stypendium

См. также в других словарях:

• stypendium — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n V, lm M. stypendiumdia {{/stl 8}}{{stl 7}} środki finansowe przyznawane przez instytucję osobie uczącej się, prowadzącej działalność artystyczną lub naukową na określony czas : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stypendia zagraniczne.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• stypendium — n VI; lm M. stypendiumdia, D. stypendiumdiów «okresowa pomoc finansowa z funduszów państwowych, społecznych lub prywatnych, głównie dla studentów, uczniów, pracowników nauki i artystów» Stypendium imienia znanej śpiewaczki. Stypendia dla… …   Słownik języka polskiego

• stypendialny — «związany ze stypendium; stanowiący stypendium» Fundusz stypendialny. Komisja stypendialna …   Słownik języka polskiego

• chcący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. chcieć (p.) chcący w użyciu rzecz. «ten, kto czegoś chce; człowiek chętny» Stypendium dla chcących się uczyć. □ Dla chcącego (nie ma) nic trudnego. chcący w użyciu przysłów., rzad. «z rozmysłem, naumyślnie»… …   Słownik języka polskiego

• cofać — ndk I, cofaćam, cofaćasz, cofaćają, cofaćaj, cofaćał, cofaćany cofnąć dk Va, cofaćnę, cofaćniesz, cofaćnij, cofaćnął, cofaćnęła, cofaćnęli, cofaćnięty, cofaćnąwszy 1. «powodować ruch kogoś, czegoś ku tyłowi; posuwać, pociągać wstecz; zawracać»… …   Słownik języka polskiego

• fundator — m IV, DB. a, Ms. fundatororze; lm M. fundatororzy, DB. ów 1. «twórca fundacji, założyciel instytucji o znaczeniu społecznym, inicjator budowy kościoła, klasztoru, szpitala itp., dostarczający na nie środków materialnych» Fundator stypendium. 2.… …   Słownik języka polskiego

• ile — 1. m. os. ilu; DCMs. ilu, N. iloma a. ilu «zaimek, najczęściej pytajny, zastępujący liczebniki główne lub nawiązujący do nich albo zastępujący ich połączenia z rzeczownikami» Ile stron ma ta książka? Na ilu szpaltach trzeba wprowadzić poprawki? Z …   Słownik języka polskiego

• korzystać — ndk I, korzystaćam, korzystaćasz, korzystaćają, korzystaćaj, korzystaćał «odnosić, osiągać korzyści, mieć pożytek, zysk z czegoś; użytkować, wyzyskiwać coś, używać czegoś» Korzystać ze stypendium, z zasiłku. Korzystać z czyjegoś doświadczenia,… …   Słownik języka polskiego

• może — 1. forma 3. os. lp czasu teraźniejszego czas. móc (p.) 2. «partykuła nadająca całej wypowiedzi lub jej części odcień przypuszczenia, ewentualności w wyborze, wahania, wątpliwości, osłabienia kategoryczności» Może wreszcie skończy studia. Chmurzy… …   Słownik języka polskiego

• skromny — skromnyni, skromnyniejszy 1. «nie wyzywający, powściągliwy, nieśmiały w stosunku do osób odmiennej płci; będący wyrazem takiego usposobienia, zachowania» Skromna dziewczyna. Skromny chłopiec. Skromna mina. Skromny w zachowaniu. 2. «nie dbający o… …   Słownik języka polskiego

• specjalizacyjny — przym. od specjalizacja (zwykle w zn. 2) Stypendium specjalizacyjne. Egzamin specjalizacyjny …   Słownik języka polskiego