-
1 przybijać
глаг.• вколачивать• забивать• заколачивать• прибивать• пригвождать• приколачивать* * *przybija|ć\przybijaćny несов. 1. прибивать, приколачивать;2. прибивать, прижимать, придавливать; 3. ударять по рукам (при сделке); 4. причаливать+3. dobijać targu 4. dopływać
* * *przybijany несов.1) прибива́ть, прикола́чивать2) прибива́ть, прижима́ть, прида́вливать3) ударя́ть по рука́м ( при сделке)4) прича́ливатьSyn:dobijać targu 3), dopływać 4) -
2 dobijać
-
3 przygnębiać
глаг.• опускать• ослаблять• подавлять• понижать• удручать• удручить* * *przygnębia|ć\przygnębiaćny несов. подавлять, угнетать, удручать+przytłaczać, przybijać, martwić
* * *przygnębiany несов.подавля́ть, угнета́ть, удруча́тьSyn: -
4 okuwać
глаг.• оковывать* * *okuwa|ć\okuwaćny несов. 1. оковывать; подковывать;2. (j)rzybijać zawiasy, zamki itp.) снабжать фурнитурой (двери, окна etc.)* * *okuwany несов.1) око́вывать; подко́вывать2) (przybijać zawiasy, zamki itp.) снабжа́ть фурниту́рой (двери, о́кна и т. п.) -
5 przystawać
глаг.• примыкать• следовать* * *1) (zatrzymywać się) останавливаться2) przystawać (zgadzać się) принимать, соглашаться3) przystawać (przyłączać się) приставать (присоединяться)przyczepiać się, przylepiać się, przywierać приставать (прилипать)przybijać (do brzegu) приставать (причаливать)pot. czepiać się разг. приставать (надоедать)posp. dobierać się (domagać się kogoś) разг. приставать (настойчиво клеиться)* * *%1 несов. 1. do czego приставать, прилипать к чему;2. па со соглашаться на что, с чем, принимать что; 3. do kogo-czego присоединяться, примыкать к кому-чему+1. przywierać 2. akceptować 3. przyłączać się
* * *I несов.1) do czego пристава́ть, прилипа́ть к чему3) do kogo-czego присоединя́ться, примыка́ть к кому-чемуSyn:II несов.приостана́вливаться ( во время движения)Syn:
См. также в других словарях:
przybijać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, przybijaćam, przybijaća, przybijaćają, przybijaćany {{/stl 8}}– przybić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc, przybijaćbiję, przybijaćbije, przybijaćbity {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przybijać – przybić [ubijać – ubić] sprawę — {{/stl 13}}{{stl 7}} załatwiać interes, sprawę, kończyć się targować, kończyć pomyślnie jakieś starania : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obyło się bez problemów, szybko ubito sprawę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przybijać — pot. Przybić piątkę «uderzyć dłonią o czyjąś dłoń na znak zgody, radości z czegoś»: Masz to jak w banku. Przybij piątkę. J. Machulski, P. Wereśniak, R. Zatorski, Kiler … Słownik frazeologiczny
przybijać — → przybić … Słownik języka polskiego
przybić — dk Xa, przybićbiję, przybićbijesz, przybićbij, przybićbił, przybićbity przybijać ndk I, przybićam, przybićasz, przybićają, przybićaj, przybićał, przybićany 1. «wbijając gwóźdź, kołek itp. przymocować, umocować, przytwierdzić coś» Przybić półkę na … Słownik języka polskiego
podkuwać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, podkuwaćam, podkuwaća, podkuwaćają, podkuwaćany {{/stl 8}}– podkuć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc, podkuwaćkuję, podkuwaćkuje, podkuwaćkuty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
fleczek — m III, D. fleczekczka, N. fleczekczkiem; lm M. fleczekczki «mały flek» Przybijać fleczki … Słownik języka polskiego
flek — m III, D. a a. u, N. flekkiem; lm M. i «zewnętrzna warstwa skóry lub gumy na obcasie» Zdarte fleki. Przybijać fleki. Skóra na fleki. ◊ posp. Być na fleku «być pijanym» ‹niem.› … Słownik języka polskiego
kołkować — ndk IV, kołkowaćkuję, kołkowaćkujesz, kołkowaćkuj, kołkowaćował, kołkowaćowany «łączyć różne elementy kołkami; przybijać, spajać coś za pomocą kołków (np. części podeszew obuwia, elementy mebli)» Buty, obuwie kołkowane … Słownik języka polskiego
krzyżować — ndk IV, krzyżowaćżuję, krzyżowaćżujesz, krzyżowaćżuj, krzyżowaćował, krzyżowaćowany 1. «układać coś na krzyż» Krzyżować nogi, ręce. ◊ Krzyżować szpady, szable a) «mierzyć się z kimś w walce na szpady, szable» b) «ścierać się z kimś w ostrej,… … Słownik języka polskiego
kuć — ndk Xa, kuję, kujesz, kuj, kuł, kuty 1. «obrabiać plastycznie na gorąco lub na zimno wyrób z metalu przez ręczne lub mechaniczne zgniatanie go uderzeniem lub naciskiem» Żelazo kute. □ Kuć żelazo, póki gorące. 2. zwykle w imiesł. biernym: kuty… … Słownik języka polskiego
