-
1 absisto
absisto, ĕre, abstĭtī - intr. - [st1]1 [-] s’éloigner de. - ab aliqua re absistere, Caes. BG. 5, 17, 2: s'éloigner de qqch. - vestigiis hostis absistere, Liv. 27, 42, 17: s'éloigner des traces de l'ennemi, perdre les traces de l'ennemi. - poét. ab ore scintillae absistunt, Virg. En. 12, 102: des étincelles jaillissent de son visage [st1]2 [-] cesser de, renoncer à. - avec abl. oppugnatione absistere, Liv. 44, 12, 7: renoncer au siège. - incepto absistere, Liv. 25, 5, 5: abandonner une entreprise. --- cf. Liv. 21, 6, 8 ; 24, 10, 15 ; etc. - absistere continuando magistratu, Liv. 9, 34, 2: cesser de maintenir sa charge, de se maintenir en charge. --- cf. 29, 33, 8. - avec inf. Liv. 7, 25, 5; 32, 35, 7; 36, 35, 4. - absiste moveri, Virg. En. 6, 399: cesse de te troubler. - absiste viribus indubitare tuis, Virg. En. 8, 403: cesse de douter de ta force. [st1]3 [-] [abst] s'arrêter, cesser. - Virg. En. 1, 192 ; Liv. 31 8, 2 ; 36, 45, 3 ; 44, 39, 9. - absistamus, Virg. En, 9, 355: tenons-nous-en là.* * *absisto, ĕre, abstĭtī - intr. - [st1]1 [-] s’éloigner de. - ab aliqua re absistere, Caes. BG. 5, 17, 2: s'éloigner de qqch. - vestigiis hostis absistere, Liv. 27, 42, 17: s'éloigner des traces de l'ennemi, perdre les traces de l'ennemi. - poét. ab ore scintillae absistunt, Virg. En. 12, 102: des étincelles jaillissent de son visage [st1]2 [-] cesser de, renoncer à. - avec abl. oppugnatione absistere, Liv. 44, 12, 7: renoncer au siège. - incepto absistere, Liv. 25, 5, 5: abandonner une entreprise. --- cf. Liv. 21, 6, 8 ; 24, 10, 15 ; etc. - absistere continuando magistratu, Liv. 9, 34, 2: cesser de maintenir sa charge, de se maintenir en charge. --- cf. 29, 33, 8. - avec inf. Liv. 7, 25, 5; 32, 35, 7; 36, 35, 4. - absiste moveri, Virg. En. 6, 399: cesse de te troubler. - absiste viribus indubitare tuis, Virg. En. 8, 403: cesse de douter de ta force. [st1]3 [-] [abst] s'arrêter, cesser. - Virg. En. 1, 192 ; Liv. 31 8, 2 ; 36, 45, 3 ; 44, 39, 9. - absistamus, Virg. En, 9, 355: tenons-nous-en là.* * *Absisto, absistis, abstiti, pen. cor. absistere. Se tirer arriere, Se tenir loing, Cesser, Desister, Se deporter.\Luco absistite. Virgil. Tirez vous arriere, N'en approchez point.\Bello absistere. Tacit. Liu. Desister de faire la guerre.\Oppugnatione, vel Obsidione. Liu. Lever son siege.\Ab sole nunquam absistens partibus sex atque quadraginta longius. Plin. Ne s'esloignant point, etc.\Nec prius absistit, quam, etc. Virgil. Il ne cesse point, jusques à ce que, etc. \ Nec absistat id facere, etc. Col. Qu'il ne cesse de ce faire, jusques à ce que, etc. -
2 scintilla
-
3 absisto
ab-sisto, stitī, —, ere1)а) уходить, удаляться (luco, limine V)vestigiis alicujus a. L — потерять чей-л. следб) отходить, отступать (ab signis legionibusque non a. Cs; miles abstitit T)2) отскакивать3) исчезать, стушёвываться4) оставлять, прекращать, переставатьa. ferro V или bello H — прекращать военные действияa. obsidione или oppugnatione L — снять осадуa. spe L — оставлять надеждуcontinuando a. magistratu L — отказаться от дальнейшего исполнения служебных обязанностей -
4 emico
ē-mico, cuī (cāvī), cātum, āre1) сверкать, блистать, искриться ( scintillae emicantes Q)pavor alicui emĭcat T — внезапный страх объемлет кого-л.2) устремляться, бросаться (juvenum manus emicat in litus V; e. carcere O)3) перен. воссиять, выделиться, отличиться ( magnitudine animi QC)4) мелькнуть, слететь ( emicuit nervo telum O)5) быстро подниматься, вырастать (castanea celeriter emicat Col)6) пульсировать, биться ( cor emicat VP)7) подскочить ( solo V); вскочить ( saltu in currum V); воспарить, взлететь, подняться (in cogitationes divīnas, ad summa Sen)8) вздыматься, выступать ( scopulus emicat in alto gurgite O) -
5 semen
sēmen, inis n. [ sero II ]s. rerum O — элементы природы2) саженец, рассада (s. ponere V)3) род ( rēgio semine ortus L); порода ( pecus boni seminis Vr)4) (тж. pl.) отпрыск, потомок, дитя, сынIlia Vestālis caelestia semina partu ediderat O — весталка Илия родила от бога (Марса) двух детей (Ромула и Рема)5) первоисточник, основа, причина (discordiae T; malorum C)7) полба Col, PM -
6 absisto
ab-sisto, stitī, stitum, ere (ἀφίστημι), I) von einem Orte wegtreten, weggehen, sich entfernen, quae me reliquit atque abstitit, Plaut.: limine, luco, Verg. – als milit. t.t., ab signis, Caes.: u. so absol., nec absistens nec congrediens, Liv.: tandem abstiterunt, Liv.: miles abstitit, trat ab, Tac. – v. Lebl., ab sole numquam absistens partibus sex atque quadraginta longius (von einem Planeten), Plin.: scintillae ab ore absistunt, sprühen aus den Augen, Verg.: absistit imago, tritt zurück, verschwindet, Sil. – II) übtr., von etw. abstehen, ablassen, aufgeben, aufhören, mit Abl., pugnā, obsidione, Liv.: armis, Liv.: ferro (vom Kriege), Verg.: spe, Liv.: urbis amplius temptandae in praesentia conatu abstitit, Liv.: impers., absisteretur bello, Liv. – m. Abl. Gerund., precando, Verg.: sequendo, Liv.: continuando magistratu, Liv. -m. Infinit., ingratis benefacere, Liv.: moveri, Verg.: haud absisto petere, Liv.: absiste (laß ab) istud od. ista quaerere, Val. Max. u. Sulp. Sev. – absol., ne absiste, laß nicht ab, Verg.
-
7 scintilla
scintilla, ae, f. (vgl. ahd. scīnan, scheinen), der Funke, I) eig. u. übtr.: 1) eig., des Feuers, videmus acc dere ex una scintilla incendia passim, Lucr.: silici scintillam excudere, Plin.: scintillam emittere, scintillas edere, Plin.: cum saxis pastores saxa feribant, scintillam subito prosiluisse ferunt, Ov.: scintillam levem ignis inditam plumae folle fabrili ad caput fistulae imposito flando accenderunt, Liv.: parva saepe scintilla contempta excitavit incendium (bildl.), Curt. 6, 3 (8), 11: de parva scintilla et paene moriente maxima suscitavit incendia, Hieron. epist. 121, 2. – 2) übtr., ein funkenähnlicher Punkt auf Gold usw., ein Funke, Plin. 33, 95. – II) bildl., der noch glimmende Funke, der kleinste Überrest, eine verschwindende Kleinigkeit, Plaut. trin. 678: belli, Cic. ep. 10, 14, 2: ingenii, Cic. de rep. 2, 31: virtutum quasi scintillae, Cic. de fin. 5, 43 Mueller mentis, Prud. cath. 7, 19: vigoris paterni, Hieron. epist. 79, 6: veritatis, Lact. 5, 2, 9: partem ac veluti scintillas quasdam sacrorum in terram resiluisse atque alieno loco haesisse, Sen. de otio 5, 5.
