-
1 occulto
occulto occulto, avi, atum, are прятать -
2 occulto
occulto occulto, avi, atum, are утаивать -
3 occulto
occulto occulto, avi, atum, are скрывать -
4 occultō
occultō āvī, ātus, āre, freq. [occulo], to hide, conceal, secrete: fugam, Cs.: stellae occultantur, disappear: incepto suo occultato, S.: ut aves se occultent: qui hoc occultari facilius credas dabo, T.: se latebris: legionem silvis, Cs.: alicubi: intus veritas occultetur: se inter multitudinem, Cs.: post montem se, Cs.* * *occultare, occultavi, occultatus Vhide; conceal -
5 occulto
[st1]1 [-] occultō, adv.: c. occulte. [st1]2 [-] occulto, āre, āvi, ātum: - tr. - cacher, tenir secret, couvrir, dissimuler. - se occultare (+ in et abl. ou abl. seul): se cacher dans.* * *[st1]1 [-] occultō, adv.: c. occulte. [st1]2 [-] occulto, āre, āvi, ātum: - tr. - cacher, tenir secret, couvrir, dissimuler. - se occultare (+ in et abl. ou abl. seul): se cacher dans.* * *Occulto, occultas, occultare, Frequentatiuum. Virgil. Cacher, Occulter.\Occultare rem aliquam alicui. Plaut. Celer.\Occultare consilium fugae. Caes. Celer. -
6 occulto
1. occulto, āvi, ātum, āre (Intens. v. occulo), wie durch eine Hülle fort u. fort den Augen anderer entziehen, verdeckt-, verborgen-, versteckt halten, verbergen, verstecken, I) eig.: se ibi, Cic.: se ramis, Tac.: se tugurio, Sall.: se silvis, Liv.: latebrose se ab alcis conspectu, Plaut.: se non Ponto neque Cappadociae latebris, Cic.: se post montem, Caes.: alqd in terra, Caes.: se in hortis suis, Cic.: se alci, Plaut.: stellae occultantur halten sich verborgen (Ggstz. aperiuntur), Cic. – II) übtr., verborgen (verdeckt) halten = verheimlichen, verb. alqd occultare et dissimulare, Cic., dissimulare et occultare, Caes., occultare et abdere (in sich verschließen), Tac.: occ. neminem (= nullius nomen), Cic.: flagitia, Cic.: consilium, fugam, Caes.: iter, Sen. rhet.: inceptum suum, Sall. – m. folg. Infin., est res quaedam, quam occultabam tibi dicere, Plaut. Pers. 493. – ⇒ Archaist. Perf.-Form occultassis = occultaveris, Plaut. trin. 627.————————2. occultō, Adv. (occultus), insgeheim, Afran. com. 295. Lucr. (1, 314) bei Isid. orig. 20, 14, 1 ed. Otto (aber Lachm. u. Bern. occulte). -
7 occulto
1.occultō, adv., v. occulo, P. a. fin.2.occulto ( obc-), āvi, ātum, 1 (occultassis for occultaveris, Plaut. Trin. 3, 2, 1), v. freq. a. [occulo], to hide, conceal, secrete (class.).—With pers. pron.:neque latebrose me abs tuo Conspectu occultabo,
Plaut. Trin. 2, 2, 2:noli avorsari, neque te occultassis mihi,
id. ib. 3, 2, 1.—The place of concealment usu. expressed by abl. with in:ut aves, tum in hac, tum in illā parte se occultent,
Cic. Div. 1, 53, 120:in hortis suis se occultans,
id. Att. 9, 11, 1:in quā (latebrā) tabella occultaret suffragium,
id. Leg. 3, 15, 34; Plin. 8, 23, 35, § 85; Just. 25, 2, 3; Plin. Ep. 4, 11, 11; or by advv. of place:ibi se occultans,
Cic. Phil. 2, 31, 77:cum paucissimis alicubi occultabor,
id. Att. 10, 10, 3.—But also by the abl. (of means):Hiempsal reperitur, se occultans tugurio,
Sall. J. 12, 5:se latebris,
Cic. Imp. Pomp. 3, 7:insulis sese,
Caes. B. G. 6, 31, 3; 5, 19, 1; 7, 45, 5; Liv. 7, 14, 8; Tac. A. 2, 17; id. H. 3, 84:quae natura occultavit,
Cic. Off. 1, 35, 127:occultare et dissimulare appetitum voluptatis,
id. ib. 1, 30, 105; cf., in the contrary order: dissimulare et occultare aliquid,
Caes. B. C. 2, 31:intus veritas occultetur,
Cic. Fin. 2, 24:legionem silvis,
Caes. B. G. 7, 45:aliquid in terram,
id. ib. 7, 85 (dub.;Schneider, Nipperdey, Kraner, in terrā): neque occultati humilitate arborum,
Sall. J. 49, 5; Ov. M. 2, 686:fugam,
Caes. B. G. 1, 27.—Mid.:stellae occultantur,
hide themselves, Cic. N. D. 2, 20, 5 (opp. aperiuntur).—With inf.:est res quaedam, quam occultabam tibi dicere,
Plaut. Pers. 4, 3, 22. -
8 occulto
-
9 occulto [1]
1. occulto, āvi, ātum, āre (Intens. v. occulo), wie durch eine Hülle fort u. fort den Augen anderer entziehen, verdeckt-, verborgen-, versteckt halten, verbergen, verstecken, I) eig.: se ibi, Cic.: se ramis, Tac.: se tugurio, Sall.: se silvis, Liv.: latebrose se ab alcis conspectu, Plaut.: se non Ponto neque Cappadociae latebris, Cic.: se post montem, Caes.: alqd in terra, Caes.: se in hortis suis, Cic.: se alci, Plaut.: stellae occultantur halten sich verborgen (Ggstz. aperiuntur), Cic. – II) übtr., verborgen (verdeckt) halten = verheimlichen, verb. alqd occultare et dissimulare, Cic., dissimulare et occultare, Caes., occultare et abdere (in sich verschließen), Tac.: occ. neminem (= nullius nomen), Cic.: flagitia, Cic.: consilium, fugam, Caes.: iter, Sen. rhet.: inceptum suum, Sall. – m. folg. Infin., est res quaedam, quam occultabam tibi dicere, Plaut. Pers. 493. – / Archaist. Perf.-Form occultassis = occultaveris, Plaut. trin. 627.
-
10 occulto [2]
2. occultō, Adv. (occultus), insgeheim, Afran. com. 295. Lucr. (1, 314) bei Isid. orig. 20, 14, 1 ed. Otto (aber Lachm. u. Bern. occulte).
-
11 occulto
to hide, conceal, cover. -
12 occulto
, occultavi, occultatum, occultare 1укрывать, прятать; скрывать, утаивать -
13 obculo
occŭlo ( obc-), cŭlŭi, cultum, 3 ( plup. sync. occulerat, Val. Fl. 2, 280), v. a. [obcolo], to cover, cover over (syn.: tego, condo, celo, abdo).I.In gen. (very rare): terra occulit caput, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 375 Müll. (Trag. v. 141 Vahl.):II.virgulta multā terrā,
Verg. G. 2, 346.—In partic., to cover up, hide, conceal (class.; esp. in the P. a.; v. in the foll.):* B.vitia corporis fuco,
Plaut. Most. 1, 3, 118:vulnera,
Cic. Att. 5, 15, 2:(feminae) parietum umbris occuluntur,
are kept concealed, id. Tusc. 2, 15, 36:hastatos,
Liv. 33, 1:se silvā,
id. 25, 8, 5:classem in convexo nemorum sub rupe,
Verg. A. 1, 310:caligine terras,
Ov. M. 1, 600:puncta argumentorum,
Cic. de Or. 2, 41, 77:narratum ab iis,
to keep secret, conceal, Tac. A. 3, 16:vitia,
Quint. 12, 8, 10.— Absol.:si quis et imprudens aspexerit, occulat ille,
Tib. 1, 2, 37.—Of burying: occultum efferre significat sub terram ferre, ponere, Paul. ex Fest. p. 205 Müll.—Hence, occultus (archaic orthogr. OQVOLTVS, S. C. Bacch.;b.scanned ŏccultus,
Plaut. Trin. 3, 2, 39; 86; id. Capt. 1, 1, 15; cf. Brix, Trin. Einleit. p. 14 Ritschl ad Plaut. Trin. l. l. ed. 2), a, um, P. a., hidden, concealed, secret (freq. and class.;syn. abditus): hi saltem in occultis locis prostant, vos in foro ipso,
Plaut. Curc. 4, 2, 21:res occultae et penitus abditae,
Cic. N. D. 1, 19, 49:occultiores insidiae,
id. Verr. 2, 1, 15, § 39:occultior atque tectior cupiditas,
id. Rosc. Am. 36, 104:si quid erit occultius et reconditum,
id. Fam. 11, 21, 5:cum res occultissimas aperueris in lucemque protuleris,
id. Ac. 2, 19, 62:per occultos calles,
Verg. A. 9, 383:via,
id. ib. 3, 695:nota,
Ov. A. A. 3, 630:sapor,
Verg. G. 3, 397:crescit, occulto velut arbor aevo, Fama Marcelli,
from an obscure, remote age, Hor. C. 1, 12, 45:res,
i. e. the hidden laws of nature, Lucr. 1, 145; 424; Cic. Ac. 1, 4, 15 sq.; 2, 41, 127; id. Fin. 3, 11, 37; 4, 7, 18 al.:occulti miranda potentia fati,
Juv. 7, 200.—Of persons, close, reserved, secret, not open:(β).si me astutum et occultum lubet fingere,
Cic. Fam. 3, 10, 8:ab occultis cavendum hominibus consultisque,
Liv. 25, 16, 4; Tac. A. 6, 51.—With gen.:occultus odii,
dissembling his hate, Tac. A. 4, 7.—Occultus, adverbially for occulte, in secret, secretly (Tacitean):C.qui ejusmodi preces occulti illuderent,
Tac. A. 3, 29; 4, 12:patris mei amicitias non occulti ferunt,
id. ib. 4, 40.—Neutr. as subst.1.oc-culta, ōrum, plur., secret things or places, secrets:2.servi, quibus occulta creduntur,
Cic. Cael. 23, 57:cui fervens Aestuat occultis animus semperque tacendis,
Juv. 3, 50. —With gen.:occulta saltuum scrutari,
Tac. A. 1, 61:occulta conjurationis retexere,
id. ib. 15, 74:occulta cordis,
Vulg. 1 Cor. 14, 25:hominum,
id. Rom. 2, 16:ab occultis meis,
from my secret sins, id. Psa. 18, 13.—Sing.: occultum, i, n., secrecy, only in adverb. phrases, in occulto; per occultum; ex occulto, in secret, secretly: SACRA IN OQVOLTOD NE QVIQVAM FECISE VELET, S. C. Bacch.: in occulto mussabant, Enn. Ann. ap. Paul. ex Fest. p. 144 Müll. (Ann. v. 185 Vahl.): Plaut. Trin. 3, 2, 86:(α).stare in occulto,
Cic. Clu. 28, 78: per occultum (post-Aug.), Tac. [p. 1252] A. 6, 7; 4, 71 fin.; 5, 4; Claud. Cons. Mall. Theod. 124:ex occulto,
from a place of concealment, secret place, Ter. Eun. 4, 7, 17:Jugurtha ex occulto repente nostros invadit,
Sall. J. 59, 2.—Hence, secretly:ex occulto intervenire,
Cic. Clu. 16, 47.—Hence, adv., in three forms: occultē (class.), occultō (ante-class.), and occultim (post-class.), in concealment, in secret, secretly, privately.Form occulte:(β).neque id occulte fert,
does not keep it secret, makes no secret of it, does not conceal it, Ter. Ad. 3, 2, 30:ea nunc occulte cuniculis oppugnatur,
Cic. Agr. 1, 1, 1:proficisci,
Caes. B. C. 1, 66:inter se constituere aliquid,
id. B. G. 7, 83:labitur occulte,
Ov. M. 10, 519:nec clam illud occulteque factum est,
Plin. 36, 2, 2, § 6.—Form occulto, Afran. ap. Charis. p. 186 P. (Com. Rel. v. 295 Rib.).—* (γ).Form occultim:b.reptare,
Sol. 4.—Comp.:conari occultius,
Cic. Deiot. 6, 18:erant praeterea complures paulo occultius consilii hujus participes,
Sall. C. 17, 5: Quint. 9, 4, 21.— Sup.:quam potuit occultissime reliquas cohortes duxit,
Caes. B. C. 3, 67:castra quam potest occultissime locat,
Liv. 9, 2; Sall. J. 91, 3;for which maxime occulte,
Sall. J. 35, 4. -
14 occulo
occŭlo ( obc-), cŭlŭi, cultum, 3 ( plup. sync. occulerat, Val. Fl. 2, 280), v. a. [obcolo], to cover, cover over (syn.: tego, condo, celo, abdo).I.In gen. (very rare): terra occulit caput, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 375 Müll. (Trag. v. 141 Vahl.):II.virgulta multā terrā,
Verg. G. 2, 346.—In partic., to cover up, hide, conceal (class.; esp. in the P. a.; v. in the foll.):* B.vitia corporis fuco,
Plaut. Most. 1, 3, 118:vulnera,
Cic. Att. 5, 15, 2:(feminae) parietum umbris occuluntur,
are kept concealed, id. Tusc. 2, 15, 36:hastatos,
Liv. 33, 1:se silvā,
id. 25, 8, 5:classem in convexo nemorum sub rupe,
Verg. A. 1, 310:caligine terras,
Ov. M. 1, 600:puncta argumentorum,
Cic. de Or. 2, 41, 77:narratum ab iis,
to keep secret, conceal, Tac. A. 3, 16:vitia,
Quint. 12, 8, 10.— Absol.:si quis et imprudens aspexerit, occulat ille,
Tib. 1, 2, 37.—Of burying: occultum efferre significat sub terram ferre, ponere, Paul. ex Fest. p. 205 Müll.—Hence, occultus (archaic orthogr. OQVOLTVS, S. C. Bacch.;b.scanned ŏccultus,
Plaut. Trin. 3, 2, 39; 86; id. Capt. 1, 1, 15; cf. Brix, Trin. Einleit. p. 14 Ritschl ad Plaut. Trin. l. l. ed. 2), a, um, P. a., hidden, concealed, secret (freq. and class.;syn. abditus): hi saltem in occultis locis prostant, vos in foro ipso,
Plaut. Curc. 4, 2, 21:res occultae et penitus abditae,
Cic. N. D. 1, 19, 49:occultiores insidiae,
id. Verr. 2, 1, 15, § 39:occultior atque tectior cupiditas,
id. Rosc. Am. 36, 104:si quid erit occultius et reconditum,
id. Fam. 11, 21, 5:cum res occultissimas aperueris in lucemque protuleris,
id. Ac. 2, 19, 62:per occultos calles,
Verg. A. 9, 383:via,
id. ib. 3, 695:nota,
Ov. A. A. 3, 630:sapor,
Verg. G. 3, 397:crescit, occulto velut arbor aevo, Fama Marcelli,
from an obscure, remote age, Hor. C. 1, 12, 45:res,
i. e. the hidden laws of nature, Lucr. 1, 145; 424; Cic. Ac. 1, 4, 15 sq.; 2, 41, 127; id. Fin. 3, 11, 37; 4, 7, 18 al.:occulti miranda potentia fati,
Juv. 7, 200.—Of persons, close, reserved, secret, not open:(β).si me astutum et occultum lubet fingere,
Cic. Fam. 3, 10, 8:ab occultis cavendum hominibus consultisque,
Liv. 25, 16, 4; Tac. A. 6, 51.—With gen.:occultus odii,
dissembling his hate, Tac. A. 4, 7.—Occultus, adverbially for occulte, in secret, secretly (Tacitean):C.qui ejusmodi preces occulti illuderent,
Tac. A. 3, 29; 4, 12:patris mei amicitias non occulti ferunt,
id. ib. 4, 40.—Neutr. as subst.1.oc-culta, ōrum, plur., secret things or places, secrets:2.servi, quibus occulta creduntur,
Cic. Cael. 23, 57:cui fervens Aestuat occultis animus semperque tacendis,
Juv. 3, 50. —With gen.:occulta saltuum scrutari,
Tac. A. 1, 61:occulta conjurationis retexere,
id. ib. 15, 74:occulta cordis,
Vulg. 1 Cor. 14, 25:hominum,
id. Rom. 2, 16:ab occultis meis,
from my secret sins, id. Psa. 18, 13.—Sing.: occultum, i, n., secrecy, only in adverb. phrases, in occulto; per occultum; ex occulto, in secret, secretly: SACRA IN OQVOLTOD NE QVIQVAM FECISE VELET, S. C. Bacch.: in occulto mussabant, Enn. Ann. ap. Paul. ex Fest. p. 144 Müll. (Ann. v. 185 Vahl.): Plaut. Trin. 3, 2, 86:(α).stare in occulto,
Cic. Clu. 28, 78: per occultum (post-Aug.), Tac. [p. 1252] A. 6, 7; 4, 71 fin.; 5, 4; Claud. Cons. Mall. Theod. 124:ex occulto,
from a place of concealment, secret place, Ter. Eun. 4, 7, 17:Jugurtha ex occulto repente nostros invadit,
Sall. J. 59, 2.—Hence, secretly:ex occulto intervenire,
Cic. Clu. 16, 47.—Hence, adv., in three forms: occultē (class.), occultō (ante-class.), and occultim (post-class.), in concealment, in secret, secretly, privately.Form occulte:(β).neque id occulte fert,
does not keep it secret, makes no secret of it, does not conceal it, Ter. Ad. 3, 2, 30:ea nunc occulte cuniculis oppugnatur,
Cic. Agr. 1, 1, 1:proficisci,
Caes. B. C. 1, 66:inter se constituere aliquid,
id. B. G. 7, 83:labitur occulte,
Ov. M. 10, 519:nec clam illud occulteque factum est,
Plin. 36, 2, 2, § 6.—Form occulto, Afran. ap. Charis. p. 186 P. (Com. Rel. v. 295 Rib.).—* (γ).Form occultim:b.reptare,
Sol. 4.—Comp.:conari occultius,
Cic. Deiot. 6, 18:erant praeterea complures paulo occultius consilii hujus participes,
Sall. C. 17, 5: Quint. 9, 4, 21.— Sup.:quam potuit occultissime reliquas cohortes duxit,
Caes. B. C. 3, 67:castra quam potest occultissime locat,
Liv. 9, 2; Sall. J. 91, 3;for which maxime occulte,
Sall. J. 35, 4. -
15 occulta
occŭlo ( obc-), cŭlŭi, cultum, 3 ( plup. sync. occulerat, Val. Fl. 2, 280), v. a. [obcolo], to cover, cover over (syn.: tego, condo, celo, abdo).I.In gen. (very rare): terra occulit caput, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 375 Müll. (Trag. v. 141 Vahl.):II.virgulta multā terrā,
Verg. G. 2, 346.—In partic., to cover up, hide, conceal (class.; esp. in the P. a.; v. in the foll.):* B.vitia corporis fuco,
Plaut. Most. 1, 3, 118:vulnera,
Cic. Att. 5, 15, 2:(feminae) parietum umbris occuluntur,
are kept concealed, id. Tusc. 2, 15, 36:hastatos,
Liv. 33, 1:se silvā,
id. 25, 8, 5:classem in convexo nemorum sub rupe,
Verg. A. 1, 310:caligine terras,
Ov. M. 1, 600:puncta argumentorum,
Cic. de Or. 2, 41, 77:narratum ab iis,
to keep secret, conceal, Tac. A. 3, 16:vitia,
Quint. 12, 8, 10.— Absol.:si quis et imprudens aspexerit, occulat ille,
Tib. 1, 2, 37.—Of burying: occultum efferre significat sub terram ferre, ponere, Paul. ex Fest. p. 205 Müll.—Hence, occultus (archaic orthogr. OQVOLTVS, S. C. Bacch.;b.scanned ŏccultus,
Plaut. Trin. 3, 2, 39; 86; id. Capt. 1, 1, 15; cf. Brix, Trin. Einleit. p. 14 Ritschl ad Plaut. Trin. l. l. ed. 2), a, um, P. a., hidden, concealed, secret (freq. and class.;syn. abditus): hi saltem in occultis locis prostant, vos in foro ipso,
Plaut. Curc. 4, 2, 21:res occultae et penitus abditae,
Cic. N. D. 1, 19, 49:occultiores insidiae,
id. Verr. 2, 1, 15, § 39:occultior atque tectior cupiditas,
id. Rosc. Am. 36, 104:si quid erit occultius et reconditum,
id. Fam. 11, 21, 5:cum res occultissimas aperueris in lucemque protuleris,
id. Ac. 2, 19, 62:per occultos calles,
Verg. A. 9, 383:via,
id. ib. 3, 695:nota,
Ov. A. A. 3, 630:sapor,
Verg. G. 3, 397:crescit, occulto velut arbor aevo, Fama Marcelli,
from an obscure, remote age, Hor. C. 1, 12, 45:res,
i. e. the hidden laws of nature, Lucr. 1, 145; 424; Cic. Ac. 1, 4, 15 sq.; 2, 41, 127; id. Fin. 3, 11, 37; 4, 7, 18 al.:occulti miranda potentia fati,
Juv. 7, 200.—Of persons, close, reserved, secret, not open:(β).si me astutum et occultum lubet fingere,
Cic. Fam. 3, 10, 8:ab occultis cavendum hominibus consultisque,
Liv. 25, 16, 4; Tac. A. 6, 51.—With gen.:occultus odii,
dissembling his hate, Tac. A. 4, 7.—Occultus, adverbially for occulte, in secret, secretly (Tacitean):C.qui ejusmodi preces occulti illuderent,
Tac. A. 3, 29; 4, 12:patris mei amicitias non occulti ferunt,
