Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

telum+v

  • 121 formosus

    formōsus (FORMONSVS, Inscr. Grut. 669, 10; comp.:

    FORMONSIOR,

    Inscr. Fabr. p. 374, no. 169:

    formonsam,

    Verg. E. 1, 5 Rib.), a, um, adj. [forma, I. B. 1.], finely formed, beautiful, handsome (freq. and class; syn.: pulcher, speciosus, venustus, bellus).
    A.
    Of visible subjects:

    deum rotundum esse volunt, quod ea forma ullam negat esse pulchriorem Plato: at mihi vel cylindri vel quadrati vel coni vel pyramidis videtur esse formosior,

    Cic. N. D. 1, 10, 24:

    consideratur in homine, formosus an deformis,

    id. Inv. 1, 24, 35:

    virgines formosissimae,

    id. ib. 2, 1, 2:

    mulier,

    Hor. A. P. 4:

    vis formosa videri,

    id. C. 4, 13, 3:

    formosum pastor Corydon ardebat Alexin,

    Verg. E. 2, 1; cf.:

    formosi pecoris custos, formosior ipse,

    id. ib. 5, 44:

    Galatea hedera formosior alba,

    id. ib. 7, 38:

    boves,

    Ov. A. A. 1, 296:

    mater haedorum duorum,

    id. F. 5, 117:

    arma Sabina,

    Prop. 4 (5), 4, 32; so,

    formosius telum jaculabile,

    Ov. M. 7, 679:

    arbutus,

    Prop. 1, 2, 11 (dub.;

    Müll. felicius): Alcibiades, omnium aetatis suae multo formosissimus,

    Nep. Alcib. 1, 2:

    nunc frondent sylvae, nunc formosissimus annus,

    Verg. E. 3, 57:

    tempus (i. e. ver),

    Ov. F. 4, 129:

    aestas messibus,

    id. R. Am. 187:

    lux formosior omnibus Calendis,

    Mart. 10, 24, 2:

    habitus formosior,

    Quint. 9, 4, 8.—Prov.:

    Formonsa facies muta commendatio est,

    Pub. Syr. 169 (Rib.).—
    B.
    Rarely of abstr. subjects:

    nihil est virtute formosius, nihil pulchrius,

    Cic. Fam. 9, 14, 4.— Adv.: formōse, beautifully (very rare):

    Cupidinem formosum deum formose cubantem,

    App. M. 5, p. 168:

    saltare,

    id. ib. 6, p. 183:

    formosius,

    Quint. 8, 3, 10:

    formosissime,

    Aug. Conf. 1, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > formosus

  • 122 Fors

    fors, fortis, f. [fero, to bring, whence fortuna, v. Curt. Gr. Etym. p. 300 sq.], chance, hap, luck, hazard.
    I.
    Subst.
    A.
    As an appellative noun (used only in the nom. and abl.; syn.: fortuna, casus, sors): quo saxum impulerit fors, eo cadere Fortunam autumant, Pac. ap. Auct. Her. 2, 23, 36 (Trag. Rel. v. 368 Rib., who regards this verse as spurious); cf.: quibus natura prava magis quam fors aut fortuna obfuit, Att. ap. Non. 425, 13 (Trag. Rel. ed. Rib. v. 110): cui parilem fortuna locum fatumque tulit fors, Lucil. ap. Non. 425, 15; cf.

    also: casumque timent quem cuique ferat fors,

    Lucr. 3, 983 Lachm. N. cr.:

    unum hoc scio: Quod fors feret, feremus aequo animo,

    Ter. Phorm. 1, 2, 88:

    sed haec, ut fors tulerit,

    Cic. Att. 7, 14 fin.:

    sed haec fors viderit,

    id. ib. 14, 13, 3;

    4, 10, 1: quam sibi sortem Seu ratio dederit, seu fors objecerit,

    Hor. S. 1, 1, 2:

    quia tam incommode illis fors obtulerat adventum meum,

    Ter. Hec. 3, 3, 10:

    telum quod cuique fors offerebat, arripuit,

    Cic. Verr. 2, 4, 43; Hor. S. 1, 6, 54; 2, 1, 59:

    forte quadam divinitus super ripas Tiberis effusus lenibus stagnis,

    Liv. 1, 4, 4:

    fors fuit, ut, etc.,

    it happened that, Gell. 12, 8, 2:

    fors fuat pol!

    so be it! God grant it! Ter. Hec. 4, 3, 4;

    post-class.: fors fuat, ut his remediis convalescamus,

    Symm. Ep. 2, 7; Aus. Ep. 16: fors fuat, an, etc., it might so happen that; perchance, i. q. forsitan, Symm. Ep. 1, 39; 4, 28 and 29; cf.

    also: pretio fors fuat officiove, etc.,

    perhaps, Sid. Ep. 9, 7 (but not in Lucr. 1, 486, v. Lachm. ad h. l.).—
    B.
    Personified, Fors, the goddess of chance:

    dea Fors,

    Ov. F. 6, 775; also in the connection Fors Fortuna, whose temple was situated on the Tiber, outside of the city: vosne velit an me regnare, era quidve ferat Fors, Virtute experiamur, Enn. ap. Cic. de Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 203 ed. Vahl.); so,

    sit sane Fors domina campi,

    Cic. Pis. 2, 3:

    fors, in quo incerti casus significantur magis (different from Fortuna),

    id. Leg. 2, 11 fin. Mos. N. cr.:

    sed de illa ambulatione Fors viderit, aut si qui est qui curet deus,

    id. Att. 4, 10, 1:

    saeva,

    Cat. 64, 170:

    dies Fortis Fortunae appellatus ab Servio Tullio rege, quod is fanum Fortis Fortunae secundum Tiberim extra urbem Romam dedicavit Junio mense,

    Varr. L. L. 6, § 17 Müll.; cf.;

    aedis Fortis Fortunae,

    Liv. 10, 46, 14; Tac. A. 2, 41:

    Fortunae Fortis honores,

    Ov. F. 6, 773:

    o Fortuna! o Fors Fortuna! quantis commoditatibus hunc onerastis diem!

    Ter. Phorm. 5, 6, 1 (quoted by Varr. ap. Non. 425, 19; for Cic. Div. 2, 7, 18, v. II. B. 1. infra).
    II.
    Adverb., in the nom. and abl.
    A.
    fors, ellipt., for fors sit, it might happen, i. e. perchance, perhaps, peradventure (only poet. and in post-class. prose):

    similiter fors, cum sit nominativus, accipitur pro adverbio,

    Prisc. p. 1015 P.:

    et fors aequatis cepissent praemia rostris, Ni, etc.,

    Verg. A. 5, 232; 6, 535:

    cesserit Ausonio si fors victoria Turno,

    if perchance, id. ib. 12, 183; Val. Fl. 3, 665; Tert. ad Uxor. 2, 2.—Esp. in the connection fors et, i. q. fortasse etiam, perhaps too:

    iste quod est, ego saepe fui, sed fors et in hora Hoc ipso ejecto carior alter erit,

    Prop. 2, 9, 1:

    et nunc ille quidem spe multum captus inani, Fors et vota facit cumulatque altaria donis,

    Verg. A. 11, 50; 2, 139:

    fors et Debita jura vicesque superbae Te maneant ipsum,

    Hor. C. 1, 28, 31; Stat. S. 3, 4, 4.—Less freq.:

    fors etiam,

    Val. Fl. 4, 620.—
    B.
    forte, by chance, by accident, casually, accidentally; freq. with casu, temere, fortuna (freq. and class.).
    1.
    Lit.:

    quid est tandem, quod casu fieri aut forte fortuna putemus? etc.,

    Cic. Div. 2, 7, 18:

    forte fortuna per impluvium huc despexi in proximum,

    Plaut. Mil. 2, 3, 16; Ter. Eun. 1, 2, 54; Plaut. Bacch. 4, 8, 75: aut forte omnino ac fortuna vincere bello: Si forte et temere omnino, quid cursum ad honorem? Lucil. ap. Non. 425, 16 sq.:

    si forte, temere, casu aut pleraque fierent aut omnia, etc.,

    Cic. Fat. 3, 6; cf.:

    nisi ista casu nonnumquam, forte, temere concurrerent,

    id. Div. 2, 68, 141:

    quam saepe forte temere Eveniunt, quae non audeas optare,

    Ter. Phorm. 5, 1, 30; cf. Liv. 41, 2, 7:

    nec quicquam raptim aut forte temere egeritis,

    id. 23, 3, 3: perpulere, ut forte temere in adversos montes erigeret, 2, 31, 5; 25, 38, 12;

    39, 15, 11: quibus forte temere humana negotia volvi persuasum est,

    Curt. 5, 11, 10:

    captivi quidam pars forte pars consilio oblati,

    Liv. 9, 31, 7:

    dumque hoc vel forte, vel providentia, vel utcumque constitutum rerum naturae corpus, etc.,

    Vell. 2, 66, 5; cf.:

    mihi haec et talia audienti in incerto judicium est, fatone res mortalium et necessitate immutabili, an forte volvantur,

    Tac. A, 6, 22: [p. 771] si adhuc dubium fuisset, forte casuque rectores terris, an aliquo numine darentur, Plin. Pan. 1, 4:

    seu dolo seu forte surrexerit, parum compertum,

    Tac. H. 2, 42; cf.:

    seu forte seu tentandi causa,

    Suet. Aug. 6:

    donec advertit Tiberius forte an quia audiverat,

    Tac. A. 4, 54:

    cum casu diebus iis itineris faciendi causa, Puteolos forte venissem,

    Cic. Planc. 26, 65:

    cum cenatum forte apud Vitellios esset,

    Liv. 2, 4, 5:

    ibi cum stipendium forte militibus daretur,

    id. 2, 12, 6:

    forte aspicio militem,

    Plaut. Curc. 2, 3, 58; cf.:

    fit forte obviam mihi Phormio,

    Ter. Phorm. 4, 3, 11:

    rus ut ibat forte,

    id. ib. 63:

    forte ut assedi in stega,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 44:

    lucernam forte oblitus fueram exstinguere,

    id. Most. 2, 2, 56:

    forte evenit, ut, etc.,

    Cic. Clu. 51, 141; id. de Or. 2, 55, 224; Liv. 1, 7, 13:

    Tarenti ludi forte erant,

    Plaut. Men. prol. 29:

    erat forte brumae tempus,

    Liv. 21, 54, 7:

    et pernox forte luna erat,

    id. 32, 11, 9:

    per eos forte dies consul copias Larisam ducere tribunos militum jussit,

    i. e. it came to pass on one of those days, id. 36, 14, 1:

    per eosdem forte dies, etc.,

    id. 37, 20, 1; 37, 34, 1; cf. Tac. A. 4, 59:

    in locum tribuni plebis forte demortui candidatum se ostendit,

    Suet. Aug. 10. —So nearly = aliquando (mostly poet. and post - Aug.):

    forte per angustam tenuis vulpecula rimam repserat in cumeram frumenti,

    Hor. Ep. 1, 7, 29:

    ibam forte via sacra,

    id. S. 1, 9, 1; Mart. 1, 54, 7:

    forte quondam in disponendo mane die praedixerat, etc.,

    Suet. Tib. 11; Aur. Vict. de Caes. 17, 5.—
    2.
    Transf., to denote uncertainty, corresp. to the Gr. an, perhaps, perchance, peradventure.
    a.
    In conditional and causal sentences.
    (α).
    With si:

    irae si quae forte eveniunt hujusmodi,

    Plaut. Am. 3, 2, 60:

    si quis vestrum, judices, aut eorum qui assunt, forte miratur, etc.,

    Cic. Div. in Caecil. 1, 1:

    hicine vir usquam, nisi in patria, morietur? aut, si forte, pro patria?

    id. Mil. 38, 104:

    si forte est domi,

    Plaut. Bacch. 3, 5, 4; cf. id. Poen. 5, 2, 104; Liv. 1, 7, 6:

    si forte eos primus aspectus mundi conturbaverat, etc.,

    Cic. N. D. 2, 35, 90:

    si te Latina forte deficient,

    id. Ac. 1, 7, 25:

    si qui me forte locus admonuerit,

    id. de Or. 3, 12, 47:

    si quae te forte res aliquando offenderit,

    id. Fam. 7, 17, 2:

    quod si forte ceciderint,

    id. Lael. 15, 53:

    si quando, si forte, tibi visus es irasci alicui,

    id. Rep. 1, 38 Mos. N. cr.; cf. id. de Or. 3, 12, 47.—Rarely forte si:

    forte si tussire occepsit, ne sic tussiat, ut, etc.,

    Plaut. As. 4, 1, 49:

    ita demum novatio fit... forte si condicio vel sponsor vel dies adiciatur,

    Gai. Inst. 3, 177.—Rarely with ellipsis of si:

    protinus Aeneas celeri certare sagitta invitat qui forte velint, i. e. si qui forte velint,

    Verg. A, 5, 485.—
    (β).
    With nisi ironically:

    hoc te monitum, nisi forte ipse non vis, volueram,

    Plaut. Capt. 2, 2, 59:

    nemo fere saltat sobrius, nisi forte insanit,

    Cic. Mur. 6, 13:

    propensior benignitas esse debebit in calamitosos, nisi forte erunt digni calamitate,

    id. Off. 2, 18, 62; 3, 24, 93: is constantiam teneat;

    nisi forte se intellexerit errasse, etc.,

    id. ib. 1, 33, 120:

    negare hoc, nisi forte negare omnia constituisti, nullo modo potes,

    id. Verr. 2, 3, 64, § 149: accedam ad omnia tua, Torquate;

    nisi memoria forte defecerit,

    id. Fin. 2, 14, 44.—In indirect locution with an inf.:

    nisi forte clarissimo cuique plures curas, majora pericula subeunda, delenimentis curarum et periculorum carendum esse,

    Tac. A. 2, 33.— Ironically, unless indeed, unless to be sure:

    Erucii criminatio tota, ut arbitror, dissoluta est, nisi forte exspectatis, ut illa diluam, quae, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 29, 82; cf.:

    immo vero te audiamus, nisi forte Manilius interdictum aliquod inter duo soles putat esse componendum,

    id. Rep. 1, 13:

    ortum quidem amicitiae videtis nisi quid ad haec forte vultis,

    id. Lael. 9, 32; id. Mil. 7, 17; 31, 84; id. Verr. 2, 3, 64, § 149; id. Leg. 1, 1, 2; id. N. D. 3, 18, 45; id. Fat. 16, 37; Sall. C. 20, 17; Quint. 10, 1, 70; Tac. H. 4, 74.—
    (γ).
    With ne:

    ne quid animae forte amittat dormiens,

    Plaut. Aul. 2, 4, 24 and 26; Ter. Eun. 2, 2, 56:

    pacem ab Aesculapio Petas, ne forte tibi eveniat magnum malum,

    Plaut. Curc. 2, 2, 21:

    qui metuo, ne te forte flagitent,

    Cic. Fam. 9, 8, 1:

    metuens, ne forte deprehensus retraheretur,

    Liv. 2, 12, 4:

    comperisse me non audeo dicere, ne forte id ipsum verbum ponam, quod, etc.,

    Cic. Fam. 5, 5, 2; id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 4: ac ne forte hoc magnum ac mirabile esse videatur, hominem toties irasci, id. de Or. 2, 46, 191; id. Att. 2, 18, 2.—Rarely with ut non instead of ne, Quint. 1, 3, 1.—
    b.
    In relat. clauses (very rare):

    nisi si quispiamst Amphitruo alius, qui forte te hic absente tamen tuam rem curet,

    Plaut. Am. 2, 2, 195:

    unus in hoc non est populo, qui forte Latine reddere verba queat,

    Ov. Tr. 5, 7, 53:

    nam qui forte Stichum et Erotem emerit, recte videtur ita demonstrare,

    Gai. Inst. 4, 59; Aur. Vict. Caes. 10, 3; 39, 45.—
    c.
    In gen. (rare; not in Cic., for in Off. 2, 20, 70, the true read. is: in uno illo aut, si forte, in liberis ejus manet gratia, B. and K.;

    and in the corrupt passage,

    id. Att. 10, 12, 5; Orelli reads: fortiter ac tempestive;