-
8 scintillula
scintillula, ae, f. (Demin. v. scintilla), das Fünkchen, bildl., virtutem quasi scintillulae, Cic. de fin. 5, 43 Madvig (C. F. W. Müller liest scintillae): vitae, Tert. de anim. 23.
-
9 scintilla
scintilla, ae, f. [st1]1 [-] étincelle. --- Lucr. 5, 609, etc.; Virg. En. 1, 174 ; Curt. 6, 3, 11. [st1]2 [-] point brillant, paillette (dans une pierrerie). --- Plin. 33, 95 II [fig.] Cic. Fam. 10, 14, 2 ; Rep. 2, 37. - ne scintillam quidem relinques, genus qui congliscat tuum, Plaut. Trin. 678: tu ne laisseras même pas une étincelle [un rejeton] pour ranimer ta race.* * *scintilla, ae, f. [st1]1 [-] étincelle. --- Lucr. 5, 609, etc.; Virg. En. 1, 174 ; Curt. 6, 3, 11. [st1]2 [-] point brillant, paillette (dans une pierrerie). --- Plin. 33, 95 II [fig.] Cic. Fam. 10, 14, 2 ; Rep. 2, 37. - ne scintillam quidem relinques, genus qui congliscat tuum, Plaut. Trin. 678: tu ne laisseras même pas une étincelle [un rejeton] pour ranimer ta race.* * *Scintilla, scintillae. Virgil. Estincelle, Flammesche, Scintille.\Agere scintillas. Lucret. Estinceler.\Excudere silicis scintillam. Virgil. Faire saillir des estincelles d'un caillou. -
10 absisto
ab-sisto, stitī, stitum, ere (ἀφίστημι), I) von einem Orte wegtreten, weggehen, sich entfernen, quae me reliquit atque abstitit, Plaut.: limine, luco, Verg. – als milit. t.t., ab signis, Caes.: u. so absol., nec absistens nec congrediens, Liv.: tandem abstiterunt, Liv.: miles abstitit, trat ab, Tac. – v. Lebl., ab sole numquam absistens partibus sex atque quadraginta longius (von einem Planeten), Plin.: scintillae ab ore absistunt, sprühen aus den Augen, Verg.: absistit imago, tritt zurück, verschwindet, Sil. – II) übtr., von etw. abstehen, ablassen, aufgeben, aufhören, mit Abl., pugnā, obsidione, Liv.: armis, Liv.: ferro (vom Kriege), Verg.: spe, Liv.: urbis amplius temptandae in praesentia conatu abstitit, Liv.: impers., absisteretur bello, Liv. – m. Abl. Gerund., precando, Verg.: sequendo, Liv.: continuando magistratu, Liv. -m. Infinit., ingratis benefacere, Liv.: moveri, Verg.: haud absisto petere, Liv.: absiste (laß ab) istud od. ista quaerere, Val. Max. u. Sulp. Sev. – absol., ne absiste, laß nicht ab, Verg. -
11 scintilla
scintilla, ae, f. (vgl. ahd. scīnan, scheinen), der Funke, I) eig. u. übtr.: 1) eig., des Feuers, videmus acc dere ex una scintilla incendia passim, Lucr.: silici scintillam excudere, Plin.: scintillam emittere, scintillas edere, Plin.: cum saxis pastores saxa feribant, scintillam subito prosiluisse ferunt, Ov.: scintillam levem ignis inditam plumae folle fabrili ad caput fistulae imposito flando accenderunt, Liv.: parva saepe scintilla contempta excitavit incendium (bildl.), Curt. 6, 3 (8), 11: de parva scintilla et paene moriente maxima suscitavit incendia, Hieron. epist. 121, 2. – 2) übtr., ein funkenähnlicher Punkt auf Gold usw., ein Funke, Plin. 33, 95. – II) bildl., der noch glimmende Funke, der kleinste Überrest, eine verschwindende Kleinigkeit, Plaut. trin. 678: belli, Cic. ep. 10, 14, 2: ingenii, Cic. de rep. 2, 31: virtutum quasi scintillae, Cic. de fin. 5, 43 Mueller mentis, Prud. cath. 7, 19: vigoris paterni, Hieron. epist. 79, 6: veritatis, Lact. 5, 2, 9: partem ac veluti scintillas quasdam sacrorum in terram resiluisse atque alieno loco haesisse, Sen. de otio 5, 5.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > scintilla
-
12 scintillula
scintillula, ae, f. (Demin. v. scintilla), das Fünkchen, bildl., virtutem quasi scintillulae, Cic. de fin. 5, 43 Madvig (C. F. W. Müller liest scintillae): vitae, Tert. de anim. 23.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > scintillula
-
13 ab-sistō
ab-sistō stitī, —, ere, to withdraw from, depart, go away: toto luco, V.: limine, V.: ab signis legionibusque, Cs.: ab ore scintillae absistunt, burst forth, V.—Fig., to desist, cease, leave off: ne absiste, do not give up, V.: modo vos absistite, do not interfere, O.: si non absisteretur bello, unless an end were put to the war, L.: bello, H.: nec... continuando abstitit magistratu, L.: ferro, from battle, V.: benefacere, L.: moveri, V. -
14 absisto
ab-sisto, stĭti, no sup., 3, v. n. (like all the compounds of the simple active verb, used only in a neutr. signif.), to withdraw or depart from, to go away; constr. absol., with ab, or the simple abl. (not in Cic.).I.Lit.:II.quae me hic reliquit atque abstitit,
who has left me behind here, and gone off, Plaut. Truc. 2, 6, 32:ab signis,
Caes. B. G. 5, 17; v. Gron. ad Liv. 27, 45.— absol.:miles abstitit,
went away, Tac. 2, 31:ab ore scintillae absistunt,
burst forth, Verg. A. 12, 101:limine,
id. ib. 7, 610:luco,
id. ib. 6, 259. —Trop. with abl. (of subst. or gerund.) or the inf., to desist from an act, purpose, etc., to cease, to leave off (so, perh., first in the Aug. period, for the more common desisto):obsidione,
Liv. 9, 15 Drak.:bello,
Hor. S. 1, 3, 104:continuando magistratu,
Liv. 9, 34:sequendo,
id. 29, 33:ingratis benefacere,
id. 36, 35:moveri,
Verg. A. 6, 399:absiste viribus indubitare tuis,
cease to distrust thy strength, id. ib. 8, 403; cf.morari,
id. ib. 12, 676. -
15 clarus
clārus, a, um, adj. [kindr. with Germ. klar; Engl. clear; cf. clamo], clear, bright (opp. obscurus, caecus; very freq. in all periods, and in all kinds of composition).I.Lit.A. (α).Absol.:(β).luce clarā et candidā,
Plaut. Am. 1, 3, 49:ut mulierum famam multorum oculis lux clara custodiat,
open day, Cic. Leg. 2, 15, 37; cf.:frequentissimā celebritate et clarissimā luce laetari,
id. Cael. 20, 47:lumen,
Lucr. 3, 1:oculorum lumina,
id. 4, 825; cf.:mundi lumina (i.e. sol et luna),
Verg. G. 1, 5:oculi,
Cato, R. R. 157, 10:incendia,
Verg. A. 2, 569:lucerna,
Hor. S. 2, 7, 48:scintillae ignis,
Lucr. 6, 163:fulmina,
id. 6, 84:vestis splendor,
id. 2, 52:color,
id. 5, 1258; cf.:color clarissimus,
id. 2, 830:candor,
id. 4, 232:loca,
id. 5, 779 al.:caelum,
Tac. A. 1, 28:nox,
id. Agr. 12:pater omnipotens clarus intonat,
in the clear sky, Verg. A. 7, 141 Serv.; cf. Cic. Arat. 4:sidus,
Hor. C. 4, 8, 31:clarissimae gemmae,
Cic. Verr. 2, 4, 27, § 62; cf.lapides,
Hor. C. 4, 13, 14:vitrum,
Ov. M. 4, 355:purpurarum sidere clarior usus,
Hor. C. 3, 1, 42.—With abl.:* 2.speculo,
Plaut. Most. 3, 1, 112 dub.:argento clari delphines,
Verg. A. 8, 673:rutilis squamis,
id. G. 4, 93:ferrugine,
id. A. 9, 582; cf. id. ib. 11, 772 Wagn.:auro gemmisque corona,
Ov. M. 13, 704; 2, 2; 11, 359:albo Lucifer exit Clarus equo,
id. ib. 15, 190:claraeque coruscis Fulguribus taedae,
Lucr. 5, 295 al. —Poet., of the wind (cf.: albus, candidus, and in Gr. lampros anemos; v. Lidd. and Scott under lampros), making clear, i. e. bringing fair weather:B.aquilo,
Verg. G. 1, 460 Forbig. ad loc.—Relating to the hearing, clear, loud, distinct:II.clarā voce vocare,
Lucr. 4, 711; Cic. Clu. 48, 134; id. Caecin. 8, 22; Liv. 7, 31, 12; 42, 25, 12; Ov. M. 3, 703:lectio,
Cels. 1, 2:clariore voce,
Caes. B. G. 5, 30; cf. Cic. Tusc. 5, 7, 19:sonor,
Lucr. 4, 567:clamor,
Plaut. Poen. 5, 3, 27:plausus,
id. As. Grex. 6:plangor,
Ov. M. 4, 138:latratus,
id. ib. 13, 806:ictus,
id. ib. 2, 625:strepitus, Suet. Vit. Luc.: vox (opp. obtusa),
Quint. 11, 3, 15; 9, 4, 136 Spald.:spiritus,
id. 11, 3, 55; cf. id. 11, 3, 41 and 82:syllabae clariores,
id. 8, 3, 16.—Trop.A.Clear, manifest, plain, evident, intelligible (syn.:B.planus, apertus, perspicuus, dilucidus, etc.): vide ut mi haec certa et clara attuleris,
Ter. Hec. 5, 4, 1 Ruhnk.; cf.:omnia non properanti clara certaque erunt,
Liv. 22, 39, 22:clara res est, quam dicturus sum, totā Siciliā celeberrima atque notissima,
Cic. Verr. 2, 3, 25, § 61; 2, 5, 38, § 101; id. Tusc. 1, 32, 78:luce sunt clariora nobis tua consilia,
id. Cat. 1, 3, 6:id quod est luce clarius,
id. Tusc. 1, 37, 90:si ea, quae dixi, sole ipso inlustriora et clariora sunt,
id. Fin. 1, 21, 71; id. Div. 1, 3, 6:caecis hoc satis clarum est,
Quint. 12, 7, 9:lumen eloquentiae,
id. 3, 8, 65; cf. id. 12, 10, 15; 11, 1, 75:in narrando (T. Livius) clarissimi candoris,
id. 10, 1, 101 Spald. and Frotsch.:Massinissam regem post LXXXVI. annum generasse filium clarum est,
Plin. 7, 14, 12, § 61:somno clarius,
Ov. F. 3, 28:exempla,
Tac. Or. 8; id. A. 4, 11:documenta,
id. ib. 6, 22.—Brilliant, celebrated, renowned, illustrious, honorable, famous, glorious, etc. (cf.: illustris, insignis, eximius, egregius, praestans, nobilis; a favorite epithet, esp. in the sup., like fortissimus, designating the highest praise of the honor-loving Roman; hence, a standing title, at all times, of distinguished public characters, as consuls, proconsuls, pontifices, senators, etc.):(β).nobilitas,
Plaut. Rud. 4, 2, 28;opp. to obscurus,
Lucr. 1, 639; so Quint. 5, 10, 26: clari viri atque magni, Cato ap. Cic. Planc. 27, 66; Cic. Sest. 69, 144:certe non tulit ullos haec civitas aut gloriā clariores, aut auctoritate graviores,
Cic. de Or. 2, 37, 154:vir fortissimus et clarissimus,
id. Verr. 1, 15, 44; cf. id. ib. 2, 5, 58, § 153; id. de Or. 1, 45, 198; id. Clu. 48, 134:exempla clara et inlustria,
id. Div. 2, 3, 8:pugna clara et commemorabilis,
Plaut. Ps. 1, 5, 111:pax clarior majorque quam bellum fuerat,
Liv. 10, 37, 4:animus abunde pollens potensque et clarus,
Sall. J. 1, 3; so,facundia clara pollensque,
id. ib. 30, 4:clara et magnifica,
id. ib. 4, 8:clari potentesque fieri,
id. C. 38, 1:familia,
Tac. A. 2, 37; 3, 76:majores,
id. ib. 4, 61: pater si in Equestri gradu clarus, clarior vitricus, Plin. [p. 350] Ep. 2, 13, 4:clarissimi consules,
id. ib. 7, 33, 8:generis clarissimus auctor,
Ov. P. 2, 9, 19:clarissima civitas,
Nep. Thras. 2, 1:apud Germanicos quoque (Titus),
Tac. H. 2, 77:scriptores,
id. A. 1, 1.—With abl.:(γ).clariores gloriā,
Cic. de Or. 2, 37, 154; v. supra:arte medicinae,
Quint. 3, 6, 64:eloquendi suavitate,
id. 10, 1, 83:sententiis,
id. 10, 1, 90:Juppiter giganteo triumpho,
Hor. C. 3, 1, 7:agendis causis,
id. Ep. 1, 7, 47:Ajax toties servatis Achivis,
id. S. 2, 3, 194:bello,
Tac. Agr. 29; id. H. 3, 44:gens memoriā nominis,
id. ib. 1, 67:Cluvius Rufus eloquentiā,
id. ib. 4, 43.—With in:* (δ).in arte tibiarum,
Quint. 2, 3, 3; cf.:clarissimi in eā scientiā,
Plin. 36, 5, 4, § 11:in litteris,
Quint. 1, 6, 35:in agendo,
id. 12, 10, 49:in foro,
id. 10, 5, 14:in contionibus,
id. 12, 2, 7; 12, 10, 49.—With ex:(ε).ex doctrinā nobilis et clarus,
Cic. Rab. Post. 9, 23.—With ob:(ζ).ob obscuram linguam,
Lucr. 1, 639:ob id factum,
Hor. Ep. 2, 2, 32; cf.:urbs clara ob insignem munimento naturali locum,
Liv. 24, 39, 8.—With ab:(η).Trojanoque a sanguine clarus Acestes,
Verg. A. 1, 550.—With gen.:2.artis ejus,
Plin. 37, 1, 4, § 8.—As a title:b.clarissimus vir,
Cic. Att. 15, 20, 2; cf. id. ib. 14, 11, 1:clarissimi consules,
Plin. Ep. 7, 33, 8; cf. Dig. 49, 14, 18; Lampr. Elag. 4;Alex. Sev. 21 al.: permitto tibi vir clarissime Veiento (a senator), dicere,
Plin. Ep. 9, 13, 19; so,ordo = senatorius,
Vop. Aur. 18 fin.; cf. also Isid. Orig. 9, 4, 12.—Meton., of the wives of such distinguished public characters:c.clarissimae feminae,
Dig. 1, 9, 8.—In a bad sense, notorious:I.minus clarum putavit fore quod de armario quam quod de sacrario esset ablatum,
Cic. Verr. 2, 4, 12, § 27; 2, 1, 19, § 50; 2, 4, 12, § 29:ecquid hoc totā Siciliā clarius, ecquid indignius? etc.,
id. ib. 2, 5, 7, §16: populus (sc. Campanus), luxuriā superbiāque clarus,
Liv. 7, 31, 6.—Hence, adv.: clārē (freq. and class.).Lit.1.Of sight (acc. to I. A.), brightly, clearly:2.clare oculis video,
Plaut. Mil. 3, 1, 35:clare fulgens caesaries,
Cat. 66, 9:occidere,
of a star, Col. 11, 2, 52.— Comp.:clarius micare,
Plin. 10, 20, 22, § 43:nitere,
Stat. S. 4, 1, 4. — Sup.:clarissime lucere,
Vitr. 9, 4.—Of hearing (acc. to I. B.), clearly, distinctly, plainly, aloud:II.clare recitare,
Plaut. Pers. 4, 3, 30: plaudite, id. Am. fin.; cf. id. Bacch. fin.:dic,
Ter. And. 4, 4, 15 Ruhnk.:gemere,
Cic. Att. 2, 20, 3:res clare enuntiare,
Quint. 8, 3, 62:sonare,
id. 11, 3, 55:exscreare,
id. 11, 3, 160:maledicere,
Suet. Vit. 14 et saep.:palam et clare,
id. Claud. 3; cf. Mart. 7, 92, 5.— Comp.:clarius fabulari,
Suet. Calig. 22.— Sup.:pisces clarissime audiunt,
Plin. 10, 70, 89, § 193; Vitr. 5, 3.—Trop.1.Mentally (acc. to II. A.), distinctly, intelligibly, clearly:2.clare atque evidenter ostendere,
Quint. 8, 3, 86; cf. id. 4, 1, 1:aliquid intellegere,
Plin. 37, 2, 6, § 16. — Comp.: eo clarius id periculum apparet, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 14, 2; so,clarius intellegi,
Quint. 2, 5, 7:clarius elucebit,
id. 12, 1, 26:clarius ostendemus,
id. 2, 17, 25 al. — Sup., Quint. 9, 1, 19.—Morally (acc. to II. B.), illustriously, honorably (very rare):clarius exsplendescebat,
Nep. Att. 1, 3. -
16 emico
ē-mĭco, cŭi (cf. Quint. 1, 6, 17), cātum, 1, v. n., to spring out, spring forth, to break forth, appear quickly (not freq. till after the Aug. per.; in Cic. and Caes. not at all).A.Lit.:2. B.emicat ex oculis, spirat quoque pectore flamma,
Ov. M. 8, 356:flamma ex monte,
Plin. 2, 88, 89, § 203:multi calami ex una radice,
id. 27, 8, 40, § 62:dracones de extis,
id. 11, 37, 77, § 197:fulgura ab omni parte caeli,
Curt. 8, 4: corpore sanguis (so Lachm.;Munro, e corpore),
Lucr. 2, 195:uterque pronus carcere,
Ov. M. 10, 652:scaturigines,
Liv. 44, 33:cruor alte,
Ov. M. 4, 121:sanguis per foramen,
id. ib. 9, 130:scintillae inter fumum,
Quint. 8, 5, 29:sol super terras,
Val. Fl. 4, 96; cf.dies,
id. 1, 655:telum nervo,
Ov. M. 5, 67; cf.:saxa tormento,
Liv. 44, 10: hostem rati, emicant, sine discrimine insultant, rush forth, Flor. 1, 18, 4 et saep.:(sanguis) in illam partem,
Lucr. 4, 1050:juvenum manus emicat ardens in litus,
Verg. A. 6, 5; cf.:in currum,
id. ib. 12, 327:Nisus ante omnia corpora,
id. ib. 5, 319:sanguis in altum,
Ov. M. 6, 260:rami in excelsum,
Plin. 12, 5, 11, § 23 al.; cf. comically: cor coepit in pectus emicare, to leap, * Plaut. Aul. 4, 3, 4.—Trop., to be prominent or conspicuous, to become apparent:inter quae verbum emicuit si forte decorum,
Hor. Ep. 2, 1, 73:Agrippinae is pavor, ea consternatio mentis emicuit, ut, etc.,
Tac. A. 13, 16.—Esp. of good qualities, etc.:quos et magnitudine animi et claritate rerum longe emicuisse,
to have shone forth, Curt. 7, 6, 20:egregia virtus Scaevae centurionis emicuit,
Flor. 4, 2, 40; cf.:inter ceteros Themistoclis gloria emicuit,
Just. 2, 9, 15.
