Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

strengthen

  • 1 fīrmō

        fīrmō āvī, ātus, āre    [firmus], to make firm, strengthen, fortify, sustain: corpora firmari labore voluerunt: corpora cibo, L.: vestigia, V.— Fig., to fortify, strengthen, secure, confirm, assure, reinforce, make lasting: urbem colonis: locum munitionibus, Cs.: aditūs urbis, V.: aciem subsidiis, L.: vocem: firmatā iam aetate, matured: pacem, L.: pro firmato stare, L.— To strengthen in resolution, encourage, animate: animum consilio: nostros, Cs.: plebem provocatione, L.: animum pignore, V.: firmato voltu, with a resolute countenance, Ta.— To confirm, establish, show, prove, declare, make certain: fidem, T.: id (crimen) argumentis: foedera (dictis), V.
    * * *
    firmare, firmavi, firmatus V
    strengthen, harden; support; declare; prove, confirm, establish

    Latin-English dictionary > fīrmō

  • 2 cōn-fīrmō

        cōn-fīrmō āvī, ātus, āre,    to make firm, make strong, establish, strengthen: vires nervosque, Cs.: confirmandi causā, Cs.—Fig., to strengthen, establish, reinforce, confirm: se, to recover: valetudinem: cum civitatibus pacem, Cs.: societatem, S.: suam manum: sese auxiliis, Cs.: Galliam praesidiis: regnum Persarum, N.: decretum, to ratify: acta Caesaris.—To confirm, animate, inspirit, cheer, encourage, make bold: animos verbis, Cs.: confirmato animo, iubet, etc., S.: timentes, Cs.: diffidentem rebus suis: territos, S.: sese, Cs.: eos multa pollicendo, uti pergerent, to persuade, S.: gladiatores spe libertatis, Cs.: confirmant ipsi se, one another. — To confirm, strengthen (in purpose or fidelity): Oppianicum accusatorem filio: confirmandorum hominum causā, Cs. — To corroborate, prove, demonstrate, support, establish: nostra argumentis: hoc visum (esse), Cs.: hoc de omnibus: crimen commenticium: his confirmatis rebus, Cs. —To assert, affirm, protest, give assurance, assure solemnly: ut possum confirmare: hoc, quod intellego: de re tantā nihil frustra, Cs.: illud iure iurando daturum, etc., Cs.: fidem inviolatam fore, S.: hoc, vitam mihi prius defuturam, etc.: inter se, Cs.: iure iurando confirmari oportere, ne, etc., Cs.

    Latin-English dictionary > cōn-fīrmō

  • 3 mūniō

        mūniō īvī, ītum, īre    [moenia], to wall, defend with a wall, fortify, defend, protect, secure, strengthen: quod idoneum ad muniendum putarent, i. e. for use in fortifications, N.: palatium, L.: locum, Cs.: Alpibus Italiam munierat antea natura: castra vallo fossāque, with palisades and a trench, Cs.: ab incendio urbs vigiliis munita, S.: multā vi Albam, i. e. build and fortify, V.: locus hibernis munitus, Cs.— To defend, guard, secure, protect, shelter: spica contra avium morsūs munitur vallo aristarum.—Of roads, to make, make passable, open, pave: iter, Cs.: viam: rupem, L.—Fig., to guard, secure, strengthen, support: subsidia rei p. praesidiis: imperium, N.: se contra pudorem, Ta.: se contra perfidiam.—With viam, to make a way: accusandi viam, prepared your way: sibi viam ad stuprum.
    * * *
    munire, munivi, munitus V
    fortify; strengthen; protect, defend, safeguard; build (road)

    Latin-English dictionary > mūniō

  • 4 firmo

    firmo, āvi, ātum, 1, v. a. [firmus], to make firm or fast, to strengthen, fortify, support (freq. and class.).
    I.
    Lit.:

    lacertos,

    Lucr. 6, 397:

    corpora juvenum firmari labore voluerunt,

    Cic. Tusc. 2, 15, 36:

    corpora cibo,

    Liv. 27, 13 fin.:

    vexatos milites quiete,

    Curt. 9, 10:

    praegnantes largo pascuo,

    Col. 6, 27, 10:

    bitumen aeramentis illinitur firmatque ea contra ignes,

    Plin. 35, 15, 51, § 182:

    remedium ad dentium mobilĭs firmandos,

    id. 21, 31, 105, § 180:

    aestuaria aggeribus et pontibus,

    Tac. A. 4, 73:

    vestigia,

    Verg. A. 3, 659:

    gradum,

    Quint. 9, 4, 129:

    alvum solutam,

    to bind, Cels. 1, 3; Plin. 14, 18, 22, § 117.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to fortify, strengthen, secure; to make lasting, durable, permanent:

    (Romulus) urbem auspicato condere, et firmare dicitur primum cogitavisse rem publicam,

    Cic. Rep. 2, 3; cf.:

    urbem colonis firmare,

    id. ib. 2, 18; so,

    novam civitatem,

    id. ib. 2, 7:

    provinciam pace praesidiisque,

    id. Fam. 1, 7, 4:

    locum magnis munitionibus,

    Caes. B. G. 6, 29, 3:

    turres praesidiis,

    Sall. J. 23, 1:

    aditum urbis,

    Verg. A. 11, 466:

    aciem subsidiis,

    Liv. 9, 17, 15:

    latronum opes firmare atque augere,

    Cic. Off. 2, 11, 40;

    in aliquos imperium,

    id. Sull. 11, 32:

    vocem,

    id. de Or. 3, 61, 227:

    firmari consuetudine,

    Quint. 11, 3, 24:

    quorum (hominum) cum adolescentiae cupiditates defervissent, eximiae virtutes firmata jam aetate exstiterunt,

