Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

medicamentum

  • 1 medicamentum

    mĕdĭcāmentum, i, n. [medicor], a drug, remedy, physic, medicine, medicament.
    I.
    Lit.:

    medicamentum alicui dare ad aquam intercutem,

    Cic. Off. 3, 24, 92:

    haurire,

    Plin. 24, 19, 113, § 174:

    sumere,

    to take, Curt. 3, 6, 3:

    componere,

    to compound, Plin. 32, 9, 34, § 106:

    somnificum,

    id. 37, 10, 57, § 158:

    medicamenta salubria,

    Liv. 8, 18:

    salutaria,

    Cic. N. D. 2, 53, 132.—Also of remedies applied externally:

    medicamentis delibutus,

    Cic. Brut. 60, 217.—
    B.
    Transf., like the Gr. pharmakon, a drug, a potion.
    1.
    A hurtful drug, poison: quaerit ibidem ab Hannibale, cur biberit medicamentum, Varr. ap. Non. 345, 23:

    coquere medicamenta,

    Liv. 8, 18:

    medicamentis partum abigere,

    Cic. Clu. 11, 32:

    medicamento sagittas tingere,

    Plin. 27, 11, 76, § 101:

    amatorium,

    a love-potion, philter, Suet. Calig. 50; of an enchanted potion, Plaut. Ps. 3, 2, 80.—
    2.
    A tincture for dyeing, a color, dye, mordant, Cic. Fragm. ap. Non. 521, 20:

    crassius,

    Sen. Q. N. 1, 3:

    rudia,

    Plin. 35, 6, 26, § 44.—
    3.
    A seasoning, condiment, Col. 12, 20.—
    4.
    A paint, wash, cosmetic, Sen. Ben. 7, 9, 2.—
    5.
    A plastering, Vop. Firm. 3.—
    II.
    Trop.
    A.
    A remedy, relief, antidote (rare but class.):

    multorum medicamentum laborum,

    Cic. Clu. 71, 201:

    doloris medicamenta illa Epicurea,

    id. Fin. 2, 7, 22:

    panchrestum medicamentum (sc. pecunia),

    id. Verr. 2, 3, 65, § 152.—
    B.
    (Acc. to I. B. 4.) An embellishment:

    medicamenta fucati candoris, et ruboris,

    Cic. Or. 23, 79.—
    C.
    An enchantment:

    ne quid mali medicamenti inferretur,

    Plin. 28, 9, 37, § 142.

    Lewis & Short latin dictionary > medicamentum

  • 2 medicamentum

    medicāmentum, ī, n. (medicor), wie das griech. φάρμακον, ein Arzneimittel, Arzneikörper, I) eig.: A) im guten Sinne, das Heilmittel, sowohl gegen innere Krankheiten, Medikament, Medizin, Arznei, als gegen äußere Verletzungen, Salbe, Pflaster, 1) eig.: salutare, Cic., od. salubre, Liv.: medicamenta, quibus sanantur oculi, Sen.: medicamentum componere, Plin.: medicamentum bibere, Curt., haurire, Plin., od. sumere, Curt.: epotis aliquibus medicamentis, Cels.: m. concipitur venis u. m. diffundit se in venas, Curt.: hoc die solitum vinum novum et vetus libari et degustari medicamenti causā, Varro LL. – 2) bildl., Heilmittel, Hilfsmittel gegen usw., laborum, Cic.: doloris, Cic.: illud panchrestum m. suum, vom Geld, Cic. – B) im üblen Sinne: 1) Giftmittel, Gifttrank, Gift, coquere medicamenta, Gifttränke, Liv.: medicamento sagittas tingere, Plin.: epoto medicamento, Liv. – v. Abtreibungsmitteln, medicamentis partum abigere, Cic. – 2) Zaubermittel, Zaubertrank, medicamento Peliam fecit adulescentulum, Plaut.: amatorium, Liebestrank, Suet.: medicamentis aquam inquinare, Hyg. – II) übtr., jedes Mittel zur künstlichen Hervorbringung physischer Wirkungen, A) im allg., v. Mitteln zum Verbessern od. Schönen des Weins, Würzstoff, Cato u. Colum. – v. Verschönerungen eines Hauses, bes. vom Tünchwerk, Vopisc. Firm. 3, 2. – B) insbes.: 1) Färbemittel, Färbestoff, Farbe, Cic. fr., Plin. u.a. – als künstliches Verschönerungsmittel (der Schildkrötenschalen usw.), Sen. de ben. 7, 9, 2. – 2) im Bilde, fucati medicamenta candoris et ruboris, weiße u. rote Schminke der Worte (von dem allzu gesuchten Redeschmuck), Cic. or. 79.

    lateinisch-deutsches > medicamentum

  • 3 medicamentum

    medicāmentum, ī, n. (medicor), wie das griech. φάρμακον, ein Arzneimittel, Arzneikörper, I) eig.: A) im guten Sinne, das Heilmittel, sowohl gegen innere Krankheiten, Medikament, Medizin, Arznei, als gegen äußere Verletzungen, Salbe, Pflaster, 1) eig.: salutare, Cic., od. salubre, Liv.: medicamenta, quibus sanantur oculi, Sen.: medicamentum componere, Plin.: medicamentum bibere, Curt., haurire, Plin., od. sumere, Curt.: epotis aliquibus medicamentis, Cels.: m. concipitur venis u. m. diffundit se in venas, Curt.: hoc die solitum vinum novum et vetus libari et degustari medicamenti causā, Varro LL. – 2) bildl., Heilmittel, Hilfsmittel gegen usw., laborum, Cic.: doloris, Cic.: illud panchrestum m. suum, vom Geld, Cic. – B) im üblen Sinne: 1) Giftmittel, Gifttrank, Gift, coquere medicamenta, Gifttränke, Liv.: medicamento sagittas tingere, Plin.: epoto medicamento, Liv. – v. Abtreibungsmitteln, medicamentis partum abigere, Cic. – 2) Zaubermittel, Zaubertrank, medicamento Peliam fecit adulescentulum, Plaut.: amatorium, Liebestrank, Suet.: medicamentis aquam inquinare, Hyg. – II) übtr., jedes Mittel zur künstlichen Hervorbringung physischer Wirkungen, A) im allg., v. Mitteln zum Verbessern od. Schönen des Weins, Würzstoff, Cato u. Colum. – v. Verschönerungen eines Hauses, bes. vom Tünchwerk,
    ————
    Vopisc. Firm. 3, 2. – B) insbes.: 1) Färbemittel, Färbestoff, Farbe, Cic. fr., Plin. u.a. – als künstliches Verschönerungsmittel (der Schildkrötenschalen usw.), Sen. de ben. 7, 9, 2. – 2) im Bilde, fucati medicamenta candoris et ruboris, weiße u. rote Schminke der Worte (von dem allzu gesuchten Redeschmuck), Cic. or. 79.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > medicamentum

  • 4 medicāmentum

        medicāmentum ī, n    [medico], a drug, remedy, antidote, physic, medicine, medicament: medicamentum alcui dare ad aquam intercutem: sumere, Cu.: medicamenta salubria, L.: medicamentis delibutus.— A drug, potion, poison: coquere medicamenta, L.: medicamentis partum abigere.— Fig., a remedy, relief, antidote: multorum medicamentum maerorum: doloris: panchrestum (i. e. pecunia).— An embellishment: medicamenta fucati candoris et ruboris.
    * * *
    drug, remedy, medicine

    Latin-English dictionary > medicāmentum

  • 5 medicamentum

    medicamentum medicamentum, i n лекарство

    Латинско-русский словарь > medicamentum

  • 6 medicamentum

    medicāmentum, ī n. (= medicamen)
    1) лечебное средство, лекарство (m. salubre C)
    2) средство, облегчение (m. doloris, laborum C)
    4) любовный напиток, приворотное зелье (m. amatorium Su); волшебное питьё ( medicamento ex sene adulescentulum facere Pl)
    6) косметическое средство, притирание ( candōris et rubōris C)
    7) приправа (vini Cato, Col)

    Латинско-русский словарь > medicamentum

  • 7 medicamentum

    i, n второе склонение лекарство

    Латинско-русский медицинско-фармацевтический словарь > medicamentum

  • 8 medicamentum

    ,i n
    медикамент, лекарство

    Latin-Russian dictionary > medicamentum

  • 9 medicamentum

    , i f
      лекарство, снадобье

    Dictionary Latin-Russian new > medicamentum

  • 10 discoriatorium medicamentum

    discoriātōrium medicāmentum, quod Graeci εκδόριον vocant, ein Mittel, die Haut wegzubeizen, Cass. Fel. 13. p. 20, 17.

    lateinisch-deutsches > discoriatorium medicamentum

  • 11 s.- ent. medicamentum

    ăbortīvum (s.- ent. medicamentum), i, n. remède qui fait avorter.

    Dictionarium latinogallicum > s.- ent. medicamentum

  • 12 discoriatorium medicamentum

    discoriātōrium medicāmentum, quod Graeci εκδόριον vocant, ein Mittel, die Haut wegzubeizen, Cass. Fel. 13. p. 20, 17.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > discoriatorium medicamentum

  • 13 Optimum medicamentum quies est

    Лучшее лекарство - покой.
    Медицинский афоризм, автором которого является римский врач Авл Корнелий Цельс, современник императоров Августа и Тиберия.

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Optimum medicamentum quies est

  • 14 Optimum medicamentum quies est

    покой – наилучшее лeкарство

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Optimum medicamentum quies est

  • 15 medicamen

    medicamentum, лечебное средство, лекарство (1. 7 § 6 D. 9, 2. 1. 23 § 3 D. 21, 1. 1. 28 pr. C. 6, 23. 1. 9 § 1 D. 9, 2);

    medic salubria (1. 35 § 2 D. 18, 1);

    adversa (1. 3 D. 50, 13);

    mala, вредное средство (1. 15 pr. D. 47, 10. 1. 3 § 2 D. 48, 8);

    ne conciperet (1. 3 § 16 D. 40, 7. 1. 39 D. 48. 19).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > medicamen

  • 16 лекарство

    medicamentum,i n; pharmacon, i n

    Latin-Russian dictionary > лекарство

  • 17 bibo [1]

    1. bibo, bibī (bibitum), ere (altind. pibati, ›er trinkt‹, faliskisch pipavo, ›ich werde trinken‹; vgl. πίνω), trinken (u. zwar aus natürlichem Bedürfnis, während potare aus Leidenschaft, »viel trinken«, dah. auch »saufen« ist: doch werden in Ermangelung des Supinums von bibo [da erst Spät. bibitus u. bibiturus bilden] in der klass. Periode auch potus u. potatus als Partizipialformen zu bibo gebraucht), I) eig.: ēsse, bibere, ICt.: sic estur apud illos, sic bibitur, Sen.: bibere aut etiam ēsse inter agendum, Quint.: et edere et bibere ἀδεῶς et iucunde, Cic.: numquam bibisse iucundius, Cic.: bib. large, Plin.: damnose, Hor.: bibo sitiens, non sitiens, Cic. u. Plin.: bibo ieiunus, Sen.: bib. ab octava, Iuven.: ab hora tertia bibebatur, Cic.: in lucem semper bibere, bis es Tag wird, Mart: bibe, tibicen, Plaut.: quin bibis? Plaut.: bibere post prandium aut cenam vulgare est, Plin.: nunc est bibendum, Hor.: bibitur usque dum de dolio ministretur, Cic.: iste unus totam Asiam magnitudine poculorum bibendoque superavit, Cic. – dare bibere, zu trinken geben, Cato, Liv. u.a. (vgl. unten m. Acc.): alci ministrare bibere, Cic.: bib. exiguis haustibus, Ov.: bib. suctu, morsu, Plin.: bib. ex lacu, Vitr.: ex fonte, Prop. u. Vitr.: ex eo puteo, Hyg.: de fluvio, Pelag.: ab amne, Mart.: in Nilo, Phaedr.: e gemma, Prop., od. bl. gemmā, Verg., aus mit Edelsteinen besetztem Becher: so auch ex auro, Varr. fr., in auro, Vulg., od. auro, Sen. poët.: in argento potorio, ICt.: poculo eodem, Plaut. u. Lucil. fr.: scaphiis, Samio poterio, Plaut.: in aureis poculis, Treb. Poll.: bibere dare usque plenis cantharis, Plaut.: cum alqo ex eodem catino cenare, eodem poculo bibere, Apul.: avenis (vermittelst Haferstengeln), Mela: cavā manu, Sen.: usque ad ebrietatem, Lact. – m. Acc., vinum, Komik., Cato fr., Hor. u.a.: mulsum, Fronto: vinum e dolio, Plin.: hoc vinum sine aquae admixtione libenter bibit, Firm.: aquam gelidam, Cic.: faeces, Vopisc.: aquae frigidae tres cyathos, Cels.: numquam in uno convivio ex uno vino duo pocula, Treb. Poll.: Circae pocula, Hor.: uvam prelo domitam, gekelterten Traubensaft, Hor.: medicamentum, Varr. fr. u. Curt.: alci medicamentum innoxium bibendum dare, Sen. (vgl. quod iussi ei dari bibere et quantum imperavi date! Ter.): bib. sanguinem alcis, Cic.: urinam humanam et etiam suam, Augustin.: ex aqua (in W.) castoreum, Cels.: aliquid ex vino (in W.), Cels.: calidam aquam cum pipere, Cels.: vinum cum cibo pleniore, Cels.: aquam per binos ternosve cyathos, Cels.: in quo (convivio) nemo potest dicere utrum iste plus biberit an effuderit, Cic.: pars bibenda servatur, Ov. – Andere besondere Redensarten: a) bibe si bibis, eine zum Trinken ermahnende Formel, »wenn du trinkst, so trinke ordentlich«, »trink nur zu!« Plaut. Stich. 713. – b) mandata, die Aufträge vertrinken, d.i. beim Trinken vergessen, Plaut. Pers. 170. – c) aut bibat aut abeat (Übersetzung des griech. ἤ πιθι ἤ ἄπιθι), sauf oder lauf, Cic. Tusc. 5, 118. – d) bib. Graeco more, einem zutrinken, Cic. II. Verr. 1, 66: ut Graeco more biberetur, Auson. Griph. (XXVI) 1. p. 129, 2 Schenkl. – e) bib. nomen alcis, so viel Gläser, als der Name Buchstaben hat, Mart. 8, 51, 26 u.a. – f) bibere ad numerum, nach der Zahl der Jahre (die man sich wünscht), Ov. fast. 3, 532. – g) dare bibere ab summo, vom Obersten (bei Tische) bis zum Untersten, die Reihe herum, Lucil. sat. 5, 34. – h) bib. simul eandem nutricem, an derselben Brust trinken, Apul. met. 3, 2. – i) bis deciens solus bibis, vertrinkst, Mart. 1, 11, 2; u. so auch 1, 26, 3 sq. u. 1, 26, 10: u. quod (Philippeûm) bibimus, vertrinken, Varr. sat. Men. 343. – k) bibere pro salute alcis, jmds. Gesundheit trinken, Ambros. de Helia et ieiun. 17. § 62. – 1) (poet.) bib. flumen, an einem Flusse wohnen od. sich aufhalten, Ararim, Verg.: Danuvium, Hor.: rivus, quem Mandela bibit, der M. mit Wasser versieht, Hor. – II) übtr.: A) v. Lebl., trinken, einziehen, einsaugen, sat prata biberunt, Verg.: hortus aquas bibit, Ov.: amnis harenis bibitur et receptatur, Auct. itin. Alex. 38: lanae colorem bibunt, nehmen die Farbe an, Plin.: amphora bibit fumum, Hor.: arcus bibit, der Regenbogen zieht Wasser, Plaut. Curc. 129 u. Verg. georg. 1, 380: tellus bibit cruorem, wird von Bl. getränkt, Sil. (s. Drak. Sil. 17, 413): hasta bibit cruorem, trinkt Blut, indem er in den Körper eindringt, Verg. – B) v. Pers.: a) einsaugen, α) physisch = einatmen, caelum (die Luft), Lucil. sat. 26, 43: fuliginem lucubrationum, Quint. 11, 3, 23. – β) geistig, bib. amorem, Plaut.: longum amorem, in langem Zuge schlürfen, Verg.: bib. maternos mores, Claud. – so auch bibere aure od. auribus alqd, eifrig anhören, gleichs. mit den Ohren verschlingen, Hor., Prop. u.a. – b) aussaugen, e serpente cruorem, Sil. 6, 293. – / Archaist. Infin. Präs. biber, Titin. com. 78. Cato u. C. Fann. b. Charis. 124, 1 sq. – Spätere Formen: quoties bibitum est, Capitol. Ver. 5, 3: bibitus, Augustin. in Ioann. tract. 32, 4. Iren. 3, 11, 5 u.a. Eccl. Cael. Aur. chron. 4, 3, 60. Plin. Val. 2, 18. Placit. medic. 14, 13. Anthim. 75 u. 76: bibiturus, Phorm. Hor. carm. 1, 27, 13. Vulg. Matth. 20, 22. Vulg. act. apost. 23, 12. Augustin. serm. 21, 2. Sulpic. Sev. dial. 1 (2), 6, 5. Cassiod. hist. eccl. 1, 1.

    lateinisch-deutsches > bibo [1]

  • 18 concipio

    con-cipio, cēpī, ceptum, ere (con u. capio), zusammenfassen, aufnehmen, auffassen, auffangen, I) im allg.: 1) eig., vermittelst eines Gefäßes u. dgl., a) übh.: nuces vix sesquimodio, Varr.: aquam trulleo, Varr. LL.: multum ignem trullis ferreis, Liv.: ingrediendo ventum veste, Quint.: auras (verst. ex tibiis), Ov.: in quibus aura illa concipitur, Quint.: quorum nomina nostro ore concipi nequeant, nicht in unsern Mund genommen, d.i. nicht ausgesprochen werden können, Mela. – b) Wasser in eine Röhre fassen (t.t.), Alsietinam aquam, Frontin. aqu. 11; u. so ibid. 5 sqq. – Partiz. subst., concepta commentariorum, die in den Kommentarien verzeichneten Fassungsmaße, Frontin. aqu. 67 u. 73. – c) Pass. concipī, α) sich ansammeln, v. Flüssigkeiten übh., ut quisque (umor) ibi (in den Ställen) conceptus fuerit, quam celerrime dilabatur, Col. 1, 6, 5. – β) sich fangen, entspringen, v. Flüssen, torrens velut ex alio fonte conceptus, Curt.: Ganges multis fontibus conceptus, Mela: Indus conceptam pluribus alveis undam trahit, Mela: torrens imbribus conceptus, ein Gießbach, Col. – γ) sich ansammelnd entstehen, sich bilden, in ea parte nivem concipi, Sen. nat. qu. 4, 12, 1. – bes. v. phys. Übeln, is morbus aestate plerumque concipitur, Col. 7, 5, 14: si ex calore et aestu concepta pestis invasit, Col. 7, 5, 2.

    2) übtr., Worte in eine (bestimmte, gesetzliche, feierliche) Formel bringen, die Formel von etw. abfassen, -aufsetzen (als t.t.): a) übh.: verba (iurisiurandi), iusiurandum, Liv.: conceptis verbis iurare, einen förmlichen (feierlichen) Eid schwören, Plaut. u. Liv. (vgl. quod EX ANIMl SENTENTIA iuraris, sicut concipitur more nostro, wie es in der bei uns üblichen Formel heißt, Cic.): verbis conceptissimis iurare, den förmlichsten (feierlichsten) Eid schwören, Petr. 113, 13: conceptis verbis peierare, einen förmlichen Meineid schwören, Cic.: dass. conceptis verbis deierare, Nep. fr. X II, 2 Stav.: verbis conceptis affirmare m. folg. Akk. u. Infin., Sen. apoc. 1, 3. – c. vadimonium, Cic.: edictum, obligationem, ICt. – dah. prägn., α) etw. in feierlicher Formel aus- od. nachsprechen (vgl. Bach Ov. met. 7, 594. Ruperti Tac. hist. 4, 31, 3), preces, Ov.: vota, Ov.: Q. Marcio Philippo praeeunte in foro votum (v. Volke), Liv.: c. cetera iurisiurandi verba, Tac.: sic verba concipito, sprich folgende Gebetsformel aus, Cato r.r. 139, 1 u. 141, 4: verba iurationis concipit (er schwört) m. folg. Akk. u. Infin., Macr. sat. 1, 6, 30. – β) in feierlicher (offizieller) Formel schließen, ankündigen, bestimmen, anordnen, foedus, Verg.: iustum bellum, Varr. LL.: Latinas (ferias) sacrumque in monte Albano rite, Liv.: nova atque integra auspicia, Liv. – b) eine Summe in Zahlen fassen, anschlagen, berechnen, bestimmen, c. summas (der Gefallenen), Liv. 3, 5, 12.

    II) insbes., an od. in sich nehmen, annehmen, in sich aufnehmen, 1) eig.: a) als jurist. t.t., eine Sache bei jmd. abfangen, abfassen, penes quem res concepta et inventa est, Paul. sent. 2, 31, 5. – insbes., c. furtum, einen Diebstahl in Gegenwart von Zeugen bei jmd. feststellen, Gell. 11, 18, 9 sqq. Gaius inst. 3, 186. – b) eine Flüssigkeit in sich aufnehmen, an sich ziehen, einsaugen, concipit Iris aquas, Ov.: vinea omnes imbres limumque concipit, Col.: concipiunt (nubes) multum marinum umorem, Lucr.: madefacta terra caducas concepit lacrimas ac venis perbibit imis, Ov.: ne (frumentum) concepto umore vitietur, Sen.: patere (laß zu) medicamentum concipi venis, Curt. – c) Feuer, α) v. Gebäuden u.a. brennbaren Ggstdn., c. ignem od. flammam, Feuer fangen, angehen (s. Oudend. Caes. b.c. 2, 14, 2), zB. materies, quae nisi admoto igni ignem concipere possit, Cic.: turris concipit ignem od. flammam, Curt. u. Caes.: stuppa iacit flammam concepto protinus igni, Lucr.: herba, cuius radix e longinquo concipit ignes, Plin.: conceptum ignem late od. latius fundere, Curt.: ne sacer tot ab ignibus aether conciperet flammas, Ov.: caedatur omnis silva et Oetaeum nemus concipiat ignes, Sen. poët.: ignitis lapidibus igne concepto, Vulg. 2. Mach. 10, 3. – u. im Bilde v. Verliebten, quem mens mea concipit ignem? welch Feuer der Liebe ergreift meinen Sinn? Ov.: concipit interea validos Aeëtias ignes, es erfaßt die Ä. heftige Glut, Ov.: cuncto concepit pectore flammam, Catull.: excute virgineo conceptas pectore flammas, Ov. – β) v. Kalk beim Löschen, c. ignem, sich erhitzen, Ov. met. 7, 108. – d) Luft aufnehmen, fangen, einziehen, cum magnam vim venti vela conciperent, Curt.: bucina concepit aëra, Ov.: pars (animae) concipitur cordis parte quādam, quem ventriculum cordis appellant, Cic. – e) in od. an den Körper aufnehmen, α) übh.: praecordiis conceptam mortem continere, Cic. Tusc. 1, 96. – β) befruchtenden Samen in sich aufnehmen, v. der Erde u. dgl., omnia quae terra concipiat semina, Cic.: censes, ante coronam herbae exstitisse, quam conceptum esse semen? Cic.: inde occultas vires et pabula terrae pinguia concipiant, Verg. – γ) v. weibl. Wesen, empfangen = schwanger-, trächtig werden, absol., ubi concepit aliqua, Cels.: cum concepit mula, Cic. – m. Acc., ut id quod conceperat servaret, Cic.: phoenix se ipsa concipit, Mela: concepta crimina (die durch Verbrechen empfangene Leibesfrucht, das Sündenkind) portat, Ov.: ita fit ut sola piscium et animal pariant et ova concipiant, Plin. – u. (im Bilde) hoc quod conceptum res publica periculum parturit (mit der der Staat gleichs. schwanger geht), Cic. – mit ex od. (selten) m. de od. ab u. Abl., od. m. Adv. (woher?), ex illo concipit ales, Ov.: quod erat ex fratre conceptum, Cic.: Tiberius ut ex adulterio conceptus, Suet.: u. (mehr im Bilde) funestum illud animal ex nefariis stupris, ex civili cruore conceptum, Cic.: de lupo concepta Nape, Ov.: conceptus a captiva servus, Ov.: Apis bos divinitus conceptus, Mela. – m. Abl. womit? partum od. alqm conceptum utero habere, Val. Max. – m. Abl. wodurch? quem pluvio Danaë conceperat auro, Ov.: anguis immanis concubitu conceptus, Cic.: puer furto conceptus, ein Kind von geheimer (unehelicher) Geburt, ein Bastard, Ov.: phoenix non coitu concipitur, Mela. – m. usque in u. Akk. der Zeit, feminae (canes) concipiunt usque in annos novem, Col. – dah. prägn., concipe = heirate, Ov. met. 11, 222. – u. Partiz. Perf. subst., conceptum, ī, n., die Leibesfrucht, ne praegnanti medicamentum, quo conceptum excutitur, detur, Scrib. ep. ad C. Iul. Callist. p. 3 R.: coacta conceptum a se abigere, Suet. Dom. 22: u. so timeo ne (ova) iam concepti (sc. pulli) sint, schon Junge sind (wir: schon besessen sind), Petr. 33, 5. – f) eine Frucht usw. an sich erzeugen, ansetzen, spicam (v. Halme), Plin.: radicem (v. Baume), ICt. – g) eine physische Eigenschaft od. Beschaffenheit annehmen, bekommen, v. Lebl., alias aliasque vires (v. Flüssen u. Seen), Ov. met. 15, 336. – c. acorem, amaritudinem, sauer, bitter werden, Col.: saporem salis, Pallad.: teporem, lauwarm werden, Pallad. – od. ein phys. Gut od. Übel bekommen, sich zuziehen, v. leb. Wesen, eo sapore cupidinem bibendi pascendique (v. Schafen), Col.: veram noxam (Schaden am Leibe), Col.: aes alienum, Schulden machen, ICt. – h) mit den Augen auffassen = wahrnehmen, qui haec tanta oculis bona (so viel Schönes) concipio? Plaut. Poen. 277.

    2) übtr., a) übh. an sich od. in sich aufnehmen, ein moral. Übel sich zuziehen, auf sich laden, dedecus (Schande), Cic.: vitia, Cic.: dolor a se ipso conceptus, von selbst entstandener (Ggstz. a deo immissus), Cic.: illa macula Mithridatico bello superiore concepta, Cic.: aliquot iam per annos concepta huic ordini turpitudo atque infamia, anhaftende, Cic. – m. ex u. Abl., maculam ex paterno sanguine, Cic.: furorem ex maleficiis, Cic. – b) etw. Straffälliges auf sich laden, begehen, tantum scelus, Cic.: malum aut scelus, Cic. – m. in u. Akk., non istum (Verres) maius in sese (gegen das röm. Volk) scelus concepisse, Cic. – m. cum u. Abl., quod flagitium Lentulus non cum Autronio concepit? Cic. – m. Abl. (durch), violandā re publicā fraudes inexpiabiles, Cic. Vgl. Benecke Cic. Cat. 2, 7. – c) (m.u. ohne animo, mente u. dgl.) etw. in die Seele, in die Gedanken, in das Gefühl aufnehmen = etw. in sich entstehen od. aufkommen lassen, ihm Raum geben, Eingang finden lassen, in sich nähren, im Busen hegen, empfin den, fühlen, tanta flagitia (schmähliche Behauptungen) animo, Cic.: iram intimo animo et corde, Cic.: animo ingentes iras, Ov.: c. mente vaticinos furores (Begeisterung), Ov.: pectore robur, Kraft im Busen fühlen, Verg.: tantum robur intra pectora pro facto spemque metumque suo, Ov.: corde metus, Stat.: auribus tantam cupiditatem, Cic.: pectora concipiunt alios motus, das Herz wird von andern Regungen ergriffen, Verg. – ohne animo u. dgl., spem regni, Liv.: spem suae mortis, Ov.: spem ostentis, Suet.: tantam od. ingentem iram, Curt. u. Iustin.: odium in alqm, Cic.: inimicitiae privatae ex praetura conceptae, Caes.: furor incredibilis biennio ante conceptus, der unbegreifliche u. wahnsinnige Gedanke, der zwei Jahre vorher unter m.K. gefaßt war, Cic.: c. curam ducis, die Führung (das Kommando) übernehmen, Verg. – bene concepti affectus, tief empfundene Gefühle, Quint. – dah. (mit [u. poet. ohne] spe, mente) der Hoffnung auf etw., dem Gedanken an etw. Raum geben, auf etw. hoffen, nach etw. streben, trachten, auf etw. sinnen, scelus, Cic.: hoc spe concipere, audacis animi esse, Liv.: concipit aethera mente, Ov.: c. thalamos alieni orbis, Ov. – non servili animo c. m. folg. Infin. = den nicht sklavischen Entschluß fassen, zu usw., Tac. ann. 2, 39. – d) etw. in die Phantasie aufnehmen = etw. sich vorstellen (von etw. sich eine Vorstellung machen), sich einbilden, (sich) denken, gew. m. Abl. animo, mente (s. Drak. Liv. 9, 18, 8), α) übh.: agedum inaugura, fierine possit, quod nunc ego mente concipio, Liv.: quantalibet magnitudo hominis concipiatur animo, unius tamen ea magnitudo hominis erit, Liv.: quid mirum si in auspiciis... imbecilli animi superstitiosa ista concipiant? Cic.: opulentia (Reichtum), quantam qui oculis non subiecere, animis concipere non possunt, von dessen Größe sich diejenigen, die ihn nicht mit Augen gesehen, keine Vorstellung machen können, Curt.: protinus concepit ›Italiam‹ et ›arma virumque‹, dachte sich J. usw. (= kam auf den Gedanken, die Äneide zu dichten), v. Vergil, Mart. 8, 56, 19. – m. folg. Acc. u. Infin., concepit, (Germanos) esse homines, qui etc., Vell. 2, 117, 3: forsitan et lucos illic urbesque deorum concipias animo esse, Ov. met. 2, 77. – m. folg. indir. Fragesatz, concipere animo potes, quam simus fatigati, Plin. ep. 3, 9, 24. – Partiz. Perf. im Plur. subst., mente concepta, ōrum, n., das Vorgestellte, Gedachte, die Gedanken, Einbildungen, Quint. 5, 10. § 1 u. 4: mente concepta sensus vocamus, Quint. 8, 5, 2. – β) = etw. ahnen, argwöhnen, nec nutrix etiamnum concipit ullum mente nefas, Ov.: nec tantos mente furores concipit, ihr kam in die Seele kein Gedanke von solcher Wut, Verg. – e) in die Erkenntnis, in das Bewußtsein aufnehmen, auffassen, erkennen, begreifen, principio rerum omnium quasi adumbratas intellegentias animo ac mente c., Cic.: habere bene cognitam voluptatem et satis firme conceptam animo atque comprehensam, wohlverstanden u. ziemlich bestimmt aufgefaßt u. begriffen haben, Cic.: si qua divinae opis auguria mente concipi possent, Curt. – m. folg. Acc. u. Infin., quod enim ita iuratum est, ut mens conciperet fieri oportere, id servandum est, jeden Eid, den man mit dem Bewußtsein geschworen hat, man sei zu seiner Erfüllung verpflichtet, muß man halten, Cic. de off. 3, 107. – / arch. Infin. Präs. Pass. concipei, Corp. inscr. Lat. 1, 205. col. I, 45 u. 48.

    lateinisch-deutsches > concipio

  • 19 amatorius

    amatōrĭus, a, um relatif à l'amour, qui inspire l'amour.    - amatorium (medicamentum): philtre d'amour.
    * * *
    amatōrĭus, a, um relatif à l'amour, qui inspire l'amour.    - amatorium (medicamentum): philtre d'amour.
    * * *
        Amatorius sermo. Cic. Propos amoureux, ou d'amours.
    \
        Amatoria poesis. Cic. Qui traicte ou parle d'amours.

    Dictionarium latinogallicum > amatorius

  • 20 aqua

    aqua, æ, f. [st2]1 [-] eau, eau de pluie, pluie, inondation. [st2]2 [-] lac, mer, fleuve. [st2]3 [-] l'eau (de la clepsydre), le temps.    - aqua et igni interdicere alicui: interdire à qqn l’eau et le feu = exiler qqn, bannir qqn.    - aquam et terram petere, Liv. 35, 17: demander la soumission.    - aquæ perennes, Cic. Verr. 4.107: eaux intarrissables.    - Albana aqua, Cic. Div. 1, 44 fin: le lac d'Albe.    - aquæ magnæ bis eo anno fuerunt, Liv. 24, 9: il y eut cette année-là deux inondations.    - aquæ (plur.): les eaux (thermales), les bains.    - Aquæ Sextiæ: les eaux de Sextius (= Aix).    - Aquæ Aureliæ: les eaux d'Aurélius (à Baden-Baden).    - ad aquas venire: venir aux eaux thermales.    - aqua intercus: hydropisie.    - medicamentum ad aquam intercutem dare, Cic. Off. 3, 24, 92: donner un remède pour l'hydropisie.    - aquam perdere: perdre son temps ([perdre l'eau [de la clepsydre qui mesure le temps de parole]).    - aquam dare, Plin. Ep. 6, 2: fixer le temps de parole.    - præbere aquam, Hor. S. 1, 4, 88: inviter au repas (offrir l'eau pour se laver et pour boire).
    * * *
    aqua, æ, f. [st2]1 [-] eau, eau de pluie, pluie, inondation. [st2]2 [-] lac, mer, fleuve. [st2]3 [-] l'eau (de la clepsydre), le temps.    - aqua et igni interdicere alicui: interdire à qqn l’eau et le feu = exiler qqn, bannir qqn.    - aquam et terram petere, Liv. 35, 17: demander la soumission.    - aquæ perennes, Cic. Verr. 4.107: eaux intarrissables.    - Albana aqua, Cic. Div. 1, 44 fin: le lac d'Albe.    - aquæ magnæ bis eo anno fuerunt, Liv. 24, 9: il y eut cette année-là deux inondations.    - aquæ (plur.): les eaux (thermales), les bains.    - Aquæ Sextiæ: les eaux de Sextius (= Aix).    - Aquæ Aureliæ: les eaux d'Aurélius (à Baden-Baden).    - ad aquas venire: venir aux eaux thermales.    - aqua intercus: hydropisie.    - medicamentum ad aquam intercutem dare, Cic. Off. 3, 24, 92: donner un remède pour l'hydropisie.    - aquam perdere: perdre son temps ([perdre l'eau [de la clepsydre qui mesure le temps de parole]).    - aquam dare, Plin. Ep. 6, 2: fixer le temps de parole.    - præbere aquam, Hor. S. 1, 4, 88: inviter au repas (offrir l'eau pour se laver et pour boire).
    * * *
        Aqua, aquae. Eaue, ou Eau.
    \
        Aquae augur, cornix. Horat. Qui prognostique la pluye.
    \
        Aquae pauper fluuius. Horat. Riviere qui ha peu d'eaue.
    \
        Potores aquae. Horat. Buveurs d'eaue.
    \
        Aduersa aqua nauigare. Plaut. Contre eaue.
    \
        Ambiguae aquae. Ouid. De diverse nature, ou dangereuses à boire.
    \
        Caelestis. Horat. Pluye.
    \
        Calda. Martial. Chaulde. \ Cana. Ouid. Blanche d'escume.
    \
        Cisternina. Colum. De cisterne.
    \
        Concordes aquae. Plin. Quand deux rivieres se joignent et coulent ensemble par accord.
    \
        Deterrima. Colu. La pire de toutes.
    \
        Egelida. Plin. Tiede.
    \
        Eximia aqua. Columel. Tresbonne, Bonne par excellence.
    \
        Fluuialis. Columel. Eaue de riviere.
    \
        Foetida. Plin. Puante.
    \
        Incertae aquae. Ouid. Qui ne tiennent point un certain cours.
    \
        Aqua intercus. Cic. Hydropisie.
    \
        Iugis aqua. Cic. Qui ne tarist jamais.
    \
        Lethaeis aquis scripta dare. Ouid. Oublier.
    \
        Limosa aqua. Columel. Limonneuse.
    \
        Manans. Columel. Coulant.
    \
        Niualis. Gell. Eaue de neige.
    \
        Pigra. Pli. Qui ne coule point, Croupant, ou croupissant, Dormant.
    \
        Puteana. Plin. De puis.
    \
        Aqua rosacea. Plin. Eaue rose.
    \
        Seruam aquam bibere. Ouid. L'eaue de serviteurs.
    \
        Stagnans aqua. Plin. Qui ne bouge et ne coule point.
    \
        Addere aquam flammae. Tibul. Estaindre le feu.
    \
        Appellere ad aquam animalia. Varro. Mener à l'abbrevoir.
    \
        Astrictis aquis torpent fluuii. Claud. Quand les rivieres sont gelees.
    \
        Canet aqua. Ouid. Est blanche.
    \
        Cedo aquam manibus. Plaut. Donne moy à laver.
    \
        Aqua et igni interdici. Cic. Estre banni.
    \
        Interdictis aquis imminet aeger. Ouid. Defendues.
    \
        Interponere aquam vino. Martial. Mesler.
    \
        Intrita facta aqua. Var. Eaue empanee et espessie d'autre chose.
    \
        Lacessere cautes dicuntur aquae. Sen. Quand elles batent contre les rochiers.
    \
        Aquam perdere. Quintil. Perdre son temps.
    \
        Vrbem perfluunt aquae. Horat. Coulent par, ou parmi la ville.
    \
        Plaudere aquas natatu. Stat. Frapper, Battre.
    \
        Scribere in aqua. Catul. Oublier.
    \
        Secare. Ouid. Nager, Fendre l'eaue.
    \
        Sistere. Ouid. Arrester.
    \
        Sternere aquas. Valer. Flac. Les faire calmes et tranquilles.
    \
        Succedere aquae. Ouid. Se mettre soubs l'eaue, Se plonger dedans.
    \
        Vertendis aquis apta sydera. Ouid. Temps et saison propre pour naviger.

    Dictionarium latinogallicum > aqua

См. также в других словарях:

  • medicamentum — index drug, remedy Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • medicamentum veterinarii — veterinarinis vaistas statusas Aprobuotas sritis veterinariniai vaistai apibrėžtis Medžiaga ar medžiagų derinys, pateikiamas kaip turintis gyvūnus gydančių savybių ar apsaugantis juos nuo ligų arba skiriamas gyvūnams, norint nustatyti diagnozę… …   Lithuanian dictionary (lietuvių žodynas)

  • лекарственное средство — (medicamentum; син.: лечебное средство нрк, лекарство нрк) вещество природного или синтетического происхождения или смесь веществ, используемые для лечения, профилактики и диагностики болезней; к Л. с. относятся также препараты для предупреждения …   Большой медицинский словарь

  • медикамент — (medicamentum) см. Препарат …   Большой медицинский словарь

  • Лека́рственное сре́дство — (medicamentum; cim.: лечебное средство нрк, лекарство нрк) вещество природного или синтетического пропс хождения или смесь веществ, используемые для лечения, профилактики и диагностики болезней; к Л. с. относятся также препараты для… …   Медицинская энциклопедия

  • Медикаме́нт — (medicamentum) см. Препарат …   Медицинская энциклопедия

  • médicament — [ medikamɑ̃ ] n. m. • 1314; lat. medicamentum ♦ Substance active employée pour prévenir ou traiter une affection ou une manifestation morbide. ⇒ drogue, médication, potion, remède; pharmacie, préparation, spécialité. Prescrire un médicament.… …   Encyclopédie Universelle

  • Medikament — Heilmittel; Pharmazeutikum; Mittel (umgangssprachlich); Agens (fachsprachlich); Arznei; Präparat; Arzneimittel; Therapeutikum; Pharmakon; M …   Universal-Lexikon

  • medicament — MEDICAMÉNT, medicamente, s.n. Substanţă naturală sau de sinteză utilizată pentru a vindeca, a ameliora sau a preveni o boală; doctorie, leac, medicină (2). – Din fr. médicament, lat. medicamentum. Trimis de RACAI, 30.09.2003. Sursa: DEX 98 … …   Dicționar Român

  • МЕДИКАМЕНТ — врачебное средство, лекарство, материал для лекарства. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Павленков Ф., 1907. МЕДИКАМЕНТ лат. medicamentum, от medicari, врачевать. Лекарство. Объяснение 25000 иностранных слов, вошедших в… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • medicament — Medicament, Medicamen, Medicamentum. Medicament qui entame la peau, et fait sortir de l ordure, Exulceratorium medicamentum. Medicament onctueux, Vnguinosum medicamentum. Medicament servant à toute maladie ou playe, Panchrestum. Medicamens qui… …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»