roztrwonić

См. также в других словарях:

• roztrwonić — dk VIa, roztrwonićnię, roztrwonićnisz, roztrwonićtrwoń, roztrwonićnił, roztrwonićniony rzad. roztrwaniać ndk I, roztrwonićam, roztrwonićasz, roztrwonićają, roztrwonićaj, roztrwonićał, roztrwonićany «lekkomyślnie wydać, stracić coś, zwykle… …   Słownik języka polskiego

• roztrwaniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, roztrwaniaćam, roztrwaniaća, roztrwaniaćają, roztrwaniaćany {{/stl 8}}– roztrwonić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, roztrwaniaćnię, roztrwaniaćni, roztrwaniaćoń, roztrwaniaćoniony {{/stl 8}}{{stl 7}} zwykle o… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• fortuna — ż IV, CMs. fortunanie 1. blm «los, dola, traf, zwłaszcza dobry los, szczęście, powodzenie» Ślepa fortuna. Dary, łaski fortuny. Kusić fortunę. Fortuna uśmiecha się do kogoś. ◊ Dziecię, ulubieniec, wybraniec itp. fortuny «człowiek cieszący się… …   Słownik języka polskiego

• majątek — m III, D. majątektku, N. majątektkiem; lm M. majątektki 1. «posiadłość, własność ziemska» Majątek ziemski. Dziedziczny, rodowy, rodzinny majątek. Parcelacja majątku. Dzierżawić majątek. Zarządzać majątkiem. 2. «ogół dóbr należących do danej osoby …   Słownik języka polskiego

• mienie — n I, blm książk. «ogół rzeczy materialnych będących czyjąś własnością; majątek, dobytek» Mienie ruchome, nieruchome. Mienie państwowe, społeczne, osobiste. Utracić, roztrwonić mienie. Przepadek mienia na rzecz skarbu państwa …   Słownik języka polskiego

• ojcowizna — ż IV, CMs. ojcowiznaiźnie zwykle blm «ziemia, majątek dziedziczone po ojcu; majątek należący od wielu lat do jednej rodziny» Osiedlić się na ojcowiźnie. Roztrwonić ojcowiznę. Sprzedać ojcowiznę …   Słownik języka polskiego

• przebalować — dk IV, przebalowaćluję, przebalowaćlujesz, przebalowaćluj, przebalowaćował, przebalowaćowany «spędzić czas na balowaniu; roztrwonić, zmarnotrawić coś balując; przehulać, przetańczyć» Przebalować noc. Przebalować życie. Przebalować wszystko do… …   Słownik języka polskiego

• przefiukać — dk I, przefiukaćam, przefiukaćasz, przefiukaćają, przefiukaćaj, przefiukaćał, przefiukaćany 1. pot. «spędzić pewien czas na gwizdaniu, fiukaniu» 2. żart. «zmarnować, roztrwonić coś, zachowując się lekkomyślnie, nierozważnie» Przefiukać swoją… …   Słownik języka polskiego

• przefrymarczyć — dk VIb, przefrymarczyćczę, przefrymarczyćczysz, przefrymarczyćarcz, przefrymarczyćczył, przefrymarczyćczony przestarz. «przehandlować w sposób nieuczciwy, niegodny; roztrwonić, zmarnotrawić» Przefrymarczyć majątek rodzinny. Przefrymarczyć… …   Słownik języka polskiego

• przełajdaczyć — dk VIb, przełajdaczyćczę, przełajdaczyćczysz, przełajdaczyćacz, przełajdaczyćczył, przełajdaczyćczony 1. «spędzić jakiś czas na łajdaczeniu się» Przełajdaczył do rana. 2. «przepuścić, roztrwonić coś łajdacząc się» Przełajdaczył cały majątek …   Słownik języka polskiego

• przepuścić — dk VIa, przepuścićpuszczę, przepuścićpuścisz, przepuścićpuść, przepuścićścił, przepuścićpuszczony przepuszczać ndk I, przepuścićam, przepuścićasz, przepuścićają, przepuścićaj, przepuścićał, przepuścićany 1. «pozwolić komuś przekroczyć jakiś… …   Słownik języka polskiego