-
1 Velella spirans
ENG by-the-wind-sailorNLD bezaantje, zeiler-voor-de-windGER SegelqualleFRA velelle -
2 spiro
spīro, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [etym. dub.].I. A.Lit.1.In gen. (only poet. and in postAug. prose):2.freta circum Fervescunt graviter spirantibus incita flabris,
Lucr. 6, 428; Ov. M. 7, 532:obturatis, quā spiraturus est ventus, cavernis,
Plin. 8, 38, 58, § 138:emicat ex oculis, spiratque e pectore flamma,
breathes forth, bursts forth, Ov. M. 8, 356:aequatae spirant aurae,
Verg. A. 5, 844:graviter spirantis copia thymbrae,
strongscented, Verg. G. 4, 31; cf.:semper odoratis spirabunt floribus arae,
Stat. S. 3, 3, 211:seu spirent cinnama surdum,
emit a slight fragrance, Pers. 6, 35:quā vada non spirant, nec fracta remurmurat unda,
roar, rage, Verg. A. 10, 291; cf.:fervet fretis spirantibus aequor,
boiling up, foaming, id. G. 1, 327.—In partic., to breathe, draw breath, respire (the class. signif. of the word; cf.b.anhelo): cum spirantes mixtas hinc ducimus auras,
Lucr. 6, 1129:quae deseri a me, dum quidem spirare potero, nefas judico,
Cic. N. D. 3, 40, 94:ne spirare quidem sine metu possunt,
id. Rosc. Am. 23, 65; id. Q. Fr. 1, 3, 1:vehementer et crebro spirare,
Cels. 2, 4:querulum spirat,
breathes plaintively, Mart. 2, 26, 1.—Transf.(α).Like the Engl. to breathe, = to live, be alive (usu. in the part. pres.):* (β).sunt qui ab eo (Clodio) spirante forum putent potuisse defendi, cujus non restiterit cadaveri curia (corresp. to vivus),
Cic. Mil. 33, 91:ut in vivi etiam et spirantis capite bustum imponeret,
id. Dom. 52, 134; cf.:margarita viva ac spirantia saxis avelli,
Tac. Agr. 12 fin.:Catilina inter hostium cadavera repertus est, paululum etiam spirans,
Sall. C. 61, 4:spirantia consulit exta,
still panting, Verg. A. 4, 64:artus,
Luc. 3, 732:corpora,
id. 1, 363:non sunt ausi admovere (corpori), velut spiranti, manus,
Curt. 10, 10, 13; Sil. 2, 430; cf. in verb. finit.:spirant venae corque adhuc paviduin salit,
Sen. Thyest. 756.—Of aspirated letters:B.quibus (litteris) nullae apud eos dulcius spirant,
sound, Quint. 12, 10, 27.—Trop.1.(Acc. to I. A. 1.) To be favorable, to favor (the fig. taken from a favorable wind):2.quod si tam facilis spiraret Cynthia nobis,
Prop. 2, 24 (3, 18), 5:di maris et terrae... spirate secundi,
Verg. A. 3, 529.—(Acc. to I. A. 2.) To breathe, live, be alive:3.videtur Laelii mens spirare etiam in scriptis, Galbae autem vis occidisse,
Cic. Brut. 24, 94; cf.:spirat adhuc amor Vivuntque calores Aeoliae puellae,
Hor. C. 4, 9, 10.—Of life-like representations by painting, sculpture, etc.:excudent alii spirantia mollius aera,
Verg. A. 6, 847:Parii lapidis spirantia signa,
id. G. 3, 34:spirat et arguta picta tabella manu,
Mart. 7, 84, 2; 11, 10, 7.—To be poetically inspired, to have the lyric spirit:4.quod spiro, et placeo, si placeo, tuum est,
Hor. C. 4, 3, 24 (Orell. ad loc.).—Spirare alte, altius, to be puffed up, proud, or arrogant, Flor. 2, 2, 27:II. A.Eusebium alte spirantem addixere poenae,
Amm. 22, 3, 12.—Lit.:B.Diomedis equi spirantes naribus ignem,
Lucr. 5, 29:flammam spirantes ore Chimaerae,
