-
1 prorumpo
prorumpo, ĕre, rūpi, ruptum - intr. - [st2]1 [-] se jeter avec impétuosité, s'élancer, se précipiter, fondre (sur). [st2]2 - tr. - lancer, pousser avec violence. - prorumpere ad minas, Tac. An. 11, 35: se répandre en menaces. - prorumpitur in mare venti vis, Lucr. 6, 436: le vent se déchaîne sur la mer.* * *prorumpo, ĕre, rūpi, ruptum - intr. - [st2]1 [-] se jeter avec impétuosité, s'élancer, se précipiter, fondre (sur). [st2]2 - tr. - lancer, pousser avec violence. - prorumpere ad minas, Tac. An. 11, 35: se répandre en menaces. - prorumpitur in mare venti vis, Lucr. 6, 436: le vent se déchaîne sur la mer.* * *Prorumpo, prorumpis, prorupi, pen. prod. proruptum, prorumpere. Caes. Rompre en pieces, Entrer par force et violence en une troupe de gents.\Illa pestis immanis, importuna Catilinae prorumpet qua poterit. Cic. Sortira, Eschappera.\Prorumpere, Actiuum. Virgil. Jecter hors.\Prorumpit fons ab vna parte. Caesar. Sort de grand roideur. -
2 prorumpo
prō-rumpo, rūpī, ruptum, ere1) бросаться, устремляться, хлынуть, кинуться ( medios in hostes V)тж. se p. или med.-pass. — прорываться, пробиваться (in mare V; prorumpitur in mare venti vis Lcr)2) внезапно появляться, внезапно вспыхивать (pestis prorumpit C; incendium proruperat T); обнаруживаться ( nihil prorupit T); разражатьсяp. ad minas T — разразиться угрозами3) выбрасывать, выталкивать, извергать ( nubem atram ad aethĕra V)part. pass. proruptus — прорвавшийся, хлынувший (mare, sudor V) -
3 prorumpo
prō-rumpo, rūpī, ruptum, ere, I) tr., hervorstürzen-, hervorbrechen lassen, hervordringen lassen, nubem atram ad aethera, Verg. – refl. se pr., hervorbrechen, -stürzen, -dringen, in fugam, Gell.: ebenso medial prorumpi, Lucr. u. Verg.: mare proruptum, das hervorgebrochene Meer, Verg. – II) intr., hervorstürzen, -brechen, -dringen, losbrechen, A) eig.: per medios, Caes.: prorumpit Tiberinus in mare, Verg.: ubi magnus fons aquae prorumpebat ab ea parte, quae etc., Hirt. b. G. – B) übtr., hervor-, ausbrechen ( zum Ausbruche kommen), losbrechen, sich ungescheut versteigen u. dgl., v. Krankeiten, Leidenschaften usw., prorumpit pestis, Cic.: vis morbi, Nep.: eo prorumpere audaciam, Cic.: prorupta audacia, zügellose, Cic. Rosc. Am. 66 Richter (wo Halm u. Müller praerupta). – v. Pers., in necem militum, Tac.: in bellum, Iustin.: in scelera ac dedecora, Tac.: ad id proruperat audaciae, Amm. – ad minas, in Dr. ausbrechen, Tac.: in vocem subitam, Apul.: ad quod victo silentio prorupit (in die Worte ausbrach), Tac.
-
4 prorumpo
prō-rumpo, rūpī, ruptum, ere, I) tr., hervorstürzen-, hervorbrechen lassen, hervordringen lassen, nubem atram ad aethera, Verg. – refl. se pr., hervorbrechen, -stürzen, -dringen, in fugam, Gell.: ebenso medial prorumpi, Lucr. u. Verg.: mare proruptum, das hervorgebrochene Meer, Verg. – II) intr., hervorstürzen, -brechen, -dringen, losbrechen, A) eig.: per medios, Caes.: prorumpit Tiberinus in mare, Verg.: ubi magnus fons aquae prorumpebat ab ea parte, quae etc., Hirt. b. G. – B) übtr., hervor-, ausbrechen ( zum Ausbruche kommen), losbrechen, sich ungescheut versteigen u. dgl., v. Krankeiten, Leidenschaften usw., prorumpit pestis, Cic.: vis morbi, Nep.: eo prorumpere audaciam, Cic.: prorupta audacia, zügellose, Cic. Rosc. Am. 66 Richter (wo Halm u. Müller praerupta). – v. Pers., in necem militum, Tac.: in bellum, Iustin.: in scelera ac dedecora, Tac.: ad id proruperat audaciae, Amm. – ad minas, in Dr. ausbrechen, Tac.: in vocem subitam, Apul.: ad quod victo silentio prorupit (in die Worte ausbrach), Tac.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > prorumpo
-
5 prorumpo
prorumpere, prorupi, proruptus Vrush forth, break out -
6 prorumpo
prō-rumpo, rūpi, ruptum, 3, v. a. and n.I.Act., to thrust or cast forth, to cause to break, burst, or rush forth, to send forth:II. A.(Aetna) atram prorumpit ad aethera nubem,
Verg. A. 3, 572:proruptus pons,
broken down, Tac. H. 1, 86 (al. proruto).—With se, to burst forth, dash forth:cerva in fugam sese prorupit,
Gell. 15, 22, 6.—Mid.: prorumpi, to rush or burst forth:hinc prorumpitur in mare venti vis,
Lucr. 6, 436:mare proruptum,
Verg. A. 1, 246:proruptum exundat pelagus,
Sil. 3, 51:proruptus corpore sudor,
Verg. A. 7, 459:prorupto sanguine,
Stat. Th. 2, 626.—Lit.:2.per medios audacissime proruperunt,
Caes. B. G. 5, 15:in hostes,
Verg. A. 10, 379:obsessi omnibus portis prorumpunt,
Tac. H. 4, 34. —Transf., of things, to break out, break or burst forth, make its appearance:B.cum diu cohibitae lacrimae prorumperent,
Plin. Ep. 3, 16, 5:vis morbi in unum intestinum prorupit,
Nep. Att. 21, 3:incendium proruperat,
a fire had broken out, Tac. A. 15, 40:stercora,
Vulg. Judic. 3, 22:prorumpit in auras vox,
Sil. 3, 699:nihil prorupit, quo conjuratio intellegeretur,
became known, Tac. H. 4, 55.—Trop., to break out, burst forth:illa pestis prorumpet,
Cic. Mur. 39, 85:eo prorumpere hominum cupiditatem, ut, etc.,
id. Rosc. Am. 5, 12:in bellum,
to break out, Just. 24, 1, 1:in scelera ac dedecora,
Tac. A. 6, 51:ad minas,
to break out into threats, id. ib. 11, 35:ad quod victo silentio prorupit reus,
at which he broke silence and burst forth, id. ib. 11, 2; 12, 54; 13, 12. -
7 proruptus
proruptus, a, um part. passé de prorumpo. [st2]1 [-] poussé avec violence. [st2]2 [-] qui s'échappe avec impétuosité. - au fig. prorupta audacia, Cic.: audace effrénée.* * *proruptus, a, um part. passé de prorumpo. [st2]1 [-] poussé avec violence. [st2]2 [-] qui s'échappe avec impétuosité. - au fig. prorupta audacia, Cic.: audace effrénée.* * *Proruptus, Participium, siue Nomen ex participio: vt Proruptus murus. Derompu.\Prorupta audacia. Ci. Une hardiesse fort oultrecuidee et temeraire.\Proruptae munitiones. Caesar. Rompues.\Mare proruptum. Virgil. Coulant impetueusement. -
8 prorupi
-
9 proruptio
prōruptio, ōnis f. [ prorumpo ]вылазка, набег, нападение ( hostium AV) -
10 proruptor
prōruptor, ōris m. [ prorumpo ] -
11 proruptus
-
12 proruptio
-
13 proruptor
-
14 proruptio
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > proruptio
-
15 proruptor
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > proruptor
-
16 prōruptus
prōruptus P. of prorumpo. -
17 proruptio
prō-ruptĭo, ōnis, f. [prorumpo], a breaking or rushing forth, an eruption (post-class.):hostium,
a sally, sortie, Aur. Vict. Caes. 33:undarum,
Mart. Cap. 6, § 624.— Absol., Mart. Cap. 8, § 804. -
18 proruptus
prōruptus, a, um, Part., from prorumpo.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский
- Французский