Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

scrupus

  • 1 scrupus

    scrūpus, i, m.
    I.
    Lit., a rough or sharp stone:

    * scrupi dicuntur aspera saxa et difficilia attrectatu, Fest. pp. 332 and 333 Müll. (very rare): cum horā paene totā per omnes scrupos traxissemus cruentos pedes,

    Petr. 79, 3:

    scrupus proprie est lapillus brevis,

    Serv. Verg. A. 6, 238; Avien. Descr. Orb. 503.—
    II.
    Trop., anxiety, solicitude, uneasiness (for the usual scrupulus, q. v. II.):

    quod vacua metu, curā, sollicitudine, periculo vita bonorum virorum sit: contra autem improbis semper aliqui scrupus in animis haereat,

    Cic. Rep. 3, 16, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > scrupus

  • 2 scrūpus

        scrūpus ī, m    [SCRV-], a sharp stone ; hence, anxiety, solicitude, uneasiness: aliqui scrupus in animis haereat.
    * * *
    I
    worry, anxiety
    II

    Latin-English dictionary > scrūpus

  • 3 haereō

        haereō haesī, haesūrus, ēre    [HAES-], to hang, stick, cleave, cling, adhere, hold fast, be fixed, sit fast, remain close: lingua haeret metu, T.: terra radicibus suis: scalarum gradūs male haerentes, holding: Haerent parietibus scalae, V.: in equo, keep his seat: pugnus in malā haeret, T.: tergo volucres haesere sagittae, V.: haerens corona Crinibus, H.: leo haeret Visceribus, V.: os fauce cum haereret lupi, Ph.: haerentes litore naves, H.: in limine coniunx Haerebat, V.: gremio in Iasonis, O.: foliis sub omnibus, V.: duo turmae haesere, i. e. failed to break through, L.: oratio haeret in salebrā, i. e. is at a loss.—Fig., to hold fast, remain attached, be fixed, keep firm, adhere, inhere: cum illud dictum haerere debeat, hit the mark: in te haeret culpa, T.: scrupus in animis: quae mihi in visceribus haerent, i. e. fixed in my heart: mihi in medullis: hi in oculis haerebunt, i. e. be present: in te culpa, cleaves, T.: in eis poenis, incur: fama haesit ad metas, hung back: haereret illa rei p. turpitudo: infixus haeret animo dolor: haerent infixi pectore voltūs, V.: in voltu patris, gaze upon, O.: cui omnia vaenum ire in animo haeserat, S.: neu quid intercinat, Quod non haereat apte, i. e. finds its place, H.— To keep near, keep close, join, attach oneself, follow: apud Thaidem, T.: haeret pede pes, V.: in tergo, pursue closely, L.— To remain fixed, abide, continue, keep at, stick to: hic haereo: hic terminus haeret, is fixed, V.: sedibus in isdem, adhere to his purpose, V.: in praetorum tribunalibus, loiter: ut boni quod habeat, id amplectar, ibi haeream: macula haesura, lasting, Iu.— To stick fast, be brought to a stand, be embarrassed, be perplexed, be at a loss, hesitate, be suspended, be retarded: haereo Quid faciam, T.: haerebat in tabulis publicis reus: in multis nominibus: physici cum haerent aliquo loco, etc.: haeret, an haec sit, O.: haeres Et dubitas, Iu.: Hectoris manu victoria Graiūm Haesit, i. e. was retarded, V.: vox faucibus haesit, V.: in hac difficultate rerum consilium haeret, L.
    * * *
    haerere, haesi, haesus V
    stick, adhere, cling to; hesitate; be in difficulties (sticky situation?)

    Latin-English dictionary > haereō

  • 4 scrūpeus

        scrūpeus adj.    [scrupus], of pointed stones, sharp, rough, steep, rugged: Spelunca, V.
    * * *
    scrupea, scrupeum ADJ

    Latin-English dictionary > scrūpeus

  • 5 scrūpulus (scrīp-)

        scrūpulus (scrīp-) ī, m dim.    [scrupus], a sharp bit of stone ; hence, uneasiness, difficulty, trouble, anxiety, doubt, restlessness, scruple: mihi unus scrupulus restat, T.: Inieci scrupulum homini, T.: tenuissimus: nummi potius reddantur quam ullus sit scrupulus: scrupulus et quaedam dubitatio, quidnam esset actum: sollicitudinum aculeos et scrupulos occultabo.

    Latin-English dictionary > scrūpulus (scrīp-)

  • 6 haereo

    haerĕo, haesi, haesum, 2, v. n. [etym. dub.], to hang or hold fast, to hang, stick, cleave, cling, adhere, be fixed, sit fast, remain close to any thing or in any manner (class. and very freq., esp. in the trop. sense; cf. pendeo); usually constr. with in, the simple abl. or absol., less freq. with dat., with ad, sub, ex, etc.
    I.
    Lit.:

    ut videamus, terra penitusne defixa sit, et quasi radicibus suis haereat, an media pendeat?

    Cic. Ac. 2, 39, 122; so,

    terra ima sede semper haeret,

    id. Rep. 6, 18:

    linguam ad radices ejus haerens excipit stomachus,

    id. N. D. 2, 54, 135:

    scalarum gradus male haerentes,

    holding, adhering, id. Fam. 6, 7, 3; cf.:

    haerent parietibus scalae,

    Verg. A. 2, 442:

    haerere in equo,

    sit fast, keep his seat, Cic. Deiot. 10, 28;

    for which: nescit equo rudis Haerere ingenuus puer,

    Hor. C. 3, 24, 55:

    male laxus In pede calceus haeret,

    id. S. 1, 3, 32; cf. Quint. 11, 3, 144:

    haeret nonnumquam telum illud occultum,

    id. 9, 2, 75:

    pugnus in mala haeret,

    Ter. Ad. 2, 1, 17:

    haesitque in corpore ferrum,

    Verg. A. 11, 864;

    for which: tergo volucres haesere sagittae,

    id. ib. 12, 415; cf.:

    scindat haerentem coronam crinibus,

    Hor. C. 1, 17, 27; and:

    haerentem capiti cum multa laude coronam,

    id. S. 1, 10, 49:

    carinae,

    Ov. M. 8, 144:

    alae,

    id. ib. 12, 570:

    (fames) utero haeret meo,

    Plaut. Stich. 1, 3, 16:

    haeret pede pes,

    Verg. A. 10, 361:

    ubi demisi retem atque hamum, quicquid haesit, extraho,

    Plaut. Rud. 4, 3, 45; cf.:

    os devoratum fauce cum haereret lupi,

    Phaedr. 1, 8, 4; and:

    graves currus illuvie et voraginibus haerebant,

    Curt. 8, 4:

    classis in vado haerebat,

    id. 9, 19:

    haerentes adverso litore naves,

    Hor. S. 2, 3, 205:

    gremioque in Jasonis haerens,

    Ov. M. 7, 66; cf.:

    haeret in complexu liberorum,

    Quint. 6, 1, 42;

    for which: Avidisque amplexibus haerent,

    Ov. M. 7, 143;

    cupide in Veneris compagibus haerent,

    Lucr. 4, 1113;

    for which: validis Veneris compagibus haerent,

    id. 4, 1204; and:

    (anulus) caecis in eo (lapide) compagibus haesit,

    id. 6, 1016:

    communibus inter se radicibus haerent,

    id. 3, 325; 5, 554:

    foliis sub omnibus haerent (Somnia),

    Verg. A. 6, 284:

    gladius intra vaginam suam haerens,

    Quint. 8 praef. §

    15: ipse inter media tela hostium evasit. Duo turmae haesere,

    i. e. failed to break through, Liv. 29, 33, 7:

    alii globo illati haerebant,

    id. 22, 5, 5.—
    b.
    Prov.
    (α).
    Haerere in luto, i. e. to be in trouble, difficulty:

    tali in luto haerere,

    Plaut. Pers. 4, 3, 66 (for [p. 838] which:

    nunc homo in medio luto est,

    id. Ps. 4, 2, 28); cf. haesito, I.—In salebra: proclivi currit oratio: venit ad extremum: haeret in salebra, runs aground, i. e. is at a loss, Cic. Fin. 5, 28, 84.—In a like sense,
    (β).
    Aqua haeret, the water (in the waterclock) stops; v. aqua.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to hold fast, remain attached or fixed, to keep firm, adhere:

    improbis semper aliqui scrupus in animis haereat,

    Cic. Rep. 3, 16; cf.:

    infixus animo haeret dolor,

    id. Phil. 2, 26, 64:

    haerent infixi pectore vultus,

    Verg. A. 4, 4:

    haerere in memoria,

    Cic. Ac. 2, 1, 2; cf.:

