Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

stuprō

  • 1 stupro

    stupro, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] souiller. [st2]2 [-] déshonorer, violer, attenter à l'honneur de.
    * * *
    stupro, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] souiller. [st2]2 [-] déshonorer, violer, attenter à l'honneur de.
    * * *
        Stupro, stupras, stuprare. Cic. Avoir la compagnie d'une femme mariee, ou à marier.

    Dictionarium latinogallicum > stupro

  • 2 stupro

    stupro stupro, avi, atum, are осквернять, обесчещивать

    Латинско-русский словарь > stupro

  • 3 stupro

    stupro stupro, avi, atum, are совращать

    Латинско-русский словарь > stupro

  • 4 stupro

    stupro stupro, avi, atum, are портить

    Латинско-русский словарь > stupro

  • 5 stupro

    stupro, āvi, ātum, āre (stuprum), schänden, I) im allg.: pulvinar, Cic. de har. resp. 33: mores, Tert. apol. 6. – II) schänden durch Unzucht entehren, filiam, Plaut., Cic. u.a.: virginem, Sen. rhet.: liberos eorum et coniuges, Liv. epit.: ingenuam, Quint.: Lucretia vi stuprata, Cic.: stuprata mater familiae, Liv.

    lateinisch-deutsches > stupro

  • 6 stupro

    stupro, āvi, ātum, āre (stuprum), schänden, I) im allg.: pulvinar, Cic. de har. resp. 33: mores, Tert. apol. 6. – II) schänden durch Unzucht entehren, filiam, Plaut., Cic. u.a.: virginem, Sen. rhet.: liberos eorum et coniuges, Liv. epit.: ingenuam, Quint.: Lucretia vi stuprata, Cic.: stuprata mater familiae, Liv.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > stupro

  • 7 stuprō

        stuprō āvī, ātus, āre    [stuprum], to defile: pulvinar.— To debauch, deflour, ravish, violate: ne stupraretur (filia): stuprata mater familiae, L.
    * * *
    stuprare, stupravi, stupratus V

    Latin-English dictionary > stuprō

  • 8 stupro

    āvī, ātum, āre
    осквернять ( pulvinar C); растлевать, портить ( mores Tert); бесчестить, позорить (filiam Pl, C)

    Латинско-русский словарь > stupro

  • 9 stupro

    stū̆pro, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to defile.
    I.
    In gen. (very rare):

    pulvinar,

    Cic. Har. Resp. 15, 33:

    stuprandis moribus,

    Tert. Apol. 6.—
    II.
    In partic., to dishonor by unchastity, to debauch, deflour, ravish, stuprate (class.):

    qui illam stupravit noctu,

    Plaut. Aul. prol. 36:

    ne stupraretur (filia),

    Cic. Fin. 5, 22, 64; Plaut. Truc. 4, 3, 47:

    Lucretia vi stuprata,

    Cic. Fin. 2, 20, 66; Liv. 8, 22, 3:

    simillimi feminis mares stuprati et constupratores,

    Liv. 39, 15, 9; cf.:

    ingenuum stupravit et stupratus se suspendit,

    Quint. 4, 2, 69.

    Lewis & Short latin dictionary > stupro

  • 10 cōn-stūprō

        cōn-stūprō āvī, ātus, āre,    to violate, ravish, debauch, defile: matronas, L. — Fig.: constupratum iudicium, purchased by debauchery.

    Latin-English dictionary > cōn-stūprō

  • 11 stuprum

    stuprum, ī, n. (zu Wz. *stup-, schlagen, stoßen, altind. (s)tupáti, er stößt; griech. τύπτω, schlagen, τόπος, Schlag; nhd. Staupe, stäupen), I) die Schande, cum stupro redire suos ad populares, Naev. b. Punic. fr. 37 Vahlen: magnum stuprum populo fieri per gentes, ibid. 39. Vgl. Fest. 317 (a), 21. – II) insbes., die Entehrung durch Unzucht aller Art, die Schändung, Hurerei, der uneheliche Beischlaf (Ggstz. pudicitia), a) eig.: auctor stupri, Ov.: homo plenus stupri, flagitii, sceleris, ein Hurer, schandbarer u. lasterhafter Mensch, Cic.: stupra virginum matronarumque, Liv.: puerorum stupra, Arnob.: raptus ac stupra, Sen.: stuprum alci offerre od. inferre, schänden, Cic.: inicere stupra puberibus, Aur. Vict.: nefarium stuprum facere cum alqa, Cic.: stuprum admittere cum alqo, Tac.: virgines ad stuprum rapere, Sall. fr., diripere, Iustin.: plura virorum inter sese quam feminarum esse stupra, Liv.: alqam cogere pati stuprum (notzüchtigen), Sen. rhet.: uxor stuprum pati coacta, Val. Max.: stuprum pati nolle, Liv.: stuprum saevi passa tyranni, Sen. poët.: erat ei cum Fulvia stupri vetus consuetudo, Sall.: stupri consuetudinem facere cum sororibus, Suet.: in domesticis germanitatis stupris volutatum esse, Cic.: sumptus stupro corporis tolerare, Sall. – v. Tieren, caper stupro matrem supervenit, Colum. 7, 6, 3. – b) meton. = die Buhlerin, Prop. 4, 7, 57.

    lateinisch-deutsches > stuprum

  • 12 stuprum

    stuprum, ī, n. (zu Wz. *stup-, schlagen, stoßen, altind. (s)tupáti, er stößt; griech. τύπτω, schlagen, τόπος, Schlag; nhd. Staupe, stäupen), I) die Schande, cum stupro redire suos ad populares, Naev. b. Punic. fr. 37 Vahlen: magnum stuprum populo fieri per gentes, ibid. 39. Vgl. Fest. 317 (a), 21. – II) insbes., die Entehrung durch Unzucht aller Art, die Schändung, Hurerei, der uneheliche Beischlaf (Ggstz. pudicitia), a) eig.: auctor stupri, Ov.: homo plenus stupri, flagitii, sceleris, ein Hurer, schandbarer u. lasterhafter Mensch, Cic.: stupra virginum matronarumque, Liv.: puerorum stupra, Arnob.: raptus ac stupra, Sen.: stuprum alci offerre od. inferre, schänden, Cic.: inicere stupra puberibus, Aur. Vict.: nefarium stuprum facere cum alqa, Cic.: stuprum admittere cum alqo, Tac.: virgines ad stuprum rapere, Sall. fr., diripere, Iustin.: plura virorum inter sese quam feminarum esse stupra, Liv.: alqam cogere pati stuprum (notzüchtigen), Sen. rhet.: uxor stuprum pati coacta, Val. Max.: stuprum pati nolle, Liv.: stuprum saevi passa tyranni, Sen. poët.: erat ei cum Fulvia stupri vetus consuetudo, Sall.: stupri consuetudinem facere cum sororibus, Suet.: in domesticis germanitatis stupris volutatum esse, Cic.: sumptus stupro corporis tolerare, Sall. – v. Tieren, caper stupro matrem supervenit, Colum. 7, 6, 3. – b) meton. = die Buhlerin,
    ————
    Prop. 4, 7, 57.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > stuprum

  • 13 stuprum

    stū̆prum, i, n., defilement, dishonor, disgrace.
    I.
    In gen. (so only ante-class.):

    stuprum pro turpitudine antiquos dixisse apparet in Appii sententiis: qui animi compotem esse, ne quid fraudis stuprique ferocia pariat. Naevius: seseque ii perire mavolunt ibidem, quam cum stupro redire ad suos populares,

    Fest. p. 317 Müll.—
    II.
    In partic., dishonor, disgrace by unchastity of any sort, debauchery, lewdness, violation, always implying the infliction of dishonor on the subject, whether male or female, not used of dealings with prostitutes, etc. (opp. pudicitia; cf.: adulterium, incestum; class.): conjugem inlexe in stuprum, Att. ap. Cic. N. D. 3, 26, 68 (Trag. Rel. v. 205 Rib.):

    ubi quis pudenda queritur, ut stuprum,

    Quint. 11, 1, 84:

    probri, stupri, dedecoris argutam,

    Plaut. Am. 3, 2, 2; 3, 2, 17:

    stupra et corruptelae et adulteria, incesta denique,

    Cic. Tusc. 4, 35, 75:

    quod nefarium stuprum non per illum (factum)?

    id. Cat. 2, 4, 7:

    stupri plenus,

    id. Red. in Sen. 6, 13:

    cum stuprum Bonae Deae pulvinaribus intulisset,

    id. Pis. 39, 95; cf.:

    stuprum reginae intulit,

    id. Off. 3, 9, 38; and:

    quamcumque in domum stuprum intulerint,

    id. Par. 3, 2, 23:

    (eum) cum germanā sorore nefarium stuprum fecisse,

    id. Mil. 27, 73:

    erat ei cum Fulviā stupri vetus consuetudo,

    Sall. C. 23, 3:

    qui primo ingentis sumptus stupro corporis toleraverant,

    id. ib. 24, 3: rapere ad stuprum virgines matronasque, id. ap. Non. 456, 15:

    filiae stupro violatae,

    Tac. A. 14, 31; 14, 2; id. H. 4, 44:

    nullis polluitur casta domus stupris,

    Hor. C. 4, 5, 21:

    stupri mercede,

    Ov. M. 2, 529:

    auctor stupri tui,

    id. A. A. 1, 704:

    matronas ad populum stupri damnatas pecuniā multavit,

    Liv. 10, 31, 9 Weissenb. ad loc.; 32, 21; 39, 19; Quint. 11, 1, 84; Suet. Calig. 24; Val. Max. 6, 1, 10:

    stuprum saevi pati tyranni,

    Sen. Herc. Oet. 302:

    Lacedaemonii ipsi omnia concedunt in amore juvenum, praeter stuprum,

    Cic. Rep. 4, 4, 4; Just. 8, 6, 6.—Of animals, Col. 7, 6, 3.— Poet., transf., for the person committing it:

    una Clytemnestrae stuprum vehit,

    i. e. the paramour, Prop. 4 (5), 7, 57.

