rozstrzygający

См. также в других словарях:

• rozjemca — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIIa, lm M. rozjemcacy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} sędzia rozstrzygający spór w drodze pozasądowej, powołany przez strony lub przez sąd : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mianować, wybrać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• języczek — u wagi «czynnik przeważający, rozstrzygający w jakiejś sprawie»: Grupa parlamentarna SFIO stała się języczkiem u wagi w nowym układzie sił politycznych, gdyż w pierwszej legislaturze bez jej poparcia ugrupowania prawicowe nie były w stanie… …   Słownik frazeologiczny

• decydująco — «w sposób rozstrzygający; stanowczo, nieodwołalnie» Wpłynąć na co decydująco. Zaważyć na czym decydująco …   Słownik języka polskiego

• definitywny — «ostateczny, decydujący, rozstrzygający, stanowczy» Definitywny postulat, wniosek. Otrzymać definitywną decyzję, odpowiedź. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• języczek — m III, D. języczekczka, N. języczekczkiem; lm M. języczekczki 1. zdr. od język w zn. 1 Kot lizał się ostrym języczkiem. 2. «u człowieka i niektórych ssaków: stożkowate uwypuklenie podniebienia miękkiego skierowane ku jamie gardłowej» 3. «część… …   Słownik języka polskiego

• koleżeński — koleżeńskiscy «dotyczący kolegi; odnoszący się do kogoś jak kolega; przyjacielski, życzliwy, uczynny» Koleżeńskie zebrania, dyskusje. Koleżeńska przysługa. Stosunki koleżeńskie. Był bardzo koleżeński, nigdy nie odmawiał pomocy. ∆ Sąd koleżeński… …   Słownik języka polskiego

• krytyczny — krytycznyni, krytycznyniejszy 1. «oparty na analizie, badaniu cech przedmiotu; dokonujący analizy i oceny jakiegoś zjawiska, dzieła itp.; stosujący metodę krytyki naukowej» Sąd, umysł krytyczny. ∆ Wydanie krytyczne «naukowo opracowane i… …   Słownik języka polskiego

• melioratywny — jęz. «dodatni, rozstrzygający o dodatnim odcieniu formy wyrazowej» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• podkomorzy — m odm. jak przym.; lm M. podkomorzyrzowie, DB. podkomorzyrzych hist. «wysoki urzędnik dworski w dawnej Polsce, zastępca komornika, zarządzający dworem księcia oraz gospodarką w dobrach panującego; później: urzędnik ziemski rozstrzygający spory… …   Słownik języka polskiego

• rozjemczy — «załatwiający, rozstrzygający sprawy sporne polubownie; dotyczący rozjemcy, rozejmu, rozjemstwa» Dokument rozjemczy. Trybunał rozjemczy. Wyrok rozjemczy. Rokowania rozjemcze. ∆ Sąd rozjemczy, komisja rozjemcza «sąd, komisja rozstrzygające spory… …   Słownik języka polskiego

• rozstrzygać — ndk I, rozstrzygaćam, rozstrzygaćasz, rozstrzygaćają, rozstrzygaćaj, rozstrzygaćał, rozstrzygaćany rozstrzygnąć dk Va, rozstrzygaćnę, rozstrzygaćniesz, rozstrzygaćnij, rozstrzygaćnął, rozstrzygaćnęła, rozstrzygaćnięty, rozstrzygaćnąwszy… …   Słownik języka polskiego