sztandarowy

См. также в других словарях:

• sztandarowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, sztandarowywi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} związany ze sztandarem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Płótno sztandarowe. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• sztandarowy — sztandarowywi przym. od sztandar ∆ Poczet sztandarowy «asysta do przenoszenia i ochrony sztandaru» przen. «reprezentacyjny; naczelny, główny» Sztandarowa postać. Sztandarowy bohater. Sztandarowe hasła. sztandarowy w użyciu rzecz. «ten, kto niesie …   Słownik języka polskiego

• poczet sztandarowy — {{/stl 13}}{{stl 7}} grupa zwykle trzech osób (chorąży z asystą) wyznaczonych do niesienia sztandaru i pełnienia przy nim straży oraz innych czynności w czasie jakiejś uroczystości : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wystawić poczet sztandarowy. Poczty… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• poczet — m IV, D. poczetcztu, Ms. poczetczcie; lm M. poczetczty 1. książk. «zespół osób» Poczet królów polskich. Zostać przyjętym, wpisanym, zaliczonym w poczet studentów, w poczet członków organizacji, zespołu. ∆ Poczet sztandarowy «honorowa asysta… …   Słownik języka polskiego

• przód — m IV, D. przodu, Ms. przodzie; lm M. przody 1. «przednia część, strona czegoś; miejsce przednie, front, początek; część ciała po stronie twarzy» Przód samochodu, statku. Przód sceny. Przód palta, sukni, bluzki. Być na przodzie, w przodzie… …   Słownik języka polskiego