-
1 solito
sŏlĭto, āvi, 1, v. freq. n. [soleo], to be much accustomed or wont:Scipionem Africanum solitavisse in Capitolium ventitare,
Gell. 7, 1, 6. -
2 solito
solitare, solitavi, solitatus Vto make it one's constant habit to (w/INF); make a practice of; be accustomed -
3 solito
to be accustomed, to have the habit of, the make a practice of. -
4 soleo
sŏlĕo, ĭtus, 2 ( pres. solinunt, for solent, acc. to Fest. s. v. nequinunt, p. 162 Müll.; perf. solui, Cato and Enn. acc. to Varr. L.L. 9, § 107: soluerint, Cael. ap. Non. 509, 2: soluerat, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 872 P.; or H. 2, 55 Dietsch; no fut., v. Neue, Formenl. 2, 591; 609), v. n. [cf. suesco].I. (α).With inf. (so most freq.); act.:(β).qui mentiri solet, pejerare consuevit,
Cic. Rosc. Com. 16, 46:ruri crebro esse soleo,
Ter. Hec. 2, 1, 18:nihil ego in occulto agere soleo,
Plaut. Trin. 3, 2, 86:hi (servi) solent esse eris utibiles,
id. Most. 4, 1, 2; id. Capt. 3, 1, 23: nam vi depugnare sues stolidi soliti sunt, Enn. ap. Fest. p. 317 Müll. (Ann. v. 109 Vahl.): quaerunt in scirpo, soliti quod dicere, nodum, Enn. ap. Fest. p. 330 Müll. (Sat. v. 46 Vahl.):qui (paterā) Pterela potitare rex solitus est,
Plaut. Am. 1, 1, 105; 1, 1, 263:quā (consuetudine) solitus sum uti,
Cic. de Or. 1, 30, 135:soliti prandere,
Hor. S. 2, 3, 245:(cum Thucydides), id quod optimo cuique Athenis accidere solitum est, in exsilium pulsus esset,
Cic. de Or. 2, 13, 56 et saep.;often solitus eram = solebam,
Sall. C. 50, 1; id. J. 4, 7; Liv. 38, 1, 7 al.—With inf. pass.:(γ).majore operā ibi serviles nuptiae, quam liberales etiam, curari solent,
Plaut. Cas. prol. 74:verum illud verbum est, vulgo quod dici solet,
Ter. And. 2, 5, 15; cf. id. Heaut. 3, 2, 9:unde videri Danaum solitae naves,
Verg. A. 2, 462:ad haec illa dici solent,
Cic. Rep. 3, 16, 26:permirum mihi videri solet,
id. ib. 5, 5, 7:si (domus) alio domino solita est frequentari,
id. Off. 1, 39, 139:quod spernerentur ab iis a quibus essent coli soliti,
id. Sen. 3, 7:ut solet fieri,
Curt. 3, 8, 20; 4, 3, 7:ut fieri solet,
Lact. 1, 15, 2 et saep.—Without inf.:II.cave tu idem faxis, alii quod servi solent,
Plaut. As. 2, 1, 8:me dico ire, quo saturi solent,
id. Curc. 2, 3, 83:artior, quam solebat, somnus complexus est,
Cic. Rep. 6, 10, 10: Pl. Nugas garris. Cu. Soleo, Plaut. Curc. 5, 2, 6:ita ego soleo,
id. Men. 1, 2, 31:sic soleo,
Ter. Ad. 5, 7, 25; cf. id. Eun. 2, 2, 48:eodem pacto ut comici servi solent, Coniciam in collum pallium,
Plaut. Capt. 4, 1, 11:credo jam, ut solet, Jurgabit,
Ter. Ad. 1, 1, 54:agedum, ut soles,
id. Phorm. 5, 3, 1; cf.:ut solitus es,
Plaut. Trin. 3, 2, 25:cum audissem Antiochum, ut solebam,
Cic. Fin. 5, 1, 1:quod plerumque in atroci negotio solet,
Sall. C. 29, 2:quod prava ambitio solet,
id. J. 96, 3:ut solebat,
Amm. 16, 11, 15:cum quaedam in collibus, ut solet, controversia pastorum esset orta,
Cic. Clu. 59, 161; Sall. J. 15, 5; 25, 3; Curt. 4, 1, 24.—So often with Plautus in the part. pres.: Di. Mala femina es. As. Solens sum:ea est disciplina,
that's my way, Plaut. Truc. 1, 2, 29; cf. id. Am. 1, 1, 43:lubens fecero et solens,
id. Cas. 5, 1, 14:ego abscessi solens Paulum ab illis,
id. Ep. 2, 2, 53.—In partic., to have intercourse with, in mal. part. (rare): viris cum suis praedicant nos solere;Suas pellices esse aiunt,
Plaut. Cist. 1, 1, 38; Cat. 113, 1.—Hence, sŏlĭtus, a, um, P. a., in a passive sense (which one is used to, or which usually happens), wonted, accustomed, usual, habitual, ordinary (freq. since the Aug. per.; not in Cic. or Cæs.; cf. consuetus); absol.:solito membra levare toro,
Tib. 1, 1, 44:ad solitum rusticus ibit opus,
Ov. F. 4, 168:cunctantibus solita insolitaque alimenta deerant,
Tac. H. 4, 60:chori,
Prop. 1, 20, 46:locus,
Ov. M. 4, 83:torus,
Tib. 1, 1, 44:ars,
id. 1, 9, 66:artes,
Ov. M. 11, 242:virtus,
Verg. A. 11, 415:mos,
Ov. H. 21, 127; id. P. 3, 1, 165:honores,
Tac. A. 3, 5:inertia Germanorum,
id. G. 45:exercitationes,
Suet. Tib. 13 et saep.—With dat.:armamenta Liburnicis solita,
Tac. H. 5, 23; cf. in the foll. —Hence, subst.: sŏlĭtum, i, n., the customary, what is usual: hostibus gratiam habendam, [p. 1719] quod solitum quicquam liberae civitatis fieret (opp. res desueta), a usual thing in a free state, Liv. 3, 38, 9:proinde tona eloquio, solitum tibi!
