Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

rīdiculus

  • 1 ridiculus

    rīdĭcŭlus, a, um, adj. [rideo], that excites laughter.
    I.
    In a good sense, laughable, droll, funny, amusing, facetious (freq. and class.; syn.: jocularis, jocosus).
    A.
    Adj.:

    quamvis ridiculus est,

    Plaut. Men. 2, 2, 43; cf.:

    quando adbibero, alludiabo, tum sum ridiculissimus,

    id. Stich. 2, 2, 58:

    si ridiculum hominem quaeret quispiam,

    id. ib. 1, 3, 17:

    cavillator facie magis quam facetiis ridiculus,

    Cic. Att. 1, 13, 2:

    homines,

    id. Verr. 2, 1, 46, § 121; id. de Or. 2, 54, 221; Juv. 3, 153:

    mus,

    a funny little mouse, Hor. A. P. 139:

    inest lepos ludusque in hac comoediā: ridicula res est,

    Plaut. As. prol. 14:

    ridicula et jocosa res,

    Cat. 56, 1 and 4:

    dico unum ridiculum dictum de dictis melioribus... nemo ridet,

    Plaut. Capt. 3, 1, 22; so,

    dictum,

    Quint. 6, 3, 6:

    logos ridiculos vendo,

    Plaut. Stich. 1, 3, 68:

    vultus gestusque,

    Quint. 6, 3, 26 et saep.: ridiculum est, with subject-clause:

    ridiculum est, te istuc me admonere,

    Ter. Heaut. 2, 3, 112; so Quint. 6, 3, 94.— Absol.:

    hui, tam cito? ridiculum!

    how comical! Ter. And. 3, 1, 16; so id. ib. 4, 2, 29; id. Eun. 3, 1, 62; id. Phorm. 5, 7, 8.— Poet. with inf.:

    (Porcius) Ridiculus totas simul obsorbere placentas,

    Hor. S. 2, 8, 24.—
    B.
    Substt.
    1.
    rīdĭcŭ-lus, i, m., a jester, buffoon:

    Gelasimo nomen mihi indidit parvo pater. Quia inde jam a pauxillo puero ridiculus fui, etc.,

    Plaut. Stich. 1, 3, 21 sq.; so id. ib. 17 and 64; [p. 1595] 4, 2, 54; id. Capt. 3, 1, 10; 17; Ter. Eun. 2, 2, 13; Vulg. Hab. 1, 10.—
    2.
    rīdĭcŭlum, i, or plur.: rīdĭcŭla, ōrum, n., something laughable, a laughing matter; a jest, joke, etc.: proprium materiae, de quā nunc loquimur, est ridiculum, ideoque haec tota disputatio a Graecis peri geloiou inscribitur, Quint. 6, 3, 22; cf. Cic. de Or. 2, 58, 235 sq. (v. the whole chapter on laughter, when and how it should be excited, etc., Cic. l. l.; and:

    de risu,

    Quint. 6, 3):

    in jaciendo mittendoque ridiculo genera plura sunt... illud admonemus, ridiculo sic usurum oratorem, ut, etc.,

    Cic. Or. 26, 87:

    per ridiculum dicere (opp. severe),

    id. Off. 1, 37, 134:

    ridiculi causā (with joco),

    Plaut. Am. 3, 2, 36:

    mihi solae ridiculo fuit,

    I had the joke all to myself, Ter. Eun. 5, 6, 3:

    quatenus sint ridicula tractanda oratori, perquam diligenter videndum est... materies omnis ridiculorum est in istis vitiis, quae, etc.,

    Cic. de Or. 2, 58, 237 sq.; Plaut. Stich. 3, 2, 2:

    saepe etiam sententiose ridicula dicuntur,

    Cic. de Or. 2, 71, 286:

    facetum non tantum circa ridicula consistere,

    Quint. 6, 3, 19:

    ridicula aut facimus aut dicimus, etc.,

    id. 6, 3, 25.—
    II.
    In a bad sense, laughable, silly, absurd, ridiculous (not freq. till after the Aug. per.; cf.

    rideo, II. B. 2.): hujus insania, quae ridiaula est aliis, mihi tum molesta sane fuit, etc.,

    Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148:

    ludibria,

    Lucr. 2, 47:

    qui ridiculus minus illo (es)?

    Hor. S. 2, 3, 311:

    stulta reprehendere facillimum est, nam per se sunt ridicula,

    Quint. 6, 3, 71; cf.

    (with stulta),

    id. 2, 10, 6:

    poëma (shortly before: inculti versus et male nati),

    Hor. Ep. 2, 1, 238:

    pudor,

    Juv. 11, 55.— Ridiculum est, with subject-clause:

    est ridiculum, ad ea quae habemus nihil dicere, quaerere, quae habere non possumus,

    Cic. Arch. 4, 8; so,

    putare,

    id. Div. in Caecil. 18, 59:

    de confessis praecipere,

    Quint. 5, 13, 7.— Adv.: rīdĭ-cŭlē.
    a.
    (Acc. to I.) Laughably, jokingly, humorously:

    rogitas,

    Plaut. Trin. 4, 2, 60; Ter. Hec. 4, 4, 46:

    non modo acute, sed etiam ridicule ac facete,

    Cic. de Or. 1, 57, 243; 2, 71, 289; id. Fam. 9, 22, 4; Domit. Mars. ap. Quint. 6, 3, 105:

    ridicule magis hoc dictum quam vere,

    Phaedr. 3, 4, 5.—
    b.
    (Acc. to II.) Ridiculously:

    insanus,

    Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148; id. Rosc. Com. 6, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > ridiculus

  • 2 rīdiculus

        rīdiculus adj.    [rideo], exciting laughter, laughable, droll, funny, amusing, facetious: Hui, tam cito? ridiculum! how comical! T.: facie magis quam facetiis: Ridiculum est, te istuc me admonere, T.: Ridiculus totas simul absorbere placentas, H.—As subst n., something laughable, a laughing matter, jest, joke: quae sint genera ridiculi: ridiculo sic usurum oratorem, ut, etc.: Mihi solae ridiculo fuit, I had the fun to myself, T.: materies omnis ridiculorum est in istis vitiis, quae, etc.: sententiose ridicula dicuntur.— Laughable, silly, absurd, ridiculous, contemptible: insania, quae ridicula est aliis, mihi, etc.: qui ridiculus minus illo (es)? H.: mus, H.: pudor, Iu.: est ridiculum, quaerere, etc.—As subst m.: neque ridiculus esse Possum, etc., be a buffoon, T.
    * * *
    I
    ridicula, ridiculum ADJ
    laughable, funny; silly
    II
    buffoon, jester

    Latin-English dictionary > rīdiculus

  • 3 dē-rīdīculus

        dē-rīdīculus adj.,    very laughable, ridiculous: deridiculum esse se reddere, etc., L. dub.—As subst n., an object of ridicule, laughing stock, mockery: deridiculo esse, Ta.: per deridiculum auditur, Ta.: corporis, ludicrousness, Ta.

    Latin-English dictionary > dē-rīdīculus

  • 4 per-rīdiculus

        per-rīdiculus adj.,    very laughable, highly absurd: doctrina.

    Latin-English dictionary > per-rīdiculus

  • 5 Parturient montes, nascetur ridiculus mus

    Mountains will be in labour, and an absurd mouse will be born. (all that work and nothing to show for it)

    Latin Quotes (Latin to English) > Parturient montes, nascetur ridiculus mus

  • 6 ridiculum

    rīdĭcŭlus, a, um, adj. [rideo], that excites laughter.
    I.
    In a good sense, laughable, droll, funny, amusing, facetious (freq. and class.; syn.: jocularis, jocosus).
    A.
    Adj.:

    quamvis ridiculus est,

    Plaut. Men. 2, 2, 43; cf.:

    quando adbibero, alludiabo, tum sum ridiculissimus,

    id. Stich. 2, 2, 58:

    si ridiculum hominem quaeret quispiam,

    id. ib. 1, 3, 17:

    cavillator facie magis quam facetiis ridiculus,

    Cic. Att. 1, 13, 2:

    homines,

    id. Verr. 2, 1, 46, § 121; id. de Or. 2, 54, 221; Juv. 3, 153:

    mus,

    a funny little mouse, Hor. A. P. 139:

    inest lepos ludusque in hac comoediā: ridicula res est,

    Plaut. As. prol. 14:

    ridicula et jocosa res,

    Cat. 56, 1 and 4:

    dico unum ridiculum dictum de dictis melioribus... nemo ridet,

    Plaut. Capt. 3, 1, 22; so,

    dictum,

    Quint. 6, 3, 6:

    logos ridiculos vendo,

    Plaut. Stich. 1, 3, 68:

    vultus gestusque,

    Quint. 6, 3, 26 et saep.: ridiculum est, with subject-clause:

    ridiculum est, te istuc me admonere,

    Ter. Heaut. 2, 3, 112; so Quint. 6, 3, 94.— Absol.:

    hui, tam cito? ridiculum!

    how comical! Ter. And. 3, 1, 16; so id. ib. 4, 2, 29; id. Eun. 3, 1, 62; id. Phorm. 5, 7, 8.— Poet. with inf.:

    (Porcius) Ridiculus totas simul obsorbere placentas,

    Hor. S. 2, 8, 24.—
    B.
    Substt.
    1.
    rīdĭcŭ-lus, i, m., a jester, buffoon:

    Gelasimo nomen mihi indidit parvo pater. Quia inde jam a pauxillo puero ridiculus fui, etc.,

    Plaut. Stich. 1, 3, 21 sq.; so id. ib. 17 and 64; [p. 1595] 4, 2, 54; id. Capt. 3, 1, 10; 17; Ter. Eun. 2, 2, 13; Vulg. Hab. 1, 10.—
    2.
    rīdĭcŭlum, i, or plur.: rīdĭcŭla, ōrum, n., something laughable, a laughing matter; a jest, joke, etc.: proprium materiae, de quā nunc loquimur, est ridiculum, ideoque haec tota disputatio a Graecis peri geloiou inscribitur, Quint. 6, 3, 22; cf. Cic. de Or. 2, 58, 235 sq. (v. the whole chapter on laughter, when and how it should be excited, etc., Cic. l. l.; and:

    de risu,

    Quint. 6, 3):

    in jaciendo mittendoque ridiculo genera plura sunt... illud admonemus, ridiculo sic usurum oratorem, ut, etc.,

    Cic. Or. 26, 87:

    per ridiculum dicere (opp. severe),

    id. Off. 1, 37, 134:

    ridiculi causā (with joco),

    Plaut. Am. 3, 2, 36:

    mihi solae ridiculo fuit,

    I had the joke all to myself, Ter. Eun. 5, 6, 3:

    quatenus sint ridicula tractanda oratori, perquam diligenter videndum est... materies omnis ridiculorum est in istis vitiis, quae, etc.,

    Cic. de Or. 2, 58, 237 sq.; Plaut. Stich. 3, 2, 2:

    saepe etiam sententiose ridicula dicuntur,

    Cic. de Or. 2, 71, 286:

    facetum non tantum circa ridicula consistere,

    Quint. 6, 3, 19:

    ridicula aut facimus aut dicimus, etc.,

    id. 6, 3, 25.—
    II.
    In a bad sense, laughable, silly, absurd, ridiculous (not freq. till after the Aug. per.; cf.

    rideo, II. B. 2.): hujus insania, quae ridiaula est aliis, mihi tum molesta sane fuit, etc.,

    Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148:

    ludibria,

    Lucr. 2, 47:

    qui ridiculus minus illo (es)?

    Hor. S. 2, 3, 311:

    stulta reprehendere facillimum est, nam per se sunt ridicula,

    Quint. 6, 3, 71; cf.

    (with stulta),

    id. 2, 10, 6:

    poëma (shortly before: inculti versus et male nati),

    Hor. Ep. 2, 1, 238:

    pudor,

    Juv. 11, 55.— Ridiculum est, with subject-clause:

    est ridiculum, ad ea quae habemus nihil dicere, quaerere, quae habere non possumus,

    Cic. Arch. 4, 8; so,

    putare,

    id. Div. in Caecil. 18, 59:

    de confessis praecipere,

    Quint. 5, 13, 7.— Adv.: rīdĭ-cŭlē.
    a.
    (Acc. to I.) Laughably, jokingly, humorously:

    rogitas,

    Plaut. Trin. 4, 2, 60; Ter. Hec. 4, 4, 46:

    non modo acute, sed etiam ridicule ac facete,

    Cic. de Or. 1, 57, 243; 2, 71, 289; id. Fam. 9, 22, 4; Domit. Mars. ap. Quint. 6, 3, 105:

    ridicule magis hoc dictum quam vere,

    Phaedr. 3, 4, 5.—
    b.
    (Acc. to II.) Ridiculously:

    insanus,

    Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148; id. Rosc. Com. 6, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > ridiculum

  • 7 Г-313

    ГОРА РОДИЛА МЫШЬ (sent fixed WO
    great efforts yielded insignificant results, or a person promised much but delivered little
    the mountain brought forth a mouse.
    The source of the Russian idiom is most likely Horace (65-8 B.C., Ars poetica: 139, "Parturient montes, nascetur ridiculus mus" "Mountains will heave in childbirth, and a silly little mouse will be born") or Aesop through Phaedrus.

    Большой русско-английский фразеологический словарь > Г-313

  • 8 гора родила мышь

    [sent; fixed WO]
    =====
    great efforts yielded insignificant results, or a person promised much but delivered little:
    - the mountain brought forth a mouse.
    —————
    ← The source of the Russian idiom is most likely Horace (65-8 B.C., Ars poetica: 139, "Parturient montes, nascetur ridiculus mus," "Mountains will heave in childbirth, and a silly little mouse will be bom") or Aesop through Phaedrus.

    Большой русско-английский фразеологический словарь > гора родила мышь

  • 9 facētiae

        facētiae ārum, f    [facetus], wit, witty sayings, witticisms, pleasantry, drollery, humor, facetiousness: homo facetiis praeditus: omnes facetiis superare: multae facetiae multusque lepos inerat, S.: facetiarum quidam lepos: facie magis quam facetiis ridiculus.

    Latin-English dictionary > facētiae

  • 10 mōns

        mōns montis, m    [2 MAN-], a mountain, mount, range of mountains: altitudine montium defendi: altissimi, Cs.: praeceps, S.: summus, mountain-top, Cs.: radices montis, foot, Cs.: iniquus, steep, O.—Prov.: Parturiunt montes, nascetur ridiculus mus, great cry and little wool, H. — A mountain, mass, heap: aquarum, V.: Fertur in abruptum mons, mass of rock, V.: mons in Tusculani monte, i. e. a lofty, splendid building near Tusculum: scrobibus concedere montīs, hillocks, V.: eversum fudit super agmina montem, load of stones, Iu.—Prov.: montīs auri polliceri, i. e. extravagant promises, T.: maria montīsque polliceri, S.
    * * *
    mountain; huge rock; towering heap

    Latin-English dictionary > mōns

  • 11 oppidō

        oppidō adv.    [abl. of oppidum], very, very much, completely, exceedingly, exactly, precisely: iratus, T.: ridiculus: inter se differunt: adulescens, L.: oppido quam breve intervallum, exceedingly short, L.
    * * *
    exceedingly, utterly, altogether

    Latin-English dictionary > oppidō

  • 12 parturiō

        parturiō (parturībat, Ph.), īvī, —, īre, desid.    [pario], to desire to bring forth, be in travail, labor: tu (Lucina) voto parturientis ades, O.: parturiens canis, Ph.—Prov.: Parturiunt montes, nascetur ridiculus mus, great cry and little wool, H.— To be big with, be pregnant with, brood over, meditate, purpose: quod conceptum res p. parturit: quod diu parturit animus vester, aliquando pariat, L.: ingentīs parturit ira minas, O.— To be in pain, be anxious, be troubled: si tamquam parturiat unus pro pluribus.— To bring forth, produce, yield, generate: Germania quos parturit Fetūs, H.: nunc omnis parturit arbos, is budding forth, V.
    * * *
    parturire, parturivi, - V
    be in labour; bring forth; produce; be pregnant with/ready to give birth

    Latin-English dictionary > parturiō

  • 13 rīdiculē

        rīdiculē adv.    [ridiculus], laughably, jokingly, jestingly, humorously: rogas, T.: ridicule ac facete: dictum, Ph.— Absurdly, ridiculously: insanus.

    Latin-English dictionary > rīdiculē

  • 14 facetia

    făcētĭa, ae, f. [facetus; cf.: argutiae, deliciae], a jest, witticism; drollery, piece of humor.
    I.
    Sing. (ante- and post-class.): haec facetiast, amare inter se rivalis duos, Plaut. Stich. 5, 4, 47:

    jocularis,

    Cael. Aur. Tard. 1, 1, 21:

    facetia sermonis Plauto congruentis,

    Gell. 3, 3, 3:

    facetiae habere, res divinas deridere,

    App. Mag. 56, p. 310, 27. —
    II.
    Plur.: făcētĭae, ārum.
    A.
    A witty or clever thing in action or behavior (Plautin.):

    mulier, quoi facetiarum cor corpusque sit plenum et doli,

    Plaut. Mil. 3, 1, 186:

    fecisti, here, facetias, quom, etc.,

    id. Stich. 5, 2, 7.—
    B.
    Wit, witty sayings, witticisms, pleasantry, drollery, humor, facetiousness (class.;

    syn.: sal, dicacitas, cavillatio, lepos, urbanitas, comitas): (sales), quorum duo genera sunt, unum facetiarum, alterum dicacitatis,

    Cic. Or. 26, 87:

    cum duo genera sint facetiarum... illa a veteribus superior cavillatio, haec altera dicacitas nominata est,

    id. de Or. 2, 54, 218:

    facetiis autem maxime homines delectari, si quando risus conjuncte, re verboque moveatur,

    id. ib. 2, 61, 248:

    P. Scipio omnes sale facetiisque superabat,

    id. Brut. 34, 128:

    festivitate et facetiis C. Julius et superioribus et aequalibus suis omnibus praestitit,

    id. ib. 48, 177:

    sale tuo et lepore et politissimis facetiis pellexisti,

    id. de Or. 1, 57, 243:

    accedat oportet lepos quidam facetiaeque,

    id. ib. 1, 5, 17; cf.:

    dulces Latini leporis facetiae,

    Vell. 1, 17, 1:

    facetiarum quidam lepos,

    Cic. de Or. 1, 34, 159:

    facie magis quam facetiis ridiculus,

    id. Att 1, 13, 2:

    ego mirifice capior facetiis, maxime nostratibus (corresp. to sales),

    id. Fam. 9, 15, 2:

    asperis facetiis illusus,

    sarcasms, Tac. A. 15, 68; cf.

    acerbae,

    id. ib. 5, 2:

    per facetias incusare aliquem,

    id. ib. 14, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > facetia

  • 15 facetiae

    făcētĭa, ae, f. [facetus; cf.: argutiae, deliciae], a jest, witticism; drollery, piece of humor.
    I.
    Sing. (ante- and post-class.): haec facetiast, amare inter se rivalis duos, Plaut. Stich. 5, 4, 47:

    jocularis,

    Cael. Aur. Tard. 1, 1, 21:

    facetia sermonis Plauto congruentis,

    Gell. 3, 3, 3:

    facetiae habere, res divinas deridere,

    App. Mag. 56, p. 310, 27. —
    II.
    Plur.: făcētĭae, ārum.
    A.
    A witty or clever thing in action or behavior (Plautin.):

    mulier, quoi facetiarum cor corpusque sit plenum et doli,

    Plaut. Mil. 3, 1, 186:

    fecisti, here, facetias, quom, etc.,

    id. Stich. 5, 2, 7.—
    B.
    Wit, witty sayings, witticisms, pleasantry, drollery, humor, facetiousness (class.;

    syn.: sal, dicacitas, cavillatio, lepos, urbanitas, comitas): (sales), quorum duo genera sunt, unum facetiarum, alterum dicacitatis,

    Cic. Or. 26, 87:

    cum duo genera sint facetiarum... illa a veteribus superior cavillatio, haec altera dicacitas nominata est,

    id. de Or. 2, 54, 218:

    facetiis autem maxime homines delectari, si quando risus conjuncte, re verboque moveatur,

    id. ib. 2, 61, 248:

    P. Scipio omnes sale facetiisque superabat,

    id. Brut. 34, 128:

    festivitate et facetiis C. Julius et superioribus et aequalibus suis omnibus praestitit,

    id. ib. 48, 177:

    sale tuo et lepore et politissimis facetiis pellexisti,

    id. de Or. 1, 57, 243:

    accedat oportet lepos quidam facetiaeque,

    id. ib. 1, 5, 17; cf.:

    dulces Latini leporis facetiae,

    Vell. 1, 17, 1:

    facetiarum quidam lepos,

    Cic. de Or. 1, 34, 159:

    facie magis quam facetiis ridiculus,

    id. Att 1, 13, 2:

    ego mirifice capior facetiis, maxime nostratibus (corresp. to sales),

    id. Fam. 9, 15, 2:

    asperis facetiis illusus,

    sarcasms, Tac. A. 15, 68; cf.

    acerbae,

    id. ib. 5, 2:

    per facetias incusare aliquem,

    id. ib. 14, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > facetiae

  • 16 mons

    mons, tis (archaic abl. montei, Enn. ap. Non. 222, 33; cf. Ann. v. 420 Vahl.), m. [etym. dub., perh. from the root min, whence also, emineo, mentum, minari; cf. minae; lit. a projecting body; hence], a mountain, mount.
    I.
    Lit.:

    montium altitudines,

    Cic. N. D. 2, 39, 98:

    altissimi,

    Caes. B. G. 3, 1:

    avii,

    Hor. C. 1, 23, 2:

    inaccessi,

    Plin. 6, 28, 32, § 144:

    lapidosi,

    Ov. M. 1, 44.—Prov.:

    parturiunt montes, nascetur ridiculus mus, said where much is promised but little performed,

    Hor. A. P. 139.—
    II.
    Transf.
    A.
    A mountain, i. e. a (heaped-up, towering) mass, a heap, quantity:

    argenti montes,

    Plaut. Mil. 4, 2, 73:

    montes mali ardentes,

    id. Merc. 3, 4, 32; id. Ep. 1, 1, 78:

    ita mali maeroris montem maxumum conspicatus sum,

    id. Most. 2, 1, 6:

    mons in Tusculani monte,

    i. e. a lofty, splendid building near Tusculum, Cic. Pis. 21, 48:

    aquae,

    Verg. A. 1, 105:

    armorum,

    Sil. 10, 549.—Of a wagon-load of stones:

    eversum fudit super agmina montem,

    Juv. 3, 258; Stat. Th. 1, 145.—Prov.:

    montes auri polliceri,

    to promise mountains of gold, to make great promises, Ter. Phorm. 1, 2, 18; so,

    maria montesque polliceri,

    Sall. C. 23, 3:

    magnos montes promittere,

    Pers. 3, 65.—
    B.
    A mountain-rock, rock in gen. ( poet.):

    fertur in abruptum magno mons improbus actu,

    Verg. A. 12, 687:

    Graii,

    Greek marble, Stat. Th. 1, 145.—
    C.
    Mountain-beasts, wild beasts (late poet.):

    consumant totos spectacula montes,

    Claud. Cons. Mall. Theod. 310.

    Lewis & Short latin dictionary > mons

  • 17 oppido

    oppĭdō, adv. [etym. dub.; cf. empedon; v. oppidum], very, very much, completely, exceedingly, exactly, precisely (already obs. in the time of Quint.:

    oppido sunt usi paululum tempore nostro superiores,

    Quint. 8, 3, 25. Confined altogether to familiar discourse;

    we meet with no example of oppido in Cicero's orations): oppido, valde multum. Ortum est autem hoc verbum ex sermone inter se confabulantium, quantum quisque frugum faceret, utque multitudo significaretur, saepe respondebatur, Quantum vel oppido satis esset. Hinc in consuetudinem venit, ut diceretur oppido pro valde multum,

    Fest. p. 184 Müll.:

    oppido interii,

    I am completely done for, Plaut. Am. 1, 1, 143:

    perii,

    id. Aul. 3, 1, 4:

    iratus,

    greatly, Ter. Phorm, 2, 2, 3:

    opportune,

    id. Ad. 3, 2, 24:

    ridiculus,

    Cic. de Or. 2, 64, 259:

    pauci,

    id. Fam. 14, 4, 4:

    inter se differunt,

    id. Fin. 3, 10, 33:

    adulescens, Liv 42, 28, 13: perambula aedīs oppido tamquam tuas,

    just as if they were, Plaut. Most. 3, 2, 122.—Also, as an affirmative reply to a question:

    Omnene? Oppido,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 29.—In a lusus verbb. with oppidum:

    lignum a me toto oppido et quidem oppido quaesitum,

    App. Mag. p. 326; Vulg. Gen. 19, 3; id. 2 Par. 35, 23:

    oppido quam,

    exceedingly, Vitr. 8, 3:

    oppido quam breve intervallum, Liv 36, 25, 3: oppido quam parva,

    id. 39, 47, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > oppido

  • 18 parturiens

    partŭrĭo, īvi or ĭi, 4 ( imperf. parturibat, Phaedr. 4, 21, 1), v. desid. a. [2. pario], to desire to bring forth, to be in travail or labor; said of women and of animals.
    I.
    Lit.:

    vereor ne parturire intellegat,

    Ter. Hec. 3, 3, 53:

    tu (Lucina) voto parturientis ades,

    Ov. F. 3, 256:

    parturiens canis,

    Phaedr. 1, 18, 3.—Prov.: parturiunt montes, nascetur ridiculus mus, said of those who promise great things, but accomplish little or nothing;

    like the Engl. expression,

    great cry and little wool, Hor. A. P. 139 (after the Greek proverb, ôdinen oros, eita mun apeteken); cf.

    , also,

    Phaedr. 4, 21, 1 sq. —
    II.
    Transf.
    A.
    To be big or pregnant with any thing; to brood over, meditate, purpose, Cic. Mur. 39, 84:

    ut aliquando dolor populi Romani pariat, quod jamdiu parturit!

    id. Phil. 2, 46, 118; so,

    quod diu parturit animus vester, aliquando pariat,

    Liv. 21, 18, 12:

    ingentes parturit ira minas,

    Ov. H. 12, 208; cf.:

    filioli mei quos iterum parturio,

    Vulg. Gal. 4, 19.—
    * B.
    To be anxious or concerned:

    quā (securitate) frui non possit animus, si tamquam parturiat unus pro pluribus,

    Cic. Lael. 13, 45; App. M. 7, 4.—
    C.
    In gen., to bring forth, produce, yield, generate, etc. ( poet.):

    quis Parthum paveat... Quis Germania quos horrida parturit Fetus, incolumi Caesare?

    Hor. C. 4, 5, 26:

    et nunc omnis ager, nunc omnis parturit arbos,

    is budding forth, Verg. E. 3, 56; id. G. 2, 330; cf.

    Col. poët. 10, 10: neque parturit imbres Perpetuos (Notus),

    Hor. C. 1, 7, 16: felicemque uterum, qui nomina parturit annis, i. e. the yearly consuls, Claud. Cons. Prob. et Olybr. 204:

    parturit innumeros angusto pectore mundos,

    to conceive, imagine, id. Cons. Mall. Theod. 81, 3.—Hence, P. a. as subst.: partŭrĭens, entis, f., a woman in labor:

    dolores parturientis,

    Vulg. Osee, 13, 13; id. Psa. 47, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > parturiens

  • 19 parturio

    partŭrĭo, īvi or ĭi, 4 ( imperf. parturibat, Phaedr. 4, 21, 1), v. desid. a. [2. pario], to desire to bring forth, to be in travail or labor; said of women and of animals.
    I.
    Lit.:

    vereor ne parturire intellegat,

    Ter. Hec. 3, 3, 53:

    tu (Lucina) voto parturientis ades,

    Ov. F. 3, 256:

    parturiens canis,

    Phaedr. 1, 18, 3.—Prov.: parturiunt montes, nascetur ridiculus mus, said of those who promise great things, but accomplish little or nothing;

    like the Engl. expression,

    great cry and little wool, Hor. A. P. 139 (after the Greek proverb, ôdinen oros, eita mun apeteken); cf.

    , also,

    Phaedr. 4, 21, 1 sq. —
    II.
    Transf.
    A.
    To be big or pregnant with any thing; to brood over, meditate, purpose, Cic. Mur. 39, 84:

    ut aliquando dolor populi Romani pariat, quod jamdiu parturit!

    id. Phil. 2, 46, 118; so,

    quod diu parturit animus vester, aliquando pariat,

    Liv. 21, 18, 12:

    ingentes parturit ira minas,

    Ov. H. 12, 208; cf.:

    filioli mei quos iterum parturio,

    Vulg. Gal. 4, 19.—
    * B.
    To be anxious or concerned:

    quā (securitate) frui non possit animus, si tamquam parturiat unus pro pluribus,

    Cic. Lael. 13, 45; App. M. 7, 4.—
    C.
    In gen., to bring forth, produce, yield, generate, etc. ( poet.):

    quis Parthum paveat... Quis Germania quos horrida parturit Fetus, incolumi Caesare?

    Hor. C. 4, 5, 26:

    et nunc omnis ager, nunc omnis parturit arbos,

    is budding forth, Verg. E. 3, 56; id. G. 2, 330; cf.

    Col. poët. 10, 10: neque parturit imbres Perpetuos (Notus),

    Hor. C. 1, 7, 16: felicemque uterum, qui nomina parturit annis, i. e. the yearly consuls, Claud. Cons. Prob. et Olybr. 204:

    parturit innumeros angusto pectore mundos,

    to conceive, imagine, id. Cons. Mall. Theod. 81, 3.—Hence, P. a. as subst.: partŭrĭens, entis, f., a woman in labor:

    dolores parturientis,

    Vulg. Osee, 13, 13; id. Psa. 47, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > parturio

  • 20 perridiculus

    per-rīdĭcŭlus, a, um, adj., very laughable, very ridiculous:

    doctrina,

    Cic. de Or. 2, 19, 77; Val. Max. 9, 12, 8.— Adv.: perrī-dĭcŭlē, very laughably, very ridiculously, Cic. de Or. 2, 59, 239:

    perridicule homines augurabantur,

    id. Verr. 2, 2, 6, § 18 Zumpt, N. cr.

    Lewis & Short latin dictionary > perridiculus

См. также в других словарях:

  • ridiculus — index jocular Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Ridicŭlus mus — (lat.), s. Parturiunt montes etc …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • RIDICULUS Deus — melius Rediculus, videibi …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Parturĭunt montes, nascētur ridicŭlus mus — (lat.), Berge wollen gebären, es wird eine lächerliche Maus geboren werden; Sprüchwort aus Horatius, von denen, welche Großes versprechen u. Unbedeutendes leisten, viel Lärm um Nichts, viel Geschrei u. wenig Wolle …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Parturĭunt montes, nascētur ridicŭlus mus — (lat.), »die Berge kreißen, geboren wird eine lächerliche Maus«, Zitat aus Horaz (»De arte poetica«, 139), soviel wie: viel Geschrei und wenig Wolle …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Parturiunt montes, nascetur ridiculus mus — Parturiunt montes, nascetur ridiculus mus, lat. Sprichwort, die Berge kreisen und gebären eine Maus, d.h. viel Lärmen um nichts …   Herders Conversations-Lexikon

  • parturiunt montes, nascetur ridiculus mus — foreign term Etymology: Latin the mountains are in labor, and a ridiculous mouse will be brought forth …   New Collegiate Dictionary

  • Parturiunt montes nascitur ridiculus mus — латинская цитата из соч. Горация De arte poetica (139); означает: гора родила мышь …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Parturiunt montes, nascitur ridiculus mus — латинская цитата из соч. Горация De arte poetica (139); означает: гора родила мышь …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Parturient montes, nascetur ridiculus mus. — См. Гора мышь родила …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Parturient montes nascetur ridiculus mus. — См. Гора мышь родила …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»