem in convexo nemorum sub rupe,

    Verg. A. 1, 310:

    caligine terras,

    Ov. M. 1, 600:

    puncta argumentorum,

    Cic. de Or. 2, 41, 77:

    narratum ab iis,

    to keep secret, conceal, Tac. A. 3, 16:

    vitia,

    Quint. 12, 8, 10.— Absol.:

    si quis et imprudens aspexerit, occulat ille,

    Tib. 1, 2, 37.—
    * B.
    Of burying: occultum efferre significat sub terram ferre, ponere, Paul. ex Fest. p. 205 Müll.—Hence, occultus (archaic orthogr. OQVOLTVS, S. C. Bacch.;

    scanned ŏccultus,

    Plaut. Trin. 3, 2, 39; 86; id. Capt. 1, 1, 15; cf. Brix, Trin. Einleit. p. 14 Ritschl ad Plaut. Trin. l. l. ed. 2), a, um, P. a., hidden, concealed, secret (freq. and class.;

    syn. abditus): hi saltem in occultis locis prostant, vos in foro ipso,

    Plaut. Curc. 4, 2, 21:

    res occultae et penitus abditae,

    Cic. N. D. 1, 19, 49:

    occultiores insidiae,

    id. Verr. 2, 1, 15, § 39:

    occultior atque tectior cupiditas,

    id. Rosc. Am. 36, 104:

    si quid erit occultius et reconditum,

    id. Fam. 11, 21, 5:

    cum res occultissimas aperueris in lucemque protuleris,

    id. Ac. 2, 19, 62:

    per occultos calles,

    Verg. A. 9, 383:

    via,

    id. ib. 3, 695:

    nota,

    Ov. A. A. 3, 630:

    sapor,

    Verg. G. 3, 397:

    crescit, occulto velut arbor aevo, Fama Marcelli,

    from an obscure, remote age, Hor. C. 1, 12, 45:

    res,

    i. e. the hidden laws of nature, Lucr. 1, 145; 424; Cic. Ac. 1, 4, 15 sq.; 2, 41, 127; id. Fin. 3, 11, 37; 4, 7, 18 al.:

    occulti miranda potentia fati,

    Juv. 7, 200.—
    b.
    Of persons, close, reserved, secret, not open:

    si me astutum et occultum lubet fingere,

    Cic. Fam. 3, 10, 8:

    ab occultis cavendum hominibus consultisque,

    Liv. 25, 16, 4; Tac. A. 6, 51.—With gen.:

    occultus odii,

    dissembling his hate, Tac. A. 4, 7.—
    (β).
    Occultus, adverbially for occulte, in secret, secretly (Tacitean):

    qui ejusmodi preces occulti illuderent,

    Tac. A. 3, 29; 4, 12:

    patris mei amicitias non occulti ferunt,

    id. ib. 4, 40.—
    C.
    Neutr. as subst.
    1.
    oc-culta, ōrum, plur., secret things or places, secrets:

    servi, quibus occulta creduntur,

    Cic. Cael. 23, 57:

    cui fervens Aestuat occultis animus semperque tacendis,

    Juv. 3, 50. —With gen.:

    occulta saltuum scrutari,

    Tac. A. 1, 61:

    occulta conjurationis retexere,

    id. ib. 15, 74:

    occulta cordis,

    Vulg. 1 Cor. 14, 25:

    hominum,

    id. Rom. 2, 16:

    ab occultis meis,

    from my secret sins, id. Psa. 18, 13.—
    2.
    Sing.: occultum, i, n., secrecy, only in adverb. phrases, in occulto; per occultum; ex occulto, in secret, secretly: SACRA IN OQVOLTOD NE QVIQVAM FECISE VELET, S. C. Bacch.: in occulto mussabant, Enn. Ann. ap. Paul. ex Fest. p. 144 Müll. (Ann. v. 185 Vahl.): Plaut. Trin. 3, 2, 86:

    stare in occulto,

    Cic. Clu. 28, 78: per occultum (post-Aug.), Tac. [p. 1252] A. 6, 7; 4, 71 fin.; 5, 4; Claud. Cons. Mall. Theod. 124:

    ex occulto,

    from a place of concealment, secret place, Ter. Eun. 4, 7, 17:

    Jugurtha ex occulto repente nostros invadit,

    Sall. J. 59, 2.—Hence, secretly:

    ex occulto intervenire,

    Cic. Clu. 16, 47.—Hence, adv., in three forms: occultē (class.), occultō (ante-class.), and occultim (post-class.), in concealment, in secret, secretly, privately.
    (α).
    Form occulte:

    neque id occulte fert,

    does not keep it secret, makes no secret of it, does not conceal it, Ter. Ad. 3, 2, 30:

    ea nunc occulte cuniculis oppugnatur,

    Cic. Agr. 1, 1, 1:

    proficisci,

    Caes. B. C. 1, 66:

    inter se constituere aliquid,

    id. B. G. 7, 83:

    labitur occulte,

    Ov. M. 10, 519:

    nec clam illud occulteque factum est,

    Plin. 36, 2, 2, § 6.—
    (β).
    Form occulto, Afran. ap. Charis. p. 186 P. (Com. Rel. v. 295 Rib.).—
    * (γ).
    Form occultim:

    reptare,

    Sol. 4.—
    b.
    Comp.:

    conari occultius,

    Cic. Deiot. 6, 18:

    erant praeterea complures paulo occultius consilii hujus participes,

    Sall. C. 17, 5: Quint. 9, 4, 21.— Sup.:

    quam potuit occultissime reliquas cohortes duxit,

    Caes. B. C. 3, 67:

    castra quam potest occultissime locat,

    Liv. 9, 2; Sall. J. 91, 3;

    for which maxime occulte,

    Sall. J. 35, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > occultim

  • 17 occultum

    occŭlo ( obc-), cŭlŭi, cultum, 3 ( plup. sync. occulerat, Val. Fl. 2, 280), v. a. [obcolo], to cover, cover over (syn.: tego, condo, celo, abdo).
    I.
    In gen. (very rare): terra occulit caput, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 375 Müll. (Trag. v. 141 Vahl.):

    virgulta multā terrā,

    Verg. G. 2, 346.—
    II.
    In partic., to cover up, hide, conceal (class.; esp. in the P. a.; v. in the foll.):

    vitia corporis fuco,

    Plaut. Most. 1, 3, 118:

    vulnera,

    Cic. Att. 5, 15, 2:

    (feminae) parietum umbris occuluntur,

    are kept concealed, id. Tusc. 2, 15, 36:

    hastatos,

    Liv. 33, 1:

    se silvā,

    id. 25, 8, 5:

    classem in convexo nemorum sub rupe,

    Verg. A. 1, 310:

    caligine terras,

    Ov. M. 1, 600:

    puncta argumentorum,

    Cic. de Or. 2, 41, 77:

    narratum ab iis,

    to keep secret, conceal, Tac. A. 3, 16:

    vitia,

    Quint. 12, 8, 10.— Absol.:

    si quis et imprudens aspexerit, occulat ille,

    Tib. 1, 2, 37.—
    * B.
    Of burying: occultum efferre significat sub terram ferre, ponere, Paul. ex Fest. p. 205 Müll.—Hence, occultus (archaic orthogr. OQVOLTVS, S. C. Bacch.;

    scanned ŏccultus,

    Plaut. Trin. 3, 2, 39; 86; id. Capt. 1, 1, 15; cf. Brix, Trin. Einleit. p. 14 Ritschl ad Plaut. Trin. l. l. ed. 2), a, um, P. a., hidden, concealed, secret (freq. and class.;

    syn. abditus): hi saltem in occultis locis prostant, vos in foro ipso,

    Plaut. Curc. 4, 2, 21:

    res occultae et penitus abditae,

    Cic. N. D. 1, 19, 49:

    occultiores insidiae,

    id. Verr. 2, 1, 15, § 39:

    occultior atque tectior cupiditas,

    id. Rosc. Am. 36, 104:

    si quid erit occultius et reconditum,

    id. Fam. 11, 21, 5:

    cum res occultissimas aperueris in lucemque protuleris,

    id. Ac. 2, 19, 62:

    per occultos calles,

    Verg. A. 9, 383:

    via,

    id. ib. 3, 695:

    nota,

    Ov. A. A. 3, 630:

    sapor,

    Verg. G. 3, 397:

    crescit, occulto velut arbor aevo, Fama Marcelli,

    from an obscure, remote age, Hor. C. 1, 12, 45:

    res,

    i. e. the hidden laws of nature, Lucr. 1, 145; 424; Cic. Ac. 1, 4, 15 sq.; 2, 41, 127; id. Fin. 3, 11, 37; 4, 7, 18 al.:

    occulti miranda potentia fati,

    Juv. 7, 200.—
    b.
    Of persons, close, reserved, secret, not open:

    si me astutum et occultum lubet fingere,

    Cic. Fam. 3, 10, 8:

    ab occultis cavendum hominibus consultisque,

    Liv. 25, 16, 4; Tac. A. 6, 51.—With gen.:

    occultus odii,

    dissembling his hate, Tac. A. 4, 7.—
    (β).
    Occultus, adverbially for occulte, in secret, secretly (Tacitean):

    qui ejusmodi preces occulti illuderent,

    Tac. A. 3, 29; 4, 12:

    patris mei amicitias non occulti ferunt,

    id. ib. 4, 40.—
    C.
    Neutr. as subst.
    1.
    oc-culta, ōrum, plur., secret things or places, secrets:

    servi, quibus occulta creduntur,

    Cic. Cael. 23, 57:

    cui fervens Aestuat occultis animus semperque tacendis,

    Juv. 3, 50. —With gen.:

    occulta saltuum scrutari,

    Tac. A. 1, 61:

    occulta conjurationis retexere,

    id. ib. 15, 74:

    occulta cordis,

    Vulg. 1 Cor. 14, 25:

    hominum,

    id. Rom. 2, 16:

    ab occultis meis,

    from my secret sins, id. Psa. 18, 13.—
    2.
    Sing.: occultum, i, n., secrecy, only in adverb. phrases, in occulto; per occultum; ex occulto, in secret, secretly: SACRA IN OQVOLTOD NE QVIQVAM FECISE VELET, S. C. Bacch.: in occulto mussabant, Enn. Ann. ap. Paul. ex Fest. p. 144 Müll. (Ann. v. 185 Vahl.): Plaut. Trin. 3, 2, 86:

    stare in occulto,

    Cic. Clu. 28, 78: per occultum (post-Aug.), Tac. [p. 1252] A. 6, 7; 4, 71 fin.; 5, 4; Claud. Cons. Mall. Theod. 124:

    ex occulto,

    from a place of concealment, secret place, Ter. Eun. 4, 7, 17:

    Jugurtha ex occulto repente nostros invadit,

    Sall. J. 59, 2.—Hence, secretly:

    ex occulto intervenire,

    Cic. Clu. 16, 47.—Hence, adv., in three forms: occultē (class.), occultō (ante-class.), and occultim (post-class.), in concealment, in secret, secretly, privately.
    (α).
    Form occulte:

    neque id occulte fert,

    does not keep it secret, makes no secret of it, does not conceal it, Ter. Ad. 3, 2, 30:

    ea nunc occulte cuniculis oppugnatur,

    Cic. Agr. 1, 1, 1:

    proficisci,

    Caes. B. C. 1, 66:

    inter se constituere aliquid,

    id. B. G. 7, 83:

    labitur occulte,

    Ov. M. 10, 519:

    nec clam illud occulteque factum est,

    Plin. 36, 2, 2, § 6.—
    (β).
    Form occulto, Afran. ap. Charis. p. 186 P. (Com. Rel. v. 295 Rib.).—
    * (γ).
    Form occultim:

    reptare,

    Sol. 4.—
    b.
    Comp.:

    conari occultius,

    Cic. Deiot. 6, 18:

    erant praeterea complures paulo occultius consilii hujus participes,

    Sall. C. 17, 5: Quint. 9, 4, 21.— Sup.:

    quam potuit occultissime reliquas cohortes duxit,

    Caes. B. C. 3, 67:

    castra quam potest occultissime locat,

    Liv. 9, 2; Sall. J. 91, 3;

    for which maxime occulte,

    Sall. J. 35, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > occultum

  • 18 occultus

    occultus, a, um part. passé de occulo. [st2]1 [-] caché, secret, dérobé à la connaissance, occulte, mystérieux, inaperçu. [st2]2 [-] en parl. des pers. qui se cache, caché, dissimulé, qui dissimule.    - occultum periculum non habuit, Sall.: il ne laissa pas le danger ignoré.    - occultum est nemini, Sall.: personne n'ignore.    - occulta, ōrum, n.: - [abcl]a - les secrets. - [abcl]b - parties secrètes (d'un temple).    - occulta saltuum scrutari, Tac.: sonder les profondeurs de la forêt.    - occulta conjurationis retegere, Tac.: dévoiler les secrets de la conjuration.    - per occultum, Tac.: en secret, secrètement, dans l'obscurité, dans l'ombre, en dissimulant.    - in occulto (ex occulto): en secret, secrètement, dans l'obscurité, dans l'ombre, en dissimulant.    - in occulto stare, Cic.: être caché.    - occultus odii, Tac.: qui dissimule sa haine.    - occultus consilii, Tac.: qui dissimule ses projets.    - servi, quibus occulta creduntur, Cic. Cael. 23, 57: esclaves à qui l'on confie ses secrets.    - non occulti ferunt, Tac.: ils ne se cachent pas pour dire.
    * * *
    occultus, a, um part. passé de occulo. [st2]1 [-] caché, secret, dérobé à la connaissance, occulte, mystérieux, inaperçu. [st2]2 [-] en parl. des pers. qui se cache, caché, dissimulé, qui dissimule.    - occultum periculum non habuit, Sall.: il ne laissa pas le danger ignoré.    - occultum est nemini, Sall.: personne n'ignore.    - occulta, ōrum, n.: - [abcl]a - les secrets. - [abcl]b - parties secrètes (d'un temple).    - occulta saltuum scrutari, Tac.: sonder les profondeurs de la forêt.    - occulta conjurationis retegere, Tac.: dévoiler les secrets de la conjuration.    - per occultum, Tac.: en secret, secrètement, dans l'obscurité, dans l'ombre, en dissimulant.    - in occulto (ex occulto): en secret, secrètement, dans l'obscurité, dans l'ombre, en dissimulant.    - in occulto stare, Cic.: être caché.    - occultus odii, Tac.: qui dissimule sa haine.    - occultus consilii, Tac.: qui dissimule ses projets.    - servi, quibus occulta creduntur, Cic. Cael. 23, 57: esclaves à qui l'on confie ses secrets.    - non occulti ferunt, Tac.: ils ne se cachent pas pour dire.
    * * *
        Occultus, Participium, siue Nomen ex participio. Cic. Caché.
    \
        AEuo occulto crescit fama. Horat. Par laps de temps, qui coule et se passe imperceptiblement.
    \
        Amores occulti. Ouid. Secrets.
    \
        Occultissimae res. Cic. Fort secrettes.
    \
        Occultum habere aliquid. Sallust. Celer quelque chose, et la tenir secrette.
    \
        Ex occulto, Aduerbialiter positum. Plin. En secret, En cachette.

    Dictionarium latinogallicum > occultus

  • 19 occultus

        occultus adj. with comp. and sup.    [P. of occulo], covered up, hidden, concealed, secret: locus, S.: occultiores insidiae: quo occultior esset eius adventus, Cs.: si quid erit occultius: cum res occultissimas aperueris: per occultos callīs, V.: notae, O.: Crescit, occulto velut arbor aevo, i. e. imperceptibly, H.: occulti miranda potentia fati, Iu.: salis in lacte sapor, slight favor, V.— Plur n. as subst: expromere omnia mea occulta, secrets, T.: servi, quibus occulta credantur: in occultis ac reconditis templi, the recesses, Cs.— Sing: stare in occulto, in hiding: ex occulto nostros invadit, from ambush, S.: ex occulto intervenire, secretly. —Of persons, close, reserved, uncandid, secret: me occultum fingere: ab occultis cavendum hominibus, L.: occultus odii, dissembling his hate, Ta.: consilii, Ta.
    * * *
    occulta -um, occultior -or -us, occultissimus -a -um ADJ
    hidden, secret

    Latin-English dictionary > occultus

  • 20 contineo

    contĭnĕo, ēre, tĭnŭi, tentum [cum + teneo], tr. [st1]1 [-] tenir de tous côtés, tenir ensemble, maintenir, entourer, envelopper.    - hoc quod continet amplexu terram, Lucr. 5, 319: cet espace qui enveloppe et maintient la terre.    - contine caput, Plaut. Rud. 2, 6, 26: soutiens-moi la tête.    - continere vitem nodo, Plin. 17, 22, 35, § 187: assujettir la vigne avec un lien. [st1]2 [-] joindre, attacher; sans régime ou au passif: être joint, confiner.    - pons continet oppidum, Caes.: un pont rattache la ville à l'autre rive.    - per hortum utroque commeatus continet, Plaut. Stich. 3, 1, 43: par le jardin il y a un passage qui communique avec les deux maisons.    - contineri flumine, Caes.: avoir un fleuve pour limite.    - artes cognatione quâdam inter se continentur, Cic. Arch. 1, 2: les arts ont entre eux une liaison réciproque.    - quaestiones quae continentur, Quint.: questions qui se rattachent directement (au fait). [st1]3 [-] conserver, garder intact, retenir.    - continere exercitum, Liv. 28, 2, 16: conserver ses troupes en corps d'armée.    - continere merces, Cic.Vatin. 5.12: garder des marchandises.    - continere rempublicam, Cic.: être un soutien pour la république.    - continere aliquem in officio, Caes.: maintenir qqn dans le devoir.    - continere se in studio, Cic.: persister dans une étude.    - continere odium, Cic.: nourrir de la haine. [st1]4 [-] arrêter, retenir, tenir, bloquer; au fig. réprimer, contenir, maîtriser.    - continere gradum, Virg.: s'arrêter.    - in continendo (s.-ent se), Liv.: en cherchant à se retenir.    - continere animam, Cic.: retenir sa respiration.    - continere exercitum castris, Caes.: contenir ses troupes dans le camp.    - continere aliquem angustissime, Cic.: tenir qqn étroitement enfermé.    - continere se ruri, Ter.: rester à la campagne.    - continere se in occulto, Caes.: se tenir caché.    - se domi continere: s'enfermer chez soi.    - continere librum, Cic. Plin.-jn.: garder un livre, ne pas publier un livre.    - continere vocem, Cic.: se taire.    - continere dictum in aliquem, Cic.: retenir une plaisanterie contre qqn.    - ab aliquo, ab aliqua re continere: tenir éloigné de qqn, de qqch.    - continere suos a proelio, Caes. BG. 1.15: empêcher ses soldats de combattre. [les tenir écartés du combat.)    - continere animum a libidine, Sall.: maîtriser une passion.    - continere se in libidine, Cic.: maîtriser une passion.    - continere se ab adsentiendo, Cic. Ac. 2, 32, 104: suspendre son assentiment.    - omnes lex una continebit, Cic.: une seule loi obligera tous les hommes.    - vix contineor, Ter.: j'ai peine à me maîtriser.    - male me contineo, Ov.: j'ai peine à me maîtriser.    - nequeo contineri quin...: je ne puis m'empêcher de...    - nequeo continere (s.-ent. me) quin...: je ne puis m'empêcher de...    - nequeo continere quin loquar, Plaut. Men. 2.1.28: je ne peux m'empêcher de parler.    - non contineri ne, quin, ou quominus + subj.: ne pas être empêché de. [st1]5 [-] renfermer, embrasser, posséder; au passif: consister en, dépendre de.    - continere in se vim caloris, Cic.: avoir une chaleur intérieure.    - continere medicinas, Plin.: posséder des vertus médicinales.    - continere spatium, Caes.: occuper un espace.    - quando... quartus liber continet, Quint. 11, 1, 59: le quatrième livre enseigne à quel moment...    - tabulae quibus continebatur, Quint.: les registres où il était dit que...    - comitia quae rem militarem continent, Liv.: les comices qui règlent l'administration de la guerre.    - quod maxime rem continebat, Cic.: ce qui était l'essentiel.    - causae quibus hae res continentur, Cic.: les principes dont ces choses procèdent.    - contineri aliqua re: [être contenu dans qqch] = consister en qqch.    - contineri simulatione, Cic.: consister dans la dissimulation.    - contineri conjecturā, Cic.: reposer sur des conjectures.    - voir contentus.
    * * *
    contĭnĕo, ēre, tĭnŭi, tentum [cum + teneo], tr. [st1]1 [-] tenir de tous côtés, tenir ensemble, maintenir, entourer, envelopper.    - hoc quod continet amplexu terram, Lucr. 5, 319: cet espace qui enveloppe et maintient la terre.    - contine caput, Plaut. Rud. 2, 6, 26: soutiens-moi la tête.    - continere vitem nodo, Plin. 17, 22, 35, § 187: assujettir la vigne avec un lien. [st1]2 [-] joindre, attacher; sans régime ou au passif: être joint, confiner.    - pons continet oppidum, Caes.: un pont rattache la ville à l'autre rive.    - per hortum utroque commeatus continet, Plaut. Stich. 3, 1, 43: par le jardin il y a un passage qui communique avec les deux maisons.    - contineri flumine, Caes.: avoir un fleuve pour limite.    - artes cognatione quâdam inter se continentur, Cic. Arch. 1, 2: les arts ont entre eux une liaison réciproque.    - quaestiones quae continentur, Quint.: questions qui se rattachent directement (au fait). [st1]3 [-] conserver, garder intact, retenir.    - continere exercitum, Liv. 28, 2, 16: conserver ses troupes en corps d'armée.    - continere merces, Cic.Vatin. 5.12: garder des marchandises.    - continere rempublicam, Cic.: être un soutien pour la république.    - continere aliquem in officio, Caes.: maintenir qqn dans le devoir.    - continere se in studio, Cic.: persister dans une étude.    - continere odium, Cic.: nourrir de la haine. [st1]4 [-] arrêter, retenir, tenir, bloquer; au fig. réprimer, contenir, maîtriser.    - continere gradum, Virg.: s'arrêter.    - in continendo (s.-ent se), Liv.: en cherchant à se retenir.    - continere animam, Cic.: retenir sa respiration.    - continere exercitum castris, Caes.: contenir ses troupes dans le camp.    - continere aliquem angustissime, Cic.: tenir qqn étroitement enfermé.    - continere se ruri, Ter.: rester à la campagne.    - continere se in occulto, Caes.: se tenir caché.    - se domi continere: s'enfermer chez soi.    - continere librum, Cic. Plin.-jn.: garder un livre, ne pas publier un livre.    - continere vocem, Cic.: se taire.    - continere dictum in aliquem, Cic.: retenir une plaisanterie contre qqn.    - ab aliquo, ab aliqua re continere: tenir éloigné de qqn, de qqch.    - continere suos a proelio, Caes. BG. 1.15: empêcher ses soldats de combattre. [les tenir écartés du combat.)    - continere animum a libidine, Sall.: maîtriser une passion.    - continere se in libidine, Cic.: maîtriser une passion.    - continere se ab adsentiendo, Cic. Ac. 2, 32, 104: suspendre son assentiment.    - omnes lex una continebit, Cic.: une seule loi obligera tous les hommes.    - vix contineor, Ter.: j'ai peine à me maîtriser.    - male me contineo, Ov.: j'ai peine à me maîtriser.    - nequeo contineri quin...: je ne puis m'empêcher de...    - nequeo continere (s.-ent. me) quin...: je ne puis m'empêcher de...    - nequeo continere quin loquar, Plaut. Men. 2.1.28: je ne peux m'empêcher de parler.    - non contineri ne, quin, ou quominus + subj.: ne pas être empêché de. [st1]5 [-] renfermer, embrasser, posséder; au passif: consister en, dépendre de.    - continere in se vim caloris, Cic.: avoir une chaleur intérieure.    - continere medicinas, Plin.: posséder des vertus médicinales.    - continere spatium, Caes.: occuper un espace.    - quando... quartus liber continet, Quint. 11, 1, 59: le quatrième livre enseigne à quel moment...    - tabulae quibus continebatur, Quint.: les registres où il était dit que...    - comitia quae rem militarem continent, Liv.: les comices qui règlent l'administration de la guerre.    - quod maxime rem continebat, Cic.: ce qui était l'essentiel.    - causae quibus hae res continentur, Cic.: les principes dont ces choses procèdent.    - contineri aliqua re: [être contenu dans qqch] = consister en qqch.    - contineri simulatione, Cic.: consister dans la dissimulation.    - contineri conjecturā, Cic.: reposer sur des conjectures.    - voir contentus.
    * * *
        Contineo, contines, pen. cor. continui, contentum, continere. Plaut. Tenir serré et ferme.
    \
        Coercet et continet mundus omnia suo complexu. Cicero. Contient, Embrasse.
    \
        Adiungi et contineri. Cic. Estre conjoinct.
    \
        Nec vlla res vehementius Rempub. continet, quam fides. Cic. Entretient, Conserve.
    \
        Virtus amicitiam et gignit, et continet. Cic. Entretient.
    \
        Odorem continere. Plin. Conserver et entretenir longuement la senteur et bonne odeur.
    \
        Homines venis, neruis, et ossibus continentur. Cic. Sont assemblez et conjoincts, Faicts et composez.
    \
        Belluas immanes septis continere. Cicero. Tenir encloses, Enclorre, Enfermer.
    \
        Continere canes catenis per diem. Columel. Tenir serrez et encheinez.
    \
        Continere ciuitatem in officio. Caesar. Garder les citoyens de faire autrement qu'à poinct, Les contenir en leur debvoir et obeissance, Les garder qu'ils ne facent desobeissance et rebellion.
    \
        Equos fraenis continere. Senec. Retenir, Arrester, Gouverner.
    \
        Continere exercitum vel equitatum castris. Caesar. Retenir dedens le camp, Garder qu'il ne sorte hors.
    \
        Aluum continere. Plin. Reserrer le ventre.
    \
        Animam. Cic. Retenir son haleine.
    \
        Audita. Terent. Tenir secret ce qu'on a ouy.
    \
        Dicta in aliquem continere. Cic. Se garder de broquarder aucun.
    \
        Tacitum dolorem. Liu. Celer sa douleur, N'en dire mot.
    \
        Tacitum continere gaudium non poterat. Liu. Il ne povoit celer sa joye. \ Gradum. Virgil. S'arrester.
    \
        Impetum militum. Liu. Retenir la fureur des gensdarmes.
    \
        Iracundiam. Brutus. Contenir son courroux et en estre maistre.
    \
        Lachrymas. Plaut. Retenir ses larmes, Se garder de plourer.
    \
        Linguam. Cic. Se garder de parler folement, Retenir et arrester, ou contenir sa langue.
    \
        Manus. Terent. Se garder de frapper.
    \
        Continere manus alicuius ab aliquo. Cic. L'engarder qu'il ne le frappe.
    \
        Risum. Plaut. Se garder de rire.
    \
        Nec priuata domus parietibus continere vocem coniurationis tuae potest. Cic. Les murailles de la maison ne peuvent tenir secret ta conjuration.
    \
        Vocem non continere. Plin. Ne se povoir garder de parler.
    \
        In ieiunio continere aliquem. Celsus. Le garder de manger.
    \
        Continere se. Plautus, Me nequeo continere quin loquar. Je ne me puis garder de parler, ou Que je ne parle.
    \
        Vix me contineo quin, etc. Terent. A grand peine me garde je, ou Tiens je que, etc.
    \
        Male se continere. Ouid. A grand peine se tenir.
    \
        Contineo me ab exemplis Graecis. Cic. Je me deporte et abstiens de bailler, ou alleguer exemples des Grecs.
    \
        Continere se in aliqua libidine, et in alia se effundere. Cic. Se garder et contenir d'une affection desordonnee, et s'abandonner à une autre.
    \
        Continere sese in occulto. Caesar. Ne se monstrer point.
    \
        Continere se finibus rerum suarum. Cic. Estre content de ce qu'on ha.
    \
        Si suis iuris finibus matronas contineret pudor. Liuius. Si elles se mesloyent de ce dont elles ont à faire, et non d'autre chose.
    \
        Continere se domi aut ruri. Plautus. Se tenir ou demourer aux champs.
    \
        Domi, atque intra priuatos parietes aliquem continere. Quintil. Le garder de sortir de la maison.
    \
        Continere animo ac memoria. Cic. Retenir en sa memoire.
    \
        Continere aluo dicitur mulier. Cic. Avoir en son ventre.
    \
        Continet me tempestas. Plaut. Me retarde et retient.
    \
        Continet epistola tertia, esse tibi redditam orationem. Plin. iunior. Elle contient.
    \
        Continetur publica salus incolumitate illius. Plin. iunior. Le salut du peuple pend de sa santé.
    \
        Continentur artes cognatione quadam inter se. Cic. S'entretiennent et sont alliees les unes avec les autres.
    \
        Contineri nomine familiae. Cic. Estre comprins soubs ce nom de famille.

    Dictionarium latinogallicum > contineo

См. также в других словарях:

  • occulto — [dal lat. occultus, propr. part. pass. di occulĕre nascondere ]. ■ agg. 1. [che non può essere conosciuto dalla mente umana: avere, esercitare un o. potere ] ▶◀ arcano, impenetrabile, imperscrutabile, inconoscibile, insondabile, misterioso,… …   Enciclopedia Italiana

  • occulto — oc·cùl·to agg., s.m. CO 1. agg., che appare impenetrabile alla mente e al ragionamento umano: avere poteri occulti, le vie occulte del Cielo Sinonimi: arcano, imperscrutabile, inesplorabile, invisibile, misterioso, recondito, sotterraneo. 2. agg …   Dizionario italiano

  • occulto — {{hw}}{{occulto}}{{/hw}}agg. 1 (lett.) Nascosto alla vista. 2 Segreto: pensieri occulti | Arcano, non conoscibile: forze occulte | Scienze occulte, quelle che studiano i fenomeni non spiegabili scientificamente, come teosofia, spiritismo,… …   Enciclopedia di italiano

  • occulto — pl.m. occulti sing.f. occulta pl.f. occulte …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • occulto — agg. nascosto, ascoso (lett.), celato, coperto, non manifesto □ recondito, riposto □ clandestino, segreto, sommerso, (est.) sotterraneo, sotto traccia □ ermetico, arcano, misterioso, misterico CONTR. manifesto, palese, chiaro, evidente, patente,… …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • recondito — re·còn·di·to agg., s.m. CO 1a. agg., di luogo, molto appartato, difficile da raggiungere: nascondersi negli angoli più reconditi della città Sinonimi: occulto, nascosto, 2segreto. Contrari: evidente, 2manifesto, palese. 1b. agg., fig., segreto,… …   Dizionario italiano

  • Ariosophie — Mysticisme nazi Le mysticisme nazi (ou l ésotérisme nazi) est une appellation qui sert à désigner de manière globale un ensemble de doctrines florissantes en Allemagne avant ou pendant le régime nazi et mêlant le pangermanisme et l aryanisme à… …   Wikipédia en Français

  • Hitlérisme — Mysticisme nazi Le mysticisme nazi (ou l ésotérisme nazi) est une appellation qui sert à désigner de manière globale un ensemble de doctrines florissantes en Allemagne avant ou pendant le régime nazi et mêlant le pangermanisme et l aryanisme à… …   Wikipédia en Français

  • Mort raciale — Mysticisme nazi Le mysticisme nazi (ou l ésotérisme nazi) est une appellation qui sert à désigner de manière globale un ensemble de doctrines florissantes en Allemagne avant ou pendant le régime nazi et mêlant le pangermanisme et l aryanisme à… …   Wikipédia en Français

  • Mysticisme Nazi — Le mysticisme nazi (ou l ésotérisme nazi) est une appellation qui sert à désigner de manière globale un ensemble de doctrines florissantes en Allemagne avant ou pendant le régime nazi et mêlant le pangermanisme et l aryanisme à des doctrines… …   Wikipédia en Français

  • Mysticisme nazi — Le mysticisme nazi (ou l ésotérisme nazi) est une appellation qui sert à désigner de manière globale un ensemble de doctrines florissantes en Allemagne avant ou pendant le régime nazi et mêlant le pangermanisme et l aryanisme à des doctrines… …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»