Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

stilla

  • 1 stilla

    stilla, ae, f. [dim. of stĭria; cf. Fest. s. v. stiricipium, p. 345 Müll.; Corss. 1, p. 518], a drop (a dense, viscous, gummy, fatty drop;

    whereas gutta is a natural, liquid drop: gutta imbrium est, stilla olei vel aceti,

    Suet. Fragm. p. 319, 27 Roth).
    I.
    Lit. (rare but class.): stilla muriae, * Cic. Fin. 3, 14, 45; Plin. 29, 4, 21, § 70:

    sicca et sine stillis arbor,

    Vitr. 2, 9, 3; Serv. Verg. A. 3, 366:

    olei,

    App. M. 5, p. 169:

    stilla saeva (arborum),

    Plin. 17, 12, 19, § 92.—
    II.
    Transf., a drop, i. e. a small quantity (post-Aug.):

    olei,

    Mart. 12, 70, 3.— Trop.:

    pauculae temporum,

    a very little, a moment Aug. Ep. 140.—
    III.
    In later Lat. = gutta, stillae pluviae, Vulg. Job, 36, 27:

    roris,

    id. ib. 38, 28:

    pluviarum,

    id. Jer. 3, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > stilla

  • 2 stīlla

        stīlla ae, f dim.    [stiria], a drop, viscous drop: mellis.
    * * *
    drop of liquid; viscous drop; drip

    Latin-English dictionary > stīlla

  • 3 stilla

    a drop (of liquid).

    Latin-English dictionary of medieval > stilla

  • 4 inter-eō

        inter-eō iī, itūrus, īre    (perf. interīsse, C.), to go among, be lost: ut interit magnitudine maris stilla muriae.—Fig., to perish, go to ruin, decay, die: pauci interiere, S.: statuae intereunt tempestate: tormentorum usum spatio propinquitatis interire, be destroyed, Cs.: fame, Cs.: omnia fato Interitura, O.: pecunia, N.: Ne genus intereat, become extinct, O.: Novaeque pergunt interire lunae, H.: Interii! cur id non dixti? I am ruined! T.

    Latin-English dictionary > inter-eō

  • 5 stīllicidium (stīlicid-)

        stīllicidium (stīlicid-) ī, n    [stilla+1 CAD-], a trickling liquid, drippings from the eaves, rain from the roof: iura stillicidiorum.

    Latin-English dictionary > stīllicidium (stīlicid-)

  • 6 stīllō

        stīllō āvī, ātus, āre    [stilla], to make drops, give drops, drop, distil, drip: stillantem pugionem ferre: paenula multo nimbo, Iu.: Sanguine sidera, O.: Ex oculis rorem, H.: stillata cortice myrrha, O.: acre malum stillans ocellus, Iu.—Of liquids, to fall in drops, drop, trickle: de viridi ilice mella, O.: ros, O.—Fig., to instil, whisper, breathe: stillavit in aurem Exiguum de veneno, Iu.: litterae quae mihi quiddam quasi animulae stillarunt.
    * * *
    stillare, stillavi, stillatus V
    fall in drops; drip; cause to drip; pour in drops

    Latin-English dictionary > stīllō

  • 7 Gutta

    1.
    gutta, ae (archaic gen. sing. guttaiï, Lucr. 6, 614), f. [etym. dub.], a drop of a fluid (cf.: stilla, stiria).
    I.
    Lit.:

    numerus quem in cadentibus guttis, quod intervallis distinguitur, notare possumus,

    Cic. de Or. 3, 48, 186:

    guttae imbrium quasi cruentae,

    id. N. D. 2, 5, 14:

    gutta cavat lapidem, consumitur annulus usu,

    Ov. P. 4, 10, 5:

    si ego in os meum hodie vini guttam indidi,

    Plaut. Cas. 2, 3, 30:

    guttam haud habeo sanguinis (prae metu),

    id. Most. 2, 2, 76; cf. Verg. A. 3, 28:

    gutta per attonitas ibat oborta genas,

    i. e. tears, Ov. P. 2, 3, 90:

    succina,

    i. e. amber, Mart. 6, 15, 2;

    the same, Phaëthontis,

    id. 4, 32, 1: Arabicae, perh. oil of myrrh, App. M. 2, p. 118; cf. Sid. Carm. 5, 43:

    sanguinis in facie non haeret gutta,

    i. e. no blush, Juv. 11, 54.—
    B.
    Transf.
    1.
    Guttae, natural spots, specks on animals, stones, etc.:

    nigraque caeruleis variari corpora (anguis) guttis,

    Ov. M. 4, 578; cf. id. ib. 5, 461:

    (apium) paribus lita corpora guttis,

    Verg. G. 4, 99:

    lapis interstinctus aureis guttis,

    Plin. 36, 8, 13, § 63; 29, 4, 27, § 84.—
    2. II.
    Trop., a drop, i. e. a little bit, a little (ante-class. and very rare):

    gutta dulcedinis,

    Lucr. 4, 1060:

    certi consilī,

    Plaut. Ps. 1, 4, 4.
    2.
    Gutta, ae, m., a Roman surname, Cic. Clu. 26, 71; 36, 98.

    Lewis & Short latin dictionary > Gutta

  • 8 gutta

    1.
    gutta, ae (archaic gen. sing. guttaiï, Lucr. 6, 614), f. [etym. dub.], a drop of a fluid (cf.: stilla, stiria).
    I.
    Lit.:

    numerus quem in cadentibus guttis, quod intervallis distinguitur, notare possumus,

    Cic. de Or. 3, 48, 186:

    guttae imbrium quasi cruentae,

    id. N. D. 2, 5, 14:

    gutta cavat lapidem, consumitur annulus usu,

    Ov. P. 4, 10, 5:

    si ego in os meum hodie vini guttam indidi,

    Plaut. Cas. 2, 3, 30:

    guttam haud habeo sanguinis (prae metu),

    id. Most. 2, 2, 76; cf. Verg. A. 3, 28:

    gutta per attonitas ibat oborta genas,

    i. e. tears, Ov. P. 2, 3, 90:

    succina,

    i. e. amber, Mart. 6, 15, 2;

    the same, Phaëthontis,

    id. 4, 32, 1: Arabicae, perh. oil of myrrh, App. M. 2, p. 118; cf. Sid. Carm. 5, 43:

    sanguinis in facie non haeret gutta,

    i. e. no blush, Juv. 11, 54.—
    B.
    Transf.
    1.
    Guttae, natural spots, specks on animals, stones, etc.:

    nigraque caeruleis variari corpora (anguis) guttis,

    Ov. M. 4, 578; cf. id. ib. 5, 461:

    (apium) paribus lita corpora guttis,

    Verg. G. 4, 99:

    lapis interstinctus aureis guttis,

    Plin. 36, 8, 13, § 63; 29, 4, 27, § 84.—
    2. II.
    Trop., a drop, i. e. a little bit, a little (ante-class. and very rare):

    gutta dulcedinis,

    Lucr. 4, 1060:

    certi consilī,

    Plaut. Ps. 1, 4, 4.
    2.
    Gutta, ae, m., a Roman surname, Cic. Clu. 26, 71; 36, 98.

    Lewis & Short latin dictionary > gutta

  • 9 intereo

    intĕr-ĕo, ĭi, ĭtum ( perf. -īvi, App. M. 7, 7; sync. -issent, Cic. Div. 2, 8, 20 al.), 4, v. n.—Prop., to go among several things, so as no longer to be perceived (class.).
    I.
    Lit.:

    ut interit magnitudine maris stilla muriae,

    becomes lost in it, Cic. Fin. 3, 14, 45: saxa venis, become lost among them, mingle with them, Sever. Aetn. 450. —
    II.
    Trop., to perish, to go to ruin or decay, to die:

    non intellego, quomodo, calore exstincto, corpora intereant,

    Cic. N. D. 3, 14:

    omnia fato Interitura gravi,

    Ov. M. 2, 305:

    segetes,

    Verg. G. 1, 152:

    salus urbis,

    Cic. Verr. 2, 3, 55:

    litterae,

    id. Att. 1, 13:

    pecunia,

    Nep. Them. 2:

    interit ira morā,

    ceases, Ov. A. A. 1, 374:

    possessio,

    Dig. 41, 2, 44.—
    B.
    To be ruined, mostly in first pers. perf.: interii, I am ruined, undone:

    hei mihi disperii!... interii, perii,

    Plaut. Most. 4, 3, 36:

    omnibus exitiis interii,

    id. Bacch. 5, 17:

    interii! cur mihi id non dixti?

    Ter. Hec. 3, 1, 42:

    qui per virtutem peritat, non interit,

    Plaut. Capt. 3, 5, 32.— Hence, intĕrĭtus, a, um, Part., perished, destroyed (ante- and post-class.): multis utrinque interitis, Claud. Quadrig. ap. Prisc. p. 869 P.; Sid. Ep. 2, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > intereo

  • 10 stilicidium

    stillĭcĭdĭum (also written stilĭcĭd-; v. Lachm. ad Lucr. p. 33), ii, n. [stilla-cado], a liquid which falls drop by drop, a dripping moisture, stillicide:

    stillicidium eo quod stillatim cadat,

    Varr. L. L. 5, § 27 Müll.
    I.
    In gen. ( poet. and in post-Aug. prose):

    stillicidi casus lapidem cavat,

    Lucr. 1, 313:

    grandinis,

    Sen. Q. N. 4, 3, 2:

    urinae,

    Plin. 30, 8, 21, § 66; cf.

    vesicae,

    id. 28, 8, 32, § 122:

    arborum,

    id. 17, 12, 18, § 89:

    mellis,

    Tert. Spect. 27 fin.: raritas nubium stillicidia dispergit, App. de Mundo, p. 61.—
    B.
    Trop.:

    per stillicidia emittere animam quam semel exhalare,

    little by little, Sen. Ep. 101, 14.—
    II.
    In partic., falling rain, rain-water falling from the eaves of houses (class.):

    jura parietum, luminum, stillicidiorum,

    Cic. de Or. 1, 38, 173; id. Or. 21, 79; id. Top. 5, 27; Vitr. 2, 1; Dig. 8, 6, 8; 8, 2, 20; Pall. Aug. 8, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > stilicidium

  • 11 stillarium

    stillārĭum, ii, n. [stilla], an added drop, a trifling addition, Sen. Ep. 97, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > stillarium

  • 12 stillatim

    stillātim, adv. [stilla], by drops, drop by drop:

    stillatim cadere,

    Varr. L. L. 5, § 27 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > stillatim

  • 13 stillicidium

    stillĭcĭdĭum (also written stilĭcĭd-; v. Lachm. ad Lucr. p. 33), ii, n. [stilla-cado], a liquid which falls drop by drop, a dripping moisture, stillicide:

    stillicidium eo quod stillatim cadat,

    Varr. L. L. 5, § 27 Müll.
    I.
    In gen. ( poet. and in post-Aug. prose):

    stillicidi casus lapidem cavat,

    Lucr. 1, 313:

    grandinis,

    Sen. Q. N. 4, 3, 2:

    urinae,

    Plin. 30, 8, 21, § 66; cf.

    vesicae,

    id. 28, 8, 32, § 122:

    arborum,

    id. 17, 12, 18, § 89:

    mellis,

    Tert. Spect. 27 fin.: raritas nubium stillicidia dispergit, App. de Mundo, p. 61.—
    B.
    Trop.:

    per stillicidia emittere animam quam semel exhalare,

    little by little, Sen. Ep. 101, 14.—
    II.
    In partic., falling rain, rain-water falling from the eaves of houses (class.):

    jura parietum, luminum, stillicidiorum,

    Cic. de Or. 1, 38, 173; id. Or. 21, 79; id. Top. 5, 27; Vitr. 2, 1; Dig. 8, 6, 8; 8, 2, 20; Pall. Aug. 8, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > stillicidium

  • 14 stillo

    stillo, āvi, ātum, 1, v. n. and a [stilla].
    I.
    Neutr., to drop, drip, trickle, distil (mostly poet.; syn. roro).
    A.
    Lit.:

    vas, unde stillet lente aqua,

    Varr. R. R. 1, 41, 2:

    gutta (dulcedinis) in cor,

    Lucr. 4, 1060:

    umorem, quasi igni cera super calido tabescens multa liquescat,

    id. 6, 515:

    cruor ferro,

    Prop. 2, 8, 26 (2, 8 b, 26 (10)):

    unguenta capillo,

    Tib. 1, 7, 51:

    de viridi ilice mella,

    Ov. M. 1, 112:

    ros,

    id. ib. 11, 57:

    hammoniaci lacrima stillat m harenis,

    Plin. 12, 23, 49, § 107.—
    B.
    Transf., of things which drop or drop with a liquid:

    saxa guttis manantibu' stillent,

    Lucr. 6, 943 ' paenula multo nimbo, Juv. 5, 79:

    coma Syrio rore,

    Tib. 3, 4, 28:

    sanguine sidera,

    Ov. Am. 1, 8, 11; cf.

    ' arbor sanguineis roribus,

    Luc. 7, 837; Sen. Thyest 1061—Without abl.: umida saxa, super viridi stillantia musco, Lucr. 5, 951: ille, qui stillantem prae se pugionem tulit, * Cic. Phil. 2, 12, 30:

    uva,

    Mart. 10, 56, 5; Vulg. Job, 16, 21.—
    C.
    Trop.:

    stillantes voces,

    words that ooze out drop by drop, Calp. Ecl. 6, 23; cf.:

    orationem stillare,

    Sen. Ep. 40, 3:

    plumis stillare diem,

    to be full, to abound in, Stat. Th. 3, 537.—
    II.
    Act., to cause to drop, let fall in drops, to drop, distil: stillabit amicis Ex oculis rorem, * Hor. A. P. 429:

    coctam caepam cum adipe anserino,

    Plin. 20, 5, 20, § 40:

    stillata De ramis electra,

    dropped, distilled, Ov. M. 2, 364:

    stillata cortice myrrha,

    id. ib. 10, 501;

    acre malum stillans ocellus,

    Juv. 6, 109.—
    B.
    Trop., to drop, instil:

    cum facilem stillavit in aurem Exiguum de veneno,

    Juv. 3, 123.

    Lewis & Short latin dictionary > stillo

  • 15 Stiria

    1.
    stīrĭa, ae, f. [cf. stilla; Engl. tear], a frozen drop; an ice-drop, ice-drop, icicle ( poet. and in post-Aug. prose), Verg. G. 3, 366; so too Plin. 34, 12, 32, § 124; Mart. 7, 37, 5; Claud. B. Get. 327; Tert. Pall. 4.
    2.
    Stĭrĭa, ae, f., an island near the coast of Cilicia, Plin. 5, 31, 35, § 129.

    Lewis & Short latin dictionary > Stiria

  • 16 stiria

    1.
    stīrĭa, ae, f. [cf. stilla; Engl. tear], a frozen drop; an ice-drop, ice-drop, icicle ( poet. and in post-Aug. prose), Verg. G. 3, 366; so too Plin. 34, 12, 32, § 124; Mart. 7, 37, 5; Claud. B. Get. 327; Tert. Pall. 4.
    2.
    Stĭrĭa, ae, f., an island near the coast of Cilicia, Plin. 5, 31, 35, § 129.

    Lewis & Short latin dictionary > stiria

  • 17 stiricidium

    stīrĭcĭdĭum, ii, n. [stiria-cado], a falling of snow-flakes, a snowing:

    stiricidium quasi stillicidium, cum stillae concretae frigore cadunt. Stiria enim principale est, stilla deminutivum,

    Fest. p. 345 Müll.; so Cato ib. p. 344.

    Lewis & Short latin dictionary > stiricidium

См. также в других словарях:

  • stilla — / stil:a/ s.f. [dal lat. stilla ], lett. 1. [piccolissima quantità di liquido: S. d acqua non vèn di queste fonti (F. Petrarca); una s. di sangue, di sudore ] ▶◀ goccia, gocciola. ▲ Locuz. prep.: (a) stilla a stilla [con lentezza e poco alla… …   Enciclopedia Italiana

  • stilla — stìl·la s.f. LE 1. goccia: stilla d acqua non ven di queste fonti (Petrarca) 2. quantità minima di qcs.: fu breve stilla d infiniti abissi (Petrarca) {{line}} {{/line}} DATA: av. 1321. ETIMO: dal lat. stĭlla(m), di orig. incerta. POLIREMATICHE: a …   Dizionario italiano

  • stilla — • lätta, lindra, mildra, stilla, lugna, dämpa • dämpa, hämma, lindra, svalka, hejda, hindra, släcka, stäcka • hejda, lugna, dämpa, hämma, stilla, stämma • ljudlös, tyst, moltyst, ohörbar, stilla • fridfull, lugn, stilla, ostörd, fredlig, fridsam… …   Svensk synonymlexikon

  • Stilla, B. — B. Stilla, V. (19. al. 15. Juli). Von dieser stillen Seligen oder seligen Stilla sind nur wenige Nachrichten auf uns gekommen. Sie war eine Tochter des Grafen Zelchus von Arenberg im Nordgau. Ihre Brüder Konrad und Rapoto stifteten im J. 1132 das …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • stilla — {{hw}}{{stilla}}{{/hw}}s. f. (lett.) Goccia, piccola goccia | A stilla a –s, a goccia a goccia …   Enciclopedia di italiano

  • stilla — I v ( de, t) dämpa, lugna, stilla sig II adj (oböj. III adv …   Clue 9 Svensk Ordbok

  • Stilla von Abenberg — am Chorgitter des Klosters Marienberg Stilla von Abenberg (* in Abenberg; † um 1140 in Abenberg) war Kirchenstifterin und Wohltäterin. Sie wurde 1927 wegen ihrer Verdienste für arme und kranke Menschen selig gesprochen. Inhaltsverzeichnis …   Deutsch Wikipedia

  • Stilla olei ardentis — La gota de aceite hirviendo (en latín stilla olei ardentis) representa, en la literatura clásica y medieval, un tópico literario por el que se representa la traición, el pecado y la consumación de una curiosidad prohibida. Está ligado… …   Wikipedia Español

  • Stilla — althochdeutscher Ursprung, Kurzform von Stillfriede (Bedeutungszusammensetzung aus: »still« und »Friede«) …   Deutsch namen

  • stilla — pl.f. stille …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • stilla — s. f. (lett.) goccia, goccio, gocciolo, gocciola, lacrima …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»