-
1 powalić
глаг.• валить• валиться• возложить• выбрасывать• заложить• падать• повалить• положить• постелить• постлать• уложить* * *powal|ić\powalićony сов. 1. повалить, свалить; опрокинуть;\powalić drzewo свалить дерево;
\powalić kogoś na ziemię повалить кого-л. на землю;2. сразить; \powalić celnym strzałem сразить метким выстрелом+1. obalić, przewrócić
* * *powalony сов.1) повали́ть, свали́ть; опроки́нутьpowalić drzewo — свали́ть де́рево
powalić kogoś na ziemię — повали́ть кого́-л. на зе́млю
2) срази́тьpowalić celnym strzałem — срази́ть ме́тким вы́стрелом
Syn:obalić, przewrócić 1) -
2 odstrzelić
pf.odstrzeliwać ipf.1. (= odrywać strzałem) shoot off.2. myśl. cull, shoot off.3. górn. blast, shoot.pf.odstrzeliwać się ipf. shoot back.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odstrzelić
-
3 powalać
I.powalać1pf.(= zabrudzić, umazać) soil.II.powalać2ipf.1. (= przewracać) knock down; powalać kogoś ciosem send sb sprawling; powalać kogoś na deski boks knock sb to the canvas; ( o chorobie) strike down; powalać kogoś na kolana przen. bring the house down, blow sb's mind, knock sb out.2. (= uśmiercać strzałem) cut down.pf.1. get soiled l. smeared.2. fall.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > powalać
-
4 rozwalać
impf ⇒ rozwalić* * *1. (-am, -asz); perf -ić; pot 2. vt* * *ipf.rozwalić pf.1. pot. (= niszczyć) smash (up), shatter, break; (ścianę, dom) pull down, raze; (system, małżeństwo) smash, destroy, ruin; (zwł. samochód) total, wreck; rozwaliło mnie to pot. it swept me off my feet, it was smashing.2. pot. (palec, kolano) (= skaleczyć) cut; rozwalić komuś głowę crack sb's head open; rozwalić komuś nos set sb's nose bleeding.3. pot. (= rozrzucać niedbale) strew, scatter, throw about.4. pot. (= zabić strzałem) gun (down), blast, pop, hit.ipf.rozwalić się pf.1. pot. (= rozlatywać się) break down, get shattered, break into pieces, fall apart.2. pot. (= rozbijać samochód w wypadku) crash; rozwalił się samochodem o drzewo he crashed his car into a tree.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozwalać
-
5 strącać
impf ⇒ strącić* * ** * *ipf.strącić pf.1. (= zrzucać) knock off; (= strząsać) shake off.2. ( strzałem) shoot down, bring down.3. (= odliczać) deduct.4. chem. precipitate.ipf.strącić się pf. chem. precipitate.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > strącać
-
6 strzał
- łu; -ły; loc sg -le; moddawać (oddać perf) strzał — SPORT to take a shot
* * *mi1. ( z broni) shot; ( z broni palnej) gunshot; celny strzał hit; chybiony strzał miss; broń gotowa do strzału weapon ready to fire; zabić jednym strzałem kill with one shot; ślepy strzał blank shot; ostry strzał live shot; strzał w ciemno a shot in the dark; podejść kogoś/coś na strzał come within the shooting distance of sb/sth; poza zasięgiem strzału out of shooting distance; oddać strzał fire a shot; oddać coś bez strzału (fortecę, twierdzę, miasto przeciwnikowi) surrender sth without one shot being fired; strzał w dziesiątkę bull's eye.2. górn. shot.3. sport shot; (w piłce nożnej, rugby) kick; strzał do bramki shot on goal; strzał samobójczy own goal; oddać strzał take a shot; niezły strzał! good shot!4. (= wybuch spalin l. paliwa w silniku) backfire.5. sl. (= porcja alkoholu) shot.6. sl. (= wstrzyknięcie narkotyku) shot, fix.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > strzał
-
7 strza|ł
m (G strzału) 1. (wystrzał) shot- strzał z pistoletu/karabinu a gunshot/rifle shot- oddać strzał do kogoś/czegoś to fire a. take a shot at sb/sth- złożyć się do strzału to take up a firing position- zbliżyć się do kogoś/czegoś na strzał a. odległość strzału to come within gunshot of sb/sth- być poza zasięgiem strzału to be out of gunshot- broń gotowa do strzału a gun ready to fire- rozległ się strzał a shot rang out- w mieście słychać było strzały gunfire was heard in the city- bez jednego strzału without a single shot being fired2. Sport shot- oddać strzał to have a. take a shot- złożyć się do strzału to get ready to shoot- strzał na bramkę a shot at goal- strzał z trzydziestu metrów a shot from thirty metres3. (próba) strzał w ciemno a shot in the dark- książka okazała się strzałem w dziesiątkę the book turned out to be a great success4. (przytyk) strzał okazał się celny the remark was right on target 5. Górn. shotThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > strza|ł
-
8 zabi|ć1
pf — zabi|jać impf (zabiję — zabijam) Ⅰ vt 1. (uśmiercić) [osoba, choroba, lawina, samotność] to kill [osobę, zwierzę]- zabić kogoś nożem/strzałem z pistoletu to kill sb with a knife/gun- zabić kogoś na miejscu to kill sb outright- dałby się zabić za nią przen. he would die for her- muchy by nie zabił przen. he wouldn’t hurt a fly- ja go zabiję! przen. I could’ve killed him!- zabij mnie, ale a. żebyś mnie zabił, nie pamiętam I’m damned a. buggered if I remember! posp.- zabili go i uciekł żart. (rodzaj filmu) a shoot-’em- up2. (zlikwidować) [środek, gorąco] to kill [zapach, smak]- gotowanie zabija zarazki boiling kills off germs- zabić głód czymś to appease one’s hunger with sth3. (zniszczyć) zabić czyjąś wiarę w siebie to shatter sb’s confidence- zabić w kimś spontaniczność to stifle sb’s spontaneity4. (zamknąć) to nail [sth] up- zabić okno/drzwi deskami to board up the window/door5. Gry (pobić) to take- zabić króla asem to take the king with the aceⅡ zabić się — zabijać się 1. (popełnić samobójstwo) to kill oneself- zabić się, skacząc z okna to kill oneself jumping out of the window2. (zginąć) to be killed, to die- zabić się w wypadku/katastrofie lotniczej to be killed a. to die in a car accident/an air crash- tylko się nie zabij! don’t get yourself killed!Ⅲ zabijać się 1. (nawzajem) to be killing each other 2. pot. (wyniszczać się) to be killing oneself- zabijać się ciężką pracą/alkoholem to be working/drinking oneself to death3. pot. (starać się osiągnąć) to fall over oneself- zabijać się o coś to fall over oneself to get sth- ludzie zabijali się, żeby… people were falling over themselves to…- zabijać czas robieniem czegoś to kill time by doing sth- robić coś dla zabicia czasu to do sth to kill timeThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zabi|ć1
-
9 załatw|ić
pf — załatw|iać impf Ⅰ vt 1. (doprowadzić do skutku) to take care of, to fix [formalności, sprawy]- załatwić zakupy to do the shopping- załatwić komuś pracę to fix sb up with a job- załatwić komuś wizytę u specjalisty to arrange an appointment with a specialist for sb- załatwię z koleżanką, że mnie zastąpi I’ll arrange for a colleague to stand in for me- załatwić coś od ręki to make short work of sth- załatwić coś na lewo to arrange sth on the side a. under the counter- pozwól, że ja to załatwię let me handle it2. (obsłużyć) to serve [klientów, pacjentów] 3. pot. (rozprawić się) to fix pot.- trzeba tego drania załatwić we must fix this scoundrel4. posp. (zabić) to do away with- załatwili go jednym strzałem they did away with him with a single shotⅡ załatwić się — załatwiać się 1. (ukończyć) to finish- wreszcie załatwiłam się ze sprzątaniem/z korespondencją I’ve finished with the cleaning/correspondence at last2. pot. (wypróżnić się) to relieve oneself Ⅲ załatwić się pot. (rozprawić się) załatwić się z kimś to cook sb’s goose, to settle sb’s hashThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > załatw|ić
См. также в других словарях:
ustrzelić — dk VIa, ustrzelićlę, ustrzelićlisz, ustrzel, ustrzelićlił, ustrzelićlony 1. «zabić strzałem, zastrzelić (zwykle zwierzynę)» Ustrzelić lisa, dzika. Ustrzelić śrutem zająca. 2. «trafić coś strzałem, postrzelić; trafnym strzałem oderwać od czegoś;… … Słownik języka polskiego
strącić — dk VIa, strącićcę, strącićcisz, strąć, strącićcił, strącićcony strącać ndk I, strącićam, strącićasz, strącićają, strącićaj, strącićał, strącićany 1. «trącając, pchając zrzucić coś; spowodować upadek, spadnięcie czegoś» Strącić kogoś z konia.… … Słownik języka polskiego
strzał — m IV, D. u, Ms. strzałale; lm M. y 1. «wyrzucenie pocisku z broni palnej (także strzały z łuku, kuszy itp.); wydostanie się, wylecenie pocisku z broni palnej; huk temu towarzyszący» Strzał armatni, artyleryjski, rewolwerowy. Celny, chybiony,… … Słownik języka polskiego
Kraków pogrom — For the pogrom of 1494/1495, see Jewish Kazimierz . Kraków pogrom Location Kraków, Poland Date August 11, 1945 Target Jews, Death(s) 1 … Wikipedia
Pogrom de Cracovie de 1945 — Le pogrom de Cracovie de 1945 s est déroulé dans la ville de Cracovie en Pologne le 11 août 1945 et d après les historiens aurait fait un mort et cinq blessés graves. Sommaire 1 Genèse des émeutes 2 L émeute 3 Les victimes … Wikipédia en Français
bezpiecznik — m III, D. a, N. bezpiecznikkiem; lm M. i 1. elektr. «urządzenie zabezpieczające przed skutkami nadmiernego obciążenia instalacji elektrycznej; pot. korek» 2. sport. «urządzenie przy wiązaniach nart powodujące odpięcie się narty przy upadku lub… … Słownik języka polskiego
mur — m IV, D. u, Ms. murze; lm M. y 1. «element budowli (np. ściana, sklepienie) lub samodzielna budowla, będąca zwykle ogrodzeniem, wykonane z cegieł, pustaków, kamieni, bloków betonowych itp., układanych na zaprawie lub na sucho (np. połączonych na… … Słownik języka polskiego
napiąć — dk Xc, napiąćpnę, napiąćpniesz, napiąćpnij, napiąćpiął, napiąćpięła, napiąćpięli, napiąćpięty, napiąćpiąwszy napinać ndk I, napiąćam, napiąćasz, napiąćają, napiąćaj, napiąćał, napiąćany 1. «naprężyć coś, rozciągnąć mocno, naciągnąć coś… … Słownik języka polskiego
opierzyć — dk VIb, opierzyćrzę, opierzyćrzysz, opierz, opierzyćrzył, opierzyćrzony opierzać ndk I, opierzyćam, opierzyćasz, opierzyćają, opierzyćaj, opierzyćał, opierzyćany, łow. «pozbawić ptaka części piór niecelnym strzałem» opierzyć się opierzać się… … Słownik języka polskiego
postrzelić — dk VIa, postrzelićlę, postrzelićlisz, postrzelićel, postrzelićlił, postrzelićlony «zranić strzałem; trafić kulą, strzałą, śrutem» Postrzelony jeleń, niedźwiedź. Został postrzelony w potyczce. Postrzelić kogoś w rękę, w nogę. ◊ Ktoś biegnie,… … Słownik języka polskiego
powalić — dk VIa, powalićlę, powalićlisz, powalićwal, powalićlił, powalićlony rzad. powalać ndk I, powalićam, powalićasz, powalićają, powalićaj, powalićał, powalićany 1. «przewrócić kogoś lub coś, spowodować czyjś upadek; zwalić z nóg, obalić» Powalić… … Słownik języka polskiego
