Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

tēmulentus

  • 1 temulentus

    tēmŭlentus, a, um, adj. [root tem, whence temetum; formed in analogy with vinolentus.
    I.
    Lit., drunk, drunken, intoxicated (syn.: ebrius, vinosus): agite, exite, temulentum tollite, Nov. ap. Fest. s. v. temetum, p. 364 Müll.;

    Afran. ib.: mulier,

    Ter. And. 1, 4, 2:

    tempestatem impendentem tueri temulentus,

    Cic. Sest. 9, 20:

    per quam (Indiam) temulento agmine comisabundus incessit,

    Liv. 9, 17, 17; 33, 28, 2: ipsum offendunt temulento sopore profligatum, M. Cael. ap. Quint. 4, 2, 123:

    apud Vitellium omnia indisposita, temulenta,

    Tac. H. 2, 68:

    temulentae reliquiae sumptuosissimae cenae,

    Sen. Contr. 4, 25, 4. — Comp.:

    putidior, temulentior,

    Sid. Ep. 3, 13.— Subst. plur.: tēmŭlenti, ōrum, m., Sen. Ep. 47, 4.—
    * II.
    Transf.:

    caesaries ambrosiā temulenta,

    i. e. dripping, App. M. 5, p. 168, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > temulentus

  • 2 tēmulentus

        tēmulentus adj.    [2 TEM-], drunk, drunken, intoxicated, tipsy: alquis: vox: agmen, L.
    * * *
    temulenta, temulentum ADJ

    Latin-English dictionary > tēmulentus

  • 3 temulenti

    tēmŭlentus, a, um, adj. [root tem, whence temetum; formed in analogy with vinolentus.
    I.
    Lit., drunk, drunken, intoxicated (syn.: ebrius, vinosus): agite, exite, temulentum tollite, Nov. ap. Fest. s. v. temetum, p. 364 Müll.;

    Afran. ib.: mulier,

    Ter. And. 1, 4, 2:

    tempestatem impendentem tueri temulentus,

    Cic. Sest. 9, 20:

    per quam (Indiam) temulento agmine comisabundus incessit,

    Liv. 9, 17, 17; 33, 28, 2: ipsum offendunt temulento sopore profligatum, M. Cael. ap. Quint. 4, 2, 123:

    apud Vitellium omnia indisposita, temulenta,

    Tac. H. 2, 68:

    temulentae reliquiae sumptuosissimae cenae,

    Sen. Contr. 4, 25, 4. — Comp.:

    putidior, temulentior,

    Sid. Ep. 3, 13.— Subst. plur.: tēmŭlenti, ōrum, m., Sen. Ep. 47, 4.—
    * II.
    Transf.:

    caesaries ambrosiā temulenta,

    i. e. dripping, App. M. 5, p. 168, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > temulenti

  • 4 abstemius

    abs-tēmĭus, a, um, adj. [cf. temetum and temulentus], abstaining from intoxicating drinks, temperate, sober, aoinos.
    I.
    Lit.: sicca atque abstemia, Lucil. ap. Non. 68, 30:

    mulieres, Varr. ap. Non. ib.: vina fugit gaudetque meris abstemius undis,

    Ov. M. 15, 323 al. —Hence,
    II.
    In gen.: i. q. sobrius, temperate, abstinent, moderate:

    abstemius, herbis vivis et urticā,

    Hor. Ep. 1, 12, 7.—Pleon.:

    mulieres vini abstemiae,

    Plin. 22, 24, 54, § 115.—
    B.
    In later Lat. = jejunus, who is yet fasting, has not breakfasted, Aus. Idyll. praef. 11.

    Lewis & Short latin dictionary > abstemius

  • 5 ebrius

    ēbrĭus, a, um, adj. [etym. dub.; perh. root phrên; cf. sobrius], who has drunk enough, had his fill, corresp. with satur.
    I.
    Prop. (very rare):

    cum tu satura atque ebria eris, puer ut satur sit facito,

    Ter. Hec. 5, 2, 3 Ruhnk.; cf.

    saturitate,

    Plaut. Capt. 1, 1, 35.—Far more freq. and class.,
    B.
    full of drink, drunk, intoxicated (cf. also:

    potus, ebriosus, temulentus, vinolentus): homo hic ebrius est... Tu istic, ubi bibisti?

