-
1 furcifer
furcifer erī, m [furca+1 FER-], a yoke-bearer, gallows rogue, hang-dog, rascal, T., C.* * *yoke-bearer; rascal, scoundrel, gallows bird/rogue -
2 mastīgia
-
3 flāgitium
flāgitium ī, n [2 FLAG-], a shameful act, passionate deed, outrage, burning shame, disgraceful thing: Flagitium facimus, T.: domestica: flagitiis vita inquinata: homo flagitiis contaminatus: nihil flagiti praetermittere, L.: tanta flagitia facere et dicere.— A shameful thing, shame, disgrace: Flagiti principium est, nudare, etc., Enn. ap. C.: Nonne id flagitium est, etc., is it not a shame? T.: haec flagitia concipere animo, absurdities.—A disgrace, rascal, scoundrel: omnium flagitiorum circum se habebat, S.— Shame, disgrace: factum flagiti plenum: Peius leto flagitium timet, H.: flagitium imperio demere, L.* * *shame, disgrace; scandal, shameful act, outrage, disgraceful thing; scoundrel -
4 fūr
fūr fūris, m [1 FER-], a thief: nocturnus: fures aerari, S.: magnus ex Sicilia, i. e. extortioner.—As a term of abuse, thief, rascal, rogue, knave: ut cum fure disputabo: audent cum talia fures, V.* * *thief, robber; robber bee; the Devil (personified) (Souter) -
5 nebulō
nebulō ōnis, m [nebula], a paltry fellow, idler, scamp, T.: iste, H.* * *rascal, scoundrel; worthless person -
6 scelus
scelus eris, n [SCEL-], a wicked deed, heinous act, crime, sin, enormity, wickedness: civem scelus verberare: scelus atque perfidia: inde omnia scelera ac maleficia gignuntur: documentum Persarum sceleris: nefario scelere concepto: ad perficiendum scelus incitare: in me edere: se scelere adligare: obrui, L.: caecum domūs scelus omne retexit, V.: legatorum interfectorum, the crime of murdering the deputies, L.: quod scelus Calydona merentem (concessit)? i. e. the penalty of what crime? V.—As a term of reproach, rascal, scoundrel, villain, rogue, baggage (colloq.): Abin hinc scelus! T.: ubi illic est scelus, T.: Artificis scelus, i. e. cunning rogue, V.— A misfortune, calamity: Pa. Quid hoc est sceleris? perii, T.* * *crime; calamity; wickedness, sin, evil deed -
7 verberō
verberō ōnis, m [verber], one worthy of stripes, a scoundrel, rascal: Eho, verbero! T.: fundum a verberone Curtilio possideri.* * *Iverberare, verberavi, verberatus Vbeat, strike, lashII -
8 Cacus
1.Cācus, i, m., = Kakos, son of Vulcan, contemporary with Evander, a giant of immense physical strength, who dwelt in a cave on Mount Aventinus, and troubled the whole region around by his robberies; he robbed even Hercules of the cattle of Geryon, and was on that account slain by him, Ov. F. 1, 543 sq.; Liv. 1, 7, 5 sq.; Verg. A. 8, 190 sq., and Serv. in h. l.; Prop. 4 (5), 9, 7; 4 (5), 9, 16; Col. 1, 3, 6; Juv. 5, 125; Sol. 1, §§ 7 and 18.2. -
9 cacus
1.Cācus, i, m., = Kakos, son of Vulcan, contemporary with Evander, a giant of immense physical strength, who dwelt in a cave on Mount Aventinus, and troubled the whole region around by his robberies; he robbed even Hercules of the cattle of Geryon, and was on that account slain by him, Ov. F. 1, 543 sq.; Liv. 1, 7, 5 sq.; Verg. A. 8, 190 sq., and Serv. in h. l.; Prop. 4 (5), 9, 7; 4 (5), 9, 16; Col. 1, 3, 6; Juv. 5, 125; Sol. 1, §§ 7 and 18.2. -
10 carnifex
carnĭfex or carnŭfex, fĭcis, m. [v. caro-facio], an executioner, hangman, Plaut Bacch. 4, 4, 37; id. Capt. 5, 4, 22; id. Rud. 3, 6, 19; Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118; id. Phil. 11, 3, 7; id. Quint. 15, 50; id. Rab. Perd. 4, 12; Quint. 5, 10, 59; Lucr. 3, 1017; Cat. 97, 12; Juv. 8, 175 al.; this office was considered so disgraceful that he was not permitted to live in the city, Cic. Rab. Perd. 4 sq.; but in the Subura, Mart. 2, 17, 1 sqq.—b.As a term of reproach, scoundrel, villain, rascal, Plaut. Am. 1, 1, 220; 2, 1, 41; Ter. And. 1, 2, 12; id. Eun. 4, 4, 3; Cic. Pis. 5, 11.—II.Trop., tormenter, murderer, Ter. And. 4, 1, 27 Don.; Cic. Verr. 2, 1, 3, § 9; Liv. 2, 35, 1; 2, 56, 8; 2, 42, 23 fin.:Fortuna gloriae carnifex,
murderer, destroyer of fame, Plin. 28, 4, 7, § 39. — Poet., adj., murderous, killing:carnifex avis,
Mart. 11, 84, 10:pedes (sc. podagrici),
id. 12, 48, 10:manus,
Sil. 1, 173:epulae,
deadly, Claud. B. Gild. 178:libido,
Arn. 1, 41. -
11 carnufex
carnĭfex or carnŭfex, fĭcis, m. [v. caro-facio], an executioner, hangman, Plaut Bacch. 4, 4, 37; id. Capt. 5, 4, 22; id. Rud. 3, 6, 19; Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118; id. Phil. 11, 3, 7; id. Quint. 15, 50; id. Rab. Perd. 4, 12; Quint. 5, 10, 59; Lucr. 3, 1017; Cat. 97, 12; Juv. 8, 175 al.; this office was considered so disgraceful that he was not permitted to live in the city, Cic. Rab. Perd. 4 sq.; but in the Subura, Mart. 2, 17, 1 sqq.—b.As a term of reproach, scoundrel, villain, rascal, Plaut. Am. 1, 1, 220; 2, 1, 41; Ter. And. 1, 2, 12; id. Eun. 4, 4, 3; Cic. Pis. 5, 11.—II.Trop., tormenter, murderer, Ter. And. 4, 1, 27 Don.; Cic. Verr. 2, 1, 3, § 9; Liv. 2, 35, 1; 2, 56, 8; 2, 42, 23 fin.:Fortuna gloriae carnifex,
murderer, destroyer of fame, Plin. 28, 4, 7, § 39. — Poet., adj., murderous, killing:carnifex avis,
Mart. 11, 84, 10:pedes (sc. podagrici),
id. 12, 48, 10:manus,
Sil. 1, 173:epulae,
deadly, Claud. B. Gild. 178:libido,
Arn. 1, 41. -
12 crux
crux, ŭcis, f. (m., Enn. ap. Non. p. 195, 13; Gracch. ap. Fest. s. v. masculino, p. 150, 24, and 151, 12 Müll.) [perh. kindred with circus].I.Lit.A.In gen., a tree, frame, or other wooden instruments of execution, on which criminals were impaled or hanged, Sen. Prov. 3, 10; Cic. Rab. Perd. 3, 10 sqq.—B.In partic., a cross, Ter. And. 3, 5, 15; Cic. Verr. 2, 1, 3, § 7; 2, 1, 4, § 9; id. Pis. 18, 42; id. Fin. 5, 30, 92; Quint. 4, 2, 17; Tac. A. 15, 44; Hor. S. 1, 3, 82; 2, 7, [p. 486] 47; id. Ep. 1, 16, 48 et saep.:II.dignus fuit qui malo cruce periret, Gracch. ap. Fest. l. l.: pendula,
the pole of a carriage, Stat. S. 4, 3, 28. —Transf.A.As a term of reproach, a gallows bird, a hempen rascal, Plaut. Pers. 5, 2, 17.—B.Transf., torture, trouble, misery, destruction, etc. (so most freq. in Plaut. and Ter., and in the former esp. freq. in connection with mala): aliqua mala crux, tormentor (of a prostitute), Plaut. Aul. 3, 5, 48; cf.:illae cruces,
Ter. Eun. 2, 3, 92:quae te mala crux agitat?
what tormentor troubles you? Plaut. Bacch. 4, 2, 2:abstraxit hominem in maximam malam crucem,
id. Men. prol. 66:quaerere in malo crucem,
Ter. Phorm. 3, 3, 11.—Prov.:summum jus antiqui summam putabant crucem,
Col. 1, 7, 2.—Hence, in colloq. lang.:I (abi, etc.) in malam crucem!
go to the devil! go and be hanged! Plaut. Cas. 3, 5, 17; id. Ps. 3, 2, 57; 4, 7, 86 al.; Ter. Phorm. 2, 3, 21; cf.: Cy. Num quid vis? Me. Ut eas maximam in malam crucem, Plaut. Men. 2, 2, 53; id. Capt. 3, 1, 9.—Without mala:I in crucem,
Plaut. As. 5, 2, 91.—And ellipt.:in malam crucem!
Plaut. Cas. 5, 4, 8; id. Ps. 5, 2, 5. —Hence, Ital. croce; Fr. croix. -
13 flagitium
flāgĭtĭum, ii, n. [flagito; cf. Doed. Syn. 2, p. 143; Corss. Ausspr. 1, 398 sq.; orig., burning desire, heat of passion].I.Lit., an eager or furious demand, importunity, urgency (post-Aug. and rare; cf.II.flagitatio): Lentulus credebatur illa militiae flagitia primus aspernari,
Tac. A. 1, 27:pro Plancina cum pudore et flagitio disseruit, matris preces obtendens,
id. ib. 3, 17.—Transf.A.Esp., a shameful or disgraceful act done in the heat of passion; a burning shame, disgraceful thing (class.;B.syn.: scelus, nefas, facinus, maleficium, peccatum, delictum, crimen): quae (convivia) domesticis stupris flagitiisque flagrabunt,
Cic. Verr. 2, 4, 32, § 71; so,flagrantissima (with adulteria),
Tac. A. 14, 51; cf.:stupra et adulteria et omne tale flagitium,
Cic. de Sen. 12, 40; id. Verr. 2, 5, 10, § 26:domesticis vitiis atque flagitiis se inquinare,
id. Tusc. 1, 30, 72; cf.:homo sceleribus flagitiisque contaminatissimus,
id. Prov. Cons. 6, 14; and id. Rosc. Am. 9, 25:tantum sceleris et tantum flagitii admittere,
id. Att. 10, 3:quae libido ab oculis, quod facinus a manibus umquam tuis, quod flagitium a toto corpore abfuit? etc.,
id. Cat. 1, 6, 13; cf.:Q. Curius, flagitiis atque facinoribus coopertus,
Sall. C. 23, 1;so with facinora,
id. ib. 14, 2 Kritz. N. cr.:nihil facinoris, nihil flagitii praetermittere,
Liv. 39, 13, 10; 39, 16, 1:tanta flagitia facere et dicere,
Cic. Tusc. 4, 34, 73:in hoc flagitio versari ipsum videmus Jovem (corresp. to stuprum),
id. ib. 4, 33, 70:in tot flagitia se ingurgitare,
id. Pis. 18, 42.—In gen., any shameful or disgraceful act or thing (without the accessory idea of passion):C.petere honorem pro flagitio more fit,
Plaut. Trin. 4, 3, 28:flagitium fiet, nisi dos dabitur virgini,
id. ib. 3, 1, 11:cum loquimur terni, nihil flagitii dicimus: at cum bini, obscoenum est,
Cic. Fam. 9, 22, 3:flagitium rei militaris admittere,
id. Clu. 46, 128: flagiti principium est, nudare inter cives corpora, Enn. ap. Cic. Tusc. 4, 33, 70 (Trag. v. 426 ed. Vahl.):nonne id flagitium est, te aliis consilium dare, foris sapere, tibi non posse auxiliarier?
is it not a shame? Ter. Heaut. 5, 1, 49:praeesse agro colendo flagitium putes,
Cic. Rosc. Am. 18, 50:quantum flagitii commisisset (for which, shortly before: nihil turpius, quam, etc.),
id. Brut. 61, 219; cf.:ita necesse fuit aut haec flagitia concipere animo aut susceptae philosophiae nomen amittere,
disgraceful assertions, absurdities, id. N. D. 1, 24, 66.—Comically: Co. Fores hae fecerunt magnum flagitium modo. Ad. Quid id est flagitii? Crepuerunt clare, Plaut. Poen. 3, 2, 32.— Leg. t. t.: perfectum flagitium, a completed crime (opp. imperfectum), Paul. Sent. 5, 4, 14.—In vulg. lang., concr. like scelus, shame, disgrace, as a term of reproach, i. q. rascal, scoundrel:D.flagitium illud hominis!
Plaut. Cas. 2, 1, 8; id. As. 2, 4, 67; id. Cas. 3, 2, 22; id. Men. 3, 2, 24; 5, 1, 9:ipsa quae sis stabulum flagitii,
id. Truc. 2, 7, 31: etiam opprobras vim, flagiti flagrantia, burning shame, i. e. outrageous villain, id. Rud. 3, 4, 28:omnium flagitiorum atque facinorum circum se tamquam stipatorum catervas habebat,
Sall. C. 14, 1.—(Causa pro effectu.) Shame, disgrace (rare but class.):id erat meum factum flagiti plenum et dedecoris,
Cic. Att. 16, 7, 4; cf.:magnum dedecus et flagitium,
id. Off. 3, 22, 86: qui non gloria movemini neque flagitio, Sall. Or. Licin. fin. (p. 236 ed. Gerl.):beatus qui pejus leto flagitium timet,
Hor. C. 4, 9, 50:flagitio additis damnum,
id. ib. 3, 5, 26:quia illa forma matrem familias flagitium sit si sequatur,
Plaut. Merc. 2, 3, 71:facere damni mavolo, Quam obprobramentum aut flagitium muliebre inferri domo,
id. ib. 2, 3, 85; id. Ep. 3, 4, 79:flagitium imperio demere,
Liv. 25, 15, 19:consul moveri flagitio timoris fatendi,
id. 42, 60, 4. -
14 fur
fūr, fūris, comm. [root fer-, v. fero; cf. Gr. phôr, Gell. 1, 18], a thief (syn.: latro, praedo, pirata, raptor).I.Lit.:II.quodsi duodecim tabulae nocturnum furem quoquo modo, diurnum autem, si se telo defenderet, interfici impune voluerunt, etc.,
Cic. Mil. 3, 9: ita in legibus posiverunt, furem duplici comdemnari, feneratorem quadrupli, Cato, R. R. praef. § 1: fures privatorum furtorum, opp. fures publici, id. ap. Gell. 11, 18, 18:canes aluntur in Capitolio, ut significent, si fures venerint,
Cic. Rosc. Am. 20, 56:fures aerari,
Sall. C. 52, 12:a Philippo interrogatus, quid latraret, furem se videre respondit,
Cic. de Or. 2, 54, 220:M. Carbo condemnatus, fur magnus, e Sicilia,
i. e. extortioner, id. Fam. 9, 21, 3:ne quis fur esset, neu latro, neu quis adulter,
Hor. S. 1, 3, 106:(Priapus) furum aviumque Maxima formido,
id. ib. 1, 8, 3:Sallustius historicus priscorum verborum ineruditissimus fur,
Suet. Gram. 15:fur tuos,
i. e. who carried you off, Plaut. Capt. 5, 4, 21.—In the fem.:fures estis ambae,
Plaut. Poen. 5, 4, 67.—Transf.A.As a term of vituperation applied to slaves, thief, rascal, rogue, knave:B.tun' trium litterarum homo Me vituperas? fur, etiam fur trifurcifer,
Plaut. Aul. 2, 4, 47; cf.:non fur, sed trifur?
id. ib. 4, 4, 6; 4, 10, 38 sc.; id. Cas. 3, 6, 1; id. Ps. 1, 3, 131 et saepe quid domini faciant, audent cum talia fures! Verg. E. 3, 16:manipulus furum,
Ter. Eun. 4, 7, 6.—A robber-bee, drone, usually called fucus, Varr. R. R. 3, 16, 19. -
15 furcifer
furcĭfer, ĕri, m. [furca+fero; acc. to furca, II. B.], a yoke-bearer, as a term of vituperation, usually of slaves, gallows rogue, hang-dog, rascal:impudice, sceleste, verbero, bustirape, furcifer, Sociofraude, parricida, etc.,
Plaut. Ps. 1, 3, 127; id. Am. 1, 1, 129; id. As. 2, 4, 78; id. Capt. 3, 4, 31; id. Most. 1, 1, 66; 5, 2, 50; id. Mil. 2, 6, 64; id. Ps. 1, 2, 59 al.; Ter. And. 3, 5, 12 Don.; id. Eun. 4, 7, 28; 5, 2, 23; 5, 6, 19; Cic. Deiot. 9, 26; Hor. S. 2, 7, 22 et saep.—Of freemen: id tu tibi, furcifer, sumes,
Cic. Vatin. 6, 15;of Piso,
id. Pis. 7, 14. -
16 halophanta
hălŏphanta, ae, m, = halophantês (a word comically formed after the analogy of sycophanta, sukophantês), a salt-informer, i. q. a rascal, scoundrel, Plaut. Curc. 4, 1, 2; cf. Non. 126, 7, and see halapanta. -
17 mastigia
mastīgĭa, ae, m., = mastigias, a scoundrel, rascal, rogue.I.Lit. (anteclass.), Plaut. Curc. 4, 4, 11; id. Capt. 3, 4, 69; 3, 5, 1; id. Cas. 2, 6, 9; 2, 8, 10; id. Most. 1, 1, 1; 3, 1, 71; id. Poen. 1, 2, 108; 177; 178; id. Rud. 4, 83; id. Trin. 4, 3, 14:II.non manum abstines, mastigia?
Ter. Ad. 5, 2, 6.—Transf., f., a whip, scourge (late Lat.), Sulp. Sev. Dial. 2, 3, 6. -
18 nebulo
nĕbŭlo, ōnis, m. [nebula], a paltry, worthiess fellow, an idle rascal, a sorry wretch: nugator ac nebulo, Lucil. ap. Non. 19, 3; Ter. Eun. 4, 7, 15:II.nos ab isto nebulone facetius eludimur, quam putamus,
Cic. Rosc. Am. 44, 128:nebulones Alcinoique juventus,
Hor. Ep. 1, 2, 28:vappa ac nebulo,
id. S. 1, 1, 104; cf. id. ib. 1, 2, 12: nebulo lucifugus (perh. on account of the etymology of the word), a scoundrel that shuns the light, Lucil. ap. Non. 19, 2.—In apposition with homo:vulgus nebulonum hominum,
Gell. 1, 2, 7; 16, 6, 12.—Acc. to Acron ad Hor. S. 1, 2, 12, nebulo also signifies a man of low birth; on which account slaves were also called nebulones. -
19 propudium
1.prō̆pŭdĭum, ĭi, n. [pro-pudet].I.A shameful or infamous action (ante-class. and post-Aug.):II.propudium dicebant, cum maledicto nudare turpitudinem volebant, quasi porro pudendum. Quidam propudium putant dici, a quo pudor et pudicitia procul sint,
Fest. p. 227 Müll.:propudii aliquem insimulare,
Plaut. Mil. 2, 4, 11.—In plur.:hoc cinere poto propudia virorum inhiberi,
Plin. 28, 8, 32, § 122.—Transf., concr., a shameful person, vile wretch, a rascal, villain, a term of abuse (class.):2.quid ais, propudium?
Plaut. Curc. 1, 3, 34; id. Bacch. 4, 1, 7; cf. id. Poen. 1, 2, 60:propudium illud et portentum L. Antonius,
Cic. Phil. 14, 3, 8; App M. 8, p. 215, 15.prō̆pŭdĭum, a dub. reading:moraris tanquam propudium ignores,
Petr. 99; perh. a signal to set sail (Bücheler), or a vulgar form for propediem. -
20 scelus
scĕlus, ĕris, n. [Sanscr. root skhal, to fall, akin to khal-, to deceive; cf. Goth. skal, to owe], an evil deed; a wicked, heinous, or impious action; a crime, sin, enormity, wickedness (the strongest general term for a morally bad act or quality; very freq. both in sing. and plur.; cf. nefas).I.Lit.1.Absol.:2.facinus est vincire civem Romanum, scelus verberare, prope parricidium necare,
Cic. Verr. 2, 5, 66, § 170; cf. so (opp. to flagitia and delicta) Tac. G. 12:majus in sese scelus concipere nefariis sceleribus coöpertus,
Cic. Verr. 2, 1, 4, § 9; id. Rosc. Am. 13, 37:detestabile scelus,
id. Lael. 8, 27:scelus atque perfidia,
id. Rosc. Am. 38, 109; so (with perfidia) id. Phil. 11, 2, 5; id. Att. 2, 22, 2; 3, 13, 2; Sall. J. 107, 2; Liv. 40, 39 al.; cf. (with audacia) Cic. Verr. 2, 5, 66, § 170; (with furor) id. ib. 2, 5, 62, § 161; (with avaritia) id. ib. 2, 5, 9, § 24; id. Clu. 8, 23:documentum Persarum sceleris,
id. Rep. 3, 9, 15:ex hac parte pudor pugnat, illinc petulantia... hinc pietas, illinc scelus,
id. Cat. 2, 11, 25:scelus est igitur, nocere bestiae, quod scelus qui velit, etc.,
id. Rep. 3, 11, 19:quid mali aut sceleris fingi aut excogitari potest, quod, etc.,
id. Cat. 2, 4, 7:nefario scelere concepto,
id. Verr. 2, 4, 32, § 72:concipere in se,
id. ib. 2, 1, 4, §9 (v. supra): tantum sceleris admittere,
id. Att. 9, 10, 3:scelus nefarium facere,
id. de Or. 1, 51, 221; cf. id. Rosc. Am. 9, 25:perficere,
id. Clu. 68, 194:scelus an-helare,
id. Cat. 2, 1, 1:moliri,
id. Att. 7, 11, 1:edere,
id. Phil. 13, 9, 21; cf.:edere in aliquem,
id. Sest. 27, 58:suscipere,
id. Phil. 11, 1, 2:scelere se alligare,
id. Fl. 17, 41:scelere astringi,
id. Sest. 50, 108:scelere obstringi,
id. Verr. 2, 4, 32, § 71:obrui,
Liv. 3, 19 et saep.—With gen. obj.:II.scelus legatorum contra jus gentium interfectorum,
the crime of murdering their deputies, Liv. 4, 32.—Prov.:vulgo dicitur: Scelera non habere consilium,
Quint. 7, 2, 44.—Transf.A.Of animals or inanimate things (post-Aug.; perh. only in Plin.), a bad quality, vicious nature, a vice, fault: nec bestiarum solum ad nocendum scelera [p. 1641] sunt, sed interim aquarum quoque et locorum, Plin. 25, 3, 6, § 20:B.maximum salamandrae,
id. 29, 4, 23, § 74:Scythae sagittas tingunt viperină sanie... inremediabile id scelus,
id. 11, 53, 115, § 279.—Concr., in vulgar lang. as a term of reproach, rascal, scoundrel, villain, rogue; and of women, drab, baggage, etc.: minime miror, navis si fracta tibi, Scelus te et sceleste parta quae vexit bona, Plant. Rud. 2, 6, 22; id. Am. 2, 1, 7; id. Bacch. 5, 1, 9; id. Mil. 3, 2, 14; 3, 2, 27; id. Pers. 4, 9, 6; Ter. And. 2, 1, 17; 4, 1, 42; id. Eun. 5, 4, 19; id. Ad. 5, 1, 6; 5, 1, 12 al.; cf.:C.scelus viri,
you scoundrel of a man, Plaut. Truc. 2, 7, 60.— With a masc. pron.:is me scelus attondit, etc.,
Plaut. Bacch. 5, 1, 9:ubi illic est scelus, quid me perdidit?
Ter. And. 3, 5, 1; cf.:scelus, quemnam hic laudat?
id. ib. 5, 2, 3.—In Plaut., Ter., and Mart., a mishap (qs. arising from wickedness), a misfortune, calamity (cf. sceleratus, B. 2., and scelestus, II.):D.perdidi unum filium puerum quadrimum... Major potitus hostium est: quod hoc est scelus!
Plaut. Capt. 3, 5, 104: Pa. Quid hoc est sceleris? Ch. Perii, Ter. Eun. 2, 3, 34 Ruhnk.; Mart. 7, 14, 1.—A natural catastrophe: scelera naturae, i. e. earthquakes, inundations, etc., Plin. 2, 93, 95, § 206.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Rascal — Rascal, el mapache Saltar a navegación, búsqueda Rascal, el mapache あらいぐまラスカル (Araiguma rasukaru) Rascal, el mapache Otros títulos Rascal Dirección Hiroshi Saitô … Wikipedia Español
Rascal — or rascals may refer to:In music: * Dizzee Rascal, a solo artist * The Rascals, an American soul group of the 1960s * Rascal Flatts, an American country group * Rascalz, a Canadian hip hop group * The Rascals (English band), an English 3 piece… … Wikipedia
Rascal — Ras cal (r[a^]s kal), n. [OE. rascaille rabble, probably from an OF. racaille, F. racaille the rabble, rubbish, probably akin to F. racler to scrape, (assumed) LL. rasiculare, rasicare, fr. L. radere, rasum. See {Rase}, v.] [1913 Webster] 1. One… … The Collaborative International Dictionary of English
Rascal — Ras cal, a. Of or pertaining to the common herd or common people; low; mean; base. The rascal many. Spencer. The rascal people. Shak. [1913 Webster] While she called me rascal fiddler. Shak. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
rascal — index malefactor Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
rascal — early 14c., rascaile people of the lowest class, rabble of an army, from O.Fr. rascaille outcast, rabble (12c.), perhaps from rasque mud, filth, scab, dregs, from V.L. *rasicare to scrape (see RASH (Cf. rash) (n.)). The singular form is first… … Etymology dictionary
rascal — *villain, scoundrel, blackguard, knave, rogue, scamp, rapscallion, miscreant … New Dictionary of Synonyms
rascal — [n] person who is unprincipled, does not work hard beggar, blackguard, black sheep*, bully, bum, cad, cardsharp*, charlatan, cheat, delinquent, devil, disgrace, felon, fraud, goodfor nothing*, grafter, hooligan*, hypocrite, idler, imp, liar,… … New thesaurus
rascal — ► NOUN ▪ a mischievous or cheeky person. DERIVATIVES rascality noun rascally adjective. ORIGIN originally in the senses «a mob» and «member of the rabble»: from Old French rascaille rabble … English terms dictionary
rascal — [ras′kəl] n. [ME rascaile < OFr rascaille, scrapings, dregs, rabble < * rasquer, to scrape < VL * rasicare < L rasus: see RAZE] 1. a scoundrel; rogue; scamp: now usually used jokingly or affectionately, as of a mischievous child 2.… … English World dictionary
rascal — Formerly a word of much stronger meaning than it has today, when it is normally applied to a naughty child, especially a boy. It originally meant a man who was one of the common herd, a rogue, and a knave. ‘You whoreson cowardly rascal,’ used… … A dictionary of epithets and terms of address