przedsiębiorca

См. также в других словарях:

• przedsiębiorca — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIIa, lm M. przedsiębiorcacy {{/stl 8}}{{stl 7}} ten, kto zarządza jakimś przedsiębiorstwem, prowadzi na własny rachunek jakąś działalność gospodarczą; właściciel przedsiębiorstwa; fabrykant, przemysłowiec : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przedsiębiorca — m odm. jak ż II, DCMs. przedsiębiorcacy; lm M. przedsiębiorcacy, DB. przedsiębiorcaców «człowiek, który prowadzi jakieś przedsiębiorstwo na własny rachunek, właściciel przedsiębiorstwa; fabrykant, przemysłowiec» Przedsiębiorca prywatny.… …   Słownik języka polskiego

• Leszek Czarnecki — (* 9. Mai 1962 in Breslau) ist ein polnischer Ingenieur, Wirtschaftswissenschaftler und Geschäftsmann. Er gilt als einer der reichsten Polen.[1] …   Deutsch Wikipedia

• antreprener — m IV, DB. a, Ms. antreprenererze; lm M. antreprenererzy, DB. ów przestarz. «przedsiębiorca teatralny, zwykle właściciel teatru lub cyrku, pełniący często funkcję dyrektora» ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• armator — m IV, DB. a, Ms. armatororze; lm M. armatororzy, DB. ów 1. mors. «osoba fizyczna lub prawna eksploatująca własny albo cudzy statek handlowy, odpowiedzialna majątkowo za wszelkie zobowiązania i szkody wynikające z tytułu eksploatacji» 2. daw.… …   Słownik języka polskiego

• autsajder — m IV, DB. a, Ms. autsajdererze; lm M. autsajdererzy, DB. ów 1. «osoba nie biorąca w czymś udziału, nie zaangażowana» 2. ekon. «przedsiębiorca kapitalistyczny nie należący do monopolistycznego zjednoczenia przedsiębiorstw danej gałęzi przemysłu» 3 …   Słownik języka polskiego

• biznesmen — m IV, DB. a, Ms. biznesmennie; lm M. i, DB. ów «człowiek prowadzący rozległe interesy; przedsiębiorca, przemysłowiec, handlowiec» ‹ang.› …   Słownik języka polskiego

• człowiek — m III, DB. a, W. u a. (podniośle) człowiekecze, N. człowiekkiem; lm p. ludzie 1. «Homo sapiens, istota żywa z rodziny człowiekowatych, z rzędu naczelnych wyróżniająca się wśród innych najwyższym rozwojem psychiki i życia społecznego, jedyna… …   Słownik języka polskiego

• interes — m IV, D. u, Ms. interessie; lm M. y 1. «sprawa; omówienie sprawy» Pilny, ważny interes. Załatwić, mieć do załatwienia jakiś interes. Nie wtrącaj się, nie twój interes! ◊ pot. Ładny interes «wyrażenie emocjonalne używane wtedy, kiedy coś się nam… …   Słownik języka polskiego

• kooperant — m IV, DB. a, Ms. kooperantncie; lm M. kooperantnci, DB. ów «przedsiębiorstwo lub przedsiębiorca wykonujący niektóre części produktów dla głównego wytwórcy» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• lokator — m IV, DB. a, Ms. lokatororze; lm M. lokatororzy, DB. ów 1. «osoba mieszkająca w wynajętym lokalu; najemca lokalu» Spis lokatorów. ∆ Dziki lokator «lokator, który samowolnie zajął lokal» ∆ Ochrona lokatorów «całokształt przepisów regulujących, w… …   Słownik języka polskiego