-
1 procaciter
prŏcācĭtĕr, adv. avec hardiesse, audacieusement, insolemment, effrontément.* * *prŏcācĭtĕr, adv. avec hardiesse, audacieusement, insolemment, effrontément.* * *Procaciter, pen. corr. procacius, procacissime. Liu. Avec grosses parolles injurieuses, Injurieusement. -
2 procaciter
procāciter, Adv. (procax), frech, verwegen, pr. ortus sermo, Curt.: petulanter et procaciter insultare alci, Augustin.: procacius stipendium flagitare quam ex modestia militari, Liv.: procacissime patris memoriae illudere, Curt.
-
3 procaciter
procāciter, Adv. (procax), frech, verwegen, pr. ortus sermo, Curt.: petulanter et procaciter insultare alci, Augustin.: procacius stipendium flagitare quam ex modestia militari, Liv.: procacissime patris memoriae illudere, Curt.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > procaciter
-
4 procaciter
procāciter [ procax ]дерзко, нагло QC, T, L -
5 procāciter
procāciter adv. with comp. and sup. [procax], boldly, impudently, wantonly: ortus sermo, Cu.: flagitatum stipendium procacius quam, etc., L.: procacissime patris tui memoriae inludunt, Cu. -
6 procaciter
prŏcācĭter, adv., v. procax fin. -
7 procax
prŏcax, ācis, adj. [id.], bold, shameless, impudent, insolent, forward, pert, wanton (class.; syn.: petulans, protervus).A.Of persons:B.leno procax, rapax, trahax,
Plaut. Pers. 3, 3, 6:procaciores estis vos,
id. Truc. 1, 2, 52:non solum meretrix, sed etiam procax,
Cic. Cael. 20, 49:procax in lacessendo,
id. Fam. 7, 13, 2:procax ore,
Tac. H. 2, 23:ingenio,
id. A. 14, 15:lingua,
id. ib. 1, 16:moribus,
id. H. 3, 62.—With gen.:procax otii, i. e. in otio,
Tac. A. 13, 46. —Of things:procaces manus,
Plin. 22, 6, 7, § 17:Fescennina locutio,
Cat. 61, 126:sermo,
Sall. C. 25, 5:libertas,
Phaedr. 1, 2, 2:nequitiae procaciores,
Mart. 5, 2, 3:aliquem procacibus scriptis diffamare,
Tac. A. 1, 72:procacissima lixarum ingenia,
id. H. 2, 87:mulier meretrix et procax,
Vulg. Ezech. 16, 30.—Of the vine: maritas populos complexae, atque per ramos earum procacibus brachiis scandentes, with wanton arms, i. e. entwining tendrils, Plin. 14, 1, 3, § 10.— Poet.:Auster,
i. e. stormy, Verg. A. 1, 536.—Hence, adv.: prŏcācĭter, boldly, impudently, wantonly (not in Cic. or Cæs.):finem procaciter orto sermoni imponere,
Curt. 8, 1, 32: procacius stipendium flagitare quam ex modestiā militari. Liv. 28, 24; Tac. A. 5, 4:procacissime patris tui memoriam illudunt,
Curt. 8, 1, 34:vultum obfirmare,
Vulg. Prov. 21, 29. -
8 petulanter
petulanter, Adv. (petulans), mutwillig, leichtfertig, frech, ausgelassen, pet. vivere, Cic.: pet. in alqm invehi, Cic.: p. et procaciter insultare alci, Augustin.: petulantius iactari, Cic.: petulantius contrectare, Iustin.: petulantissime fieri, Cic.
-
9 dreist
dreist, audax (wagend im guten u. üblen Sinn, kühn, verwegen, vermessen etc.). – fidens (vertrauend [608], getrost, beherzt). – confidens (allzu selbstvertrauend, unverschämt). – impavidus. intrepidus (ohne Zittern und Zagen). – inverecundus (unbescheiden). – procax. protervus (frech, w. s.). – Adv.audacter; fidenter; confidenter od. confidentius; impavide; intrepide; inverecunde; proterve; procaciter. – Dreistigkeit, audacia. animus audax (Kühnheit. im üblen Sinne = Vermessenheit, Verwegenheit). – fidentia (Selbstvertrauen im guten Sinne, Beherztheit). – confidentia (zu großes Selbstvertrauen, Unverschämtheit). – procacitas. protervitas (Frechheit, w. s.). – D. in Reden. libertas: zu große D., licentia (im Reden, vocis et linguae): dumme D., stolida audacia: sich die D. nehmen, audere, licentiam sibi sumere: D. besitzen, non pavere; intrepidum esse: im Reden, libere loqui; liberas voces mittere.
-
10 frech
frech, procax (sehr begehrlich, zudringlich im Fordern u. Reden). – protervus (rücksichtslos in Worten und Handlungen). – contumax (trotzig, widerspenstig). – impudens. impudicus (unverschämt, unzüchtig). – inverecundus (ohne Zartgefühl für das Anständige, unbescheiden, schamlos). – insolens (übermütig). – audax (kühn im üblen Sinne, dreist, verwegen). – eine fr. Sprache, verborum licentia: fr. im Reden, procax linguā. – Adv.procaciter; proterve; impudenter; inverecunde; licenter – Frechheit, procacitas protervitas contumacia. impudentia. audacia. – libīdo [936]( freche Willkür). – licentia (Zügellosigkeit, Ausgelassenheit, z.B. in der Sprache, verborum).
