rzeczoznawca

См. также в других словарях:

• rzeczoznawca — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIIa, lm M. rzeczoznawcacy {{/stl 8}}{{stl 7}} ekspert wydający orzeczenie w sprawach wchodzących w zakres jego specjalizacji, a będących niejasnymi dla innych; biegły, opiniodawca : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rzeczoznawca w …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rzeczoznawca — m odm. jak ż II, DCMs. rzeczoznawcacy; lm M. rzeczoznawcacy, DB. rzeczoznawcaców «specjalista powoływany do wydawania orzeczenia lub opinii w sprawach spornych, wchodzących w zakres jego kwalifikacji zawodowych; biegły, ekspert» Rzeczoznawca… …   Słownik języka polskiego

• biegły — biegłygli, biegłyglejszy «mający dużą wprawę, doświadczenie w jakiejś dziedzinie, sprawny, wyrobiony» Biegły w czytaniu, w piśmie, w obcym języku. Był biegły w sprawach administracyjnych. ∆ Biegłe czytanie «czytanie płynne, potoczyste» biegły w… …   Słownik języka polskiego

• dyspaszer — m IV, DB. a, Ms. dyspaszererze; lm M. dyspaszererzy, DB. ów mors. «rzeczoznawca oceniający straty poniesione podczas awarii statku i dzielący je pomiędzy właściciela ładunku i właściciela statku» ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• ekspert — m IV, DB. a, Ms. ekspertrcie; lm M. ekspertrci, DB. ów «specjalista powoływany do wydawania orzeczenia lub opinii w sprawach spornych, wchodzących w zakres jego kompetencji; biegły, rzeczoznawca» Ekspert sądowy. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• finansista — m odm. jak ż IV, CMs. finansistaiście; lm M. finansistaiści, DB. finansistatów 1. «posiadacz finansów, kapitałów; kapitalista, bankier» 2. «rzeczoznawca w sprawach finansowych, człowiek obeznany z zagadnieniami finansowymi, biegły w nauce o… …   Słownik języka polskiego

• patentowy — patentowywi przym. od patent w zn. 1 Urząd patentowy. Wniosek, monopol patentowy. Biuro patentowe. Rzeczoznawca patentowy. Badania patentowe. Klucz, zamek patentowy. Ochrona patentowa wynalazku …   Słownik języka polskiego

• taksator — m IV, DB. a, Ms. taksatororze; lm M. taksatororzy, DB. ów «rzeczoznawca dokonujący oceny wartości czegoś, szacujący coś, ustalający taksę na coś» ‹śrdwłc.› …   Słownik języka polskiego

• biegły — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, biegłygli, biegłyglejszy {{/stl 8}}{{stl 7}} odznaczający się szybkim, sprawnym wykonywaniem czegoś, mający duże doświadczenie w jakiejś dziedzinie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Była biegła w księgowaniu. Był biegły w… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ekspert — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. ekspertrcie; lm M. ekspertrci {{/stl 8}}{{stl 7}} specjalista w określonej dziedzinie; znawca, rzeczoznawca, biegły : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ekspert sądowy. Być ekspertem. <łac.> {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• koneser — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. konesererze; lm M. konesererzy {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba znakomicie znająca się na czymś, umiejąca ocenić wartość czegoś; właściwie wydająca opinię o kimś lub o czymś; biegły, opiniodawca, rzeczoznawca, znawca …   Langenscheidt Polski wyjaśnień