siedzące

См. также в других словарях:

• rozsadzić — dk VIa, rozsadzićdzę, rozsadzićdzisz, rozsadzićsadź, rozsadzićdził, rozsadzićdzony rozsadzać ndk I, rozsadzićam, rozsadzićasz, rozsadzićają, rozsadzićaj, rozsadzićał, rozsadzićany 1. «posadzić wiele osób na właściwych miejscach, wyznaczyć miejsca …   Słownik języka polskiego

• siedzący — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. IIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, który wymaga siedzenia lub podczas którego się długo siedzi : {{/stl 7}}{{stl 10}}Siedzące zajęcie. Siedząca praca. Siedzący tryb życia. {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• grosz — 1. Być, pozostać itp. bez grosza; nie mieć (ani) grosza, centa, książk. szeląga (przy duszy, w kieszeni); nie mieć złamanego grosza, centa, książk. szeląga «nie mieć żadnych pieniędzy, być bez środków do życia»: (...) zaangażowałem partyjnych… …   Słownik frazeologiczny

• koniec — m II, D. końca; lm M. końce, D. końców 1. «punkt, linia, płaszczyzna ograniczająca, kończąca coś; brzeg, skraj, kraniec, czubek» Koniec ołówka, laski. Stanąć na końcu deski. ◊ Szary koniec «ostatnie miejsce, zwłaszcza przy stole; osoby siedzące… …   Słownik języka polskiego

• miejsce — n I; lm D. miejsc 1. «wolna przestrzeń, którą można zająć, zapełnić czymś, gdzie można się zmieścić albo coś umieścić» Wolne miejsce w walizce. Miejsce na książki. Mieć mało miejsca w mieszkaniu. Szafa zabiera dużo miejsca. Chodźcie tu, jest dość …   Słownik języka polskiego

• nosidełko — n II, D. nosidełkoka, N. nosidełkokiem; lm D. nosidełkołek pot. «rodzaj plecaka lub torby przeznaczony do noszenia małego dziecka» Dziecko siedzące w nosidełku …   Słownik języka polskiego

• siedzący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. siedzieć (p.) siedzący w użyciu przym. 1. «taki, podczas którego długo się siedzi, wymagający siedzenia» Siedzący tryb życia. Siedząca praca. ∆ Pozycja, postawa siedząca «pozycja, postawa człowieka siedzącego»… …   Słownik języka polskiego

• siedzenie — n I 1. rzecz. od siedzieć. 2. lm D. siedzenieeń «to, na czym się siedzi, część czegoś (np. krzesła, kanapy), na której się siedzi; miejsce siedzące» Miękkie, twarde, wyściełane siedzenie (np. krzesła, taboretu). Przednie, tylne siedzenie (np.… …   Słownik języka polskiego

• zasiąść — dk XI, zasiąśćsiądę, zasiąśćsiądziesz, zasiąśćsiądź, zasiąśćsiadł, zasiąśćsiedli, zasiąśćsiadłszy zasiadać ndk I, zasiąśćam, zasiąśćasz, zasiąśćają, zasiąśćaj, zasiąśćał 1. «usiąść gdzieś, na czymś wygodnie, na czas dłuższy, zająć miejsce… …   Słownik języka polskiego

• zejść — dk XI, zejśćjdę, zejśćjdziesz, zejdź, zszedł a. zeszedł, zeszła, zeszli, zszedłszy schodzić ndk VIa, zejśćdzę, zejśćdzisz, schodź, zejśćdził 1. «idąc opuścić się w dół; zstąpić» Zejść do piwnicy. Zejść po drabinie, z drabiny, po schodach, ze… …   Słownik języka polskiego

• miejsce — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wolna przestrzeń w terenie lub pomieszczeniu, którą można czymś wypełnić; obszar, teren, pole : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mało, dużo miejsca. Miejsca na… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień