Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

făcētĭa

  • 1 facetia

    făcētĭa, ae, f. [facetus; cf.: argutiae, deliciae], a jest, witticism; drollery, piece of humor.
    I.
    Sing. (ante- and post-class.): haec facetiast, amare inter se rivalis duos, Plaut. Stich. 5, 4, 47:

    jocularis,

    Cael. Aur. Tard. 1, 1, 21:

    facetia sermonis Plauto congruentis,

    Gell. 3, 3, 3:

    facetiae habere, res divinas deridere,

    App. Mag. 56, p. 310, 27. —
    II.
    Plur.: făcētĭae, ārum.
    A.
    A witty or clever thing in action or behavior (Plautin.):

    mulier, quoi facetiarum cor corpusque sit plenum et doli,

    Plaut. Mil. 3, 1, 186:

    fecisti, here, facetias, quom, etc.,

    id. Stich. 5, 2, 7.—
    B.
    Wit, witty sayings, witticisms, pleasantry, drollery, humor, facetiousness (class.;

    syn.: sal, dicacitas, cavillatio, lepos, urbanitas, comitas): (sales), quorum duo genera sunt, unum facetiarum, alterum dicacitatis,

    Cic. Or. 26, 87:

    cum duo genera sint facetiarum... illa a veteribus superior cavillatio, haec altera dicacitas nominata est,

    id. de Or. 2, 54, 218:

    facetiis autem maxime homines delectari, si quando risus conjuncte, re verboque moveatur,

    id. ib. 2, 61, 248:

    P. Scipio omnes sale facetiisque superabat,

    id. Brut. 34, 128:

    festivitate et facetiis C. Julius et superioribus et aequalibus suis omnibus praestitit,

    id. ib. 48, 177:

    sale tuo et lepore et politissimis facetiis pellexisti,

    id. de Or. 1, 57, 243:

    accedat oportet lepos quidam facetiaeque,

    id. ib. 1, 5, 17; cf.:

    dulces Latini leporis facetiae,

    Vell. 1, 17, 1:

    facetiarum quidam lepos,

    Cic. de Or. 1, 34, 159:

    facie magis quam facetiis ridiculus,

    id. Att 1, 13, 2:

    ego mirifice capior facetiis, maxime nostratibus (corresp. to sales),

    id. Fam. 9, 15, 2:

    asperis facetiis illusus,

    sarcasms, Tac. A. 15, 68; cf.

    acerbae,

    id. ib. 5, 2:

    per facetias incusare aliquem,

    id. ib. 14, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > facetia

  • 2 facetia

    wit (pl.), joke

    Latin-English dictionary > facetia

  • 3 facetiae

    făcētĭa, ae, f. [facetus; cf.: argutiae, deliciae], a jest, witticism; drollery, piece of humor.
    I.
    Sing. (ante- and post-class.): haec facetiast, amare inter se rivalis duos, Plaut. Stich. 5, 4, 47:

    jocularis,

    Cael. Aur. Tard. 1, 1, 21:

    facetia sermonis Plauto congruentis,

    Gell. 3, 3, 3:

    facetiae habere, res divinas deridere,

    App. Mag. 56, p. 310, 27. —
    II.
    Plur.: făcētĭae, ārum.
    A.
    A witty or clever thing in action or behavior (Plautin.):

    mulier, quoi facetiarum cor corpusque sit plenum et doli,

    Plaut. Mil. 3, 1, 186:

    fecisti, here, facetias, quom, etc.,

    id. Stich. 5, 2, 7.—
    B.
    Wit, witty sayings, witticisms, pleasantry, drollery, humor, facetiousness (class.;

    syn.: sal, dicacitas, cavillatio, lepos, urbanitas, comitas): (sales), quorum duo genera sunt, unum facetiarum, alterum dicacitatis,

    Cic. Or. 26, 87:

    cum duo genera sint facetiarum... illa a veteribus superior cavillatio, haec altera dicacitas nominata est,

    id. de Or. 2, 54, 218:

    facetiis autem maxime homines delectari, si quando risus conjuncte, re verboque moveatur,

    id. ib. 2, 61, 248:

    P. Scipio omnes sale facetiisque superabat,

    id. Brut. 34, 128:

    festivitate et facetiis C. Julius et superioribus et aequalibus suis omnibus praestitit,

    id. ib. 48, 177:

    sale tuo et lepore et politissimis facetiis pellexisti,

    id. de Or. 1, 57, 243:

    accedat oportet lepos quidam facetiaeque,

    id. ib. 1, 5, 17; cf.:

    dulces Latini leporis facetiae,

    Vell. 1, 17, 1:

    facetiarum quidam lepos,

    Cic. de Or. 1, 34, 159:

    facie magis quam facetiis ridiculus,

    id. Att 1, 13, 2:

    ego mirifice capior facetiis, maxime nostratibus (corresp. to sales),

    id. Fam. 9, 15, 2:

    asperis facetiis illusus,

    sarcasms, Tac. A. 15, 68; cf.

    acerbae,

    id. ib. 5, 2:

    per facetias incusare aliquem,

    id. ib. 14, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > facetiae

См. также в других словарях:

  • Facetia — Facetia,   Kurzerzählung, Fazetie …   Universal-Lexikon

  • facétie — [ fasesi ] n. f. • 1580; facecie fin XVe; lat. facetia, de facetus « bien fait, plaisant » ♦ Plaisanterie burlesque. ⇒ baliverne, bouffonnerie. Être victime d une facétie. ⇒ 2. farce, mystification. « Les filles et les garçons échangent des… …   Encyclopédie Universelle

  • ФАЦЕЦИЯ — (лат. facetia). Небольшой юмористический рассказ. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. фацеция (лат. facetia) один из эпических жанров шуточный рассказ, распространенный на западе в эпоху Возрождения… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • фацеция — и; ж. Шуточный короткий рассказ типа анекдота (был распространён в Западной Европе в эпоху Возрождения и в России в конце 17 в.). * * * фацеция (от лат. facetia  шутка), жанр короткого смешного рассказа типа анекдота; возник в городской… …   Энциклопедический словарь

  • facecia — (del lat. «facetĭa»; ant.) f. *Agudeza: chiste o cuento gracioso. * * * facecia. (Del lat. facetĭa). f. desus. Chiste, donaire o cuento gracioso …   Enciclopedia Universal

  • Fatzke — Fạtz|ke 〈m. 17; umg.; abwertend〉 arroganter, blasierter, eitler Mensch [<fakske „Possenreißer“ <faks + ...ke (berlin. Verkleinerungsform); → Faxen] * * * Fạtz|ke, der; n u. s, n u. s [wohl zu frühnhd. Fatz = beißender Witz, Spötterei, gek …   Universal-Lexikon

  • Fazetie — Fazeti|e   [von lateinisch »Witz«, »Scherz«] die, / n, Facetia, Scherzrede, pointierte Kurzerzählung in lateinischer Prosa, voll Spott und Ironie, oft erotisch getönt. Von dem Florentiner G. Fazetie Poggio Bracciolini in die Weltliteratur… …   Universal-Lexikon

  • ФАЦЕЦИЯ — (от лат. facetia шутка) жанр короткого смешного рассказа типа анекдота; возник в городской западноевропейской литературе в 12 13 вв., популярен в эпоху Возрождения (П. Браччолини); в России 17 18 вв …   Большой Энциклопедический словарь

  • facetiae — noun plural Etymology: Latin, from plural of facetia jest, from facetus elegant, witty Date: 1529 witty or humorous writings or sayings …   New Collegiate Dictionary

  • facetious — adjective Etymology: Middle French facetieux, from facetie jest, from Latin facetia Date: 1599 1. joking or jesting often inappropriately ; waggish < just being facetious > 2. meant to be humorous or funny ; not serious < a facetious remark > …   New Collegiate Dictionary

  • Фацеция — (от лат. facetia – шутка, острота)         короткий рассказ типа анекдота, городской жанр, особенно популярный в эпоху Возрождения, в основном направленный против пороков дворянства и духовенства. Основателем Ф. считается итальянец Поджо… …   Большая советская энциклопедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»