przestępcę

См. также в других словарях:

• sprawiedliwość — 1. Oddać komuś, czemuś sprawiedliwość «przyznać komuś słuszność, ocenić kogoś, coś sprawiedliwie, obiektywnie, przyznać coś bezstronnie»: Trzeba mu oddać sprawiedliwość – miał łeb. Pił z każdym, a trzeźwiutki był jak nowo narodzone dziecię. R.… …   Słownik frazeologiczny

• uczynek — Schwytać, złapać, przyłapać kogoś na gorącym uczynku «schwytać, zastać kogoś w chwili popełnienia czegoś złego»: (...) major Arnold S. nie chciał na razie wysyłać listu gończego. Obawiał się, że spłoszy to przestępcę, a on chciał schwytać go na… …   Słownik frazeologiczny

• bronić — ndk VIa, bronićnię, bronićnisz, broń, bronićnił, bronićniony 1. «odpierać atak, napaść, ochraniać czynnie, zwykle z bronią w ręku» Bronić mężnie, zaciekle, zajadle, z narażeniem życia. Bronić kogoś własną piersią. Bronić fortecy, miasta, kraju,… …   Słownik języka polskiego

• ekstradować — dk IV, ekstradowaćduję, ekstradowaćdujesz, ekstradowaćduj, ekstradowaćował, ekstradowaćowany praw. «wydać przestępcę lub zbiega władzom tego państwa, na którego terytorium popełnił on przestępstwo» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• melinować — ndk IV, melinowaćnuję, melinowaćnujesz, melinowaćnuj, melinowaćował, melinowaćowany posp. «chować, ukrywać kogoś podejrzanego, ściganego, jakiegoś przestępcę albo rzeczy kradzione» melinować się posp. «ukrywać się, chować się» …   Słownik języka polskiego

• odizolować — dk IV, odizolowaćluję, odizolowaćlujesz, odizolowaćluj, odizolowaćował, odizolowaćowany odizolowywać ndk VIIIa, odizolowaćowuję, odizolowaćowujesz, odizolowaćowuj, odizolowaćywał, odizolowaćywany 1. «odosobnić, odłączyć, odseparować» Odizolować… …   Słownik języka polskiego

• pochwycić — dk VIa, pochwycićcę, pochwycićcisz, pochwycićchwyć, pochwycićcił, pochwycićcony 1. «wziąć, ująć; złapać za coś» Pochwycić kogoś za rękę. Pochwycił stojącą w kącie strzelbę. Pochwycił syna w ramiona, w objęcia. ◊ Pochwycić władzę, rządy, ster… …   Słownik języka polskiego

• powiesić — dk VIa, powiesićwieszę, powiesićsisz, powiesićwieś, powiesićsił, powiesićwieszony 1. «wieszając umieścić coś gdzieś, na czymś; zawiesić» Powiesić obraz, lustro na ścianie. Powiesić firanki w oknie. Płaszcz powieszony na wieszaku. 2. «uśmiercić… …   Słownik języka polskiego

• przestępca — m odm. jak ż II, DCMs. przestępcacy; lm M. przestępcacy, DB. przestępcaców «człowiek, który popełnił przestępstwo, podlegający odpowiedzialności karnej przed sądem» Przestępca kryminalny. Przestępcy wojenni. Ścigać przestępcę …   Słownik języka polskiego

• sprawiedliwość — ż V, DCMs. sprawiedliwośćści, blm 1. «sprawiedliwe postępowanie; sprawiedliwy sąd o czymś; bezstronność osądu, obiektywizm» Należna sprawiedliwość. Sprawiedliwość dziejowa. Obywatelska sprawiedliwość. Sprawiedliwość w sądach, w postępowaniu, w… …   Słownik języka polskiego

• ukarać — dk IX, ukarzę, ukarzesz, ukarz, ukaraćał, ukaraćany «zastosować w stosunku do kogoś karę, wymierzyć komuś karę» Ukarać winnych. Ukarać sprawcę wypadku. Ukarać kogoś grzywną za przekroczenie przepisów. Ukarać przestępcę więzieniem …   Słownik języka polskiego