id. 2, 705; so,flammas spirantes boves,
Liv. 22, 17:flamina,
Ov. F. 4, 18:Zephyros spirare secundos,
Verg. A. 4, 562:tenuem animam,
to breathe feebly, Val. Fl. 4, 436:ambrosiaeque comae divinum vertice odorem Spiravere,
exhaled, Verg. A. 1, 404; Claud. Rapt. Pros. 2, 81.—Trop., to breathe forth, exhale:2.pinguia Poppaeana,
Juv. 6, 466:mendacia,
id. 7, 111:ut vidit vastos telluris hiatus Divinam spirare fidem (i. e. oracula),
Luc. 5, 83.—To breathe into:3.ficto Corpori animam,
Lact. 2, 11, 3.—Transf., like the Engl. to breathe, i. e. to be full of; to show, express, manifest; to design, intend a thing ( poet. and in post-Aug. prose): tantum spirantes aequo certamine bellum. [p. 1744] Lucr. 5, 392:mollem spirare quietem,
Prop. 1, 3, 7:quae spirabat amores,
Hor. C. 4, 13, 19:inquietum hominem et tribunatum etiam nunc spirantem,
Liv. 3, 46:fratris facta spirans,
imitating, Sil. 15, 411; cf.:fratrem spirat in armis,
id. 3, 740:spirantes proelia dira effigies,
id. 17, 398.— Often with neutr. adj. used adverb.:magnum,
Prop. 2, 15 (3, 7), 53:majora,
Curt. 6, 9, 11:immane,
Verg. A. 7, 510:tragicum satis,
Hor. Ep. 2, 1, 166; cf. id. C. 4, 3, 24:quiddam indomitum,
Flor. 1, 22, 1:cruenta,
Amm. 16, 1, 5. -
3 etiam
etiam adv. (rarely conj.) [et + iam]. I. Of time, now too, yet, as yet, even yet, still, even now: incertus sum etiam quid sim facturus, T.: cum iste etiam cubaret, introductus est: Invalidus etiamque tremens, etiam inscius aevi, V.: quamdiu etiam, how much longer: non dico fortasse etiam quod sentio: cuius iam etiam nomen invitus audio, to this day.—Adding a fact or thought, and also, and furthermore, also, likewise, besides, and as well: Ad haec mala hoc mihi accedit etiam, T.: Unum etiam donis istis Adicias, V.: caret epulis, caret ergo etiam vinolentiā: quae forsitan alii quoque etiam fecerint: ut in pace semper, sic tum etiam in bello, then too: non modo auctoritates, sed etiam imperium.— II. Praegn., to introduce a stronger statement, and even, nay, even: quae omnes docti summa, quidam etiam sola bona esse dixerunt: satis armati fuerunt, etiam nullis armis datis: civitas improba antea non erat; etiam erat inimica improborum, nay, rather: Immo etiam, qui hoc occultari facilius credas dabo, T. — To heighten the force of a comparative, yet, still: an quid est etiam amplius? T.: dic etiam clarius: ad Alesiam magna inopia, multo etiam maior ad Avaricum, Cs.— III. Meton., in affirmation, certainly, granted, by all means, yes indeed, yes: Pa. Nil aliud dicam? Ba. etiam, T.: aut etiam, aut non respondere: An. Num quid subolet patri? Ge. nil etiam, nothing at all, T. — Now, what? pray?: Etiam caves, ne videat te aliquis? are you on your guard, pray? T.: is mihi etiam gloriabitur? etc., is he going to boast after this?—At once, forthwith, now: Vide etiam sodes, ut, etc., T.: etiam tu hinc abis? T.—In the phrase, etiam atque etiam, again and again, constantly, repeatedly, persistently: etiam atque etiam cogita, T.: etiam atque etiam argumenta cum argumentis comparare: promissa adfirmare, L.: adspice, H.— IV. With enclitic particles.—With dum, hitherto, even till now, still, even yet: neque etiam dum scit pater, T.: cum poteris igitur (veni), quoniam etiamdum abes.—With num, still, even yet: cum tristis hiemps etiamnum saxa Rumperet, V.— With nunc, yet, till now, still, even now, even to this time, even at this time: Etiam nunc hic stas? T.: vos cunctamini etiam nunc, quid faciatis? S.: dubitate etiam nunc, si potestis: homo tribunatum etiam nunc spirans, L.: nullo etiam nunc usu rei militaris percepto, till that time, Cs.: sparsis etiam nunc pellibus albo, V.—With si, even if, although, albeit: Etiam si dudum fuerat ambiguum, Nune non est, T.: ego etiamsi omnia dixero, nequaquam, etc.: etiam si lex faciat potestatem, tamen existiment, etc.—With tum, even then, even at the time, till that time, till then, still: etiam tum patrem in hominum numero putabat: etiamtum Agricola Britanniam obtinebat, Ta.: quod acres sint etiam tum, cum, etc., even at times when.—With tunc, even at that time, even yet: Hannibalem armis etiam tunc invictum voluptate vicit.* * *and also, besides, furthermore, in adition, as well; even, actually; yes/indeed; now too, as yet, still, even now; yet again; likewise; (paarticle); (et-iam) -
4 graviter
graviter adv. with comp. gravius, and sup. gravissimē [gravis], weightily, heavily, ponderously: tela ut gravius acciderent, Cs.: cecidi. O.—Of tone, deeply: sonare: sonat ungula cornu, V.— Vehemently, strongly, violently: crepuerunt fores, T.: ferire, V.: adflictae naves, Cs.—Fig., vehemently, violently, deeply, severely, harshly, unpleasantly, disagreeably, sadly: aegrotare: saucius: se volnerare, Cu.: gravissime terreri, Cs.: tibi iratus, T.: gravius hoc dolore exarsit, Cs.: cives gravissime dissentientes: tulit hoc, took to heart: cum casūs miseriarum graviter accipiuntur: illa gravius aestimare (i. e. graviora), Cs.: in illum dicere, T.: de viris gravissime decernitur, Cs.: agere: ut non gravius accepturi viderentur si, etc., sorrowfully, L.: se non graviter habere, to be not very ill: spirans, with poisonous breath, V.— With dignity, weightily, impressively, gravely, seriously, with propricty: his de rebus conqueri: de vobis illi gravissime iudicarunt, i. e. were greatly influenced by you, Cs.: res gestas narrare: locum tractare.* * *violently; deeply; severely; reluctantlyferre graviter -- to be vexed/upset
-
5 lēne
lēne adv. [lenis], softly, gently: spirans, O. -
6 immania
immānis ( inm-), e, adj. [i. e. in- and old Lat. mānus=bonus; kindr. with Sanscr. ma=metior, to measure; Lat. mānes, good spirits], monstrous in size, enormous, immense, huge, vast (class.).I.Lit. (usually of inanim. and abstr. things):II.corporum magnitudo,
Caes. B. G. 4, 1, 9; cf.:simulacra immani magnitudine,
id. ib. 6, 16, 4:immani corpore serpens,
Lucr. 5, 33; 3, 987:ingens immanisque praeda,
Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110:pecunia,
id. Rosc. Com. 8, 23:pocula,
id. Phil. 2, 25, 63:immania ponti Aequora,
Lucr. 4, 410:templa caeli,
id. 5, 521:antrum,
Verg. A. 6, 11; cf.:spelunca vasto hiatu,
id. ib. 6, 237:barathrum,
id. ib. 8, 245:tegumen leonis,
id. ib. 7, 666:telum,
id. ib. 11, 552 al.:magna atque immanis,
Lucr. 4, 1163:cete,
Verg. A. 5, 822:numerus annorum,
Varr. R. R. 3, 1, 3; cf.:exercitus,
Vell. 2, 51, 1:frequentia amicorum,
id. 2, 59 fin.:geminos immani pondere caestus,
Verg. A. 5, 401:vox,
Quint. 11, 3, 32:ambitus redit immanis: numquam fuit par,
Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 4:dissensio civitatis,
Vell. 2, 2, 1:studium loquendi,
Ov. M. 5, 678:avaritia,
Sall. J. 31, 12:vitium,
Hor. S. 2, 4, 76:soloecismus,
Gell. 15, 9, 3:impulsae praeceps inmane ruinae,
the vast crash, Juv. 10, 107.— Neutr. absol.: Immane quantum animi exarsere, Sall. H. Fragm. ap. Non. 127, 27 (2, 79 Dietsch); so,vino et lucernis Medus acinaces Immane quantum discrepat,
how exceedingly, wonderfully, Hor. C. 1, 27, 6:civilis lapsu equi prostratus immane quantum suis pavoris et hostibus alacritatis indidit,
Tac. H. 4, 34: quod matrimonium Aemiliano huic immane quanto fuit, App. Mag.;and in full: immane dictu est, quanti et quam multi ad Pompeium discesserint,
Sall. Orat. ad Caes. 1.—Trop., monstrous in character, frightful, inhuman, fierce, savage, wild (class.; syn.: ferus, immitis, barbarus, durus, saevus;1. 2. (α).opp. mansuetus, mitis): hostis in ceteris rebus nimis ferus et immanis,
Cic. Verr. 2, 2, 21, § 51; cf.:nulla gens tam fera, nemo omnium tam immanis, cujus, etc.,
id. Tusc. 1, 13, 30:ex feris et immanibus mites reddidit et mansuetos,
id. Inv. 1, 2, 2:ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros,
id. Rep. 2, 14:belua (with fera),
id. Ac. 2, 34, 108; id. N. D. 2, 64, 161;(with taetra),
id. Tusc. 4, 20, 45; cf.:immanis et vasta belua,
id. Rep. 2, 40:nihil ista immanius belua est,
id. ib. 3, 33:janitor aulae, Cerberus,
Hor. C. 3, 11, 15:ex hoc populo indomito, vel potius immani, etc.,
Cic. Rep. 1, 44:istius immanis atque importuna natura,
id. Verr. 2, 1, 3, § 8:immanis, intolerandus, vesanus,
Plaut. Trin. 4, 1, 7:immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum,
Cic. Font. 10, 21:tantum facinus, tam immane (patris occidendi),
id. Rosc. Am. 24, 68:coeptis effera Dido,
Verg. A. 4, 642:orae,
id. ib. 1, 616:Raeti,
Hor. C. 4, 14, 15:Agathyrsi,
Juv. 15, 125:Pyrrhus,
id. 14, 162.— Subst.: immānĭa, ium, n., frightful deeds or sayings:quamvis fabulosa et immania credebantur,
stories however fabulous and frightful, Tac. A. 4, 11:dira atque inmania pati,
Juv. 15, 104.— Comp.:scelere ante alios immanior omnes,
Verg. A. 1, 347.— Sup.:voluptatem immanissimus quisque acerrime sequitur,
Cic. Part. Or. 25, 90.—Hence, adv. in two forms, im-māne and immānĭter (not ante-Aug.).Form immane:(β).leo hians immane,
Verg. A. 10, 726:sonat fluctus per saxa,
id. G. 3, 239; cf.:fremant torrentes,
Claud. Cons. Mall. Theod. 237:spirans rapta securi,
Verg. A. 7, 510.—Form immaniter: leones per ea loca saevientes immaniter, Amm. 18, 7:b.perdite et immaniter vivere,
Aug. Conf. 10, 37.—Comp.:immanius efferascunt,
Amm. 18, 7. -
7 immanis
immānis ( inm-), e, adj. [i. e. in- and old Lat. mānus=bonus; kindr. with Sanscr. ma=metior, to measure; Lat. mānes, good spirits], monstrous in size, enormous, immense, huge, vast (class.).I.Lit. (usually of inanim. and abstr. things):II.corporum magnitudo,
Caes. B. G. 4, 1, 9; cf.:simulacra immani magnitudine,
id. ib. 6, 16, 4:immani corpore serpens,
Lucr. 5, 33; 3, 987:ingens immanisque praeda,
Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110:pecunia,
id. Rosc. Com. 8, 23:pocula,
id. Phil. 2, 25, 63:immania ponti Aequora,
Lucr. 4, 410:templa caeli,
id. 5, 521:antrum,
Verg. A. 6, 11; cf.:spelunca vasto hiatu,
id. ib. 6, 237:barathrum,
id. ib. 8, 245:tegumen leonis,
id. ib. 7, 666:telum,
id. ib. 11, 552 al.:magna atque immanis,
Lucr. 4, 1163:cete,
Verg. A. 5, 822:numerus annorum,
Varr. R. R. 3, 1, 3; cf.:exercitus,
Vell. 2, 51, 1:frequentia amicorum,
id. 2, 59 fin.:geminos immani pondere caestus,
Verg. A. 5, 401:vox,
Quint. 11, 3, 32:ambitus redit immanis: numquam fuit par,
Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 4:dissensio civitatis,
Vell. 2, 2, 1:studium loquendi,
Ov. M. 5, 678:avaritia,
Sall. J. 31, 12:vitium,
Hor. S. 2, 4, 76:soloecismus,
Gell. 15, 9, 3:impulsae praeceps inmane ruinae,
the vast crash, Juv. 10, 107.— Neutr. absol.: Immane quantum animi exarsere, Sall. H. Fragm. ap. Non. 127, 27 (2, 79 Dietsch); so,vino et lucernis Medus acinaces Immane quantum discrepat,
how exceedingly, wonderfully, Hor. C. 1, 27, 6:civilis lapsu equi prostratus immane quantum suis pavoris et hostibus alacritatis indidit,
Tac. H. 4, 34: quod matrimonium Aemiliano huic immane quanto fuit, App. Mag.;and in full: immane dictu est, quanti et quam multi ad Pompeium discesserint,
Sall. Orat. ad Caes. 1.—Trop., monstrous in character, frightful, inhuman, fierce, savage, wild (class.; syn.: ferus, immitis, barbarus, durus, saevus;1. 2. (α).opp. mansuetus, mitis): hostis in ceteris rebus nimis ferus et immanis,
Cic. Verr. 2, 2, 21, § 51; cf.:nulla gens tam fera, nemo omnium tam immanis, cujus, etc.,
id. Tusc. 1, 13, 30:ex feris et immanibus mites reddidit et mansuetos,
id. Inv. 1, 2, 2:ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros,
id. Rep. 2, 14:belua (with fera),
id. Ac. 2, 34, 108; id. N. D. 2, 64, 161;(with taetra),
id. Tusc. 4, 20, 45; cf.:immanis et vasta belua,
id. Rep. 2, 40:nihil ista immanius belua est,
id. ib. 3, 33:janitor aulae, Cerberus,
Hor. C. 3, 11, 15:ex hoc populo indomito, vel potius immani, etc.,
Cic. Rep. 1, 44:istius immanis atque importuna natura,
id. Verr. 2, 1, 3, § 8:immanis, intolerandus, vesanus,
Plaut. Trin. 4, 1, 7:immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum,
Cic. Font. 10, 21:tantum facinus, tam immane (patris occidendi),
id. Rosc. Am. 24, 68:coeptis effera Dido,
Verg. A. 4, 642:orae,
id. ib. 1, 616:Raeti,
Hor. C. 4, 14, 15:Agathyrsi,
Juv. 15, 125:Pyrrhus,
id. 14, 162.— Subst.: immānĭa, ium, n., frightful deeds or sayings:quamvis fabulosa et immania credebantur,
stories however fabulous and frightful, Tac. A. 4, 11:dira atque inmania pati,
Juv. 15, 104.— Comp.:scelere ante alios immanior omnes,
Verg. A. 1, 347.— Sup.:voluptatem immanissimus quisque acerrime sequitur,
Cic. Part. Or. 25, 90.—Hence, adv. in two forms, im-māne and immānĭter (not ante-Aug.).Form immane:(β).leo hians immane,
Verg. A. 10, 726:sonat fluctus per saxa,
id. G. 3, 239; cf.:fremant torrentes,
Claud. Cons. Mall. Theod. 237:spirans rapta securi,
Verg. A. 7, 510.—Form immaniter: leones per ea loca saevientes immaniter, Amm. 18, 7:b.perdite et immaniter vivere,
Aug. Conf. 10, 37.—Comp.:immanius efferascunt,
Amm. 18, 7. -
8 inmanis
immānis ( inm-), e, adj. [i. e. in- and old Lat. mānus=bonus; kindr. with Sanscr. ma=metior, to measure; Lat. mānes, good spirits], monstrous in size, enormous, immense, huge, vast (class.).I.Lit. (usually of inanim. and abstr. things):II.corporum magnitudo,
Caes. B. G. 4, 1, 9; cf.:simulacra immani magnitudine,
id. ib. 6, 16, 4:immani corpore serpens,
Lucr. 5, 33; 3, 987:ingens immanisque praeda,
Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110:pecunia,
id. Rosc. Com. 8, 23:pocula,
id. Phil. 2, 25, 63:immania ponti Aequora,
Lucr. 4, 410:templa caeli,
id. 5, 521:antrum,
Verg. A. 6, 11; cf.:spelunca vasto hiatu,
id. ib. 6, 237:barathrum,
id. ib. 8, 245:tegumen leonis,
id. ib. 7, 666:telum,
id. ib. 11, 552 al.:magna atque immanis,
Lucr. 4, 1163:cete,
Verg. A. 5, 822:numerus annorum,
Varr. R. R. 3, 1, 3; cf.:exercitus,
Vell. 2, 51, 1:frequentia amicorum,
id. 2, 59 fin.:geminos immani pondere caestus,
Verg. A. 5, 401:vox,
Quint. 11, 3, 32:ambitus redit immanis: numquam fuit par,
Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 4:dissensio civitatis,
Vell. 2, 2, 1:studium loquendi,
Ov. M. 5, 678:avaritia,
Sall. J. 31, 12:vitium,
Hor. S. 2, 4, 76:soloecismus,
Gell. 15, 9, 3:impulsae praeceps inmane ruinae,
the vast crash, Juv. 10, 107.— Neutr. absol.: Immane quantum animi exarsere, Sall. H. Fragm. ap. Non. 127, 27 (2, 79 Dietsch); so,vino et lucernis Medus acinaces Immane quantum discrepat,
how exceedingly, wonderfully, Hor. C. 1, 27, 6:civilis lapsu equi prostratus immane quantum suis pavoris et hostibus alacritatis indidit,
Tac. H. 4, 34: quod matrimonium Aemiliano huic immane quanto fuit, App. Mag.;and in full: immane dictu est, quanti et quam multi ad Pompeium discesserint,
Sall. Orat. ad Caes. 1.—Trop., monstrous in character, frightful, inhuman, fierce, savage, wild (class.; syn.: ferus, immitis, barbarus, durus, saevus;1. 2. (α).opp. mansuetus, mitis): hostis in ceteris rebus nimis ferus et immanis,
Cic. Verr. 2, 2, 21, § 51; cf.:nulla gens tam fera, nemo omnium tam immanis, cujus, etc.,
id. Tusc. 1, 13, 30:ex feris et immanibus mites reddidit et mansuetos,
id. Inv. 1, 2, 2:ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros,
id. Rep. 2, 14:belua (with fera),
id. Ac. 2, 34, 108; id. N. D. 2, 64, 161;(with taetra),
id. Tusc. 4, 20, 45; cf.:immanis et vasta belua,
id. Rep. 2, 40:nihil ista immanius belua est,
id. ib. 3, 33:janitor aulae, Cerberus,
Hor. C. 3, 11, 15:ex hoc populo indomito, vel potius immani, etc.,
Cic. Rep. 1, 44:istius immanis atque importuna natura,
id. Verr. 2, 1, 3, § 8:immanis, intolerandus, vesanus,
Plaut. Trin. 4, 1, 7:immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum,
Cic. Font. 10, 21:tantum facinus, tam immane (patris occidendi),
id. Rosc. Am. 24, 68:coeptis effera Dido,
Verg. A. 4, 642:orae,
id. ib. 1, 616:Raeti,
Hor. C. 4, 14, 15:Agathyrsi,
Juv. 15, 125:Pyrrhus,
id. 14, 162.— Subst.: immānĭa, ium, n., frightful deeds or sayings:quamvis fabulosa et immania credebantur,
stories however fabulous and frightful, Tac. A. 4, 11:dira atque inmania pati,
Juv. 15, 104.— Comp.:scelere ante alios immanior omnes,
Verg. A. 1, 347.— Sup.:voluptatem immanissimus quisque acerrime sequitur,
Cic. Part. Or. 25, 90.—Hence, adv. in two forms, im-māne and immānĭter (not ante-Aug.).Form immane:(β).leo hians immane,
Verg. A. 10, 726:sonat fluctus per saxa,
id. G. 3, 239; cf.:fremant torrentes,
Claud. Cons. Mall. Theod. 237:spirans rapta securi,
Verg. A. 7, 510.—Form immaniter: leones per ea loca saevientes immaniter, Amm. 18, 7:b.perdite et immaniter vivere,
Aug. Conf. 10, 37.—Comp.:immanius efferascunt,
Amm. 18, 7. -
9 paullulus
paulŭlus ( paull-), a, um, adj. dim. [1. paulus], very little, very small (most freq. in neutr. and adverb.):(β).pila,
Cato, R. R. 14, 2:pecunia,
Plaut. Bacch. 4, 8, 24:de paulo paululum hoc tibi dabo,
id. Curc. 1, 2, 31:da mihi paululum bibere,
Vulg. Gen. 24, 45; id. Judic. 4, 19:spatium,
Ter. Phorm. 4, 4, 21:via,
Liv. 8, 11:equi hominesque paululi et graciles,
id. 35, 11:admixto paululo sale,
Pall. 12, 22.—Subst.: paulŭ-lum, i, n., a little bit, a trifle. —With gen.:paululum praedae feci,
Plaut. Poen. 3, 6, 7:paululum pecuniae,
Ter. Hec. 3, 5, 56:obsoni,
id. And. 2, 2, 23:operae,
id. Eun. 2, 2, 50:morae,
Cic. Cat. 1, 4, 9.— Absol.:nihil aut admodum paululum,
Cic. N. D. 2, 46, 118:paululum ad beatam vitam deesse,
id. Tusc. 5, 8, 23.—Hence, in abl.: paululo, a little, somewhat:si nequeas paululo, at quanti queas,
Ter. Eun. 1, 1, 30: valeo, sicut soleo: paululo tamen etiam deterius quam soleo, Lucc. ap. Cic. Fam. 5, 14, 1.— Hence, adv.: paulŭlum, a little, a very little, somewhat:abscede paululum istuc,
Plaut. As. 5, 2, 75: concede istuc paululum;audin'?
Ter. Eun. 4, 4, 38:paululum opperirier si vis,
id. ib. 5, 2, 51:paululum respirare,
Cic. Quint. 16, 53:mente paululum inminutā,
Sall. J. 65, 1:spirans,
id. C. 61, 4:si paululum intermissa fuerit,
Quint. 1, 6, 8:paululum tempore nostro superiores,
id. 8, 3, 25. -
10 paululus
paulŭlus ( paull-), a, um, adj. dim. [1. paulus], very little, very small (most freq. in neutr. and adverb.):(β).pila,
Cato, R. R. 14, 2:pecunia,
Plaut. Bacch. 4, 8, 24:de paulo paululum hoc tibi dabo,
id. Curc. 1, 2, 31:da mihi paululum bibere,
Vulg. Gen. 24, 45; id. Judic. 4, 19:spatium,
Ter. Phorm. 4, 4, 21:via,
Liv. 8, 11:equi hominesque paululi et graciles,
id. 35, 11:admixto paululo sale,
Pall. 12, 22.—Subst.: paulŭ-lum, i, n., a little bit, a trifle. —With gen.:paululum praedae feci,
Plaut. Poen. 3, 6, 7:paululum pecuniae,
Ter. Hec. 3, 5, 56:obsoni,
id. And. 2, 2, 23:operae,
id. Eun. 2, 2, 50:morae,
Cic. Cat. 1, 4, 9.— Absol.:nihil aut admodum paululum,
Cic. N. D. 2, 46, 118:paululum ad beatam vitam deesse,
id. Tusc. 5, 8, 23.—Hence, in abl.: paululo, a little, somewhat:si nequeas paululo, at quanti queas,
Ter. Eun. 1, 1, 30: valeo, sicut soleo: paululo tamen etiam deterius quam soleo, Lucc. ap. Cic. Fam. 5, 14, 1.— Hence, adv.: paulŭlum, a little, a very little, somewhat:abscede paululum istuc,
Plaut. As. 5, 2, 75: concede istuc paululum;audin'?
Ter. Eun. 4, 4, 38:paululum opperirier si vis,
id. ib. 5, 2, 51:paululum respirare,
Cic. Quint. 16, 53:mente paululum inminutā,
Sall. J. 65, 1:spirans,
id. C. 61, 4:si paululum intermissa fuerit,
Quint. 1, 6, 8:paululum tempore nostro superiores,
id. 8, 3, 25.
См. также в других словарях:
Spirans — Konstriktiv; Frikativ; Engelaut; Spirant; Reibelaut * * * Spi|rans 〈m.; , rạn|ten; Phon.〉 = Reibelaut; oV Spirant [lat., Part. Präs. von spirare „hauchen, atmen“] * * * Spi|rans [ ʃp… , sp… ], die; … Universal-Lexikon
Spirans — Artikulationsarten Pulmonal egressive Laute Plosive Nasale Vibranten Taps Flaps Frikative Affrikaten Approximanten Laterale Nichtpulmonische Laute … Deutsch Wikipedia
Spirans — Spi|rans [ʃp..., sp...] die; , Spir’anten u. Spi|r’ant der; en, en <aus lat. spirans, Gen. spirantis, Part. Präs. von spirare »blasen, hauchen«> durch Reibung der ausströmenden Atemluft an Lippen, Zähnen od. dem Gaumen gebildeter Laut,… … Das große Fremdwörterbuch
Spirans — См. spirant … Пятиязычный словарь лингвистических терминов
Spirans — Spi|rans 〈f.; Gen.: , Pl.: rạn|ten; Phon.〉 = Spirant … Lexikalische Deutsches Wörterbuch
Spirans — Spi|rans [ ʃp... , auch sp... ], die; , ...rạnten, Spi|rạnt [ʃp..., auch sp...], der; en, en <lateinisch> (Sprachwissenschaft Reibelaut, Frikativlaut, z. B. f) … Die deutsche Rechtschreibung
Velella spirans — Velella spirans, s. Meeresfauna, S. 536 … Meyers Großes Konversations-Lexikon
actio vindictam spirans — A civil law action brought by the plaintiff to secure personal satisfaction … Ballentine's law dictionary
Zweite Lautverschiebung — Als „Deutsche Lautverschiebung” oder zweite Lautverschiebung (auch: Hochdeutsche oder Althochdeutsche Lautverschiebung) wird ein regelhafter Lautwandel im Bereich des Konsonantismus verstanden, der die hochdeutschen Dialekte entstehen ließ, die… … Deutsch Wikipedia
Spirant — Konstriktiv; Frikativ; Engelaut; Spirans; Reibelaut * * * Spi|rạnt 〈m. 16〉 = Spirans * * * Spi|rans [ ʃp… , sp… ], die; , Spirạnten, Spi|rạnt [ʃp…, sp…], der; … Universal-Lexikon
Reibelaut — Konstriktiv; Frikativ; Engelaut; Spirant; Spirans * * * Rei|be|laut 〈m. 1; Phon.〉 durch Verengung des Mundkanals hervorgebrachter Laut, f, v, w, ch, s, sch; Sy Frikativ, Spirans, 〈veraltet〉 Engelaut * * * Rei|be|laut, der (Sprachwiss.) … Universal-Lexikon