Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

prorumpo

  • 1 prorumpo

    prorumpo, ĕre, rūpi, ruptum - intr. - [st2]1 [-] se jeter avec impétuosité, s'élancer, se précipiter, fondre (sur). [st2]2 - tr. - lancer, pousser avec violence.    - prorumpere ad minas, Tac. An. 11, 35: se répandre en menaces.    - prorumpitur in mare venti vis, Lucr. 6, 436: le vent se déchaîne sur la mer.
    * * *
    prorumpo, ĕre, rūpi, ruptum - intr. - [st2]1 [-] se jeter avec impétuosité, s'élancer, se précipiter, fondre (sur). [st2]2 - tr. - lancer, pousser avec violence.    - prorumpere ad minas, Tac. An. 11, 35: se répandre en menaces.    - prorumpitur in mare venti vis, Lucr. 6, 436: le vent se déchaîne sur la mer.
    * * *
        Prorumpo, prorumpis, prorupi, pen. prod. proruptum, prorumpere. Caes. Rompre en pieces, Entrer par force et violence en une troupe de gents.
    \
        Illa pestis immanis, importuna Catilinae prorumpet qua poterit. Cic. Sortira, Eschappera.
    \
        Prorumpere, Actiuum. Virgil. Jecter hors.
    \
        Prorumpit fons ab vna parte. Caesar. Sort de grand roideur.

    Dictionarium latinogallicum > prorumpo

  • 2 prorumpo

    prō-rumpo, rūpī, ruptum, ere
    1) бросаться, устремляться, хлынуть, кинуться ( medios in hostes V)
    тж. se p. или med.-pass. — прорываться, пробиваться (in mare V; prorumpitur in mare venti vis Lcr)
    2) внезапно появляться, внезапно вспыхивать (pestis prorumpit C; incendium proruperat T); обнаруживаться ( nihil prorupit T); разражаться
    3) выбрасывать, выталкивать, извергать ( nubem atram ad aethĕra V)
    part. pass. proruptus — прорвавшийся, хлынувший (mare, sudor V)

    Латинско-русский словарь > prorumpo

  • 3 prorumpo

    prō-rumpo, rūpī, ruptum, ere, I) tr., hervorstürzen-, hervorbrechen lassen, hervordringen lassen, nubem atram ad aethera, Verg. – refl. se pr., hervorbrechen, -stürzen, -dringen, in fugam, Gell.: ebenso medial prorumpi, Lucr. u. Verg.: mare proruptum, das hervorgebrochene Meer, Verg. – II) intr., hervorstürzen, -brechen, -dringen, losbrechen, A) eig.: per medios, Caes.: prorumpit Tiberinus in mare, Verg.: ubi magnus fons aquae prorumpebat ab ea parte, quae etc., Hirt. b. G. – B) übtr., hervor-, ausbrechen ( zum Ausbruche kommen), losbrechen, sich ungescheut versteigen u. dgl., v. Krankeiten, Leidenschaften usw., prorumpit pestis, Cic.: vis morbi, Nep.: eo prorumpere audaciam, Cic.: prorupta audacia, zügellose, Cic. Rosc. Am. 66 Richter (wo Halm u. Müller praerupta). – v. Pers., in necem militum, Tac.: in bellum, Iustin.: in scelera ac dedecora, Tac.: ad id proruperat audaciae, Amm. – ad minas, in Dr. ausbrechen, Tac.: in vocem subitam, Apul.: ad quod victo silentio prorupit (in die Worte ausbrach), Tac.

    lateinisch-deutsches > prorumpo

  • 4 prorumpo

    prō-rumpo, rūpī, ruptum, ere, I) tr., hervorstürzen-, hervorbrechen lassen, hervordringen lassen, nubem atram ad aethera, Verg. – refl. se pr., hervorbrechen, -stürzen, -dringen, in fugam, Gell.: ebenso medial prorumpi, Lucr. u. Verg.: mare proruptum, das hervorgebrochene Meer, Verg. – II) intr., hervorstürzen, -brechen, -dringen, losbrechen, A) eig.: per medios, Caes.: prorumpit Tiberinus in mare, Verg.: ubi magnus fons aquae prorumpebat ab ea parte, quae etc., Hirt. b. G. – B) übtr., hervor-, ausbrechen ( zum Ausbruche kommen), losbrechen, sich ungescheut versteigen u. dgl., v. Krankeiten, Leidenschaften usw., prorumpit pestis, Cic.: vis morbi, Nep.: eo prorumpere audaciam, Cic.: prorupta audacia, zügellose, Cic. Rosc. Am. 66 Richter (wo Halm u. Müller praerupta). – v. Pers., in necem militum, Tac.: in bellum, Iustin.: in scelera ac dedecora, Tac.: ad id proruperat audaciae, Amm. – ad minas, in Dr. ausbrechen, Tac.: in vocem subitam, Apul.: ad quod victo silentio prorupit (in die Worte ausbrach), Tac.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > prorumpo

  • 5 prorumpo

    prorumpere, prorupi, proruptus V
    rush forth, break out

    Latin-English dictionary > prorumpo

  • 6 prorumpo

    prō-rumpo, rūpi, ruptum, 3, v. a. and n.
    I.
    Act., to thrust or cast forth, to cause to break, burst, or rush forth, to send forth:

    (Aetna) atram prorumpit ad aethera nubem,

    Verg. A. 3, 572:

    proruptus pons,

    broken down, Tac. H. 1, 86 (al. proruto).—With se, to burst forth, dash forth:

    cerva in fugam sese prorupit,

    Gell. 15, 22, 6.—Mid.: prorumpi, to rush or burst forth:

    hinc prorumpitur in mare venti vis,

    Lucr. 6, 436:

    mare proruptum,

    Verg. A. 1, 246:

    proruptum exundat pelagus,

    Sil. 3, 51:

    proruptus corpore sudor,

    Verg. A. 7, 459:

    prorupto sanguine,

    Stat. Th. 2, 626.—
    II.
    Neutr., to rush or break forth, to burst out.
    A.
    Lit.:

    per medios audacissime proruperunt,

    Caes. B. G. 5, 15:

    in hostes,

    Verg. A. 10, 379:

    obsessi omnibus portis prorumpunt,

    Tac. H. 4, 34. —
    2.
    Transf., of things, to break out, break or burst forth, make its appearance:

    cum diu cohibitae lacrimae prorumperent,

    Plin. Ep. 3, 16, 5:

    vis morbi in unum intestinum prorupit,

    Nep. Att. 21, 3:

    incendium proruperat,

    a fire had broken out, Tac. A. 15, 40:

    stercora,

    Vulg. Judic. 3, 22:

    prorumpit in auras vox,

    Sil. 3, 699:

    nihil prorupit, quo conjuratio intellegeretur,

    became known, Tac. H. 4, 55.—
    B.
    Trop., to break out, burst forth:

    illa pestis prorumpet,

    Cic. Mur. 39, 85:

    eo prorumpere hominum cupiditatem, ut, etc.,

    id. Rosc. Am. 5, 12:

    in bellum,

    to break out, Just. 24, 1, 1:

    in scelera ac dedecora,

    Tac. A. 6, 51:

    ad minas,

    to break out into threats, id. ib. 11, 35:

    ad quod victo silentio prorupit reus,

    at which he broke silence and burst forth, id. ib. 11, 2; 12, 54; 13, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > prorumpo

  • 7 proruptus

    proruptus, a, um part. passé de prorumpo. [st2]1 [-] poussé avec violence. [st2]2 [-] qui s'échappe avec impétuosité.    - au fig. prorupta audacia, Cic.: audace effrénée.
    * * *
    proruptus, a, um part. passé de prorumpo. [st2]1 [-] poussé avec violence. [st2]2 [-] qui s'échappe avec impétuosité.    - au fig. prorupta audacia, Cic.: audace effrénée.
    * * *
        Proruptus, Participium, siue Nomen ex participio: vt Proruptus murus. Derompu.
    \
        Prorupta audacia. Ci. Une hardiesse fort oultrecuidee et temeraire.
    \
        Proruptae munitiones. Caesar. Rompues.
    \
        Mare proruptum. Virgil. Coulant impetueusement.

    Dictionarium latinogallicum > proruptus

  • 8 prorupi

    Латинско-русский словарь > prorupi

  • 9 proruptio

    prōruptio, ōnis f. [ prorumpo ]
    вылазка, набег, нападение ( hostium AV)

    Латинско-русский словарь > proruptio

  • 10 proruptor

    Латинско-русский словарь > proruptor

  • 11 proruptus

    1. prōruptus, a, um
    part. pf. к prorumpo
    2. adj.
    необузданный, неукротимый ( audacia Sl)

    Латинско-русский словарь > proruptus

  • 12 proruptio

    prōruptio, ōnis, f. (prorumpo), das Hervorstürzen, Losbrechen, hostium, Ausfall, Aur. Vict. de Caes. 33, 21: undarum illa pr. interfluentis Oceani, Mart. Cap. 6. § 624: absol., v. Losbr. eines Gelächters, petulantis proruptionis sonitus, ibid. 8. § 804.

    lateinisch-deutsches > proruptio

  • 13 proruptor

    prōruptor, ōris, m. (prorumpo), der Hervorbrechende, Ausfallende, v. Belagerten, Amm. 24, 5, 5.

    lateinisch-deutsches > proruptor

  • 14 proruptio

    prōruptio, ōnis, f. (prorumpo), das Hervorstürzen, Losbrechen, hostium, Ausfall, Aur. Vict. de Caes. 33, 21: undarum illa pr. interfluentis Oceani, Mart. Cap. 6. § 624: absol., v. Losbr. eines Gelächters, petulantis proruptionis sonitus, ibid. 8. § 804.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > proruptio

  • 15 proruptor

    prōruptor, ōris, m. (prorumpo), der Hervorbrechende, Ausfallende, v. Belagerten, Amm. 24, 5, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > proruptor

  • 16 prōruptus

        prōruptus    P. of prorumpo.

    Latin-English dictionary > prōruptus

  • 17 proruptio

    prō-ruptĭo, ōnis, f. [prorumpo], a breaking or rushing forth, an eruption (post-class.):

    hostium,

    a sally, sortie, Aur. Vict. Caes. 33:

    undarum,

    Mart. Cap. 6, § 624.— Absol., Mart. Cap. 8, § 804.

    Lewis & Short latin dictionary > proruptio

  • 18 proruptus

    prōruptus, a, um, Part., from prorumpo.

    Lewis & Short latin dictionary > proruptus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»