    Lewis & Short latin dictionary > stuprum

  • 14 comperio

    com-perio, perī, pertum, īre (vgl. peritus, periculum u. reperio, experior), einer Sache od. Person von allen Seiten beikommen, a) einer Sache = etwas durch Sehen, Hören, Erkundigen usw. genau inne werden, deutlich ersehen, etwas genau, sicher erfahren, in Erfahrung bringen, von etwas sichere Nachricht erhalten (Ggstz. audire, bloß hören), bei Ang. von wem? oder woraus? m. ab oder ex u. Abl.; bei Ang. durch wen? m. per u. Akk., od. m. bl. Abl., α) m. Acc.: hoc, id, Nep.: haec omnia, Cic.: facinus, Caes.: indicia mortis comperisse manifesto et manu tenere, Cic.: haec certis nuntiis, certis auctoribus comperisse, Cic.: nihil testibus, nihil tabulis, nihil gravi aliquo argumento comperisse, Cic.: rem gestam c. ab alqo, Nep.: quod ex multis audivi et comperi, Cic.: huic ille quid ex litteris comperisset aperit, Nep. – im Pass., im Abl. absol., hāc re compertā manifestoque deprehensā, Cic.: u. hoc mulierum errore comperto, Curt. – u. sonst im Partic. Perf., deutsch oft = gewiß, zuverlässig, exponam vobis Oppianici facinus manifesto compertum atque deprehensum, Cic.: levem auditionem pro re comperta habere, Caes.: non ego haec incertis iactata rumoribus affero, sed comperta et explorata, Liv.: ea quoque, quae vulgata sermonibus de cultu ac desidia imperatoris, comperta oculis referrent Romam, Liv. – u. alqd compertum habere, zB. cum ea dicimus quae comperta habemus, quae vidimus, Cic.: id. se ab ipsis per eorum nuntios compertum habere, Caes. – u. alqd alci compertum est, parum compertum est, zB. quae postquam Metello comperta sunt, Sall.: nobis ea res pro magnitudine rerum parum comperta est, Sall.: quae praesentis Deae numine saepe comperta nobis maioribusque nostris referebantur, Liv. – u. neutr. subst., compertum narrare, Sall.: comperta narrare, Curt.: comperta nuntiare, Tac.: res enim indicat nihil ipsos habuisse comperti, nihil cogniti, Cic.: pro comperto polliceri m. folg. Akk. u. Infin., Suet.: u. pro comperto est m. folg. Akk. u. Infin., Curt. – m. dopp. Acc., im Passiv m. dopp. Nom., a quo cum quaereret Pyrrhus, qualem Romam comperisset (gefunden hätte), Eutr. 2, 12: omnia falsa atque insidiose ficta comperta sunt, Cic. Mil. 67. – β) m. Acc. u. Infin. od. m. bl. Infin., quae ego cuncta esse fluxa in mea re crepera comperi, Acc. fr.: posteaquam comperit eum posse vivere, Cic.: ubi certis auctoribus comperit minus V et XX milibus longe ab Utica eius copias abesse, Caes.: ex captivo comperit Correum milia sex peditum delegisse, Caes.: postquam per Ubios exploratores comperit Suebos sese in silvas recepisse, Caes.: hanc gentem Clusium Romamque inde venisse comperio, Liv. – Pass., compertum est, zB. tum demum periculo atque negotiis compertum est in bello plurimum ingenium posse, Sall.: mox compertum a transfugis nongentos Romanorum pugnā in posterum extractā confectos, Tac.: Didymo accidisse compertum est, ut etc., Quint. – u. compertum habeo, zB. compertum ego habeo verba virtutem non addere, Sall.: certis indiciis compertum se habere nocte totā coetus in urbe factos esse, Liv. – u. Abl. absol. comperto, nachdem man genau erfahren, satis comperto Eordaeam petituros Romanos, Liv.: comperto Plautum et Sullam maxime timeri, Tac. – γ) m. folg. indir. Fragesatz, id misericordiāne hospitis an pactione aut casu ita evenerit, parum comperimus, Sall.: an ab ipso id genus exercitationis sit inventum, parum comperi, Quint. – u. compertum habere, zB. interrogatus a rege auditune an oculis comperta haberet, quae diceret, Liv.: quae se absente acta essent, se quoque famā comperta habere, Liv. – u. Abl. absol. conperto, nachdem man genau erfahren, nondum conperto, quam regionem hostes petissent, Liv. 31, 39, 4: nondum conperto, quam in regionem venisset, Liv. 33, 5, 4. – δ) m. bl. Ang. in betreff wessen? (worüber?) durch de mit Abl., de amore hoc, Ter.: de scelere filii, Nep.: de rebus Vagae actis, Sall.: nihil de hoc comperi, nihil suspicatus sum, nihil audivi, Cic. – ε) ganz absol., mit aus dem Zshg. zu ergänzender Ang. was?, zB. qui comperisti? Cic.: atqui certo comperi, Ter.: ubi comperi ex iis, qui fuere ei conscii, Ter.: ut postea ex captivis comperit, Caes. – u. im Pass., si compertum est, wenn die Sache ergründet ist, Caes. b. G. 6, 19, 3: desinant ultra opinari mihique, qui compertum habeo, credant, Caes. bei Suet. Caes. 66. – b) einer Pers., nur im Partic. compertus, α) = überführt, mit Genet. (wessen?) (vgl. Fabri Liv. 22, 57, 2. Nipperd. u. Otto Tac. ann. 1, 3. Benecke Iustin. 11, 11, 5), incesti, Varr. fr. bei Prisc. 8, 18 (Varr. fr. p. 337 B.): sacrilegii, Liv.: stupri, Liv. u. Iustin.: nullius probri, Liv.: nullius flagitii, Tac.: noxae, Apul. met. 10, 8. – m. in (bei) u. Abl., uxor in stupro generi comperta, Suet. Tib. 35, 1. – mit Nom. u. Infin., compertus publicam pecuniam avertisse, Tac. hist. 1, 53. – β) = fleischlich erkannt, Bersaben quandam stupro compertam habuit, Sulp. Sev. chron. 1, 38, 1. / Perf. comperii, Diom. 372, 6: comperui, Gloss. IV, 320, 3.

    lateinisch-deutsches > comperio

  • 15 cognosco

    cognosco, ĕre, cognōvi, cognĭtum - tr. -    - cognosse = cognovisse.    - cognossem = cognovissem.    - cognostis = cognovistis.    - cognorim = cognoverim.    - cognoro = cognovero.    - cognoram = cognoveram.    - voir cognitus [st1]1 [-] chercher à savoir, s'enquérir; prendre connaissance (par les yeux ou par ouï-dire), voir, s'apercevoir, apprendre, lire.    - cognoscere villas, Sall. C. 12: visiter les maisons de campagne.    - cognoscere litteras, Nep.: lire une lettre.    - cognovi: j’ai appris à connaître, je sais.    - parum cognovi utrum... Sall.: je ne sais pas trop si....    - per exploratores cognoscere: apprendre par des éclaireurs.    - (hac) re cognita (his rebus cognitis): à cette nouvelle.    - ab aliquo (ex aliquo) cognoscere: apprendre de qqn.    - aliquid ex litteris cognoscere, Cic.: apprendre qqch par une lettre.    - cognoscere de aliqua re, Cic.: être informé d'un événement.    - cognoscere + prop. inf.: apprendre que, savoir que. [st1]2 [-] prendre connaissance, comprendre, reconnaître, vérifier, examiner, distinguer, acquérir la notion de, étudier.    - cognoscere aliquid re (a re, e re): reconnaître qqch à un signe.    - aliquem nocentem cognoscere: reconnaître (constater) que qqn est innocent.    - cognosces eum hominem officiosum, Cic.: tu trouveras en lui un homme serviable.    - cognoscere regiones, Caes.: étudier la région, faire une reconnaissance de la région.    - vos aequum est cognoscere et ignoscere, Ter.: c'est à vous d'apprécier et d'absoudre.    - annulum illico cognovi, Ter.: j'ai reconnu tout de suite l'anneau.    - numerum militum cognoscere, Caes.: vérifier le nombre des soldats. [st1]3 [-] connaître (d'une affaire), instruire (un procès), étudier (une affaire).    - alicujus causam cognoscere: instruire la cause de qqn.    - Verres cognoscebat, Verres judicabat, Cic.: Verrès instruisait l'affaire, Verrès la jugeait.    - cognoscere de re, Cic.: prononcer sur une affaire.    - cognoscere de agro Campano, Cic.: prononcer sur l'affaire du champ de Campanie.    - res ab aliquo cognitae, Cic.: causes instruites par qqn. [st1]4 [-] avoir une relation illégitime; connaître (sens biblique), avoir une relation charnelle.    - cf. gr. γιγνώσκω.    - Postumia stupro cognita, Tac.: Postumia qui avait été sa maîtresse.    - (uxor) quam adulterio cognoverat, Just. 5: femme avec laquelle il avait couché.    - Adam cognovit Havam uxorem suam quae concepit et peperit Cain, Vulg.: Adam connut Eve, sa femme, qui conçut et enfanta Caïn.
    * * *
    cognosco, ĕre, cognōvi, cognĭtum - tr. -    - cognosse = cognovisse.    - cognossem = cognovissem.    - cognostis = cognovistis.    - cognorim = cognoverim.    - cognoro = cognovero.    - cognoram = cognoveram.    - voir cognitus [st1]1 [-] chercher à savoir, s'enquérir; prendre connaissance (par les yeux ou par ouï-dire), voir, s'apercevoir, apprendre, lire.    - cognoscere villas, Sall. C. 12: visiter les maisons de campagne.    - cognoscere litteras, Nep.: lire une lettre.    - cognovi: j’ai appris à connaître, je sais.    - parum cognovi utrum... Sall.: je ne sais pas trop si....    - per exploratores cognoscere: apprendre par des éclaireurs.    - (hac) re cognita (his rebus cognitis): à cette nouvelle.    - ab aliquo (ex aliquo) cognoscere: apprendre de qqn.    - aliquid ex litteris cognoscere, Cic.: apprendre qqch par une lettre.    - cognoscere de aliqua re, Cic.: être informé d'un événement.    - cognoscere + prop. inf.: apprendre que, savoir que. [st1]2 [-] prendre connaissance, comprendre, reconnaître, vérifier, examiner, distinguer, acquérir la notion de, étudier.    - cognoscere aliquid re (a re, e re): reconnaître qqch à un signe.    - aliquem nocentem cognoscere: reconnaître (constater) que qqn est innocent.    - cognosces eum hominem officiosum, Cic.: tu trouveras en lui un homme serviable.    - cognoscere regiones, Caes.: étudier la région, faire une reconnaissance de la région.    - vos aequum est cognoscere et ignoscere, Ter.: c'est à vous d'apprécier et d'absoudre.    - annulum illico cognovi, Ter.: j'ai reconnu tout de suite l'anneau.    - numerum militum cognoscere, Caes.: vérifier le nombre des soldats. [st1]3 [-] connaître (d'une affaire), instruire (un procès), étudier (une affaire).    - alicujus causam cognoscere: instruire la cause de qqn.    - Verres cognoscebat, Verres judicabat, Cic.: Verrès instruisait l'affaire, Verrès la jugeait.    - cognoscere de re, Cic.: prononcer sur une affaire.    - cognoscere de agro Campano, Cic.: prononcer sur l'affaire du champ de Campanie.    - res ab aliquo cognitae, Cic.: causes instruites par qqn. [st1]4 [-] avoir une relation illégitime; connaître (sens biblique), avoir une relation charnelle.    - cf. gr. γιγνώσκω.    - Postumia stupro cognita, Tac.: Postumia qui avait été sa maîtresse.    - (uxor) quam adulterio cognoverat, Just. 5: femme avec laquelle il avait couché.    - Adam cognovit Havam uxorem suam quae concepit et peperit Cain, Vulg.: Adam connut Eve, sa femme, qui conçut et enfanta Caïn.
    * * *
        Cognosco, cognoscis, cognoui, pen. prod. cognitum, pen. corr. cognoscere. Congnoistre une chose jusques au fond.
    \
        Penitus cognoscere. Cic. Parfaictement, jusques au dedens.
    \
        Cognoscere, pro Iurisdictionem exercere. Suet. Exercer acte de judicature, Seoir comme juge, et ouir le debat des parties, et puis en ordonner.
    \
        Cognoscere de actis alicuius. Cic. S'enquester d'aucun et s'en informer.
    \
        Cognoscere de re aliqua. Cic. Congnoistre.
    \
        De salute alicuius cognoscere. Cic. De Marcelli salute paulo ante, quam tu, cognouimus. Nous avons sceu de sa santé premier que toy.
    \
        Ex aliquo cognoscere aliquid. Cic. Entendre quelque chose par le recit d'aucun.
    \
        Cognoscere causas. Virgil. Entendre.
    \
        Cognoscere causas alicuius. Cic. Ouir sa matiere.
    \
        Cognoscere causas cum aliquo. Cic. Ouir les merites de la cause avec aucun.
    \
        Domi ius ciuile cognouerat. Cic. Il avoit apprins.
    \
        Cognoscere instrumenta. Vlpian. Relire, Reveoir.
    \
        De causa cognoscere. Vlpian. Congnoistre de la matiere, de la cause, du procez et different.
    \
        Cognoscere et pronuntiare. Vlpian. Congnoistre et juger.
    \
        Cognoscere qualis natura sit montis. Caesar. Espier, et s'enquerir.
    \
        Cognoscere ex literis, nuntiis, et similibus, pro Intelligere, et certiorem fieri. Cic. Estre adverti, Scavoir, Entendre.
    \
        Cognosci in optimam partem. Cic. Estre congneu de bonne nature, et qu'on sera une fois homme de bien.
    \
        Cognoscere, pro Agnoscere. Plaut. Recongnoistre.
    \
        Amores suos cognoscere, Id est amicum suum, vel amicam. Ouid. Son ami, ou S'amie.
    \
        Cognoscere, Experiri. Experimenter. Cic. Hominem prudentem et officiosum cognosces. Tu le trouveras tel par experience, à l'esprouver.
    \
        Diuos praesentes cognoscere. Virg. Sentir et appercevoir l'aide de Dieu.

