Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

sudario

  • 41 frons

    1.
    frons (also anciently fruns; plur. frundes, Enn. Ann. 266 Vahl.; cf. Charis. p. 105 P.—Also in nom. fros or frus, Varr. ib.; Enn. v in the foll.; cf. Prisc. p. 554 P.; and FRONDIS, acc. to Serv. Verg. G. 2, 372), dis, f. [etym. dub.], a leafy branch, green bough, foliage.
    I.
    Lit. (class.; in sing. and plur.; syn. folium).
    (α).
    Sing.: populea frus, Enn. ap. Aus. Technop. (Edyll. 5) 158 sq. (id. Ann. v. 562 Vahl.):

    ilignea, quernea,

    Cato, R. R. 37, 2:

    in nemoribus, ubi virgulta et frons multa,

    Varr. R. R. 2, 5, 11:

    bobus praestabit vilicus frondem,

    Col. 11, 3, 101: alta frons decidit, Varr. ap. Non. 486, 13:

    ne caules allii in frondem luxurient,

    Plin. 19, 6, 34, § 113:

    perenni frunde corona,

    Lucr. 1, 119:

    nigrae feraci frondis in Algido,

    Hor. C. 4, 4, 58:

    sine fronde,

    Ov. Tr. 3, 10, 75:

    immaturam destringere,

    Quint. 12, 6, 2.—
    (β).
    Plur.: russescunt frundes, Enn. ap. Charis. p. 105 P. (Ann. v. 266 Vahl.):

    deserta via et inculta atque interclusa jam frondibus et virgultis relinquatur,

    Cic. Cael. 18, 42:

    viminibus salices fecundi, frondibus ulmi,

    Verg. G. 2, 446:

    frondibus teneris non adhibendam esse falcem,

    Quint. 2, 4, 11:

    bovemque Disjunctum curas et strictis frondibus exples,

    Hor. Ep. 1, 14, 28; id. C. 3, 18, 14.—
    II.
    Poet. transf., a garland made of leafy boughs, a garland of leaves, leafy chaplet: donec Alterutrum velox victoria fronde coronet, Hor. Ep. 1, 18, 64; so in sing., id. C. 4, 2, 36; id. Ep. 2, 1, 110:

    nos delubra deum festa velamus fronde,

    Verg. A. 2, 249; 5, 661; Ov. M. 1, 449; 565; id. A. A. 1, 108.—In plur., Ov. F. 1, 711; 3, 482.
    2.
    frons, frontis, f. ( masc., Cato ap. Gell. 15, 9, 5; and ap. Fest. s. v. recto, p. 286, b, Müll.; Plaut. Mil. 2, 2, 46 Ritschl, N. cr.; id. ap. Non. 205, 4; Caecil. ap. Gell. 15, 9, 3; Vitr. 10, 17) [cf. Sanscr. brhū; Gr. ophrus; Germ. Braue; Engl. brow; v. Curt. Gr. Etym. p. 296], the forehead, brow, front (syn.: vultus, os, facies).
    I.
    Lit.:

    frons et aliis (animalibus), sed homini tantum tristitiae, hilaritatis, clementiae, severitatis index: in adsensu ejus supercilia homini et pariter et alterna mobilia,

    Plin. 11, 37, 51, § 138:

    tanta erat gravitas in oculo, tanta contractio frontis, ut illo supercilio res publica, tamquam Atlante caelum, niti videretur,

    Cic. Sest. 8, 19: frontem contrahere, to contract or knit the brows, id. Clu. 26, 72; Hor. S. 2, 2, 125;

    for which, adducere,

    Sen. Ben. 1, 1:

    attrahere,

    id. ib. 6, 7: remittere frontem, to smooth the brow, i. e. to cheer up, Plin. Ep. 2, 5, 5;

    for which: exporge frontem,

    Ter. Ad. 5, 3, 53; cf.:

    primum ego te porrectiore fronte volo mecum loqui,

    Plaut. Cas. 2, 4, 3:

    explicare,

    Hor. C. 3, 29, 16;

    solvere,

    Mart. 14, 183: ut frontem ferias, smitest thy forehead (as a sign of vexation), Cic. Att. 1, 1, 1; cf.:

    nulla perturbatio animi, nulla corporis, frons non percussa, non femur,

    id. Brut. 80, 278:

    femur, pectus, frontem caedere,

    Quint. 2, 12, 10:

    frontem sudario tergere,

    id. 6, 3, 60;

    for which: siccare frontem sudario,

    id. 11, 3, 148:

    capillos a fronte retroagere,

    id. ib. 160:

    mediam ferro gemina inter tempora frontem Dividit,

    Verg. A. 9, 750:

    quorundam capita per medium frontis et verticis mucrone distincta, in utrumque humerum pendebant,

    Amm. 31, 7, 14:

    insignem tenui fronte Lycorida (a small forehead was regarded as a beauty by the ancients),

    Hor. C. 1, 33, 5; cf. id. Ep. 1, 7, 26; Petr. 126; Mart. 4, 42, 9; Arn. 2, 72.—Of the forehead of animals:

    est bos cervi figura: cujus a media fronte, etc.,

    Caes. B. G. 6, 26, 1:

    tauri torva fronte,

    Plin. 8, 45, 70, § 181:

    equi,

    Ov. Tr. 5, 9, 30:

    ovis,

    id. F. 4, 102:

    cui (haedo) frons turgida cornibus Primis,

    Hor. C. 3, 13, 4:

    (vitulus) Fronte curvatos imitatus ignes lunae,

    id. ib. 4, 2, 57.—In plur., Lucr. 5, 1034. —
    2.
    The brow as a mirror of the feelings:

    non solum ex oratione, sed etiam ex vultu et oculis et fronte, ut aiunt, meum erga te amorem perspicere potuisses,

    Cic. Att. 14, 13, B, 1; cf. Q. Cic. Petit. Cons. 11, 44; and:

    homines fronte et oratione magis, quam ipso beneficio reque capiuntur,

    expression of countenance, id. ib. 12, 46:

    si verum tum, cum verissima fronte, dixerunt, nunc mentiuntur,

    Cic. Rab. Post. 12, 35:

    haec ipsa fero equidem fronte et vultu bellissime, sed angor intimis sensibus,

    id. Att. 5, 10, 3: frons, oculi, vultus persaepe mentiuntur;

    oratio vero saepissime,

    id. Q. F. 1, 1, 5, § 15; cf.:

    oculi, supercilia, frons, vultus denique totus, qui sermo quidam tacitus mentis est, hic in fraudem homines impulit,

    id. Pis. 1, 1; id. Fam. 1, 9, 17:

    fronte occultare sententiam,

    id. Lael. 18, 65:

    tranquilla et serena,

    id. Tusc. 3, 15, 31; cf.:

    reliquiae pristinae frontis,

    id. Fam. 9, 10, 2:

    laeta,

    Verg. A. 6, 862:

    sollicita,

    Hor. C. 3, 29, 16:

    tristis,

    Tib. 2, 3, 33:

    gravis,

    Plin. Pan. 41, 3:

    humana, lenis, placida,

    Sen. Ben. 2, 13:

    inverecunda,

    Quint. 2, 4, 16:

    proterva,

    Hor. C. 2, 5, 16:

    urbana (i. e. impudens),

    id. Ep. 1, 9, 11:

    impudens, proterva, Aug. Op. imperf. c. Jul. 6, 21: impudentissima,

    id. ib. 26; cf.:

    impudentia frontis,

    Hier. adv. Rufin. 1, 7:

    fronte inverecunda nummos captare,

    Val. Max. 8, 2, 2.—In plur.:

    si populo grata est tabella, quae frontes aperit hominum, mentes tegat,

    Cic. Planc. 6, 16.—
    3.
    Prov.:

    frons occipitio prior est,

    i. e. better work before the master's face than behind his back, Cato, R. R. 4; Plin. 18, 5, 6, § 31.—
    B.
    Transf
    1.
    The forepart of any thing, the front, façade, van (opp. tergum and latus):

    copias ante frontem castrorum struit,

    Caes. B. C. 3, 37, 1:

    aedium,

    Vitr. 3, 2:

    parietum,

    id. 2, 8:

    januae,

    Ov. F. 1, 135:

    scena,

    Verg. G. 3, 24:

    (navium),

    id. A. 5, 158:

    pontis,

    Hirt. B. G. 8, 9, 4:

    collis ex utraque parte lateris dejectus habebat, et in frontem leniter fastigatus, etc.,

    Caes. B. G. 2, 8; 7, 23: intervallum justum arborum quadrageni pedes in terga frontemque, in latera viceni, Plin. 17, 23, 35, § 202; cf. Quint. 1, 10, 43:

    octo cohortes in fronte constituit,

    Sall. C. 59, 2:

    quatuor legionum aquilae per frontem,

    Tac. H. 2, 89:

    una fronte contra hostem castra muniunt,

    only in front, Caes. B. C. 1, 80, 2 Herz.:

    aequa fronte ad pugnam procedebat,

    Liv. 36, 44, 1:

    nec tamen aequari frontes poterant, cum extenuando infirmam mediam aciem haberent,

    id. 5, 38, 2:

    recta fronte concurrere hosti (opp. in dextrum cornu),

    Curt. 4, 13 med.; cf.:

    directa fronte pugnandum est,

    Quint. 5, 13, 11:

    veritus ne simul in frontem simul et latera suorum pugnaretur,

    Tac. Agr. 35:

    transisse aestuaria pulchrum ac decorum in frontem (i. e. fronti),

    for the front, the van, id. ib. 33: dextra fronte prima legio incessit, on the right front, i. e. on the right wing, id. H. 2, 24 fin.:

    laeva,

    Claud. in Ruf. 2, 174; cf.:

    frons laevi cornu haec erat,

    Curt. 4, 13 fin. — Poet. transf., of clouds:

    ut non tam concurrere nubes Frontibus adversis possint quam de latere ire,

    Lucr. 6, 117;

    of a precipice: Fronte sub adversa scopulis pendentibus antrum,

    Verg. A. 1, 166.—Esp. freq.: a fronte, in front, before (opp. a tergo and a latere):

    a tergo, a fronte, a lateribus tenebitur, si in Galliam venerit,

    Cic. Phil. 3, 13, 32:

    a fronte atque ab utroque latere cratibus ac pluteis protegebat,

    Caes. B. C. 1, 25 fin.:

    totis fere a fronte et ab sinistra parte nudatis castris,

    id. B. G. 2, 23, 4. —
    2.
    The outer end of a book-roll or volume, Tib. 3, 1, 13; Ov. Tr. 1, 1, 11.—
    3. 4.
    In measuring land = latitudo, the breadth:

    mille pedes in fronte, trecentos cippus in agrum Hic dabat,

    Hor. S. 1, 8, 12; Inscr. Orell. 4558; 4560.—
    II.
    Trop.
    A.
    The outside, exterior, external quality, appearance (cf. species and facies;

    mostly post-Aug.): Pompeius Scauro studet: sed utrum fronte an mente, dubitatur,

    Cic. Att. 4, 15, 7:

    plus habet in recessu, quam fronte promittat,

    Quint. 1, 4, 2; 11, 1, 61; cf.:

    frons causae non satis honesta,

    id. 4, 1, 42 Spald.:

    decipit Frons prima multos,

    the first appearance, Phaedr. 4, 2, 6; cf.:

    dura primā fronte quaestio,

    Quint. 7, 1, 56:

    ex prima statim fronte dijudicare imprudentium est,

    id. 12, 7, 8.—
    B.
    The character or feelings expressed by the brow.
    1.
    Poet. in partic., shame:

    exclamet perisse Frontem de rebus,

    Pers. 5, 104 (for which:

    clament periisse pudorem,

    Hor. Ep. 2, 1, 80).—
    2.
    Impudence, boldness (late Lat.; cf.

    os),

    Aug. Civ. D. 3, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > frons

  • 42 саван

    м.
    1) mortaja f, sudario m
    2) перен. manto m
    сне́жный са́ван — manto de nieve

    БИРС > саван

  • 43 плащаница

    ж. церк.

    Большой итальяно-русский словарь > плащаница

  • 44 саван

    Большой итальяно-русский словарь > саван

  • 45 circum

    circum (eig. Acc. v. circus = κίρκος, in die Runde), Adv. u. Praep. = ringsumher, ringsum, herum, um, I) Adv.: A) ringsumher, ringsum usw., furcas c. offigito, Cato: ›adustum‹ quod circum ustum est, Varr. LL.: quae c. essent, Caes.: c. sub moenibus, ringsum an den Mauern, Verg.: c. binos pedes, ringsum, d.i. auf jeder Seite, zwei Fuß, Varr. – Verstärkt circum undique (b. Spät. auch als ein Wort circumundique), von überall, überall umher, von-, an allen Seiten ringsum, um und um, Lucr., Verg., Gell. u.a. – B) = umher, in der Umgebung, zu den Seiten, zu beiden Seiten, hostilibus c. lictoribus, Tac.: gentibus innumeris c. infraque relictis, Ov.: corpus servans circumque supraque vertitur, Stat.: ara amicitiae effigiesque c. Caesaris ac Seiani, Tac.; vgl. Nipperd. Tac. ann. 4, 74. – II) Praep. m. Acc.: A) ringsum, um, terra c. axem se convertit, Cic.: ligato c. collum sudario, Suet. – B) = um, in der Umgebung von usw., zu den Seiten von usw., auf beiden Seiten von usw., capillus c. caput reiectus, Ter.: flumina c. fundit humus flores, um die Borde der Bächlein, Verg.: oras et litora c. errantem, Verg. – C) = in... umher, zu... umher, bei... umher, c. villulas nostras errare, in unsern Villen umher, Cic.: c. rura vectari, Hor.: pueros c. amicos dimittere, zu den Freunden umher, Cic.: legatio circum insulas missa, Liv.: c. omnes alias puellas differre, bei allen Mädchen umher, in der Runde, Prop. – D) = in der Umgegend von usw., in der Nähe von usw., bei, 1) im allg.: c. haec loca commorabor, Cic.: omnia templa, quae circum forum sunt, Cic.: c. Bactra haerere, Curt. – 2) insbes., v. Pers., die jmd. (als Begleiter, Freunde, Anhänger usw.) umgeben, griech. περί od. ἀμφί τινα, qui c. alqm sunt, seine Umgebung, Ter. u. Cic.: omnium flagitiorum atque facinorum c. se tamquam stipatorum catervas habebat, Sall.: c. Hectora pugnas obibat, Verg.: c. pedes (habere) homines formosos, als begleitende Diener, Cic. – / circum seinem Subst. nachgesetzt bei Lucr., Cic., oft bei Verg. u.a.

    lateinisch-deutsches > circum

  • 46 abtrocknen

    abtrocknen, I) v. tr.siccare (trocken machen). – tergēre. detergēre (abwischen). – den Schweiß von der Stirn a., frontem sudario siccare, tergēre. – II) v. intr.siccari; arescere. – Tränen trocknen schnell ab, lacrima cito arescit.

    deutsch-lateinisches > abtrocknen

  • 47 ersticken

    ersticken, I) v. intr.suffocari; spiritu intercluso exstingui. – an etwas e., alqā re suffocari. – II) v. tr.: a) eig.: suffocare. animam od. spiritum intercludere. – strangul are (würgend, vermittelst eines Strickes etc. e) – sich mit dem Taschentuche e., sudario coartatis ore et faucibus spiritum intercl udc: e – b) übtr.: suffocare. strangulare (z.B. vox suffocatur saepe: u. str. laeto [826] gramine sata, überwuchern u. ersticken). – exstinguere. restinguere (löschen, was brennt, Feuer etc.; dann, was gleichs. brennt, z.B. Aufruhr etc.). – comprimere (dämpfen, nicht zum Ausbruch kommen lassen, z.B. Verschwörung, Aufruhr). – opprimere (das Emporstrebende mit feindl. Gewalt niederdrücken u. so vernichten. gewaltsam ersticken, z.B. sine tumultu rem omnem). – auferre. tollere (benehmen, z.B. das Ehrgefühl etc.). – bei Erwähnung jmds. ersticken Tränen meine Stimme, mentio alcis facta vocem meam fletu debilitat. Erstickung, suffocatio. strangulatio (würgende E.).

    deutsch-lateinisches > ersticken

  • 48 winding

    adjective (full of bends etc: a winding road.) tortuoso
    tr['waɪndɪŋ]
    1 (road, river) sinuoso,-a, tortuoso,-a; (staircase) de caracol, espiral
    \
    SMALLIDIOMATIC EXPRESSION/SMALL
    winding sheet mortaja, sudario
    adj.
    arrollador adj.
    bobinado (Electricidad) adj.
    espiral adj.
    revoltoso, -a adj.
    serpentino, -a adj.
    sinuoso, -a adj.
    tortuoso, -a adj.
    n.
    bobinado s.m.
    devanado s.m.
    serpenteo s.m.
    tortuosidad s.f.
    vuelta s.f.
    ['waɪndɪŋ]
    1.
    ADJ [road, path] tortuoso, serpenteante
    2.
    N [of road] tortuosidad f

    the windings of a riverlas vueltas or los meandros de un río

    3.
    CPD

    winding staircase Nescalera f de caracol

    English-spanish dictionary > winding

  • 49 плащаница

    ж рел

    Русско-португальский словарь > плащаница

  • 50 саван

    m
    sudário m, mortalha f

    Русско-португальский словарь > саван

  • 51 candidus

    candĭdus, a, um [st2]1 [-] d’un blanc éclatant, blanc. [st2]2 [-] pur, brillant, radieux, éclatant, beau. [st2]3 [-] vêtu de blanc. [st2]4 [-] net, clair, distinct. [st2]5 [-] qui a les cheveux blancs. [st2]6 [-] heureux, favorable, propice. [st2]7 [-] candide, franc, sincère, impartial.    - candida de nigris et de candentibus atra facere, Ov. M. 11, 315: rendre blanc le noir et noir le blanc.    - candida, ae, f.: robe blanche (du candidat); spectacle (donné par un candidat).    - edere candidam, Ambros. Serm. 81: donner un spectacle.
    * * *
    candĭdus, a, um [st2]1 [-] d’un blanc éclatant, blanc. [st2]2 [-] pur, brillant, radieux, éclatant, beau. [st2]3 [-] vêtu de blanc. [st2]4 [-] net, clair, distinct. [st2]5 [-] qui a les cheveux blancs. [st2]6 [-] heureux, favorable, propice. [st2]7 [-] candide, franc, sincère, impartial.    - candida de nigris et de candentibus atra facere, Ov. M. 11, 315: rendre blanc le noir et noir le blanc.    - candida, ae, f.: robe blanche (du candidat); spectacle (donné par un candidat).    - edere candidam, Ambros. Serm. 81: donner un spectacle.
    * * *
        Candidus, pen. corr. Adiectiuum. Reluisant, Resplendissant, Candide.
    \
        Candidus. Blanc.
    \
        Color candidus. Plin. Blanchastre.
    \
        Dies candidus. Ouid. Beau et cler.
    \
        Panis candidus. Quintil. Pain blanc.
    \
        Populus candida. Virgil. Un arbre qu'on appelle Tremble.
    \
        Sententia candida. Ouid. Par laquelle est absouls celuy qui estoit accusé en jugement.
    \
        Sudario candido frontem tergere. Quintil. Esuyer son front d'un mouchoir blanc.
    \
        Turba candida. Ouid. Vestue de blanc.
    \
        Candidum oui. Plin. Aubun d'oeuf, Le blanc d'un oeuf, La glaire.
    \
        Candidus, transsumitur ad animum. Horat. De bonnaire et sans malice, sans envie ou mauvais vouloir, Qui va à la bonne foy.
    \
        Vita candida. Cic. Vie innocente.
    \
        Candidus. Horat. Ami, Bien voulant, Bening.
    \
        Fauonii candidi. Horat. Doulx et gratieux.
    \
        Hora candida. Ouid. Heureuse.
    \
        Nota candidiore lux. Catul. Heureuse journee.

    Dictionarium latinogallicum > candidus

  • 52 sudarium

    sudarĭum, ĭi, n. [st2]1 [-] mouchoir. [st2]2 [-] suaire.
    * * *
    sudarĭum, ĭi, n. [st2]1 [-] mouchoir. [st2]2 [-] suaire.
    * * *
        Sudarium, sudarii. Sueton. Un suaire et linge de quoy on s'essuye.
    \
        Sudario candido frontem tergere. Quintil. D'un mouchoir blanc.

    Dictionarium latinogallicum > sudarium

  • 53 linceul

    [lɛ̃sœl]
    Nom masculin mortalha feminino
    * * *
    linceul lɛ̃sœl]
    nome masculino
    mortalha f.
    sudário
    lençol

    Dicionário Francês-Português > linceul

  • 54 Leichentuch

    'laɪçəntuːx
    n
    mortaja f, sudario m

    Deutsch-Spanisch Wörterbuch > Leichentuch

  • 55 winding sheet

    mortaja, sudario

    English-spanish dictionary > winding sheet

  • 56 cerement

    cere.ment
    [s'iəmənt] n 1 encerado. 2 cerements sudário, mortalha.

    English-Portuguese dictionary > cerement

  • 57 sudarium

    su.dar.i.um
    [sud'ɛəriəm] n sudário.

    English-Portuguese dictionary > sudarium

  • 58 vernicle

    ver.ni.cle
    [v'ə:nəkəl]n 1 Bot verônica. 2 Rel sudário.

    English-Portuguese dictionary > vernicle

  • 59 winding sheet

    wind.ing sheet
    [w'aindiŋ ʃi:t] n mortalha, sudário.

    English-Portuguese dictionary > winding sheet

  • 60 плащаница

    ж. церк.
    * * *
    n
    relig. sindone

    Universale dizionario russo-italiano > плащаница

См. также в других словарях:

  • Sudario — de Carlomagno, año 814 Sudario, de la palabra latina sudarium, significa en su origen un lienzo o pañuelo que sirve para cubrirle el rostro a las personas muertas y demostrarles sus respetos. La palabra griega soudarion que expresa lo mismo no se …   Wikipedia Español

  • sudario — sustantivo masculino 1. Uso/registro: elevado. Tela con que se envuelve a los cadáveres o con la que se les cubre la cara: El sudario era una mortaja tradicional …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • sudario — (Del lat. sudarĭum). 1. m. Lienzo que se pone sobre el rostro de los difuntos o en que se envuelve el cadáver. 2. desus. sudadero (ǁ lienzo con que se limpia el sudor). santo sudario. m. Sábana o lienzo con que José de Arimatea cubrió el cuerpo… …   Diccionario de la lengua española

  • sudario — /su darjo/ s.m. [dal lat. sudarium, der. di sudare sudare ]. [lenzuolo funebre] ▶◀ [quello che avvolgeva Cristo] (sacra) sindone, veronica …   Enciclopedia Italiana

  • sudário — s. m. 1. Pano com que se limpava o suor e que o lenço veio substituir. 2. Mortalha. 3. Pano que representa o rosto ensaguentado de Cristo. 4. Mortalha de Cristo. 5.  [Figurado] Estendal, rol, lista (de coisas indecorosas) …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • sudario — (Del lat. sudarium.) ► sustantivo masculino 1 Tela con que se envuelve el cuerpo o el rostro de un cadáver. SINÓNIMO mortaja FRASEOLOGÍA santo sudario RELIGIÓN Lienzo que sirvió para amortajar el cadáver de Jesucristo, según los evangelios. * * * …   Enciclopedia Universal

  • sudario — {{#}}{{LM S36648}}{{〓}} {{SynS37560}} {{[}}sudario{{]}} ‹su·da·rio› {{《}}▍ s.m.{{》}} {{<}}1{{>}} Tela que se pone sobre el rostro de un difunto o con la que se envuelve el cadáver. {{<}}2{{>}} {{\}}LOCUCIONES:{{/}} ► {{{}}santo sudario{{}}}… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • Sudario de Turín — La exactitud de la información en este artículo o sección está discutida. En la página de discusión puedes consultar el debate al respecto …   Wikipedia Español

  • Sudario de Turín — El Sudario de Turín también conocido como la Sábana Santa o el Santo Sudario es una tela de lino que muestra la imagen de un hombre que presenta marcas y traumas físicos propios de una crucifixión, junto a otros totalmente atípicos, pero acordes… …   Enciclopedia Universal

  • sudario — su·dà·rio s.m. TS stor. 1. in Roma antica, panno di lino usato per detergere il sudore | benda di lino che i soldati portavano avvolta intorno al collo 2. presso alcuni popoli antichi, panno di lino o di tela con il quale si velava il volto della …   Dizionario italiano

  • sudario — {{hw}}{{sudario}}{{/hw}}s. m. 1 Presso gli antichi Romani, sottile panno di lino per detergere il sudore. 2 Presso gli antichi, panno con cui coprire il viso dei morti. 3 Panno con il quale la Veronica asciugò il sudore a Gesù portato al Calvario …   Enciclopedia di italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»