according to your custom, Verg. A. 11, 383:ultra solitum,
Tac. A. 4, 64, 1.—In plur.:parentum neces aliaque solita regibus ausi,
Tac. H. 5, 8 fin.; cf.: praeter solita vitiosis magistratibus, Sall. Fragm. ap. Non. 314, 23:si quando aliquid ex solito variaret,
Vell. 2, 41, 3:nescio quā praeter solitum dulcedine laeti,
Verg. G. 1, 412; so,praeter solitum,
Hor. C. 1, 6, 20:supra solitum,
Sen. Ben. 6, 36, 1; and esp. freq. with a comparative in the abl. comp. solito:solito formosior Aesone natus,
more than usually handsome, Ov. M. 7, 84; so,solito uberior,
id. ib. 9, 105:blandior,
id. A. A. 2, 411:exactior,
Suet. Tib. 18:frequentiores,
id. ib. 37:velocius,
Ov. M. 14, 388:citius,
id. F. 5, 547:plus,
id. H. 15, 47; Liv. 24, 9:magis,
id. 25, 7. -
5 solitum
sŏlĕo, ĭtus, 2 ( pres. solinunt, for solent, acc. to Fest. s. v. nequinunt, p. 162 Müll.; perf. solui, Cato and Enn. acc. to Varr. L.L. 9, § 107: soluerint, Cael. ap. Non. 509, 2: soluerat, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 872 P.; or H. 2, 55 Dietsch; no fut., v. Neue, Formenl. 2, 591; 609), v. n. [cf. suesco].I. (α).With inf. (so most freq.); act.:(β).qui mentiri solet, pejerare consuevit,
Cic. Rosc. Com. 16, 46:ruri crebro esse soleo,
Ter. Hec. 2, 1, 18:nihil ego in occulto agere soleo,
Plaut. Trin. 3, 2, 86:hi (servi) solent esse eris utibiles,
id. Most. 4, 1, 2; id. Capt. 3, 1, 23: nam vi depugnare sues stolidi soliti sunt, Enn. ap. Fest. p. 317 Müll. (Ann. v. 109 Vahl.): quaerunt in scirpo, soliti quod dicere, nodum, Enn. ap. Fest. p. 330 Müll. (Sat. v. 46 Vahl.):qui (paterā) Pterela potitare rex solitus est,
Plaut. Am. 1, 1, 105; 1, 1, 263:quā (consuetudine) solitus sum uti,
Cic. de Or. 1, 30, 135:soliti prandere,
Hor. S. 2, 3, 245:(cum Thucydides), id quod optimo cuique Athenis accidere solitum est, in exsilium pulsus esset,
Cic. de Or. 2, 13, 56 et saep.;often solitus eram = solebam,
Sall. C. 50, 1; id. J. 4, 7; Liv. 38, 1, 7 al.—With inf. pass.:(γ).majore operā ibi serviles nuptiae, quam liberales etiam, curari solent,
Plaut. Cas. prol. 74:verum illud verbum est, vulgo quod dici solet,
Ter. And. 2, 5, 15; cf. id. Heaut. 3, 2, 9:unde videri Danaum solitae naves,
Verg. A. 2, 462:ad haec illa dici solent,
Cic. Rep. 3, 16, 26:permirum mihi videri solet,
id. ib. 5, 5, 7:si (domus) alio domino solita est frequentari,
id. Off. 1, 39, 139:quod spernerentur ab iis a quibus essent coli soliti,
id. Sen. 3, 7:ut solet fieri,
Curt. 3, 8, 20; 4, 3, 7:ut fieri solet,
Lact. 1, 15, 2 et saep.—Without inf.:II.cave tu idem faxis, alii quod servi solent,
Plaut. As. 2, 1, 8:me dico ire, quo saturi solent,
id. Curc. 2, 3, 83:artior, quam solebat, somnus complexus est,
Cic. Rep. 6, 10, 10: Pl. Nugas garris. Cu. Soleo, Plaut. Curc. 5, 2, 6:ita ego soleo,
id. Men. 1, 2, 31:sic soleo,
Ter. Ad. 5, 7, 25; cf. id. Eun. 2, 2, 48:eodem pacto ut comici servi solent, Coniciam in collum pallium,
Plaut. Capt. 4, 1, 11:credo jam, ut solet, Jurgabit,
Ter. Ad. 1, 1, 54:agedum, ut soles,
id. Phorm. 5, 3, 1; cf.:ut solitus es,
Plaut. Trin. 3, 2, 25:cum audissem Antiochum, ut solebam,
Cic. Fin. 5, 1, 1:quod plerumque in atroci negotio solet,
Sall. C. 29, 2:quod prava ambitio solet,
id. J. 96, 3:ut solebat,
Amm. 16, 11, 15:cum quaedam in collibus, ut solet, controversia pastorum esset orta,
Cic. Clu. 59, 161; Sall. J. 15, 5; 25, 3; Curt. 4, 1, 24.—So often with Plautus in the part. pres.: Di. Mala femina es. As. Solens sum:ea est disciplina,
that's my way, Plaut. Truc. 1, 2, 29; cf. id. Am. 1, 1, 43:lubens fecero et solens,
id. Cas. 5, 1, 14:ego abscessi solens Paulum ab illis,
id. Ep. 2, 2, 53.—In partic., to have intercourse with, in mal. part. (rare): viris cum suis praedicant nos solere;Suas pellices esse aiunt,
Plaut. Cist. 1, 1, 38; Cat. 113, 1.—Hence, sŏlĭtus, a, um, P. a., in a passive sense (which one is used to, or which usually happens), wonted, accustomed, usual, habitual, ordinary (freq. since the Aug. per.; not in Cic. or Cæs.; cf. consuetus); absol.:solito membra levare toro,
Tib. 1, 1, 44:ad solitum rusticus ibit opus,
Ov. F. 4, 168:cunctantibus solita insolitaque alimenta deerant,
Tac. H. 4, 60:chori,
Prop. 1, 20, 46:locus,
Ov. M. 4, 83:torus,
Tib. 1, 1, 44:ars,
id. 1, 9, 66:artes,
Ov. M. 11, 242:virtus,
Verg. A. 11, 415:mos,
Ov. H. 21, 127; id. P. 3, 1, 165:honores,
Tac. A. 3, 5:inertia Germanorum,
id. G. 45:exercitationes,
Suet. Tib. 13 et saep.—With dat.:armamenta Liburnicis solita,
Tac. H. 5, 23; cf. in the foll. —Hence, subst.: sŏlĭtum, i, n., the customary, what is usual: hostibus gratiam habendam, [p. 1719] quod solitum quicquam liberae civitatis fieret (opp. res desueta), a usual thing in a free state, Liv. 3, 38, 9:proinde tona eloquio, solitum tibi!
according to your custom, Verg. A. 11, 383:ultra solitum,
Tac. A. 4, 64, 1.—In plur.:parentum neces aliaque solita regibus ausi,
Tac. H. 5, 8 fin.; cf.: praeter solita vitiosis magistratibus, Sall. Fragm. ap. Non. 314, 23:si quando aliquid ex solito variaret,
Vell. 2, 41, 3:nescio quā praeter solitum dulcedine laeti,
Verg. G. 1, 412; so,praeter solitum,
Hor. C. 1, 6, 20:supra solitum,
Sen. Ben. 6, 36, 1; and esp. freq. with a comparative in the abl. comp. solito:solito formosior Aesone natus,
more than usually handsome, Ov. M. 7, 84; so,solito uberior,
id. ib. 9, 105:blandior,
id. A. A. 2, 411:exactior,
Suet. Tib. 18:frequentiores,
id. ib. 37:velocius,
Ov. M. 14, 388:citius,
id. F. 5, 547:plus,
id. H. 15, 47; Liv. 24, 9:magis,
id. 25, 7. -
6 solitum
solitum ī, n [P. n. of soleo], the customary, what is usual: quod solitum quicquam liberae civitatis fieret, i. e. something characteristic of a free state, L.: Proinde tona eloquio, solitum tibi! your custom, V.: Non praeter solitum leves, H.— Abl. with comp: solito formosior Aesone natus, uncommonly handsome, O.: Uberior solito, O.: sol rubere solito magis, L. -
7 magis
magis adv. comp. [1 MAC-], more, in a higher degree, more completely.—With adjj.: magis iuris consultus quam iustitiae: beatus, H.: vis magis necessaria recte ad vivendum: magis verum atque hoc responsum, T.—With advv.: magis aperte, T.: magis inpense, T.—With verbs: magis honorem tribuere quam salutem accipere, Cs.: tum magis id diceres, Fanni, si, etc.: quod magis vellem evenire (i. e. mallem), T.: magis Pugnas bibit volgus, is more eager for, H.: magis aedilis fieri non potuisset, better.—With abl: videntur omnes errasse, sed alius alio magis, in different degrees: alii aliis magis recusare, L.: quid philosophiā magis colendum?: quā fluvius solito magis inundaverat, L.: hac magis illam petere (i. e. quam hanc), H.: magis solito incauti, L.—In phrases, with negatives: ius apud eos non legibus magis quam naturā valebat, as much by natural disposition, etc., S.: nec magis dolo capi quam armis vinci posse, just as little, L.: domus erat non domino magis ornamento quam civitati, i. e. just as much to the city as to its owner: animus in morbo non magis est sanus quam corpus, i. e. is just as far from being sound: hoc non pro Lysone magis quam pro omnibus scribere, i. e. less than: hunc ego me Non magis esse velim, quam vivere, etc., H.—With abl. of difference: illud ad me, ac multo etiam magis ad vos, far more: quanto ille plura miscebat, tanto hic magis convalescebat: eoque magis, quod, etc.: hoc vero magis properare Varro, ut, etc., Cs.: aliud (malum) multo tremendum magis, V.: deus paulo magis adfabre factus: nihilo magis descendere, Cs.—With adv. of degree: nihilo minus... haud scio an magis etiam, even more: Tam magis illa fremens... Quam magis crudescunt pugnae (i. e. eo magis... quo magis), V.: magis magisque in dies, more and more, S.: cottidie magis magisque: de Graeciā cottidie magis et magis cogito.—Poet.: magis atque magis, V.— With more cause, more truly, with better reason, rather, in preference: magis ratione quam virtute vicisse, Cs.: timori magis quam religioni consulere, Cs.: amoris magis quam honoris gratiā: corpora magna magis quam firma, L.: Quae poscenti magis gaudeat eripi, H.: neque uti aeterni forent optavit; magis ut, etc., but rather, S.: forma Aut fuit aut visa est: sed fuit illa magis, O.: Non equidem invideo, Miror magis, V.: pernā magis Flagitat (stomachus) refici, H.—In the phrase, magis est, with quod or ut, there is better reason to, etc.: magis est quod gratuler tibi, quam quod te rogem, I have more reason to, etc.: magis est ut ipse moleste ferat, quam ut, etc., he has cause rather.* * *to greater extent, more nearly; rather, instead; more; (forms COMP of an ADJ) -
8 (adfluenter)
(adfluenter) adv. [adfluens], lavishly, abundantly; only comp: adfluentius haurire: vivere, N.: adfluentius solito convivium inire, Ta. -
9 in-undō
in-undō āvī, ātus, āre, to overflow, inundate: quā fluvius solito magis inundaverat, L.: hanc (terram) inundet aqua: agros, L.: cuius mihi sanguis inundet Guttur, O.: sanguine fossas, V.—Of a throng, to spread, overrun: inundant Troes, cover (the plain), V.: multitudo inundaverat campos, Cu. -
10 līmes
līmes itis, m [2 LAC-], a path, passage, road, way, track: eo limite signa extulerunt, L.: lato te limite ducam, V.: acclivis, O.: transversi, by-roads, L.: Appiae, the line of the Appian way, L.: solito dum flumina currant Limite, channel, O.: trahens spatioso limite crinem Stella, track, O.: Sectus in obliquo est lato curvamine limes, the zodiac, O.— A boundary, limit, land-mark (between two fields or estates): partiri limite campum, V.: effodit medio de limite saxum, Iu.: certi, H.— A fortified boundary-line, boundary-wall: limite acto, Ta.— Fig., a boundary, limit: angustus mundi, Iu.— A way, path: quasi limes ad caeli aditum: idem limes agendus erit, i. e. the same means, O.* * *path, track; limit; strip of uncultivated ground marking boundary -
11 solitus
solitus adj. [P. of soleo], wonted, accustomed, usual, habitual, ordinary, common: opus, O.: artes, O.: solito matrum de more locuta est, V.: Germanorum inertia, Ta.* * *solita, solitum ADJusual, customary -
12 blandum
blandus, a, um, adj. [for mlandus; akin to meilichos, mollis, mulier; Goth. milds; Engl. mild], of a smooth tongue, flattering, fawning, caressing (class and very freq.).I.Lit.:b.blanda es parum,
Plaut. Cas. 3, 3, 21:nemini credo qui large blandu'st dives pauperi,
id. Aul. 2, 2, 19:ut unus omnium homo te vivat numquam quisquam blandior,
Ter. Hec. 5, 4, 21:scis me minime esse blandum,
Cic. Att. 12, 5, 4:unum te puto minus blandum esse quam me,
id. ib. 12, 3, 1:blandum amicum a vero secernere,
id. Lael. 25, 95:(Alcibiades) affabilis, blandus, temporibus callidissime inserviens,
Nep. Alcib. 1, 3:an blandiores (mulieres) in publico quam in privato et alienis quam vestris estis?
Liv. 34, 2, 10:tum neque subjectus solito nec blandior esto,
Ov. A. A. 2, 411:canes,
Verg. G. 3, 496:catulorum blanda propago,
Lucr. 4, 999; Nemes. Cyneg. 215; 230:columba,
Ov. Am. 2, 6, 56:tigres,
Claud. IV. Cons. Hon. 604; Quint. 9, 4, 133; 11, 1, 30; 11, 3, 72 al.—Poet. constr.(α).With gen.:(β).precum,
Stat. Achill. 2, 237.—With acc.:(γ).genas vocemque,
Stat. Th. 9, 155.—With inf.:(δ).blandum et auritas fidibus canoris Ducere quercus,
Hor. C. 1, 12, 11; Stat. Th. 5, 456. —With abl.:II.chorus implorat..doctā prece blandus ( = blande supplicans dis carmine quod poëta eum docuit. Orell. ad loc.),
Hor. Ep. 2, 1, 135.—Trop. (mostly of things).A.Flattering, pleasant, agreeable, enticing, alluring, charming, seductive (cf. blandior, II. B.; blanditia, II.): blandā voce vocare, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 51 Vahl.):2.ne blandā aut supplici oratione fallamur,
Cic. Phil. 7, 9, 26; Lucr. 6, 1245:voces,
Verg. A. 1, 670; Cat. 64, 139:preces,
Tib. 3, 6, 46; Hor. C. 4, 1, 8; id. A. P. 395; Ov. M. 10, 642:querelae,
Tib. 3, 4, 75:laudes,
Verg. G. 3, 185:verba,
Ov. M. 2, 575; 6, 360:dicta,
id. ib. 3, 375;9, 156: os,
id. ib. 13, 555: pectus, Afran. ap. Non. p. 515.—So, voluptas, Lucr. 2, 966; 4, 1081; 4, 1259; 5, 179; Cic. Tusc. 4, 3, 6:amor,
Lucr. 1, 20; Ov. Tr. 1, 3, 49:Veneris blandis sub armis,
Prop. 4 (5), 1, 137:amaracini liquor,
Lucr. 2, 847:tura,
Tib. 3, 3, 2:manus,
Hor. C. 3, 23, 18; cf. Ov. M. 2, 691:aquae,
id. ib. 4, 344:caudae,
id. ib. 14, 258 al.:otium consuetudine in dies blandius,
Liv. 23, 18, 12:blandiores suci,
Plin. 12, 1, 2, § 4; Suet. Tib. 27:blandissima litora, Baiae,
Stat. S. 3, 5, 96; Plin. 9, 8, 9, § 32:actio,
Quint. 7, 4, 27: ministerium, Cod. Th. 10, 10, 12, § 1.— With dat.:et blandae superūm mortalibus irae,
Stat. Th. 10, 836:neque admittunt orationes sermonesve... jucunda dictu aut legentibus blanda,
Plin. 1, prooem. § 12.—Of persons:B.filiolus,
Quint. 6, prooem. § 8; cf.: nam et voluptates, blandissimae dominae ( the most alluring mistresses), majores partes animi a virtute detorquent, Cic. Off. 2, 10, 37.—Persuading by caressing, persuasive:a.nunc experiemur, nostrum uter sit blandior,
Plaut. Cas. 2, 3, 56. —Hence, adv., in three forms, soothingly, flatteringly, courteously, etc.Anteclass. form blandĭter, Plaut. As. 1, 3, 69; id. Ps. 5, 2, 3; Titin. ap. Non. p. 210, 6 (also id. ib. p. 256, 15), and ap. Prisc. p. 1010 P.—b.Class. form blandē, Plaut. Am. 1, 3, 9:* c.compellare hominem,
id. Poen. 3, 3, 72:me adpellare,
id. Truc. 1, 2, 61:adloqui,
Ter. Phorm. 2, 1, 22:dicere,
id. Ad. 5, 4, 24; cf.:blande, leniter, dulciter dicere,
Quint. 12, 10, 71;and blande ac benedice,
Plaut. As. 1, 3, 54:rogare,
Cic. Rosc. Com. 16, 49:excepti hospitio ab Tullo blande ac benigne,
Liv. 1, 22, 5:quaerere,
Suet. Calig. 32:linguā lambere,
Lucr. 5, 1066:et satiati agni ludunt blandeque coruscant,
id. 2, 320:colere fructus,
to treat carefully, gently, id. 5, 1368 (cf. blandimentum, II. B.):flectere cardinem sonantem,
softly, carefully, Quint. Decl. 1, 13 al. — Comp.:blandius petere,
Cic. de Or. 1, 24, 112: ad aurem invocabat, Cael. ap. Quint. 4, 2, 124:moderere fidem,
Hor. C. 1, 24, 13 al. — Sup.:blandissime appellat hominem,
Cic. Clu. 26, 72.—blandum = blande:ridere,
Petr. 127, 1. -
13 blandus
blandus, a, um, adj. [for mlandus; akin to meilichos, mollis, mulier; Goth. milds; Engl. mild], of a smooth tongue, flattering, fawning, caressing (class and very freq.).I.Lit.:b.blanda es parum,
Plaut. Cas. 3, 3, 21:nemini credo qui large blandu'st dives pauperi,
id. Aul. 2, 2, 19:ut unus omnium homo te vivat numquam quisquam blandior,
Ter. Hec. 5, 4, 21:scis me minime esse blandum,
Cic. Att. 12, 5, 4:unum te puto minus blandum esse quam me,
id. ib. 12, 3, 1:blandum amicum a vero secernere,
id. Lael. 25, 95:(Alcibiades) affabilis, blandus, temporibus callidissime inserviens,
Nep. Alcib. 1, 3:an blandiores (mulieres) in publico quam in privato et alienis quam vestris estis?
Liv. 34, 2, 10:tum neque subjectus solito nec blandior esto,
Ov. A. A. 2, 411:canes,
Verg. G. 3, 496:catulorum blanda propago,
Lucr. 4, 999; Nemes. Cyneg. 215; 230:columba,
Ov. Am. 2, 6, 56:tigres,
Claud. IV. Cons. Hon. 604; Quint. 9, 4, 133; 11, 1, 30; 11, 3, 72 al.—Poet. constr.(α).With gen.:(β).precum,
Stat. Achill. 2, 237.—With acc.:(γ).genas vocemque,
Stat. Th. 9, 155.—With inf.:(δ).blandum et auritas fidibus canoris Ducere quercus,
Hor. C. 1, 12, 11; Stat. Th. 5, 456. —With abl.:II.chorus implorat..doctā prece blandus ( = blande supplicans dis carmine quod poëta eum docuit. Orell. ad loc.),
Hor. Ep. 2, 1, 135.—Trop. (mostly of things).A.Flattering, pleasant, agreeable, enticing, alluring, charming, seductive (cf. blandior, II. B.; blanditia, II.): blandā voce vocare, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 51 Vahl.):2.ne blandā aut supplici oratione fallamur,
Cic. Phil. 7, 9, 26; Lucr. 6, 1245:voces,
Verg. A. 1, 670; Cat. 64, 139:preces,
Tib. 3, 6, 46; Hor. C. 4, 1, 8; id. A. P. 395; Ov. M. 10, 642:querelae,
Tib. 3, 4, 75:laudes,
Verg. G. 3, 185:verba,
Ov. M. 2, 575; 6, 360:dicta,
id. ib. 3, 375;9, 156: os,
id. ib. 13, 555: pectus, Afran. ap. Non. p. 515.—So, voluptas, Lucr. 2, 966; 4, 1081; 4, 1259; 5, 179; Cic. Tusc. 4, 3, 6:amor,
Lucr. 1, 20; Ov. Tr. 1, 3, 49:Veneris blandis sub armis,
Prop. 4 (5), 1, 137:amaracini liquor,
Lucr. 2, 847:tura,
Tib. 3, 3, 2:manus,
Hor. C. 3, 23, 18; cf. Ov. M. 2, 691:aquae,
id. ib. 4, 344:caudae,
id. ib. 14, 258 al.:otium consuetudine in dies blandius,
Liv. 23, 18, 12:blandiores suci,
Plin. 12, 1, 2, § 4; Suet. Tib. 27:blandissima litora, Baiae,
Stat. S. 3, 5, 96; Plin. 9, 8, 9, § 32:actio,
Quint. 7, 4, 27: ministerium, Cod. Th. 10, 10, 12, § 1.— With dat.:et blandae superūm mortalibus irae,
Stat. Th. 10, 836:neque admittunt orationes sermonesve... jucunda dictu aut legentibus blanda,
Plin. 1, prooem. § 12.—Of persons:B.filiolus,
Quint. 6, prooem. § 8; cf.: nam et voluptates, blandissimae dominae ( the most alluring mistresses), majores partes animi a virtute detorquent, Cic. Off. 2, 10, 37.—Persuading by caressing, persuasive:a.nunc experiemur, nostrum uter sit blandior,
Plaut. Cas. 2, 3, 56. —Hence, adv., in three forms, soothingly, flatteringly, courteously, etc.Anteclass. form blandĭter, Plaut. As. 1, 3, 69; id. Ps. 5, 2, 3; Titin. ap. Non. p. 210, 6 (also id. ib. p. 256, 15), and ap. Prisc. p. 1010 P.—b.Class. form blandē, Plaut. Am. 1, 3, 9:* c.compellare hominem,
id. Poen. 3, 3, 72:me adpellare,
id. Truc. 1, 2, 61:adloqui,
Ter. Phorm. 2, 1, 22:dicere,
id. Ad. 5, 4, 24; cf.:blande, leniter, dulciter dicere,
Quint. 12, 10, 71;and blande ac benedice,
Plaut. As. 1, 3, 54:rogare,
Cic. Rosc. Com. 16, 49:excepti hospitio ab Tullo blande ac benigne,
Liv. 1, 22, 5:quaerere,
Suet. Calig. 32:linguā lambere,
Lucr. 5, 1066:et satiati agni ludunt blandeque coruscant,
id. 2, 320:colere fructus,
to treat carefully, gently, id. 5, 1368 (cf. blandimentum, II. B.):flectere cardinem sonantem,
softly, carefully, Quint. Decl. 1, 13 al. — Comp.:blandius petere,
Cic. de Or. 1, 24, 112: ad aurem invocabat, Cael. ap. Quint. 4, 2, 124:moderere fidem,
Hor. C. 1, 24, 13 al. — Sup.:blandissime appellat hominem,
Cic. Clu. 26, 72.—blandum = blande:ridere,
Petr. 127, 1. -
14 conterreo
con-terrĕo, ŭi, ĭtum, 2, v. a., to terrify greatly, to frighten (not freq. before the Aug. per.; esp. freq. in Livy); constr. with abl. or absol.(α).With abl.: pectora vulgi metu, * Lucr. 2, 623: loquacitatem nostram vultu ipso aspectuque, * Cic. de Or. 1, 49, 214; cf. Verg. A. 3, 597:(β).cervum subito vocibus venantum,
Phaedr. 1, 12, 7:atrox ingenium eo facto (opp. accendere),
Liv. 3, 11, 9; cf.:animos eā re (opp. irritare),
id. 40, 39, 2:eos seditioso clamore,
id. 2, 39, 9:periculo,
id. 2, 12, 12:atrocitate poenae,
Suet. Dom. 11.—Without abl.:qui praeter Nioben unam conterruit omnes,
Ov. M. 6, 287:insolitos ejus tumultus equos,
Liv. 10, 28, 9:major solito apparatus praecipue conterruit Campanos, ne ab obsidione Capuae bellum ejus anni Romani inciperent,
id. 24, 12, 1; Suet. Ner. 6; 49 al. -
15 demoveo
dē-mŏvĕo (often confounded in MSS. and edd. with di-moveo, q. v.), mōvi, mōtum, 2, v. a., to move or turn away; to put away, remove (freq. and good prose).I.Lit.:II.demoveri et depelli de loco necesse est eum qui deiciatur... neminem statui detrusum, qui non adhibita vi manu demotus et actus praeceps intelligatur,
Cic. Caecin. 17, 49:ex sua sede,
id. Par. 1, 15; id. Leg. Agr. 2, 29, 81.—With abl. alone, id. Planc. 22, 53:hostes gradu,
to compel to give ground, Liv. 6, 32; cf.:sacra statu suo,
id. 9, 29 (al. dimovere); and without abl.: Pompeius vestri facti praejudicio demotus, forced to yield, * Caes. B. C. 2, 32, 2:flumen solito alveo,
Tac. A. 1, 79:Silanum Syria,
id. ib. 2, 43:Pallantem curā rerum,
id. ib. 13, 14:Burrum praefecturā,
id. ib. 13, 20 al.:non alteros demovisse, sed utrosque constituisse,
Cic. Sull. 21 fin.; Tac. A. 4, 60; 15, 65:eā (sc. matre) demotā,
thrust aside, put out of the way, id. ib. 14, 12:in insulas interdicto igni atque aqua demoti sunt,
id. ib. 6, 30.—Trop.:oculos ab alicujus oculis,
Ter. Ad. 2, 1, 16:formidine animum perterritum loco et certo de statu demovere,
Cic. Caecin. 15:aliquem de vera et certa sententia,
to divert, id. Verr. 1, 17 fin.:aliquem a causa alicujus,
id. Clu. 15, 44:odium a nobis ac nostris,
id. de Or. 2, 51, 208. -
16 ferio
fĕrĭo, īre (archaic FERINVNT for feriunt; acc. to Fest. s. v. nequinunt, p. 162, 24 Müll.; part. fut. feriturus, Serv. Verg. A. 7, 498. The perf. forms are supplied by percutio, v. Varr. L. L. 9, 55, § 98 Müll.), 4, v. a. [perh. Sanscr. dhūr-, injure, destroy; Lat. ferus, ferox; Gr. thêr; Aeol. phêr; cf. Gr. thourios, impetuous, thorein, to leap; and Lat. furere, furia, etc.], to strike, smite, beat, knock, cut, thrust, hit (class.; syn.: icio, percutio, verbero, vapulo, pulso, tundo, pavio).I.Lit.A.In gen.:2.fores,
to knock, Plaut. Men. 1, 2, 63; cf.parietem,
Cic. Cael. 24, 59:murum arietibus,
to batter, shake, Sall. J. 76, 6:pugiles adversarium,
Cic. Tusc. 2, 23 fin.: jacere telum, voluntatis est;ferire quem nolueris, fortunae,
to strike, id. Top. 17, 64:partem corporis sibi,
Lucr. 2, 441:frontem,
Cic. Att. 1, 1, 1:femur,
Quint. 11, 3, 123:pectora solito plangore,
Ov. M. 4, 554; cf.:calce feritur aselli,
id. F. 3, 755: uvas pede (rusticus), to stamp or tread, Tib. 2, 5, 85:feriri a serpente,
to be stung, Plin. 29, 4, 22, § 71; cf. Ov. Ib. 481:cetera (venenata animalia) singulos feriunt,
id. ib. 23:tabulam malleo,
Cels. 6, 7 fin.: stricto ferit retinacula ferro, cuts to pieces (shortly before:incidere funes),
Verg. A. 4, 580: certatim socii feriunt mare et aequora verrunt, strike, lash (in rowing), id. ib. 3, 290: ut frontem ferias, that you may beat your brow, i. e. be provoked, Cic. Att. 1, 1, 1.— Poet.:sublimi feriam sidera vertice,
hit, touch, Hor. C. 1, 1, 36; cf. in the foll. 2.— Absol.:pugno ferire vel calce,
Quint. 2, 8, 13; cf. Hor. S. 2, 7, 99:occursare capro, cornu ferit ille, caveto,
pushes, butts, Verg. E. 9, 25.—Of inanim. and abstr. subjects:B.principio omnibus a rebus, quascumque videmus, Perpetuo fluere ac mitti spargique necesse est Corpora, quae feriant oculos visumque lacessant,
strike, touch, Lucr. 6, 923:oculos (corpora, simulacra),
id. 4, 217; 257:oculorum acies (res),
id. 4, 691:speciem colore (res),
id. 4, 243; cf.:his spectris etiam si oculi possent feriri, etc.,
Cic. Fam. 15, 16, 2:feriuntque summos fulmina montes,
Hor. C. 2, 10, 11:nec semper feriet, quodcumque minabitur, arous,
id. A. P. 350; cf.:si fractus illabatur orbis, Impavidum ferient ruinae,
id. C. 3, 3, 8:nec levius tabulae laterum feriuntur ab undis, Quam, etc.,
Ov. Tr. 2, 47.— Poet.: ferientia terram corpora, smiting (in falling), Luc. 4, 786:sole fere radiis foriente cacumina primis,
hitting, touching, Ov. M. 7, 804:palla imos ferit alba pedes,
touches, reaches to, Val. Fl. 1, 385:ferit aethera clamor,
Verg. A. 5, 140:feriat dum maesta remotas Fama procul terras,
extends to, Luc. 5, 774.—In partic.1.To kill by striking, to give a deathblow, to slay, kill: hostem, Enn. ap. Cic. Balb. 22, 51 (Ann. v. 284 ed. Vahl.); Sall. C. 7, 6; 60, 4; id. J. 85, 33; cf.:b.aliquem securi feriri,
to be beheaded, Cic. Verr. 2, 1, 30, § 75:aliquem telo trabali,
Verg. A. 12, 295:retiarium (mirmillo),
Quint. 6, 3, 61:te (maritum),
Hor. C. 3, 11, 43:leonem atque alias feras primus aut in primis ferire,
Sall. J. 6, 1:aprum,
Ov. M. 3, 715.—Of the animals for sacrifice, to kill, slaughter; and hence, to offer, sacrifice:2.nos humilem feriemus agnam,
Hor. C. 2, 17, 32:vaccam Proserpinae,
Verg. A. 6, 251; cf. the form of oath in making a compact (when a swine was sacrificed): SI PRIOR DEFEXIT [p. 737] (populus Romanus) PVBLICO CONSILIO DOLO MALO, TV ILLO DIE IVPPITER, POPVLVM ROMANVM SIC FERITO, VT EGO HVNC PORCVM HIC HODIE FERIAM:TANTOQVE MAGIS FERITO, QVANTO MAGIS POTES POLLESQVE,
Liv. 1, 24, 8:Quid aut sponsoribus in foedere opus esset aut obsidibus, ubi precatione res transigitur? per quem populum fiat, quo minus legibus dictis stetur, ut eum ita Juppiter feriat, quemadmodum a Fetialibus porcus feriatur,
id. 9, 5, 3. (Cf. also:Jovis ante aram Stabant et caesā jungebant foedera porcă,
Verg. A. 8, 641).— Hence,Transf., foedus ferire, to make a compact, covenant, or treaty (in Hebrew in precisely the same manner,): accipe daque fidem, foedusque feri bene firmum, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 33 ed. Vahl.):3.is, quicum foedus feriri in Capitolio viderat,
Cic. Rab. Post. 3, 6:videret ut satis honestum foedus feriretur,
id. Inv. 2, 30, 92:amorum turpissimorum foedera ferire,
to form illicit connections, id. Cael. 14, 34:Tarchon jungit opes foedusque ferit,
Verg. A. 10, 154 al. —Of money, to strike, stamp, coin:II.asses sextantario pondere,