    Dictionarium latinogallicum > cognosco

  • 16 comperio

    com-perio, perī, pertum, īre (vgl. peritus, periculum u. reperio, experior), einer Sache od. Person von allen Seiten beikommen, a) einer Sache = etwas durch Sehen, Hören, Erkundigen usw. genau inne werden, deutlich ersehen, etwas genau, sicher erfahren, in Erfahrung bringen, von etwas sichere Nachricht erhalten (Ggstz. audire, bloß hören), bei Ang. von wem? oder woraus? m. ab oder ex u. Abl.; bei Ang. durch wen? m. per u. Akk., od. m. bl. Abl., α) m. Acc.: hoc, id, Nep.: haec omnia, Cic.: facinus, Caes.: indicia mortis comperisse manifesto et manu tenere, Cic.: haec certis nuntiis, certis auctoribus comperisse, Cic.: nihil testibus, nihil tabulis, nihil gravi aliquo argumento comperisse, Cic.: rem gestam c. ab alqo, Nep.: quod ex multis audivi et comperi, Cic.: huic ille quid ex litteris comperisset aperit, Nep. – im Pass., im Abl. absol., hāc re compertā manifestoque deprehensā, Cic.: u. hoc mulierum errore comperto, Curt. – u. sonst im Partic. Perf., deutsch oft = gewiß, zuverlässig, exponam vobis Oppianici facinus manifesto compertum atque deprehensum, Cic.: levem auditionem pro re comperta habere, Caes.: non ego haec incertis iactata rumoribus affero, sed comperta et explorata, Liv.: ea quoque, quae vulgata sermonibus de cultu ac desidia imperatoris, comperta oculis referrent Romam, Liv. – u. alqd compertum habere, zB. cum ea
    ————
    dicimus quae comperta habemus, quae vidimus, Cic.: id. se ab ipsis per eorum nuntios compertum habere, Caes. – u. alqd alci compertum est, parum compertum est, zB. quae postquam Metello comperta sunt, Sall.: nobis ea res pro magnitudine rerum parum comperta est, Sall.: quae praesentis Deae numine saepe comperta nobis maioribusque nostris referebantur, Liv. – u. neutr. subst., compertum narrare, Sall.: comperta narrare, Curt.: comperta nuntiare, Tac.: res enim indicat nihil ipsos habuisse comperti, nihil cogniti, Cic.: pro comperto polliceri m. folg. Akk. u. Infin., Suet.: u. pro comperto est m. folg. Akk. u. Infin., Curt. – m. dopp. Acc., im Passiv m. dopp. Nom., a quo cum quaereret Pyrrhus, qualem Romam comperisset (gefunden hätte), Eutr. 2, 12: omnia falsa atque insidiose ficta comperta sunt, Cic. Mil. 67. – β) m. Acc. u. Infin. od. m. bl. Infin., quae ego cuncta esse fluxa in mea re crepera comperi, Acc. fr.: posteaquam comperit eum posse vivere, Cic.: ubi certis auctoribus comperit minus V et XX milibus longe ab Utica eius copias abesse, Caes.: ex captivo comperit Correum milia sex peditum delegisse, Caes.: postquam per Ubios exploratores comperit Suebos sese in silvas recepisse, Caes.: hanc gentem Clusium Romamque inde venisse comperio, Liv. – Pass., compertum est, zB. tum demum periculo atque negotiis compertum est in bello plurimum ingenium posse, Sall.: mox compertum a
    ————
    transfugis nongentos Romanorum pugnā in posterum extractā confectos, Tac.: Didymo accidisse compertum est, ut etc., Quint. – u. compertum habeo, zB. compertum ego habeo verba virtutem non addere, Sall.: certis indiciis compertum se habere nocte totā coetus in urbe factos esse, Liv. – u. Abl. absol. comperto, nachdem man genau erfahren, satis comperto Eordaeam petituros Romanos, Liv.: comperto Plautum et Sullam maxime timeri, Tac. – γ) m. folg. indir. Fragesatz, id misericordiāne hospitis an pactione aut casu ita evenerit, parum comperimus, Sall.: an ab ipso id genus exercitationis sit inventum, parum comperi, Quint. – u. compertum habere, zB. interrogatus a rege auditune an oculis comperta haberet, quae diceret, Liv.: quae se absente acta essent, se quoque famā comperta habere, Liv. – u. Abl. absol. conperto, nachdem man genau erfahren, nondum conperto, quam regionem hostes petissent, Liv. 31, 39, 4: nondum conperto, quam in regionem venisset, Liv. 33, 5, 4. – δ) m. bl. Ang. in betreff wessen? (worüber?) durch de mit Abl., de amore hoc, Ter.: de scelere filii, Nep.: de rebus Vagae actis, Sall.: nihil de hoc comperi, nihil suspicatus sum, nihil audivi, Cic. – ε) ganz absol., mit aus dem Zshg. zu ergänzender Ang. was?, zB. qui comperisti? Cic.: atqui certo comperi, Ter.: ubi comperi ex iis, qui fuere ei conscii, Ter.: ut postea ex captivis comperit, Caes. – u. im Pass., si
    ————
    compertum est, wenn die Sache ergründet ist, Caes. b. G. 6, 19, 3: desinant ultra opinari mihique, qui compertum habeo, credant, Caes. bei Suet. Caes. 66. – b) einer Pers., nur im Partic. compertus, α) = überführt, mit Genet. (wessen?) (vgl. Fabri Liv. 22, 57, 2. Nipperd. u. Otto Tac. ann. 1, 3. Benecke Iustin. 11, 11, 5), incesti, Varr. fr. bei Prisc. 8, 18 (Varr. fr. p. 337 B.): sacrilegii, Liv.: stupri, Liv. u. Iustin.: nullius probri, Liv.: nullius flagitii, Tac.: noxae, Apul. met. 10, 8. – m. in (bei) u. Abl., uxor in stupro generi comperta, Suet. Tib. 35, 1. – mit Nom. u. Infin., compertus publicam pecuniam avertisse, Tac. hist. 1, 53. – β) = fleischlich erkannt, Bersaben quandam stupro compertam habuit, Sulp. Sev. chron. 1, 38, 1. Perf. comperii, Diom. 372, 6: comperui, Gloss. IV, 320, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > comperio

  • 17 appello

    I āvī, ātum, āre [intens. к appello II ]
    1) обращаться (к кому-л. с речью), заговаривать (с кем-л.)
    milites benigne a. Sl — обратиться к бойцам с благосклонной речью (ласково, приветливо)
    a. aliquem nomme или nominatim Cs etc. — обращаться к кому-л. по имени
    2) называть, именовать (a. aliquem patrem Ter)
    lictor a «ligando» appellatur AG — ликтор называется (так) от слова «ligare»
    4) объявлять, провозглашать (aliquem victorem a. V; a. regem C)
    5) произносить (litteras C; voces AG)
    a. aliquem de pecuniā C и pecuniā Q — потребовать с кого-л. уплаты денег
    crebris litteris aliquem a. C — часто обращаться к кому-л. с письмами
    7) апеллировать (tribunos a praetore C; imperatorem, a и ex sententia CJ),
    8) взывать (к), призывать ( deos PJ)
    10) склонять, совращать (aliquem de proditione L, de stupro VM, Q и stupri causā VM)
    II ap-pello, pulī, pulsum, ere
    1) пригонять (armentum ad aquam Vr; juvencos ad litora O)
    a. H и a. navem (ad litus и litori, ad ripam) C, QC etc.причалить (пристать) к берегу
    3) направлять, приводить (suam mentem ad philosophiam a. C; argenti viginti minae me ad mortem appulerunt Pl, suas rationes ad scopulos C)

    Латинско-русский словарь > appello

  • 18 constupro

    cōn-stupro, āvī, ātum, āre
    насиловать, растлевать, обесчещивать (aliquam L, QC и aliquem Su)
    перен. judicium constupratum Cбесчестный приговор

    Латинско-русский словарь > constupro

  • 19 masturbor

    ātus sum, ārī depon. [ manus + stupro ]

    Латинско-русский словарь > masturbor

  • 20 obstupro

    ob-stupro, —, ātum, āre
    осквернять, позорить Lampr

    Латинско-русский словарь > obstupro

См. также в других словарях:

  • stupro — s.m. [dal lat. stuprum ]. [atto di congiungimento carnale imposto con la violenza: essere vittima di uno s. ] ▶◀ violenza (carnale). [⍈ violenza] …   Enciclopedia Italiana

  • stupro — stù·pro s.m. 1. CO atto sessuale imposto con la violenza: commettere uno stupro, essere, rendersi colpevole di stupro, essere vittima di uno stupro | TS dir.can. nel diritto canonico, violenza carnale su una donna vergine Sinonimi: violenza… …   Dizionario italiano

  • stupro — {{hw}}{{stupro}}{{/hw}}s. m. Atto sessuale imposto con la violenza …   Enciclopedia di italiano

  • stupro — pl.m. stupri …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • stupro — s. m. abuso (sessuale), violenza sessuale …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • Artemisia Gentileschi — Saltar a navegación, búsqueda Artemisia Gentileschi …   Wikipedia Español

  • Dusios — In the Gaulish language, Dusios[1] was a divine being[2] among the continental Celts[3] who was identified with the god Pan of ancient Greek religion and with the gods Faunus, Inuus, Silvanus, and Incubus of ancient Roman religion. Like these… …   Wikipedia

  • мастурбация — (masturbatio; лат. manus рука stupro осквернять) см. Онанизм …   Большой медицинский словарь

  • Мастурбация — (новолат. masturbatio, от латинского manus рука и stupro оскверняю)         рукоблудие, искусственное раздражение половых органов с целью достижения Оргазма; то же, что Онанизм …   Большая советская энциклопедия

  • Онанизм — (от имени библейского персонажа Онана)         мастурбация (от лат. manus рука и stupro оскверняю), рукоблудие, суррогатная форма полового удовлетворения, искусственное раздражение эрогенных зон (чаще половых органов) с целью вызывания Оргазма. О …   Большая советская энциклопедия

  • Soul Asylum — Infobox musical artist Name = Soul Asylum Img capt = Soul Asylum as of 2006. Background = group or band Origin = Minneapolis, Minnesota, USA Genre = Alternative rock Years active = 1983 ndash;present Label = A M Columbia Legacy Twin/Tone URL =… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»