-
1 purgamentum
purgamentum purgamentum, i n мусор -
2 purgamentum
pūrgāmentum, ī, n. (purgo), I) der Unrat, Schmutz, 1) übh.: urbis, Liv.: hortorum, Tac.: inter purgamenta et iactus (Wegwürfen) cenantium, Sen.: pulvis reliquaque humi purgamenta, Dict.: sacrum illud caput (Catonis) purgamentis oris aspergere, Sen. – als Schimpfwort, wie κάθαρμα, der Auswurf, Petron. 74, 9: Plur., der Auswurf, das Gesindel, purgamenta servorum, Curt.: urbis, Curt.; vgl. Mützell Curt. 6, 11 (41), 2. – 2) der Abgang, Abfall in der Landwirtschaft, purgamenta cortis (= cohortis), Colum. 2, 14, 6: salsamentorum purgamenta, Colum. 8, 17, 12: purgamenta olerum, Heges. 5, 18 in.: spinae et purgamenta alia, Arnob. 1, 59. – u. der Abfall vom Erz = die Schlacken, p. aeris, Th. Prisc. 1, 20: ferri purgamenta, Th. Prisc. 1, 9. – II) das Reinigungsmittel, Sühnopfer, Petron. 134, 1.
-
3 purgamentum
pūrgāmentum, ī, n. (purgo), I) der Unrat, Schmutz, 1) übh.: urbis, Liv.: hortorum, Tac.: inter purgamenta et iactus (Wegwürfen) cenantium, Sen.: pulvis reliquaque humi purgamenta, Dict.: sacrum illud caput (Catonis) purgamentis oris aspergere, Sen. – als Schimpfwort, wie κάθαρμα, der Auswurf, Petron. 74, 9: Plur., der Auswurf, das Gesindel, purgamenta servorum, Curt.: urbis, Curt.; vgl. Mützell Curt. 6, 11 (41), 2. – 2) der Abgang, Abfall in der Landwirtschaft, purgamenta cortis (= cohortis), Colum. 2, 14, 6: salsamentorum purgamenta, Colum. 8, 17, 12: purgamenta olerum, Heges. 5, 18 in.: spinae et purgamenta alia, Arnob. 1, 59. – u. der Abfall vom Erz = die Schlacken, p. aeris, Th. Prisc. 1, 20: ferri purgamenta, Th. Prisc. 1, 9. – II) das Reinigungsmittel, Sühnopfer, Petron. 134, 1.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > purgamentum
-
4 (pūrgāmentum
(pūrgāmentum ī), n [purgo].—Only plur, sweepings, offscourings, filth, dirt: receptaculum omnium purgamentorum urbis, L.: hortorum, Ta. —Of persons, refuse, dregs, offscouring: purgamenta servorum, Cu.: urbis suae, Cu. -
5 purgamentum
purgāmentum, i, n. [id.].I.What is swept or washed off, sweepings, offscourings, filth, dirt:B.cloacam maximam, receptaculum omnium purgamentorum urbis,
Liv. 1, 56:hortorum,
Tac. A. 11, 32:cenae in pavimento,
Plin. 36, 25, 60, § 184:ceparum,
id. 20, 5, 20, § 41:oris,
Sen. Const. 2 fin.:sanguinis,
Plin. 11, 37, 74, § 192.—As a term of reproach, refuse, dregs, filth, offscouring, outcast, Petr. 74; Curt. 6, 11, 2; 10, 2, 7:purgamenta pro frugibus creat humus palustris,
weeds, Sen. Ep. 73, 16.—Transf., washings, that which is washed up:II.purgamenta freti aestuantis,
i.e. pearls, Col. 8, 9, 19:tanquam purgamenta hujus mundi,
Vulg. 1 Cor. 4, 13.— -
6 purgamentum
†purgamentum, i, n., offscouring, 1 C. 4:13.* -
7 purgamentum
ī n. (= purgamen) тж. pl.сор, мусор, грязь (urbis L; cenae PM; purgamenta scopis everrere Pt); сорная трава, сорняк ( curare purgamenta pro frugibus Sen); бран. (преим. pl.) подонки, отбросы (purgamenta urbium suarum QC; p. dedecusque Pt) -
8 purgamentum
sweepings, rubbish, filth -
9 purgamentum
rubbish, trash, filth, sweepings. -
10 Purgamentum init, exit purgamentum
• Garbage in, garbage outLatin Quotes (Latin to English) > Purgamentum init, exit purgamentum
-
11 praedico
I prae-dico, āvī, ātum, āre1) объявлять во всеуслышание, провозглашать, извещать (praeco praedĭcat aliquid C; p. aliquem repertōrem ejus inventi Ap)2) объявлять, заявлять, говорить ( de aliquā re Cs)3) упоминать (отзываться) с похвалой, хвалить (p. de merĭtis alicujus Cs; aliquem и de aliquo C; benignitatem alicujus Nep)4) именовать, называть ( aliquem liberatorem patriae Nep); обзывать ( purgamentum dedecusque Pt)5) проповедовать (Christum Vlg; apostolos mittĕre ad praedicandum Tert)6) предвещать, предсказывать ( persecutiones Tert)II prae-dīco, dīxī, dictum, ere1) говорить наперёд, предупреждать3) предсказывать ( futura C)tria, quae praediximus Q — три (момента), упомянутые нами выше5) велеть, предписывать, указывать (alicui, ut aliquid faciat L) -
12 dedecus
dē-decus, oris, n., die Unzierde = Unehre, Schande, I) im allg.: 1) eig., oft verb. ignominia atque dedecus, dedecus atque infamia, flagitium atque dedecus, probrum atque dedecus, Cic.: dedecori esse od. fieri, zur Schande gereichen, Plaut. u. Cic.: dedecus concipere (auf sich laden), Cic.: vitam miseram per dedecus amittere, schmachvoll hingeben, Sall.: per dedecora (auf schimpflichen Wegen) patrimonia amittere, Sall. – 2) meton.: a) eine verunehrende, entwürdigende Handlung od. Eigenschaft, ein entehrender Streich, eine Schändlichkeit, ein entehrendes Laster, dedecus admittere, Caes.: nullo dedecore se abstinere, Cic.: dedecora, quae aetas (Jugend) ipsius pertulit, Cic.: dedecora militiae alci obicere, unehrenhaftes Benehmen im Kriege, Liv.: postremo in scelera simul ac dedecora (ekelhafte Laster) prorupit, Tac.: nullum profecto dedecus reperire posset, quod in hoc non inesset, Cic. – b) der Schandfleck, v. natürlichen Gebrechen, die schänden, propter dedecus adulescentis filii nondum loquentis (der noch nicht sprechen konnte), Iustin.: cum nec prodere visum dedecus (die Eselsohren) auderet (v. Midas), Ov.: nasi dedecus (die abgeschnittene Nase), Apul. – c) v. leb. Wesen, als Schimpfwort, naturae dedecus, Schandgeburt der Natur, Phaedr. 1, 23, 11: v. Pers., tu, vitae dedecus primum, Apul. met. 4, 7: alqm purgamentum (Unflat) dedecusque (Schandkerl, Unhold) praedicare, Petron. 74, 9. – II) insbes., als philos. t. t., wie το κακόν, das sittlich Schlechte, das Laster (Ggstz. decus), Cic. de legg. 1, 55; Tusc. 2, 14.
-
13 exfir
exfir purgamentum, unde adhuc manet suffitio, Paul. ex Fest. 79, 13.
-
14 Auswurf
Auswurf, I) das Auswerfen: exscreatio (durch Husten und Räuspern). – einen starken Au. haben. multum pituītae (von Schleim) od. sanguinis (von Blut) exscreare. – II) das Ausgeworfene: 1) eig.: eiectamentum (des Meeres). – purgamentum (der Unrat, z. B. des Mundes, des Meeres). – excrementum (der Unrat des Leibes, aus Nase, Mund und After); alle drei gew. im Plur. – sputum (das Ausgespuckte, z. B. purulentum). – 2) uneig. = das Verworfenste in seiner Art: purgamenta,n. pl. (gleichs. der Unflat, z. B. unter den Sklaven, servorum: in einer Stadt, urbis. – sentīna (gleichs. der Bodensatz, in einem Staate, in einer Stadt, im Heere). – portentum (Mißgeburt, Scheusal, z. B. rei publicae, v. einer Pers.). – homo ad extremum perditus. homo despicatissimus (ein sehr verdorbener, höchst verächtlicher Mensch). – homo flagitiosissimus, libidinosissimus nequissimusque (ein höchst niederträchtiger, ausschweifender und nichtsnutziger Mensch). – homo sceleribus flagitiisque contaminatissimus (ein durch Verbrechen und Niederträchtigkeiten aller Art höchst befleckter Mensch) – der Au. des Volkes, perditissima et infima faex populi: Au. der Menschheit, omnium deorum hominumque pudor; scelus incredibile: du Au! ol utum! o sordes!
-
15 purgamen
purgamĕn, ĭnĭs, n. [st2]1 [-] ordures, immondices. [st2]2 [-] purification, expiation. [st2]3 [-] nettoyage; propreté, éclat.* * *purgamĕn, ĭnĭs, n. [st2]1 [-] ordures, immondices. [st2]2 [-] purification, expiation. [st2]3 [-] nettoyage; propreté, éclat.* * *Purgamen, pen. prod. purgaminis, siue Purgamentum, purgamenti. Colum. Immondice et ordure, Nettoyeures, Balieures. -
16 dedecus
dē-decus, oris, n., die Unzierde = Unehre, Schande, I) im allg.: 1) eig., oft verb. ignominia atque dedecus, dedecus atque infamia, flagitium atque dedecus, probrum atque dedecus, Cic.: dedecori esse od. fieri, zur Schande gereichen, Plaut. u. Cic.: dedecus concipere (auf sich laden), Cic.: vitam miseram per dedecus amittere, schmachvoll hingeben, Sall.: per dedecora (auf schimpflichen Wegen) patrimonia amittere, Sall. – 2) meton.: a) eine verunehrende, entwürdigende Handlung od. Eigenschaft, ein entehrender Streich, eine Schändlichkeit, ein entehrendes Laster, dedecus admittere, Caes.: nullo dedecore se abstinere, Cic.: dedecora, quae aetas (Jugend) ipsius pertulit, Cic.: dedecora militiae alci obicere, unehrenhaftes Benehmen im Kriege, Liv.: postremo in scelera simul ac dedecora (ekelhafte Laster) prorupit, Tac.: nullum profecto dedecus reperire posset, quod in hoc non inesset, Cic. – b) der Schandfleck, v. natürlichen Gebrechen, die schänden, propter dedecus adulescentis filii nondum loquentis (der noch nicht sprechen konnte), Iustin.: cum nec prodere visum dedecus (die Eselsohren) auderet (v. Midas), Ov.: nasi dedecus (die abgeschnittene Nase), Apul. – c) v. leb. Wesen, als Schimpfwort, naturae dedecus, Schandgeburt der Natur, Phaedr. 1, 23, 11: v. Pers., tu, vitae dedecus primum, Apul. met. 4, 7: alqm purgamentum————(Unflat) dedecusque (Schandkerl, Unhold) praedicare, Petron. 74, 9. – II) insbes., als philos. t. t., wie το κακόν, das sittlich Schlechte, das Laster (Ggstz. decus), Cic. de legg. 1, 55; Tusc. 2, 14. -
17 exfir
exfir purgamentum, unde adhuc manet suffitio, Paul. ex Fest. 79, 13. -
18 Мусор
- rudus, ruderis, n; intertrimentum; sordes,-is,f; purgamentum; sentina; quisquiliae arum f; Мусорный - ruderatus; -
19 Сор
- rudera, um, n; sordes, -is f; purgamentum; -
20 exfir
exfir, purgamentum, unde adhuc manet suffitio, Paul. ex Fest. p. 79, 13 Mull. N. cr.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
PURGAMENTUM — Graece κάθαρμα, dictus apud Veteres homo est, qui velut piacularis victima pro civitatis salute certis ceremoniis Diis immolabatur uti de Atheniensibus inprimis, vide infra Thargelia, et Massiliensibus legimus, diximusque aliquid supra voce… … Hofmann J. Lexicon universale
PURGAMENTUM Lanae novissimum — apud Plin. l. 8. c. 48. Lanae et per se coactae vestem faciunt: et si addatur acetum, etiam ferro resistunt: imo vero etiam ignibus, novissimo sui purgamento; quippe ineis polientium extractae, in usum tomenti veniunt, est, quô in veste iam texta … Hofmann J. Lexicon universale
Purgament — Pur ga*ment, n. [L. purgamentum offscourings, washings, expiatory sacrifice. See {Purge}.] 1. That which is excreted; excretion. [Obs.] [1913 Webster] 2. (Med.) A cathartic; a purgative. [Obs.] Bacon. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
purgamiento — m. Acción y efecto de purgar[se]. * * * purgamiento. (Del lat. purgamentum). m. Acción y efecto de purgar o purgarse. * * * ► masculino Purgación (acción y efecto) … Enciclopedia Universal
AMBARUM seu AMBAR — Graecis similiter Α῎μβαρ teste Aetiô, Gall. Ambre. Ital. Ambracane, odoramenti genus: Revulsoque sarcophagi operculo mirisice Virtutis ambare suaviter redolentis viri faciem demonstrans, in Actis S. Sebastiani Martyr. apud Carolum Macrum in… … Hofmann J. Lexicon universale
AURICOCTORES — apud Manilium, l. 5. versibus quos Scaliger pro desperatis relictos ita correxit Salmas. Ille etiam fulvas avidus numerabit arenas, Perfundetque novô stellantia littora pontô. Parvaque ramentis faciet momenta minutis, Pro tali ut regerat censu… … Hofmann J. Lexicon universale
CARERE Lanam — proprie vocabant Veteres ξαῖνειν. Unde non carminare modo, sed et carinare, i. e. carpere, et per tralationem, mordere, et dictis dicteriisque incessere. Glossae, carinare, χαριεντίζεςθαι: quod mepte Grammaticorum ratio a navis carina deducunt.… … Hofmann J. Lexicon universale
ELECTRUM — Graecis Ἤλεκτρον, vox est ἐκ τῶ πολλὰ σημαινουσῶν. Apud Aristophan. enim Equit. Ἐκπιπτουσῶν τῶ ἠλεκτρων, καὶ τȏυ τόνου οὐκέτ᾿ ενόντος, Ἤλεκτραclavi sunt ex electro, quibus muniebantur pedes lectorum. Electrum enim spuma auri seu purgamentum… … Hofmann J. Lexicon universale
FAEX — vini purgamentum est: de qua Plin. l. 14. c. 20. Faex vini siccata recipit ignes, ac sine alimento per se flagrat. Cinis eius nitri naturam habet easdemque vires hoc amplius, quod pinguior sentitur. Graece γρύξ uti τρὺγημα vindemia est. Unde… … Hofmann J. Lexicon universale
PERIPSEMA — Graece Περίψημα, 1. Corinth. c. 4. v. 13. Factus sum omnium peripsema: immundities est, res abiectitia, proprie faex metallica seu limatura. Alludit autem Apostolus ad priscum Gentilium ritum, qui, tempore pestis velalterius cuiusdam calamitatis… … Hofmann J. Lexicon universale
POLIENTES — apud Plin. l. 8. c. 48. Lanae et per se coactae vestem faciunt. et si addatur acetum, etiam ferro resistunt: imo vero etiam ignibus. Novissimô sui purgamentô, quippe ahenis polientium extractae in usum tomenti ventiunt: Sunt ὁι Κναφεῖς, Fullones … Hofmann J. Lexicon universale