Plin. 33, 3, 13, § 44. Thus the designation of a triumvir monetalis is III. VIR. A. A. A. F. F., i. e. Triumvir auro argento aeri flando feriundo, Inscr. Orell. 569.Trop.A.In gen.:B.quae faciliora sunt philosophis, quo minus multa patent in eorum vita, quae fortuna feriat,
reaches, affects, Cic. Off. 1, 21, 73:accidit, ut ictu simili (i. e. morte propinqui) ferirer,
was struck with a similar blow, Quint. 6 praef. §3: verba palato,
to bring out, utter, speak, Hor. S. 2, 3, 274; cf.:sonat vox, ut feritur,
Quint. 11, 3, 61:feriunt animum (sententiae),
id. 12, 10, 48:ut omnis sensus in fine sermonis feriat aurem,
id. 8, 5, 13; cf. id. 9, 3, 4.— Absol.:binis aut ternis ferire verbis,
Cic. Or. 67, 226:videtur Chrysippus medium ferire voluisse,
i. e. to avoid extremes, id. Fat. 17, 39.—In partic., to cozen, cheat, gull, trick (mostly in vulg. lang.;C.not in Cic.): ubi illa pendentem ferit, jam amplius orat,
Plaut. Trin. 2, 1, 19; Ter. Ph. 1, 1, 13:cum ferit astutos comica moecha Getas,
Prop. 4 (5), 5, 44:austeros arte ferire viros,
id. 3, 3 (4, 2), 50.—To punish, inflict punishment: aliquem condemnatione centum librarum auri, Cod. 11, 11, 1. -
17 gladiola
glădĭŏlus, i, m. dim. [gladius].I.A small sword:B.lingulam veteres dixere gladiolum oblongum, in speciem linguae factum,
Gell. 10, 25, 3:gladiolo solito cinctus,
App. M. 2, p. 122; 3, p. 131.—In plur. heterocl. glădĭŏla:nec gladiola (quisquam ferat), atqui Messala dixit,
Quint. 1, 6, 42 (cf. gladius init.).—Glădĭŏlus, i, title of a comedy by Livius Andronicus, Fest. s. v. pedibus, p. 210 b. Müll.—II.[p. 816] The sword-lily, Plin. 21, 11, 38, § 65; 21, 17, 67, § 107 sq.; al. Pall. 1, 37. -
18 Gladiolus
glădĭŏlus, i, m. dim. [gladius].I.A small sword:B.lingulam veteres dixere gladiolum oblongum, in speciem linguae factum,
Gell. 10, 25, 3:gladiolo solito cinctus,
App. M. 2, p. 122; 3, p. 131.—In plur. heterocl. glădĭŏla:nec gladiola (quisquam ferat), atqui Messala dixit,
Quint. 1, 6, 42 (cf. gladius init.).—Glădĭŏlus, i, title of a comedy by Livius Andronicus, Fest. s. v. pedibus, p. 210 b. Müll.—II.[p. 816] The sword-lily, Plin. 21, 11, 38, § 65; 21, 17, 67, § 107 sq.; al. Pall. 1, 37. -
19 gladiolus
glădĭŏlus, i, m. dim. [gladius].I.A small sword:B.lingulam veteres dixere gladiolum oblongum, in speciem linguae factum,
Gell. 10, 25, 3:gladiolo solito cinctus,
App. M. 2, p. 122; 3, p. 131.—In plur. heterocl. glădĭŏla:nec gladiola (quisquam ferat), atqui Messala dixit,
Quint. 1, 6, 42 (cf. gladius init.).—Glădĭŏlus, i, title of a comedy by Livius Andronicus, Fest. s. v. pedibus, p. 210 b. Müll.—II.[p. 816] The sword-lily, Plin. 21, 11, 38, § 65; 21, 17, 67, § 107 sq.; al. Pall. 1, 37. -
20 grandis
grandis, e, adj. [cf. gradus; also Germ. gross; Engl. great], full-grown, large, great, full, abundant (class.; most freq. of things; for syn. cf.: magnus, ingens, amplus, procerus, vastus, enormis).I.Lit.A.In gen.:B.ita, quicquid (olerum) erat, grande erat,
Plaut. Cas. 5, 2, 35; cf.:ager novatus et iteratus, quo meliores fetus possit et grandiores edere,
Cic. de Or. 2, 30, 131:quae seges grandissima atque optima fuerit,
Varr. R. R. 1, 52; 1: farra, old poet. ap. Macr. S. 5, 20 fin.:frumenta,
Verg. A. 4, 405:hordea,
id. E. 5, 36:lilia,
id. ib. 10, 25:ilex,
Sall. J. 93, 4; cf.:et antiqua robora,
Quint. 10, 1, 88:grandissimum alicae genus,
Plin. 18, 11, 29, § 112:grandissimae olivae,
id. 15, 3, 4, § 15 et saep.:litterae (opp. minutae),
Plaut. Bacch. 4, 9, 68; cf.:epistola sane grandis,
Cic. Att. 13, 21, 1:sane grandes libri,
id. Rep. 3, 8:grandiores libri,
id. Att. 13, 13, 1:verbosa et grandis epistula,
Juv. 10, 71:erat incisum grandibus litteris,
Cic. Verr. 2, 4, 34, § 74:corpora,
Lucr. 6, 303:saxa,
id. 1, 289; Caes. B. G. 7, 23, 2; 7, 46, 3; cf.:cervi eminentes,
id. ib. 7, 72, 4:tumulus terrenus,
id. ib. 1, 43, 1:vas,
Cic. Verr. 2, 4, 21, § 47; cf.patella,
id. ib. §46: speculum,
Quint. 11, 3, 68:cothurni,
Hor. A. P. 80:lumina,
Ov. M. 5, 545; cf.membra,
id. ib. 10, 237:ossa,
id. ib. 9, 169:conchae,
Cic. N. D. 2, 48, 123:rhombi,
Hor. S. 2, 2, 95; cf.:opes grandiores,
Plin. 11, 16, 16, § 47:smaragdi,
Lucr. 4, 1126:divitiae,
id. 5, 1118; cf.:alicui grandem pecuniam credere,
Cic. Rab. Post. 2, 4:pecunia,
id. Verr. 1, 9, 24; id. Fam. 13, 61; Sall. C. 49, 3; Liv. 10, 46, 10; 27, 20, 7; 32, 40, 9; Suet. Aug. 12; id. Ner. 24; cf.faenus,
Cic. Fl. 21, 51:aes alienum,
Sall. C. 14, 2; 24, 3; Plin. 7, 38, 39, § 127; cf.also: donativum grandius solito,
Suet. Galb. 16:cenae,
Quint. 10, 1, 58; cf.convivium,
id. 11, 2, 12:amiculum grandi pondere,
Cic. N. D. 3, 34, 83; cf.:grande pondus argenti,
id. Caecin. 4, 12:grande onus exiguo formicas ore gerentes,
Ov. M. 7, 625:elementa,
bulky, massive, heavy, id. ib. 1, 29.—In neutr. as grandia ingrediens, advancing with great strides: makra bibas, Gell. 9, 11, 5:grandia incedens,
Amm. 22, 14.—Of persons, grown up, big, tall; and more freq. pregn., advanced in years, aged, old; also with natu or aevo.(α).Absol.:(β).an sedere oportuit domi virginem tam grandem,
Ter. Ad. 4, 5, 39:videras grandis jam puer bello Italico, etc.,
