-
41 occaeco
I.Lit.A.In gen. (only postAug.; cf.B.excaeco): quidam subito occaecati sunt,
are made blind, lose their sight, Cels. 6, 6, 57:requirendum est, num oculi ejus occaecati sint,
id. 8, 4:in occaecatum pulvere effuso hostem,
Liv. 22, 43, 11; Plin. 10, 3, 3, § 9.—Transf.1.To make dark; to darken, obscure:2.solem vides, Satin' ut occaecatus est prae hujus corporis candoribus,
Plaut. Men. 1, 2, 66:densa caligo occaecaverat diem,
Liv. 33, 7, 2.— Absol.: noctis et nimbūm occaecat nigror, Poët. ap. Cic. de Or. 3, 39, 157.—To hide, conceal (so in Cic.):II.terra semen occaecatum cohibet,
Cic. Sen. 15, 51:fossas,
Col. 2, 2, 9; 10.—Trop.A.Of speech, to make dark, obscure, unintelligible:B.obscura narratio totam occaecat orationem,
Cic. de Or. 2, 80, 329.—Mentally, to make blind, to blind:C.stultitiā occaecatus,
Cic. Fam. 15, 1, 4:occaecatus cupiditate,
id. Fin. 1, 10, 33:nec quid agerent, ira et pavore occaecatis animis, cernebant,
Liv. 38, 21, 7:consilia,
id. 42, 43, 3:occaecatus irā,
id. 8, 32, 17.—To render senseless, deprive of feeling, to benumb ( poet.):timor occaecaverat artus,
Verg. Cul. 198. -
42 praestupidus
prae-stŭpĭdus, a, um, adj., very senseless, very stupid (late Lat.):praestupido corde,
Juvenc. 4, 200. -
43 socors
sōcors (o short, Prud. Cath. 1, 33; cf. socordia), cordis, adj. [se, = sine, and cor(d)s], mentally dull, i. e.,I.Narrow-minded, silly, foolish, blockish, stupid, thoughtless, senseless, etc. (rare but class.;II.syn.: stultus, stolidus, ineptus, insipiens, insulsus): socors naturā neglegensque,
Cic. Brut. 68, 239:homines non socordes ad veri investigandi cupiditatem excitare,
id. N. D. 1, 2, 4:stolidi ac socordes,
Liv. 9, 34:socors ingenium,
Tac. A. 13, 47:animus,
id. H. 3, 36:Tiberius callidior, Claudius socordior,
Sid. Ep. 5, 7 fin. (cf. under socordia, I., the passage ap. Suet. Claud. 3):apud socordissimos Scythas Anacharsis sapiens natus est,
App. Mag. p. 289, 25.—Careless, negligent, sluggish, slothful, lazy, inactive, etc. (not in Cic.;syn.: ignavus, segnis),
Plaut. Cist. 4, 2, 5:languidus et socors,
Sall. H. Fragm. 3, 61, 8 Dietsch:neque victoriā socors aut insolens factus,
id. J. 100, 1:Sejanus nimiā fortunā socors,
Tac. A. 4, 39:vulgus sine rectore praeceps, pavidum, socors,
id. H. 4, 37.—With gen.:nolim ceterarum rerum te socordem eodem modo,
Ter. Ad. 4, 5, 61:gregarius miles futuri socors,
Tac. H. 3, 31.—Hence, adv.: sŏcor-dĭter (acc. to II.), carelessly, negligently, slothfully (not used in posit.); comp.: socordius ire milites occepere, Sall. H. Fragm. ap. Non. 235, 15; so,res acta,
