Перевод: со всех языков на французский

с французского на все языки

spirituel

  • 1 مرهف العقل

    spirituel

    Dictionnaire Arabe-Français > مرهف العقل

  • 2 speredel

    spirituel

    Dictionnaire Breton-Français > speredel

  • 3 πνευματώδης

    spirituel

    Ελληνικό-Γαλλικό λεξικό > πνευματώδης

  • 4 nemateria

    spirituel

    Dictionnaire espéranto-français > nemateria

  • 5 sspirita

    spirituel

    Dictionnaire espéranto-français > sspirita

  • 6 остроумный

    spirituel, plein d'esprit (о человеке, разговоре, ответе); fin ( тонкий); ingénieux (ловко придуманный, сделанный)
    * * *
    adj
    gener. fin, piquant, plein d'esprit, plein de sel, saillant, spirituel, verveux

    Dictionnaire russe-français universel > остроумный

  • 7 ذآي

    spirituel; sagace; ouverte; ouvert; odoriférantte; odoriférant; fortiche; fleurée; fleuré; aromatique

    Dictionnaire Arabe-Français > ذآي

  • 8 روحانى

    spirituel; spiritualiste

    Dictionnaire Arabe-Français > روحانى

  • 9 روحى

    spirituel; immatérielle; immatériel; éthérée; éthéré

    Dictionnaire Arabe-Français > روحى

  • 10 متوقد الذهن

    spirituel; agile

    Dictionnaire Arabe-Français > متوقد الذهن

  • 11 geistig

    spirituel, mental, intelligible [vs. sensible]

    Lexique philosophique allemand-français > geistig

  • 12 spirituell

    spirituel, intelligible [vs. sensible]

    Lexique philosophique allemand-français > spirituell

  • 13 scitus

    [st1]1 [-] scītŭs, ūs, m. abl. ū, m [scisco]: c. scitum.    - plebi scitu Cic. Att. 4, 2, 3; Liv. 25, 7, 5: par un plébiscite. [st1]2 [-] scītus, a, um: a - part. passé de scisco. b - adj. qui sait, instruit, qui se connaît à, habile, expérimenté, adroit, fin, spirituel.    - scitus vadorum, Ov. M. 9,108: qui connaît les gués.    - scitus pugnandi, Quint. 9, 3, 10: habile dans les combats.    - scitus accendere corda, Sil. 17, 293: qui sait enflammer les coeurs.    - scita mulier, Gell.: femme avisée.    - scitus convivator, Liv. 35, 49: qui sait faire les honneurs de sa table.    - scitior Plaut. Cist. 680.    - ratio scitissuma, Plaut. Stich. 184: propos entre tous spirituel.    - scitus sermo, Cic. Nat. 1, 93: style fin.    - vetus illud Catonis admodum scitum est, Cic. Div. 2, 51: ce vieux mot de Caton est tout à fait spirituel.    - cf. Cic. Or. 51; Lael. 90.    - scitum est avec inf. Cic. de Or. 3, 228, il est habile de. d - joli, charmant, élégant, mignon, gracieux.    - Plaut. Merc. 755; Petr. 63, 3.    - mulier satis scita, Ter.: femme assez jolie. g - apte, propre à, convenable.    - scita vox, Gell. 18, 5, 2: voix exercée, aux inflexions appropriées (à la lecture).    - haec nox scita est, Plaut. Am. 1.1.132: cette nuit est favorable. [st1]3 [-] scītus, a, um: part. passé de scio; su, connu.    - scito huic opus est, Ter.: il a besoin de savoir.
    * * *
    [st1]1 [-] scītŭs, ūs, m. abl. ū, m [scisco]: c. scitum.    - plebi scitu Cic. Att. 4, 2, 3; Liv. 25, 7, 5: par un plébiscite. [st1]2 [-] scītus, a, um: a - part. passé de scisco. b - adj. qui sait, instruit, qui se connaît à, habile, expérimenté, adroit, fin, spirituel.    - scitus vadorum, Ov. M. 9,108: qui connaît les gués.    - scitus pugnandi, Quint. 9, 3, 10: habile dans les combats.    - scitus accendere corda, Sil. 17, 293: qui sait enflammer les coeurs.    - scita mulier, Gell.: femme avisée.    - scitus convivator, Liv. 35, 49: qui sait faire les honneurs de sa table.    - scitior Plaut. Cist. 680.    - ratio scitissuma, Plaut. Stich. 184: propos entre tous spirituel.    - scitus sermo, Cic. Nat. 1, 93: style fin.    - vetus illud Catonis admodum scitum est, Cic. Div. 2, 51: ce vieux mot de Caton est tout à fait spirituel.    - cf. Cic. Or. 51; Lael. 90.    - scitum est avec inf. Cic. de Or. 3, 228, il est habile de. d - joli, charmant, élégant, mignon, gracieux.    - Plaut. Merc. 755; Petr. 63, 3.    - mulier satis scita, Ter.: femme assez jolie. g - apte, propre à, convenable.    - scita vox, Gell. 18, 5, 2: voix exercée, aux inflexions appropriées (à la lecture).    - haec nox scita est, Plaut. Am. 1.1.132: cette nuit est favorable. [st1]3 [-] scītus, a, um: part. passé de scio; su, connu.    - scito huic opus est, Ter.: il a besoin de savoir.
    * * *
        Scitus, Adiectiuum. Terentius, Scitum hercle hominem, hic homines prorsus ex stultis insanos facit. Le gentil personnage.
    \
        Scitus homo. Terent. Galand homme. B.
    \
        Vadorum scitus. Ouidius. Qui scait le guey, Par où on peult passer à guey.
    \
        Scitus lyrae. Oui. Qui scait jouer de la harpe, Bon joueur de harpe.
    \
        - hoc Scitum est, periculum ex aliis facere tibi quod ex vsu siet. Terent. C'est un mot qui a esté bien dict.
    \
        Quam scitum est, eiusmodi parare, etc. Terent. O que c'est une gentile chose, etc.
    \
        Scitum consilium. Plaut. Prudent.
    \
        Scitum est enim causam conferre in tempus, cum, etc. Cicero. C'est une gentille finesse, C'est sagement faict.
    \
        Scitus puer. Terent. Joli, Mignon, Beau, Bel enfant.

