-
1 rozkazać
глаг.• приказать• приказывать* * *приказатьopowiedzieć рассказать* * *rozka|zać\rozkazaćżę, \rozkazaćž, \rozkazaćzany сов. со приказать что, распорядиться о чём;● со pan \rozkazaćże? уст. что прикажете?
* * *rozkażę, rozkaż, rozkazany сов. соприказа́ть что, распоряди́ться о чём -
2 рассказать
-
3 odwrót
сущ.• отступление* * *odwr|ót♂, Р. \odwrótotu 1. отступление ň;odciąć (przeciąć) \odwrót отрезать пути к отступлению; rozkazać \odwrót приказать отступать, отдать приказ об отступлении;
2. перен. отход;● na \odwrótocie на обороте, на оборотной стороне (конверта etc.); па \odwrót а) наоборот;
б) наизнанку (włożyć)+2. odejście, odstąpienie
* * *м, Р odwrotu1) отступле́ние nodciąć (przeciąć) odwrót — отре́зать пути́ к отступле́нию
rozkazać odwrót — приказа́ть отступа́ть, отда́ть прика́з об отступле́нии
2) перен. отхо́д•- na odwrótSyn:odejście, odstąpienie 2) -
4 rozporządzić
глаг.• распорядиться* * *rozporządz|ić\rozporządzićę сов. распорядиться; приказать, повелеть przest.+zarządzić, rozkazać, zadysponować
* * *rozporządzę сов.распоряди́ться; приказа́ть, повеле́ть przest.Syn: -
5 kazać
глаг.• велеть• выделывать• делать• запрашивать• запросить• командовать• наделать• наносить• натворить• оказывать• повелевать• повелеть• попросить• предрешить• приглашать• приказать• приказывать• причинить• причинять• производить• просить• сделать• совершать• совершить• составлять• спрашивать• спросить• требовать• упрашивать• устраивать* * *1) dk kazać (rozkazać) сов. велеть, повелеть, приказать2) ndk kazać (rozkazywać) несов. велеть, приказывать3) dk kazać (zmusić) сов. заставить, принудить4) ndk kazać (zmuszać) несов. заставлять, принуждать5) ndk przest. kazać (głosić kazanie) проповедовать, читать проповедьpokazywać устар. казать* * *każe, każ 1. сов. несов. велеть, приказать/ приказывать;2. несов. заставлять, принуждать;\kazać czekać na siebie заставлять себя ждать;
jak zwyczaj każe как велит обычай, как принято+1. polecać, zarządzać, rozkazywać 2. zmuszać
* * *każe, każ1) сов., несов. веле́ть, приказа́ть / прика́зывать2) несов. заставля́ть, принужда́тьkazać czekać na siebie — заставля́ть себя́ ждать
jak zwyczaj każe — как вели́т обы́чай, как при́нято
Syn:
См. также в других словарях:
rozkazać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}rozkazywać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozkazać — dk IX, rozkazaćkażę, rozkazaćkażesz, rozkazaćkaż, rozkazaćał rozkazywać ndk VIIIa, rozkazaćzuję, rozkazaćzujesz, rozkazaćzuj, rozkazaćywał «wydać rozkaz, polecenie, nakazać coś; polecić» Rozkazał wszystkim, żeby opuścili pokój … Słownik języka polskiego
rozkazywać — → rozkazać … Słownik języka polskiego
podkomendny — podkomendnyni «pozostający pod czyjąś komendą, dowództwem, zwierzchnictwem» Podkomendni oficerowie. podkomendny w użyciu rzecz. «wojskowy pozostający pod czyimś dowództwem» Rozkazać, zlecić coś podkomendnym … Słownik języka polskiego
rozkazujący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. rozkazywać (p. rozkazać) rozkazujący w użyciu przym. «wyrażający rozkaz, nakaz; kategoryczny, ostry, groźny» Rozkazujący głos, ton. ∆ jęz. Tryb rozkazujący «forma czasownika wyrażająca rozkaz; rozkaźnik» … Słownik języka polskiego
rozporządzić — dk VIa, rozporządzićdzę, rozporządzićdzisz, rozporządzićrządź, rozporządzićdził, rozporządzićdzony rozporządzać ndk I, rozporządzićam, rozporządzićasz, rozporządzićają, rozporządzićaj, rozporządzićał, rozporządzićany 1. «wydać polecenie co do… … Słownik języka polskiego
wydać — dk I, wydaćdam, wydaćdasz, wydaćdadzą, wydaćdaj, wydaćdał, wydaćdany wydawać ndk IX, wydaćdaję, wydaćdajesz, wydaćwaj, wydaćwał, wydaćany 1. «wyłożyć, wydatkować pieniądze na coś, zapłacić za coś» Wydać całą pensję. Wydawać pieniądze na… … Słownik języka polskiego
zakomenderować — dk IV, zakomenderowaćruję, zakomenderowaćrujesz, zakomenderowaćruj, zakomenderowaćował «wydać komendę, rozkaz; rozkazać» Ognia! zakomenderował dowódca … Słownik języka polskiego
zawołać — dk I, zawołaćam, zawołaćasz, zawołaćają, zawołaćaj, zawołaćał, zawołaćany 1. «powiedzieć coś głosem podniesionym, odezwać się głośno; krzyknąć, wykrzyknąć» Zawołać gromkim, tubalnym głosem. Ktoś głośno zawołał. 2. «wołając rozkazać, polecić komuś … Słownik języka polskiego
rozkazywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, rozkazywaćzuję, rozkazywaćzuje, rozkazywaćany {{/stl 8}}– rozkazać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa, rozkazywaćkażę, rozkazywaćkaże, rozkazywaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} wydawać rozkazy, kategoryczne polecenia : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stanowczo — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} ze stanowczością; w sposób stanowczy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zaprotestować stanowczo. Odmówić czegoś stanowczo. Rozkazać coś stanowczo. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