-
11 petulanter
petulanter, Adv. (petulans), mutwillig, leichtfertig, frech, ausgelassen, pet. vivere, Cic.: pet. in alqm invehi, Cic.: p. et procaciter insultare alci, Augustin.: petulantius iactari, Cic.: petulantius contrectare, Iustin.: petulantissime fieri, Cic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > petulanter
-
12 Дерзко
- proterve (loqui, dicere, facere); proterviter; petulanter (invehi in aliquem); confidenter; arroganter (dicere; facere); audaciter; procaciter; -
13 obfirmo
offirmo ( obf-), āvi, ātum, 1, v. a. and n. [ob-firmo], to render firm, durable, or steadfast (class. only in the P. a.).I.Lit.:II.pertica, quā stabuli fores offirmari solebant, arrepta,
to fasten, bolt, App. M. 7, p. 200:corium,
id. ib. —Trop., to hold fast to, persevere in:certum offirmare est viam me, quam decrevi persequi,
Ter. Hec. 3, 5, 4:se,
to persist, be obstinate, id. Heaut. 5, 5, 8:vir impius procaciter obfirmat vultum suum,
Vulg. Prov. 21, 29:faciem,
id. Ezek. 4, 3:spiritus,
id. Dan. 5, 20.—So without se, neutr.: censen' posse me offirmare? Ter Eun. 2, 1, 11.—With inf.:offirmastin' oc cultare, quo te immittas, pessume?
Plaut. Pers. 2, 2, 40.—Hence, offirmātus ( obf-), a, um, P. a., firm, resolute, obstinate:animus fortis atque offirmatus,
Plaut. Am. 2, 2, 15:satin offirmatum quod mihi erat, id me exorat,
settled, resolved on, id. Bacch. 5, 2, 83.— Comp.:mihi videtur illius voluntas obstinatior et in hāc iracundiā offirmatior,
Cic. Att. 1, 11, 1.— Adv.: offirmātē ( obf-), firmly, stubbornly (post-Aug.):offirmate resistere,
Suet. Tib. 25. -
14 offirmo
offirmo ( obf-), āvi, ātum, 1, v. a. and n. [ob-firmo], to render firm, durable, or steadfast (class. only in the P. a.).I.Lit.:II.pertica, quā stabuli fores offirmari solebant, arrepta,
to fasten, bolt, App. M. 7, p. 200:corium,
id. ib. —Trop., to hold fast to, persevere in:certum offirmare est viam me, quam decrevi persequi,
Ter. Hec. 3, 5, 4:se,
to persist, be obstinate, id. Heaut. 5, 5, 8:vir impius procaciter obfirmat vultum suum,
Vulg. Prov. 21, 29:faciem,
id. Ezek. 4, 3:spiritus,
id. Dan. 5, 20.—So without se, neutr.: censen' posse me offirmare? Ter Eun. 2, 1, 11.—With inf.:offirmastin' oc cultare, quo te immittas, pessume?
Plaut. Pers. 2, 2, 40.—Hence, offirmātus ( obf-), a, um, P. a., firm, resolute, obstinate:animus fortis atque offirmatus,
Plaut. Am. 2, 2, 15:satin offirmatum quod mihi erat, id me exorat,
settled, resolved on, id. Bacch. 5, 2, 83.— Comp.:mihi videtur illius voluntas obstinatior et in hāc iracundiā offirmatior,
Cic. Att. 1, 11, 1.— Adv.: offirmātē ( obf-), firmly, stubbornly (post-Aug.):offirmate resistere,
Suet. Tib. 25. -
15 GRACELESSLY
[ADV]PROCACITER -
16 IMPORTUNATELY
[ADV]PROCACITER -
17 OBTRUSIVELY
[ADV]PROCACITER -
18 OFFICIOUSLY
[ADV]OFFICIOSEOBFICIOSEPROCACITERSEDULO -
19 SHAMELESSLY
[ADV]IMPUDENTERINPUDENTERPROCACITER
См. также в других словарях:
CHONAE — Straboni Colossae, vulgo Cona, uros Phrygiae maguae, olim terrae motibus concussa. Vide Colossae. CHONE Autolyci filia, a qua Chonica regio nomen habuit. Solin. c. 2. ubi de Italia, Regionem Chonicam, a Chone Autolyci filia, quam procaciter… … Hofmann J. Lexicon universale
THERSITES — Graecorum omnium foedissimus, idemque ignavissimus, quem Achilles sibi procaciter convitiantem pugni ictu interfecit. Huius insignis deformitas ab Homer. l. 2. Il. γραφικῶς expressa, effecit, ut cum hominem vehementer foedum significare volumus,… … Hofmann J. Lexicon universale
parole — I. Parole, Verbum, Dictio, Dictum, Oratio, Locutio, Allocutio, Sermo, Vox. La parole d un autre, Oratio aliena. Parole ou escriture diligemment composée, par laquelle on entend prouvoir à l asseurance de quelque chose, Cautio. Parole qui… … Thresor de la langue françoyse