    quae mihi in visceribus haerent,

    i. e. firmly impressed upon my heart, memory, id. Att. 6, 1, 8; and:

    in medullis populi Romani ac visceribus haerere,

    id. Phil. 1, 15, 36:

    mihi haeres in medullis,

    id. Fam. 15, 16, 2:

    in omnium gentium sermonibus ac mentibus semper haerere,

    id. Cat. 4, 10, 22:

    hi in oculis haerebunt,

    i. e. will be always present, id. Phil. 13, 3, 5:

    in te omnis haeret culpa,

    adheres, cleaves, Ter. Hec. 2, 1, 32:

    ut peccatum haereat, non in eo, qui monuerit, sed in eo, qui non obtemperarit,

    Cic. Div. 1, 16, 30.—With dat.:

    potest hoc homini huic haerere peccatum?

    Cic. Rosc. Com. 6, 17:

    quod privatarum rerum dedecus non haeret infamiae (tuae)?

    id. Cat. 1, 6, 13:

    in quo (Caelio) crimen non haerebat,

    id. Cael. 7, 15:

    neque (possit) haerere in tam bona causa tam acerba injuria,

    id. Fam. 6, 5, 2: cum ante illud facetum dictum emissum haerere debeat, quam cogitari potuisse videatur, must have hit (the figure being that of an arrow shot from the bow), id. de Or. 2, 54, 219: in quos incensos ira vitamque domini desperantes cum incidisset, haesit in iis poenis, quas, etc., fell into, incurred those penalties (the figure is that of a bird which is limed, caught), id. Mil. 21, 56:

    nec dubie repetundarum criminibus haerebant,

    Tac. A. 4, 19: in hoc flexu quasi aetatis fama adolescentis paulum haesit ad metas, hung back, was caught (the figure being taken from the race-course), Cic. Cael. 31, 75;

    v. meta: neu quid medios intercinat actus, Quod non proposito conducat et haereat apte,

    i. e. fits, suits, Hor. A. P. 195.—
    B.
    In partic.
    1.
    With the idea of nearness predominating, to keep near or close to a person, to join or attach one's self to, to follow (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    perfice hoc Precibus, pretio, ut haeream in parte aliqua tandem apud Thaidem,

    may keep about her, Ter. Eun. 5, 9, 25; cf.:

    ego illum audivi in amorem haerere apud nescio quam fidicinam,

    Plaut. Ep. 2, 2, 7:

    haeres ad latus, omnia experiris,

    Cat. 21, 6:

    Antorem comitem, qui missus ab Argis, Haeserat Evandro,

    Verg. A. 10, 780:

    obtinenti Africam comes haeserat,

    Plin. Ep. 7, 27, 2; Quint. 1, 2, 10:

    Curtius Nicia (grammaticus) haesit Cn. Pompeio et C. Memmio,

    Suet. Gramm. 14.— Poet.:

    haeremus cuncti superis, temploque tacente Nil facimus non sponte deo,

    cling to, depend on, Luc. 9, 573.—Hence,
    b.
    In a bad sense: in tergis, tergis, in tergo, to hang upon one's rear, i. e. to pursue closely:

    haerebit in tergis fugientium victor,

    Curt. 4, 15 fin.:

    se cum exercitu tergis eorum haesurum,

    Tac. H. 4, 19:

    Haerens in tergo Romanus,

    Liv. 1, 14 11 Weissenb. (better than terga, the lect. vulg.).—
    2.
    With the idea of duration in time predominating, to remain fixed, to abide or continue anywhere, to keep at, stick to any thing (class.):

    metui, ne haereret hic (Athenis),

    Ter. Ad. 3, 3, 49:

    in obsidione castelli exigui,

    Curt. 5, 3, 4:

    circa muros unius urbis,

    id. 4, 4; cf.:

    circa libidines,

    Suet. Aug. 71: volitare in foro, haerere in jure ac praetorum tribulibus, to go loitering or dangling about, Cic. de Or. 1, 38, 173: et siccis vultus in nubibus haerent, hang upon, i. e. remain long looking at, Luc. 4, 331; cf.:

    vultus, dum crederet, haesit,

    id. 9, 1036:

    haerere in eadem commorarique sententia,

    Cic. Or. 40, 137; cf.:

    mea ratio in dicendo haec esse solet, ut boni quod habeat, id amplectar, ibi habitem, ibi haeream,

    id. de Or. 2, 72, 292:

    quonam modo ille in bonis haerebit et habitabit suis?

