słuchacze

См. также в других словарях:

• dopisać — dk IX, dopisaćpiszę, dopisaćpiszesz, dopisaćpisz, dopisaćał, dopisaćany dopisywać ndk VIIIa, dopisaćsuję, dopisaćsujesz, dopisaćsuj, dopisaćywał, dopisaćywany 1. «skończyć pisanie, napisać do pewnego miejsca, punktu» Dopisać rozdział do końca.… …   Słownik języka polskiego

• słuchacz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) 1. «ten, kto słucha czegoś, osoba przysłuchująca się komuś, czemuś» Słuchacze radiowi. Słuchacze byli zadowoleni z prelekcji. 2. «osoba uczęszczająca na wyższą uczelnię, na studium, kursy itp.» Słuchacz akademii… …   Słownik języka polskiego

• Polnische Sprache — Polnisch (język polski) Gesprochen in Polen, als Minderheitensprache: Litauen, Tschechien, Ukraine, Weißrussland, Deutschland, Großbritannien, Frankreich, USA, Kanada, Brasilien, Argentinien, Australien, Irland, Israel …   Deutsch Wikipedia

• zamknąć się — 1. Koło, kółko się zamyka a) «jakieś sytuacje, czynniki wzajemnie się warunkują, uniemożliwiając rozwiązanie problemu»: Polskich piosenek jest też coraz mniej w polskich radiach, bo słuchacze nie chcą ich słuchać (a rządzi prawo rynku). Inżynier… …   Słownik frazeologiczny

• zamykać się — 1. Koło, kółko się zamyka a) «jakieś sytuacje, czynniki wzajemnie się warunkują, uniemożliwiając rozwiązanie problemu»: Polskich piosenek jest też coraz mniej w polskich radiach, bo słuchacze nie chcą ich słuchać (a rządzi prawo rynku). Inżynier… …   Słownik frazeologiczny

• akademicki — akademickiccy 1. «odnoszący się do wyższej uczelni lub studentów, studencki» Młodzież akademicka. Słuchacze akademiccy. ∆ Dom akademicki «budynek mieszkalny, w którym mieści się internat dla studentów» ∆ Kwadrans akademicki «piętnastominutowe… …   Słownik języka polskiego

• publiczność — ż V, DCMs. publicznośćści, blm «ludzie zgromadzeni, przebywający w jakimś miejscu, zwykle w określonym celu; pewna zbiorowość, ogół ludzi; widzowie, słuchacze, uczestnicy» Publiczność kinowa, teatralna. Inteligentna, dobra, pojętna, żywo… …   Słownik języka polskiego

• sala — ż I, DCMs. sali; lm D. sal 1. «duży, przestronny pokój przeznaczony na miejsce zebrań, uroczystości, wystaw, widowisk itp.» Sala balowa, bankietowa, koncertowa, konferencyjna, taneczna, teatralna, bilardowa, gimnastyczna, sportowa, operacyjna,… …   Słownik języka polskiego

• wdzięczny — wdzięcznyni, wdzięcznyniejszy 1. «poczuwający się do zobowiązań moralnych za doznane od kogoś dobro, pragnący się za to dobro odwzajemnić» Być wdzięcznym komuś za przysługę, za pomoc. Być komuś wdzięcznym do końca życia, do grobowej deski. Jestem …   Słownik języka polskiego

• wpatrzony — wpatrzonytrzeni «mający utkwiony wzrok w kimś, w czymś; zapatrzony» Słuchacze wpatrzeni w wykładowcę …   Słownik języka polskiego

• sala — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} duży pokój, obszerne pomieszczenie, mogące pomieścić większą liczbę osób, przeznaczone zwykle na zebrania, uroczystości, wystawy itp. : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień