Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

sicca

  • 1 Sicca

    Sicca, ae, f., mit dem Beinamen Veneria, bedeutende Stadt Numidiens am Bagradas, röm. Kolonie mit einem Tempel der Venus Erycina, j. Keff, Sall. Iug. 56, 3. Val. Max. 2, 6, 15. Plin. 5, 22. Corp. inscr. Lat. 13, 6449: bl. Veneria, Solin. 27, 8. – Dav. Siccēnsēs, ium, m., die Einw. von Sicca, die Siccenser, Sall. Iug. 56, 4 u. 5. Corp. inscr. Lat. 8, 1647.

    lateinisch-deutsches > Sicca

  • 2 Sicca

    Sicca, ae, f., mit dem Beinamen Veneria, bedeutende Stadt Numidiens am Bagradas, röm. Kolonie mit einem Tempel der Venus Erycina, j. Keff, Sall. Iug. 56, 3. Val. Max. 2, 6, 15. Plin. 5, 22. Corp. inscr. Lat. 13, 6449: bl. Veneria, Solin. 27, 8. – Dav. Siccēnsēs, ium, m., die Einw. von Sicca, die Siccenser, Sall. Iug. 56, 4 u. 5. Corp. inscr. Lat. 8, 1647.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Sicca

  • 3 Sicca

    Sicca, ae, f., a border-town on the east of Numidia, with a temple of Venus, now Kef, Plin. 5, 3, 2, § 22; Sall. J. 56, 3; Val. Max. 2, 6, 15.—Hence, Siccenses, ĭum, m., the inhabitants of Sicca, Sall. J. 56, 4 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > Sicca

  • 4 sicca

    siccus, a, um, adj. [cf. Sanscr. cush, to dry up; Gr. auô], dry.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose; cf.

    aridus): arena,

    Verg. G. 1, 389:

    fauces fluminum,

    id. ib. 4, 427:

    siccāque in rupe resedit,

    id. A. 5, 180:

    litus,

    id. ib. 6, 162:

    siccum et sine umore ullo solum,

    Quint. 2, 4, 8:

    glebae,

    Hor. Epod. 16, 55:

    agri,

    id. S. 2, 4, 15:

    lacus,

    Prop. 2, 14 (3, 6), 11:

    regio,

    Curt. 9, 10, 2:

    via (opp. palustris),

    Dig. 43, 8, 2, § 32 et saep.— Sup.:

    horreum siccissimum,

    Col. 12, 15, 2:

    oculi,

    tearless, Quint. 6, 2, 27; Prop. 1, 17, 11; Hor. C. 1, 3, 18; so,

    lumina,

    Tib. 1, 1, 66; Luc. 9, 1044:

    genae,

    Prop. 4 (5), 11, 80; Ov. H. 11, 10:

    decurrere pedibus super aequora siccis,

    id. M. 14, 50;

    and, transf.: siccus aerumnas tuli,

    tearless, Sen. Herc. Oet. 1270:

    pocula,

    Tib. 3, 6, 18:

    urna,

    Hor. C. 3, 11, 23:

    panis,

    dry bread, Sen. Ep. 83, 6; Plin. 22, 25, 68, § 139:

    agaricum manducatum siccum,

    id. 26, 7, 18, § 32; Capitol. Anton. 13; Vop. Tac. 11:

    spolia non sanguine sicca suo,

    Prop. 4 (5), 10, 12:

    cuspis,

    Stat. Th. 8, 383:

    ensis,

    Sen. Troad. 50.—With gen.:

    sicci stimulabant sanguinis enses,

    i. e. bloodless, Sil. 7, 213:

    carinae,

    standing dry, Hor. C. 1, 4, 2:

    magna minorque ferae (i. e. ursa major et minor), utraque sicca,

    i. e. that do not dip into, set beneath the sea, Ov. Tr. 4, 3, 2; so,

    signa,

    id. ib. 4, 9, 18:

    aquae,

    i. e. snow, Mart. 4, 3, 7:

    vox,

    dried up with heat, husky, Ov. M. 2, 278 et saep.—
    2.
    As subst.: siccum, i; and plur.: sicca, ōrum, n., dry land, a dry place; dry places:

    donec rostra tenent siccum,

    Verg. A. 10, 301:

    in sicco,

    on the dry land, on the shore, Prop. 3, 10 (9), 6; Verg. G. 1, 363; Liv. 1, 4; Plin. 9, 8, 8, § 27; 26, 7, 22, § 39:

    ut aqua piscibus, ut sicca terrenis, circumfusus nobis spiritus volucribus convenit,

    Quint. 12, 11, 13:

    harundo, quae in siccis provenit,

    Plin. 16, 36, 66, § 165; so,

    in siccis,

    id. 17, 22, 35, § 170.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of the weather, dry, without rain:

    sive annus siccus est... seu pluvius,

    Col. 3, 20, 1:

    ver,

    Plin. 11, 29, 35, § 101:

    aestivi tempora sicca Canis,

    Tib. 1, 4, 6;

    for which: incipit et sicco fervere terra Cane,

    Prop. 2, 28 (3, 24), 4:

    sole dies referente siccos,

    Hor. C. 3, 29, 20:

    siccis aër fervoribus ustus,

    Ov. M. 1, 119:

    caelum,

    Plin. 18, 12, 31, § 123:

    ventus,

    id. 2, 47, 48, § 126; Luc. 4, 50:

    luna,

    Prop. 2, 17 (3, 9), 15; Plin. 17, 9, 8, § 57; cf. id. 17, 14, 24, § 112:

    nubes,

    i. e. without rain, Luc. 4, 331:

    hiemps,

    without snow, Ov. Am. 3, 6, 106.—
    2.
    Of the human body, dry, as a healthy state (opp. rheumy, catarrhal, tumid, etc.), firm, solid, vigorous:

    (mulier) sicca, succida,

    Plaut. Mil. 3, 1, 192; Petr. 37:

    corpora sicciora cornu,

    Cat. 23, 12:

    corpora graciliora siccioraque,

    Plin. 34, 8, 19, § 65:

    (puella) Nec bello pede... nec ore sicco,

    free from saliva, Cat. 43, 3; cf.

    tussis,

    without expectoration, Cels. 4, 6:

    medicamentum,

    causing dryness, Scrib. Comp. 71. —
    3.
    Dry, thirsty:

    nimis diu sicci sumus,

    Plaut. Pers. 5, 2, 41; cf.:

    siti sicca sum,

    id. Curc. 1, 2, 26; 1, 2, 22; id. Ps. 1, 2, 51; Hor. S. 2, 2, 14:

    faucibus siccis,

    fasting, Verg. A. 2, 358.—
    b.
    Transf., abstemious, temperate, sober (syn. sobrius): Art. Ego praeter alios meum virum fui rata Siccum, frugi, continentem, etc. Pa. At nunc dehinc scito, illum ante omnes... Madidum, nihili, incontinentem, Plaut. As. 5, 2, 7; so (opp. vinolentus) Cic. Ac. 2, 27, 88; id. Agr. 1, 1, 1; id. Fragm. ap. Non. 395, 4 (opp. vinolenti); Sen. Ep. 18, 3; Hor. S. 2, 3, 281; id. C. 4, 5, 39:

    siccis omnia dura deus proposuit,

    id. ib. 1, 18, 3; id. Ep. 1, 19, 9; 1, 17, 12.—
    II.
    Trop.
    1.
    Firm, solid (acc. to I. B. 2.):

    (Attici) sani duntaxat et sicci habeantur,

    Cic. Opt. Gen. 3, 8; cf.:

    nihil erat in ejus oratione nisi sincerum, nihil nisi siccum atque sanum,

    id. Brut. 55, 202; Quint. 2, 4, 6.—
    2.
    Of style, dry, insipid, jejune (acc. to I. B. 3.):

    siccum et sollicitum et contractum dicendi propositum,

    Quint. 11, 1, 32:

    sicca et incondita et propemodum jejuna oratio,

    Gell. 14, 1, 32:

    durus et siccus,

    Tac. Or. 21:

    ne sicci omnino atque aridi pueri rhetoribus traderentur,

    ignorant, unformed, unprepared, Suet. Gram. 4.—
    3.
    Dry, cold:

    medullae,

    i. e. void of love, cold, Prop. 2, 12 (3, 3), 17; so,

    puella,

    Ov. A. A. 2, 686; Mart. 11, 81, 2; cf. id. 11, 17, 8.—Hence, adv.: siccē, dryly, without wet or damp (very rare; perh. only in the two foll. passages).
    A.
    Lit.:

    ut bos sicce stabuletur,

    Col. 6, 12, 2.—
    B.
    Trop.:

    eos solos Attice dicere, id est quasi sicce et integre,

    firmly, solidly, Cic. Opt. Gen. 4, 12; v. supra, II.

    Lewis & Short latin dictionary > sicca

  • 5 Sicca

    ae f.
    Сикка, город в вост. Нумидии Sl, VM, PM

    Латинско-русский словарь > Sicca

  • 6 siccus

    , sicca, siccum (m,f,n)
      сухой

    Dictionary Latin-Russian new > siccus

  • 7 siccum

    siccus, a, um, adj. [cf. Sanscr. cush, to dry up; Gr. auô], dry.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose; cf.

    aridus): arena,

    Verg. G. 1, 389:

    fauces fluminum,

    id. ib. 4, 427:

    siccāque in rupe resedit,

    id. A. 5, 180:

    litus,

    id. ib. 6, 162:

    siccum et sine umore ullo solum,

    Quint. 2, 4, 8:

    glebae,

    Hor. Epod. 16, 55:

    agri,

    id. S. 2, 4, 15:

    lacus,

    Prop. 2, 14 (3, 6), 11:

    regio,

    Curt. 9, 10, 2:

    via (opp. palustris),

    Dig. 43, 8, 2, § 32 et saep.— Sup.:

    horreum siccissimum,

    Col. 12, 15, 2:

    oculi,

    tearless, Quint. 6, 2, 27; Prop. 1, 17, 11; Hor. C. 1, 3, 18; so,

    lumina,

    Tib. 1, 1, 66; Luc. 9, 1044:

    genae,

    Prop. 4 (5), 11, 80; Ov. H. 11, 10:

    decurrere pedibus super aequora siccis,

    id. M. 14, 50;

    and, transf.: siccus aerumnas tuli,

    tearless, Sen. Herc. Oet. 1270:

    pocula,

    Tib. 3, 6, 18:

    urna,

    Hor. C. 3, 11, 23:

    panis,

    dry bread, Sen. Ep. 83, 6; Plin. 22, 25, 68, § 139:

    agaricum manducatum siccum,

    id. 26, 7, 18, § 32; Capitol. Anton. 13; Vop. Tac. 11:

    spolia non sanguine sicca suo,

    Prop. 4 (5), 10, 12:

    cuspis,

    Stat. Th. 8, 383:

    ensis,

    Sen. Troad. 50.—With gen.:

    sicci stimulabant sanguinis enses,

    i. e. bloodless, Sil. 7, 213:

    carinae,

    standing dry, Hor. C. 1, 4, 2:

    magna minorque ferae (i. e. ursa major et minor), utraque sicca,

    i. e. that do not dip into, set beneath the sea, Ov. Tr. 4, 3, 2; so,

    signa,

    id. ib. 4, 9, 18:

    aquae,

    i. e. snow, Mart. 4, 3, 7:

    vox,

    dried up with heat, husky, Ov. M. 2, 278 et saep.—
    2.
    As subst.: siccum, i; and plur.: sicca, ōrum, n., dry land, a dry place; dry places:

    donec rostra tenent siccum,

    Verg. A. 10, 301:

    in sicco,

    on the dry land, on the shore, Prop. 3, 10 (9), 6; Verg. G. 1, 363; Liv. 1, 4; Plin. 9, 8, 8, § 27; 26, 7, 22, § 39:

    ut aqua piscibus, ut sicca terrenis, circumfusus nobis spiritus volucribus convenit,

    Quint. 12, 11, 13:

    harundo, quae in siccis provenit,

    Plin. 16, 36, 66, § 165; so,

    in siccis,

    id. 17, 22, 35, § 170.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of the weather, dry, without rain:

    sive annus siccus est... seu pluvius,

    Col. 3, 20, 1:

    ver,

    Plin. 11, 29, 35, § 101:

    aestivi tempora sicca Canis,

    Tib. 1, 4, 6;

    for which: incipit et sicco fervere terra Cane,

    Prop. 2, 28 (3, 24), 4:

    sole dies referente siccos,

    Hor. C. 3, 29, 20:

    siccis aër fervoribus ustus,

    Ov. M. 1, 119:

    caelum,

    Plin. 18, 12, 31, § 123:

    ventus,

    id. 2, 47, 48, § 126; Luc. 4, 50:

    luna,

    Prop. 2, 17 (3, 9), 15; Plin. 17, 9, 8, § 57; cf. id. 17, 14, 24, § 112:

    nubes,

    i. e. without rain, Luc. 4, 331:

    hiemps,

    without snow, Ov. Am. 3, 6, 106.—
    2.
    Of the human body, dry, as a healthy state (opp. rheumy, catarrhal, tumid, etc.), firm, solid, vigorous:

    (mulier) sicca, succida,

    Plaut. Mil. 3, 1, 192; Petr. 37:

    corpora sicciora cornu,

    Cat. 23, 12:

    corpora graciliora siccioraque,

    Plin. 34, 8, 19, § 65:

    (puella) Nec bello pede... nec ore sicco,

    free from saliva, Cat. 43, 3; cf.

    tussis,

    without expectoration, Cels. 4, 6:

    medicamentum,

    causing dryness, Scrib. Comp. 71. —
    3.
    Dry, thirsty:

    nimis diu sicci sumus,

    Plaut. Pers. 5, 2, 41; cf.:

    siti sicca sum,

    id. Curc. 1, 2, 26; 1, 2, 22; id. Ps. 1, 2, 51; Hor. S. 2, 2, 14:

    faucibus siccis,

    fasting, Verg. A. 2, 358.—
    b.
    Transf., abstemious, temperate, sober (syn. sobrius): Art. Ego praeter alios meum virum fui rata Siccum, frugi, continentem, etc. Pa. At nunc dehinc scito, illum ante omnes... Madidum, nihili, incontinentem, Plaut. As. 5, 2, 7; so (opp. vinolentus) Cic. Ac. 2, 27, 88; id. Agr. 1, 1, 1; id. Fragm. ap. Non. 395, 4 (opp. vinolenti); Sen. Ep. 18, 3; Hor. S. 2, 3, 281; id. C. 4, 5, 39:

    siccis omnia dura deus proposuit,

    id. ib. 1, 18, 3; id. Ep. 1, 19, 9; 1, 17, 12.—
    II.
    Trop.
    1.
    Firm, solid (acc. to I. B. 2.):

    (Attici) sani duntaxat et sicci habeantur,

    Cic. Opt. Gen. 3, 8; cf.:

    nihil erat in ejus oratione nisi sincerum, nihil nisi siccum atque sanum,

    id. Brut. 55, 202; Quint. 2, 4, 6.—
    2.
    Of style, dry, insipid, jejune (acc. to I. B. 3.):

    siccum et sollicitum et contractum dicendi propositum,

    Quint. 11, 1, 32:

    sicca et incondita et propemodum jejuna oratio,

    Gell. 14, 1, 32:

    durus et siccus,

    Tac. Or. 21:

    ne sicci omnino atque aridi pueri rhetoribus traderentur,

    ignorant, unformed, unprepared, Suet. Gram. 4.—
    3.
    Dry, cold:

    medullae,

    i. e. void of love, cold, Prop. 2, 12 (3, 3), 17; so,

    puella,

    Ov. A. A. 2, 686; Mart. 11, 81, 2; cf. id. 11, 17, 8.—Hence, adv.: siccē, dryly, without wet or damp (very rare; perh. only in the two foll. passages).
    A.
    Lit.:

    ut bos sicce stabuletur,

    Col. 6, 12, 2.—
    B.
    Trop.:

    eos solos Attice dicere, id est quasi sicce et integre,

    firmly, solidly, Cic. Opt. Gen. 4, 12; v. supra, II.

    Lewis & Short latin dictionary > siccum

  • 8 siccus

    siccus, a, um, adj. [cf. Sanscr. cush, to dry up; Gr. auô], dry.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose; cf.

    aridus): arena,

    Verg. G. 1, 389:

    fauces fluminum,

    id. ib. 4, 427:

    siccāque in rupe resedit,

    id. A. 5, 180:

    litus,

    id. ib. 6, 162:

    siccum et sine umore ullo solum,

    Quint. 2, 4, 8:

    glebae,

    Hor. Epod. 16, 55:

    agri,

    id. S. 2, 4, 15:

    lacus,

    Prop. 2, 14 (3, 6), 11:

    regio,

    Curt. 9, 10, 2:

    via (opp. palustris),

    Dig. 43, 8, 2, § 32 et saep.— Sup.:

    horreum siccissimum,

    Col. 12, 15, 2:

    oculi,

    tearless, Quint. 6, 2, 27; Prop. 1, 17, 11; Hor. C. 1, 3, 18; so,

    lumina,

    Tib. 1, 1, 66; Luc. 9, 1044:

    genae,

    Prop. 4 (5), 11, 80; Ov. H. 11, 10:

    decurrere pedibus super aequora siccis,

    id. M. 14, 50;

    and, transf.: siccus aerumnas tuli,

    tearless, Sen. Herc. Oet. 1270:

    pocula,

    Tib. 3, 6, 18:

    urna,

    Hor. C. 3, 11, 23:

    panis,

    dry bread, Sen. Ep. 83, 6; Plin. 22, 25, 68, § 139:

    agaricum manducatum siccum,

    id. 26, 7, 18, § 32; Capitol. Anton. 13; Vop. Tac. 11:

    spolia non sanguine sicca suo,

    Prop. 4 (5), 10, 12:

    cuspis,

    Stat. Th. 8, 383:

    ensis,

    Sen. Troad. 50.—With gen.:

    sicci stimulabant sanguinis enses,

    i. e. bloodless, Sil. 7, 213:

    carinae,

    standing dry, Hor. C. 1, 4, 2:

    magna minorque ferae (i. e. ursa major et minor), utraque sicca,

    i. e. that do not dip into, set beneath the sea, Ov. Tr. 4, 3, 2; so,

    signa,

    id. ib. 4, 9, 18:

    aquae,

    i. e. snow, Mart. 4, 3, 7:

    vox,

    dried up with heat, husky, Ov. M. 2, 278 et saep.—
    2.
    As subst.: siccum, i; and plur.: sicca, ōrum, n., dry land, a dry place; dry places:

    donec rostra tenent siccum,

    Verg. A. 10, 301:

    in sicco,

    on the dry land, on the shore, Prop. 3, 10 (9), 6; Verg. G. 1, 363; Liv. 1, 4; Plin. 9, 8, 8, § 27; 26, 7, 22, § 39:

    ut aqua piscibus, ut sicca terrenis, circumfusus nobis spiritus volucribus convenit,

    Quint. 12, 11, 13:

    harundo, quae in siccis provenit,

    Plin. 16, 36, 66, § 165; so,

    in siccis,

    id. 17, 22, 35, § 170.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of the weather, dry, without rain:

    sive annus siccus est... seu pluvius,

    Col. 3, 20, 1:

    ver,

    Plin. 11, 29, 35, § 101:

    aestivi tempora sicca Canis,

    Tib. 1, 4, 6;

    for which: incipit et sicco fervere terra Cane,

    Prop. 2, 28 (3, 24), 4:

    sole dies referente siccos,

    Hor. C. 3, 29, 20:

    siccis aër fervoribus ustus,

    Ov. M. 1, 119:

    caelum,

    Plin. 18, 12, 31, § 123:

    ventus,

    id. 2, 47, 48, § 126; Luc. 4, 50:

    luna,

    Prop. 2, 17 (3, 9), 15; Plin. 17, 9, 8, § 57; cf. id. 17, 14, 24, § 112:

    nubes,

    i. e. without rain, Luc. 4, 331:

    hiemps,

    without snow, Ov. Am. 3, 6, 106.—
    2.
    Of the human body, dry, as a healthy state (opp. rheumy, catarrhal, tumid, etc.), firm, solid, vigorous:

    (mulier) sicca, succida,

    Plaut. Mil. 3, 1, 192; Petr. 37:

    corpora sicciora cornu,

    Cat. 23, 12:

    corpora graciliora siccioraque,

    Plin. 34, 8, 19, § 65:

    (puella) Nec bello pede... nec ore sicco,

    free from saliva, Cat. 43, 3; cf.

    tussis,

    without expectoration, Cels. 4, 6:

    medicamentum,

    causing dryness, Scrib. Comp. 71. —
    3.
    Dry, thirsty:

    nimis diu sicci sumus,

    Plaut. Pers. 5, 2, 41; cf.:

    siti sicca sum,

    id. Curc. 1, 2, 26; 1, 2, 22; id. Ps. 1, 2, 51; Hor. S. 2, 2, 14:

    faucibus siccis,

    fasting, Verg. A. 2, 358.—
    b.
    Transf., abstemious, temperate, sober (syn. sobrius): Art. Ego praeter alios meum virum fui rata Siccum, frugi, continentem, etc. Pa. At nunc dehinc scito, illum ante omnes... Madidum, nihili, incontinentem, Plaut. As. 5, 2, 7; so (opp. vinolentus) Cic. Ac. 2, 27, 88; id. Agr. 1, 1, 1; id. Fragm. ap. Non. 395, 4 (opp. vinolenti); Sen. Ep. 18, 3; Hor. S. 2, 3, 281; id. C. 4, 5, 39:

    siccis omnia dura deus proposuit,

    id. ib. 1, 18, 3; id. Ep. 1, 19, 9; 1, 17, 12.—
    II.
    Trop.
    1.
    Firm, solid (acc. to I. B. 2.):

    (Attici) sani duntaxat et sicci habeantur,

    Cic. Opt. Gen. 3, 8; cf.:

    nihil erat in ejus oratione nisi sincerum, nihil nisi siccum atque sanum,

    id. Brut. 55, 202; Quint. 2, 4, 6.—
    2.
    Of style, dry, insipid, jejune (acc. to I. B. 3.):

    siccum et sollicitum et contractum dicendi propositum,

    Quint. 11, 1, 32:

    sicca et incondita et propemodum jejuna oratio,

    Gell. 14, 1, 32:

    durus et siccus,

    Tac. Or. 21:

    ne sicci omnino atque aridi pueri rhetoribus traderentur,

    ignorant, unformed, unprepared, Suet. Gram. 4.—
    3.
    Dry, cold:

    medullae,

    i. e. void of love, cold, Prop. 2, 12 (3, 3), 17; so,

    puella,

    Ov. A. A. 2, 686; Mart. 11, 81, 2; cf. id. 11, 17, 8.—Hence, adv.: siccē, dryly, without wet or damp (very rare; perh. only in the two foll. passages).
    A.
    Lit.:

    ut bos sicce stabuletur,

    Col. 6, 12, 2.—
    B.
    Trop.:

    eos solos Attice dicere, id est quasi sicce et integre,

    firmly, solidly, Cic. Opt. Gen. 4, 12; v. supra, II.

    Lewis & Short latin dictionary > siccus

  • 9 siccus

    siccus, a, um (aus *siticos zu sitis), trocken, I) eig. u. bildl.: 1) eig.: a) im allg. (Ggstz. umidus, umens, aridus): urna, Hor.: folia, Plin.: aquae, Schnee, Mart.: signa, die Bären am Himmel, weil sie nie untergehen, Ov.: pocula, leere, Tibull.: cepa (Ggstz. viridis, condita), Plin.: lignum, stark, fest, Verg.: panis, trockenes (ohne Zukost), Plin.: cibus siccus atque aridus, saft- u. kraftlose (Ggstz. dulcis atque pinguis), Plin.: siccā voce, der man anhört, daß der Mund trocken ist, Ov.: m. Genet., sicci sanguinis enses, Sil. 7, 213. – horreum siccissimum, Colum.: loca siccissima, Sen.: pars siccissima, Sen. – subst., siccum, ī, n., das Trockene, Ggstz. umidum, Apul. de Plat. 1, 17: in sicco, auf dem Trockenen, auf dem trockenen Lande, hibernare, Liv.: Plur. sicca, das Trockene, trockene Orte, auch die Erde, Quint. u.a. – b) insbes.: α) trocken, ohne Tränen, tränenlos, oculi, Hor. u. Quint.: homo, Sen. – β) trocken, noch nüchtern, durstig, siti sicca sum, Plaut.: siccus, inanis, Hor.: poet. dies, gleichs. durstige = heiße, sengende, Hor. – dah. meton., nüchtern, enthaltsam, mäßig (Ggstz. vinolentus), Plaut., Cic. u.a.: oft verb. siccus ac sobrius (Ggstz. ebrius et vomitans), Lucil. fr., Sen. u. Petron. – γ) nur von Trockenem lebend, ein armer Schlucker, Hungerleider, accedes siccus ad unctum, Hor. ep. 1, 17, 12. – δ) heiter, ohne Wolken, canis (Gestirn), Prop.: luna, Prop. u. Plin. – ε) trocken = regenlos, caelum (Klima), Plin.: fervores, Ov. – 2) bildl.: a) trocken, kalt, gefühllos, liebeleer, medullae, Prop.: puella, Ov. u. Mart. – b) leer, ungebildet, ohne Kenntnisse, sicci omnino atque aridi pueri, Suet. gr. 4. – II) übtr.: A) vom Körper, frei vom Schleime, vom Schnupfen usw., straff, stramm, gedrungen, kerngesund, 1) eig.: mulier, Plaut.: corpus (Ggstz. umidum, saftreicher), Cels.: corpora sicciora, Plin. – 2) bildl., v. Redner u. dessen Ausdruck = körnig, schlicht, knapp, orator, Cic.: dicendi genus, Quint. – B) aktiv = trocknend, trocken machend, Scrib. 71.

    lateinisch-deutsches > siccus

  • 10 siccus

    siccus, a, um (aus *siticos zu sitis), trocken, I) eig. u. bildl.: 1) eig.: a) im allg. (Ggstz. umidus, umens, aridus): urna, Hor.: folia, Plin.: aquae, Schnee, Mart.: signa, die Bären am Himmel, weil sie nie untergehen, Ov.: pocula, leere, Tibull.: cepa (Ggstz. viridis, condita), Plin.: lignum, stark, fest, Verg.: panis, trockenes (ohne Zukost), Plin.: cibus siccus atque aridus, saft- u. kraftlose (Ggstz. dulcis atque pinguis), Plin.: siccā voce, der man anhört, daß der Mund trocken ist, Ov.: m. Genet., sicci sanguinis enses, Sil. 7, 213. – horreum siccissimum, Colum.: loca siccissima, Sen.: pars siccissima, Sen. – subst., siccum, ī, n., das Trockene, Ggstz. umidum, Apul. de Plat. 1, 17: in sicco, auf dem Trockenen, auf dem trockenen Lande, hibernare, Liv.: Plur. sicca, das Trockene, trockene Orte, auch die Erde, Quint. u.a. – b) insbes.: α) trocken, ohne Tränen, tränenlos, oculi, Hor. u. Quint.: homo, Sen. – β) trocken, noch nüchtern, durstig, siti sicca sum, Plaut.: siccus, inanis, Hor.: poet. dies, gleichs. durstige = heiße, sengende, Hor. – dah. meton., nüchtern, enthaltsam, mäßig (Ggstz. vinolentus), Plaut., Cic. u.a.: oft verb. siccus ac sobrius (Ggstz. ebrius et vomitans), Lucil. fr., Sen. u. Petron. – γ) nur von Trockenem lebend, ein armer Schlucker, Hungerleider, accedes siccus ad unctum, Hor. ep. 1, 17, 12. – δ) heiter, ohne Wolken, canis
    ————
    (Gestirn), Prop.: luna, Prop. u. Plin. – ε) trocken = regenlos, caelum (Klima), Plin.: fervores, Ov. – 2) bildl.: a) trocken, kalt, gefühllos, liebeleer, medullae, Prop.: puella, Ov. u. Mart. – b) leer, ungebildet, ohne Kenntnisse, sicci omnino atque aridi pueri, Suet. gr. 4. – II) übtr.: A) vom Körper, frei vom Schleime, vom Schnupfen usw., straff, stramm, gedrungen, kerngesund, 1) eig.: mulier, Plaut.: corpus (Ggstz. umidum, saftreicher), Cels.: corpora sicciora, Plin. – 2) bildl., v. Redner u. dessen Ausdruck = körnig, schlicht, knapp, orator, Cic.: dicendi genus, Quint. – B) aktiv = trocknend, trocken machend, Scrib. 71.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > siccus

  • 11 siccus

        siccus adj.,     dry: harena, V.: fauces fluminum, V.: siccāque in rupe resedit, V.: agri, H.: regio, Cu.: oculi, tearless, H.: decurrere pedibus super aequora siccis, O.: carinae, standing dry, H.: Magna minorque ferae (i. e. Ursa Maior et Minor), utraque sicca, i. e. that do not dip into the sea, O.—As subst n., dry land, a dry place: Donec rostra tenent siccum, V.: in sicco, on the shore, L. —Of the weather, dry, without rain: Sole dies referente siccos, H.: siccis aër fervoribus ustus, O.: hiemps, without snow, O.—Dry, thirsty: siccus, inanis Sperne cibum vilem, H.: ore sicco, free from saliva, Ct.: Faucibus siccis, fasting, V.— Abstemious, temperate, sober: consilia siccorum: dicimus Sicci mane, H.—Fig., firm, solid: (Attici) sani et sicci dumtaxat habeantur: nihil erat in eius oratione nisi siccum atque sanum.—Dry, cold: puella, loveless, O.
    * * *
    sicca, siccum ADJ

    Latin-English dictionary > siccus

  • 12 sobrius

    sōbrĭus ( sōbrĕus), a, um ( comp. sobrior, Laber. ap. Charis. p. 64; elsewhere not compared), adj. [cf. Gr. sôphrôn, saos; Lat. sanus], not drunk, sober (freq. and class.).
    I.
    Lit., opp. vinolentus, Cic. Ac. 2, 17, 52; so id. Or. 28, 99;

    opp. vino madens,

    Plaut. Truc. 4, 4, 2;

    opp. madidus,

    id. Am. 3, 4, 18; cf. Hor. S. 2, 3, 5; Cato Utic. ap. Suet. Caes. 53; and ap. Quint. 8, 2, 9;

    opp. ebrius,

    Sen. Ep. 18, 4 (with siccus); Mart. 3, 16, 3;

    opp. temulentus,

    Tac. A. 13, 15 et saep.:

    male sobrius, i. e. ebrius,

    Tib. 1, 10, 51; Ov. F. 6, 785.—
    B.
    Transf., of things ( poet. and post-Aug. prose; cf.

    ebrius): pocula,

    Tib. 1, 6, 28 (24):

    lympha mixta mero,

    id. 2, 1, 46:

    nox,

    in which there was no drinking, Prop. 3, 17 (4, 16), 11; cf.

    convictus,

    Tac. A. 13, 15:

    uva,

    not intoxicating, Plin. 14, 3, 4, § 31:

    rura,

    that furnish no wine, Stat. S. 4, 2, 37; cf. Suet. Dom. 7:

    sobrium vicum Romae dictum putant, vel quod in eo nulla taberna fuerit, vel quod in eo Mercurio lacte, non vino supplicabatur, Fest. pp. 296 and 297 Müll.: non sobria verba,

    i. e. of a drunken person, Mart. 1, 28, 5:

    paupertas,

    Claud. IV. Cons. Hon. 411:

    lares pauperes nostros, sed plane sobrios revisamus,

    App. M. 5, p. 163, 31.—
    II.
    In gen., sober, moderate, temperate, continent:

    parcus ac sobrius,

    Ter. Ad. 1, 2, 15: vigilans ac sollers, sicca, sana, sobria, Afran. ap. Non. 21, 33 (Com. Rel. p. 148 Rib.):

    homines frugi ac sobrii,

    Cic. Verr. 2, 3, 27, § 67:

    auream quisquis mediocritatem Diligit... caret invidendā Sobrius aulā,

    Hor. C. 2, 10, 8; Vell. 2, 63, 1:

    non aestimatur voluptas illa Epicuri, quam sobria et sicca sit,

    Sen. Vit. Beat. 12, 4:

    corda,

    Stat. S. 5, 1, 78:

    vetus illa Romana virtus et sobria,

    Amm. 15, 4, 3;

    opp. libidinosus,

    Lact. 3, 26, 7.—
    B.
    Trop., of the mind, sober, even-minded, clever, sensible, prudent, reasonable, cautious (syn.:

    mentis compos, sanus): satin' sanus es aut sobrius?

    Ter. Heaut. 4, 3, 29; cf.:

    satis credis sobriam esse,

    id. Eun. 4, 4, 36:

    tu homo non es sobrius,

    id. And. 4, 4, 39:

    vigilantes homines, sobrii, industrii,

    Cic. Cael. 31, 74: [p. 1715] diligentes et memores et sobrii oratores, id. de Or. 2, 32, 140;

    opp. iracundus,

    Vell. 2, 41, 1:

    alte sobria ferre pedem,

    prudently, Ov. Am. 1, 12, 6.—Of things:

    opera Proba et sapiens et sobria,

    Plaut. Pers. 4, 5, 2:

    ingenium siccum ac sobrium,

    Sen. Ep. 114, 3:

    violenta et rapida Carneades dicebat, modesta Diogenes et sobria,

    Gell. 7, 14, 10.—Hence, adv.: sōbrĭē (acc. to II. A. and B.).
    1.
    Moderately, temperately, frugally: vivere (with parce, continenter, severe;

    opp. diffluere luxuriā),

    Cic. Off. 1, 30, 106.—
    2.
    Prudently, sensibly, circumspectly, = prudenter:

    ut hoc sobrie agatur,

    Plaut. Capt. 2, 1, 29:

    curare aliquid,

    id. Mil. 3, 1, 215:

    hanc rem accurare,

    id. Ps. 4, 1, 29; id. Pers. 4, 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > sobrius

  • 13 arena

    arēna (harēna), ae f.
    1) песок (sicca V, sterīlis V, mollis O)
    a. nigra V — ил
    arenae (dat.) mandare semina погов. Oсеять на песке (т. е. заниматься бесполезным делом)
    a. sine calce погов. Su — песок без извёстки, сыпучий (о бессвязном лит. произведении)
    2) (тж. pl.) песчаное место, пески, песчаная пустыня, песчаное взморье (Libycae arenae O; arenae vix perviae T)
    3) усыпанная песком площадка для борьбы, арена ( amphitheatri Su)
    4) цирковое зрелище, бой
    5) поле деятельности, поприще, профессия ( in arenā meā PJ)
    6) место, театр (действий) (a. belli civilis Fl)

    Латинско-русский словарь > arena

  • 14 celeber

    bris, bre (редко celebris, bre)
    1) часто и много посещаемый, оживлённый, многолюдный (locus, portus C etc.; forum T); весьма населённый (urbs C etc.)
    nunc sicca, prius celeberrima fontibus Ide O — (гора) Ида, ныне высохшая, а прежде изобиловавшая источниками
    3) часто встречающийся ( lapis PM): весьма распространённый ( fama L); общеупотребительный (vox, verba O)
    celebrior fama Apсм. obtineo 8.
    4) массовый, торжественный, пышно справляемый (dies festus C; triumphus, funus L)
    5) популярный, известный, знаменитый, славный (nomen, vir L)

    Латинско-русский словарь > celeber

  • 15 Siccenses

    Siccēnsēs, ium m.

    Латинско-русский словарь > Siccenses

  • 16 siccus

    a, um
    1)
    siccis oculis H — без слёз, т. е. равнодушно
    б) пустой, без вина ( poculum Tib); пересохший ( vox O)
    2) крепкий, плотный ( lignum V)
    3) трезвый, воздержный, непьющий (homo Pl, C)
    4) жаркий, знойный ( dies H); иссушающий (fervor O; medicamentum Scr); испытывающий жажду (siti s. Pl)
    5) ясный, не покрытый облаками (luna Prp, PM)
    7) чёрствый, сухой, неласковый (puella O, M)
    8) необразованный, малограмотный ( puer Su)
    9) крепкий, коренастый, плотного телосложения ( mulier Pl)
    10) сжатый, сухой, простой ( orator C)

    Латинско-русский словарь > siccus

  • 17 alligo

    al-ligo (ad-ligo), āvī, ātum, āre, anbinden, festbinden, I) eig.: 1) im allg.: a) übh.: alqm ad statuam od. ad palum, jmd. (als Verbrecher) vor der Hinrichtung, Cic.: canem ad ostium, Sen. rhet.: quis generum meum ad gladium alligavit? wer hat meinen Schwiegersohn an das Schwert gebunden? (ein Scherz über das lange Schwert des kleinen Lentulus), Cic.: all. canem (Ggstz. solvere), Phaedr., catulos (junge Hunde), Varr.: sarmenta ad cornua boum, Liv. epit.: pueris in geniculis serperastra, Varr. LL.: medicamentum in pannulo illitum fasciā quam longissimā, Scrib.: alligatus anulus, Quint. – b) als. t.t. des Landbaues, die Weinstöcke an die Pfähle u. Bäume (arbusta) anbinden, vineas, Col.: palmare, id est materias alligare, Col.

    2) mit dem Nebenbegr. der gehemmten Bewegung, a) festmachen, festhalten, hemmen, ancora (Rhodiae navis) unco dente velut manu ferreā iniectā alligavit alterius proram, Liv.: unco non alligat (naves) ancora morsu, Verg.: u. poet., undā alqm, bannen, fesseln, v. Styx, Verg. georg. 4, 480; Aen. 6, 439: von der in eine Insel verwandelten Äa, Val. Flacc. 5, 429. – b) fest binden, schnüren, manipulos, Col. 11, 2, 40: sarcinulas, Plin. ep. 4, 1, 2.

    3) durch ein Band od. einen Verband verwahren (als Synon. von vincire), a) mit etwas umbinden, einbinden, texta fasciola, quā capillum in capite alligarent, dictum capital, Varr. LL.: dolia plumbo vincito vel materiā querneā, viti siccā alligato, Cato: sic sirpata dolia quassa, cum alligata, dicta, Varr. LL.: poet.: moenia spissa vallatā coronā alligat, umgibt, Sil. – b) einen leidenden Körperteil od. eine Wunde mit einem Verband umbinden, umwickeln, etw. verbinden, auf etwas einen Verband auflegen, caput lanā, Mart.: u. gew. ohne Abl., vulnus, Cic. u. Liv.: alcis oculum, Cic.: brachium, crus, Sen.: fracturas, Hier. – c) mit Fesseln binden, fesseln, alliga, inquam, colliga, Plaut.: servum (Ggstz. revincire), Col.: non enim alligabitur infans, Quint.: alligari se ac venire patitur, Tac.: leones alligati (Ggstz. soluti), Sen. – Partic. subst., alligāti, ōrum, m., gefesselte Sklaven, Col. 1, 9, 4.

    II) übtr.: 1) im allg., etwas binden, fesseln, festhalten, hemmen, so daß es unbeweglich ist, sich nicht von der Stelle rührt, vultum alligat quae tristitas? hält starr den Blick fest, Pacuv. fr.: videas civitatis voluntatem solutam, virtutem (die Tatkraft) alligatam, Cic.: cedendum est celeriter, ne forte quā re impediar atque alliger, damit nicht irgend ein Zufall mich hindert und mir die Hände bindet, Cic.: tristi palus inamabilis undā alligat, Verg.: torpor gravis alligat artus, Ov. – dah. a) als t.t. im Brettspiel, ut sciat quomodo alligatus exeat calculus, festgezogene, Sen. ep. 117, 30. – b) v. Binden auf chemischem Wege, arenae, quae umore alligantur, Sen. ep. 55, 2: qui (fons) putria terrae alligat, Lucan. 9, 526: massa modo lactis alligati, geronnene Milch, Mart. 8, 64, 9. – u. vom Binden der Farben, ita colorem alligat, bindet (= macht haltbar), ut elui postea non possit, Plin. 32, 66; u. so 9, 134.

    2) insbes.: a) jmd. durch Freundschaft, Wohltaten usw. (an jmd.) binden, fesseln, ketten, so daß er unzertrennlich ist, eo pacto alci filium, Ter.: bes. im Passiv, ne existiment ita se alligatos, ut ab amicis non discedant, Cic.: nuptiis alligatus, Cic.: non modo beneficio, sed etiam benevolentiae significatione alligari, Cic. – b) als rhetor. t.t., durch od. an gewisse Gesetze des Numerus, Rhythmus binden u. so durch od. auf etw. beschränken, ut verba neque alligata sint quasi certā lege versus, neque ita soluta, ut vagentur, Cic.: hoc aut alio numero, velut lege, non est alliganda (partitio), Quint. – m. ad u. Akk., tamquam orationem ad rhythmos alliget, Quint.: quasi ad certas quasdam dicendi leges alligati, Quint.: (poësis) alligata ad certam pedum necessitatem, an einen gewissen Zwang des Metrums gebunden, Quint. – c) moralisch den Willen durch Eidschwur, Vertrag, Versprechen, Pflicht u. dgl. fesseln u. beschränken, binden, verbindlich machen, verpflichten, dat arrhabonem et iureiurando alligat (lenonem), Plaut.: caput suum alligabit, wird seinen Kopf zum Pfande setzen, Plaut.: ut nec Roscium stipulatione alliget neque a Fannio iudicio se absolvat, Cic.: ne falsā religione populum alligarent, Gell.: lex omnes mortales alligat, Cic.: foedere alligari, Liv.: sacris alligari, sich zu den sacra gentilicia verpflichten, Cic.: alligati adulatione, verdammt zur Schm., Tac. dial.: uno illo negotio sese all., Gell.: quam minime se alligare ad praecepta, Quint.: ad omnia verba se alligare, sich wörtlich an Memoriertes binden, Quint. – d) alligare se, an ein Vergehen sich binden, d.i. sich dessen schuldig machen, mit Abl., se scelere, Cic. Flacc. 41: mit Genet., se furti, Ter. eun. 809. – dah. alligatus = in ein Vergehen verwickelt, mitbeschuldigt, Cic. Clu. 39; ad Q. fr. 2, 3, 5.

    lateinisch-deutsches > alligo

  • 18 aridus

    āridus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (areo), trocken, dürr, I) eig.: a) übh. (Ggstz. umidus, uvidus, liquidus), folia, Cic.: solum, Verg.: terra (Ggstz. terra satiata), Sen.: terra arida et sicca, Plin.: regiones umidae aridaeque, Sen.: lignum, Hor.: stramentum, Liv.: recrementa aridiora (Ggstz. umidiora), Gell. 17, 11, 2. – poet. (meton.), sonus, fragor, knatternder, knackender Schall (wie wenn trockenes Holz zerbrochen wird), Lucr. u. Verg. – subst., α) āridum, ī, n., das Trockene, Ggstz. 3, 12, 3: inducere colores in arido (auf die trockene Gipswand; Ggstz. inducere colores udo tectorio), Vitr. 7, 3, 8. – bes. der trockene Boden, naves in aridum subducere, Caes.: ex arido pugnam facere, Caes.: ex arido tela conicere, Caes.: m. Genet., quae humi arido atque arenoso gignuntur, Sall. Iug. 48, 3 (dazu Dietsch). – β) ārida, ae, f., das trockene Land (Ggstz. mare), Tert. adv. Marc. 2, 12. Vulg. genes. 1, 9; exod. 4, 9 u.a. – b) durch Hitze, Staub, Fieber trocken, lechzend, anhelitus, Ov.: viator, vor Durst schmachtend, Verg.: sitis, Lucr.: febris, Verg. – c) dürr an Wasser, regenlos, nubila, Verg. georg. 3, 197. – d) dürr = sast- u. fleischlos, mager, nates, Hor.: crura, Ov. – Plur. subst., exsiccati atque aridi, ausgetrocknete u. dürre Menschen (Ggstz. pituitosi et quasi redundantes), Cic. de fat. 7. – II) übtr.: a) v. der Lebensweise, mager, dürftig, victus, Cic.: vita, Cic. – u. v. Menschen, dürftig, arm, cliens, Mart. 10, 87, 5. – b) zäh-knauserig, senex, Plaut.: pater, Ter. – c) geistig trocken, α) v. der Darstellung, trocken, saftlos, ohne Frische des Vortrags (Ggstz. copiosus), genus orationis, Cic.: libri aridissimi, Tac. dial. 19. – übtr. v. Redner selbst, rhetor, Sen.: magister, Quint.: oratores aridi et exsuci et exsangues, Quint. – β) noch dürr = noch nicht durch Wissen befruchtet, ne scilicet sicci omnino atque aridi pueri rhetoribus traderentur, aller Kenntnisse bar u. ledig, Suet. gr. 4. – / Synkop. ārdum = aridum, Lucil. sat. 27, 40.

    lateinisch-deutsches > aridus

  • 19 celeber

    celeber, bris, bre, u. (selten) celebris, e (s. unten a. E.), Abl. ī, Adi. m. Compar. u. Superl. (κέλλω), zahlreich, I) v. Orten, Versammlungen usw.: A) eig.: a) = viel od. zahlreich besucht, belebt (Ggstz. desertus, derelictus, secretus), locus, Cic.: regio, Cornif. rhet.: portus, Cic.: oraculum, Cic.: celebre et frequens (volkreicher) emporium, Liv.: celeberrimus virorum mulierumque conventus, Cic.: nunc sicca prius celeberrima fontibus (quellreichste) Ide, Ov. – b) = volkreich, bevölkert, belebt, urbes, oppidum, Tac.: celeberrimi colles, Frontin. – B) übtr.: 1) durch zahlreiche Versammlung, Aufzüge, Deputationen usw. gefeiert, verherrlicht, feierlich, funus fit regium, magis amore civium et caritate, quam curā suorum celebre, Liv.: celeberrima populi Romani gratulatio, Cic.: cum diem festum de fastis sustulissent celeberrimum et sanctissimum, Cic.: ex multis diebus, quos in vita celeberrimos et laetissimos viderit, Cic. – 2) viel besprochen, viel gehört, gefeiert (in Prosa seit Liv., s. Kühner Cic. Tusc. 5, 9), a) v. Lebl.: celebre est apud nos imperium tuum, Plaut.: res totā Siciliā celeberrima atque notissima, Cic.: celebre per Italiam responsum, Liv.: famam inter barbaros celebrem esse (es gehe überall unter den B. die Sage) Philippum occisum, Liv.: magis celebre nomen, der öfter gehörte Name, Liv.: celebre ad posteros nomen, Liv.: Maenii celebre nomen laudibus fuit, wurde oft mit Lob genannt, Liv.: duo celeberrimi nominis duces, des gefeierten Namens = sehr gefeierte, Liv. – b) von Pers., gefeiert = berühmt, clarissimarum urbium excidio celeberrimi viri, Liv.: per omnium annalium monumenta celebres nominibus, gefeierten Namens, Liv.: gentis Aquitanae celeber Messala triumphis, Tibull.: c. tribunus plebis opibus, gratiā, amicitiis, Vell.: Remmius Palaemon grammaticā arte celeber, Plin.: magicae artis magis professione quam scientiā celeber, Curt.: m. 2. Sup., Diardines minus celeber auditu est, Curt. 8, 9 (30), 8: m. Infin., Catane generasse pios quondam celeberrima fratres, Sil. 14, 197: absol., Diana, Hor.: duces, Vell.: Sibylla Erythraea inter ceteras celebrior ac nobilior habetur, Lact. – neutr. celebre adv., Greg. Tur. hist. Franc. 1, 7. – II) = creber, oft vorkommend, häufig vorhanden, lapis celeber trans maria et quondam in Campania, Plin. 34, 2. – od. oft wiederholt, oft gebraucht, celebri gradu, Acc. tr. 24: vox celeberrima, Ov. ex Pont. 1, 9, 25: verba celeberrima, Ov. art. am. 2, 705. – / celebris als masc. bei Cornif. rhet. 2, 7. Mela 1, 13, 1 (1. § 70). Tac. ann. 2, 88 u. ö. (s. Ernesti u. Nipperd. z. St.). Gell. 17, 21, 10. Apul. met. 2, 12. – Abl. des Femin. nach der 1. Dekl., in acie celebra, *Pacuv. tr. 168.

    lateinisch-deutsches > celeber

  • 20 inhio

    in-hio, āvī, ātum, āre, hingähnen, I) v. lebl. Subjj., vor Begierde nach etw. sich gähnend öffnen, inhiat Cocytia nubes (Sturmwolke), Val. Flacc. 4, 495: rabidam canum vim oraque sicca ferunt trepidorum inhiasse luporum, hätten darnach gelechzt, Stat. Theb. 1, 626. – II) v. leb. Wesen: a) vor Begierde nach etwas den Mund aufsperren, nach etwas schnappen, absol., adesurivit et inhiavit acrius lupus, Plaut. trin. 169. – m. Dat., uberibus lupinis (v. Romulus), Cic.: omnibus cadaveribus (v. Raben), Macr.: iam agmine toto pistris adest, miseraeque inhiat iam proxima praedae, Val. Flacc. – bildl., nach etwas schnappen, gieren, gierig trachten, auf etw. begierig lauern, m. Dat., Parthico auro, regiis thesauris (v. Krassus), Flor.: lucro, Sen. rhet.: alcis hortis, alcis opibus, Tac.: sub specie sororiae ultionis Asiae, Iustin.: dominationi, Tac.: omnia, quibus volgus inhiat, ultro citroque fluunt, Sen.: mors casuro inhiat populo, Sil. – m. Dat. Gerund., si tu aut conservandis opibus aut cumulandis facultatibus inhies, Salv. adv. avar. 2, 13, 63. – m. Acc. (s. Wagner Plaut. aul. 192. Lorenz Plaut. mil. 707 = 715), inhiat aurum, ut devoret, Plaut.: undique pecuniam, Amm.: u. so alcis hereditatem, Plaut.: alcis mortem, Caecil. com. fr.: varios pulchrā testudine postes, mit Verlangen (Gier) hinblicken auf usw., Verg.: illum (militem) inhiant omnes, Plaut.: inhiat quod nusquam est, er schnappt nach einem Nichts, Plaut.: ceteraque hoc genus blandimenta fortunae inhiat ille qui vulgo dives vocatur, Censor. 1, 1 H. – m. in u. Akk., inhians in te, dich anlechzend (= mit gierigem Verlangen nach dir hinblickend), Lucr. 1, 36. – m. ad u. Akk., ad occupandum orientem cum magnis copiis inhiabat, Lact. de mort. pers. 9, 5. – absol., congestis undique saccis indormis inhians (voller Gier nach mehr), Hor. sat. 1, 1, 71: inertes ad quae niti nolunt votis (Abl.) inhiant, Varro sent. no. 118. p. 270 Riese. – b) vor Neugierde, Erwartung nach od. in etw. hingaffen, mit weit geöffnetem Munde nach etw. hinsehen, -hinhören, m. Dat., pecudum reclusis pectoribus inhians spirantia consulit exta, Verg. Aen. 4, 64: primis inhiantia dictis agmina, Val. Flacc. – m. Acc., dum (Terentius) Africani divinam inhiat vocem avidus auribus, mit gespitzten Ohren und aufgesperrtem Munde horcht auf usw., Porcius Licinus poët. bei Suet. de poët. 11 (= vit. Ter. 1). p. 27 Reiff. (doch s. in-hieto). – c) vor Staunen bei etw. Mund und Nase aufsperren, hingaffen, tenuit inhians tria Cerberus ora, Verg.: turba... attonitis inhians animis, ut (wie) regius ostro velet honos leves umeros, ut etc., Verg.

    lateinisch-deutsches > inhio

См. также в других словарях:

  • sicca — see KERATOCONJUNCTIVITIS SICCA, RHINITIS SICCA …   Medical dictionary

  • Sicca — Sic ca, n. [Ar. sikka.] A seal; a coining die; used adjectively to designate the silver currency of the Mogul emperors, or the Indian rupee of 192 grains. [1913 Webster] {Sicca rupee}, an East Indian coin, valued nominally at about two shillings… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Sicca [1] — Sicca, Freund Ciceros, nahm denselben nach seiner Flucht vor Clodius bei sich auf u. bemühte sich später sehr Ciceros Rückkehr aus dem Exil zu bewirken …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Sicca [2] — Sicca, ostindisches Gewicht, = 11,642 Grammes = 179,66 Troygräns. S. Rupie, früher Münze in Ostindien; 15 S. R. = 16 Company Rupien; 1 S. R. = 20 Sgr. 5 Pf., s. Rupie 2) …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Sicca — Ruines de bains romains au pied de la kasbah du Kef Sicca, également connue sous les noms de Sicca Veneria, Colonia Julia Cirta et Cirta Nova, est à l époque romaine une ville de grande importance dans la province de la Numidie proconsulaire.… …   Wikipédia en Français

  • Sicca Veneria — • A titular see in Africa Proconsularis, suffragan of Carthage Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Sicca Veneria     Sicca Veneria      …   Catholic encyclopedia

  • Sicca Veneria (Titularbistum) — Sicca Veneria ist ein Titularbistum der römisch katholischen Kirche. Es knüpft an den früheren Bischofssitz der in Nordafrika gelegene Stadt Sicca Veneria an, der im 7. Jahrhundert mit der islamischen Expansion unterging. Die Stadt Sicca Veneria… …   Deutsch Wikipedia

  • SICCA seu SICCA VENERIA — SICCA, seu SICCA VENERIA Ptol. et Procop. Veneria Solino c. 30. colonia et urbs Africae mediterr. media inter Cirtam ad Occasum et Narangaram ad Ortum. Ei sine dubio nomen id Poeni, Phoenicum exemplô, qui Assyrios ac Babylonios imitati sunt, a… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Sicca rupee — Sicca Sic ca, n. [Ar. sikka.] A seal; a coining die; used adjectively to designate the silver currency of the Mogul emperors, or the Indian rupee of 192 grains. [1913 Webster] {Sicca rupee}, an East Indian coin, valued nominally at about two… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Sicca Venerĭa — (a. Geogr.), Stadt in Numidien, fiel im Jugurthinischen Kriege zuerst unter den numidischen Städten vom König ab. Ihren Beinamen hatte sie von einem daselbst befindlichen Tempel der Venus, wo sich nach phönicischer Sitte Mädchen versammelten,… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Sicca Veneria — 36.1736118.704167625 Koordinaten: 36° 10′ 25″ N, 8° 42′ 15″ O …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»