    id. Or. 15, 49:

    equidem in libris haereo,

    id. Att. 13, 40, 2; cf.:

    valde in scribendo haereo,

    id. ib. 13, 39, 2:

    plurima sunt, nitidis maculam haesuram figentia rebus,

    lasting, durable, Juv. 14, 2.—
    3.
    With the idea of hindrance to free motion predominating, to stick fast, be brought to a stand-still, to be embarrassed, perplexed, at a loss, to hesitate, to be suspended or retarded (class.).
    (α).
    Of persons:

    haerebat nebulo: quo se verteret, non habebat,

    Cic. Phil. 2, 29, 74; cf.:

    haerebat in tabulis publicis reus et accusator,

    id. Clu. 31, 86:

    cogitate in his iniquitatibus unum haesisse Apollonium: ceteros profecto multos ex his incommodis pecunia se liberasse,

    id. Verr. 2, 5, 9, § 23:

    in multis nominibus,

    id. N. D. 3, 24, 62:

    in media stultitia,

    id. Tusc. 3, 28, 70; cf.:

    isti physici raro admodum, cum haerent aliquo loco, exclamant, abstrusa esse omnia, etc.,

    id. Ac. 2, 5, 14:

    in quo etiam Democritus haeret,

    id. Fin. 1, 6, 20:

    at in altero illo, inquit, haeres. Immo habeo tibi gratiam. Haererem enim, nisi tu me expedisses,

    id. Pis. 30, 74:

    in ceteris subvenies, si me haerentem videbis,

    id. Fin. 3, 4, 16:

    quid machiner? quid comminiscar? haereo,

    Plaut. Capt. 3, 3, 17; id. Merc. 3, 4, 15; 4, 3, 38; 24; cf.:

    aut quia non firmus rectum defendis et haeres,

    Hor. S. 2, 7, 26:

    haesit circa formas litterarum (puer),

    Quint. 1, 1, 21; cf. id. 1, 7, 35:

    haeres et dubitas,

    Juv. 3, 135; 6, 281.—
    (β).
    Of things:

    nunc homo in lutost. Nomen nescit: haeret haec res,

    i. e. is perplexing, cannot be explained, Plaut. Ps. 4, 2, 28; id. Amph. 2, 2, 182; id. Trin. 4, 2, 59; cf.: occisa est haec res;

    haeret hoc negotium,

    id. Ps. 1, 5, 8:

    nec umquam tanta fuerit loquendi facultas, ut non titubet atque haereat, quotiens ab animo verba dissentiunt,

    Quint. 12, 1, 29:

    Hectoris Aeneaeque manu victoria Graiūm Haesit,

    i. e. was retarded, Verg. A. 11, 290; cf.:

    constitit hic bellum fortunaque Caesaris haesit,

    Luc. 7, 547:

    cum in hac difficultate rerum consilium haereret,

    Liv. 26, 36, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > haereo

  • 7 scriuplum

    scrūpŭlus ( scrīŭplum, etc., v. infra, B.), i, m. dim. [scrupus].
    * I.
    Lit., a small sharp or pointed stone:

    ater scrupulus,

    Sol. 7.—
    B.
    Transf.
    1.
    T. t., the smallest division of weight (the 24th part of an ounce), a scruple; in this sense the neutr. collat. form scrīpŭlum (less commonly scrū-pŭlum; also written, because of a fancied derivation from scriptum, scriptŭlum, scriptlum) is most freq.: scriptulum, quod nunc vulgo sine t dicunt, Varro ap. Plautin. dixit. Idem tertio Annali. Is (nummus argenteus) quattuor scriptulis major fuit quam nunc est, Charis. p. 81:

    si ibi auri scrupulum imponatur, etc.,

    Vitr. 7, 8 med.:

    scripula octo,

    Col. 12, 28, 1:

    picis sex scripula,

    id. 12, 23, 2; Cic. Att. 4, 16, 13:

    quinque marathri scrupula,

    Ov. Med. Fac. 92:

    scripulum nostri dixere priores,

    Rhem. Fan. Pond. 8 sq.:

    ita ut scripulum valeret sestertiis vicenis,

    Plin. 33, 3, 13, § 47:

    scrupulum,

    Val. Max. 4, 4, 9:

    scriptula,

    Mart. 4, 89, 3; 10, 55, 3.—
    2.
    Of other measures.
    a.
    The twenty-fourth part of an uncia of land (the 288th part of a jugerum), Varr. R. R. 1, 10, 2; Col. 5, 1, 8.—
    b.
    The twenty-fourth part of an hour:

    QVAE HIC DORMIT VIXIT ANN. XXI. MENS. III. HOR. IV. SCRVPVLOS VI.,

    Inscr. Fabr. p. 97, 219 (ap. Orell. 4718, n. 1); M. Aur. ap. Front. Ep. ad Caes. 2, 9.—
    c.
    Of any other very small measure, Front. Aquaed. 26; Plin. 2, 10, 7, § 48.—
    II.
    Trop., a pricking, stinging, uneasy sensation; hence,
    1.
    Uneasiness, difficulty, trouble, anxiety, doubt, scruple (class.):

    hunc sibi ex animo scrupulum, qui se dies noctesque stimulat ac pungit, ut evellatis postulat,

    Cic. Rosc. Am. 2, 6:

    sui scripulus tenuissimus residere aliquis videbitur,

    id. Har. Resp. 5, 11:

    mihi unus scrupulus restat,

    Ter. And. 5, 4, 37:

    qui fuit in re hac scrupulus,

    id. Phorm. 5, 8, 30:

    injeci scrupulum homini,

    id. Ad. 2, 2, 20; id. Phorm. 5, 7, 61; cf.:

    nummi potius addantur quam ullus sit scrupulus,

    Cic. Att. 2, 4, 1; App. M. 1, p. 107, 5; cf.:

    hic tum injectus est hominibus scrupulus et quaedam dubitatio, quidnam esset actum,

    Cic. Clu. 28, 76; Suet. Claud. 37:

    exime hunc mihi scrupulum, cui par esse non possum,

    Plin. Ep. 3, 17, 2; cf. id. ib. 6, 8, 7:

    omnis surculus... sine scrupulo egregie inseritur,

    without scruple, without hesitation, Col. 5, 11, 1; Vulg. 1 Reg. 25, 31:

    scrupulus non mediocris me carpebat,

    App. M. 6, p. 184, 11.—With gen.:

    domesticarum sollicitudinum aculeos omnes et scrupulos occultabo,

    Cic. Att. 1, 18, 2:

    reus scrupulo quaestionis liberatur,

    App. Mag. p. 305 med.
    2.

    Lewis & Short latin dictionary > scriuplum

  • 8 scrupea

    scrūpĕus, a, um, adj. [scrupus].
    I.
    Lit., consisting of pointed or sharp stones; sharp, rough, steep, rugged ( poet. and rare):

    saxum, Enn. ap. Fest. s. v. scrupi, p. 333 Müll. (Trag. v. 139 Vahl.): spelunca,

    Verg. A. 6, 238:

    vada (undae),

    Sen. Agam. 556; cf.

    ora (Ismeni),

    Stat. Th. 9, 411:

    rupes,

    Ambros. Ep. 6, 13.—
    II.
    Trop., hard, severe:

    ille (Achilles) scrupeā scholā eruditus,

    Tert. Pall. 4:

    difficultas,

    Aus. Idyll. 12 praef. — Subst.: scrūpĕa, ae, f., difficulty: reicis abs te religionem: scrupeam imponas tibi? Att. ap. Varr. L. L. 7, § 65 M. (Trag. Rel. v. 431 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > scrupea

  • 9 scrupeda

    scrūpĕda or scrūpĭpĕda, ae, f. [scrupus-pes], hobbling, shambling (perh. = kroipeza, wearing high wooden shoes), Plaut. Fragm. ap. Gell. 3, 3, 6; id. ap. Non. 169, 8; Aur. and Juvent. ap. Varr. L. L. 7, § 65 Müll.; cf. Com. Rel. p. 83 Rib.

    Lewis & Short latin dictionary > scrupeda

  • 10 scrupeus

    scrūpĕus, a, um, adj. [scrupus].
    I.
    Lit., consisting of pointed or sharp stones; sharp, rough, steep, rugged ( poet. and rare):

    saxum, Enn. ap. Fest. s. v. scrupi, p. 333 Müll. (Trag. v. 139 Vahl.): spelunca,

    Verg. A. 6, 238:

    vada (undae),

    Sen. Agam. 556; cf.

    ora (Ismeni),

    Stat. Th. 9, 411:

    rupes,

    Ambros. Ep. 6, 13.—
    II.
    Trop., hard, severe:

    ille (Achilles) scrupeā scholā eruditus,

    Tert. Pall. 4:

    difficultas,

    Aus. Idyll. 12 praef. — Subst.: scrūpĕa, ae, f., difficulty: reicis abs te religionem: scrupeam imponas tibi? Att. ap. Varr. L. L. 7, § 65 M. (Trag. Rel. v. 431 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > scrupeus

  • 11 scruposus

    scrūpōsus, a, um, adj. [scrupus].
    I.
    Lit., full of sharp or rough stones, jagged, rough, rugged ( poet. and in post-class. prose): specus, Att. ap. Non. 223, 2; cf.

    saxa,

    Luc. 5, 675; App. M. 6, p. 187, 6:

    Pyrene,

    Grat. Cyn. 514:

    via,

    Plaut. Capt. 1, 2, 82:

    ager,

    App. Flor. 2, p. 348, 20:

    per asperitates scruposas,

    Amm. 31, 8, 4.—
    * II.
    Trop., rough, hard, arduous:

    ratio,

    Lucr. 4, 523.

    Lewis & Short latin dictionary > scruposus

  • 12 scrupulus

    scrūpŭlus ( scrīŭplum, etc., v. infra, B.), i, m. dim. [scrupus].
    * I.
    Lit., a small sharp or pointed stone:

    ater scrupulus,

    Sol. 7.—
    B.
    Transf.
    1.
    T. t., the smallest division of weight (the 24th part of an ounce), a scruple; in this sense the neutr. collat. form scrīpŭlum (less commonly scrū-pŭlum; also written, because of a fancied derivation from scriptum, scriptŭlum, scriptlum) is most freq.: scriptulum, quod nunc vulgo sine t dicunt, Varro ap. Plautin. dixit. Idem tertio Annali. Is (nummus argenteus) quattuor scriptulis major fuit quam nunc est, Charis. p. 81:

    si ibi auri scrupulum imponatur, etc.,

    Vitr. 7, 8 med.:

    scripula octo,

    Col. 12, 28, 1:

    picis sex scripula,

    id. 12, 23, 2; Cic. Att. 4, 16, 13:

    quinque marathri scrupula,

    Ov. Med. Fac. 92:

    scripulum nostri dixere priores,

    Rhem. Fan. Pond. 8 sq.:

    ita ut scripulum valeret sestertiis vicenis,

    Plin. 33, 3, 13, § 47:

    scrupulum,

    Val. Max. 4, 4, 9:

    scriptula,

    Mart. 4, 89, 3; 10, 55, 3.—
    2.
    Of other measures.
    a.
    The twenty-fourth part of an uncia of land (the 288th part of a jugerum), Varr. R. R. 1, 10, 2; Col. 5, 1, 8.—
    b.
    The twenty-fourth part of an hour:

    QVAE HIC DORMIT VIXIT ANN. XXI. MENS. III. HOR. IV. SCRVPVLOS VI.,

    Inscr. Fabr. p. 97, 219 (ap. Orell. 4718, n. 1); M. Aur. ap. Front. Ep. ad Caes. 2, 9.—
    c.
    Of any other very small measure, Front. Aquaed. 26; Plin. 2, 10, 7, § 48.—
    II.
    Trop., a pricking, stinging, uneasy sensation; hence,
    1.
    Uneasiness, difficulty, trouble, anxiety, doubt, scruple (class.):

    hunc sibi ex animo scrupulum, qui se dies noctesque stimulat ac pungit, ut evellatis postulat,

    Cic. Rosc. Am. 2, 6:

    sui scripulus tenuissimus residere aliquis videbitur,

    id. Har. Resp. 5, 11:

    mihi unus scrupulus restat,

    Ter. And. 5, 4, 37:

    qui fuit in re hac scrupulus,

    id. Phorm. 5, 8, 30:

    injeci scrupulum homini,

    id. Ad. 2, 2, 20; id. Phorm. 5, 7, 61; cf.:

    nummi potius addantur quam ullus sit scrupulus,

    Cic. Att. 2, 4, 1; App. M. 1, p. 107, 5; cf.:

    hic tum injectus est hominibus scrupulus et quaedam dubitatio, quidnam esset actum,

    Cic. Clu. 28, 76; Suet. Claud. 37:

    exime hunc mihi scrupulum, cui par esse non possum,

    Plin. Ep. 3, 17, 2; cf. id. ib. 6, 8, 7:

    omnis surculus... sine scrupulo egregie inseritur,

    without scruple, without hesitation, Col. 5, 11, 1; Vulg. 1 Reg. 25, 31:

    scrupulus non mediocris me carpebat,

    App. M. 6, p. 184, 11.—With gen.:

    domesticarum sollicitudinum aculeos omnes et scrupulos occultabo,

    Cic. Att. 1, 18, 2:

    reus scrupulo quaestionis liberatur,

    App. Mag. p. 305 med.
    2.

    Lewis & Short latin dictionary > scrupulus

  • 13 semper

    semper, adv. [root sam-; Gr. ham-; v. semel and -per = para; cf. tantisper], ever, always, at all times, forever (cf. usque).
    I.
    In gen.: nequiter factum illud apud vos semper manebit, Cato ap. Gell. 16, 1:

    locus hic apud nos semper liber est,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 49:

    semper occant priusquam sarriunt rustici,

    id. Capt. 3, 5, 5:

    sat habet favitorum semper, qui recte facit,

    Plaut. Am. prol. 79:

    quod improbis semper aliqui scrupus in animis haereat, semper iis ante oculos judicia et supplicia versentur: nullum autem emolumentum esse tantum, semper ut timeas, semper ut adesse, semper ut impendere aliquam poenam putes,

    Cic. Rep. 3, 16, 26:

    quod semper movetur, aeternum est,

    id. ib. 6, 25, 27; id. Tusc. 1, 23, 53:

    non haerent in suis sedibus, sed volucri semper spe rapiuntur,

    id. Rep. 2, 4, 7:

    curavit (Servius Tullius), quod semper in re publicā tenendum est, ne, etc.,

    id. ib. 2, 22, 39; 3, 14, 23 et saep.: sibi exortam semper florentis Homeri Commemorat speciem (the Gr. aeithalês), Lucr. 1, 124:

    hic vertex nobis semper sublimis,

    Verg. G. 1, 242; cf.: quod Graeci aigleucos (aeigleukos) vocant, hoc est semper mustum, Plin. 14, 9, 11, § 83:

    avida ulteriorum semper gens (semper belonging to ulter),

    Liv. 9, 38, 5:

    si umquam dubitatum est, utrum tribuni plebis vestrā an suā causā seditionum semper auctores fuerint,

    id. 5, 3 Drak.;

    for which also, without esse (hence apparently adject.): Hasdrubal pacis semper auctor,

    id. 30, 42; cf.:

    adversus Sidicinos sumerent arma, suos semper hostes,

    id. 8, 1 fin. —To strengthen the signif., joined with cottidie, perenne, assidue, etc. (as in Gr. aei kath hêmeran, suneches, etc.; v. Lidd. and Scott's Lex. under aei):

    ea mihi cottidie Aut ture aut vino aut aliqui semper supplicat,

    Plaut. Aul. prol. 24; cf. Ter. Ad. 3, 1, 7:

    lucrum ut perenne vobis semper suppetat,

    Plaut. Am. prol. 14:

    ne semper servus currens, iratus senex, etc.... assidue agendi sint mihi,

    Ter. Heaut. prol. 39; so (with assiduus) Cic. Rosc. Am. 18, 51; Ov. F. 4, 686:

    ibi semper omne vitae spatium famula fuit,

    Cat. 63, 90:

    semper et ubique,

    Quint. 1, 1, 29; 3, 9, 5; Petr. 99; Suet. Aug. 90; cf. Quint. 11, 1, 14.—
    II.
    Of continuance within a definite time:

    ego illum antehac hominem semper sum frugi ratus,

    Plaut. As. 5, 2, 11; cf. id. Aul. 2, 2, 39:

    quod tempus (aestatem) omnes Siciliae semper praetores in itineribus consumere consuerunt,

    Cic. Verr. 2, 5, 12, § 29: quibus studiis semper [p. 1668] fueris, tenemus, Cic. Rep. 1, 23, 37.—
    2.
    Esp., with comp., of a progressive change ( poet.):

    rem Romanam Alterum in lustrum meliusque semper, Proroget aevum,

    Hor. C. S. 67:

    candidior semper candidiorque veni,

    Tib. 1, 7, 64.—
    B.
    Distributively, always, every time, on each occasion (ante-class. and post-Aug.):

    rex Creo vigiles nocturnos singulos semper locat,

    Plaut. Am. 1, 1, 195:

    horresco semper, ubi pultare hasce (fores) occipio miser,

    always, every time, Ter. Ad. 4, 4, 24:

    quattuor partus enixa, septumo semper mense, genuit, etc.,

    Plin. 7, 5, 4, § 39:

    bis inter duos exortus lunae adfluunt bisque remeant vicenis quaternisque semper horis,

    id. 2, 97, 99, § 212:

    tertio die cibum capere semper,

    id. 7, 2, 2, § 12:

    cibum capere semper diebus tertiis,

    Gell. 9, 4, 6.—
    III.
    Transf. ( poet.), everywhere, in every place (like Engl. always):

    proque toro terrae non semper gramen habenti, Incubat infelix,

    Ov. M. 1, 633.

    Lewis & Short latin dictionary > semper

См. также в других словарях:

  • scrupule — [ skrypyl ] n. m. • 1375; lat. scrupulus « petite pierre pointue; embarras », de scrupus « pierre pointue » I ♦ 1 ♦ Incertitude d une conscience exigeante au regard de la conduite à avoir ou du caractère de faute d une action passée; inquiétude… …   Encyclopédie Universelle

  • Skrupel — Vorbehalte; Bedenken * * * Skru|pel [ skru:pl̩], die <Plural>: auf moralischen Bedenken beruhende Hemmung (etwas Bestimmtes zu tun): moralische, religiöse Skrupel; er hatte keine Skrupel zu lügen, zu stehlen. Syn.: Gewissensbisse… …   Universal-Lexikon

  • scruple — I. noun Etymology: Middle English scrupil, scriple, from Anglo French scruple, from Latin scrupulus a unit of weight, diminutive of scrupus sharp stone Date: 14th century 1. see weight table 2. a minute part or quantity ; iota II. noun …   New Collegiate Dictionary

  • scruple — An apothecaries weight of 20 grains or one third of a dram. [L. scrupulus, a small sharp stone, a weight, the 24th part of an ounce, a s., dim. of scrupus, a sharp stone] * * * scru·ple skrü pəl n a unit of apothecaries weight equal to 20 grains… …   Medical dictionary

  • Scruple — Scru ple, n. [L. scrupulus a small sharp or pointed stone, the twenty fourth part of an ounce, a scruple, uneasiness, doubt, dim. of scrupus a rough or sharp stone, anxiety, uneasiness; perh. akin to Gr. ? the chippings of stone, ? a razor, Skr.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • To make scruple — Scruple Scru ple, n. [L. scrupulus a small sharp or pointed stone, the twenty fourth part of an ounce, a scruple, uneasiness, doubt, dim. of scrupus a rough or sharp stone, anxiety, uneasiness; perh. akin to Gr. ? the chippings of stone, ? a… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Scrupulum — la. Scrupulum: a tiny stone (from la. scrupus sharp stone), indicates a weight of 1/24 of an ounce or, by extension, of other measures. Metaphorically, the stone is thought to be sharp and pricking, like a thorn.* As a weight or a coin, 1/24th of …   Wikipedia

  • Rissoidae — Taxobox name = Rissoidae regnum = Animalia phylum = Mollusca classis = Gastropoda subclassis = Orthogastropoda superordo = Caenogastropoda ordo = Sorbeoconcha subordo = Hypsogastropoda Infraordo = Littorinimorpha superfamilia = Rissooidea familia …   Wikipedia

  • Escrúpulo — Saltar a navegación, búsqueda Para la unidad de medida astonómica y farmacéutica, véase Escrúpulo (unidad de medida). El escrúpulo (del latín, scrupulus, diminutivo de scrupus, piedrecilla que se mete en el zapato)[1] es la inquietud de ánimo… …   Wikipedia Español

  • Escrúpulo (unidad de medida) — Saltar a navegación, búsqueda La palabra escrúpulo (del latín, scrupulus, diminutivo de scrupus, piedrecilla)[1] designa varias unidades de medida. El escrúpulo (en inglés apothecary scruple) era una unidad de medida utilizada en farmacia para… …   Wikipedia Español

  • Schroff — Schroff, er, este, adj. et adv. ein vornehmlich in doppelter Bedeutung übliches Wort. 1) Rauh, viele Erhöhungen oder Ungleichheiten auf der Oberfläche habend; wo es doch im Hochdeutschen wenig gehöret wird. Der rautenförmige Schwefelkies zu… …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»