Liv. 1, 22:agere,
Tac. H. 2, 15. -
44 sopio
sōpio, īvi or ĭi, ītum, 4, v. a. [sopor], to deprive of feeling or sense; esp. by sleep, to put or lull to sleep.I.Lit. (class.; most freq. in part. perf.; in Cic. only so; cf. sedo): impactus ita est saxo, ut sopiretur, became unconscious or senseless, was stunned, Liv. 8, 6; 1, 41; Plin. 9, 16, 25, § 58:B.vino oneratos sopire,
Liv. 9, 30; 24, 46 fin.; Tib. 3, 4, 19; Ov. M. 7, 149; 7, 213.—In part. perf.: castoreo gravi mulier sopita recumbit, Lucr b, 794; so,sopitum vulnere ac nihil sentientem,
Liv. 42, 16:quem vigilantem sic eluseritis, sopitum oportet fallatis,
id. 7, 35, 6:delphinus sopitus odoris novitate,
Plin. 9, 8, 8, § 26:ut sopito corpore ipse (animus) vigilet,
Cic. Div. 1, 51, 115; 1, 29, 60:hostes,
Liv. 8, 16; 25, 9 (opp. vigiles); 31, 23; Petr. 87, 7; Lucr. 3, 431; 3, 920; Ov. M. 9, 471; 12, 317:sensus,
Verg. A. 10, 642; Col. 10, 367: sopitae quietis tempus, of deep or sound sleep, Liv. 9, 37.—In the poets, pregn., to lay to rest, i. e. to kill:II.aliquem fundā,
Sil. 10, 153.— Pass., to be laid to rest, to die:(Homerus) sceptra potitus, eādem aliis sopitu' quiete est,
Lucr. 3, 1038; cf. id. ib. 3, 904.—Transf., of things concr. and abstr., to lull to sleep, set, or lay at rest; to calm, settle, still, quiet:venti sopiuntur,
Plin. 2, 47, 48, § 129:sopito mari,
id. 2, 79, 81, § 192:sopitos suscitat ignes,
Verg. A. 5, 743; 8, 410; cf.:aras excitat,
id. ib. 8, 542: draconis saevi sopivi impetum, Enn. ap. Charis. p. 252 P. (Trag. v. 314 Vahl.): haec omnia veteris imperatoris maturitas [p. 1731] brevi sopiit ac sustulit, Vell. 2, 125, 3.— Part. perf.:quibus (blandimentis) sopita virtus coniveret,
lulled to sleep, Cic. Cael. 17, 41:munera militiaï,
Lucr. 1, 29:furor armorum ubique,
Vell. 2, 89, 3:ingenium pecudis,
Col. 6, 37, 2:gloria vitiis,
Val. Max. 9, 1, ext. 1:artes,
Claud. Cons. Mall. Theod. 264. -
45 stolidus
stŏlĭdus, a, um, adj. [root star-; Gr. stereos, firm; cf. stultus; v. Corss. Ausspr. 2, 155 sq.].I.Unmovable; and hence, slow, coarse, uncultivated, rude (class.; cf.: fatuus, insipiens, stupidus, stultus, insulsus).—B.Lit.: stolidum genus Aeacidarum Bellipotentes sunt magi' quam sapientipotentes, Enn. ap. Cic. Div. 2, 56, 116 (Ann. v. 187 Vahl.):II.nam vi depugnare sues stolidi soliti sunt,
id. ib. 2, 56, 116 (Ann. v. 109 id.).—Dull, senseless, slow of mind, obtuse, stupid, stolid:B.mī stolido,
Plaut. Capt. 3, 4, 123:stulti, stolidi, fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,
Plaut. Bacch. 5, 1, 2:quid, stolide, clamas?
id. Aul. 3, 2, 1; id. Ep. 3, 3, 40; id. Bacch. 3, 6, 19:vix tandem sensi stolidus,
Ter. And. 3, 1, 12: indocti stolidique, * Hor. Ep. 2, 1, 184: Lentulus perincertum stolidior an vanior, Sall. ap. Gell. 18, 4, 4 (H. 4, 35 Dietsch):dux ipse inter stolidissimos,
Liv. 22, 28, 9:o vatum stolidissime, falleris,
Ov. M. 13, 774.—Of the Stoics, Lucr. 1, 641; 1, 1068.—Transf., of things:I.nihil est stultius neque stolidius,
Plaut. Trin. 1, 2, 162; cf.:nullum est hoc stolidius saxum,
id. Mil. 4, 2, 33:aures (Midae),
Ov. M. 11, 175; cf.barba (Jovis),
Pers. 2, 28:vires,
Liv. 28, 21, 10: hujus generis causarum alia sunt quieta, nihil agentia, stolida quodammodo, i. e, inert, inoperative, * Cic. Top. 15, 59:stolida impudensque postulatio,
Liv. 21, 20:fiducia,
id. 34, 46, 8:superbia,
id. 45, 3:audacia,
Tac. H. 4, 15:procacitas,
Mart. 1, 42, 19.—Hence, adv.: stŏlĭdē, stupidly, stolidly.Lit.:II.id non promissum magis stolide quam stolide creditum,
Liv. 25, 19; 7, 5:laetus,
id. 7, 10; 27, 17; cf. Tac. A. 1, 3; Just. 2, 3:stolide castra subgressus,
Sall. H. 4, 67 Dietsch.— Comp., Amm. 19, 5, 2.—Transf., of things:stolide tument pulmonea (mala),
Plin. 15, 14, 15, § 52. -
46 stupefacio
stŭpĕ-făcĭo, fēci, factum, 3, v. a. [stupeo], to make stupid or senseless, to benumb, deaden, stun, stupefy (rare; usu. in the part. perf.).(α).In verb. fin.:(β).privatos luctus stupefecit publicus pavor,
Liv. 5, 39; Sil. 9, 122.— Pass.:ut nostro stupefiat Cynthia versu,
Prop. 2, 13 (3, 4), 7.— -
47 stupendus
stŭpeo, ui, ēre, v. n. and a. [Sanscr. stūpas, cumulus; Gr. stupos; Lat. stipes, a block, stump; cf. steibô].I.Neutr., to be struck senseless, to be stunned, benumbed; to be struck aghast, to be astonished, astounded, amazed, confounded, stupefied, etc. (freq. and class.;(β).syn. torpeo): animus lassus curā confectus stupet,
Ter. And. 2, 1, 4:cum hic etiam tum semisomnus, stupri plenus stuperet,
Cic. Verr. 2, 5, 36, § 95:torpescunt scorpiones aconiti tactu stupentque pallentes,
Plin. 27, 2, 2, § 6:haec cum loqueris, nos barones stupemus,
Cic. Fin. 2, 23, 77; cf.:quae cum intuerer stupens,
id. Rep. 6, 18, 18:dum stupet obtutuque haeret defixus in uno,
Verg. A. 1, 495:admiror, stupeo,
Mart. 5, 63, 3:adhuc in oppidis coartatus et stupens,
Cic. Att. 7, 10:vigiles attoniti et stupentibus similes,
Curt. 8, 2, 3.—With gen.:tribuni capti et stupentes animi,
Liv. 6, 38.—With abl. or in with abl.: stupere gaudio Graecus, Cael. ap. Quint. 9, 3, 58:(γ).exspectatione stupere,
Liv. 8, 13, 17:novitate,
Quint. 12, 6, 5:carminibus stupens,
Hor. C. 2, 13, 33:stupet Albius aere,
id. S. 1, 4, 28:laetitiā,
Sen. Herc. Fur. 621:rex subito malo,
Flor. 2, 12:qui stupet in titulis et imaginibus,
Hor. S. 1, 6, 17:stupet in Turno,
Verg. A. 10, 446. —With ad:B.mater ad auditas stupuit voces,
Ov. M. 5, 509:et stupet ad raptus Tyndaris ipsa tuos,
Mart. 12, 52, 6:ad supervacua,
Sen. Ep. 87, 5:ad tam saevam dominationem,
Just. 26, 1, 8.—Transf., of inanimate or abstract things, to be benumbed or stiffened, to be brought to a stand-still, to stop (mostly poet.;II.not in Cic.): multum refert, a fonte bibatur Qui fluit, an pigro quae stupet unda lacu,
Mart. 9, 100, 10:flumina brumā,
Val. Fl. 5, 603:undae,
Sen. Herc. Fur. 763; cf.:ad frigus stupet (vinum), opp. gelascit,
Plin. 14, 21, 27, § 132:stupuitque Ixionis orbis,
Ov. M. 10, 42:ignavo stupuerunt verba palato,
id. Am. 2, 6, 47:stupente ita seditione,
Liv. 28, 25.—Act., to be astonished or amazed at, to wonder at any thing ( poet.; cf.admiror): pars stupet innuptae donum exitiale Minervae,
Verg. A. 2, 31:omnia dum stupet,
Val. Fl. 5, 96:regis delicias,
Mart. 12, 15, 4:dum omnia stupeo,
Petr. 29 al. — Hence, part. fut. pass.: stŭpendus, a, um, wonderful, astonishing, amazing, stupendous:virtutibus stupendus,
Val. Max. 5, 7, 1:virtutum stupenda penetralia,
Nazar. Pan. Const. 6, § 1. -
48 stupeo
stŭpeo, ui, ēre, v. n. and a. [Sanscr. stūpas, cumulus; Gr. stupos; Lat. stipes, a block, stump; cf. steibô].I.Neutr., to be struck senseless, to be stunned, benumbed; to be struck aghast, to be astonished, astounded, amazed, confounded, stupefied, etc. (freq. and class.;(β).syn. torpeo): animus lassus curā confectus stupet,
Ter. And. 2, 1, 4:cum hic etiam tum semisomnus, stupri plenus stuperet,
Cic. Verr. 2, 5, 36, § 95:torpescunt scorpiones aconiti tactu stupentque pallentes,
Plin. 27, 2, 2, § 6:haec cum loqueris, nos barones stupemus,
Cic. Fin. 2, 23, 77; cf.:quae cum intuerer stupens,
id. Rep. 6, 18, 18:dum stupet obtutuque haeret defixus in uno,
Verg. A. 1, 495:admiror, stupeo,
Mart. 5, 63, 3:adhuc in oppidis coartatus et stupens,
Cic. Att. 7, 10:vigiles attoniti et stupentibus similes,
Curt. 8, 2, 3.—With gen.:tribuni capti et stupentes animi,
Liv. 6, 38.—With abl. or in with abl.: stupere gaudio Graecus, Cael. ap. Quint. 9, 3, 58:(γ).exspectatione stupere,
Liv. 8, 13, 17:novitate,
Quint. 12, 6, 5:carminibus stupens,
Hor. C. 2, 13, 33:stupet Albius aere,
id. S. 1, 4, 28:laetitiā,
Sen. Herc. Fur. 621:rex subito malo,
Flor. 2, 12:qui stupet in titulis et imaginibus,
Hor. S. 1, 6, 17:stupet in Turno,
Verg. A. 10, 446. —With ad:B.mater ad auditas stupuit voces,
Ov. M. 5, 509:et stupet ad raptus Tyndaris ipsa tuos,
Mart. 12, 52, 6:ad supervacua,
Sen. Ep. 87, 5:ad tam saevam dominationem,
Just. 26, 1, 8.—Transf., of inanimate or abstract things, to be benumbed or stiffened, to be brought to a stand-still, to stop (mostly poet.;II.not in Cic.): multum refert, a fonte bibatur Qui fluit, an pigro quae stupet unda lacu,
Mart. 9, 100, 10:flumina brumā,
Val. Fl. 5, 603:undae,
Sen. Herc. Fur. 763; cf.:ad frigus stupet (vinum), opp. gelascit,
Plin. 14, 21, 27, § 132:stupuitque Ixionis orbis,
Ov. M. 10, 42:ignavo stupuerunt verba palato,
id. Am. 2, 6, 47:stupente ita seditione,
Liv. 28, 25.—Act., to be astonished or amazed at, to wonder at any thing ( poet.; cf.admiror): pars stupet innuptae donum exitiale Minervae,
Verg. A. 2, 31:omnia dum stupet,
Val. Fl. 5, 96:regis delicias,
Mart. 12, 15, 4:dum omnia stupeo,
Petr. 29 al. — Hence, part. fut. pass.: stŭpendus, a, um, wonderful, astonishing, amazing, stupendous:virtutibus stupendus,
Val. Max. 5, 7, 1:virtutum stupenda penetralia,
Nazar. Pan. Const. 6, § 1. -
49 vae-
1.vĕ [perh. from same root with vel, volo; but cf. Sanscr. va, or], or; leaving the choice free between two things or among several (always enclitic):2.quid tu es tristis? quidve es alacris?
Ter. Eun. 2, 3, 13:telum tormentumve,
Caes. B. C. 3, 51; 3, 56:lubidines iracundiaeve,
Cic. Rep. 1, 38, 60:albus aterve fueris, ignorans,
id. Phil. 2, 16, 41:si id facis facturave es,
Ter. Hec. 5, 1, 13:ne quid plus minusve faxit,
id. Phorm. 3, 3, 21:ne quid plus minusve, quam sit necesse, dicat,
Cic. Fl. 5, 12:duabus tribusve horis,
id. Phil. 14, 6, 16:Appius ad me ex itinere bis terve litteras miserat,
id. Att. 6, 1, 2:amici regis duo tresve perdivites sunt,
id. ib. 6, 1, 3:cum eam (quercum) tempestas vetustasve consumpserit,
id. Leg. 1, 1, 2:alter ambove, etc.,
id. ib. 5, 19, 53;v. alter: aliquis unus pluresve,
id. Rep. 1, 32, 48:ne cui meae Longinquitas aetatis obstet mortemve exspectet meam,
Ter. Hec. 4, 2, 20:eho, Mysis, puer hic unde est? quisve huc attulit?
id. And. 4, 4, 9:si quando aut regi justo vim populus attulit regnove eum spoliavit, aut, etc.,
Cic. Rep. 1, 42, 65:decretumque, ut consules sortirentur conpararentve inter se, uter, etc.,
Liv. 24, 10, 2: quae civitates habent legibus sanctum, si quis quid de re publica a finitimis rumore ac famā acceperit, uti ad magistratum deferat, neve cum quo alio communicet, or (sc. it is ordered by law) that he shall not, etc., Caes. B. G. 6, 20.—Esp. in neg. sentences, or questions implying a negat., = -que: nullum (membrum rei publicae) reperies perfecti, quod non fractum debilitatumve sit, Cic Fam. 5, 13, 3;B.num leges nostras moresve novit?
id. Phil. 5, 5, 13.—Repeated or with correl. part.1.Ve... ve, either... or ( poet.):2.corpora vertuntur: nec quod fuimusve sumusve, Cras erimus,
Ov. M. 15, 215:nullaque laudetur plusve minusve mihi,
id. F. 5, 110; id. M. 11, 493:illa tamen se Non habitu mutatve loco, peccatve superne,
Hor. S. 2, 7, 64.—Ve... aut, either... or (very rare):2.regnave prima Remi aut animos Carthaginis altae,
Prop. 2, 1, 23.vē- (sometimes vae-) [perh. = Sanscr. vi-in-, vi-dha-va; Lat. vidua; but cf. Curt. Gr. Etym. p. 3809, 135]; an inseparable particle denoting origin, out, which serves either to negative the positive idea lying in the simple word, or to strengthen a simple notion: vegrandis, small; vecors, senseless; vepallidus, very pale; ve-stigo, to search out; Vejovis, an anti-Jove; cf. Gell. 5, 12, 9 sqq. -
50 ve
1.vĕ [perh. from same root with vel, volo; but cf. Sanscr. va, or], or; leaving the choice free between two things or among several (always enclitic):2.quid tu es tristis? quidve es alacris?
Ter. Eun. 2, 3, 13:telum tormentumve,
Caes. B. C. 3, 51; 3, 56:lubidines iracundiaeve,
Cic. Rep. 1, 38, 60:albus aterve fueris, ignorans,
id. Phil. 2, 16, 41:si id facis facturave es,
Ter. Hec. 5, 1, 13:ne quid plus minusve faxit,
id. Phorm. 3, 3, 21:ne quid plus minusve, quam sit necesse, dicat,
Cic. Fl. 5, 12:duabus tribusve horis,
id. Phil. 14, 6, 16:Appius ad me ex itinere bis terve litteras miserat,
id. Att. 6, 1, 2:amici regis duo tresve perdivites sunt,
id. ib. 6, 1, 3:cum eam (quercum) tempestas vetustasve consumpserit,
id. Leg. 1, 1, 2:alter ambove, etc.,
id. ib. 5, 19, 53;v. alter: aliquis unus pluresve,
id. Rep. 1, 32, 48:ne cui meae Longinquitas aetatis obstet mortemve exspectet meam,
Ter. Hec. 4, 2, 20:eho, Mysis, puer hic unde est? quisve huc attulit?
id. And. 4, 4, 9:si quando aut regi justo vim populus attulit regnove eum spoliavit, aut, etc.,
Cic. Rep. 1, 42, 65:decretumque, ut consules sortirentur conpararentve inter se, uter, etc.,
Liv. 24, 10, 2: quae civitates habent legibus sanctum, si quis quid de re publica a finitimis rumore ac famā acceperit, uti ad magistratum deferat, neve cum quo alio communicet, or (sc. it is ordered by law) that he shall not, etc., Caes. B. G. 6, 20.—Esp. in neg. sentences, or questions implying a negat., = -que: nullum (membrum rei publicae) reperies perfecti, quod non fractum debilitatumve sit, Cic Fam. 5, 13, 3;B.num leges nostras moresve novit?
id. Phil. 5, 5, 13.—Repeated or with correl. part.1.Ve... ve, either... or ( poet.):2.corpora vertuntur: nec quod fuimusve sumusve, Cras erimus,
Ov. M. 15, 215:nullaque laudetur plusve minusve mihi,
id. F. 5, 110; id. M. 11, 493:illa tamen se Non habitu mutatve loco, peccatve superne,
Hor. S. 2, 7, 64.—Ve... aut, either... or (very rare):2.regnave prima Remi aut animos Carthaginis altae,
Prop. 2, 1, 23.vē- (sometimes vae-) [perh. = Sanscr. vi-in-, vi-dha-va; Lat. vidua; but cf. Curt. Gr. Etym. p. 3809, 135]; an inseparable particle denoting origin, out, which serves either to negative the positive idea lying in the simple word, or to strengthen a simple notion: vegrandis, small; vecors, senseless; vepallidus, very pale; ve-stigo, to search out; Vejovis, an anti-Jove; cf. Gell. 5, 12, 9 sqq. -
51 ve-
1.vĕ [perh. from same root with vel, volo; but cf. Sanscr. va, or], or; leaving the choice free between two things or among several (always enclitic):2.quid tu es tristis? quidve es alacris?
Ter. Eun. 2, 3, 13:telum tormentumve,
Caes. B. C. 3, 51; 3, 56:lubidines iracundiaeve,
Cic. Rep. 1, 38, 60:albus aterve fueris, ignorans,
id. Phil. 2, 16, 41:si id facis facturave es,
Ter. Hec. 5, 1, 13:ne quid plus minusve faxit,
id. Phorm. 3, 3, 21:ne quid plus minusve, quam sit necesse, dicat,
Cic. Fl. 5, 12:duabus tribusve horis,
id. Phil. 14, 6, 16:Appius ad me ex itinere bis terve litteras miserat,
id. Att. 6, 1, 2:amici regis duo tresve perdivites sunt,
id. ib. 6, 1, 3:cum eam (quercum) tempestas vetustasve consumpserit,
id. Leg. 1, 1, 2:alter ambove, etc.,
id. ib. 5, 19, 53;v. alter: aliquis unus pluresve,
id. Rep. 1, 32, 48:ne cui meae Longinquitas aetatis obstet mortemve exspectet meam,
Ter. Hec. 4, 2, 20:eho, Mysis, puer hic unde est? quisve huc attulit?
id. And. 4, 4, 9:si quando aut regi justo vim populus attulit regnove eum spoliavit, aut, etc.,
Cic. Rep. 1, 42, 65:decretumque, ut consules sortirentur conpararentve inter se, uter, etc.,
Liv. 24, 10, 2: quae civitates habent legibus sanctum, si quis quid de re publica a finitimis rumore ac famā acceperit, uti ad magistratum deferat, neve cum quo alio communicet, or (sc. it is ordered by law) that he shall not, etc., Caes. B. G. 6, 20.—Esp. in neg. sentences, or questions implying a negat., = -que: nullum (membrum rei publicae) reperies perfecti, quod non fractum debilitatumve sit, Cic Fam. 5, 13, 3;B.num leges nostras moresve novit?
id. Phil. 5, 5, 13.—Repeated or with correl. part.1.Ve... ve, either... or ( poet.):2.corpora vertuntur: nec quod fuimusve sumusve, Cras erimus,
Ov. M. 15, 215:nullaque laudetur plusve minusve mihi,
id. F. 5, 110; id. M. 11, 493:illa tamen se Non habitu mutatve loco, peccatve superne,
Hor. S. 2, 7, 64.—Ve... aut, either... or (very rare):2.regnave prima Remi aut animos Carthaginis altae,
Prop. 2, 1, 23.vē- (sometimes vae-) [perh. = Sanscr. vi-in-, vi-dha-va; Lat. vidua; but cf. Curt. Gr. Etym. p. 3809, 135]; an inseparable particle denoting origin, out, which serves either to negative the positive idea lying in the simple word, or to strengthen a simple notion: vegrandis, small; vecors, senseless; vepallidus, very pale; ve-stigo, to search out; Vejovis, an anti-Jove; cf. Gell. 5, 12, 9 sqq. -
52 vecors
vē-cors ( vāecors), cordis, adj. [cor], destitute of reason; senseless, silly, foolish; mad, insane (syn.:excors, delirus, vesanus): aliis cor ipsum animus videtur: ex quo excordes, vaecordes concordesque dicuntur,
Cic. Tusc. 1, 9, 18; cf.:vecors est turbati et mali cordis,
Fest. p. 372 Müll.:ego te non vaecordem, non furiosum, non mente captum, non tragico illo Oreste dementiorem putem?
Cic. Pis. 20, 47; Liv. 4, 50, 4; 4, 49, 11; Ov. M. 5, 291; Hor. S. 2, 5, 74:scelere et metu vecors,
Tac. H. 2, 23:pavidi vecordesque in primam pugnantium aciem procurrunt,
Just. 24, 8, 3;also: deformis habitu more vecordium in publicum evolat,
id. 2, 7, 10:mens,
Cic. Sest. 55, 117:impetus prope vecors,
Liv. 7, 15, 3:pertinacia,
Val. Max. 9, 2, 4.— Comp.:vecordior,
Aur. Vict. Caes. 40 med.—Sup.:istius vaecordissimi mentem terrebant,
Cic. Dom. 55, 141; App. Mag. p. 274, 31.
См. также в других словарях:
Senseless — Sense less, a. Destitute of, deficient in, or contrary to, sense; without sensibility or feeling; unconscious; stupid; foolish; unwise; unreasonable. [1913 Webster] You blocks, you stones, you worse than senseless things. Shak. [1913 Webster] The … The Collaborative International Dictionary of English
senseless — index fatuous, frivolous, ill advised, impolitic, inexpressive, insensible, irrational, ludicrous, lunatic … Law dictionary
senseless — (adj.) 1550s, without sensation, from SENSE (Cf. sense) (n.) + LESS (Cf. less). Of actions, etc., devoid of purpose, proceeding from lack of intelligence, it is attested from 1570s … Etymology dictionary
senseless — [adj] silly, meaningless absurd, asinine, batty, crazy, daft, doublespeak*, double talk*, fatuous, flaky, foolish, idiotic, illogical, imbecilic, inane, incongruous, inconsistent, insignificant, irrational, ludicrous, mad, mindless, moronic,… … New thesaurus
senseless — ► ADJECTIVE 1) unconscious or incapable of sensation. 2) lacking meaning, purpose, or common sense. DERIVATIVES senselessly adverb senselessness noun … English terms dictionary
senseless — [sens′lis] adj. 1. unconscious 2. not having or showing good sense; stupid; foolish 3. having no real point or purpose; nonsensical; meaningless senselessly adv. senselessness n … English World dictionary
Senseless — Filmdaten Deutscher Titel Senseless Produktionsland USA … Deutsch Wikipedia
senseless — [[t]se̱nsləs[/t]] 1) ADJ GRADED If you describe an action as senseless, you think it is wrong because it has no purpose and produces no benefit. ...people whose lives have been destroyed by acts of senseless violence... If your child is thirsty… … English dictionary
Senseless — This article is about the 1998 comedy film; for the MTV UK dating show see MTV Senseless. : for the use as a word see nonsense. Infobox Film name = Senseless image size = caption = Movie poster for Senseless director = Penelope Spheeris producer … Wikipedia
senseless — adj. 1 having no meaning VERBS ▪ be, seem ADVERB ▪ seemingly ▪ absolutely, completely ▪ It was a completely … Collocations dictionary
senseless — adj. senseless to + inf. (it was senseless to lie) * * * [ senslɪs] senseless to + inf. (it was senseless to lie) … Combinatory dictionary