Cic. Pis. 36, 87:nobilis ut grandi cecinit Centaurus alumno (i. e. Achilli),
Hor. Epod. 13, 11:(Q. Maximus) et bella gerebat ut adolescens, cum plane grandis esset, etc.,
Cic. de Sen. 4, 10; cf. Lucr. 2, 1164:legibus annalibus cum grandiorem aetatem ad consulatum constituebant, adolescentiae temeritatem verebantur, etc. (shortly after: progressus aetatis),
a more advanced age, Cic. Phil. 5, 17, 47; so,grandior aetas,
Ov. M. 6, 28; 7, 665:quandoquidem grandi cibus aevo denique defit,
Lucr. 2, 1141:metuens virgae jam grandis Achilles cantabat,
Juv. 7, 210.—With natu or aevo:II.non admodum grandis natu, sed tamen jam aetate provectus,
Cic. de Sen. 4, 10; so,grandis natu,
id. Verr. 2, 5, 49, § 128; id. Rosc. Com. 15, 44; Plin. Ep. 8, 23, 7; Suet. Ner. 34; id. Aug. 89; Hor. Ep. 1, 7, 49; cf.:in aetate consideratur puer an adolescens, natu grandior an senex,
Cic. Inv. 1, 24, 35; so,grandior natu,
Plaut. Aul. 2, 1, 37:grandi jam natu vexatus,
Suet. Aug. 53:grandis aevo parens,
Tac. A. 16, 30 fin.; cf.:jam grandior aevo genitor,
Ov. M. 6, 321.—Trop.A.In gen., great, strong, powerful: subsellia grandiorem et pleniorem vocem desiderant. Cic. Brut. 84, 289:B.vox (opp. exigua),
Quint. 11, 3, 15:perspicuo et grandi vitio praeditum exemplum,
Cic. Inv. 1, 47, 88; cf.:exemplis grandioribus uti,
id. Div. 1, 20, 39:de rebus grandioribus dicere,
id. Fin. 3, 5, 19:supercilium,
lofty, Juv. 6, 169:Maecenas, mearum Grande decus columenque rerum,
Hor. C. 2, 17, 4:ingenium,
Ov. M. 6, 574:certamen,
Hor. C. 3, 20, 7:munus,
id. ib. 2, 1, 11:praemia meritorum,
id. Ep. 2, 2, 38:carmen,
Juv. 6, 636:malum,
Hor. S. 2, 1, 49:lethargus,
id. ib. 2, 3, 145:alumnus,
noble, id. Epod. 13, 11:si metit Orcus Grandia cum parvis,
id. Ep. 2, 2, 179; so absol.:grandia,
id. C. 1, 6, 9; id. A. P. 27.—In partic., of style, great, grand, lofty, sublime:A. B.genus quoque dicendi grandius quoddam et illustrius esse adhibendum videtur,
Cic. de Or. 2, 82, 337:grande atque robustum genus dicendi (opp. subtile),
Quint. 12, 10, 58:causae (opp. pusillae),
id. 11, 3, 151:antiqua comoedia,
id. 10, 1, 65:grandia et tumida themata,
id. 2, 10, 6:sententiae,
id. 2, 11, 3:grandia elate, jucunda dulciter, moderata leniter canit,
id. 1, 10, 24.—Of the speaker: (oratores Thucydidi aequales) grandes erant verbis, crebri sententiis, compressione rerum breves, [p. 824] Cic. Brut. 7, 29; cf.:Thucydides rerum gestarum pronunciator sincerus et grandis,
id. ib. 83, 287:causidicus amplus atque grandis,
id. Or. 9, 30:quo grandior sit et quasi excelsior orator,
id. ib. 34, 119:oratores, alii grandes aut graves aut copiosi,
id. Opt. Gen. 1, 2:multis locis grandior (Lysias),
id. ib. 3, 9:fiunt pro grandibus tumidi,
Quint. 10, 2, 16; 10, 1, 77.— Adv.: in two forms.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
solito — / sɔlito/ [lat. sŏlĭtus, part. pass. di solēre essere solito ]. ■ agg. 1. [che è uguale alle altre volte, che è lo stesso di sempre: trovarsi, vedersi all ora s., al s. posto ; fare la s. vita ] ▶◀ abituale, consueto, di sempre, usuale.… … Enciclopedia Italiana
sólito — adj. Usado; habitual … Dicionário da Língua Portuguesa
sólito — sólito, ta (Del lat. solĭtus, part. pas. de solēre, soler, acostumbrar). adj. Acostumbrado; que se suele hacer ordinariamente … Diccionario de la lengua española
solito — /solˈi tō/ (music) adverb In the usual manner ORIGIN: Ital … Useful english dictionary
solito — sò·li·to agg., s.m. FO 1. agg., che è uguale alle altre volte, abituale, consueto: la solita vita, il solito tran tran, le solite chiacchiere Sinonimi: consueto, normale, tradizionale, usuale. Contrari: anomalo, eccezionale, inabituale,… … Dizionario italiano
solito — {{hw}}{{solito}}{{/hw}}A agg. 1 Che non si differenzia da quello delle altre volte: troviamoci al solito bar; prendere il solito tram | Di situazione che si ripete frequentemente e sempre uguale: ha fatto un altra delle solite sciocchezze;… … Enciclopedia di italiano
solito — A agg. abituale, consueto, ordinario, usuale, usato, usitato, adusato, comune, corrente, ovvio, quotidiano, consuetudinario, familiare, giornaliero, normale, regolare, tradizionale □ trito, rifritto, convenzionale CONTR. insolito, inusitato,… … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
sólito — (Del lat. solitus.) ► adjetivo culto Que es lo acostumbrado o que se suele hacer de ordinario. ANTÓNIMO insólito * * * sólito, a (del lat. «solĭtus») adj. *Acostumbrado o *corriente. ⇒ Insólito. * * * sólito, ta. (Del lat. solĭtus, part … Enciclopedia Universal
solito — solitamente ит. [солитамэ/нтэ] solito [со/лито] обыкновенно, без спец. приемов … Словарь иностранных музыкальных терминов
sólito — {{#}}{{LM S36228}}{{〓}} {{[}}sólito{{]}}, {{[}}sólita{{]}} ‹só·li·to, ta› {{《}}▍ adj.{{》}} Que se suele hacer de forma acostumbrada. {{★}}{{\}}ETIMOLOGÍA:{{/}} Del latín solitus … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
solito — pl.m. soliti sing.f. solita pl.f. solite … Dizionario dei sinonimi e contrari