    Plaut. Am. 2, 1, 25; 1, 1, 116; id. Aul. 4, 10, 19, sq. al.; Cic. Mil. 24, 65; id. Phil. 2, 41, 105; id. Div. 2, 58, 120; Sen. Ep. 83, 18 (thrice); Quint. 11, 3, 57; Prop. 4 (5), 5, 46; Hor. S. 1, 4, 51; Ov. M. 4, 26; id. F. 2, 582.— As subst.: ebrĭus, ii, m., a drunkard, Vulg. Psa. 106, 27; id. Job, 12, 25 al. et saep.—
    b.
    Poet., of inanimate things:

    vestigia,

    Prop. 1, 3, 9; cf.

    signa,

    id. 3, 3, 48 (4, 2, 48 M.):

    verba,

    Tib. 3, 6, 36:

    nox,

    Mart. 10, 47; cf.

    bruma,

    id. 13, 1 et saep.—
    II.
    Trop., intoxicated, drunk, sated, filled:

    ebrius jam sanguine civium et tanto magis eum sitiens,

    Plin. 14, 22, 28, § 148:

    regina fortuna dulci ebria,

    intoxicated with good fortune, Hor. C. 1, 37, 12:

    dulcis pueri ebrios ocellos,

    i. e. intoxicated with love, Cat. 45, 11:

    ebria de sanguine sanctorum,

    Vulg. Apoc. 17, 6.—
    III.
    In gen., abundantly filled, full ( poet.):

    cena,

    Plaut. Cas. 3, 6, 18:

    lana de sanguine conchae,

    Mart. 14, 154; cf. id. 13, 82:

    lucerna,

    id. 10, 38.

    Lewis & Short latin dictionary > ebrius

  • 6 sagina

    săgīna, ae, f. [kindr. with sattô, to stuff full, to cram; v. sagmen], a stuffing, cramming, fattening, feeding, feasting.
    I.
    Lit.
    A.
    In abstr. (class.):

    anserum,

    Varr. R. R. 3, 10, 1; Col. 6, 27, 9; 8, 14, 11:

    gallinarum,

    Plin. 10, 50, 71, § 140:

    cochlearum,

    id. 9, 56, 82, § 174: vaccarum. Vulg. Ecclus. 38, 27:

    dies noctesque estur, Bibitur, neque quisquam parsimoniam adhibet: sagina plane est,

    Plaut. Most. 1, 3, 79:

    in saginam se conicere,

    id. Trin. 3, 2, 96: qui multitudinem illam non auctoritate sed sagina tenebat, * Cic. Fl. 7, 17; cf. Tac. H. 2, 71.—
    B.
    In concr.
    1.
    Food, nourishment (postAug.).
    a.
    Lit.:

    gladiatoria sagina,

    Tac. H. 2, 88; cf.

    , of gladiators' food,

    Prop. 4 (5), 8, 25:

    temulentus et sagina gravis,

    Tac. H. 1, 62:

    stomachum laxare saginae,

    Juv. 4, 67:

    sagina viva,

    i. e. small fish with which larger ones were fed, Varr. R. R. 3, 17, 7; cf. Plin. 9, 6, 5, § 14:

    ad saginam idonea,

    Col. 8, 9, 4:

    ferarum,

    Suet. Calig. 27:

    minuere saginam,

    Nemes. Cyn. 166:

    ad saginam pristinam revocare,

    to natural food, Veg. 2, 45, 3:

    bestiarum,

    App. M. p. 148, 27.—
    b.
    Transf.:

    herbae viridis coma dulciore saginā roris aut fluminis,

    rich nourishment, Pall. 7, 3 Mai:

    quemadmodum forensibus certaminibus exercitatos et quasi militantes reficit ac reparat haec velut sagina dicendi,

    nourishment of oratory, Quint. 10, 5, 17.—
    * 2.
    A fatted animal:

    este, effercite vos, saginam caedite,

    kill the fatted beast, Plaut. Most. 1, 1, 62.—
    II.
    Meton., fatness produced by much eating, corpulence (postAug.):

    saginam corporis ex nimiā luxuriā contraxit,

    Just. 21, 2, 1:

    sagina ventris non homini sed beluae similis,

    id. 38, 8, 9:

    qui colorem fuco et verum robur inani saginā mentiuntur,

    Quint. 2, 15, 25:

    nimio tendis mole saginam,

    Aus. Ephem. 1, 8:

    ursam quae ceteris saginā corporis praevalebat,

    App. M. 4, p. 149, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > sagina

  • 7 sobrius

    sōbrĭus ( sōbrĕus), a, um ( comp. sobrior, Laber. ap. Charis. p. 64; elsewhere not compared), adj. [cf. Gr. sôphrôn, saos; Lat. sanus], not drunk, sober (freq. and class.).
    I.
    Lit., opp. vinolentus, Cic. Ac. 2, 17, 52; so id. Or. 28, 99;

    opp. vino madens,

    Plaut. Truc. 4, 4, 2;

    opp. madidus,

    id. Am. 3, 4, 18; cf. Hor. S. 2, 3, 5; Cato Utic. ap. Suet. Caes. 53; and ap. Quint. 8, 2, 9;

    opp. ebrius,

    Sen. Ep. 18, 4 (with siccus); Mart. 3, 16, 3;

    opp. temulentus,

    Tac. A. 13, 15 et saep.:

    male sobrius, i. e. ebrius,

    Tib. 1, 10, 51; Ov. F. 6, 785.—
    B.
    Transf., of things ( poet. and post-Aug. prose; cf.

    ebrius): pocula,

    Tib. 1, 6, 28 (24):

    lympha mixta mero,

    id. 2, 1, 46:

    nox,

    in which there was no drinking, Prop. 3, 17 (4, 16), 11; cf.

    convictus,

    Tac. A. 13, 15:

    uva,

    not intoxicating, Plin. 14, 3, 4, § 31:

    rura,

    that furnish no wine, Stat. S. 4, 2, 37; cf. Suet. Dom. 7:

    sobrium vicum Romae dictum putant, vel quod in eo nulla taberna fuerit, vel quod in eo Mercurio lacte, non vino supplicabatur, Fest. pp. 296 and 297 Müll.: non sobria verba,

    i. e. of a drunken person, Mart. 1, 28, 5:

    paupertas,

    Claud. IV. Cons. Hon. 411:

    lares pauperes nostros, sed plane sobrios revisamus,

    App. M. 5, p. 163, 31.—
    II.
    In gen., sober, moderate, temperate, continent:

    parcus ac sobrius,

    Ter. Ad. 1, 2, 15: vigilans ac sollers, sicca, sana, sobria, Afran. ap. Non. 21, 33 (Com. Rel. p. 148 Rib.):

    homines frugi ac sobrii,

    Cic. Verr. 2, 3, 27, § 67:

    auream quisquis mediocritatem Diligit... caret invidendā Sobrius aulā,

    Hor. C. 2, 10, 8; Vell. 2, 63, 1:

    non aestimatur voluptas illa Epicuri, quam sobria et sicca sit,

    Sen. Vit. Beat. 12, 4:

    corda,

    Stat. S. 5, 1, 78:

    vetus illa Romana virtus et sobria,

    Amm. 15, 4, 3;

    opp. libidinosus,

    Lact. 3, 26, 7.—
    B.
    Trop., of the mind, sober, even-minded, clever, sensible, prudent, reasonable, cautious (syn.:

    mentis compos, sanus): satin' sanus es aut sobrius?

    Ter. Heaut. 4, 3, 29; cf.:

    satis credis sobriam esse,

    id. Eun. 4, 4, 36:

    tu homo non es sobrius,

    id. And. 4, 4, 39:

    vigilantes homines, sobrii, industrii,

    Cic. Cael. 31, 74: [p. 1715] diligentes et memores et sobrii oratores, id. de Or. 2, 32, 140;

    opp. iracundus,

    Vell. 2, 41, 1:

    alte sobria ferre pedem,

    prudently, Ov. Am. 1, 12, 6.—Of things:

    opera Proba et sapiens et sobria,

    Plaut. Pers. 4, 5, 2:

    ingenium siccum ac sobrium,

    Sen. Ep. 114, 3:

    violenta et rapida Carneades dicebat, modesta Diogenes et sobria,

    Gell. 7, 14, 10.—Hence, adv.: sōbrĭē (acc. to II. A. and B.).
    1.
    Moderately, temperately, frugally: vivere (with parce, continenter, severe;

    opp. diffluere luxuriā),

    Cic. Off. 1, 30, 106.—
    2.
    Prudently, sensibly, circumspectly, = prudenter:

    ut hoc sobrie agatur,

    Plaut. Capt. 2, 1, 29:

    curare aliquid,

    id. Mil. 3, 1, 215:

    hanc rem accurare,

    id. Ps. 4, 1, 29; id. Pers. 4, 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > sobrius

  • 8 temetum

    tēmētum, i, n. [a lengthened form from root tam-; Sanscr tām-yati, to be stupefied; whence abstemius, temulentus], any intoxicating drink, mead, wine, etc. (mostly ante-class. and poet.;

    syn. merum): temeti nihil allatum intellego,

    Plaut. Aul. 2, 6, 6, Cato ap. Plin. 14, 13, 14, § 90; Plaut. Truc. 4, 3, 59; Varr. ap. Non. 5, 17; Pompon. ap. Fest. p. 364 Müll., Hor Ep. 2, 2, 163; Juv 15, 25; * Cic. Rep. 4, 6, 6 (Fragm. ap. Non. 15, 15); Gell. 10, 23, 1.—Jocosely: temeti timor, as a name for a parasite, Nov. ap. Fest. p. 364 Müll. (Com. Rel. v. 17 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > temetum

  • 9 temulenter

    tēmŭlenter, adv. [temulentus], like a drunken person, drunkenly:

    eructare,

    Col. 8, 8, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > temulenter

  • 10 timeo

    tĭmĕo, ŭi, 2, v. a. and n. [root tam-; Sanscr. tam-yati, to be stupefied; tamas, darkness; cf. temulentus], to fear, be afraid of, to dread, apprehend; to be afraid or in fear, to be fearful, apprehensive, or anxious; constr. with acc., rel.-clause, inf., ne or ut, and absol.
    1.
    With acc. (class.;

    syn.: vereor, metuo, paveo): quamquam omnia sunt metuenda, nihil magis quam perfidiam timemus,

    Cic. Fam. 1, 5, a, 2:

    timeo meos,

    Plaut. Truc. 5, 63; cf.:

    quos aliquamdiu inermes timuissent,

    Caes. B. G. 1, 40:

    oppidanos,

    Hirt. B. G. 8, 27:

    saxum Tantalus,

    Lucr. 3, 981 sq.:

    portus omnes,

    Caes. B. C. 3, 6:

    reliquos casus,

    id. ib. 3, 10:

    nomen atque imperium absentis,

    id. ib. 1, 61:

    numinis iram,

    Ov. M. 6, 314:

    flagitium pejus leto,

    Hor. C. 4, 9, 50:

    cuncta (amantes),

    Ov. M. 7, 719:

    aeternas poenas timendum'st,

    Lucr. 1, 111.—In pass.:

    morbos esse timendos,

    Lucr. 3, 41; so, si ipse fulgor timeretur, Quint. 8, 3, 5:

    si Cn. Pompeius timeretur,

    id. 4, 2, 25. — Pregn., to have to fear, i. e. to be exposed to, contend against:

    pro telis gerit quae timuit et quae fudit,

    Sen. Herc. Fur. 40 sq.; 793:

    feras,

    id. Herc. Oet. 270. — With dat. of the object for which one fears something:

    nostrae causae nihil nos timere,

    Quint. 11, 1, 75:

    patronum justitiae suae,

    id. 4, 1, 9:

    furem caulibus aut pomis,

    Juv. 6, 17:

    noxiam vini aegris,

    Plin. 14, 16, 19, § 101. — With de:

    de suo ac legionis periculo nihil timebat,

    Caes. B. G. 5, 57:

    nihil de bello,

    id. ib. 3, 3:

    de se nihil timere,

    Cic. Sest. 1, 1. — With pro and abl.:

    quid pro quoque timendum, aut a quoque timendum sit,

    Cic. Ep. ad Brut. 1, 16, 2: pro amicis omnia timui, pro me nihil. Sen. Q. N. 4, praef. § 15. —
    2.
    With rel.-clause (class.):

    misera timeo, quid hoc sit negotii,

    Plaut. Poen. 5, 4, 79:

    timeo, quid rerum gesserim,

    id. Mil. 2, 4, 44:

    quid possem, timebam,

    Cic. Att. 12, 24, 1:

    nunc istic quid agatur, magnopere timeo,

    id. ib. 3, 8, 2;

    jam nunc timeo, quidnam... pro exspectatione omnium eloqui possim,

    id. Div. in Caecil. 13, 42:

    misera timeo, incertum hoc quorsum accidat,

    Ter. And. 1, 5, 29; cf.:

    haec quo sint eruptura timeo,

    Cic. Att. 2, 20, 5. — With dat.:

    nunc nostrae timeo parti, quid hic respondeat,

    Ter. And. 2, 5, 8. —
    3.
    With inf. (freq. since the Aug. per.;

    not in Cic.): Caesar etsi timebat tantae magnitudinis flumini exercitum obicere, etc.,

    Caes. B. C. 1, 64:

    equites cum intrare fumum et flammam densissimam timerent,

    Hirt. B. G. 8, 16:

    timebant prisci truncum findere,

    Plin. 17, 14, 24, § 102:

    nec jurare time,

    Tib. 1, 4, 21; Hor. C. 1, 8, 8; 3, 24, 56; id. S. 1, 4, 23; id. Ep. 1, 5, 2; 1, 7, 4; 1, 19, 27; 2, 1, 114; id. A. P. 170; 197; Ov. M. 1, 593; 12, 246.— Rarely with acc. and inf.:

    ni cedenti instaturum alterum timuissent,

    Liv. 10, 36, 3.—
    4.
    With ne or ut (class.):

    metuo et timeo, ne hoc tandem propalam fiat,

    Plaut. Mil. 4, 8, 38:

    timeo, ne malefacta mea sint inventa omnia,

    id. Truc. 4, 2, 61: haec timeo ne impediantur, D. Brut. ap. Cic. Fam. 11, 10, 4:

    neque timerent, ne circumvenirentur,

    Caes. B. G. 2, 26:

    non times, ne locum perdas,

    Quint. 6, 3, 63:

    timuit, ne non succederet,

    Hor. Ep. 1, 17, 37:

    timere, ne non virtute hostium, sed lassitudine suā vincerentur,

    Curt. 3, 17, 9:

    timeo, ut sustineas,

    Cic. Fam. 14, 2, 3:

    ut satis commode supportari posset (res frumentaria), timere dicebant,

    Caes. B. G. 1, 39. —
    5.
    Absol. (freq. in prose and poetry):

    fac, ego ne metuam igitur et ut tu meam timeas vicem,

    Plaut. Most. 5, 2, 24:

    salva est navis, ne time,

    id. Merc. 1, 2, 64; so,

    ne time,

    id. Am. 2, 2, 42; 5, 1, 12; id. Cas. 4, 4, 13; id. Curc. 4, 2, 34:

    timentibus ceteris propter ignorationem locorum,

    Cic. Rep. 1, 17, 29; cf.:

    timentes confirmat,

    Caes. B. G. 7, 7:

    cottidie aliquid fit lenius quam timebamus,

    Cic. Fam. 6, 10, 5:

    timere et admirari,

    Quint. 9, 2, 26; 9, 2, 86.—With de:

    de re publicā valde timeo,

    Cic. Att. 7, 6, 2.—With ab:

    a quo quidem genere ego numquam timui,

    Cic. Sull. 20, 59. — With pro ( poet. and post-Aug.):

    pro eo timebam,

    Curt. 6, 10, 27:

    timentem pro capite amicissimo,

    Plin. Ep. 3, 17, 3:

    quamvis pericliter, plus tamen pro te timeo,

    Sen. Contr. 7, 20, 1:

    indulgentia pro suis timentium,

    id. ib. 9, 26, 2, B:

    qui pro illo nimium timet,

    id. Ep. 14, 1:

    qui eget divitiis timet pro illis,

    id. ib. 14, 18;

    90, 43: pro Aristippi animā,

    Gell. 19, 1, 10:

    timuere dei pro vindice terrae,

    Ov. M. 9, 241.—Pregn., with abl. ( poet.):

    timuit exterrita pennis Ales,

    expressed its fear, Verg. A. 5, 505. — Freq. with dat. of the object for which one fears:

    tibi timui,

    Ter. Heaut. 3, 2, 20; cf.:

    qui sibi timuerant,

    Caes. B. C. 3, 27:

    alicui,

    Quint. 8, 5, 15; Verg. A. 2, 729; Hor. C. 3, 27, 7; id. S. 2, 1, 23:

    suis rebus,

    Caes. B. G. 4, 16:

    huic loco,

    id. ib. 7, 44:

    receptui suo,

    id. B. C. 3, 69:

    urbi,

    Hor. C. 3, 29, 26.— Impers. pass.:

    urbi timetur,

    Luc. 7, 138: Sen. Med. 885.—
    * 6.
    Timens like timidus, with gen.:

    mortis timentes,

    Lucr. 6, 1239.

    Lewis & Short latin dictionary > timeo

  • 11 vinosus

    vīnōsus, a, um, adj. [vinum], full of wine, drunk with wine; fond of wine, winebibbing (syn.: temulentus, ebrius): non modo vinosus, sed virosus quoque, Scip. Afric. ap. Gell. 7, 12, 5:

    laudibus arguitur vini vinosus Homerus,

    Hor. Ep. 1, 19, 6:

    modice vinosi,

    drunken, Liv. 41, 4, 4:

    convivia,

    Ov. Am. 3, 1, 17; id. A. A. 3, 330: moris sucus in carne vinosus, having the taste or flavor of wine, Plin. 15, 24, 27, § 97:

    sapor seminis nardi,

    id. 12, 13, 27, § 47:

    odor seminis ambrosiae,

    id. 27, 4, 11, § 28:

    genus Punicorum,

    id. 13, 19, 34, § 113.— Comp.:

    aetas,

    Ov. F. 3, 765.— Sup.:

    lena,

    Plaut. Curc. 1, 1, 79.

    Lewis & Short latin dictionary > vinosus

См. также в других словарях:

  • temulento — temulento, a (del lat. «temulentus») adj. *Borracho. * * * temulento, ta. (Del lat. temulentus). adj. p. us. Borracho, embriagado …   Enciclopedia Universal

  • томить — млю, утомить, укр. томити, томлю, блр. томiць, др. русск. томити, томлю, томль ж. мука, страдание , ст. слав. томити, томлѭ βασανίζειν (Супр.), сербохорв. пото̀мити подавить , словен. tomljati, tomljâm шататься, слоняться . Родственно др. инд.… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • Temulent — Tem u*lent, a. [L. temulentus.] Intoxicated; drunken. [R.] [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Lolium temulentum — Scientific classification Kingdom: Plantae (unranked) …   Wikipedia

  • Lolium temulentum —   Cizaña …   Wikipedia Español

  • Tummel, der — Der Tummel, des s, plur. inusit. das Intensivum von Taumel, statt dessen es im gemeinen Leben sehr häufig ist, sowohl einen Schwindel, als auch einen Rausch, zu bezeichnen. Einen Tummel haben, sowohl schwindelig als auch berauscht seyn; wo man im …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • Agrocybe pediades —   Agrocybe pediades …   Wikipedia Español

  • drunk — adjective ebrius, inebriated, intemperate, intoxicated, overcome, overcome by liquor, riotous, saturated, sottish, temulentus, uncontrolled, under the influence of liquor, unsober associated concepts: alcoholism, delirium tremens, driving while… …   Law dictionary

  • témulence — ⇒TÉMULENCE, subst. fém. A. MÉD., vx. ,,Ivresse; apoplexie ou délire causé par l ivresse (Ac. Compl. 1842). B. Littér., rare. État de vive excitation. Avant deux jours, le souvenir des chagrins qui furent cependant, si je les recense avec soin,… …   Encyclopédie Universelle

  • Temulenz — Te|mu|lẹnz, die; [lat. temulentia = Trunkenheit, zu: temulentus = berauscht] (Med.): das Taumeln, Trunkenheit, bes. infolge einer Vergiftung …   Universal-Lexikon

  • CLITUS — I. CLITUS 240. navium imperio, ab Antipatro, contra Athenienses praefectus, insigni victoriâ hostes fregit, ad Echinades Insul. Olymp. 114. an. 2. Diodor. Sic. l. 8. Eius quoque meminit Polyaen. l. 4. 0. 6. in Antig. com. 8. II. CLITUS Milesius,… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»