См. также в других словарях:
scintillae — scin·til·la || sɪn tɪlÉ™ n. iota, trace, small particle; spark, flicker … English contemporary dictionary
ANTHRAX — Graece Α῎νθραξ, nomen ardentium gemmarum quarum principatum obtinet, qui Anthrax proprie dictus est. Strabo l. 15. de India, Φέρει δὲ καὶ λιθίαν ἡ χῶρα πολυτελῆ κρυςτάλλων, καὶ ἀνθράκων παντοίων, ἔτι δὲ καὶ μαργαριτῶν: ubi nomine κρυςτάλλων,… … Hofmann J. Lexicon universale
Gepunktete Wurzelmundqualle — Makroaufnahme Systematik Klasse: Schirmquallen (Scyphozoa) Ordnung … Deutsch Wikipedia
Phyllorhiza punctata — Gepunktete Wurzelmundqualle Gepunktete Wurzelmundqualle im Aquarium Berlin Systematik Klasse: Schirmqua … Deutsch Wikipedia
Liber Scintillarum — (literally The Book of Sparks ) is a late seventh or early eighth century florilegium of biblical and patristic sayings in Latin. It was compiled by Defensor, a monk who in the preface identifies himself as a member of St Martin s Abbey at Ligugé … Wikipedia
LEO — I. LEO Alabandensis orator, praeter artem de Statibus, composuit Caricorum libros 4. totidemque Lyciacorum, reste Suidâ, qui et scripsisse ait sacrum bellum Phocensium, et Boeotorum. Equidem id negare non ausim, sed tamen fieri poslet, ut eos… … Hofmann J. Lexicon universale
LUSTRATIO — Graece Καθαρισμός, inter Initiorum cerimonias maxime necessarias habebatur olim, quam Orpheus ab Aegyptiis acceptam Graecis tradidisse legitur, apud Diod. Sic. l. 4. regnante Athenis Pandione, Cecropis filio, in Epochis Marmor. postquam Sacra… … Hofmann J. Lexicon universale
STRICTA Frons — apud Petronium, Quid me spectatis cum stricta fronte Catones? rugata est: subintellectâ voce, quam supplet Appuleius Strictam rugis frontem dicens, ubi tamen alii striatam legere malunt. Metaphorâ desumptâ a tunicis, quae strictae Hieronymo,… … Hofmann J. Lexicon universale
Schmied — 1. Bann (wenn) e Schmid verdörbt, soll me n schloen, dass e störbt. (Meiningen.) – Frommann, II, 408, 22. 2. Bei em Schmitt hängd zicklich de Döhr en einem Turre. (Köln.) – Weyden, III, 12. 3. Bei ne Schmedt hengt gau (schnell) de Dör ên ne Tur… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon