Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

respectable

  • 1 canus

    [st1]1 [-] cānus, a, um: - [abcl][b]a - blanc, qui a des cheveux blancs. - [abcl]b - vieux, antique. - [abcl]c - respectable, vénérable.[/b]    - cana fides, Virg.: bonne foi des anciens.    - cana veritas, Varr.: vérité pure. [st1]2 [-] Cānus (Kānus), i, m.: Canus (surnom).
    * * *
    [st1]1 [-] cānus, a, um: - [abcl][b]a - blanc, qui a des cheveux blancs. - [abcl]b - vieux, antique. - [abcl]c - respectable, vénérable.[/b]    - cana fides, Virg.: bonne foi des anciens.    - cana veritas, Varr.: vérité pure. [st1]2 [-] Cānus (Kānus), i, m.: Canus (surnom).
    * * *
        Canus, Adiectiuum. Chenu, Blanc de vieillesse.
    \
        Absynthium canum. Ouid. Blanchastre, Grisastre.
    \
        Amator canus. Tibul. Vieil et chenu.
    \
        Anilitas cana. Catul. Blanche vieillesse.
    \
        December canus. Martial. Blanc de neiges et gelees, Gris.
    \
        Cana fides. Virgil. Une foy entiere des gens du temps passé, Bonne preudhommie.
    \
        Fluctus cani. Cic. Blancs d'escume.
    \
        Cani montes. Virg. Blancs de neige.
    \
        Situs canus. Plin. Chancissure, Moisissure.
    \
        Cana veritas. Varro. Du temps passé.
    \
        Cani villi arborum. Plin. Comme petit poil blanc.

    Dictionarium latinogallicum > canus

  • 2 sanctus

    [st1]1 [-] sanctus, a, um: part. passé de sancio. - [abcl][b]a - établi, sanctionné. - [abcl]b - inviolable, sacré, vénéré, saint, auguste. - [abcl]c - vénérable, vertueux, irréprochable. - [abcl]d - pur, austère (en parl. du style).[/b]    - tribuni plebis sancti sunto, XII Tab.: que les tribuns de la plèbe soient inviolables.    - hospitem sanctum habere, Caes.: regarder un hôte comme un être sacré.    - sancta sedes deūm, Lucr.: séjour auguste des dieux.    - sanctius animal, Cic.: un être plus noble ( → l'homme).    - sanctissimum orbis terrae consilium, Cic.: la plus respectable assemblée du monde ( → le sénat).    - sancta oratio, Quint.: langage relevé, langage noble.    - illo nemo sanctior, Cic.: il n'y a pas un citoyen plus irréprochable que lui.    - sancti mores, Juv.: moeurs pures.    - sanctissima disciplina Stoicorum, Gell.: la règle austère de Stoïciens.    - ornatus orationis sanctus, Quint.: ornements sévères du style.    - Sancti, ōrum, m.: les saints du paradis, les bienheureux. [st1]2 [-] Sanctus, i, m.: Sanctus (surnom).
    * * *
    [st1]1 [-] sanctus, a, um: part. passé de sancio. - [abcl][b]a - établi, sanctionné. - [abcl]b - inviolable, sacré, vénéré, saint, auguste. - [abcl]c - vénérable, vertueux, irréprochable. - [abcl]d - pur, austère (en parl. du style).[/b]    - tribuni plebis sancti sunto, XII Tab.: que les tribuns de la plèbe soient inviolables.    - hospitem sanctum habere, Caes.: regarder un hôte comme un être sacré.    - sancta sedes deūm, Lucr.: séjour auguste des dieux.    - sanctius animal, Cic.: un être plus noble ( → l'homme).    - sanctissimum orbis terrae consilium, Cic.: la plus respectable assemblée du monde ( → le sénat).    - sancta oratio, Quint.: langage relevé, langage noble.    - illo nemo sanctior, Cic.: il n'y a pas un citoyen plus irréprochable que lui.    - sancti mores, Juv.: moeurs pures.    - sanctissima disciplina Stoicorum, Gell.: la règle austère de Stoïciens.    - ornatus orationis sanctus, Quint.: ornements sévères du style.    - Sancti, ōrum, m.: les saints du paradis, les bienheureux. [st1]2 [-] Sanctus, i, m.: Sanctus (surnom).
    * * *
        Sanctus, Adiectiuum. Vlpian. Qu'on n'ose violer. C'est aussi sainct et sans aucune tache de vice.
    \
        Fides induciarum sancta. Liu. Treves qui tiennent.
    \
        Ornatus sanctus. Quintil. Honneste, et non point dissolu.
    \
        Firmissima et sanctissima testimonia. Cic. Entiers, et qui ne flechissent en rien.
    \
        Vir sanctissimus. Plancus ad Ciceronem. Qui est de vie saincte et entiere.

    Dictionarium latinogallicum > sanctus

  • 3 terribilis

    terrĭbĭlis, e [st2]1 [-] terrible, effrayant, épouvantable, affreux. [st2]2 [-] respectable.
    * * *
    terrĭbĭlis, e [st2]1 [-] terrible, effrayant, épouvantable, affreux. [st2]2 [-] respectable.
    * * *
        Terribilis, et hoc terribile, pen. corr. Idem. Virgil. Terrible, Espovantable.

    Dictionarium latinogallicum > terribilis

  • 4 venerabilis

    vĕnĕrābilis, e [st2]1 [-] vénérable, respectable, imposant, auguste. [st2]2 [-] qui révère, respectueux.
    * * *
    vĕnĕrābilis, e [st2]1 [-] vénérable, respectable, imposant, auguste. [st2]2 [-] qui révère, respectueux.
    * * *
        Venerabilis, et hoc venerabile, pen. corr. Plin. iunior. Digne qu'on luy face reverence et qu'on l'honore, Venerable.

    Dictionarium latinogallicum > venerabilis

  • 5 venerandus

    vĕnĕrandus, a, um adj. verbal de veneror; vénérable, respectable, auguste.
    * * *
    vĕnĕrandus, a, um adj. verbal de veneror; vénérable, respectable, auguste.
    * * *
        Venerandus, Aliud particip. Cic. Digne d'estre veneré et honoré.

    Dictionarium latinogallicum > venerandus

  • 6 verecundus

    vĕrēcundus, a, um [vereor] [st1]1 [-] retenu, réservé, discret, modeste [en parl. des pers. et des ch.].    - Cic. de Or. 2, 361 ; Leg. 1, 50 ; Fam. 9, 8, 1.    - (orator) in transferendis verecundus, Cic. Or. 81: (orateur) réservé dans l'emploi des métaphores.    - verecunda tralatio, Cic. de Or. 3, 165: métaphore discrète.    - verecundior, Cic. Phil. 14, 11.    - verecundissimus, Vell. 2, 33, 3.    - hoc dicere filio rustico verecundum est, Quint. 7, 1, 56: un fils paysan rougit de dire cela.    - transire... parum verecundum est, Quint. 11, 3, 133: passer... n'est guère discret, bienséant. [st1]2 [-] qu'on respecte, respectable, vénérable.    - Amm. 14, 6, 6 ; 30, 8, 4.
    * * *
    vĕrēcundus, a, um [vereor] [st1]1 [-] retenu, réservé, discret, modeste [en parl. des pers. et des ch.].    - Cic. de Or. 2, 361 ; Leg. 1, 50 ; Fam. 9, 8, 1.    - (orator) in transferendis verecundus, Cic. Or. 81: (orateur) réservé dans l'emploi des métaphores.    - verecunda tralatio, Cic. de Or. 3, 165: métaphore discrète.    - verecundior, Cic. Phil. 14, 11.    - verecundissimus, Vell. 2, 33, 3.    - hoc dicere filio rustico verecundum est, Quint. 7, 1, 56: un fils paysan rougit de dire cela.    - transire... parum verecundum est, Quint. 11, 3, 133: passer... n'est guère discret, bienséant. [st1]2 [-] qu'on respecte, respectable, vénérable.    - Amm. 14, 6, 6 ; 30, 8, 4.
    * * *
        Verecundus, Adiectiuum. Cic. Honteux, Vergongneux.
    \
        Verecundus et parcus in transferendo, cui Audax opponitur. Cic. Modeste.
    \
        Verecunda tralatio. Cic. Qui n'est pas trop hardie, modeste.
    \
        Verba parum verecunda. Quintil. Parolles deshonnestes.
    \
        Verecundum est dicere. Quintil. C'est chose honteuse.

    Dictionarium latinogallicum > verecundus

  • 7 verendus

    vĕrendus, a, um [st1]1 [-] adj. verbal de vereor. [st1]2 [-] respectable, vénérable. --- Ov. M. 4, 510; P. 3, 1, 143. [st1]3 [-] redoutable. --- Luc. 10,46 ; 5, 502.    - verenda, ōrum, n. Veg. (verendae partes, Plin.): les parties sexuelles, les parties honteuses.
    * * *
    vĕrendus, a, um [st1]1 [-] adj. verbal de vereor. [st1]2 [-] respectable, vénérable. --- Ov. M. 4, 510; P. 3, 1, 143. [st1]3 [-] redoutable. --- Luc. 10,46 ; 5, 502.    - verenda, ōrum, n. Veg. (verendae partes, Plin.): les parties sexuelles, les parties honteuses.
    * * *
        Verendus, Aliud participium. Qui est à craindre et redoubter.
    \
        Angusta grauitate verendus. Ouidius. Redoubtable, ou Venerable.

    Dictionarium latinogallicum > verendus

  • 8 honestus

        honestus adj. with comp. and sup.    [honos], regarded with honor, respected, honored, of high birth, distinguished, honorable, respectable, noble: is mihi videtur, etc.: imago, L.: cum honesto aliquo homine: loco natus honesto, of good family, Cs.: eques in primis, eminent: milites honestissimi sui generis, Cs.: quia deus auctor culpae honestior erat, L.: dies honestissimus nobis: omnium honestarum rerum egens, befitting his rank, S.—As subst m.: turpis honesto (confusus), H.— Noble, fine, handsome, beautiful: facies, T.: formā praeter ceteras, T.: caput, V.—Fig., deserving honor, honorable, respectable, creditable, worthy, decent, proper, becoming: ut (civium vita) virtute honesta sit: postulatio: praescriptio, Cs.: certatio: homines honestissimi: censor, conscientious, H.: soror, chaste, H.: mors, Ta.: honestius est laborare, quam, etc.: neque quicquam nisi honestum postulare: feminis lugere honestum est, Ta.: mores honestos tradere, Iu.
    * * *
    honesta -um, honestior -or -us, honestissimus -a -um ADJ
    distinguished, reputable, respected, honorable, upright, honest; worthy

    Latin-English dictionary > honestus

  • 9 honōrātus

        honōrātus adj. with comp. and sup.    [P. of honoro], honored, respected, honorable, respectable, distinguished: imago, L.: viri: Achilles, H.: praefectura: rus, granted as a mark of honor, O.: apud me honoratior: spes honoratioris militiae, L.: honoratissimae imaginis vir, L.: honoratissimum adsensūs genus, Ta.— Honored by a public office, filling a post of honor, honorable, respectable: praetor, O.: consul honoratus vir, O.: comae, i. e. of a high magistrate, O.: senes, Ta.— Conferring honor: honoratissimum decretum, L.
    * * *
    honorata -um, honoratior -or -us, honoratissimus -a -um ADJ
    honored/respected/esteemed/distinguished; honorable; conferring honor

    Latin-English dictionary > honōrātus

  • 10 honestiores

    hŏnestus, a um, adj. [honos, honor, qs. furnished or clothed with honor], full of honor, honorable.
    I.
    Regarded with honor, enjoying respect or consideration, honored, distinguished, honorable, respectable, noble, = honoratus:

    qui me honore honestiorem fecit,

    Plaut. Capt. 2, 3, 32: cum honos sit praemium virtutis judicio studioque civium delatum ad aliquem;

    qui eum sententiis, qui suffragiis adeptus est, is mihi et honestus et honoratus videtur, etc.,

    Cic. Brut. 81, 281:

    satis honestam honoratamque imaginem fore,

    Liv. 36, 40, 9: magnus atque honestus, Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 3, 4; cf.:

    salvi et honesti,

    id. ib. 11, 2, 2:

    honestus homo et nobilis,

    Cic. Mur. 36, 75:

    cum honesto aliquo homine,

    id. Fam. 16, 9, 4:

    amplae et honestae familiae,

    illustrious and honorable families, id. Mur. 7, 15; cf.: homines honestis parentibus ac majoribus nati, id. Fragm. ap. Quint. 11, 1, 85:

    bonis parentibus atque honesto loco natus,

    id. Tusc. 5, 20, 58:

    cum Sabinas honesto ortas loco virgines rapi jussit,

    id. Rep. 2, 7:

    loco natus honesto,

    Caes. B. G. 5, 45, 2:

    Polla, Nursiae honesto genere orta,

    Suet. Vesp. 1:

    equite Romano in primis honesto et ornato,

    distinguished, eminent, Cic. Fam. 13, 14, 1; 13, 31, 1:

    eques Romanus,

    id. ib. 13, 62; cf.:

    erant complures honesti adulescentes, senatorum filii et ordinis equestris,

    Caes. B. C. 1, 51, 3:

    publicani, homines honestissimi atque ornatissimi,

    Cic. de Imp. Pomp. 7, 17:

    homo honestissimus,

    Caes. B. G. 1, 53, 6:

    milites honestissimi sui generis,

    id. B. C. 1, 20, 1:

    virginis honestae vaticinatione,

    Suet. Galb. 9 et saep.:

    quia deus auctor culpae honestior erat,

    Liv. 1, 4, 2:

    tam grave, tam firmum, tam honestum municipium,

    Cic. Fam. 13, 4, 2:

    honestissimus conventus,

    Quint. 1, 2, 9:

    ut honestiore judicio conflictere?

    more honorable, Cic. Quint. 13, 44:

    dies honestissimus nobis,

    id. Fam. 1, 2, 2:

    atque erit illa mihi mortis honesta dies,

    Prop. 3 (4), 21, 34:

    honesta paupertas,

    Vell. 129, 3:

    omnium honestarum rerum egens,

    not able to live suitably to his rank, Sall. J. 14, 17: honestis manibus omnia laetius proveniunt, i. e. of generals (cf. shortly before:

    ipsorum tunc manibus imperatorum colebantur agri),

    Plin. 18, 3, 4, § 19.—As substt.
    1.
    hŏnestĭōres, um, m., men of noble birth:

    qui hominem castraverit... sive is servus sive liber sit, capite punitur: honestiores publicatis bonis in insulam deportantur,

    Paul. Sent. 5, 23, 13; 1, 21, 4 sq.;

    opp. humiliores,

    id. ib. 5, 25, 1 sq.; Mos. et Rom. Leg. Coll. 1, 2, 2; 8, 4, 2.—
    2.
    hŏnestum, i, n., honorable conduct, morality, virtue:

    nec honesto quicquam honestius,

    Cic. Fin. 4, 7, 25:

    rigidi servator honesti (Cato),

    Luc. 2, 389.
    II. A.
    In gen.:

    ut (civium vita) opibus firma, copiis locuples, gloria ampla, virtute honesta sit,

    Cic. Att. 8, 11, 1:

    in convivio moderato atque honesto,

    id. Mur. 6, 13:

    aequa et honesta postulatio,

    id. Rosc. Am. 2, 7:

    honestum ac probabile nomen,

    id. Caecin. 25, 71; cf.:

    ut honesta praescriptione rem turpissimam tegerent,

    Caes. B. C. 3, 32, 4:

    causas abeundi quaerat honestas,

    Lucr. 4, 1181:

    certatio,

    Cic. Lael. 9, 32:

    honestam rem actionemve aut non suscipere aut, etc.,

    id. ib. 13, 47:

    res, causa (opp. turpis),

    Auct. Her. 1, 3, 5; cf.:

    honesta res dividitur in rectum et laudabile,

    id. 3, 2, 3:

    hominum honestissimorum testimoniis non credere,

    Cic. Verr. 2, 1, 49, § 128; id. Rosc. Am. 6, 16:

    homines honestissimi,

    id. ib. 17, 49:

    quod omnium sit votum parentum, ut honestiores quam sint ipsi, liberos habeant,

    Quint. 1, 1, 82:

    soror,

    virtuous, chaste, Hor. S. 2, 3, 58:

    vita honestissima,

    Cic. Rosc. Am. 17, 48; so in sup.:

    labor,

    Quint. 12, 7, 10:

    praecepta,

    id. 12, 2, 27:

    testimonia,

    id. 5, 11, 37:

    vitae instituta sic distant, ut Cretes et Aetoli latrocinari honestum putent,

    Cic. Rep. 3, 9:

    honestum quibusdam rapto vivere,

    Quint. 3, 7, 24:

    honestius est de amicorum pecunia laborare quam de sua,

    Cic. Fam. 13, 14, 2:

    ut neque rectum neque honestum sit, nec fieri possit, ut, etc.,

    id. Lael. 21, 76:

    honestum et rectum,

    id. ib. 22, 82:

    honestum id intellegimus, quod tale est, ut, detracta omni utilitate, sine ullis praemiis fructibusve per se ipsum possit jure laudari,

    id. Fin. 2, 14, 45; cf. id. Inv. 2, 53, 159; id. Leg. 1, 18, 48:

    si maritus uxorem suam in adulterio deprehensam occidit... non inique aliquid ejus honestissimo calori permittitur, Mos. et Rom. Leg. Coll. 4, 10, 1: mores honestos tradere,

    Juv. 6, 239.—As subst.: hŏnestum, i, n., honesty, integrity, virtue (cf.:

    honor, virtus, etc.): quandoquidem honestum aut ipsa virtus est aut res gesta virtute,

    id. Fin. 5, 23, 66; cf.:

    sive honestum solum bonum est, ut Stoicis placet, sive quod honestum est, id ita summum bonum est, ut, etc.,

    id. Off. 3, 3, 13; 1, 4, 14:

    formam quidem ipsam et tamquam faciem honesti vides,

    id. ib. 1, 5, 14:

    omnis honesti justique disciplina,

    Quint. 12, 2, 1:

    honesti praesens imago,

    id. 12, 1, 28:

    quo (honesto) detracto quid poterit beatum intellegi?

    Cic. Tusc. 5, 15, 45:

    de honesto ac bono,

    Quint. 2, 2, 5:

    honesta ac turpia,

    Cic. Leg. 1, 16, 44; 1, 17, 46:

    honestis similia sunt quaedam non honesta,

    id. Ac. 2, 16, 50:

    in eodem pectore nullum est honestorum turpiumque consortium,

    Quint. 12, 1, 4:

    de honestis, justis, utilibus quaestiones,

    id. 3, 6, 41.—Prov.:

    honesta mors turpi vita potior,

    Tac. Agr. 33:

    imponit finem sapiens et rebus honestis,

    Juv. 6, 444:

    honestus rumor alterum est patrimonium,

    Pub. Syr. 217 Rib.—
    B.
    In partic., of personal appearance, noble, fine, handsome, beautiful (mostly poet.):

    ille erat honesta facie et liberali,

    Ter. Eun. 4, 4, 15; 2, 1, 24; cf.: ita me di ament, honestus est. id. ib. 3, 2, 21:

    erat forma praeter ceteras honesta,

    id. And. 1, 1, 96:

    facies,

    Suet. Tib. 68:

    caput,

    Verg. A. 10, 133; id. G. 2, 392:

    asini,

    Varr. R. R. 2, 6, 2:

    (equi),

    Verg. G. 3, 81:

    ager honestior,

    Varr. R. R. 1, 4, 2:

    tunc ora rigantur honestis Imbribus (i. e. lacrimis),

    Stat. Th. 2, 234.—As subst.: hŏnestum, i, n., beauty:

    nec, si quid honesti est, jactat habetque palam, quaerit, quo turpia celet, = si quid pulchri habent,

    Hor. S. 1, 2, 84.—Hence, adv.: hŏ-nestē.
    1.
    (Acc. to I.) Honorably, nobly (very rare):

    honeste natus,

    of noble birth, Suet. Aug. 43.—Far more freq. and class.,
    2.
    (Acc. to II.) Decently, becomingly, properly, creditably, virtuously:

    neque illa matrem satis honeste tuam sequi poterit comes,

    Plaut. Merc. 2, 3, 69; id. Rud. 2, 3, 77:

    sic volo Te ferre (aquam) honeste, ut ego fero,

    id. ib. 2, 5, 7:

    unde Mundior exiret vix libertinus honeste,

    Hor. S. 2, 7, 12:

    ut videamur vestiti esse honeste,

    Varr. L. L. 8, § 31 Müll.:

    (Lucretia) tum quoque jam moriens, ne non procumbat honeste, Respicit,

    Ov. F. 2, 833:

    (Caesar) sinum ad ima crura deduxit, quo honestius caderet,

    Suet. Caes. 82; Lucil. ap. Non. 427, 26:

    valde se honeste gerunt,

    Cic. Att. 6, 1, 13:

    honestius hic, quam Q. Pompeius,

    id. Off. 3, 30, 109:

    quae in nostris rebus non satis honeste, in amicorum fiunt honestissime,

    id. Lael. 16, 57:

    aliquid recte honesteque dicere,

    id. Rep. 1, 2:

    beate et honeste vivere,

    id. ib. 4, 3:

    honeste vivere (opp. turpiter),

    Quint. 5, 10, 24:

    facere ac dicere (opp. turpiter),

    id. 11, 1, 14; 10, 5, 13:

    tam jejuna fames, cum possit honestius tremere, etc.,

    Juv. 5, 10. iste quidem veteres inter ponetur honeste, fairly, properly, Hor. Ep. 2, 1, 43:

    fastigium nunc honeste vergit in tectum inferioris porticus,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 4, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > honestiores

  • 11 honestum

    hŏnestus, a um, adj. [honos, honor, qs. furnished or clothed with honor], full of honor, honorable.
    I.
    Regarded with honor, enjoying respect or consideration, honored, distinguished, honorable, respectable, noble, = honoratus:

    qui me honore honestiorem fecit,

    Plaut. Capt. 2, 3, 32: cum honos sit praemium virtutis judicio studioque civium delatum ad aliquem;

    qui eum sententiis, qui suffragiis adeptus est, is mihi et honestus et honoratus videtur, etc.,

    Cic. Brut. 81, 281:

    satis honestam honoratamque imaginem fore,

    Liv. 36, 40, 9: magnus atque honestus, Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 3, 4; cf.:

    salvi et honesti,

    id. ib. 11, 2, 2:

    honestus homo et nobilis,

    Cic. Mur. 36, 75:

    cum honesto aliquo homine,

    id. Fam. 16, 9, 4:

    amplae et honestae familiae,

    illustrious and honorable families, id. Mur. 7, 15; cf.: homines honestis parentibus ac majoribus nati, id. Fragm. ap. Quint. 11, 1, 85:

    bonis parentibus atque honesto loco natus,

    id. Tusc. 5, 20, 58:

    cum Sabinas honesto ortas loco virgines rapi jussit,

    id. Rep. 2, 7:

    loco natus honesto,

    Caes. B. G. 5, 45, 2:

    Polla, Nursiae honesto genere orta,

    Suet. Vesp. 1:

    equite Romano in primis honesto et ornato,

    distinguished, eminent, Cic. Fam. 13, 14, 1; 13, 31, 1:

    eques Romanus,

    id. ib. 13, 62; cf.:

    erant complures honesti adulescentes, senatorum filii et ordinis equestris,

    Caes. B. C. 1, 51, 3:

    publicani, homines honestissimi atque ornatissimi,

    Cic. de Imp. Pomp. 7, 17:

    homo honestissimus,

    Caes. B. G. 1, 53, 6:

    milites honestissimi sui generis,

    id. B. C. 1, 20, 1:

    virginis honestae vaticinatione,

    Suet. Galb. 9 et saep.:

    quia deus auctor culpae honestior erat,

    Liv. 1, 4, 2:

    tam grave, tam firmum, tam honestum municipium,

    Cic. Fam. 13, 4, 2:

    honestissimus conventus,

    Quint. 1, 2, 9:

    ut honestiore judicio conflictere?

    more honorable, Cic. Quint. 13, 44:

    dies honestissimus nobis,

    id. Fam. 1, 2, 2:

    atque erit illa mihi mortis honesta dies,

    Prop. 3 (4), 21, 34:

    honesta paupertas,

    Vell. 129, 3:

    omnium honestarum rerum egens,

    not able to live suitably to his rank, Sall. J. 14, 17: honestis manibus omnia laetius proveniunt, i. e. of generals (cf. shortly before:

    ipsorum tunc manibus imperatorum colebantur agri),

    Plin. 18, 3, 4, § 19.—As substt.
    1.
    hŏnestĭōres, um, m., men of noble birth:

    qui hominem castraverit... sive is servus sive liber sit, capite punitur: honestiores publicatis bonis in insulam deportantur,

    Paul. Sent. 5, 23, 13; 1, 21, 4 sq.;

    opp. humiliores,

    id. ib. 5, 25, 1 sq.; Mos. et Rom. Leg. Coll. 1, 2, 2; 8, 4, 2.—
    2.
    hŏnestum, i, n., honorable conduct, morality, virtue:

    nec honesto quicquam honestius,

    Cic. Fin. 4, 7, 25:

    rigidi servator honesti (Cato),

    Luc. 2, 389.
    II. A.
    In gen.:

    ut (civium vita) opibus firma, copiis locuples, gloria ampla, virtute honesta sit,

    Cic. Att. 8, 11, 1:

    in convivio moderato atque honesto,

    id. Mur. 6, 13:

    aequa et honesta postulatio,

    id. Rosc. Am. 2, 7:

    honestum ac probabile nomen,

    id. Caecin. 25, 71; cf.:

    ut honesta praescriptione rem turpissimam tegerent,

    Caes. B. C. 3, 32, 4:

    causas abeundi quaerat honestas,

    Lucr. 4, 1181:

    certatio,

    Cic. Lael. 9, 32:

    honestam rem actionemve aut non suscipere aut, etc.,

    id. ib. 13, 47:

    res, causa (opp. turpis),

    Auct. Her. 1, 3, 5; cf.:

    honesta res dividitur in rectum et laudabile,

    id. 3, 2, 3:

    hominum honestissimorum testimoniis non credere,

    Cic. Verr. 2, 1, 49, § 128; id. Rosc. Am. 6, 16:

    homines honestissimi,

    id. ib. 17, 49:

    quod omnium sit votum parentum, ut honestiores quam sint ipsi, liberos habeant,

    Quint. 1, 1, 82:

    soror,

    virtuous, chaste, Hor. S. 2, 3, 58:

    vita honestissima,

    Cic. Rosc. Am. 17, 48; so in sup.:

    labor,

    Quint. 12, 7, 10:

    praecepta,

    id. 12, 2, 27:

    testimonia,

    id. 5, 11, 37:

    vitae instituta sic distant, ut Cretes et Aetoli latrocinari honestum putent,

    Cic. Rep. 3, 9:

    honestum quibusdam rapto vivere,

    Quint. 3, 7, 24:

    honestius est de amicorum pecunia laborare quam de sua,

    Cic. Fam. 13, 14, 2:

    ut neque rectum neque honestum sit, nec fieri possit, ut, etc.,

    id. Lael. 21, 76:

    honestum et rectum,

    id. ib. 22, 82:

    honestum id intellegimus, quod tale est, ut, detracta omni utilitate, sine ullis praemiis fructibusve per se ipsum possit jure laudari,

    id. Fin. 2, 14, 45; cf. id. Inv. 2, 53, 159; id. Leg. 1, 18, 48:

    si maritus uxorem suam in adulterio deprehensam occidit... non inique aliquid ejus honestissimo calori permittitur, Mos. et Rom. Leg. Coll. 4, 10, 1: mores honestos tradere,

    Juv. 6, 239.—As subst.: hŏnestum, i, n., honesty, integrity, virtue (cf.:

    honor, virtus, etc.): quandoquidem honestum aut ipsa virtus est aut res gesta virtute,

    id. Fin. 5, 23, 66; cf.:

    sive honestum solum bonum est, ut Stoicis placet, sive quod honestum est, id ita summum bonum est, ut, etc.,

    id. Off. 3, 3, 13; 1, 4, 14:

    formam quidem ipsam et tamquam faciem honesti vides,

    id. ib. 1, 5, 14:

    omnis honesti justique disciplina,

    Quint. 12, 2, 1:

    honesti praesens imago,

    id. 12, 1, 28:

    quo (honesto) detracto quid poterit beatum intellegi?

    Cic. Tusc. 5, 15, 45:

    de honesto ac bono,

    Quint. 2, 2, 5:

    honesta ac turpia,

    Cic. Leg. 1, 16, 44; 1, 17, 46:

    honestis similia sunt quaedam non honesta,

    id. Ac. 2, 16, 50:

    in eodem pectore nullum est honestorum turpiumque consortium,

    Quint. 12, 1, 4:

    de honestis, justis, utilibus quaestiones,

    id. 3, 6, 41.—Prov.:

    honesta mors turpi vita potior,

    Tac. Agr. 33:

    imponit finem sapiens et rebus honestis,

    Juv. 6, 444:

    honestus rumor alterum est patrimonium,

    Pub. Syr. 217 Rib.—
    B.
    In partic., of personal appearance, noble, fine, handsome, beautiful (mostly poet.):

    ille erat honesta facie et liberali,

    Ter. Eun. 4, 4, 15; 2, 1, 24; cf.: ita me di ament, honestus est. id. ib. 3, 2, 21:

    erat forma praeter ceteras honesta,

    id. And. 1, 1, 96:

    facies,

    Suet. Tib. 68:

    caput,

    Verg. A. 10, 133; id. G. 2, 392:

    asini,

    Varr. R. R. 2, 6, 2:

    (equi),

    Verg. G. 3, 81:

    ager honestior,

    Varr. R. R. 1, 4, 2:

    tunc ora rigantur honestis Imbribus (i. e. lacrimis),

    Stat. Th. 2, 234.—As subst.: hŏnestum, i, n., beauty:

    nec, si quid honesti est, jactat habetque palam, quaerit, quo turpia celet, = si quid pulchri habent,

    Hor. S. 1, 2, 84.—Hence, adv.: hŏ-nestē.
    1.
    (Acc. to I.) Honorably, nobly (very rare):

    honeste natus,

    of noble birth, Suet. Aug. 43.—Far more freq. and class.,
    2.
    (Acc. to II.) Decently, becomingly, properly, creditably, virtuously:

    neque illa matrem satis honeste tuam sequi poterit comes,

    Plaut. Merc. 2, 3, 69; id. Rud. 2, 3, 77:

    sic volo Te ferre (aquam) honeste, ut ego fero,

    id. ib. 2, 5, 7:

    unde Mundior exiret vix libertinus honeste,

    Hor. S. 2, 7, 12:

    ut videamur vestiti esse honeste,

    Varr. L. L. 8, § 31 Müll.:

    (Lucretia) tum quoque jam moriens, ne non procumbat honeste, Respicit,

    Ov. F. 2, 833:

    (Caesar) sinum ad ima crura deduxit, quo honestius caderet,

    Suet. Caes. 82; Lucil. ap. Non. 427, 26:

    valde se honeste gerunt,

    Cic. Att. 6, 1, 13:

    honestius hic, quam Q. Pompeius,

    id. Off. 3, 30, 109:

    quae in nostris rebus non satis honeste, in amicorum fiunt honestissime,

    id. Lael. 16, 57:

    aliquid recte honesteque dicere,

    id. Rep. 1, 2:

    beate et honeste vivere,

    id. ib. 4, 3:

    honeste vivere (opp. turpiter),

    Quint. 5, 10, 24:

    facere ac dicere (opp. turpiter),

    id. 11, 1, 14; 10, 5, 13:

    tam jejuna fames, cum possit honestius tremere, etc.,

    Juv. 5, 10. iste quidem veteres inter ponetur honeste, fairly, properly, Hor. Ep. 2, 1, 43:

    fastigium nunc honeste vergit in tectum inferioris porticus,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 4, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > honestum

  • 12 honestus

    hŏnestus, a um, adj. [honos, honor, qs. furnished or clothed with honor], full of honor, honorable.
    I.
    Regarded with honor, enjoying respect or consideration, honored, distinguished, honorable, respectable, noble, = honoratus:

    qui me honore honestiorem fecit,

    Plaut. Capt. 2, 3, 32: cum honos sit praemium virtutis judicio studioque civium delatum ad aliquem;

    qui eum sententiis, qui suffragiis adeptus est, is mihi et honestus et honoratus videtur, etc.,

    Cic. Brut. 81, 281:

    satis honestam honoratamque imaginem fore,

    Liv. 36, 40, 9: magnus atque honestus, Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 3, 4; cf.:

    salvi et honesti,

    id. ib. 11, 2, 2:

    honestus homo et nobilis,

    Cic. Mur. 36, 75:

    cum honesto aliquo homine,

    id. Fam. 16, 9, 4:

    amplae et honestae familiae,

    illustrious and honorable families, id. Mur. 7, 15; cf.: homines honestis parentibus ac majoribus nati, id. Fragm. ap. Quint. 11, 1, 85:

    bonis parentibus atque honesto loco natus,

    id. Tusc. 5, 20, 58:

    cum Sabinas honesto ortas loco virgines rapi jussit,

    id. Rep. 2, 7:

    loco natus honesto,

    Caes. B. G. 5, 45, 2:

    Polla, Nursiae honesto genere orta,

    Suet. Vesp. 1:

    equite Romano in primis honesto et ornato,

    distinguished, eminent, Cic. Fam. 13, 14, 1; 13, 31, 1:

    eques Romanus,

    id. ib. 13, 62; cf.:

    erant complures honesti adulescentes, senatorum filii et ordinis equestris,

    Caes. B. C. 1, 51, 3:

    publicani, homines honestissimi atque ornatissimi,

    Cic. de Imp. Pomp. 7, 17:

    homo honestissimus,

    Caes. B. G. 1, 53, 6:

    milites honestissimi sui generis,

    id. B. C. 1, 20, 1:

    virginis honestae vaticinatione,

    Suet. Galb. 9 et saep.:

    quia deus auctor culpae honestior erat,

    Liv. 1, 4, 2:

    tam grave, tam firmum, tam honestum municipium,

    Cic. Fam. 13, 4, 2:

    honestissimus conventus,

    Quint. 1, 2, 9:

    ut honestiore judicio conflictere?

    more honorable, Cic. Quint. 13, 44:

    dies honestissimus nobis,

    id. Fam. 1, 2, 2:

    atque erit illa mihi mortis honesta dies,

    Prop. 3 (4), 21, 34:

    honesta paupertas,

    Vell. 129, 3:

    omnium honestarum rerum egens,

    not able to live suitably to his rank, Sall. J. 14, 17: honestis manibus omnia laetius proveniunt, i. e. of generals (cf. shortly before:

    ipsorum tunc manibus imperatorum colebantur agri),

    Plin. 18, 3, 4, § 19.—As substt.
    1.
    hŏnestĭōres, um, m., men of noble birth:

    qui hominem castraverit... sive is servus sive liber sit, capite punitur: honestiores publicatis bonis in insulam deportantur,

    Paul. Sent. 5, 23, 13; 1, 21, 4 sq.;

    opp. humiliores,

    id. ib. 5, 25, 1 sq.; Mos. et Rom. Leg. Coll. 1, 2, 2; 8, 4, 2.—
    2.
    hŏnestum, i, n., honorable conduct, morality, virtue:

    nec honesto quicquam honestius,

    Cic. Fin. 4, 7, 25:

    rigidi servator honesti (Cato),

    Luc. 2, 389.
    II. A.
    In gen.:

    ut (civium vita) opibus firma, copiis locuples, gloria ampla, virtute honesta sit,

    Cic. Att. 8, 11, 1:

    in convivio moderato atque honesto,

    id. Mur. 6, 13:

    aequa et honesta postulatio,

    id. Rosc. Am. 2, 7:

    honestum ac probabile nomen,

    id. Caecin. 25, 71; cf.:

    ut honesta praescriptione rem turpissimam tegerent,

    Caes. B. C. 3, 32, 4:

    causas abeundi quaerat honestas,

    Lucr. 4, 1181:

    certatio,

    Cic. Lael. 9, 32:

    honestam rem actionemve aut non suscipere aut, etc.,

    id. ib. 13, 47:

    res, causa (opp. turpis),

    Auct. Her. 1, 3, 5; cf.:

    honesta res dividitur in rectum et laudabile,

    id. 3, 2, 3:

    hominum honestissimorum testimoniis non credere,

    Cic. Verr. 2, 1, 49, § 128; id. Rosc. Am. 6, 16:

    homines honestissimi,

    id. ib. 17, 49:

    quod omnium sit votum parentum, ut honestiores quam sint ipsi, liberos habeant,

    Quint. 1, 1, 82:

    soror,

    virtuous, chaste, Hor. S. 2, 3, 58:

    vita honestissima,

    Cic. Rosc. Am. 17, 48; so in sup.:

    labor,

    Quint. 12, 7, 10:

    praecepta,

    id. 12, 2, 27:

    testimonia,

    id. 5, 11, 37:

    vitae instituta sic distant, ut Cretes et Aetoli latrocinari honestum putent,

    Cic. Rep. 3, 9:

    honestum quibusdam rapto vivere,

    Quint. 3, 7, 24:

    honestius est de amicorum pecunia laborare quam de sua,

    Cic. Fam. 13, 14, 2:

    ut neque rectum neque honestum sit, nec fieri possit, ut, etc.,

    id. Lael. 21, 76:

    honestum et rectum,

    id. ib. 22, 82:

    honestum id intellegimus, quod tale est, ut, detracta omni utilitate, sine ullis praemiis fructibusve per se ipsum possit jure laudari,

    id. Fin. 2, 14, 45; cf. id. Inv. 2, 53, 159; id. Leg. 1, 18, 48:

    si maritus uxorem suam in adulterio deprehensam occidit... non inique aliquid ejus honestissimo calori permittitur, Mos. et Rom. Leg. Coll. 4, 10, 1: mores honestos tradere,

    Juv. 6, 239.—As subst.: hŏnestum, i, n., honesty, integrity, virtue (cf.:

    honor, virtus, etc.): quandoquidem honestum aut ipsa virtus est aut res gesta virtute,

    id. Fin. 5, 23, 66; cf.:

    sive honestum solum bonum est, ut Stoicis placet, sive quod honestum est, id ita summum bonum est, ut, etc.,

    id. Off. 3, 3, 13; 1, 4, 14:

    formam quidem ipsam et tamquam faciem honesti vides,

    id. ib. 1, 5, 14:

    omnis honesti justique disciplina,

    Quint. 12, 2, 1:

    honesti praesens imago,

    id. 12, 1, 28:

    quo (honesto) detracto quid poterit beatum intellegi?

    Cic. Tusc. 5, 15, 45:

    de honesto ac bono,

    Quint. 2, 2, 5:

    honesta ac turpia,

    Cic. Leg. 1, 16, 44; 1, 17, 46:

    honestis similia sunt quaedam non honesta,

    id. Ac. 2, 16, 50:

    in eodem pectore nullum est honestorum turpiumque consortium,

    Quint. 12, 1, 4:

    de honestis, justis, utilibus quaestiones,

    id. 3, 6, 41.—Prov.:

    honesta mors turpi vita potior,

    Tac. Agr. 33:

    imponit finem sapiens et rebus honestis,

    Juv. 6, 444:

    honestus rumor alterum est patrimonium,

    Pub. Syr. 217 Rib.—
    B.
    In partic., of personal appearance, noble, fine, handsome, beautiful (mostly poet.):

    ille erat honesta facie et liberali,

    Ter. Eun. 4, 4, 15; 2, 1, 24; cf.: ita me di ament, honestus est. id. ib. 3, 2, 21:

    erat forma praeter ceteras honesta,

    id. And. 1, 1, 96:

    facies,

    Suet. Tib. 68:

    caput,

    Verg. A. 10, 133; id. G. 2, 392:

    asini,

    Varr. R. R. 2, 6, 2:

    (equi),

    Verg. G. 3, 81:

    ager honestior,

    Varr. R. R. 1, 4, 2:

    tunc ora rigantur honestis Imbribus (i. e. lacrimis),

    Stat. Th. 2, 234.—As subst.: hŏnestum, i, n., beauty:

    nec, si quid honesti est, jactat habetque palam, quaerit, quo turpia celet, = si quid pulchri habent,

    Hor. S. 1, 2, 84.—Hence, adv.: hŏ-nestē.
    1.
    (Acc. to I.) Honorably, nobly (very rare):

    honeste natus,

    of noble birth, Suet. Aug. 43.—Far more freq. and class.,
    2.
    (Acc. to II.) Decently, becomingly, properly, creditably, virtuously:

    neque illa matrem satis honeste tuam sequi poterit comes,

    Plaut. Merc. 2, 3, 69; id. Rud. 2, 3, 77:

    sic volo Te ferre (aquam) honeste, ut ego fero,

    id. ib. 2, 5, 7:

    unde Mundior exiret vix libertinus honeste,

    Hor. S. 2, 7, 12:

    ut videamur vestiti esse honeste,

    Varr. L. L. 8, § 31 Müll.:

    (Lucretia) tum quoque jam moriens, ne non procumbat honeste, Respicit,

    Ov. F. 2, 833:

    (Caesar) sinum ad ima crura deduxit, quo honestius caderet,

    Suet. Caes. 82; Lucil. ap. Non. 427, 26:

    valde se honeste gerunt,

    Cic. Att. 6, 1, 13:

    honestius hic, quam Q. Pompeius,

    id. Off. 3, 30, 109:

    quae in nostris rebus non satis honeste, in amicorum fiunt honestissime,

    id. Lael. 16, 57:

    aliquid recte honesteque dicere,

    id. Rep. 1, 2:

    beate et honeste vivere,

    id. ib. 4, 3:

    honeste vivere (opp. turpiter),

    Quint. 5, 10, 24:

    facere ac dicere (opp. turpiter),

    id. 11, 1, 14; 10, 5, 13:

    tam jejuna fames, cum possit honestius tremere, etc.,

    Juv. 5, 10. iste quidem veteres inter ponetur honeste, fairly, properly, Hor. Ep. 2, 1, 43:

    fastigium nunc honeste vergit in tectum inferioris porticus,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 4, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > honestus

  • 13 honoro

    hŏnōro, āvi, ātum, 1, v. a. ( depon.:

    Dionysius Platonem in litore occurrens honoratus est,

    Sol. 1, § 123; 2, § 26; Ampel. 2, 5) [honor], to clothe or adorn with honor; to honor, respect; to adorn, ornament, embellish, decorate (class.; cf.

    honeste): mortem ejus (Ser. Sulpicii) non monumento sed luctu publico esse honorandam putarem,

    Cic. Phil. 9, 3, 5:

    ornandi honorandique potestas,

    id. ib. 5, 17, 45 Orell. N. cr.:

    honorandus sum, quia tyrannum occidi (opp. puniendus),

    Quint. 3, 6, 74; cf. id. 7, 4, 41:

    Amphiaraüm sic honoravit fama Graeciae,

    Cic. Div. 1, 40, 88:

    virtutem,

    id. Phil. 9, 2, 4:

    aliquos sellis curulibus, toga praetexta, corona triumphali laureaque honorare,

    Liv. 10, 7, 9: populum congiariis, to honor, i. e. present, Vell. 2, 129, 3;

    cf: nisi in arena passi sunt se honorari,

    Dig. 3, 1, 1; 48, 10, 15:

    honoratus equestri statua,

    Vell. 2, 61, 3:

    Apollo lyram modo nato flore honorabat,

    adorned, Petr. 83:

    lato clavo vel equo publico similive honore honorari,

    Ulp. Fragm. 7, 1.—Hence, hŏnō-rātus, a, um, P. a., honored, respected; honorable, respectable, distinguished.
    A.
    In gen. [class.):

    qui honorem sententiis, qui suffragiis adeptus est, is mihi et honestus et honoratus videtur, etc.,

    Cic. Brut. 81, 281:

    satis honestam honoratamque imaginem fore,

    Liv. 36, 40, 9: beati, qui honorati sunt, videntur;

    miseri autem, qui sunt inglorii,

    Cic. Leg. 1, 11, 32:

    clari et honorati viri,

    id. de Sen. 7, 22:

    homo et princeps,

    id. Off. 1, 39, 138:

    honoratus et nobilis Thucydides,

    id. Or. 9, 32:

    Achilles,

    Hor. A. P. 120:

    cani,

    Ov. M. 8, 9:

    praefectura,

    Cic. Planc. 8, 19:

    amici,

    i. e. courtiers, Liv. 40, 54, 6:

    rus,

    granted as a mark of honor, Ov. M. 15, 617; cf.

    sedes,

    Tac. A. 2, 63.— Comp.:

    Dionysius apud me honoratior fuit, quam apud Scipionem Panaetius,

    Cic. Att. 9, 12, 2:

    spes honoratioris militiae,

    Liv. 32, 23, 9.— Sup.:

    genus pollens atque honoratissimum,

    Plaut. Capt. 2, 2, 28:

    honoratissimo loco lectus,

    Vell. 2, 76, 1:

    honoratissimae imaginis vir,

    Liv. 3, 58, 2:

    genus assensus,

    Tac. G. 11.—
    B.
    In partic., honored by a public office, filling a post of honor, honorable, respectable (perh. not anteAug.):

    praetor,

    Ov. F. 1, 52:

    consul honoratus vir,

    id. P. 4, 5, 1:

    honoratior,

    Vell. 2, 54 fin.:

    familia honorata magis quam nobilis,

    Eutr. 7, 18: si quis forte honoratorum, decurionum, possessorum, etc., Cod. Th. 9, 27, 6; Lampr. Alex. Sev. 40; Inscr. Orell. 3540; 3971 al.; cf.:

    HONORATVS AD CVRAM KALENDARII,

    Inscr. Grut. 444, 5:

    honoratae comae,

    i. e. of a high magistrate, Ov. P. 2, 2, 92.—
    2.
    Act., conferring honor, = honorificus (very rare):

    senatus quam poterat honoratissimo decreto adlocutus eos mandat consulibus,

    Liv. 27, 10, 6.—Hence, adv.: hŏnōrātē, with honor, honorably:

    quam illum et honorate nec secure continet?

    Vell. 2, 129, 4:

    quod filium honorate custodierant,

    Tac. H. 4, 63.— Comp.:

    utrum contumeliosius expulerint, an revocaverint honoratius,

    Just. 5, 4, 13; Val. Max. 5, 1, 11. — Sup.:

    aliquem honoratissime excipere,

    Val. Max. 2, 10, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > honoro

  • 14 bonus

        bonus adj.    [old duonus], good; as comp. in use melior, ōris cf. μᾶλλον, better; as sup. optimus 2 AP-, OP-, best: vir bonus, morally good, perfect; rarely bonus vir: in virorum bonorum numero haberi, honest: quem voles virum bonum nominato, producam, respectable: bone accusator, honorable: socer eius vir multum bonus est: vir optimus, most worthy: optimus olim Vergilius, H.: iudex, just: imperator, skilful, S.: consul, L.: opifex, H.: pater familias, thrifty, N.: servus, faithful: vir, a good husband, L.: custos, T.: civis, a good citizen.—Of the gods: fata bonique divi, H.: pater optime (Iuppiter), O.: in templo Iovis Optimi Maximi: O di boni, gracious gods: o mihi, Manes, este boni, propitious, V.— Of things, good, of good quality, well-made, useful: scyphi optimi, most artistic: agrum Meliorem nemo habet, more fertile, T.: nummi, current: voltūs, good looks, O.: navigatio, prosperous: tempestas, fine weather: ova suci melioris, fine flavor, H.: aetas, the prime of life: melior sensus, keener: mentem vobis meliorem dari, more sense, T.: bonam deperdere famam, good name, H.: otium, valuable, S.: optimae fabulae: esse meliore condicione, better off: esse spe bonā: meliora responsa, more favorable, L.: amnis Doctus iter melius, less injurious, H.: meliore Tempore dicam, more opportune, H.: librorum Copia, ample, H.: meliorem militem id certamen fecit, L.: vobis eadem quae mihi bona malaque esse, S.: bona bello Cornus, useful, V.: pecori bonus alendo (mons) erat, L.: eloqui copiose melius est quam, etc.: optimum visum est captivos deportare, L.: constituerunt optimum esse domum reverti, Cs.: optumum factu credens exercitum augere, S.: hoc vero optimum, ut is nesciat, etc. — In particular phrases, with venia: bonā veniā, with (your) kind permission, by (your) leave: abs te hoc bonā veniā expeto, T.: oravit bonā veniā Quirites, ne, etc., L.—With pax: cum bonā pace, or bonā pace, without dispute: alteri populo cum bonā pace imperitare, by common consent, L.: omnia bonā pace obtinere, L.— With res: bonae res, comforts, luxury, prosperity: bonis rebus morte privari: omnibus optimis rebus usus est, N.: bonis Rebus agit laetum convivum, in luxury, H.: de bonis rebus in vitā, de malis, of moral good and evil. — With ars: bonae artes, honorable conduct, S.: artis bonae famam quaerere, an honorable achievement, S.: bonarum artium studia, liberal studies: optimarum artium studia, the highest cnlture.—With fides: bona fides or fides bona, good faith, sincerity, fairness: polliceor hoc vobis bonā fide: ego defendi fide optimā, in perfect sincerity: ad fidem bonam pertinere, notum esse, etc., equity: quidquid dare facere oportet ex fide bonā (in a judicial decree).—With pars: melior pars, the better party, party in the right: maior pars (senatūs) meliorem vicit, L.: gratia melioris partis, the optimates, L.: (fuit) meliorum partium, of the aristocracy: bona pars, a large part, good share: bonam magnamque partem ad te attulit, T.: sermonis: hominum, H.: melior pars acta diei, most, V.: in optimam partem accipere, most kindly: in optimam partem cognosci, most favorably. — With mores: boni mores, morality, an upright life: propter eius suavissimos et optimos mores: ex optimo more.—With animus, good spirits: bono animo es, cheer up, T.: hoc animo meliore ferre, more cheerfully, O.: bonum animum habere, L.: bono animo dicere, kindly: bono animo in populum R. videri, friendly, Cs. — With ius: iure optimo, with entire justice, deservedly: quod ei optimo iure contigit. — As subst., of persons, a good man: nec cuique bono mali quidquam evenire potest: Qui meliorem vocet in ius, a better man, H.: da locum melioribus, your betters, T.: apud bonos beneficium conlocare: Fortes creantur fortibus et bonis, H.— Plur, the better classes, aristocracy, rich: meam causam omnes boni susceperant: bonis invidere, S.: comitantibus omnibus bonis, N.: bonorum consuetudo, of gentlemen: boni, my good friends, H.: me consulit, ‘O bone,’ good friend, H.: ‘O bone, ne te Frustreris,’ my good fellow, H.: optimus quisque, every good man, all the good: sua consilia optimo cuique probare: dolor quem optimus quisque suscipit: optimo cuique pereundum erat, all eminent citizens: optimo et nobilissimo cuique oratio gratissima, the patricians: imperium semper ad optumum quemque transfertur, the best man in each case, S.: qui (aditus laudis) semper optimo cuique maxime patuit.—Of things: bonum, a good thing: summum bonum, the chief good, end of being: nihil boni nosti, nothing useful: gaude isto tam excellenti bono: maximum bonum in celeritate ponere, advantage, S.: gratiam bono publico quaerere, by a public service, L. — Prov.: cui bono? for whose advantage?—Plur.: tria genera bonorum, maxima animi: bona tolerare, prosperity, T.: bona mea deripere, my property.—With aequum, fairness, equity: neque bonum atque aequom scire, T.: alqd aequi bonique impetrare: istuc Aequi bonique facio, regard as fair, T.
    * * *
    I
    bona -um, melior -or -us, optimus -a -um ADJ
    good, honest, brave, noble, kind, pleasant, right, useful; valid; healthy
    II
    good/moral/honest/brave man; man of honor, gentleman; better/rich people (pl.)

    Latin-English dictionary > bonus

  • 15 contemnendus

        contemnendus adj.    [P. of contemno], despicable, contemptible, trifling, unworthy of notice: nos: principes minime: (orationes) non contemnendae, respectable: in dicendo: copiae numero, Cs.
    * * *
    contemnenda, contemnendum ADJ
    be despised/neglected

    w/negative -- considerable, not negligible

    Latin-English dictionary > contemnendus

  • 16 contingō

        contingō tigī, tāctus, ere    [com-+tango], to touch, reach, take hold of, seize: divae vittas, V.: taurum, O.: dextras consulum (in greeting), L.: cibum rostris: funem manu, V.: terram osculo, L.: me igni, scorch, V.: (nummos) velut sacrum, to meddle with, H.: ut neque inter se contingant trabes, Cs.: ut contingant (milites) inter se, stand close together, Cs.: granum, i. e. taste, H.: aquas, O.— To touch, adjoin, border on, reach, extend to: ripas, Cs.: turri contingente vallum, Cs.: agrum, L.: ripae fluminis, Cs.—To reach, attain, come to, arrive at, meet with, strike: metam cursu, H.: Ephyren pennis, O.: Italiam, V.: auras, to come into the air, O.: avem ferro, to hit, V.: aurīs fando, with acc. and inf., O. — Fig., to touch, seize upon, affect: quos publica contingebat cura, L.: contacti artūs, seized (by disease), V.: quam me libido Contigit! I felt, O. — To be connected with, be related to, touch, concern: tam foede interemptos amicitiā, L.: sanguine caelum, Iu.: deos propius, have more ready access to, H.: haec consultatio Romanos nihil contingit, concerns not, L.—To pollute, stain, defile, infest, taint, corrupt (mostly P. perf.): (Gallos) contactos eo scelere, L.: contacta civitas rabie iuvenum, L.: (equi) nullo mortali opere contacti, Ta.: labellis Pocula, Iu. — To attain, reach, arrive at: naturam sui similem.—To happen, befall, fall out, come, take place, turn out, come to pass, occur: tot propter me gaudia illi contigisse laetor, T.: si hoc contigit nemini: quam rem paucis contigisse docebat, Cs.: quod ei merito contigit: cui Omnia contigerant, O.: Quod satis est cui contigit, H.: speciosae (opes) contigerant, he had a respectable fortune, Ta.: ubi quid melius contingit, H.: celeriter antecellere omnibus contigit: Non cuivis homini contingit adire Corinthum, has the luck, H.: Iovis esse nepoti Contigit haud uni, O.: utinam Caesari contigisset, ut esset, etc.

    Latin-English dictionary > contingō

  • 17 lūculentus

        lūculentus adj. with comp. and sup.    [lux], full of light, bright, splendid: caminus, burning brightly.—Fig., distinguished, excellent, superior: forma, T.: verba luculentiora: legio luculentissima: oratio, perspicuous, S.: plaga, severe.—Respectable, considerable, rich: patrimonium.— Clear, satisfactorily proved: res indiciis.— Trustworthy, weighty: auctores: scriptor.
    * * *
    luculenta, luculentum ADJ
    shining, bright, brilliant, splendid

    Latin-English dictionary > lūculentus

  • 18 opulentus

        opulentus adj. with comp. and sup.    [opes], rich, wealthy, opulent: oppidum, Cs.: opulentissima civitas: opulentior Thesauris Arabum, H.: pars Numidiae agro virisque opulentior, S.: gens opulentissima viris, L.: templum donis, V.: copia Ruris honorum opulenta, H.—Of things, rich, abundant, prosperous: res, L.— Plur n. as subst: intactae regionis opulenta ostentans, rich tracts, Cu.—Respectable, powerful, noble: reges, S.: opulentior factio, L.
    * * *
    opulenta -um, opulentior -or -us, opulentissimus -a -um ADJ
    wealthy; rich in wealth/resources; well supplied; sumptuous, opulent, rich

    Latin-English dictionary > opulentus

  • 19 speciōsus

        speciōsus adj.    [species], good-looking, showy, handsome, beautiful, splendid, brilliant: familia gladiatoria: alqs pelle decorā, H.: cornibus altis frons, O.: nomina, Ta.— In pretence, for show, pretended, plausible, specious: reversionis causae: speciosum Graeciae liberandae tulisse titulum, L.: vocabula rerum, H.: specioso eripe damno, from this splendid misery, O.: dictu speciosa, L.
    * * *
    speciosa -um, speciosior -or -us, speciosissimus -a -um ADJ
    beautiful/handsome/good-looking; attractive/appealing; presentable/respectable; spectacular/brilliant/impressive/splendid; showy/public; plausible, specious

    Latin-English dictionary > speciōsus

  • 20 spectābilis

        spectābilis e, adj.    [specto], that may be seen, visible: corpus caeli: undique campus, i. e. open, O.— Worth seeing, notable, admirable, remarkable: Niobe auro, O.: roseo ore, O.: victoria, Ta.
    * * *
    I
    Respectable, title of high officers of late empire; (below Illustres)
    II
    spectabilis, spectabile ADJ
    noteworthy, outstanding; worth consideration/looking at; able to be seen

    Latin-English dictionary > spectābilis

См. также в других словарях:

  • respectable — [ rɛspɛktabl ] adj. • v. 1470; de respecter 1 ♦ Qui est digne d être respecté. ⇒ estimable, honorable. « Ce qui est vieux doit rester vieux; comme tel, il est respectable » (Renan). Ce respectable vieillard. ⇒ 1. auguste, digne. Une institution… …   Encyclopédie Universelle

  • Respectable — Re*spect a*ble ( ? b l), a. [F. respectable, LL. respectabilis.] 1. Worthy of respect; fitted to awaken esteem; deserving regard; hence, of good repute; not mean; as, a respectable citizen. The respectable quarter of Sicca. J. H. Newman. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Respectable — may refer to: *Having significant social status * Respectable (Rolling Stones song), 1978 single * Respectable (Mel and Kim song), 1987 single * Respectable (Isley Brothers song), by The Isley Brothers * Respectable (TV series), set in a brothel …   Wikipedia

  • respectable — [ri spek′tə bəl] adj. [ML respectabilis] 1. worthy of respect or esteem; estimable 2. conforming to socially acceptable behavior, attitudes, taste, etc.; proper; correct 3. fairly good in quality; of moderate excellence [a respectable meal] 4.… …   English World dictionary

  • respectable — Respectable. adj. de tout genre. Qui merite du respect. Cette personne est respectable pour son age & pour sa vertu. il s est rendu respectable par ses belles actions …   Dictionnaire de l'Académie française

  • respectable — [adj1] good, honest admirable, appropriate, august, becoming, befitting, comely, conforming, correct, creditable, decent, decorous, dignified, done, estimable, fair, honorable, mediocre, moderate, modest, nice, ordinary, passable, presentable,… …   New thesaurus

  • respectable — index considerable, ethical, fair (satisfactory), high minded, honest, incorruptible, influential …   Law dictionary

  • respectable — worthy of respect, 1580s; see RESPECT (Cf. respect) + ABLE (Cf. able). I have certainly known more men destroyed by the desire to have wife and child and to keep them in comfort than I have seen destroyed by drink and harlots. [William Butler… …   Etymology dictionary

  • respectable — ► ADJECTIVE 1) regarded by society as being proper, correct, and good. 2) of some merit or importance. 3) adequate or acceptable in number, size, or amount. DERIVATIVES respectability noun respectably adverb …   English terms dictionary

  • respectable — (rè spè kta bl ) adj. Digne de respect. •   Un autre mot nouveau que j ai trouvé à mon retour, et qui m a paru fort bon, parce qu il sert à enrichir notre langue d un terme qui signifie quelque chose, et dont on peut avoir besoin, c est le mot de …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • respectable — respectableness, n. respectably, adv. /ri spek teuh beuhl/, adj. 1. worthy of respect or esteem; estimable; worthy: a respectable citizen. 2. of good social standing, reputation, etc.: a respectable neighborhood. 3. suitable or good enough to be… …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»