    Dictionarium latinogallicum > scitus

  • 14 espiritual

    es.pi.ri.tu.al
    [espiritu‘aw] adj spirituel. Pl: espirituais. o espiritual e o temporal le spirituel et le temporel. os valores espirituais de um povo les valeurs spirituelles d’un peuple.
    * * *
    [iʃpiri`twaw]
    Adjetivo
    (plural: - ais)
    spirituel(elle)
    * * *
    adjectivo
    spirituel

    Dicionário Português-Francês > espiritual

  • 15 spirituale

    spirituale I. agg.m./f. spirituel ( anche Rel): godimento spirituale plaisir spirituel; natura spirituale nature spirituelle; direttore spirituale directeur spirituel; guida spirituale guide spiritual; potere spirituale e temporale pouvoir spirituel et temporel. II. s.m. ( Rel) au XIIIe siècle, frère appartenant à un ordre mineur qui suivait très strictement la règle de saint François d'Assise.

    Dizionario Italiano-Francese > spirituale

  • 16 духовен

    прил 1. spirituel, elle; intellectuel, elle; духовна храна nourriture spirituelle; culturel m; духовен живот vie spirituelle; vie intellectuelle; духовни връзки liens spirituels; 2. spirituel, elle, religieux, euse; moral, e, aux; clérical, e, aux; ecclésiastique; духовна семинария séminaire m; духовна власт pouvoir spirituel; духовен глава chef spirituel (religieux); духовно лице ecclésiastique m.

    Български-френски речник > духовен

  • 17 geestig

    bijvoeglijk naamwoord spirituel 〈v.: spirituelle〉; bijwoord spirituellement
    voorbeelden:
    1   om haar mond speelde een geestig lachje un sourire malicieux se dessinait sur ses lèvres
         een geestig man un homme d'esprit
         een geestig schrijver un écrivain spirituel
         ironisch wat ben je weer geestig! tu te crois spirituel, hein!
         het verhaal is geestig bedacht le récit a été conçu avec beaucoup d'esprit
         iets geestig vertellen raconter qc. spirituellement
         geestig zijn avoir de l'esprit
         niet erg geestig zijn ne pas être très drôle

    Deens-Russisch woordenboek > geestig

  • 18 spiritual

    spiritual ['spɪrɪtʃʊəl]
    a very spiritual man un homme d'une grande spiritualité;
    a spiritual heir un successeur spirituel;
    China is her spiritual home elle se sent chez elle en Chine;
    his spiritual home is probably 18th century Holland c'est probablement dans la Hollande du XVIIIème siècle qu'il se sentirait le plus à l'aise
    (b) (religious, sacred) religieux, sacré
    2 noun
    (song) (negro) spiritual m
    ►► spiritual adviser conseiller(ère) m,f spirituel(elle);
    spiritual life vie f spirituelle

    Un panorama unique de l'anglais et du français > spiritual

  • 19 hengellinen

    adj
    spirituel
    xxx
    spirituel
    spirituel m, f: -elle

    Suomi-ranska sanakirja > hengellinen

  • 20 argutus

    [st1]1 [-] argūtus, a, um: a - en parl. du son pénétrant, bruyant, strident, perçant; sonore, clair, harmonieux. b - en parl. des odeurs, des saveurs pénétrant, âcre, aigre, subtil. c - pointu, fin. d - distinct, clair, explicite, significatif, expressif, détaillé. e - pénétrant, fin, ingénieux, spirituel, subtil. g - astucieux, rusé, roublard, retors.    - argutius nihil, Cic.: rien de plus ingénieux.    - argutissimae litterae, Cic.: lettres pleines de détails.    - arguti oculi, Ov.: yeux expressifs. [st1]2 [-] argūtus, a, um: part. passé de arguo.
    * * *
    [st1]1 [-] argūtus, a, um: a - en parl. du son pénétrant, bruyant, strident, perçant; sonore, clair, harmonieux. b - en parl. des odeurs, des saveurs pénétrant, âcre, aigre, subtil. c - pointu, fin. d - distinct, clair, explicite, significatif, expressif, détaillé. e - pénétrant, fin, ingénieux, spirituel, subtil. g - astucieux, rusé, roublard, retors.    - argutius nihil, Cic.: rien de plus ingénieux.    - argutissimae litterae, Cic.: lettres pleines de détails.    - arguti oculi, Ov.: yeux expressifs. [st1]2 [-] argūtus, a, um: part. passé de arguo.
    * * *
    I.
        Argutus, pen. prod. Participium. Plaut. Accusé, Reprins.
    II.
        Argutus, Adiectiuum nomen. Subtil, Ingenieux, Agu.
    \
        Acumen argutum. Horat. Esprit subtil, Ingenieuse subtilité.
    \
        Literae quam argutissimae. Cic. Qui dient tout au long et par le menu.
    \
        Manus arguta Cic. Qui faict des gestes.
    \
        Meretrix arguta. Horat. Fine et affetee.
    \
        Oculi arguti. Cic. Qui jectent beaucoup d'oeillades, Trop remuans.
    \
        Sedulitas arguta. Caelius ad Ciceronem. Trop affectee, Trop diligente et curieuse.
    \
        Argutus. Resonnant, Bruyant.
    \
        Calo argutus. Horat. Subtil.
    \
        Forum argutum. Ouid. Où on faict grand bruit.
    \
        Ilex arguta. Virgil. En laquelle les oiseaulx font grand bruit.
    \
        Serra arguta. Virgil. Qui meine bruit.
    \
        Valles argutae. Columel. Resonnantes.
    \
        Argutus. Virgil. Maigre.

    Dictionarium latinogallicum > argutus

См. также в других словарях:

  • spirituel — Spirituel …   Thresor de la langue françoyse

  • spirituel — spirituel, elle [ spiritɥɛl ] adj. • déb. XIIIe; spiritiel Xe; lat. ecclés. spirit(u)alis I ♦ 1 ♦ Philos. Qui est esprit, de l ordre de l esprit considéré comme un principe indépendant. ⇒ immatériel, incorporel. L âme conçue comme réalité… …   Encyclopédie Universelle

  • spirituel — spirituel, elle (spi ri tu èl, è l ) adj. 1°   Qui est esprit, qui n s pas de corps. Les anges sont des substances spirituelles. •   L ennuyeuse chose que d être si peu spirituelle, que de ne pouvoir faire un pas sans son corps !, SÉV. 14 août… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • spirituel — Spirituel, [spiritu]elle. Incorporel. adj. Qui est esprit. Les Anges sont des substances spirituelles. Il signifie aussi, Qui a de l esprit, & se dit des personnes & des choses. Un homme fort spirituel. une femme bien spirituelle. une responce,… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • spirituel — [spē rē tü el′] adj. [Fr: see SPIRITUAL] having or showing a refined nature or, esp., a quick, graceful wit or mind …   English World dictionary

  • SPIRITUEL — ELLE. adj. Incorporel, qui est esprit. Les anges sont des substances spirituelles. SPIRITUEL, signifie aussi, Qui a de l esprit. Un homme fort spirituel. Une femme très spirituelle.   Il signifie, en parlant Des choses, Ingénieux, où il y a de l… …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)

  • Spirituel — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Sur les autres projets Wikimedia : « Spirituel », sur le Wiktionnaire (dictionnaire universel) Le mot spirituel (du latin spiritualis, de… …   Wikipédia en Français

  • spirituel — or spirituelle adjective Etymology: spirituel from French, literally, spiritual; spirituelle from French, feminine of spirituel Date: 1673 having or marked by a refined and especially sprightly or witty nature …   New Collegiate Dictionary

  • spirituel — adj. (also spirituelle) (of the mind) refined and yet spirited; witty. Etymology: F spirituel, fem. elle (as SPIRITUAL) …   Useful english dictionary

  • SPIRITUEL, ELLE — adj. Qui est incorporel, qui est esprit. Les anges sont des substances spirituelles. Dans le langage religieux, il signifie Qui a rapport à l’âme, à la conscience, par opposition à Sensuel, charnel. La vie spirituelle. Des lectures spirituelles.… …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)

  • spirituel — /spir i chooh el /; Fr. /spee rddee tyuuel /, adj. 1. showing or having a refined and graceful mind or wit. 2. light and airy in movement; ethereal. Also, spirituelle. [1665 75; < F: lit., SPIRITUAL] * * * …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»