-
1 zarządzić
глаг.• оборудовать• приказать• распорядиться• устраивать* * *zarządz|ić\zarządzićę, \zarządzićony сов. со распорядиться, отдать приказ о чём; приказать что;\zarządzić ewakuację отдать приказ об эвакуации
+ polecić, zadysponować* * *zarządzę, zarządzony сов. coраспоряди́ться, отда́ть прика́з о чём; приказа́ть чтоzarządzić ewakuację — отда́ть прика́з об эвакуа́ции
Syn: -
2 zarządzić alarm
приказать тревогуOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > zarządzić alarm
-
3 zarządzić porządek
приказать уставOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > zarządzić porządek
-
4 zarządzić postój
приказать стоянкуOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > zarządzić postój
-
5 mobilizacja
сущ.• мобилизация* * *mobilizacj|a♀ мобилизация;powszechna \mobilizacja всеобщая мобилизация; ogłosić (zarządzić) \mobilizacjaę объявить мобилизацию
* * *жмобилиза́цияpowszechna mobilizacja — всео́бщая мобилиза́ция
ogłosić (zarządzić) mobilizację — объяви́ть мобилиза́цию
-
6 nakazać
глаг.• командовать• повелевать• повелеть• предписать• предписывать• приказать• приказывать* * *приказатьukarać наказать* * *naka|zać\nakazaćżę, \nakazaćzany сов. приказать, велеть;\nakazać odwrót приказать отступать; \nakazać milczenie приказать (велеть) молчать
+ zarządzić, zlecić, polecić* * *nakażę, nakazany сов.приказа́ть, веле́тьnakazać odwrót — приказа́ть отступа́ть
nakazać milczenie — приказа́ть (веле́ть) молча́ть
Syn: -
7 rozporządzić
глаг.• распорядиться* * *rozporządz|ić\rozporządzićę сов. распорядиться; приказать, повелеть przest.+zarządzić, rozkazać, zadysponować
* * *rozporządzę сов.распоряди́ться; приказа́ть, повеле́ть przest.Syn: -
8 veranlassen
ver'anlassen (-) jemanden skłaniać < skłonić> (zu do G); ( etwas anordnen) zarządzać <- dzić>, polecać <- cić>;veranlassen Sie das Nötige proszę zarządzić co trzeba
См. также в других словарях:
zarządzić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zarządzać I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zarządzić — dk VIa, zarządzićdzę, zarządzićdzisz, zarządzićrządź, zarządzićdził, zarządzićdzony zarządzać ndk I, zarządzićam, zarządzićasz, zarządzićają, zarządzićaj, zarządzićał, zarządzićany 1. «wydać polecenie, kazać coś wykonać» Zarządzić zbiórkę.… … Słownik języka polskiego
zarządzać — → zarządzić … Słownik języka polskiego
alarm — m IV, D. u, Ms. alarmmie; lm M. y 1. «sygnał, najczęściej akustyczny, ostrzegający przed niebezpieczeństwem; w wojsku: sygnał lub rozkaz ostrzegający przed niebezpieczeństwem napadu, wzywający do gotowości bojowej; stan gotowości w wypadku… … Słownik języka polskiego
dogrywka — ż III, CMs. dogrywkawce; lm D. dogrywkawek «w grach, zawodach sportowych: przedłużenie spotkania albo spotkanie dodatkowe wyznaczane wtedy, gdy gra nie została rozstrzygnięta» Zarządzić jednogodzinną dogrywkę. Wygrać mecz w dogrywce … Słownik języka polskiego
ewakuacja — ż I, DCMs. ewakuacjacji; lm D. ewakuacjacji (ewakuacjacyj) «usuwanie ludności cywilnej lub wojska, likwidacja zakładów, urzędów, wywożenie majątku, dobytku itp. z terenów zagrożonych przez nieprzyjaciela lub nawiedzonych klęską żywiołową»… … Słownik języka polskiego
nakazać — dk IX, nakazaćkażę, nakazaćkażesz, nakazaćkaż, nakazaćał, nakazaćany nakazywać ndk VIIIa, nakazaćzuję, nakazaćzujesz, nakazaćzuj, nakazaćywał, nakazaćywany 1. «wydać nakaz, zarządzić, polecić» Nakazać dietę, spokój. Nakazywać dzieciom… … Słownik języka polskiego
obsadzić — dk VIa, obsadzićdzę, obsadzićdzisz, obsadzićsadź, obsadzićdził, obsadzićdzony obsadzać ndk I, obsadzićam, obsadzićasz, obsadzićają, obsadzićaj, obsadzićał, obsadzićany 1. «sadząc drzewa, krzewy, kwiaty itp. rozmieścić je tak, aby rosły wzdłuż… … Słownik języka polskiego
odmarsz — m II, D. u; lm M. e, D. ów «odejście marszem; odmaszerowanie» Odmarsz piechoty. Zarządzić odmarsz wojska na front … Słownik języka polskiego
operatywka — ż III, CMs. operatywkawce; lm D. operatywkawek środ. «krótka odprawa, narada robocza na temat aktualnych zagadnień produkcyjnych, organizacyjnych i innych danego zakładu pracy» Zwołać, zarządzić operatywkę … Słownik języka polskiego
pokierować — dk IV, pokierowaćruję, pokierowaćrujesz, pokierowaćruj, pokierowaćował, pokierowaćowany 1. «nadać kierunek czemuś, skierować kogoś, coś w którąś stronę; nadać czemuś określony tok» Pokierować rzekę w nowe koryto. Pokierować swoimi sprawami.… … Słownik języka polskiego