    Kayser, fortiter vel cum tempestate): quid si apud te veniat de subito prandium aut potatio Forte, aut cena,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 47:

    neque solum alium pro alio pedem metrorum ratio non recipit, sed ne dactylum quidem aut forte spondeum alterum pro altero,

    Quint. 9, 4, 49:

    sive non trino forte nundino promulgata, sive non idoneo die, etc.,

    id. 2, 4, 35:

    ut sciant, an ad probandum id quod intendimus forte respondeant,

    id. 5, 10, 122; cf. id. 7, 3, 20: quo casu licet uxori vel in omnes res, vel in unam forte aut duas (optare), Gai Inst. 1, 150; 4, 74:

    forte quid expediat, communiter aut melior pars Malis carere quaeritis laboribus,

    what may perhaps be of some use, Hor. Epod. 16, 15:

    alii nulli rem obligatam esse quam forte Lucio Titio,

    than for instance, Dig. 20, 1, 15, § 2; 30, 1, 67; 48, 22, 7, § 6; Gai. Inst. 3, 179.

    Lewis & Short latin dictionary > Fors

  • 123 fors

    fors, fortis, f. [fero, to bring, whence fortuna, v. Curt. Gr. Etym. p. 300 sq.], chance, hap, luck, hazard.
    I.
    Subst.
    A.
    As an appellative noun (used only in the nom. and abl.; syn.: fortuna, casus, sors): quo saxum impulerit fors, eo cadere Fortunam autumant, Pac. ap. Auct. Her. 2, 23, 36 (Trag. Rel. v. 368 Rib., who regards this verse as spurious); cf.: quibus natura prava magis quam fors aut fortuna obfuit, Att. ap. Non. 425, 13 (Trag. Rel. ed. Rib. v. 110): cui parilem fortuna locum fatumque tulit fors, Lucil. ap. Non. 425, 15; cf.

    also: casumque timent quem cuique ferat fors,

    Lucr. 3, 983 Lachm. N. cr.:

    unum hoc scio: Quod fors feret, feremus aequo animo,

    Ter. Phorm. 1, 2, 88:

    sed haec, ut fors tulerit,

    Cic. Att. 7, 14 fin.:

    sed haec fors viderit,

    id. ib. 14, 13, 3;

    4, 10, 1: quam sibi sortem Seu ratio dederit, seu fors objecerit,

    Hor. S. 1, 1, 2:

    quia tam incommode illis fors obtulerat adventum meum,

    Ter. Hec. 3, 3, 10:

    telum quod cuique fors offerebat, arripuit,

    Cic. Verr. 2, 4, 43; Hor. S. 1, 6, 54; 2, 1, 59:

    forte quadam divinitus super ripas Tiberis effusus lenibus stagnis,

    Liv. 1, 4, 4:

    fors fuit, ut, etc.,

    it happened that, Gell. 12, 8, 2:

    fors fuat pol!

    so be it! God grant it! Ter. Hec. 4, 3, 4;

    post-class.: fors fuat, ut his remediis convalescamus,

    Symm. Ep. 2, 7; Aus. Ep. 16: fors fuat, an, etc., it might so happen that; perchance, i. q. forsitan, Symm. Ep. 1, 39; 4, 28 and 29; cf.

    also: pretio fors fuat officiove, etc.,

    perhaps, Sid. Ep. 9, 7 (but not in Lucr. 1, 486, v. Lachm. ad h. l.).—
    B.
    Personified, Fors, the goddess of chance:

    dea Fors,

    Ov. F. 6, 775; also in the connection Fors Fortuna, whose temple was situated on the Tiber, outside of the city: vosne velit an me regnare, era quidve ferat Fors, Virtute experiamur, Enn. ap. Cic. de Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 203 ed. Vahl.); so,

    sit sane Fors domina campi,

    Cic. Pis. 2, 3:

    fors, in quo incerti casus significantur magis (different from Fortuna),

    id. Leg. 2, 11 fin. Mos. N. cr.:

    sed de illa ambulatione Fors viderit, aut si qui est qui curet deus,

    id. Att. 4, 10, 1:

    saeva,

    Cat. 64, 170:

    dies Fortis Fortunae appellatus ab Servio Tullio rege, quod is fanum Fortis Fortunae secundum Tiberim extra urbem Romam dedicavit Junio mense,

    Varr. L. L. 6, § 17 Müll.; cf.;

    aedis Fortis Fortunae,

    Liv. 10, 46, 14; Tac. A. 2, 41:

    Fortunae Fortis honores,

    Ov. F. 6, 773:

    o Fortuna! o Fors Fortuna! quantis commoditatibus hunc onerastis diem!

    Ter. Phorm. 5, 6, 1 (quoted by Varr. ap. Non. 425, 19; for Cic. Div. 2, 7, 18, v. II. B. 1. infra).
    II.
    Adverb., in the nom. and abl.
    A.
    fors, ellipt., for fors sit, it might happen, i. e. perchance, perhaps, peradventure (only poet. and in post-class. prose):

    similiter fors, cum sit nominativus, accipitur pro adverbio,

    Prisc. p. 1015 P.:

    et fors aequatis cepissent praemia rostris, Ni, etc.,

    Verg. A. 5, 232; 6, 535:

    cesserit Ausonio si fors victoria Turno,

    if perchance, id. ib. 12, 183; Val. Fl. 3, 665; Tert. ad Uxor. 2, 2.—Esp. in the connection fors et, i. q. fortasse etiam, perhaps too:

    iste quod est, ego saepe fui, sed fors et in hora Hoc ipso ejecto carior alter erit,

    Prop. 2, 9, 1:

    et nunc ille quidem spe multum captus inani, Fors et vota facit cumulatque altaria donis,

    Verg. A. 11, 50; 2, 139:

    fors et Debita jura vicesque superbae Te maneant ipsum,

    Hor. C. 1, 28, 31; Stat. S. 3, 4, 4.—Less freq.:

    fors etiam,

    Val. Fl. 4, 620.—
    B.
    forte, by chance, by accident, casually, accidentally; freq. with casu, temere, fortuna (freq. and class.).
    1.
    Lit.:

    quid est tandem, quod casu fieri aut forte fortuna putemus? etc.,

    Cic. Div. 2, 7, 18:

    forte fortuna per impluvium huc despexi in proximum,

    Plaut. Mil. 2, 3, 16; Ter. Eun. 1, 2, 54; Plaut. Bacch. 4, 8, 75: aut forte omnino ac fortuna vincere bello: Si forte et temere omnino, quid cursum ad honorem? Lucil. ap. Non. 425, 16 sq.:

    si forte, temere, casu aut pleraque fierent aut omnia, etc.,

    Cic. Fat. 3, 6; cf.:

    nisi ista casu nonnumquam, forte, temere concurrerent,

    id. Div. 2, 68, 141:

    quam saepe forte temere Eveniunt, quae non audeas optare,

    Ter. Phorm. 5, 1, 30; cf. Liv. 41, 2, 7:

    nec quicquam raptim aut forte temere egeritis,

    id. 23, 3, 3: perpulere, ut forte temere in adversos montes erigeret, 2, 31, 5; 25, 38, 12;

    39, 15, 11: quibus forte temere humana negotia volvi persuasum est,

    Curt. 5, 11, 10:

    captivi quidam pars forte pars consilio oblati,

    Liv. 9, 31, 7:

    dumque hoc vel forte, vel providentia, vel utcumque constitutum rerum naturae corpus, etc.,

    Vell. 2, 66, 5; cf.:

    mihi haec et talia audienti in incerto judicium est, fatone res mortalium et necessitate immutabili, an forte volvantur,

    Tac. A, 6, 22: [p. 771] si adhuc dubium fuisset, forte casuque rectores terris, an aliquo numine darentur, Plin. Pan. 1, 4:

    seu dolo seu forte surrexerit, parum compertum,

    Tac. H. 2, 42; cf.:

    seu forte seu tentandi causa,

    Suet. Aug. 6:

    donec advertit Tiberius forte an quia audiverat,

    Tac. A. 4, 54:

    cum casu diebus iis itineris faciendi causa, Puteolos forte venissem,

    Cic. Planc. 26, 65:

    cum cenatum forte apud Vitellios esset,

    Liv. 2, 4, 5:

    ibi cum stipendium forte militibus daretur,

    id. 2, 12, 6:

    forte aspicio militem,

    Plaut. Curc. 2, 3, 58; cf.:

    fit forte obviam mihi Phormio,

    Ter. Phorm. 4, 3, 11:

    rus ut ibat forte,

    id. ib. 63:

    forte ut assedi in stega,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 44:

    lucernam forte oblitus fueram exstinguere,

    id. Most. 2, 2, 56:

    forte evenit, ut, etc.,

    Cic. Clu. 51, 141; id. de Or. 2, 55, 224; Liv. 1, 7, 13:

    Tarenti ludi forte erant,

    Plaut. Men. prol. 29:

    erat forte brumae tempus,

    Liv. 21, 54, 7:

    et pernox forte luna erat,

    id. 32, 11, 9:

    per eos forte dies consul copias Larisam ducere tribunos militum jussit,

    i. e. it came to pass on one of those days, id. 36, 14, 1:

    per eosdem forte dies, etc.,

    id. 37, 20, 1; 37, 34, 1; cf. Tac. A. 4, 59:

    in locum tribuni plebis forte demortui candidatum se ostendit,

    Suet. Aug. 10. —So nearly = aliquando (mostly poet. and post - Aug.):

    forte per angustam tenuis vulpecula rimam repserat in cumeram frumenti,

    Hor. Ep. 1, 7, 29:

    ibam forte via sacra,

    id. S. 1, 9, 1; Mart. 1, 54, 7:

    forte quondam in disponendo mane die praedixerat, etc.,

    Suet. Tib. 11; Aur. Vict. de Caes. 17, 5.—
    2.
    Transf., to denote uncertainty, corresp. to the Gr. an, perhaps, perchance, peradventure.
    a.
    In conditional and causal sentences.
    (α).
    With si:

    irae si quae forte eveniunt hujusmodi,

    Plaut. Am. 3, 2, 60:

    si quis vestrum, judices, aut eorum qui assunt, forte miratur, etc.,

    Cic. Div. in Caecil. 1, 1:

    hicine vir usquam, nisi in patria, morietur? aut, si forte, pro patria?

    id. Mil. 38, 104:

    si forte est domi,

    Plaut. Bacch. 3, 5, 4; cf. id. Poen. 5, 2, 104; Liv. 1, 7, 6:

    si forte eos primus aspectus mundi conturbaverat, etc.,

    Cic. N. D. 2, 35, 90:

    si te Latina forte deficient,

    id. Ac. 1, 7, 25:

    si qui me forte locus admonuerit,

    id. de Or. 3, 12, 47:

    si quae te forte res aliquando offenderit,

    id. Fam. 7, 17, 2:

    quod si forte ceciderint,

    id. Lael. 15, 53:

    si quando, si forte, tibi visus es irasci alicui,

    id. Rep. 1, 38 Mos. N. cr.; cf. id. de Or. 3, 12, 47.—Rarely forte si:

    forte si tussire occepsit, ne sic tussiat, ut, etc.,

    Plaut. As. 4, 1, 49:

    ita demum novatio fit... forte si condicio vel sponsor vel dies adiciatur,

    Gai. Inst. 3, 177.—Rarely with ellipsis of si:

    protinus Aeneas celeri certare sagitta invitat qui forte velint, i. e. si qui forte velint,

    Verg. A, 5, 485.—
    (β).
    With nisi ironically:

    hoc te monitum, nisi forte ipse non vis, volueram,

    Plaut. Capt. 2, 2, 59:

    nemo fere saltat sobrius, nisi forte insanit,

    Cic. Mur. 6, 13:

    propensior benignitas esse debebit in calamitosos, nisi forte erunt digni calamitate,

    id. Off. 2, 18, 62; 3, 24, 93: is constantiam teneat;

    nisi forte se intellexerit errasse, etc.,

    id. ib. 1, 33, 120:

    negare hoc, nisi forte negare omnia constituisti, nullo modo potes,

    id. Verr. 2, 3, 64, § 149: accedam ad omnia tua, Torquate;

    nisi memoria forte defecerit,

    id. Fin. 2, 14, 44.—In indirect locution with an inf.:

    nisi forte clarissimo cuique plures curas, majora pericula subeunda, delenimentis curarum et periculorum carendum esse,

    Tac. A. 2, 33.— Ironically, unless indeed, unless to be sure:

    Erucii criminatio tota, ut arbitror, dissoluta est, nisi forte exspectatis, ut illa diluam, quae, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 29, 82; cf.:

    immo vero te audiamus, nisi forte Manilius interdictum aliquod inter duo soles putat esse componendum,

    id. Rep. 1, 13:

    ortum quidem amicitiae videtis nisi quid ad haec forte vultis,

    id. Lael. 9, 32; id. Mil. 7, 17; 31, 84; id. Verr. 2, 3, 64, § 149; id. Leg. 1, 1, 2; id. N. D. 3, 18, 45; id. Fat. 16, 37; Sall. C. 20, 17; Quint. 10, 1, 70; Tac. H. 4, 74.—
    (γ).
    With ne:

    ne quid animae forte amittat dormiens,

    Plaut. Aul. 2, 4, 24 and 26; Ter. Eun. 2, 2, 56:

    pacem ab Aesculapio Petas, ne forte tibi eveniat magnum malum,

    Plaut. Curc. 2, 2, 21:

    qui metuo, ne te forte flagitent,

    Cic. Fam. 9, 8, 1:

    metuens, ne forte deprehensus retraheretur,

    Liv. 2, 12, 4:

    comperisse me non audeo dicere, ne forte id ipsum verbum ponam, quod, etc.,

    Cic. Fam. 5, 5, 2; id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 4: ac ne forte hoc magnum ac mirabile esse videatur, hominem toties irasci, id. de Or. 2, 46, 191; id. Att. 2, 18, 2.—Rarely with ut non instead of ne, Quint. 1, 3, 1.—
    b.
    In relat. clauses (very rare):

    nisi si quispiamst Amphitruo alius, qui forte te hic absente tamen tuam rem curet,

    Plaut. Am. 2, 2, 195:

    unus in hoc non est populo, qui forte Latine reddere verba queat,

    Ov. Tr. 5, 7, 53:

    nam qui forte Stichum et Erotem emerit, recte videtur ita demonstrare,

    Gai. Inst. 4, 59; Aur. Vict. Caes. 10, 3; 39, 45.—
    c.
    In gen. (rare; not in Cic., for in Off. 2, 20, 70, the true read. is: in uno illo aut, si forte, in liberis ejus manet gratia, B. and K.;

    and in the corrupt passage,

    id. Att. 10, 12, 5; Orelli reads: fortiter ac tempestive;

    Kayser, fortiter vel cum tempestate): quid si apud te veniat de subito prandium aut potatio Forte, aut cena,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 47:

    neque solum alium pro alio pedem metrorum ratio non recipit, sed ne dactylum quidem aut forte spondeum alterum pro altero,

    Quint. 9, 4, 49:

    sive non trino forte nundino promulgata, sive non idoneo die, etc.,

    id. 2, 4, 35:

    ut sciant, an ad probandum id quod intendimus forte respondeant,

    id. 5, 10, 122; cf. id. 7, 3, 20: quo casu licet uxori vel in omnes res, vel in unam forte aut duas (optare), Gai Inst. 1, 150; 4, 74:

    forte quid expediat, communiter aut melior pars Malis carere quaeritis laboribus,

    what may perhaps be of some use, Hor. Epod. 16, 15:

    alii nulli rem obligatam esse quam forte Lucio Titio,

    than for instance, Dig. 20, 1, 15, § 2; 30, 1, 67; 48, 22, 7, § 6; Gai. Inst. 3, 179.

    Lewis & Short latin dictionary > fors

  • 124 frustra

    frustrā ( - tră, Prud. steph. 1, 13), adv. [orig. acc. plur. neutr., afterwards abl. sing. fem. of frusterus, for frud-; v. fraus; hence].
    I.
    In deception, in error (so mostly anteclass. and in historians;

    not in Cic. and Caes.): ambo, et servus et era, frustra sunt duo, Qui me Amphitruonem rentur esse: errant probe,

    are deceived, in error, Plaut. Am. 3, 3, 19; cf. id. Bacch. 4, 7, 42:

    nunc, mulier, nei frustra sies, mea non es: ne arbitrere,

    id. Merc. 3, 1, 30:

    quo mihi acrius annitendum est, ut neque vos capiamini, et illi frustra sint,

    Sall. J. 85, 6:

    frustra esse,

    Plaut. Capt. 4, 2, 74: hilarus est;

    frustrast homo,

    id. Most. 3, 1, 40 Lorenz:

    ne frustra sis,

    id. Men. 4, 3, 18 sq.; id. Mil. 5, 29 al.; cf. in the foll. II. A.—With animi:

    erras, Aemiliane, et longe hujus animi frustra es,

    App. Mag. p. 286.—Frustra habere aliquem, to deceive, cheat one (= eludere):

    Corbulo quaesito diu proelio frustra habitus,

    Tac. A. 13, 37; 51:

    si Persae frustra habitae redissent ad sua,

    Amm. 18, 6, 6: servom ac dominum, Plaut. Am. argument. 5.— [p. 786]
    II.
    Transf., according as particular respect is had to the effect, the aim, or the reason of an action, without effect, to no purpose, without cause, uselessly, in vain, for nothing (freq. and class.; the predom. signif. in prose and poetry; cf.: in cassum, nequiquam).
    A.
    Without effect, in vain:

    alii parasiti frustra obambulabant in foro, i. e. they got no dinner,

    Plaut. Capt. 3, 1, 31:

    praesagibat mihi animus, frustra me ire, quom exibam domo,

    id. Aul. 2, 2, 1: nemo dabit;

    frustra egomet mecum has rationes puto,

    Ter. Ad. 2, 2, 53:

    frustra operam opinor sumo,

    id. Heaut. 4, 3, 15:

    neque ipse auxilium suum saepe a viris bonis frustra implorari patietur,

    Cic. de Or. 2, 33, 144:

    haec si verbis explicare conemur, frustra suscipiatur labor,

    id. Univ. 10:

    fortissima frustra pectora,

    Verg. A. 1, 348; 5, 389:

    multum frustraque rogatus,

    Luc. 4, 735:

    peritura frustra agmina,

    id. 7, 736; Ov. M. 8, 140:

    frustra telum mittere,

    Caes. B. G. 3, 4, 2; cf. id. ib. 3, 25, 1:

    frustra tantum laborem sumere,

    id. ib. 3, 14, 1:

    cujus neque consilium neque inceptum ullum frustra erat,

    Sall. J. 7, 6 Kritz.; ib. 14, 11 Dietsch; 61, 1; 71, 5; 73 fin. al.; cf.:

    ita frustra id inceptum Volscis fuit,

    Liv. 2, 25, 2:

    neque frustrabor ultra cives meos, neque ipse frustra dictator ero,

    id. 2, 31, 10; Quint. 10, 1, 2:

    frustra cruento Marte carebimus, frustra metuemus Austrum: Visendus ater Cocytus, etc.,

    Hor. C. 2, 14, 13 and 15:

    nam frustra vitium vitaveris illud, si te alio pravum detorseris,

    id. S. 2, 2, 54:

    tam frustra (expressere) quam recusaverat (= aeque frustra fuit et sine eventu),

    likewise without effect, Tac. H. 2, 90 fin. (see the passage in conn.).—With nequiquam, Cat. 77, 1; App. M. 8, p. 208, 40.—With sic: ego astabo hic tantisper cum hac forma et factis sic frustra; cf. Gr. houtôs allôs, Plaut. Mil. 4, 2, 30.—In a pun with frustra esse (v. supra, I.) and frustrari: qui lepide postulat alterum frustrari, quom frustra'st, frustra illum dicit frustra esse. Nam qui se frustrari quem frustra sentit, Qui frustratur, frustra'st, si ille non est frustra, Enn. ap. Gell. 18, 2, 7 (Sat. 33, p. 158 sq. Vahl.).—
    2.
    Ellipt.:

    equites et auxiliarios pedites in omnes partes mittit... Nec frustra. Nam, etc.,

    Hirt. B. G. 8, 5, 3; so,

    frustra: nam, etc.,

    Hor. C. 3, 7, 21; Flor. 4, 11, 9.—
    B.
    Without reason or cause, groundlessly:

    frustra ac sine causa quid facere indignum deo est,

    Cic. Div. 2, 60, 125:

    frustra tempus contero,

    id. Rosc. Com. 14, 41:

    quae disputatio ne frustra haberetur,

    id. Rep. 1, 7:

    quae (res) prima impulit etiam, ut suspiceremus in caelum nec frustra siderum motus intueremur,

    id. ib. 3, 2; 4, 3; id. Tusc. 1, 10, 21; id. Fin. 2, 12, 36; v. Madv. ad h. l. p. 210: non igitur frustra Plato civili viro, quem politikon vocant, necessariam musicen credidit, Quint. 1, 10, 15; 10, 1, 56:

    ut multi, nec frustra, opinantur,

    Suet. Oth. 9:

    ne quid inexpertum frustra moritura relinquat,

    Verg. A. 4, 415 Forbig. ad loc.—
    2.
    Ellipt.:

    hanc quidam aposiopesin putant. Frustra. Nam, etc.,

    Quint. 9, 3, 60.

    Lewis & Short latin dictionary > frustra

  • 125 frutra

    frustrā ( - tră, Prud. steph. 1, 13), adv. [orig. acc. plur. neutr., afterwards abl. sing. fem. of frusterus, for frud-; v. fraus; hence].
    I.
    In deception, in error (so mostly anteclass. and in historians;

    not in Cic. and Caes.): ambo, et servus et era, frustra sunt duo, Qui me Amphitruonem rentur esse: errant probe,

    are deceived, in error, Plaut. Am. 3, 3, 19; cf. id. Bacch. 4, 7, 42:

    nunc, mulier, nei frustra sies, mea non es: ne arbitrere,

    id. Merc. 3, 1, 30:

    quo mihi acrius annitendum est, ut neque vos capiamini, et illi frustra sint,

    Sall. J. 85, 6:

    frustra esse,

    Plaut. Capt. 4, 2, 74: hilarus est;

    frustrast homo,

    id. Most. 3, 1, 40 Lorenz:

    ne frustra sis,

    id. Men. 4, 3, 18 sq.; id. Mil. 5, 29 al.; cf. in the foll. II. A.—With animi:

    erras, Aemiliane, et longe hujus animi frustra es,

    App. Mag. p. 286.—Frustra habere aliquem, to deceive, cheat one (= eludere):

    Corbulo quaesito diu proelio frustra habitus,

    Tac. A. 13, 37; 51:

    si Persae frustra habitae redissent ad sua,

    Amm. 18, 6, 6: servom ac dominum, Plaut. Am. argument. 5.— [p. 786]
    II.
    Transf., according as particular respect is had to the effect, the aim, or the reason of an action, without effect, to no purpose, without cause, uselessly, in vain, for nothing (freq. and class.; the predom. signif. in prose and poetry; cf.: in cassum, nequiquam).
    A.
    Without effect, in vain:

    alii parasiti frustra obambulabant in foro, i. e. they got no dinner,

    Plaut. Capt. 3, 1, 31:

    praesagibat mihi animus, frustra me ire, quom exibam domo,

    id. Aul. 2, 2, 1: nemo dabit;

    frustra egomet mecum has rationes puto,

    Ter. Ad. 2, 2, 53:

    frustra operam opinor sumo,

    id. Heaut. 4, 3, 15:

    neque ipse auxilium suum saepe a viris bonis frustra implorari patietur,

    Cic. de Or. 2, 33, 144:

    haec si verbis explicare conemur, frustra suscipiatur labor,

    id. Univ. 10:

    fortissima frustra pectora,

    Verg. A. 1, 348; 5, 389:

    multum frustraque rogatus,

    Luc. 4, 735:

    peritura frustra agmina,

    id. 7, 736; Ov. M. 8, 140:

    frustra telum mittere,

    Caes. B. G. 3, 4, 2; cf. id. ib. 3, 25, 1:

    frustra tantum laborem sumere,

    id. ib. 3, 14, 1:

    cujus neque consilium neque inceptum ullum frustra erat,

    Sall. J. 7, 6 Kritz.; ib. 14, 11 Dietsch; 61, 1; 71, 5; 73 fin. al.; cf.:

    ita frustra id inceptum Volscis fuit,

    Liv. 2, 25, 2:

    neque frustrabor ultra cives meos, neque ipse frustra dictator ero,

    id. 2, 31, 10; Quint. 10, 1, 2:

    frustra cruento Marte carebimus, frustra metuemus Austrum: Visendus ater Cocytus, etc.,

    Hor. C. 2, 14, 13 and 15:

    nam frustra vitium vitaveris illud, si te alio pravum detorseris,

    id. S. 2, 2, 54:

    tam frustra (expressere) quam recusaverat (= aeque frustra fuit et sine eventu),

    likewise without effect, Tac. H. 2, 90 fin. (see the passage in conn.).—With nequiquam, Cat. 77, 1; App. M. 8, p. 208, 40.—With sic: ego astabo hic tantisper cum hac forma et factis sic frustra; cf. Gr. houtôs allôs, Plaut. Mil. 4, 2, 30.—In a pun with frustra esse (v. supra, I.) and frustrari: qui lepide postulat alterum frustrari, quom frustra'st, frustra illum dicit frustra esse. Nam qui se frustrari quem frustra sentit, Qui frustratur, frustra'st, si ille non est frustra, Enn. ap. Gell. 18, 2, 7 (Sat. 33, p. 158 sq. Vahl.).—
    2.
    Ellipt.:

    equites et auxiliarios pedites in omnes partes mittit... Nec frustra. Nam, etc.,

    Hirt. B. G. 8, 5, 3; so,

    frustra: nam, etc.,

    Hor. C. 3, 7, 21; Flor. 4, 11, 9.—
    B.
    Without reason or cause, groundlessly:

    frustra ac sine causa quid facere indignum deo est,

    Cic. Div. 2, 60, 125:

    frustra tempus contero,

    id. Rosc. Com. 14, 41:

    quae disputatio ne frustra haberetur,

    id. Rep. 1, 7:

    quae (res) prima impulit etiam, ut suspiceremus in caelum nec frustra siderum motus intueremur,

    id. ib. 3, 2; 4, 3; id. Tusc. 1, 10, 21; id. Fin. 2, 12, 36; v. Madv. ad h. l. p. 210: non igitur frustra Plato civili viro, quem politikon vocant, necessariam musicen credidit, Quint. 1, 10, 15; 10, 1, 56:

    ut multi, nec frustra, opinantur,

    Suet. Oth. 9:

    ne quid inexpertum frustra moritura relinquat,

    Verg. A. 4, 415 Forbig. ad loc.—
    2.
    Ellipt.:

    hanc quidam aposiopesin putant. Frustra. Nam, etc.,

    Quint. 9, 3, 60.

    Lewis & Short latin dictionary > frutra

  • 126 fugo

    fŭgo, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to cause to flee, to put to flight, drive or chase away, to rout, discomfit (rare but class.):

    qui homines inermes armis, viris, terrore repulerit, fugarit, averterit,

    Cic. Caecin. 12, 33; cf.:

    fugatus, pulsus,

    id. ib. 11, 31;

    23, 64: Latini ad Veserim fusi et fugati,

    id. Off. 3, 31, 112:

    hostes (with fundere),

    Sall. J. 21, 2; 58, 3; Vell. 46 fin.; cf.:

    fugato omni equitatu,

    Caes. B. G. 7, 68, 1:

    fugatis equitibus,

    Sall. J. 101, 10:

    fugato duce altero,

    Hirt. B. G. 8, 36, 1:

    Hannibalem Lares Romanā sede fugantes,

    Prop. 3, 3 (4, 2), 11:

    indoctum doctumque fugat recitator acerbus,

    Hor. A. P. 474:

    nisi me mea Musa fugasset,

    had not sent me into exile, Ov. P. 3, 5, 21; cf.:

    longe fugati conspectu ex hominum,

    Lucr. 3, 48:

    dum rediens fugat astra Phoebus,

    Hor. C. 3, 21, 24:

    fugatis tenebris,

    id. ib. 4, 4, 39:

    (flammas) a classe,

    Ov. M. 13, 8:

    maculas ore,

    id. Med. Fac. 78:

    fugat e templis oculos Bona diva virorum,

    id. A. A. 3, 637: tela sonante fugat nervo, lets fly, discharges, Sil. 2, 91:

    saepe etiam audacem fugat hoc terretque poëtam, Quod, etc.,

    Hor. Ep. 2, 1, 182; cf.:

    id quidem multos a proposito studendi fugat,

    Quint. 2, 2, 7:

    fugat hoc (telum), facit illud amorem, etc.,

    Ov. M. 1, 469 sq.:

    nostro de corde fugabitur ardor,

    id. ib. 9, 502.— Trop.:

    Martia cui somnos classica pulsa fugent,

    Tib. 1, 1, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > fugo

  • 127 haereo

    haerĕo, haesi, haesum, 2, v. n. [etym. dub.], to hang or hold fast, to hang, stick, cleave, cling, adhere, be fixed, sit fast, remain close to any thing or in any manner (class. and very freq., esp. in the trop. sense; cf. pendeo); usually constr. with in, the simple abl. or absol., less freq. with dat., with ad, sub, ex, etc.
    I.
    Lit.:

    ut videamus, terra penitusne defixa sit, et quasi radicibus suis haereat, an media pendeat?

    Cic. Ac. 2, 39, 122; so,

    terra ima sede semper haeret,

    id. Rep. 6, 18:

    linguam ad radices ejus haerens excipit stomachus,

    id. N. D. 2, 54, 135:

    scalarum gradus male haerentes,

    holding, adhering, id. Fam. 6, 7, 3; cf.:

    haerent parietibus scalae,

    Verg. A. 2, 442:

    haerere in equo,

    sit fast, keep his seat, Cic. Deiot. 10, 28;

    for which: nescit equo rudis Haerere ingenuus puer,

    Hor. C. 3, 24, 55:

    male laxus In pede calceus haeret,

    id. S. 1, 3, 32; cf. Quint. 11, 3, 144:

    haeret nonnumquam telum illud occultum,

    id. 9, 2, 75:

    pugnus in mala haeret,

    Ter. Ad. 2, 1, 17:

    haesitque in corpore ferrum,

    Verg. A. 11, 864;

    for which: tergo volucres haesere sagittae,

    id. ib. 12, 415; cf.:

    scindat haerentem coronam crinibus,

    Hor. C. 1, 17, 27; and:

    haerentem capiti cum multa laude coronam,

    id. S. 1, 10, 49:

    carinae,

    Ov. M. 8, 144:

    alae,

    id. ib. 12, 570:

    (fames) utero haeret meo,

    Plaut. Stich. 1, 3, 16:

    haeret pede pes,

    Verg. A. 10, 361:

    ubi demisi retem atque hamum, quicquid haesit, extraho,

    Plaut. Rud. 4, 3, 45; cf.:

    os devoratum fauce cum haereret lupi,

    Phaedr. 1, 8, 4; and:

    graves currus illuvie et voraginibus haerebant,

    Curt. 8, 4:

    classis in vado haerebat,

    id. 9, 19:

    haerentes adverso litore naves,

    Hor. S. 2, 3, 205:

    gremioque in Jasonis haerens,

    Ov. M. 7, 66; cf.:

    haeret in complexu liberorum,

    Quint. 6, 1, 42;

    for which: Avidisque amplexibus haerent,

    Ov. M. 7, 143;

    cupide in Veneris compagibus haerent,

    Lucr. 4, 1113;

    for which: validis Veneris compagibus haerent,

    id. 4, 1204; and:

    (anulus) caecis in eo (lapide) compagibus haesit,

    id. 6, 1016:

    communibus inter se radicibus haerent,

    id. 3, 325; 5, 554:

    foliis sub omnibus haerent (Somnia),

    Verg. A. 6, 284:

    gladius intra vaginam suam haerens,

    Quint. 8 praef. §

    15: ipse inter media tela hostium evasit. Duo turmae haesere,

    i. e. failed to break through, Liv. 29, 33, 7:

    alii globo illati haerebant,

    id. 22, 5, 5.—
    b.
    Prov.
    (α).
    Haerere in luto, i. e. to be in trouble, difficulty:

    tali in luto haerere,

    Plaut. Pers. 4, 3, 66 (for [p. 838] which:

    nunc homo in medio luto est,

    id. Ps. 4, 2, 28); cf. haesito, I.—In salebra: proclivi currit oratio: venit ad extremum: haeret in salebra, runs aground, i. e. is at a loss, Cic. Fin. 5, 28, 84.—In a like sense,
    (β).
    Aqua haeret, the water (in the waterclock) stops; v. aqua.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to hold fast, remain attached or fixed, to keep firm, adhere:

    improbis semper aliqui scrupus in animis haereat,

    Cic. Rep. 3, 16; cf.:

    infixus animo haeret dolor,

    id. Phil. 2, 26, 64:

    haerent infixi pectore vultus,

    Verg. A. 4, 4:

    haerere in memoria,

    Cic. Ac. 2, 1, 2; cf.:

    quae mihi in visceribus haerent,

    i. e. firmly impressed upon my heart, memory, id. Att. 6, 1, 8; and:

    in medullis populi Romani ac visceribus haerere,

    id. Phil. 1, 15, 36:

    mihi haeres in medullis,

    id. Fam. 15, 16, 2:

    in omnium gentium sermonibus ac mentibus semper haerere,

    id. Cat. 4, 10, 22:

    hi in oculis haerebunt,

    i. e. will be always present, id. Phil. 13, 3, 5:

    in te omnis haeret culpa,

    adheres, cleaves, Ter. Hec. 2, 1, 32:

    ut peccatum haereat, non in eo, qui monuerit, sed in eo, qui non obtemperarit,

    Cic. Div. 1, 16, 30.—With dat.:

    potest hoc homini huic haerere peccatum?

    Cic. Rosc. Com. 6, 17:

    quod privatarum rerum dedecus non haeret infamiae (tuae)?

    id. Cat. 1, 6, 13:

    in quo (Caelio) crimen non haerebat,

    id. Cael. 7, 15:

    neque (possit) haerere in tam bona causa tam acerba injuria,

    id. Fam. 6, 5, 2: cum ante illud facetum dictum emissum haerere debeat, quam cogitari potuisse videatur, must have hit (the figure being that of an arrow shot from the bow), id. de Or. 2, 54, 219: in quos incensos ira vitamque domini desperantes cum incidisset, haesit in iis poenis, quas, etc., fell into, incurred those penalties (the figure is that of a bird which is limed, caught), id. Mil. 21, 56:

    nec dubie repetundarum criminibus haerebant,

    Tac. A. 4, 19: in hoc flexu quasi aetatis fama adolescentis paulum haesit ad metas, hung back, was caught (the figure being taken from the race-course), Cic. Cael. 31, 75;

    v. meta: neu quid medios intercinat actus, Quod non proposito conducat et haereat apte,

    i. e. fits, suits, Hor. A. P. 195.—
    B.
    In partic.
    1.
    With the idea of nearness predominating, to keep near or close to a person, to join or attach one's self to, to follow (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    perfice hoc Precibus, pretio, ut haeream in parte aliqua tandem apud Thaidem,

    may keep about her, Ter. Eun. 5, 9, 25; cf.:

    ego illum audivi in amorem haerere apud nescio quam fidicinam,

    Plaut. Ep. 2, 2, 7:

    haeres ad latus, omnia experiris,

    Cat. 21, 6:

    Antorem comitem, qui missus ab Argis, Haeserat Evandro,

    Verg. A. 10, 780:

    obtinenti Africam comes haeserat,

    Plin. Ep. 7, 27, 2; Quint. 1, 2, 10:

    Curtius Nicia (grammaticus) haesit Cn. Pompeio et C. Memmio,

    Suet. Gramm. 14.— Poet.:

    haeremus cuncti superis, temploque tacente Nil facimus non sponte deo,

    cling to, depend on, Luc. 9, 573.—Hence,
    b.
    In a bad sense: in tergis, tergis, in tergo, to hang upon one's rear, i. e. to pursue closely:

    haerebit in tergis fugientium victor,

    Curt. 4, 15 fin.:

    se cum exercitu tergis eorum haesurum,

    Tac. H. 4, 19:

    Haerens in tergo Romanus,

    Liv. 1, 14 11 Weissenb. (better than terga, the lect. vulg.).—
    2.
    With the idea of duration in time predominating, to remain fixed, to abide or continue anywhere, to keep at, stick to any thing (class.):

    metui, ne haereret hic (Athenis),

    Ter. Ad. 3, 3, 49:

    in obsidione castelli exigui,

    Curt. 5, 3, 4:

    circa muros unius urbis,

    id. 4, 4; cf.:

    circa libidines,

    Suet. Aug. 71: volitare in foro, haerere in jure ac praetorum tribulibus, to go loitering or dangling about, Cic. de Or. 1, 38, 173: et siccis vultus in nubibus haerent, hang upon, i. e. remain long looking at, Luc. 4, 331; cf.:

    vultus, dum crederet, haesit,

    id. 9, 1036:

    haerere in eadem commorarique sententia,

    Cic. Or. 40, 137; cf.:

    mea ratio in dicendo haec esse solet, ut boni quod habeat, id amplectar, ibi habitem, ibi haeream,

    id. de Or. 2, 72, 292:

    quonam modo ille in bonis haerebit et habitabit suis?

    id. Or. 15, 49:

    equidem in libris haereo,

    id. Att. 13, 40, 2; cf.:

    valde in scribendo haereo,

    id. ib. 13, 39, 2:

    plurima sunt, nitidis maculam haesuram figentia rebus,

    lasting, durable, Juv. 14, 2.—
    3.
    With the idea of hindrance to free motion predominating, to stick fast, be brought to a stand-still, to be embarrassed, perplexed, at a loss, to hesitate, to be suspended or retarded (class.).
    (α).
    Of persons:

    haerebat nebulo: quo se verteret, non habebat,

    Cic. Phil. 2, 29, 74; cf.:

    haerebat in tabulis publicis reus et accusator,

    id. Clu. 31, 86:

    cogitate in his iniquitatibus unum haesisse Apollonium: ceteros profecto multos ex his incommodis pecunia se liberasse,

    id. Verr. 2, 5, 9, § 23:

    in multis nominibus,

    id. N. D. 3, 24, 62:

    in media stultitia,

    id. Tusc. 3, 28, 70; cf.:

    isti physici raro admodum, cum haerent aliquo loco, exclamant, abstrusa esse omnia, etc.,

    id. Ac. 2, 5, 14:

    in quo etiam Democritus haeret,

    id. Fin. 1, 6, 20:

    at in altero illo, inquit, haeres. Immo habeo tibi gratiam. Haererem enim, nisi tu me expedisses,

    id. Pis. 30, 74:

    in ceteris subvenies, si me haerentem videbis,

    id. Fin. 3, 4, 16:

    quid machiner? quid comminiscar? haereo,

    Plaut. Capt. 3, 3, 17; id. Merc. 3, 4, 15; 4, 3, 38; 24; cf.:

    aut quia non firmus rectum defendis et haeres,

    Hor. S. 2, 7, 26:

    haesit circa formas litterarum (puer),

    Quint. 1, 1, 21; cf. id. 1, 7, 35:

    haeres et dubitas,

    Juv. 3, 135; 6, 281.—
    (β).
    Of things:

    nunc homo in lutost. Nomen nescit: haeret haec res,

    i. e. is perplexing, cannot be explained, Plaut. Ps. 4, 2, 28; id. Amph. 2, 2, 182; id. Trin. 4, 2, 59; cf.: occisa est haec res;

    haeret hoc negotium,

    id. Ps. 1, 5, 8:

    nec umquam tanta fuerit loquendi facultas, ut non titubet atque haereat, quotiens ab animo verba dissentiunt,

