Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

obc-

  • 1 obc

    obc-, v. occ-.

    Lewis & Short latin dictionary > obc

  • 2 occaecō (obc-)

        occaecō (obc-) āvī, ātus, āre    [ob+caeco], to make blind, blind, deprive of sight: occaecatus pulvere hostis, L.—To make dark, darken, obscure: noctis occaecat nigror, C. poët.: densa caligo occaecaverat diem, L.—To hide, conceal: semen occaecatum.—Fig., to darken, make obscure, render unintelligible: orationem.—To make blind, blind, delude: animos: stultitiā occaecatus: consilia, confound, L.

    Latin-English dictionary > occaecō (obc-)

  • 3 occurrō (obc-)

        occurrō (obc-) currī (cucurrī, Ph.), cursus, ere    [ob+curro], to run up, run to meet, go to meet, meet, fall in with: ad undam, face the foe, V.: dulcis amicis, H.: quibuscumque signis occurrerat, Cs.: huic (concilio), attend, L.: ad id concilium, L.: occurritur (sc. mihi).—To go against, rush upon, attack: duabus legionibus, Cs.: Obvius adversoque occurrit, V.—To lie in the way, meet: in asperis locis silex saepe occurrebat, L.—Fig., to meet, fall into, be involved: graviori bello, Cs. —To obviate, meet, resist, oppose, counteract: eius consiliis: ab nostris occurrebatur, he was resisted, Cs.—To obviate, cure, relieve, remedy: rei sapientiā: utrique rei, N.—To meet, answer, reply, object: huic dictis, V.: occurretur enim, sicut occursum est.—To offer, present itself, suggest itself, appear, occur, be thought of: tu occurrebas dignus eo munere: mihi multo difficilior occurrit cogitatio, qualis, etc.: Atheniensium exercitūs deleti occurrebant, L.: haec tenenda sunt oratori; saepe enim occurrunt, present themselves: ne quid honestum occurreret, Ta.

    Latin-English dictionary > occurrō (obc-)

  • 4 obcaeco

    occaeco ( obc-), āvi, ātum, 1, v. a. [obcaeco], to make blind, to blind, to deprive of sight.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (only postAug.; cf.

    excaeco): quidam subito occaecati sunt,

    are made blind, lose their sight, Cels. 6, 6, 57:

    requirendum est, num oculi ejus occaecati sint,

    id. 8, 4:

    in occaecatum pulvere effuso hostem,

    Liv. 22, 43, 11; Plin. 10, 3, 3, § 9.—
    B.
    Transf.
    1.
    To make dark; to darken, obscure:

    solem vides, Satin' ut occaecatus est prae hujus corporis candoribus,

    Plaut. Men. 1, 2, 66:

    densa caligo occaecaverat diem,

    Liv. 33, 7, 2.— Absol.: noctis et nimbūm occaecat nigror, Poët. ap. Cic. de Or. 3, 39, 157.—
    2.
    To hide, conceal (so in Cic.):

    terra semen occaecatum cohibet,

    Cic. Sen. 15, 51:

    fossas,

    Col. 2, 2, 9; 10.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of speech, to make dark, obscure, unintelligible:

    obscura narratio totam occaecat orationem,

    Cic. de Or. 2, 80, 329.—
    B.
    Mentally, to make blind, to blind:

    stultitiā occaecatus,

    Cic. Fam. 15, 1, 4:

    occaecatus cupiditate,

    id. Fin. 1, 10, 33:

    nec quid agerent, ira et pavore occaecatis animis, cernebant,

    Liv. 38, 21, 7:

    consilia,

    id. 42, 43, 3:

    occaecatus irā,

    id. 8, 32, 17.—
    C.
    To render senseless, deprive of feeling, to benumb ( poet.):

    timor occaecaverat artus,

    Verg. Cul. 198.

    Lewis & Short latin dictionary > obcaeco

  • 5 obcallatus

    occallātus ( obc-), a, um, adj. [obcallum], rendered callous, indurated, blunted:

    occallatae fauces,

    Sen. Q. N. 4, 13, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > obcallatus

  • 6 obcallesco

    occallesco ( obc-), lui, 3, v. inch. n. [ob-calleo], to get a thick skin; to grow or become callous.
    I.
    Lit.:

    latera occallescunt plagis,

    Plaut. As. 2, 4, 13; Cels. 4, 24. — Poet., of one metamorphosed into a swine:

    os sensi occallescere rostro,

    Ov. M. 14, 282.—
    II.
    Trop., to become callous, hardened, insensible:

    jam prorsus occallui,

    Cic. Att. 2, 18, 4:

    longā patientiā occallui,

    Plin. Ep. 2, 15, 2:

    sic mores occalluere,

    Col. 8, 16, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > obcallesco

  • 7 obcano

    oc-căno ( obc-), ui, 3, v. n., milit., to blow. sound a wind instrument (very rare; not in Cic. or Cæs.): cornicines occanuere, Sall. Fragm. ap. Diom. p. 370 P. (Hist. 1, 71):

    tum Sentius occanere cornua jussit,

    Tac. A. 2, 81; v. occino.

    Lewis & Short latin dictionary > obcano

  • 8 obcanto

    occanto ( obc-), āvi, ātum, 1, v. a. [obcanto], to bewitch, charm (post-class.):

    aliquem,

    Paul. Sent. 5, 23, 9:

    mulier occantata,

    App. Mag. p. 327, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > obcanto

  • 9 obcedo

    occēdo ( obc-; occīdo, v. infra), essi, essum, 3, v. n. [ob-cedo], to go towards, go to, go up to one (ante-class.):

    in conspectum alicujus occedere,

    Plaut. Most. 5, 2, 4:

    obviam alicui,

    to go to meet, id. As. 2, 3, 24; 2, 4, 6; id. Stich. 5, 2, 24; Varr. R. R. 3, 17. —In the collat. form occīdo:

    cui nos occidimus,

    Varr. R. R. 3, 17, 10 Schneid. N. cr.; cf.: occidamus Plautus ponit pro contra cedamus, cum plurimae aliae praepositiones familiares huic verbo sint, Paul. ex Fest. p. 181 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > obcedo

  • 10 obcelo

    occēlo ( obc-), āre, 1, v. a. [ob-celo], to conceal (late Lat.), Fulg. Serm. 11; Fulg. Rusp. ad Monim. 2, 5 init.

    Lewis & Short latin dictionary > obcelo

  • 11 obcensus

    occensus ( obc-), a, um, Part. [obcandeo], burnt, burnt up: omnes occisi obcensique in nocte serenā, Enn. ap. Paul. ex Fest. s. v. ob, p. 201 Müll. (Ann. v. 388 Vahl.).

    Lewis & Short latin dictionary > obcensus

  • 12 obcento

    occento ( obc-), āvi, ātum, 1, v. a. [obcanto], to sing at or before, i. e.,
    I.
    To serenade a person:

    senem,

    Plaut. Stich. 4, 1, 66.— Absol.:

    quid, si adeam ad fores atque occentem?

    Plaut. Curc. 1, 2, 57:

    hymenaeum,

    id. Cas. 4, 3, 9 (dub.; al. offundam).—
    II.
    In a bad sense, to sing a satirical song or pasquinade against any one (class.): occentassint antiqui dicebant, quod nunc convicium fecerint dicimus: quod id clare, et cum quodam canore fit, ut procul exaudiri possit, Paul. ex Fest. p. 181 Müll.: si quis occentavisset, sive carmen condidisset, quod infamiam faceret flagitiumve alteri, XII. Tab. ap. Cic. Rep. 4, 10, 12 (Fragm. ap. Aug. Civ. Dei, 2, 9); cf. Rein's Criminalrecht, p. 357 sq.—With acc. of the place: ostium, to sing a lampoon or pasquinade before one's door, Plaut. Pers. 4, 4, 20; id. Merc. 2, 3, 73.—
    B.
    Transf., of birds of ill omen:

    bubo occentans funebria,

    singing dismal songs, Amm. 30, 5, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > obcento

  • 13 obcido

    1.
    occīdo ( obc-), cīdi, cīsum, 3 (occisit for occiderit, Lex Num. Pompil. ap. Paul. ex Fest. s. v. occisum. pp. 178 and 179; also Lex XII. Tab. ap. Macr. S. 1, 4), v. a. [ob-caedo], to strike down, strike to the ground; to beat, smash, crush.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (very rare):

    aliquem pugnis,

    Ter. Ad. 4, 2, 20:

    occare id est comminuere, ne sit glaeba: quod ita occidunt, occare dictum,

    to crush, Varr. R. R. 1, 31, 1:

    occisum ad mortem,

    wounded to death, Vulg. Apoc. 13, 3.—
    B.
    In partic., to strike or cut down; to cut off, kill, slay (class. and very freq.; syn.: interficio, trucido, obtrunco): summus ibi capitur meddix: occiditur alter, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 123 Müll. (Ann. v. 296 Vahl.):

    L. Virginius filiam suā manu occidit,

    Cic. Fin. 2, 20, 66:

    ejus copias,

    id. Phil. 14, 14, 36:

    ipse pro castris fortissime pugnans occiditur,

    Caes. B. G. 5, 36: occidione occidere, to completely cut off, destroy; v. occidio:

    ad unum omnes,

    to cut off all to the last man, Liv. 3, 23:

    aliquem veneno,

    to destroy with poison, Suet. Claud. 44; Just. 3, 2, 1:

    occisus videtur non tantum qui per vim aut per caedem interfectus est, velut jugulatus... sed et is qui veneno Necatus dicitur,

    Paul. Sent. 3, 5, 2 sqq.; cf.:

    et occidet eum lingua viperae,

    Vulg. Job, 20, 16:

    occisa sunt in terrae motu,

    id. Apoc. 11, 13:

    dedistine ei gladium qui se occideret?

    Plaut. Trin. 1, 2, 92: cum ipse se conaretur occidere, Cic. ap. Quint. 5, 10, 69; so,

    se occidere,

    Curt. 6, 10, 18; Quint. 7, 3, 7; Suet. Vit. 10; Eutr. 1, 8; 6, 24; Lact. 3, 18, 8; cf.:

    occidit, adversariumne? immo vero aiunt se et eum, quem defendit,

    Cic. de Or. 2, 74, 302.—
    II.
    Transf.
    A.
    To plague to death; to torture, torment, pester (cf. exanimo, II. B.; very rare;

    not in Cic. or Cæs.): occidis me, cum istuc rogitas,

    Plaut. Ps. 4, 1, 21:

    aliā occidis fabulā,

    id. Men. 5, 5, 23:

    occidis saepe rogando,

    Hor. Epod. 14, 5:

    legendo,

    id. A. P. 475.—
    B.
    To ruin, undo:

    occidisti me tuis fallaciis,

    Ter. Phorm. 4, 3, 67.—Hence, oc-cīsus, a, um, P. a., ruined, lost, unfortunate, undone (Plautin.):

    occisa est haec res, nisi, etc.,

    Plaut. Capt. 3, 4, 7.— Sup.:

    occisissimus sum omnium, qui vivunt,

    I am the most unfortunate, Plaut. Cas. 3, 5, 53.
    2.
    occĭdo, cĭdi, cāsum, 3, v. n. [obcado], to fall down, fall.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (rare):

    et alia Signa de caelo ad terram occidunt,

    Plaut. Rud. prol. 8: ut alii [p. 1251] super alios occiderent, Liv. 21, 35:

    arbores ita inciderant, ut momento levi impulsae occiderent,

    id. 23, 24.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of the heavenly bodies, to go down, set (class.): prope jam occidente sole, Pac. ap. Cic. Div. 1, 14, 24:

    soles occidere, et redire possunt: Nobis, cum semel occidit brevis lux, Nox est perpetua una dormienda,

    Cat. 5, 4:

    Capra, Aquila, Canicula,

    Col. 11, 2, 94:

    occasura pars caeli,

    i. e. western, Plin. 2, 25, 23, § 92: SOL OCCASVS SVPREMA TEMPESTAS ESTO, i. e. sundown, sunset, Lex XII. Tab.; cf. Gell. 17, 2, 10 (Varr. L. L. 6, § 5 Müll., gives, instead of it, OCCASVS SOLIS; v. 2. occasus); so,

    ante solem obcasum,

    before sunset, Plaut. Ep. 1, 2, 41:

    donec lux occidat,

    Juv. 13, 158.—Fig.:

    non occidet ultra sol tuus,

    Vulg. Isa. 60, 20.—
    2.
    Pregn., to fall, perish, die (class.;

    syn.: obeo, pereo, intereo): exstincto calore, occidimus ipsi et extinguimur,

    Cic. N. D. 2, 9, 23:

    in bello,

    id. Fam. 9, 5, 2:

    Eudemus proelians ad Syracusas occidit,

    id. Div. 1, 25, 53:

    sperans hostium saevitiā facile eum occasurum,

    Sall. J. 7, 2:

    occiderit ferro Priamus?

    Verg. A. 2, 581: dextrā suā, to die by one's own hand (by suicide), id. ib. 12, 659:

    minimo vulnere,

    Ov. M. 6, 265.—
    II.
    Transf., to perish, be ruined, lost, etc.
    A.
    Of persons:

    sin plane occidimus,

    Cic. Q. Fr. 1, 4, 4.—So, esp., occidi, an exclamation of despair, I am lost, undone, Plaut. Stich. 2, 3, 75; Ter. And. 3, 4, 26:

    nulla sum, nulla sum: tota tota occidi,

    Plaut. Cas. 3, 5, 1:

    occidimus funditus,

    Verg. A. 11, 413.—
    B.
    Of things:

    non hercle occiderunt mihi etiam fundique atque aedes,

    I have not yet lost, Plaut. Truc. 1, 2, 72:

    occidit spes nostra,

    is gone, id. Most. 2, 1, 2:

    lumen (oculorum),

    Lucr. 3, 414:

    dolus,

    Plaut. Truc. 2, 5, 6:

    causa,

    Lucr. 2, 790:

    rem publicam occidere,

    Cic. Dom. 30, 96:

    vita,

    id. Tusc. 1, 45, 109:

    occidit ornatus (mundi),

    perishes, id. Ac. 2, 38, 119:

    vestra beneficia occasura esse,

    id. Mil. 36, 100.—Hence, occĭdens, entis, P. a.; as subst., m., the quarter of the setting sun, the west, the occident (class.):

    ab oriente ad occidentem,

    Cic. N. D. 2, 66, 164:

    vel occidentis usque ad ultimum sinum,

    Hor. Epod. 1, 13:

    cui se oriens occidensque submiserat,

    Plin. 7, 30, 31, § 112:

    validissima in se civium arma viribus occidentis coepta,

    Tac. H. 2, 6: partes mundi, Paul. ex Fest. p. 339 Müll.
    3.
    occīdo, for occedo, q. v.

    Lewis & Short latin dictionary > obcido

  • 14 obculco

    occulco ( obc-), āvi, ātum, 1, v. a. [obcalco]. to tread or trample down (mostly ante-class.):

    bene occulcato,

    Cato, R. R. 49, 2:

    (cohors) occulcata pedibus,

    Varr. R. R. 1, 13, 4; Liv. 27, 14, 7 Drak. N. cr.

    Lewis & Short latin dictionary > obculco

  • 15 obculo

    occŭlo ( obc-), cŭlŭi, cultum, 3 ( plup. sync. occulerat, Val. Fl. 2, 280), v. a. [obcolo], to cover, cover over (syn.: tego, condo, celo, abdo).
    I.
    In gen. (very rare): terra occulit caput, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 375 Müll. (Trag. v. 141 Vahl.):

    virgulta multā terrā,

    Verg. G. 2, 346.—
    II.
    In partic., to cover up, hide, conceal (class.; esp. in the P. a.; v. in the foll.):

    vitia corporis fuco,

    Plaut. Most. 1, 3, 118:

    vulnera,

    Cic. Att. 5, 15, 2:

    (feminae) parietum umbris occuluntur,

    are kept concealed, id. Tusc. 2, 15, 36:

    hastatos,

    Liv. 33, 1:

    se silvā,

    id. 25, 8, 5:

    classem in convexo nemorum sub rupe,

    Verg. A. 1, 310:

    caligine terras,

    Ov. M. 1, 600:

    puncta argumentorum,

    Cic. de Or. 2, 41, 77:

    narratum ab iis,

    to keep secret, conceal, Tac. A. 3, 16:

    vitia,

    Quint. 12, 8, 10.— Absol.:

    si quis et imprudens aspexerit, occulat ille,

    Tib. 1, 2, 37.—
    * B.
    Of burying: occultum efferre significat sub terram ferre, ponere, Paul. ex Fest. p. 205 Müll.—Hence, occultus (archaic orthogr. OQVOLTVS, S. C. Bacch.;

    scanned ŏccultus,

    Plaut. Trin. 3, 2, 39; 86; id. Capt. 1, 1, 15; cf. Brix, Trin. Einleit. p. 14 Ritschl ad Plaut. Trin. l. l. ed. 2), a, um, P. a., hidden, concealed, secret (freq. and class.;

    syn. abditus): hi saltem in occultis locis prostant, vos in foro ipso,

    Plaut. Curc. 4, 2, 21:

    res occultae et penitus abditae,

    Cic. N. D. 1, 19, 49:

    occultiores insidiae,

    id. Verr. 2, 1, 15, § 39:

    occultior atque tectior cupiditas,

    id. Rosc. Am. 36, 104:

    si quid erit occultius et reconditum,

    id. Fam. 11, 21, 5:

    cum res occultissimas aperueris in lucemque protuleris,

    id. Ac. 2, 19, 62:

    per occultos calles,

    Verg. A. 9, 383:

    via,

    id. ib. 3, 695:

    nota,

    Ov. A. A. 3, 630:

    sapor,

    Verg. G. 3, 397:

    crescit, occulto velut arbor aevo, Fama Marcelli,

    from an obscure, remote age, Hor. C. 1, 12, 45:

    res,

    i. e. the hidden laws of nature, Lucr. 1, 145; 424; Cic. Ac. 1, 4, 15 sq.; 2, 41, 127; id. Fin. 3, 11, 37; 4, 7, 18 al.:

    occulti miranda potentia fati,

    Juv. 7, 200.—
    b.
    Of persons, close, reserved, secret, not open:

    si me astutum et occultum lubet fingere,

    Cic. Fam. 3, 10, 8:

    ab occultis cavendum hominibus consultisque,

    Liv. 25, 16, 4; Tac. A. 6, 51.—With gen.:

    occultus odii,

    dissembling his hate, Tac. A. 4, 7.—
    (β).
    Occultus, adverbially for occulte, in secret, secretly (Tacitean):

    qui ejusmodi preces occulti illuderent,

    Tac. A. 3, 29; 4, 12:

    patris mei amicitias non occulti ferunt,

    id. ib. 4, 40.—
    C.
    Neutr. as subst.
    1.
    oc-culta, ōrum, plur., secret things or places, secrets:

    servi, quibus occulta creduntur,

    Cic. Cael. 23, 57:

    cui fervens Aestuat occultis animus semperque tacendis,

    Juv. 3, 50. —With gen.:

    occulta saltuum scrutari,

    Tac. A. 1, 61:

    occulta conjurationis retexere,

    id. ib. 15, 74:

    occulta cordis,

    Vulg. 1 Cor. 14, 25:

    hominum,

    id. Rom. 2, 16:

    ab occultis meis,

    from my secret sins, id. Psa. 18, 13.—
    2.
    Sing.: occultum, i, n., secrecy, only in adverb. phrases, in occulto; per occultum; ex occulto, in secret, secretly: SACRA IN OQVOLTOD NE QVIQVAM FECISE VELET, S. C. Bacch.: in occulto mussabant, Enn. Ann. ap. Paul. ex Fest. p. 144 Müll. (Ann. v. 185 Vahl.): Plaut. Trin. 3, 2, 86:

    stare in occulto,

    Cic. Clu. 28, 78: per occultum (post-Aug.), Tac. [p. 1252] A. 6, 7; 4, 71 fin.; 5, 4; Claud. Cons. Mall. Theod. 124:

    ex occulto,

    from a place of concealment, secret place, Ter. Eun. 4, 7, 17:

    Jugurtha ex occulto repente nostros invadit,

    Sall. J. 59, 2.—Hence, secretly:

    ex occulto intervenire,

    Cic. Clu. 16, 47.—Hence, adv., in three forms: occultē (class.), occultō (ante-class.), and occultim (post-class.), in concealment, in secret, secretly, privately.
    (α).
    Form occulte:

    neque id occulte fert,

    does not keep it secret, makes no secret of it, does not conceal it, Ter. Ad. 3, 2, 30:

    ea nunc occulte cuniculis oppugnatur,

    Cic. Agr. 1, 1, 1:

    proficisci,

    Caes. B. C. 1, 66:

    inter se constituere aliquid,

    id. B. G. 7, 83:

    labitur occulte,

    Ov. M. 10, 519:

    nec clam illud occulteque factum est,

    Plin. 36, 2, 2, § 6.—
    (β).
    Form occulto, Afran. ap. Charis. p. 186 P. (Com. Rel. v. 295 Rib.).—
    * (γ).
    Form occultim:

    reptare,

    Sol. 4.—
    b.
    Comp.:

    conari occultius,

    Cic. Deiot. 6, 18:

    erant praeterea complures paulo occultius consilii hujus participes,

    Sall. C. 17, 5: Quint. 9, 4, 21.— Sup.:

    quam potuit occultissime reliquas cohortes duxit,

    Caes. B. C. 3, 67:

    castra quam potest occultissime locat,

    Liv. 9, 2; Sall. J. 91, 3;

    for which maxime occulte,

    Sall. J. 35, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > obculo

  • 16 obculto

    1.
    occultō, adv., v. occulo, P. a. fin.
    2.
    occulto ( obc-), āvi, ātum, 1 (occultassis for occultaveris, Plaut. Trin. 3, 2, 1), v. freq. a. [occulo], to hide, conceal, secrete (class.).—With pers. pron.:

    neque latebrose me abs tuo Conspectu occultabo,

    Plaut. Trin. 2, 2, 2:

    noli avorsari, neque te occultassis mihi,

    id. ib. 3, 2, 1.—The place of concealment usu. expressed by abl. with in:

    ut aves, tum in hac, tum in illā parte se occultent,

    Cic. Div. 1, 53, 120:

    in hortis suis se occultans,

    id. Att. 9, 11, 1:

    in quā (latebrā) tabella occultaret suffragium,

    id. Leg. 3, 15, 34; Plin. 8, 23, 35, § 85; Just. 25, 2, 3; Plin. Ep. 4, 11, 11; or by advv. of place:

    ibi se occultans,

    Cic. Phil. 2, 31, 77:

    cum paucissimis alicubi occultabor,

    id. Att. 10, 10, 3.—But also by the abl. (of means):

    Hiempsal reperitur, se occultans tugurio,

    Sall. J. 12, 5:

    se latebris,

    Cic. Imp. Pomp. 3, 7:

    insulis sese,

    Caes. B. G. 6, 31, 3; 5, 19, 1; 7, 45, 5; Liv. 7, 14, 8; Tac. A. 2, 17; id. H. 3, 84:

    quae natura occultavit,

    Cic. Off. 1, 35, 127:

    occultare et dissimulare appetitum voluptatis,

    id. ib. 1, 30, 105; cf.

    , in the contrary order: dissimulare et occultare aliquid,

    Caes. B. C. 2, 31:

    intus veritas occultetur,

    Cic. Fin. 2, 24:

    legionem silvis,

    Caes. B. G. 7, 45:

    aliquid in terram,

    id. ib. 7, 85 (dub.;

    Schneider, Nipperdey, Kraner, in terrā): neque occultati humilitate arborum,

    Sall. J. 49, 5; Ov. M. 2, 686:

    fugam,

    Caes. B. G. 1, 27.—Mid.:

    stellae occultantur,

    hide themselves, Cic. N. D. 2, 20, 5 (opp. aperiuntur).—With inf.:

    est res quaedam, quam occultabam tibi dicere,

    Plaut. Pers. 4, 3, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > obculto

  • 17 obcumbo

    occumbo ( obc-), cŭbui, cŭbĭtum, 3, v. n. [ob-cumbo, cubo], to fall or sink down (cf.: occido, obeo, oppeto); hence,
    I.
    To go down, to set, of the heavenly bodies (postclass.):

    cometes cum oriretur occumberetque,

    Just. 37, 2, 3:

    cum sol occumberet,

    Vulg. Gen. 15, 12; id. 3 Reg. 22, 36.—
    II.
    To fall dying, to die (the class. signif. of the word); constr. absol. or with mortem, morte, or morti.
    (α).
    Absol.: cum veter occubuit Priamus, fell, Enn. ap. Prisc. p. 607 P. (Ann. v. 17 Vahl.):

    aut occubuissem honeste, aut victores hodie viveremus,

    Cic. Att. 3, 15, 4: pro libertate cos occubuisse, Suet. Aug. 12 fin.:

    circa se dimicans occubuerat,

    id. Tit. 4:

    fertur et ante annos occubuisse suos,

    Ov. A. A. 3, 18:

    dederat ne ferro occumbere posset,

    id. M. 12, 207:

    acie,

    Suet. Ner. 2.—
    (β).
    With mortem or morte (the vacillation of MSS. between these two forms makes it difficult to ascertain which was the prevailing one; cf. Zumpt, Gr. § 387;

    Krebs, Antibarb. p. 790): pro patriā mortem (al. morte) occumbere,

    Cic. Tusc. 1, 42, 102 (Kühner, Moser, Orelli, and Baiter have mortem, Klotz and Fischer morte):

    quod liberata patria... mortem occubuisset,

    Liv. 2, 7, 8; 3, 50, 8; 26, 25, 14:

    qui pugnantes mortem occubuissent,

    id. 31, 18, 6. —So, too, letum, Enn. ap. Prisc. p. 725 P. (Ann. v. 390 Vahl.):

    necem voluntariam,

    Suet. Aug. 13 (al., with inferior MSS., nece voluntariā):

    ictus clavā morte occubuit,

    Liv. 1, 7, 7 Weissenb. ad loc.:

    morte occumbentis,

    id. 8, 10, 4:

    ambo pro republicā morte occubuisse,

    id. 38, 58.—
    (γ).
    With morti (perh. only poet.): pro vostrā vitā morti occumbant obviam. Enn. ap. Serv. Verg. A. 2, 62 (Trag. v. 176 Vahl.); so,

    certae morti, Verg. A. l. l.: neci,

    Ov. M. 15, 499.—
    (δ).
    To succumb to, fall by the hand of one ( poet.).—With dat.:

    Rullo ditissimus agri Occumbis,

    Sil. 5, 260; Claud. B. Get. 74.—With per:

    per te vidit Vulcani occumbere prolem,

    Ov. M. 7, 437. —
    * III.
    Like accumbere, to lie at table, Afran. ap. Non. 97, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > obcumbo

  • 18 obcurro

    oc-curro ( obc-), curri, rarely cucurri (Plaut. Merc. 1, 2, 88; Phaedr. 3, 7, 2), cursum, 3 (archaic perf. occecurri, like memordi, peposci, Aelius Tubero ap. Gell. 7, 9, 11), v. n., to run up to, run to meet; to go or come up to, to go or come to meet, to meet (class.; syn. obvenio).
    I.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    ilico Occucurri atque interpello,

    Plaut. Merc. 1, 2, 88:

    Caesari venienti,

    Caes. B. G. 3, 79:

    obviam alicui,

    to go to meet, Plaut. Ep. 2, 2, 30:

    amicis,

    Hor. S. 1, 4, 135; Suet. Calig. 4.— Impers.:

    occurritur (sc. mihi),

    Cic. Att. 2, 22, 3.—
    2.
    In partic., to go against, rush upon, attack an enemy:

    duabus Fabianis legionibus occurrit,

    Caes. B. C. 1, 40:

    armatis,

    id. ib. 2, 27:

    telis occurrere,

    Verg. A. 11, 808:

    obvius adversoque occurrit,

    id. ib. 10, 734.—
    B.
    Transf.
    1.
    To come to, meet, fall in with any thing:

    quibuscumque signis occurrerat, se aggregabat,

    Caes. B. G. 4, 26:

    tot vatibus,

    Juv. 1, 18.—
    2.
    To go or come to any place.
    (α).
    With dat.:

    concilio,

    Liv. 31, 29. —
    (β).
    With ad:

    legati ad id concilium occurrerunt,

    Liv. 31, 29.—
    (γ).
    With in and acc.:

    in aliam civitatem occurrere,

    Cic. Verr. 2, 3, 27, § 67.—
    3.
    Of situation.
    (α).
    To stand or lie opposite to:

    apud Elegiam occurrit ei (Euphrati) Taurus mons,

    Plin. 5, 24, 20, § 84.—
    (β).
    To lie in the way of, meet as an obstacle:

    in asperis locis silex saepe impenetrabilis ferro occurrebat,

    Liv. 36, 25, 4.—
    II.
    Trop.
    A.
    To obviate or seek to obviate, to meet, resist, oppose, counteract:

    omnibus ejus consiliis occurri atque obstiti,

    Cic. Cat. 3, 7, 16:

    illi rationi,

    id. Fat. 18, 41: malevolentiae hominum, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 11, 2.—
    2.
    To cure or attempt to cure; to relieve, remedy:

    venienti occurrite morbo,

    Pers. 3, 64:

    exspectationi,

    Cic. Clu. 23, 63:

    rei sapientiā occurrere,

    id. Fam. 4, 5, 6; Nep. Pelop. 1, 1.—
    B.
    To meet with words, i. e. to answer, reply, object:

    ut si dicenti, Quem video? ita occurras, ego,

    Quint. 1, 5, 36:

    Venus,

    Val. Fl. 7, 222.— Impers. pass.:

    occurretur enim, sicut occursum est,

    Cic. Ac. 2, 14, 44: occurritur autem nobis, et quidem a doctis et [p. 1253] eruditis, etc., id. Off. 2, 2, 6.—
    C.
    To offer or present itself, suggest itself, appear, occur:

    tu occurrebas dignus eo munere,

    Cic. Sen. 1, 2:

    nec tamen mihi quicquam occurrit cur, etc.,

    id. Tusc. 1, 21, 49; 1, 22, 51:

    Atheniensium classis demersae et exercitus deleti occurrebant,

    Liv. 25, 24, 12; cf.:

    ea cum universa occurrerent animo,

    id. 25, 24, 12, § 14:

    oculis ejus tot paludes occurrerent,

    Col. 2, 2:

    oras ad Eurum sequentibus nihil memorabile occurrit,

    Mel. 3, 9, 3:

    animo,

    presents itself to his mind, occurs to him, Cic. de Or. 2, 24, 104; cf.:

    ea quae occurrant,

    id. ib. 2, 54, 221:

    una defensio occurrit, quod muneribus tuis obniti non debui,

    Tac. A. 14, 53:

    cogitationi, quonam modo, etc.,

    Plin. 29, 1, 1, § 2:

    neque vos paeon, aut herous ille conturbet: ipsi occurrent orationi,

    will present themselves, Cic. de Or. 3, 49, 191:

    haec tenenda sunt oratori: saepe enim occurrunt,

    often occur, id. Or. 32, 115:

    quodcumque in mentem veniat, aut quodcumque occurrat,

    id. Fin. 4, 17, 47:

    ne quid honestum occurreret,

    Tac. Agr. 2.— With inf.:

    occurrit et aliqua dicere de magicis (herbis),

    it seems proper, Plin. 24, 17, 99, § 156.—
    D.
    To reach, attain (eccl. Lat.):

    donec occurramus in unitatem fidei,

    Vulg. Eph. 4, 13:

    si quo modo occurram ad resurrectionem,

    id. Phil. 3, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > obcurro

  • 19 occaeco

    occaeco ( obc-), āvi, ātum, 1, v. a. [obcaeco], to make blind, to blind, to deprive of sight.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (only postAug.; cf.

    excaeco): quidam subito occaecati sunt,

    are made blind, lose their sight, Cels. 6, 6, 57:

    requirendum est, num oculi ejus occaecati sint,

    id. 8, 4:

    in occaecatum pulvere effuso hostem,

    Liv. 22, 43, 11; Plin. 10, 3, 3, § 9.—
    B.
    Transf.
    1.
    To make dark; to darken, obscure:

    solem vides, Satin' ut occaecatus est prae hujus corporis candoribus,

    Plaut. Men. 1, 2, 66:

    densa caligo occaecaverat diem,

    Liv. 33, 7, 2.— Absol.: noctis et nimbūm occaecat nigror, Poët. ap. Cic. de Or. 3, 39, 157.—
    2.
    To hide, conceal (so in Cic.):

    terra semen occaecatum cohibet,

    Cic. Sen. 15, 51:

    fossas,

    Col. 2, 2, 9; 10.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of speech, to make dark, obscure, unintelligible:

    obscura narratio totam occaecat orationem,

    Cic. de Or. 2, 80, 329.—
    B.
    Mentally, to make blind, to blind:

    stultitiā occaecatus,

    Cic. Fam. 15, 1, 4:

    occaecatus cupiditate,

    id. Fin. 1, 10, 33:

    nec quid agerent, ira et pavore occaecatis animis, cernebant,

    Liv. 38, 21, 7:

    consilia,

    id. 42, 43, 3:

    occaecatus irā,

    id. 8, 32, 17.—
    C.
    To render senseless, deprive of feeling, to benumb ( poet.):

    timor occaecaverat artus,

    Verg. Cul. 198.

    Lewis & Short latin dictionary > occaeco

  • 20 occallatus

    occallātus ( obc-), a, um, adj. [obcallum], rendered callous, indurated, blunted:

    occallatae fauces,

    Sen. Q. N. 4, 13, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > occallatus

См. также в других словарях:

  • OBC — is a three letter abbreviation with multiple meanings, including: OBC (Old Boys Club), the DJ/Rapper duo consisting of NowWeJankin and Tweed Blazer OBC secret society, a secret society at the University of North Carolina at Asheville Obscured by… …   Wikipedia

  • OBC — ist die Abkürzung für: Orange Bud Coating, ein Modelabel aus Köln Flughafen Obock in Dschibuti (IATA Code) Oceania Badminton Confederation, früherer Name des ozeanischen Badminton Dachverbandes Badminton Oceania Oil Burner Components im Namen des …   Deutsch Wikipedia

  • OBC — puede referirse a: Organización de Base Comunitaria Orquesta Sinfónica de Barcelona y Nacional de Cataluña OBC Records Esta página de desambiguación cataloga artículos relacionados con el mismo título. Si llegaste aquí a través de …   Wikipedia Español

  • OBC — outline business case (OBC) See feasibility study Practical Law Dictionary. Glossary of UK, US and international legal terms. www.practicallaw.com. 2010 …   Law dictionary

  • OBC — (no periods) or O.B.C., Outboard Boating Club of America …   Useful english dictionary

  • OBC — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom.   Sigles d’une seule lettre   Sigles de deux lettres > Sigles de trois lettres   Sigles de quatre lettres …   Wikipédia en Français

  • OBC Guesthouse — (Бандунг,Индонезия) Категория отеля: 1 звездочный отель Адрес: Jalan Rancabentang I N …   Каталог отелей

  • OBC (secret society) — Society symbol on Seely s Castle, circa 1960 OBC is the oldest known collegiate secret society currently operating at the University of North Carolina at Asheville. Its existence has been documented as early as May 1938; however, there is no… …   Wikipedia

  • OBC — Ontario Building Code (Governmental) ** Officer Basic Course (Governmental » Military) ** Outline Business Case (Business » General) * On Board Computer (Governmental » NASA) * Oriental Bank of Commerce (Business » Firms) * Old Baseball Cards… …   Abbreviations dictionary

  • OBC — Order Book Closed London Stock Exchange Glossary …   Financial and business terms

  • OBC — • Office Broadband Communication • Optical Bar Code ( > IEEE Standard Dictionary ) • On Board Computer Weltraumfahrt / Luftfahrt • Obock, Djibouti internationale Flughafen Kennung …   Acronyms

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»