id. ib. 4, 40.—Neutr. as subst.1.oc-culta, ōrum, plur., secret things or places, secrets:2.servi, quibus occulta creduntur,
Cic. Cael. 23, 57:cui fervens Aestuat occultis animus semperque tacendis,
Juv. 3, 50. —With gen.:occulta saltuum scrutari,
Tac. A. 1, 61:occulta conjurationis retexere,
id. ib. 15, 74:occulta cordis,
Vulg. 1 Cor. 14, 25:hominum,
id. Rom. 2, 16:ab occultis meis,
from my secret sins, id. Psa. 18, 13.—Sing.: occultum, i, n., secrecy, only in adverb. phrases, in occulto; per occultum; ex occulto, in secret, secretly: SACRA IN OQVOLTOD NE QVIQVAM FECISE VELET, S. C. Bacch.: in occulto mussabant, Enn. Ann. ap. Paul. ex Fest. p. 144 Müll. (Ann. v. 185 Vahl.): Plaut. Trin. 3, 2, 86:(α).stare in occulto,
Cic. Clu. 28, 78: per occultum (post-Aug.), Tac. [p. 1252] A. 6, 7; 4, 71 fin.; 5, 4; Claud. Cons. Mall. Theod. 124:ex occulto,
from a place of concealment, secret place, Ter. Eun. 4, 7, 17:Jugurtha ex occulto repente nostros invadit,
Sall. J. 59, 2.—Hence, secretly:ex occulto intervenire,
Cic. Clu. 16, 47.—Hence, adv., in three forms: occultē (class.), occultō (ante-class.), and occultim (post-class.), in concealment, in secret, secretly, privately.Form occulte:(β).neque id occulte fert,
does not keep it secret, makes no secret of it, does not conceal it, Ter. Ad. 3, 2, 30:ea nunc occulte cuniculis oppugnatur,
Cic. Agr. 1, 1, 1:proficisci,
Caes. B. C. 1, 66:inter se constituere aliquid,
id. B. G. 7, 83:labitur occulte,
Ov. M. 10, 519:nec clam illud occulteque factum est,
Plin. 36, 2, 2, § 6.—Form occulto, Afran. ap. Charis. p. 186 P. (Com. Rel. v. 295 Rib.).—* (γ).Form occultim:b.reptare,
Sol. 4.—Comp.:conari occultius,
Cic. Deiot. 6, 18:erant praeterea complures paulo occultius consilii hujus participes,
Sall. C. 17, 5: Quint. 9, 4, 21.— Sup.:quam potuit occultissime reliquas cohortes duxit,
Caes. B. C. 3, 67:castra quam potest occultissime locat,
Liv. 9, 2; Sall. J. 91, 3;for which maxime occulte,
Sall. J. 35, 4. -
16 occultim
occŭlo ( obc-), cŭlŭi, cultum, 3 ( plup. sync. occulerat, Val. Fl. 2, 280), v. a. [obcolo], to cover, cover over (syn.: tego, condo, celo, abdo).I.In gen. (very rare): terra occulit caput, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 375 Müll. (Trag. v. 141 Vahl.):II.virgulta multā terrā,
Verg. G. 2, 346.—In partic., to cover up, hide, conceal (class.; esp. in the P. a.; v. in the foll.):* B.vitia corporis fuco,
Plaut. Most. 1, 3, 118:vulnera,
Cic. Att. 5, 15, 2:(feminae) parietum umbris occuluntur,
are kept concealed, id. Tusc. 2, 15, 36:hastatos,
Liv. 33, 1:se silvā,
id. 25, 8, 5:classem in convexo nemorum sub rupe,
Verg. A. 1, 310:caligine terras,
Ov. M. 1, 600:puncta argumentorum,
Cic. de Or. 2, 41, 77:narratum ab iis,
to keep secret, conceal, Tac. A. 3, 16:vitia,
Quint. 12, 8, 10.— Absol.:si quis et imprudens aspexerit, occulat ille,
Tib. 1, 2, 37.—Of burying: occultum efferre significat sub terram ferre, ponere, Paul. ex Fest. p. 205 Müll.—Hence, occultus (archaic orthogr. OQVOLTVS, S. C. Bacch.;b.scanned ŏccultus,
Plaut. Trin. 3, 2, 39; 86; id. Capt. 1, 1, 15; cf. Brix, Trin. Einleit. p. 14 Ritschl ad Plaut. Trin. l. l. ed. 2), a, um, P. a., hidden, concealed, secret (freq. and class.;syn. abditus): hi saltem in occultis locis prostant, vos in foro ipso,
Plaut. Curc. 4, 2, 21:res occultae et penitus abditae,
Cic. N. D. 1, 19, 49:occultiores insidiae,
id. Verr. 2, 1, 15, § 39:occultior atque tectior cupiditas,
id. Rosc. Am. 36, 104:si quid erit occultius et reconditum,
id. Fam. 11, 21, 5:cum res occultissimas aperueris in lucemque protuleris,
id. Ac. 2, 19, 62:per occultos calles,
Verg. A. 9, 383:via,
id. ib. 3, 695:nota,
Ov. A. A. 3, 630:sapor,
Verg. G. 3, 397:crescit, occulto velut arbor aevo, Fama Marcelli,
from an obscure, remote age, Hor. C. 1, 12, 45:res,
i. e. the hidden laws of nature, Lucr. 1, 145; 424; Cic. Ac. 1, 4, 15 sq.; 2, 41, 127; id. Fin. 3, 11, 37; 4, 7, 18 al.:occulti miranda potentia fati,
Juv. 7, 200.—Of persons, close, reserved, secret, not open:(β).si me astutum et occultum lubet fingere,
Cic. Fam. 3, 10, 8:ab occultis cavendum hominibus consultisque,
Liv. 25, 16, 4; Tac. A. 6, 51.—With gen.:occultus odii,
dissembling his hate, Tac. A. 4, 7.—Occultus, adverbially for occulte, in secret, secretly (Tacitean):C.qui ejusmodi preces occulti illuderent,
Tac. A. 3, 29; 4, 12:patris mei amicitias non occulti ferunt,
id. ib. 4, 40.—Neutr. as subst.1.oc-culta, ōrum, plur., secret things or places, secrets:2.servi, quibus occulta creduntur,
Cic. Cael. 23, 57:cui fervens Aestuat occultis animus semperque tacendis,
Juv. 3, 50. —With gen.:occulta saltuum scrutari,
Tac. A. 1, 61:occulta conjurationis retexere,
id. ib. 15, 74:occulta cordis,
Vulg. 1 Cor. 14, 25:hominum,
id. Rom. 2, 16:ab occultis meis,
from my secret sins, id. Psa. 18, 13.—Sing.: occultum, i, n., secrecy, only in adverb. phrases, in occulto; per occultum; ex occulto, in secret, secretly: SACRA IN OQVOLTOD NE QVIQVAM FECISE VELET, S. C. Bacch.: in occulto mussabant, Enn. Ann. ap. Paul. ex Fest. p. 144 Müll. (Ann. v. 185 Vahl.): Plaut. Trin. 3, 2, 86:(α).stare in occulto,
Cic. Clu. 28, 78: per occultum (post-Aug.), Tac. [p. 1252] A. 6, 7; 4, 71 fin.; 5, 4; Claud. Cons. Mall. Theod. 124:ex occulto,
from a place of concealment, secret place, Ter. Eun. 4, 7, 17:Jugurtha ex occulto repente nostros invadit,
Sall. J. 59, 2.—Hence, secretly:ex occulto intervenire,
Cic. Clu. 16, 47.—Hence, adv., in three forms: occultē (class.), occultō (ante-class.), and occultim (post-class.), in concealment, in secret, secretly, privately.Form occulte:(β).neque id occulte fert,
does not keep it secret, makes no secret of it, does not conceal it, Ter. Ad. 3, 2, 30:ea nunc occulte cuniculis oppugnatur,
Cic. Agr. 1, 1, 1:proficisci,
Caes. B. C. 1, 66:inter se constituere aliquid,
id. B. G. 7, 83:labitur occulte,
Ov. M. 10, 519:nec clam illud occulteque factum est,
Plin. 36, 2, 2, § 6.—Form occulto, Afran. ap. Charis. p. 186 P. (Com. Rel. v. 295 Rib.).—* (γ).Form occultim:b.reptare,
Sol. 4.—Comp.:conari occultius,
Cic. Deiot. 6, 18:erant praeterea complures paulo occultius consilii hujus participes,
Sall. C. 17, 5: Quint. 9, 4, 21.— Sup.:quam potuit occultissime reliquas cohortes duxit,
Caes. B. C. 3, 67:castra quam potest occultissime locat,
Liv. 9, 2; Sall. J. 91, 3;for which maxime occulte,
Sall. J. 35, 4. -
17 occultum
occŭlo ( obc-), cŭlŭi, cultum, 3 ( plup. sync. occulerat, Val. Fl. 2, 280), v. a. [obcolo], to cover, cover over (syn.: tego, condo, celo, abdo).I.In gen. (very rare): terra occulit caput, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 375 Müll. (Trag. v. 141 Vahl.):II.virgulta multā terrā,
Verg. G. 2, 346.—In partic., to cover up, hide, conceal (class.; esp. in the P. a.; v. in the foll.):* B.vitia corporis fuco,
Plaut. Most. 1, 3, 118:vulnera,
Cic. Att. 5, 15, 2:(feminae) parietum umbris occuluntur,
are kept concealed, id. Tusc. 2, 15, 36:hastatos,
Liv. 33, 1:se silvā,
id. 25, 8, 5:classem in convexo nemorum sub rupe,
Verg. A. 1, 310:caligine terras,
Ov. M. 1, 600:puncta argumentorum,
Cic. de Or. 2, 41, 77:narratum ab iis,
to keep secret, conceal, Tac. A. 3, 16:vitia,
Quint. 12, 8, 10.— Absol.:si quis et imprudens aspexerit, occulat ille,
Tib. 1, 2, 37.—Of burying: occultum efferre significat sub terram ferre, ponere, Paul. ex Fest. p. 205 Müll.—Hence, occultus (archaic orthogr. OQVOLTVS, S. C. Bacch.;b.scanned ŏccultus,
Plaut. Trin. 3, 2, 39; 86; id. Capt. 1, 1, 15; cf. Brix, Trin. Einleit. p. 14 Ritschl ad Plaut. Trin. l. l. ed. 2), a, um, P. a., hidden, concealed, secret (freq. and class.;syn. abditus): hi saltem in occultis locis prostant, vos in foro ipso,
Plaut. Curc. 4, 2, 21:res occultae et penitus abditae,
Cic. N. D. 1, 19, 49:occultiores insidiae,
id. Verr. 2, 1, 15, § 39:occultior atque tectior cupiditas,
id. Rosc. Am. 36, 104:si quid erit occultius et reconditum,
id. Fam. 11, 21, 5:cum res occultissimas aperueris in lucemque protuleris,
id. Ac. 2, 19, 62:per occultos calles,
Verg. A. 9, 383:via,
id. ib. 3, 695:nota,
Ov. A. A. 3, 630:sapor,
Verg. G. 3, 397:crescit, occulto velut arbor aevo, Fama Marcelli,
from an obscure, remote age, Hor. C. 1, 12, 45:res,
i. e. the hidden laws of nature, Lucr. 1, 145; 424; Cic. Ac. 1, 4, 15 sq.; 2, 41, 127; id. Fin. 3, 11, 37; 4, 7, 18 al.:occulti miranda potentia fati,
Juv. 7, 200.—Of persons, close, reserved, secret, not open:(β).si me astutum et occultum lubet fingere,
Cic. Fam. 3, 10, 8:ab occultis cavendum hominibus consultisque,
Liv. 25, 16, 4; Tac. A. 6, 51.—With gen.:occultus odii,
dissembling his hate, Tac. A. 4, 7.—Occultus, adverbially for occulte, in secret, secretly (Tacitean):C.qui ejusmodi preces occulti illuderent,
Tac. A. 3, 29; 4, 12:patris mei amicitias non occulti ferunt,
id. ib. 4, 40.—Neutr. as subst.1.oc-culta, ōrum, plur., secret things or places, secrets:2.servi, quibus occulta creduntur,
Cic. Cael. 23, 57:cui fervens Aestuat occultis animus semperque tacendis,
Juv. 3, 50. —With gen.:occulta saltuum scrutari,
Tac. A. 1, 61:occulta conjurationis retexere,
id. ib. 15, 74:occulta cordis,
Vulg. 1 Cor. 14, 25:hominum,
id. Rom. 2, 16:ab occultis meis,
from my secret sins, id. Psa. 18, 13.—Sing.: occultum, i, n., secrecy, only in adverb. phrases, in occulto; per occultum; ex occulto, in secret, secretly: SACRA IN OQVOLTOD NE QVIQVAM FECISE VELET, S. C. Bacch.: in occulto mussabant, Enn. Ann. ap. Paul. ex Fest. p. 144 Müll. (Ann. v. 185 Vahl.): Plaut. Trin. 3, 2, 86:(α).stare in occulto,
Cic. Clu. 28, 78: per occultum (post-Aug.), Tac. [p. 1252] A. 6, 7; 4, 71 fin.; 5, 4; Claud. Cons. Mall. Theod. 124:ex occulto,
from a place of concealment, secret place, Ter. Eun. 4, 7, 17:Jugurtha ex occulto repente nostros invadit,
Sall. J. 59, 2.—Hence, secretly:ex occulto intervenire,
Cic. Clu. 16, 47.—Hence, adv., in three forms: occultē (class.), occultō (ante-class.), and occultim (post-class.), in concealment, in secret, secretly, privately.Form occulte:(β).neque id occulte fert,
does not keep it secret, makes no secret of it, does not conceal it, Ter. Ad. 3, 2, 30:ea nunc occulte cuniculis oppugnatur,
Cic. Agr. 1, 1, 1:proficisci,
Caes. B. C. 1, 66:inter se constituere aliquid,
id. B. G. 7, 83:labitur occulte,
Ov. M. 10, 519:nec clam illud occulteque factum est,
Plin. 36, 2, 2, § 6.—Form occulto, Afran. ap. Charis. p. 186 P. (Com. Rel. v. 295 Rib.).—* (γ).Form occultim:b.reptare,
Sol. 4.—Comp.:conari occultius,
Cic. Deiot. 6, 18:erant praeterea complures paulo occultius consilii hujus participes,
Sall. C. 17, 5: Quint. 9, 4, 21.— Sup.:quam potuit occultissime reliquas cohortes duxit,
Caes. B. C. 3, 67:castra quam potest occultissime locat,
Liv. 9, 2; Sall. J. 91, 3;for which maxime occulte,
Sall. J. 35, 4. -
18 occultus
occultus, a, um part. passé de occulo. [st2]1 [-] caché, secret, dérobé à la connaissance, occulte, mystérieux, inaperçu. [st2]2 [-] en parl. des pers. qui se cache, caché, dissimulé, qui dissimule. - occultum periculum non habuit, Sall.: il ne laissa pas le danger ignoré. - occultum est nemini, Sall.: personne n'ignore. - occulta, ōrum, n.: - [abcl]a - les secrets. - [abcl]b - parties secrètes (d'un temple). - occulta saltuum scrutari, Tac.: sonder les profondeurs de la forêt. - occulta conjurationis retegere, Tac.: dévoiler les secrets de la conjuration. - per occultum, Tac.: en secret, secrètement, dans l'obscurité, dans l'ombre, en dissimulant. - in occulto (ex occulto): en secret, secrètement, dans l'obscurité, dans l'ombre, en dissimulant. - in occulto stare, Cic.: être caché. - occultus odii, Tac.: qui dissimule sa haine. - occultus consilii, Tac.: qui dissimule ses projets. - servi, quibus occulta creduntur, Cic. Cael. 23, 57: esclaves à qui l'on confie ses secrets. - non occulti ferunt, Tac.: ils ne se cachent pas pour dire.* * *occultus, a, um part. passé de occulo. [st2]1 [-] caché, secret, dérobé à la connaissance, occulte, mystérieux, inaperçu. [st2]2 [-] en parl. des pers. qui se cache, caché, dissimulé, qui dissimule. - occultum periculum non habuit, Sall.: il ne laissa pas le danger ignoré. - occultum est nemini, Sall.: personne n'ignore. - occulta, ōrum, n.: - [abcl]a - les secrets. - [abcl]b - parties secrètes (d'un temple). - occulta saltuum scrutari, Tac.: sonder les profondeurs de la forêt. - occulta conjurationis retegere, Tac.: dévoiler les secrets de la conjuration. - per occultum, Tac.: en secret, secrètement, dans l'obscurité, dans l'ombre, en dissimulant. - in occulto (ex occulto): en secret, secrètement, dans l'obscurité, dans l'ombre, en dissimulant. - in occulto stare, Cic.: être caché. - occultus odii, Tac.: qui dissimule sa haine. - occultus consilii, Tac.: qui dissimule ses projets. - servi, quibus occulta creduntur, Cic. Cael. 23, 57: esclaves à qui l'on confie ses secrets. - non occulti ferunt, Tac.: ils ne se cachent pas pour dire.* * *Occultus, Participium, siue Nomen ex participio. Cic. Caché.\AEuo occulto crescit fama. Horat. Par laps de temps, qui coule et se passe imperceptiblement.\Amores occulti. Ouid. Secrets.\Occultissimae res. Cic. Fort secrettes.\Occultum habere aliquid. Sallust. Celer quelque chose, et la tenir secrette.\Ex occulto, Aduerbialiter positum. Plin. En secret, En cachette. -
19 occultus
occultus adj. with comp. and sup. [P. of occulo], covered up, hidden, concealed, secret: locus, S.: occultiores insidiae: quo occultior esset eius adventus, Cs.: si quid erit occultius: cum res occultissimas aperueris: per occultos callīs, V.: notae, O.: Crescit, occulto velut arbor aevo, i. e. imperceptibly, H.: occulti miranda potentia fati, Iu.: salis in lacte sapor, slight favor, V.— Plur n. as subst: expromere omnia mea occulta, secrets, T.: servi, quibus occulta credantur: in occultis ac reconditis templi, the recesses, Cs.— Sing: stare in occulto, in hiding: ex occulto nostros invadit, from ambush, S.: ex occulto intervenire, secretly. —Of persons, close, reserved, uncandid, secret: me occultum fingere: ab occultis cavendum hominibus, L.: occultus odii, dissembling his hate, Ta.: consilii, Ta.* * *occulta -um, occultior -or -us, occultissimus -a -um ADJhidden, secret -
20 contineo
contĭnĕo, ēre, tĭnŭi, tentum [cum + teneo], tr. [st1]1 [-] tenir de tous côtés, tenir ensemble, maintenir, entourer, envelopper. - hoc quod continet amplexu terram, Lucr. 5, 319: cet espace qui enveloppe et maintient la terre. - contine caput, Plaut. Rud. 2, 6, 26: soutiens-moi la tête. - continere vitem nodo, Plin. 17, 22, 35, § 187: assujettir la vigne avec un lien. [st1]2 [-] joindre, attacher; sans régime ou au passif: être joint, confiner. - pons continet oppidum, Caes.: un pont rattache la ville à l'autre rive. - per hortum utroque commeatus continet, Plaut. Stich. 3, 1, 43: par le jardin il y a un passage qui communique avec les deux maisons. - contineri flumine, Caes.: avoir un fleuve pour limite. - artes cognatione quâdam inter se continentur, Cic. Arch. 1, 2: les arts ont entre eux une liaison réciproque. - quaestiones quae continentur, Quint.: questions qui se rattachent directement (au fait). [st1]3 [-] conserver, garder intact, retenir. - continere exercitum, Liv. 28, 2, 16: conserver ses troupes en corps d'armée. - continere merces, Cic.Vatin. 5.12: garder des marchandises. - continere rempublicam, Cic.: être un soutien pour la république. - continere aliquem in officio, Caes.: maintenir qqn dans le devoir. - continere se in studio, Cic.: persister dans une étude. - continere odium, Cic.: nourrir de la haine. [st1]4 [-] arrêter, retenir, tenir, bloquer; au fig. réprimer, contenir, maîtriser. - continere gradum, Virg.: s'arrêter. - in continendo (s.-ent se), Liv.: en cherchant à se retenir. - continere animam, Cic.: retenir sa respiration. - continere exercitum castris, Caes.: contenir ses troupes dans le camp. - continere aliquem angustissime, Cic.: tenir qqn étroitement enfermé. - continere se ruri, Ter.: rester à la campagne. - continere se in occulto, Caes.: se tenir caché. - se domi continere: s'enfermer chez soi. - continere librum, Cic. Plin.-jn.: garder un livre, ne pas publier un livre. - continere vocem, Cic.: se taire. - continere dictum in aliquem, Cic.: retenir une plaisanterie contre qqn. - ab aliquo, ab aliqua re continere: tenir éloigné de qqn, de qqch. - continere suos a proelio, Caes. BG. 1.15: empêcher ses soldats de combattre. [les tenir écartés du combat.) - continere animum a libidine, Sall.: maîtriser une passion. - continere se in libidine, Cic.: maîtriser une passion. - continere se ab adsentiendo, Cic. Ac. 2, 32, 104: suspendre son assentiment. - omnes lex una continebit, Cic.: une seule loi obligera tous les hommes. - vix contineor, Ter.: j'ai peine à me maîtriser. - male me contineo, Ov.: j'ai peine à me maîtriser. - nequeo contineri quin...: je ne puis m'empêcher de... - nequeo continere (s.-ent. me) quin...: je ne puis m'empêcher de... - nequeo continere quin loquar, Plaut. Men. 2.1.28: je ne peux m'empêcher de parler. - non contineri ne, quin, ou quominus + subj.: ne pas être empêché de. [st1]5 [-] renfermer, embrasser, posséder; au passif: consister en, dépendre de. - continere in se vim caloris, Cic.: avoir une chaleur intérieure. - continere medicinas, Plin.: posséder des vertus médicinales. - continere spatium, Caes.: occuper un espace. - quando... quartus liber continet, Quint. 11, 1, 59: le quatrième livre enseigne à quel moment... - tabulae quibus continebatur, Quint.: les registres où il était dit que... - comitia quae rem militarem continent, Liv.: les comices qui règlent l'administration de la guerre. - quod maxime rem continebat, Cic.: ce qui était l'essentiel. - causae quibus hae res continentur, Cic.: les principes dont ces choses procèdent. - contineri aliqua re: [être contenu dans qqch] = consister en qqch. - contineri simulatione, Cic.: consister dans la dissimulation. - contineri conjecturā, Cic.: reposer sur des conjectures. - voir contentus.* * *contĭnĕo, ēre, tĭnŭi, tentum [cum + teneo], tr. [st1]1 [-] tenir de tous côtés, tenir ensemble, maintenir, entourer, envelopper. - hoc quod continet amplexu terram, Lucr. 5, 319: cet espace qui enveloppe et maintient la terre. - contine caput, Plaut. Rud. 2, 6, 26: soutiens-moi la tête. - continere vitem nodo, Plin. 17, 22, 35, § 187: assujettir la vigne avec un lien. [st1]2 [-] joindre, attacher; sans régime ou au passif: être joint, confiner. - pons continet oppidum, Caes.: un pont rattache la ville à l'autre rive. - per hortum utroque commeatus continet, Plaut. Stich. 3, 1, 43: par le jardin il y a un passage qui communique avec les deux maisons. - contineri flumine, Caes.: avoir un fleuve pour limite. - artes cognatione quâdam inter se continentur, Cic. Arch. 1, 2: les arts ont entre eux une liaison réciproque. - quaestiones quae continentur, Quint.: questions qui se rattachent directement (au fait). [st1]3 [-] conserver, garder intact, retenir. - continere exercitum, Liv. 28, 2, 16: conserver ses troupes en corps d'armée. - continere merces, Cic.Vatin. 5.12: garder des marchandises. - continere rempublicam, Cic.: être un soutien pour la république. - continere aliquem in officio, Caes.: maintenir qqn dans le devoir. - continere se in studio, Cic.: persister dans une étude. - continere odium, Cic.: nourrir de la haine. [st1]4 [-] arrêter, retenir, tenir, bloquer; au fig. réprimer, contenir, maîtriser. - continere gradum, Virg.: s'arrêter. - in continendo (s.-ent se), Liv.: en cherchant à se retenir. - continere animam, Cic.: retenir sa respiration. - continere exercitum castris, Caes.: contenir ses troupes dans le camp. - continere aliquem angustissime, Cic.: tenir qqn étroitement enfermé. - continere se ruri, Ter.: rester à la campagne. - continere se in occulto, Caes.: se tenir caché. - se domi continere: s'enfermer chez soi. - continere librum, Cic. Plin.-jn.: garder un livre, ne pas publier un livre. - continere vocem, Cic.: se taire. - continere dictum in aliquem, Cic.: retenir une plaisanterie contre qqn. - ab aliquo, ab aliqua re continere: tenir éloigné de qqn, de qqch. - continere suos a proelio, Caes. BG. 1.15: empêcher ses soldats de combattre. [les tenir écartés du combat.) - continere animum a libidine, Sall.: maîtriser une passion. - continere se in libidine, Cic.: maîtriser une passion. - continere se ab adsentiendo, Cic. Ac. 2, 32, 104: suspendre son assentiment. - omnes lex una continebit, Cic.: une seule loi obligera tous les hommes. - vix contineor, Ter.: j'ai peine à me maîtriser. - male me contineo, Ov.: j'ai peine à me maîtriser. - nequeo contineri quin...: je ne puis m'empêcher de... - nequeo continere (s.-ent. me) quin...: je ne puis m'empêcher de... - nequeo continere quin loquar, Plaut. Men. 2.1.28: je ne peux m'empêcher de parler. - non contineri ne, quin, ou quominus + subj.: ne pas être empêché de. [st1]5 [-] renfermer, embrasser, posséder; au passif: consister en, dépendre de. - continere in se vim caloris, Cic.: avoir une chaleur intérieure. - continere medicinas, Plin.: posséder des vertus médicinales. - continere spatium, Caes.: occuper un espace. - quando... quartus liber continet, Quint. 11, 1, 59: le quatrième livre enseigne à quel moment... - tabulae quibus continebatur, Quint.: les registres où il était dit que... - comitia quae rem militarem continent, Liv.: les comices qui règlent l'administration de la guerre. - quod maxime rem continebat, Cic.: ce qui était l'essentiel. - causae quibus hae res continentur, Cic.: les principes dont ces choses procèdent. - contineri aliqua re: [être contenu dans qqch] = consister en qqch. - contineri simulatione, Cic.: consister dans la dissimulation. - contineri conjecturā, Cic.: reposer sur des conjectures. - voir contentus.* * *Contineo, contines, pen. cor. continui, contentum, continere. Plaut. Tenir serré et ferme.\Coercet et continet mundus omnia suo complexu. Cicero. Contient, Embrasse.\Adiungi et contineri. Cic. Estre conjoinct.\Nec vlla res vehementius Rempub. continet, quam fides. Cic. Entretient, Conserve.\Virtus amicitiam et gignit, et continet. Cic. Entretient.\Odorem continere. Plin. Conserver et entretenir longuement la senteur et bonne odeur.\Homines venis, neruis, et ossibus continentur. Cic. Sont assemblez et conjoincts, Faicts et composez.\Belluas immanes septis continere. Cicero. Tenir encloses, Enclorre, Enfermer.\Continere canes catenis per diem. Columel. Tenir serrez et encheinez.\Continere ciuitatem in officio. Caesar. Garder les citoyens de faire autrement qu'à poinct, Les contenir en leur debvoir et obeissance, Les garder qu'ils ne facent desobeissance et rebellion.\Equos fraenis continere. Senec. Retenir, Arrester, Gouverner.\Continere exercitum vel equitatum castris. Caesar. Retenir dedens le camp, Garder qu'il ne sorte hors.\Aluum continere. Plin. Reserrer le ventre.\Animam. Cic. Retenir son haleine.\Audita. Terent. Tenir secret ce qu'on a ouy.\Dicta in aliquem continere. Cic. Se garder de broquarder aucun.\Tacitum dolorem. Liu. Celer sa douleur, N'en dire mot.\Tacitum continere gaudium non poterat. Liu. Il ne povoit celer sa joye. \ Gradum. Virgil. S'arrester.\Impetum militum. Liu. Retenir la fureur des gensdarmes.\Iracundiam. Brutus. Contenir son courroux et en estre maistre.\Lachrymas. Plaut. Retenir ses larmes, Se garder de plourer.\Linguam. Cic. Se garder de parler folement, Retenir et arrester, ou contenir sa langue.\Manus. Terent. Se garder de frapper.\Continere manus alicuius ab aliquo. Cic. L'engarder qu'il ne le frappe.\Risum. Plaut. Se garder de rire.\Nec priuata domus parietibus continere vocem coniurationis tuae potest. Cic. Les murailles de la maison ne peuvent tenir secret ta conjuration.\Vocem non continere. Plin. Ne se povoir garder de parler.\In ieiunio continere aliquem. Celsus. Le garder de manger.\Continere se. Plautus, Me nequeo continere quin loquar. Je ne me puis garder de parler, ou Que je ne parle.\Vix me contineo quin, etc. Terent. A grand peine me garde je, ou Tiens je que, etc.\Male se continere. Ouid. A grand peine se tenir.\Contineo me ab exemplis Graecis. Cic. Je me deporte et abstiens de bailler, ou alleguer exemples des Grecs.\Continere se in aliqua libidine, et in alia se effundere. Cic. Se garder et contenir d'une affection desordonnee, et s'abandonner à une autre.\Continere sese in occulto. Caesar. Ne se monstrer point.\Continere se finibus rerum suarum. Cic. Estre content de ce qu'on ha.\Si suis iuris finibus matronas contineret pudor. Liuius. Si elles se mesloyent de ce dont elles ont à faire, et non d'autre chose.\Continere se domi aut ruri. Plautus. Se tenir ou demourer aux champs.\Domi, atque intra priuatos parietes aliquem continere. Quintil. Le garder de sortir de la maison.\Continere animo ac memoria. Cic. Retenir en sa memoire.\Continere aluo dicitur mulier. Cic. Avoir en son ventre.\Continet me tempestas. Plaut. Me retarde et retient.\Continet epistola tertia, esse tibi redditam orationem. Plin. iunior. Elle contient.\Continetur publica salus incolumitate illius. Plin. iunior. Le salut du peuple pend de sa santé.\Continentur artes cognatione quadam inter se. Cic. S'entretiennent et sont alliees les unes avec les autres.\Contineri nomine familiae. Cic. Estre comprins soubs ce nom de famille.
См. также в других словарях:
occulto — [dal lat. occultus, propr. part. pass. di occulĕre nascondere ]. ■ agg. 1. [che non può essere conosciuto dalla mente umana: avere, esercitare un o. potere ] ▶◀ arcano, impenetrabile, imperscrutabile, inconoscibile, insondabile, misterioso,… … Enciclopedia Italiana
occulto — oc·cùl·to agg., s.m. CO 1. agg., che appare impenetrabile alla mente e al ragionamento umano: avere poteri occulti, le vie occulte del Cielo Sinonimi: arcano, imperscrutabile, inesplorabile, invisibile, misterioso, recondito, sotterraneo. 2. agg … Dizionario italiano
occulto — {{hw}}{{occulto}}{{/hw}}agg. 1 (lett.) Nascosto alla vista. 2 Segreto: pensieri occulti | Arcano, non conoscibile: forze occulte | Scienze occulte, quelle che studiano i fenomeni non spiegabili scientificamente, come teosofia, spiritismo,… … Enciclopedia di italiano
occulto — pl.m. occulti sing.f. occulta pl.f. occulte … Dizionario dei sinonimi e contrari
occulto — agg. nascosto, ascoso (lett.), celato, coperto, non manifesto □ recondito, riposto □ clandestino, segreto, sommerso, (est.) sotterraneo, sotto traccia □ ermetico, arcano, misterioso, misterico CONTR. manifesto, palese, chiaro, evidente, patente,… … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
recondito — re·còn·di·to agg., s.m. CO 1a. agg., di luogo, molto appartato, difficile da raggiungere: nascondersi negli angoli più reconditi della città Sinonimi: occulto, nascosto, 2segreto. Contrari: evidente, 2manifesto, palese. 1b. agg., fig., segreto,… … Dizionario italiano
Ariosophie — Mysticisme nazi Le mysticisme nazi (ou l ésotérisme nazi) est une appellation qui sert à désigner de manière globale un ensemble de doctrines florissantes en Allemagne avant ou pendant le régime nazi et mêlant le pangermanisme et l aryanisme à… … Wikipédia en Français
Hitlérisme — Mysticisme nazi Le mysticisme nazi (ou l ésotérisme nazi) est une appellation qui sert à désigner de manière globale un ensemble de doctrines florissantes en Allemagne avant ou pendant le régime nazi et mêlant le pangermanisme et l aryanisme à… … Wikipédia en Français
Mort raciale — Mysticisme nazi Le mysticisme nazi (ou l ésotérisme nazi) est une appellation qui sert à désigner de manière globale un ensemble de doctrines florissantes en Allemagne avant ou pendant le régime nazi et mêlant le pangermanisme et l aryanisme à… … Wikipédia en Français
Mysticisme Nazi — Le mysticisme nazi (ou l ésotérisme nazi) est une appellation qui sert à désigner de manière globale un ensemble de doctrines florissantes en Allemagne avant ou pendant le régime nazi et mêlant le pangermanisme et l aryanisme à des doctrines… … Wikipédia en Français
Mysticisme nazi — Le mysticisme nazi (ou l ésotérisme nazi) est une appellation qui sert à désigner de manière globale un ensemble de doctrines florissantes en Allemagne avant ou pendant le régime nazi et mêlant le pangermanisme et l aryanisme à des doctrines… … Wikipédia en Français