-
1 odciąć
глаг.• ампутировать• отрезать• отсечь• отхватить* * *odci|ąćodetnę, odetnie, odetnij, \odciąćęty сов. отсечь; отрезать;\odciąć siekierą отсечь (отрубить) топором; \odciąć piłą отпилить; \odciąć odwrót отрезать путь(пути)к отступлению
* * *odetnę, odetnie, odetnij, odcięty сов.отсе́чь; отре́затьodciąć siekierą — отсе́чь (отруби́ть) топоро́м
odciąć piłą — отпили́ть
odciąć odwrót — отре́зать путь (пути́) к отступле́нию
-
2 odciąć się
-
3 odciąć\ się
сов. 1. изолироваться; отмежеваться;2. отрезать; огрызнуться; ktoś umie (potrafi) się \odciąć\ się у кого-л. острый язык, кто-л. за словом в карман не (по)лёзет+1. odgrodzić się, odseparować się, odizolować się 2. odgryźć się
-
4 odciąć dopływ
отрезать притокOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > odciąć dopływ
-
5 odciąć dostęp
отрезать доступOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > odciąć dostęp
-
6 odciąć kęs
отрезать кусок -
7 odciąć umysł
отрезать умственныеOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > odciąć umysł
-
8 odcinać
-
9 odkroić
глаг.• отрезать* * *odkr|oić\odkroićoję, \odkroićój, \odkroićojony сов. отрезать+od-krajać, odciąć
* * *odkroję, odkrój, odkrojony сов.отре́затьSyn:odkrajać, odciąć -
10 odrąbać
глаг.• отрубить* * *odrąba|ć\odrąbaćny сов. отрубить, отсечь+* * *odrąbany сов.отруби́ть, отсе́чьSyn: -
11 odwrót
сущ.• отступление* * *odwr|ót♂, Р. \odwrótotu 1. отступление ň;odciąć (przeciąć) \odwrót отрезать пути к отступлению; rozkazać \odwrót приказать отступать, отдать приказ об отступлении;
2. перен. отход;● na \odwrótocie на обороте, на оборотной стороне (конверта etc.); па \odwrót а) наоборот;
б) наизнанку (włożyć)+2. odejście, odstąpienie
* * *м, Р odwrotu1) отступле́ние nodciąć (przeciąć) odwrót — отре́зать пути́ к отступле́нию
rozkazać odwrót — приказа́ть отступа́ть, отда́ть прика́з об отступле́нии
2) перен. отхо́д•- na odwrótSyn:odejście, odstąpienie 2) -
12 uciąć
глаг.• взрезать• вырезать• изрезать• кроить• обрезать• обрезывать• отрезать• отсекать• пересекать• порезать• прекращать• прерывать• резать• рубить• сокращать• ужалить• укорачивать• урезать* * *uci|ąćutnę, utnie, utnij, \uciąćęty сов. 1. отсечь; отрезать; отрубить;2. пресечь; прервать; 3. укусить, ужалить;● jak (nożem) \uciąćął как ножом отрезал; głowę (rękę) dam sobie \uciąć голову (руку) дам на отсечение; \uciąć drzemkę разг. вздремнуть; \uciąć flirt (romans) разг. пофлиртовать, завести роман;
\uciąć koguta пустить петуха+1. odciąć 2. przeciąć, urwać 3. ukąsić
* * *utnę, utnie, utnij, ucięty сов.1) отсе́чь; отре́зать; отруби́ть2) пресе́чь; прерва́ть3) укуси́ть, ужа́лить•- nożem uciął
- głowę dam sobie uciąć
- rękę dam sobie uciąć
- uciąć drzemkę
- uciąć flirt
- uciąć romans
- uciąć kogutaSyn: -
13 urżnąć
urżn|ąć\urżnąćięty сов. отрезать;\urżnąć nożem отрезать ножом; \urżnąć piłą отпилить
+ uciąć, odciąć, urznąć* * *urżnięty сов.отре́затьurżnąć nozem — отре́зать ножо́м
urżnąć piłą — отпили́ть
Syn: -
14 oberżnąć
глаг.• обрезать* * *oberzn|ąć\oberznąćięty сов. см. oberżnąć* * *oberżnięty сов.1) обре́зать2) отре́затьoberżnąć piłą — отпили́ть
3) разг. обду́ть; объего́ритьoberżnąć w karty — обду́ть в ка́рты
Syn: -
15 odcinać się
несов.1) изоли́роваться; отмежёвываться2) отреза́ть; огрыза́ться; ср. odciąć się3) выделя́тьсяSyn: -
16 odgryźć się
сов. разг.1) ( odciąć się) огрызну́ться2) ( przyjść do siebie) опра́виться, встать (подня́ться) на́ ноги -
17 odrysować się
-
18 odcinać\ się
несов. 1. изолироваться; отмежёвываться;2. отрезать; огрызаться; ср. odciąć się; 3. выделяться+1. odgradzać się, separować się, izolować się 2. odgryzać się 3. odbijać się, odznaczać się, wyróżniać się
-
19 odgryźć\ się
сов. разг. 1. (odciąć się) огрызнуться;2. (przyjść do siebie) оправиться, встать (подняться) на ноги -
20 odrysować\ się
сов. вырисоваться (на фоне чего-л.)+zarysować się, odciąć się
- 1
- 2
См. также в других словарях:
odciąć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}odcinać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odciąć — dk Xc, odetnę, odetniesz, odetnij, odciąćciął, odciąćcięła, odciąćcięli, odciąćcięty odcinać ndk I, odciąćam, odciąćasz, odciąćają, odciąćaj, odciąćał, odciąćany 1. «odłączyć, oddzielić coś od czegoś, od całości cięciem» Odciąć gałąź. Odciąć… … Słownik języka polskiego
odciąć — Dać sobie odciąć rękę, palec, głowę za coś «zaręczyć za coś; być pewnym czegoś»: Dałbyś sobie rękę odciąć, że to, co on mówi jest prawdą? Roz tel 1997. Odcinać kupony (od czegoś) zob. kupon … Słownik frazeologiczny
odciąć od świata — {{/stl 13}}{{stl 7}} uniemożliwić komunikację, łączność z jakimś miejscem, wydostanie się skądś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Katastrofalne opady śniegu odcięły od świata wiele podgórskich miejscowości. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odciąć się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}odcinać się I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odcinać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odcinaćam, odcinaća, odcinaćają, odcinaćany {{/stl 8}}– odciąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Va, odetnę, odetnie, odetnij, odcinaćciął, odcinaćcięli, odcinaćcięty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odcinać — Dać sobie odciąć rękę, palec, głowę za coś «zaręczyć za coś; być pewnym czegoś»: Dałbyś sobie rękę odciąć, że to, co on mówi jest prawdą? Roz tel 1997. Odcinać kupony (od czegoś) zob. kupon … Słownik frazeologiczny
odcinać — ndk I, odcinaćam, odcinaćasz, odcinaćają, odcinaćaj, odcinaćał, odcinaćany forma ndk czas. odciąć (p.) odcinać się 1. forma ndk czas. odciąć się (p.) 2. «wyraźnie się zarysowywać na jakimś tle; wyróżniać się spośród czegoś, kogoś» Wieże miasta… … Słownik języka polskiego
odgryźć — dk XI, odgryźćgryzę, odgryźćgryziesz, odgryźćgryź, odgryźćgryzł, odgryźćgryzła, odgryźćgryźli, odgryźćgryziony, odgryźćgryzłszy odgryzać ndk I, odgryźćam, odgryźćasz, odgryźćają, odgryźćaj, odgryźćał, odgryźćany «odciąć coś zębami; gryząc… … Słownik języka polskiego
odcinać się — I – odciąć się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} demonstracyjnie zrywać z kimś lub czymś, dawać wyraz, że nie ma się już z czymś lub kimś nic wspólnego; też: wyrażać odmienny pogląd, nie uczestniczyć w czymś;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chcieć — 1. Chcąc nie chcąc «(nawet) wbrew własnej woli»: Na widok męża zeskoczyła z osła i podbiegłszy ku niemu podniosła nań swoje wielkie oczy. Chcąc nie chcąc musiał przystanąć. Z. Kossak, Przymierze. 2. Los, traf, przypadek, pech chciał, nieszczęście … Słownik frazeologiczny