    Cic. Cael. 18, 43; cf.:

    animus adolescentis nondum consilio ac ratione firmatus,

    id. Clu. 6, 13:

    firmata stirpe virtutis,

    id. Cael. 32, 79:

    pacem amicitiamque,

    Liv. 9, 3, 10:

    memoria praecipue firmatur atque alitur exercitatione,

    Quint. 1, 1, 36; so,

    memoriam,

    id. 2, 4, 15:

    opinio omnium gentium firmata consensu,

    Cic. Div. 1, 1, 1:

    non tamen pro firmato stetit magistratus ejus jus,

    Liv. 4, 7, 3.—
    B.
    In partic.
    1.
    To strengthen in resolution, to encourage, animate:

    cujus adventus Pompeianos compressit nostrosque firmavit, ut, etc.,

    Caes. B. C. 3, 65, 2:

    donec firmaret consilio patres auctor,

    Hor. C. 3, 5, 46: suos, Just. 2, 11:

    plebem hinc provocatione, hinc tribunicio auxilio,

    Liv. 3, 55:

    cunctos alloquio et cura sibique et proelio,

    Tac. A. 1, 71:

    animum exemplis,

    id. ib. 16, 35:

    animum praesenti pignore,

    Verg. A. 3, 611:

    firmatus animi,

    Sall. Hist. Fragm. 3, 24, p. 236 ed. Gerl. (ap. Arus. Mess. p. 232 ed. Lindem.).—
    2.
    In fidelity, to make sure of, secure:

    civitates obsidibus,

    Hirt. B. G. 8, 27.—
    3.
    to confirm, show, prove; to affirm, assert, declare, promise the correctness or truth of a circumstance, statement, etc. (less freq. than confirmo, affirmo):

    cum intelligat, quam multa firmentur jure jurando,

    Cic. Leg. 2, 7, 16:

    si vis et natura fati ex divinationis ratione firmabitur,

    id. Fat. 5, 11:

    firmatam dare fidem,

    Plaut. Mil. 2, 5, 45; so,

    fidem,

    Ter. And. 3, 1, 4; id. Hec. 4, 2, 5:

    vix quidquam firmare ausim,

    Tac. A. 1, 81; 6, 6; id. H. 2, 9:

    hoc genus in rebus firmandum est multa prius quam Ipsius rei rationem reddere possis,

    to prove, Lucr. 6, 917:

    da augurium, atque haec omina firma,

    Verg. A. 2, 691; so,

    numina,

    id. ib. 8, 78.—
    (β).
    With object-clauses:

    seque et ibi futurum, ubi praescripserit et ea facturum, quae imperarit obsidibus datis firmat,

    Hirt. B. G. 8, 48, 9; cf.:

    paratis omnium animis reversuros firmaverunt,

    Tac. H. 2, 9:

    firmare necesse est, nil esse in promptu, etc.,

    Lucr. 6, 940.—In pass. with a subject-clause:

    sata bene provenire firmantur,

    Pall. 11, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > firmo

  • 5 armō

        armō āvī, ātus, āre    [arma], to furnish with weapons, arm, equip: multitudinem: milites, Cs.: ut quemque casus armaverat, S.: manūs armat sparus, V.: in dominos armari: in proelia fratres, V.: Archilochum rabies armavit iambo, H.: armari, to take arms, Cs. — Esp., to furnish, fit out, equip: navem sumptu suo: ea quae sunt usui ad armandas navīs, Cs.: armata classis, L.—Poet.: calamos veneno, V.: equum bello, for war, V.— Fig., to arm, equip, furnish, strengthen, help: quibus eum (accusatorem) rebus armaret, proofs: se imprudentiā alicuius, N.: irā, O.: nugis, with nonsense, H.—To move to arms, excite, rouse, stir: regem adversus Romanos, N.: dextram patris in filiam, L.: vos in fata parentis, moves you to kill, O.: Arcadas dolor armat in hostes, V.
    * * *
    armare, armavi, armatus V TRANS
    equip, fit with armor; arm; strengthen; rouse, stir; incite war; rig (ship)

    Latin-English dictionary > armō

  • 6 corrōborō (con-r-)

        corrōborō (con-r-) āvī, ātus, āre,    to strengthen, invigorate, make strong, corroborate: vox cum se corroborarit: cum is iam se corroboravisset, i. e. was grown up.—Fig., to encourage, fortify, strengthen: virtutem: audaciam hominis.

    Latin-English dictionary > corrōborō (con-r-)

  • 7 solidō

        solidō —, —, āre    [solidus], to make firm, make dense, solidify, compact, strengthen: (area) cretā solidanda, V.
    * * *
    solidare, solidavi, solidatus V
    make solid/whole/dense/firm/crack free; strengthen, consolidate; solder; knit

    Latin-English dictionary > solidō

  • 8 augeo

    augĕo, auxi, auctum, 2, v. a. and n. ( perf subj. auxitis = auxeritis, Liv. 29, 27: auceta: saepe aucta, Paul. ex Fest. p. 25 Müll.; v. Müll. ad h. l.) [Gr. auxô auxanô; Lith. augu, and augmu = growth; Sanscr. vaksh; Goth. vahsjan, and auka = growth; Germ. wachsen; Engl. wax; also allied to vegeo vegetus, vigeo vigor, vigil [p. 204] v. Curt. pp. 67, 186 sq., and Bopp, Gloss. p. 304 b].
    I.
    Act., to increase, to nourish (orig., to produce, bring forth that not already in existence; in which signification only the derivative auctor is now found).
    A.
    1.. To increase, enlarge, augment, strengthen, advance that which is already in existence (class. in prose and poetry; syn.: adaugeo, amplio, amplifico): Quicquid est hoc, omnia animat, format, alit, auget, Pac. ap. Cic. Div. 1, 57, 131:

    cibus auget corpus alitque,

    Lucr. 1, 859:

    redductum (animale genus) daedala tellus alit atque auget generatim pabula praebens,

    id. 1, 229; 5, 220; 5, 322;

    6, 946: virīs,

    id. 6, 342:

    in augendā re,

    Cic. Rab. Post. 2; 14; so,

    in augendā obruitur re,

    Hor. Ep. 1, 16, 68:

    rem strenuus auge,

    increase your gains, id. ib. 1, 7, 71:

    opes,

    Nep. Thras. 2, 4:

    possessiones,

    id. Att. 12, 2:

    divitias,

    Vulg. Prov 22, 16:

    dotem et munera,

    ib. Gen. 34, 12:

    rem publicam agris,

    Cic. Rosc. Am. 18; so Tac. H 1, 79:

    aerarium,

    id. A. 3, 25:

    vallum et turres,

    id. H. 4, 35:

    classem,

    Suet. Ner. 3:

    tributa,

    id. Vesp. 16:

    pretium,

    Vulg. Ezech. 16, 31:

    numerum,

    Suet. Aug. 37, and Vulg. Deut. 20, 19 al.:

    morbum,

    Ter. Hec. 3, 1, 54:

    suspitionem,

    id. Eun. 3, 1, 46; Suet. Tit. 5:

    industriam,

    Ter. Ad. prol. 25:

    molestiam,

    Cic. Fl. 12:

    dolorem alicui,

    id. Att. 11, 22 vitium ventris, id. Cael. 19:

    peccatum,

    Vulg. Exod. 9, 34:

    furorem,

    ib. Num. 32, 14:

    benevolentiam,

    Cic. Lael. 9, 30: animum alicujus, to increase one ' s courage, id. Att. 10, 14; so,

    animos,

    Stat. Th. 10, 23:

    vocem,

    to strengthen, raise, Suet. Claud. 33; id. Ner. 20' hostias, to increase, multiply, id. Aug. 96:

    ego te augebo et multiplicabo,

    Vulg. Gen. 48, 4 al. — Poet.:

    nuper et istae Auxerunt volucrum victae certamine turbam,

    i. e. have been changed into birds, Ov. M. 5, 301.—
    2.
    Trop., to magnify, to exalt, to extol, embellish, to praise (syn.:

    laudo, laude afficere, verbis extollere, orno): homo tenuis non verbis auget suum munus, sed etiam extenuat,

    Cic. Off. 2, 20, 70:

    aliquid augere atque ornare,

    id. de Or. 1, 21, 94; so,

    rem laudando,

    id. Brut. 12, 47:

    munus principis,

    Plin. Pan. 38 al. —
    B.
    Aliquem (aliquid) aliquā re, to furaish abundantly with something, to heap upon, give to, to enrich, endow, bless, load with: lunae pars ignibus aucta, the part that is entirely filled with fire, Lucr 5, 722: 3. 630: Tantā laetitiā auctus sum, ut nil constet, poët, ap. Cic. Fin. 2, 4, 14 oaque vos omnia bene juvetis, bonis auctibus auxitis, old form of prayer in Liv. 29, 27:

    alter te scientia augere potest, altera exemplis,

    the one can enrich you with learning, the other furnish you with examples, Cic. Off. 1, 1, 1:

    aliquid divitiis,

    id. Agr. 2, 26, 69:

    commodis,

    id. Phil. 11, 14 fin.:

    senectus augeri solet consilio, auctoritate, sententiā,

    id. Sen. 6, 17:

    gratulatione,

    id. Phil. 14, 6:

    honore,

    id. ib. 9, 6:

    honoribus,

    Hor. S. 1, 6, 11; so Tac. A. 6, 8:

    honoribus praemiisque,

    Suet. Caes. 52; id. Vit. 5: augeri damno, to be enriched with a loss (said comically), Ter. Heaut. 4, 1, 15:

    liberalitate,

    Tac. A. 3, 8:

    largitione,

    id. ib. 13, 18:

    nomine imperatorio,

    id. ib. 1, 3:

    cognomento Augustae,

    id. ib. 12, 26 et saep.—Also without abl.:

    Di me equidem omnes adjuvant, augent, amant,

    Plaut. Men. 3, 3, 27, and id. Ep. 2, 2, 8:

    aliquem augere atque ornare,

    to advance, Cic. Fam. 7, 17:

    aut augendi alterius aut minuendi sui causā aliquid dicere,

    id. Part. Or. 6, 22 solum te commendat augetque temporis spatium, honors, Plin. Pan. 24; so id. ib. 26; Suet. Claud. 12.—
    C.
    In the lang. of religion, t. t. (like mactare, adolere, etc.), to honor, reverence, worship by offerings:

    Aliquid cedo, Qui vicini hanc nostram augeam aram [Apoliinis],

    Plaut. Merc. 4, 1, 10:

    si quā ipse meis venatibus auxi, etc.,

    Verg. A. 9, 407.—
    II.
    Neutr., to grow, increase, become greater (rare; syn.: augesco, cresco, incresco; on this use of vbs. com. act., v. Ellis ad Cat. 22, 11): eo res eorum auxit, Cato ap. Gell. 18, 12, 7:

    usque adeo parcunt fetus augentque labore,

    Lucr. 2, 1163:

    ignoscendo populi Romani magnitudinem auxisse,

    Sall. H. 1 (Fragm. Orat. Philipp. contra Lepid. §

    6): O decus eximium magnis virtutibus augens,

    Cat. 64, 323:

    balnea Romae ad infinitum auxere numerum,

    Plin. 36, 15, 24, § 122; 2, 16, 13, § 71:

    veram potentiam augere,

    Tac. A. 4, 41 (Halm, augeri).—Hence, auctus, a, um, P. a., enlarged, increased, great, abundant; in posit. only as subst.:

    auctum vocabatur spatium, quod super definitum modum victoriae adjungitur,

    Paul. Ex Fest. p. 14 Müll. — Comp.:

    tanto mi aegritudo auctior est in animo,

    Plaut. Capt. 4, 2, 2:

    auctior est animi vis,

    Lucr. 3, 450:

    auctior et amplior majestas,

    Liv. 4, 2; 3, 68; 25, 16:

    auctius atque Di melius fecere,

    Hor. S. 2, 6, 3.—
    * Sup.: auctissima basis, Treb. Gall. 18.— Adv. probably not in use, for in App. Met. 4, p. 290 Oud., altius is the correct reading.