    Quint. 12, 1, 29:

    Hectoris Aeneaeque manu victoria Graiūm Haesit,

    i. e. was retarded, Verg. A. 11, 290; cf.:

    constitit hic bellum fortunaque Caesaris haesit,

    Luc. 7, 547:

    cum in hac difficultate rerum consilium haereret,

    Liv. 26, 36, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > haereo

  • 128 hasta

    hasta ( asta), ae, f. [Sanscr. hastas, hand; cf. Gr. root chad- in chandanô, pre-hendo], a spear (syn.: hastile, dolo, gaesum, sarisa, sparus, lancea, pilum, spiculum, telum, etc.).
    I.
    Lit.
    A.
    Most freq. as a military weapon, a lance, pike, javelin (cf. Becker's Antiq. III. 2, p. 242 sq.):

    nec eminus hastis aut comminus gladiis uteretur,

    Cic. de Sen. 6, 19: dum transit, striderat hasta, Enn. ap. Prisc. p. 817 P. (Ann. v. 365 Vahl.): Hastati spargunt hastas, id. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 287 ib.):

    evelli jussit eam, qua erat transfixus, hastam,

    Cic. Fin. 2, 30, 97:

    amentatus hastas torquebit,

    id. de Or. 1, 57, 242; cf. id. Brut. 78, 271; id. Top. 17, 65:

    hastas vibrare,

    id. de Or. 2, 80, 325:

    jactare,

    id. ib. 2, 78, 316:

    dirigere in aliquem,

    Ov. M. 8, 66:

    contendere,

    to hurl, Verg. A. 10, 521:

    protendere aut colligere,

    Tac. A. 2, 21 al. —As a symbol of war, sent in making a declaration of the same, Gell. 10, 27, 3; Paul. ex Fest. p. 101 Müll., and thrown into the enemy's territory, Liv 1, 32 fin.; Varr. ap. Serv. Verg. A. 9, 53: pura, i. e. without iron, given to brave soldiers as a mark of distinction, Plin. 7, 28, 29, § 102; Suet. Claud. 28; Inscr. Orell. 3457; cf. Varr. ap. Serv. Verg. A. 6, 760, and Fest. l. l.— As the symbol of legal ownership: festuca uti quasi hastae loco, signo quodam justi dominii, Gai Inst. 4, 16.—
    2.
    Transf., beyond the milit. sphere:

    jacet, diffidit, abjecit hastas,

    i. e. has lost his courage, Cic. Mur. 21, 45.—
    B.
    A spear stuck in the ground at public auctions or where the tribunals of the cenlumviri were held (orig. as a sign of booty gained in battle or of magisterial authority):

    est enim ausus (Sulla) dicere, hasta posita, cum bona in foro venderet et bonorum virorum et locupletium et certe civium praedam se suam vendere,

    Cic. Off. 2, 8, 27; cf.:

    hastam in foro ponere et bona civium voci subicere praeconis,

    id. ib. 2, 23, 83:

    hasta posita pro aede Jovis Statoris, bona voci acerbissimae subjecta praeconis,

    id. Phil. 2, 26, 64:

    quos non illa inflnita hasta satiavit,

    id. ib. 4, 4, 9:

    emptio ab hasta,

    id. Att. 12, 3, 2:

    comitibus eorum sub hasta venditis,

    Liv. 23, 38, 7: municipia Italiae splendidissima sub hasta venierunt, [p. 842] Flor. 3, 21, 27:

    just hastae,

    Tac. A. 13, 28:

    cum censores se jam locationibus abstinerent, convenere ad eos, qui hastae hujus generis assueverant,

    Liv. 24, 18, 10; as a badge of dignity:

    hunc miratur adhuc centum gravis hasta virorum,

    Mart. 7, 63, 7.—Hence, transf., the centumviral court:

    ut centumviralem hastam, quam quaestura functi consuerant cogere, decemviri cogerent,

    Suet. Aug. 36 fin.
    C.
    A little spear with which a bride's hair was parted into locks, Ov. F. 2, 560.—
    D.
    A spear, as a gymnastic weapon, Plaut. Bacch. 1, 1, 38; 3, 3, 24; id. Most. 1, 2, 73.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of the form of a comet: jubae effigies mutata in hasta est. Plin. 2, 25, 22, § 90.—
    B.
    I. q. membrum virile, Auct. Priap. 45, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > hasta

См. также в других словарях:

  • TELUM — cuius mentio in XII. Tabb. Qui noctu furtum faxit. aut interdiu telis se defenderit, cum domino cum clamore testificanti occidere ius esto. Si neque noctu, neque se telô defendens prehendatur, virgis caesus, ei, cui furtum fecit, addicitor. Caio… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Telum — (lat.), 1) Waffe, bes. 2) Angriffswaffe; 3) (Med.), so v.w. Seitenstechen, Pleuritis …   Pierer's Universal-Lexikon

  • telum figure — or tellem figure Small, devotional image carved from wood or stone, probably used in private ancestor worship in primitive societies. Telum figures are known from northwestern New Guinea and in the Dogon art of Sudan. Extant examples are rare,… …   Universalium

  • Stylodipus telum —   Stylodipus telum Estado de conservación …   Wikipedia Español

  • Stylodipus telum — tripirštis peliauodegis šoklys statusas T sritis zoologija | vardynas taksono rangas rūšis atitikmenys: lot. Stylodipus telum angl. feather tailed three toed jerboa; thick tailed three toed jerboa vok. zierliche Springmaus rus. емуранчик;… …   Žinduolių pavadinimų žodynas

  • dard — I. Dard, m. Est un baston de guerre ayant la hante menuë et courte, ferré d un fer long et large à la proportion, qui est brandi et jetté d eslans, Missile, Hastile, Mot et arme communs aux Irlandois et Biscayns, l Espagnol et l Italien disent… …   Thresor de la langue françoyse

  • Thick-tailed Three-toed Jerboa — Taxobox name = Thick tailed Three toed Jerboa status = LR/lc | status system = IUCN2.3 regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Mammalia ordo = Rodentia familia = Dipodidae genus = Stylodipus species = S. telum binomial = Stylodipus telum… …   Wikipedia

  • telera — (Del lat. telum, dardo.) ► sustantivo femenino 1 Pieza usada para reforzar la unión de otras dos, a fin de que el conjunto quede indeformable. SINÓNIMO refuerzo 2 AGRICULTURA Travesaño que sujeta el dental a la cama o al timón del arado. 3 Cada… …   Enciclopedia Universal

  • CESTROSPHENDONAE — teli genus, de quo sic Liv. l. 42. c. 65. ubi de bello Romanorum cum Perseo, ultimo Macedonum Rege: Anceps Romanos terror circumstabat Maxime cestrosphendonis vulnerabantur, hoc illô bellô novum genus teli inventum est. Bipalme spiculum hastili… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • tirer — Tirer, act. acut. Signifie ores mener à puissance de corps quelque chose, Trahere, Le cheval tire la charrete, Carrum trahit, Ores mettre hors. Il a tiré un escu de la bourse, E crumena aureum nummum scutatum eduxit, Il a tiré un fardeau de l… …   Thresor de la langue françoyse

  • Muss — 1. Das Muss ist ein schlimmes Essen. Lat.: Aut servias, ut servus, aut fugias, ut cervus. (Chaos, 973.) 2. Der Muss ist ein grosser Herr. (Niederösterreich.) 3. Der Muss ist eine harte Nuss. – Körte, 4350; Gaal, 1169. In Mecklenburg: Mutt is n… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»