    Lewis & Short latin dictionary > augeo

  • 9 confirmo

    con-firmo, āvi, ātum, 1, v. a., to make firm, establish, strengthen, confirm (class., esp. in prose).
    I.
    In gen. (prop. and trop.):

    stipites confirmare et stabilire,

    Caes. B. G. 7, 73:

    ali hōc vires nervosque confirmari putant,

    id. ib. 6, 21:

    dentis mobilis,

    Plin. 28, 11, 49, § 178; cf. Scrib. Comp. 57; 59 sq.:

    confirmare et densare defluentem capillum,

    Plin. 25, 11, 83, § 132:

    crus debile,

    Suet. Vesp. 7; cf. id. Aug. 80:

    maxime religando confirmant parietum soliditatem,

    Vitr. 2, 8, 7:

    castellum magnis munitionibus multisque tormentis, Auct. B. Alex. 21, 5: intestina,

    i. e. to heal, cure, Cels. 4, 19:

    cicatriculam,

    id. 2, 10 fin.: se, to recover physically, to grow well (corresp. with convalescere), Cic. Fam. 16, 1, 2; 16, 3, 1; 16, 4, 4; 16, 1, 1.— Transf., of the vine, Col. 4, 3, 4:

    valetudinem,

    Cic. Att. 10, 17, 2:

    pacem et amicitiam cum proximis civitatibus,

    Caes. B. G. 1, 3; cf.:

    confirmare societatem datā ac acceptā fide,

    Sall. C. 44, 3:

    opes factionis,

    id. ib. 32, 2; cf.:

    viris suas,

    Vell. 2, 44, 2:

    suam manum,

    Cic. Imp. Pomp. 9, 24:

    se transmarinis auxiliis,

    Caes. B. C. 1, 29:

    conjurationem,

    Nep. Dion, 8, 3:

    regnum Persarum,

    id. Milt. 3, 5; so,

    regnum,

    Suet. Caes. 9:

    imperium,

    id. Vit. 9:

    decreta,

    to confirm, Nep. Phoc. 3, 2:

    acta Caesaris,

    Cic. Att. 16, 16, C, 12:

    acta alicujus in transmarinis provinciis,

    Vell. 2, 44, 2:

    beneficia edicto,

    Suet. Tit. 8:

    provinciam a Caesare datam,

    id. Aug. 10.—
    II.
    Esp.
    A.
    To confirm or strengthen courage, to instil courage into one, to encourage, inspirit, animate, embolden:

    animum meum,

    to take heart, take courage, Plaut. Aul. 2, 8, 1:

    animum sapientissimi hominis,

    Cic. Fam. 6, 6, 2; id. Quint. 24, 77:

    maximi animi hominem,

    id. ib. 4, 8, 1:

    animos ratione,

    Lucr. 1, 426:

    confirmare et excitare afflictos animos bonorum,

    Cic. Att. 1, 16, 8:

    animos Gallorum verbis,

    Caes. B. G. 1, 33; Sall. C. 46, 3:

    vacillantium gentium animos,

    Vell. 2, 120, 1:

    suos ad dimicandum animo,

    Caes. B. G. 5, 49:

    milites,

    id. ib. 5, 52:

    timentes,

    id. ib. 7, 7; cf.:

    diffidentem rebus suis,

    Cic. Imp. Pomp. 9, 23:

    territos,

    Sall. J. 38, 5:

    perterritos,

    Suet. Caes. 66; id. Aug. 43:

    Massilienses obsidione laborantes adventu suo,

    id. Ner. 2:

    animum suum ad virtutem,

    Auct. Her. 4, 22, 31 Klotz (al. conformavit):

    nepotem suum ad successionem imperii,

    Suet. Tib. 55 fin.:

    nunc erige te et confirma,

    take courage, Cic. Q. Fr. 1, 3, 5:

    cum ipse te confirmasses,

    hast acquired courage, id. Quint. 11, 39; cf.:

    confirmant ipsi se,

    id. Verr. 2, 5, 36, § 95; Caes. B. G. 2, 19; id. B. C. 1, 14 al.:

    eos multa pollicendo confirmat, uti Romam pergerent,

    Sall. J. 23, 2:

    alius alium confirmare, ne nomina darent,

    Liv. 2, 24, 2.— Aliquem alicui rei: gladiatores Lentulus libertati confirmat, encourages them to freedom, i. e. incites them to make themselves worthy of freedom, Caes. B. C. 1, 14, 4 dub. (Dinter and Kraner:

    spe libertatis).—With abstr. objects: reliqui temporis spem,

    Cic. Div. in Caecil. 22, 71:

    spem alicujus,

    Suet. Calig. 12:

    suspitionem,

    id. Tib. 52; cf.:

    sensus rectus et confirmatus,

    Cic. Fam. 1, 8, 2.—
    B.
    To confirm one in his disposition or feelings, in his fidelity (rare):

    insulas bene animatas,

    Nep. Cim. 2, 4:

    homines,

    Caes. B. C. 1, 15:

    Gallias,

    Vell. 2, 120.—
    C.
    To confirm, give full assurance of, a fact, corroborate an assertion, settle, fix, establish, to prove, demonstrate the truth of a thing, etc. (very freq.):

    confirmare nostra argumentis ac rationibus, deinde contraria refutare,

    Cic. de Or. 2, 19, 80;

    so opp. refutare,

    Quint. 5, prooem. § 2; 5, 13, 53; cf.

    opp. refellere,

    id. 3, 9, 6; 12, 1, 45;

    opp. diluere,

    id. 9, 2, 80:

    confirmare aut infirmare rem,

    Cic. Inv. 1, 30, 49:

    divinationem,

    id. Div. 1, 32, 71; cf. id. ib. 2, 32, 78:

    quorum omnium testimoniis de hac Dionis pecuniā confirmatum est,

    id. Verr. 2, 2, 8, § 23:

    crimen commenticium,

    id. Rosc. Am. 15, 42:

    haec istius vituperatio atque infamia confirmabatur eorum sermone, qui, etc.,

    id. Verr. 2, 5, 38, § 101:

    perjurium,

    id. ib. 2, 4, 9, §

    19: iste locus est tibi etiam atque etiam confirmandus,

    id. Fin. 5, 32, 95:

    his rebus confirmatis,

    Caes. B. G. 6, 6 Kraner ad loc. —With acc. and inf., Lucr. 2, 185; cf. id. 2, [p. 415] 179; 5, 198.— Pass. impers., with ne:

    sanctissimo jurejurando confirmari oportere, ne tecto recipiatur, qui non, etc.,

    Caes. B. G. 7, 66 fin.:

    hoc idem visum esse ex superioribus castellis confirmaverunt,

    id. B. C. 3, 67; cf.:

    hoc ex ipsis caeli rationibus ausim Confirmare, nequaquam esse creatam, etc.,

    Lucr. 2, 179.—Hence,
    2.
    To assert, affirm, protest something as true or certain; constr. with acc., acc. and inf., or de:

    hoc cum mihi non modo confirmasset, sed etiam persuasisset,

    Cic. Att. 16, 5, 2:

    talem exsistere eloquentiam non potuisse confirmo,

    id. de Or. 2, 2, 6.—So with acc. and inf., Cic. Verr. 1, 17, 50; cf.:

    illud se polliceri et jurejurando confirmare, tutum iter per fines suos daturum,

    Caes. B. G. 5, 27:

    confirmare, fidem publicam per sese inviolatam fore,

    Sall. J. 33, 3:

    memini me audire te de glorioso et celeri reditu meo confirmare,

    Cic. Fam. 6, 6, 2.—So with de, Cic. Fam. 3, 10, 1; id. Arch. 7, 15.—Hence, confirmātus, a, um, P. a.
    A.
    (In acc. with II. A.) Encouraged, courageous, resolute:

    animus certus et confirmatus,

    Cic. Quint. 24, 77; so,

    sensus rectus et confirmatus,

    id. Fam. 1, 8, 2:

    confirmatiorem exercitum efficere,

    Caes. B. C. 3, 84.—
    B.
    (Acc. to II. C.) Asserted, affirmed:

    in quibus (litteris) erat confirmatius idem illud, etc.,

    Cic. Att. 10, 15, 1.—
    C.
    (Proved; hence,) Certain, credible:

    quod eo confirmatius erit, si, etc.,

    Cic. Inv. 2, 11, 35: fides confirmatissima, most fixed, Porph. ad Hor. S. 1, 5, 27.—
    * Adv.: confirmātē (in acc. with I.), firmly, Auct. Her. 4, 11, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > confirmo

  • 10 fulcio

    fulcĭo, fulsi, fultum, 4 (late form perf. FVLCIVIT, Inscr. ap. Mur. 466, 3.— Part. perf.:

    fulcītus,

    Cael. Aur. Tard. 2, 1, 46), v. a. [etym. dub.; cf.: falx, flccto; Corss. refers it to root dhar-; v. firmus, Ausspr. 1, 476], to prop up, to keep upright by props, to stay, support (class.; syn.: sustento, sustineo, munio).
    I.
    Lit.:

    qui fulcire putatur porticum Stoicorum,

    Cic. Ac. 2, 24, 75:

    aliquid trabibus,

    Plin. 36, 13, 19, § 89:

    Atlas, caelum qui vertice fulcit,

    Verg. A. 4, 247:

    vitis nisi fulta est, fertur ad terram,

    Cic. de Sen. 15, 52:

    ruentes ceras,

    Plin. 11, 10, 10, § 23:

    illum Balbutit Scaurum pravis fultum male talis,

    supported, Hor. S. 1, 3, 48; cf. id. ib. 1, 2, 88:

    quod non Taenariis domus est mihi fulta columnis,

    Prop. 3 (4), 1, 49:

    longis Numidarum fulta columnis cenatio,

    Juv. 7, 182; 3, 193:

    si mutuatus pecuniam aedificia ruentia fulserit,

    Gai. Inst. 4, 73:

    me prior fultusque toro meliore,

    Juv. 3, 82: et pulvino fultus, supported by, resting on the pillow, Lucil. ap. Serv. Verg. E. 6, 53:

    ille (juvencus) latus niveum molli fultus byacintho,

    Verg. E. 6, 53; cf. effultus; so absol.:

    colloco, fulcio,

    Plaut. Cas. 5, 2, 10:

    caput nivei fultum Pallantis,

    propped up, bolstered, Verg. A. 11, 39.— Impers.:

    sat sic fultumst mihi,

    Plaut. Stich. 1, 2, 37.— Poet.:

    tu (potes) pedibus teneris positas fulcire pruinas?

    i. e. to tread the fallen snow, Prop. 1, 8, 7:

    stant fulti pulvere crines,

    supported, stiffened, Stat. Th. 3, 326.—
    B.
    Transf., to make strong or fast, to fasten, secure, support, strengthen ( poet. and in post-Aug. prose):

    fultosque emuniit obice postes,

    fastened, guarded, Verg. A. 8, 227; cf.:

    appositā janua fulta serā,

    Ov. A. A. 2, 244:

    et dura janua fulta sera,

    Tib. 1, 2, 6:

    omnia debet cibus integrare novando Et fulcire cibus, cibus omnia sustentare,

    to support, strengthen, Lucr. 2, 1147:

    stomachum cibo,

    Sen. Ep. 68 med.:

    venas cadentes vino,

    id. ib. 95; cf. Col. 6, 24, 4.—
    II.
    Trop.
    A.
    To support, sustain, uphold:

    veterem amicum suum labentem excepit, fulsit et sustinuit re, fortuna, fide,

    Cic. Rab. Post. 16, 43; cf.:

    labantem et prope cadentem rem publicam fulcire,

    id. Phil. 2, 21, 51:

    domum pluribus adminiculis ante fundatam fulcit ac sustinet,

    Plin. Ep. 4, 21, 3;

    cf: ingenia rudia nullisque artium bonarum adminiculis fulta,

    Gell. 6, 2, 8:

    hoc consilio et quasi senatu fultus et munitus,

    Cic. Rep. 2, 9:

    aliquem litteris,

    id. Att. 5, 21, 14:

    magnis subsidiis fulta res publica est,

    id. Fam. 12, 5, 1:

    imperium gloria fultum et benevolentiā sociorum,

    id. Off. 3, 22, 88:

    his fultus societatibus atque amicitiis,

    Liv. 42, 12, 8; 3, 60, 9; Plin. Ep. 9, 13, 11; cf.:

    quia nullis recentibus subsidiis fulta prima acies fuit,

    Liv. 9, 32, 9:

    quo praesidio cum fulta res Romana esset,

    id. 7, 12, 8:

    causa Gaditanorum gravissimis et plurimis rebus est fulta,

    Cic. Balb. 15, 35:

    serie fulcite genus,

    i. e. to keep up, preserve, Prop. 4 (5), 11, 69.—
    * B.
    Poet., to besiege, oppress:

    (Pacuvii) Antiopa aerumnis cor luctificabile fulta,

    Pers. 1, 78 (perh. a word of Pacuv.).

    Lewis & Short latin dictionary > fulcio

  • 11 penita

    1.
    pĕnĭtus, a, um, adj. [root pa- of pasco; v. penates], inward, inner, interior (ante- and post-class.):

    exscrea usque ex penitis faucibus,

    Plaut. As. 1, 1, 28:

    scaturigo fontis,

    App. M. 6, p. 178, 33:

    mente penitā conditum,

    id. ib. 11, p. 259, 38.— Comp. penitior pars domūs, App. Fragm. ap. Prisc. p. 599 P.— Sup.:

    advecta ex Arabiā penitissimā,

    Plaut. Pers. 4, 3, 53; so id. ib. 4, 3, 71:

    in latebras abscondas pectore penitissimo,

    id. Cist. 1, 1, 65:

    Scythae illi penitissimi,

    the most remote, Gell. 9, 4, 6:

    de Graecorum penitissimis litteris,

    Macr. S. 5, 19. —As subst.: pĕnĭta, ōrum, n., the inmost parts:

    mundi,

    Mart. Cap. 1, § 9:

    terrae,

    id. 6, § 600:

    sacri loci,

    Jul. Val. Rer. Gest. Alex. 3, 43.—Hence, adv., in two forms.
    A.
    pĕnĭtē ( poet. and post-class.), inwardly, internally, Cat. 61, 178.— Sup.:

    penitissime,

    Sid. Ep. 4, 9.—
    B.
    pĕnĭtus (class.), inwardly, internally, in the inside (cf.: prorsus, omnino).
    1.
    Lit.
    a.
    In gen. (only poet.):

    extra penitusque coacti Exagitant venti, Sev. Aetn. 317: penitusque deus, non fronte notandus,

    Manil. 4, 309.—
    b.
    In partic., deeply, far within, into the inmost part (class.):

    saxum penitus excisum,

    Cic. Verr. 2, 5, 27, § 68:

    argentum penitus abditum,

    id. Off. 2, 2, 13:

    jacent penitus defossa talenta,

    Verg. A. 10, 526:

    penitus convalle virenti,

    id. ib. 6, 679:

    penitus terrae defigitur arbos,

    id. G. 2, 290:

    penitus penetrare,

    Cels. 5, 26, 7:

    Suevos penitus ad extremos fines se recepisse,

    Caes. B. G. 6, 9:

    penitus in Thraciam se abdidit,

    Nep. Alcib. 9:

    mare retibus penitus scrutare,

    Juv. 5, 95.—
    (β).
    Trop., deeply, far within. from the innermost depths or recesses:

    penitus ex intimā philosophiā hauriendam juris disciplinam putas,

    from the very depths of philosophy, Cic. Leg. 1, 5, 17:

    opinio tam penitus insita,

    so deeply rooted, id. Clu. 1, 4:

    bene penitus sese dare in familiaritatem alicujus,

    id. Verr. 2, 2, 70, § 169:

    periculum penitus in venis et visceribus rei publicae,

    in the very heart, id. Cat. 1, 13, 31:

    demittere se penitus in causam,

    id. Att. 7, 12, 3.—
    2.
    Transf. (qs. through and through, to the bottom of a thing, i. e.), thoroughly, completely, wholly, [p. 1330] entirely, utterly (class.):

    caput et supercilia penitus abrasa,

    Cic. Rosc. Com. 7, 20:

    utrum hic confirmasse videtur religionem an penitus totam sustulisse?

    id. N. D. 1, 42, 119:

    res penitus perspectae,

    id. de Or. 1, 23, 108:

    penitus pernoscere omnes animorum motus,

    id. ib. 1, 5, 17:

    quod in memoriā meā penitus insederit,

    id. ib. 2, 28, 122:

    intellegere aliquid,

    id. Att. 8, 12, 1:

    amittere hanc consuetudinem et disciplinam,

    id. Off. 2, 8, 27:

    diffidere rei publicae,

    id. Fam. 5, 13, 5:

    perdere se ipsos,

    id. Fin. 1, 15, 49: te penitus rogo ne, etc., Q. Cic. ap. Cic. Fam. 16, 8, 1:

    penitus toto divisos orbe Britannos,

    Verg. E. 1, 66:

    dilecta penitus,

    Hor. C. 1, 21, 4.— Hence, to strengthen the comp.:

    penitus crudelior,

    far more, Prop. 1, 16, 17.—To strengthen the sup.:

    vir penitus Romano nomini infestissimus,

    Vell. 2, 27, 1.
    2.
    pēnītus, a, um, adj. [penis], furnished with or having a tail:

    penitam offam Naevius appellat absegmen carnis cum codā,

    Fest. p. 242 Müll.; Arn. 7, 24, 230; cf. Fest. s. v. penem, p. 230 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > penita

  • 12 penitus

    1.
    pĕnĭtus, a, um, adj. [root pa- of pasco; v. penates], inward, inner, interior (ante- and post-class.):

    exscrea usque ex penitis faucibus,

    Plaut. As. 1, 1, 28:

    scaturigo fontis,

    App. M. 6, p. 178, 33:

    mente penitā conditum,

    id. ib. 11, p. 259, 38.— Comp. penitior pars domūs, App. Fragm. ap. Prisc. p. 599 P.— Sup.:

    advecta ex Arabiā penitissimā,

    Plaut. Pers. 4, 3, 53; so id. ib. 4, 3, 71:

    in latebras abscondas pectore penitissimo,

    id. Cist. 1, 1, 65:

    Scythae illi penitissimi,

    the most remote, Gell. 9, 4, 6:

    de Graecorum penitissimis litteris,

    Macr. S. 5, 19. —As subst.: pĕnĭta, ōrum, n., the inmost parts:

    mundi,

    Mart. Cap. 1, § 9:

    terrae,

    id. 6, § 600:

    sacri loci,

    Jul. Val. Rer. Gest. Alex. 3, 43.—Hence, adv., in two forms.
    A.
    pĕnĭtē ( poet. and post-class.), inwardly, internally, Cat. 61, 178.— Sup.:

    penitissime,

    Sid. Ep. 4, 9.—
    B.
    pĕnĭtus (class.), inwardly, internally, in the inside (cf.: prorsus, omnino).
    1.
    Lit.
    a.
    In gen. (only poet.):

    extra penitusque coacti Exagitant venti, Sev. Aetn. 317: penitusque deus, non fronte notandus,

    Manil. 4, 309.—
    b.
    In partic., deeply, far within, into the inmost part (class.):

    saxum penitus excisum,

    Cic. Verr. 2, 5, 27, § 68:

    argentum penitus abditum,

    id. Off. 2, 2, 13:

    jacent penitus defossa talenta,

    Verg. A. 10, 526:

    penitus convalle virenti,

    id. ib. 6, 679:

    penitus terrae defigitur arbos,

    id. G. 2, 290:

    penitus penetrare,

    Cels. 5, 26, 7:

    Suevos penitus ad extremos fines se recepisse,

    Caes. B. G. 6, 9:

    penitus in Thraciam se abdidit,

    Nep. Alcib. 9:

    mare retibus penitus scrutare,

    Juv. 5, 95.—
    (β).
    Trop., deeply, far within. from the innermost depths or recesses:

    penitus ex intimā philosophiā hauriendam juris disciplinam putas,

    from the very depths of philosophy, Cic. Leg. 1, 5, 17:

    opinio tam penitus insita,

    so deeply rooted, id. Clu. 1, 4:

    bene penitus sese dare in familiaritatem alicujus,

    id. Verr. 2, 2, 70, § 169:

    periculum penitus in venis et visceribus rei publicae,

    in the very heart, id. Cat. 1, 13, 31:

    demittere se penitus in causam,

    id. Att. 7, 12, 3.—
    2.
    Transf. (qs. through and through, to the bottom of a thing, i. e.), thoroughly, completely, wholly, [p. 1330] entirely, utterly (class.):

    caput et supercilia penitus abrasa,

    Cic. Rosc. Com. 7, 20:

    utrum hic confirmasse videtur religionem an penitus totam sustulisse?

    id. N. D. 1, 42, 119:

    res penitus perspectae,

    id. de Or. 1, 23, 108:

    penitus pernoscere omnes animorum motus,

    id. ib. 1, 5, 17:

    quod in memoriā meā penitus insederit,

    id. ib. 2, 28, 122:

    intellegere aliquid,

    id. Att. 8, 12, 1:

    amittere hanc consuetudinem et disciplinam,

    id. Off. 2, 8, 27:

    diffidere rei publicae,

    id. Fam. 5, 13, 5:

    perdere se ipsos,

    id. Fin. 1, 15, 49: te penitus rogo ne, etc., Q. Cic. ap. Cic. Fam. 16, 8, 1:

    penitus toto divisos orbe Britannos,

    Verg. E. 1, 66:

    dilecta penitus,

    Hor. C. 1, 21, 4.— Hence, to strengthen the comp.:

    penitus crudelior,

    far more, Prop. 1, 16, 17.—To strengthen the sup.:

    vir penitus Romano nomini infestissimus,

    Vell. 2, 27, 1.
    2.
    pēnītus, a, um, adj. [penis], furnished with or having a tail:

    penitam offam Naevius appellat absegmen carnis cum codā,

    Fest. p. 242 Müll.; Arn. 7, 24, 230; cf. Fest. s. v. penem, p. 230 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > penitus

  • 13 acuō

        acuō uī, ūtus, ere    [2 AC-], to sharpen, whet, point, make sharp: stridor serrae, cum acuitur: ferrum in me, V.: sagittas cote cruentā, H. — Fig., of the tongue, to sharpen, exercise, practise: linguam causis, H. — Of the intellect, to sharpen, quicken, arouse, discipline, improve: multa quae acuant mentem: illos sat aetas acuet, will make them keen, T.—To stimulate, spur on, stir, arouse, incite, encourage, kindle: illum: ad crudelitatem te: alqm verbis, V.—To increase, embitter, strengthen, exasperate: iram hosti, L.: stridoribus iras, V.
    * * *
    acuere, acui, acutus V TRANS
    whet, sharpen, cut to a point; spur on, provoke, incite; come to a head (PASS)

    Latin-English dictionary > acuō

  • 14 ad-fīrmō (aff-)

        ad-fīrmō (aff-) āvī, ātus, āre,    to strengthen.— Fig., to confirm, encourage: Troianis spem, L.— Meton., to confirm, maintain, aver, positively assert, give solemn assurance of: nihil: rem pro certo, L.: se plus non daturam: Cornelium id bellum gessisse, L.: de altero: ut adfirmatur, Ta.

    Latin-English dictionary > ad-fīrmō (aff-)

  • 15 ad - serviō (ass-)

        ad - serviō (ass-) —, —, īre,    to help, assist, strengthen (once): contentioni vocis.

    Latin-English dictionary > ad - serviō (ass-)

  • 16 alō

        alō aluī, altus or alitus, ere    [1 AL-], to feed, nourish, support, sustain, maintain: altus inter arma, L.: canes ad venandum, T.: exercitum: magnum numerum equitatūs, Cs.: quos lingua periurio alebat, S.: publice ali, at the public cost, N.: amnis imbres Quem super notas aluere ripas, have filled, H.: infelix minuendo corpus alebat, i. e. nourished himself by his own flesh, O.: panico vetere ali, Cs.: ignem, Cu.: flammas, O.: staturam, Cs. — Fig., to nourish, cherish, promote, increase, strengthen: honos alit artes: in quā alta sit eloquentia: civitatem, i. e. cause to prosper, Cs.: nolo meis impensis illorum ali luxuriam, N.: Volnus venis, V.: si diutius alatur controversia, Cs.: poëtam, H.: spem sententiis: ingenium: bellum.
    * * *
    I
    alere, alui, alitus V TRANS
    feed, nourish, rear, nurse, suckle; cherish; support, maintain, develop
    II
    alere, alui, altus V TRANS
    feed, nourish, rear, nurse, suckle; cherish; support, maintain, develop

    Latin-English dictionary > alō

  • 17 commūniō

        commūniō ōnis, f    [communis], a community, mutual participation, fellowship: inter alquos legis: sanguinis: litterarum: parietum, Ta.
    * * *
    I
    community, mutual participation; association; sharing; fellowship; communion
    II
    communire, communivi, communitus V TRANS
    fortify strongly, entrench, barricade; strengthen, secure, reinforce

    Latin-English dictionary > commūniō

  • 18 ē-mūniō

        ē-mūniō iī, ītus, īre,    to fortify, secure, wall off, strengthen: locus arcis in modum emunitus, L.: obice postes, V.: murus supra ceterae modum altitudinis emunitus, built up, L.—To clear, make passable: silvas ac paludes, Ta.

    Latin-English dictionary > ē-mūniō

  • 19 rōborō

        rōborō āvī, —, āre    [robur], to make strong, strengthen, invigorate, confirm.—Fig.: Recti cultūs pectora roborant, H.: eloquentia ipsa se roborat, acquires vigor.

    Latin-English dictionary > rōborō

  • 20 saepiō

        saepiō (not sēp-), psī, ptus, īre    [saepes], to surround with a hedge, hedge in, fence in, enclose: saeptum undique dumetis sepulcrum.— To enclose, surround, encircle, fortify, guard: comitium et curiam: omnīs fori aditūs: urbem moenibus: oppidum operibus: castra tectis parietum pro muro saepta, L.: oculos membranis tenuissimis: restituat legiones intra saltum quo saeptae fuerunt, L.: se tectis, i. e. shut up, V.: pubes inermis ab armatis saepta, L.: At Venus obscuro gradientīs aëre saepsit, V.—Fig., to surround, enclose, encompass: (inventa) ornare oratione; post memoriā saepire, i. e. get by heart: (eloquentia) saepta liberali custodiā: locum omnem cogitatione, beset. —To fortify, protect, guard, strengthen: saeptus legibus, guarded: omnia pudore saepta animadverterat, L.: (mulieres) saeptā pudicitiā agunt, Ta.
    * * *
    saepire, saepsi, saeptus V TRANS
    surround/envelop/enfold/encircle; clothe/cover/protect; close/seal off; shut in; hedge/fence in, surround (w/hedge/wall/fence/barrier/troops); enclose; confine

    Latin-English dictionary > saepiō

См. также в других словарях:

  • strengthen — strength‧en [ˈstreŋθn, ˈstrenθn] verb 1. [intransitive, transitive] ECONOMICS if a currency strengthens, or something strengthens it, the currency increases in value: • The Singapore dollar has gradually strengthened against the pound and the… …   Financial and business terms

  • strengthen — strengthen, *invigorate, fortify, energize, reinforce can mean to make strong or stronger. Strengthen is the most general term, applicable not only to persons or their physical, mental, or moral powers but also to things material or immaterial… …   New Dictionary of Synonyms

  • Strengthen — Strength en, v. t. [imp. & p. p. {Strengthened}; p. pr. & vb. n. {Strengthening}.] 1. To make strong or stronger; to add strength to; as, to strengthen a limb, a bridge, an army; to strengthen an obligation; to strengthen authority. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • strengthen — [v1] make more forceful, powerful add, add fuel to fire*, anneal, ascend, bolster, brace, build up, buttress, confirm, corroborate, empower, enhance, enlarge, establish, extend, fortify, harden, heighten, increase, intensify, invigorate, justify …   New thesaurus

  • Strengthen — Strength en, v. i. To grow strong or stronger. [1913 Webster] The young disease, that must subdue at length, Grows with his growth, and strengthens with his strength. Pope. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • strengthen — index aid, bear (support), compound, concentrate (consolidate), corroborate, develop, document …   Law dictionary

  • strengthen — (v.) c.1300, from STRENGTH (Cf. strength) + EN (Cf. en) (1). Related: Strengthened; strengthening …   Etymology dictionary

  • strengthen — ► VERB ▪ make or become stronger. DERIVATIVES strengthener noun …   English terms dictionary

  • strengthen — [streŋkthən, streŋthən; ] often [, strenthən] vt., vi. to increase in strength; make or become stronger strengthener n …   English World dictionary

  • strengthen — [[t]stre̱ŋθ(ə)n[/t]] ♦♦♦ strengthens, strengthening, strengthened 1) VERB If something strengthens a person or group or if they strengthen their position, they become more powerful and secure, or more likely to succeed. [V n] ...the new… …   English dictionary

  • strengthen — verb ADVERB ▪ considerably, enormously, greatly, significantly, substantially ▪ The success in the election strengthened the party s position considerably. ▪ further …   Collocations dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»