-
1 petulanter
pĕtŭlantĕr, adv. [st2]1 [-] sans modération, sans retenue, avec violence. [st2]2 [-] effrontément, avec effronterie, insolemment, impudemment. [st2]3 [-] d'une manière lascive.* * *pĕtŭlantĕr, adv. [st2]1 [-] sans modération, sans retenue, avec violence. [st2]2 [-] effrontément, avec effronterie, insolemment, impudemment. [st2]3 [-] d'une manière lascive.* * *Petulanter, Aduerbium. Ouid. Effronteement, Deshonnestement, Impudiquement, Petulamment. -
2 petulanter
petulanter, Adv. (petulans), mutwillig, leichtfertig, frech, ausgelassen, pet. vivere, Cic.: pet. in alqm invehi, Cic.: p. et procaciter insultare alci, Augustin.: petulantius iactari, Cic.: petulantius contrectare, Iustin.: petulantissime fieri, Cic.
-
3 petulanter
petulanter, Adv. (petulans), mutwillig, leichtfertig, frech, ausgelassen, pet. vivere, Cic.: pet. in alqm invehi, Cic.: p. et procaciter insultare alci, Augustin.: petulantius iactari, Cic.: petulantius contrectare, Iustin.: petulantissime fieri, Cic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > petulanter
-
4 petulanter
petulanter adv. with comp. and sup. [petulans], pertly, wantonly, impudently, petulantly: in Pompeium invehi: iactari petulantius: petulantissime insectari.* * *rudely, insolently; petulantly; waywardly; with impudently aggressiveness -
5 petulanter
pĕtŭlans, antis, adj. [prop. part. of the obsol. petulo, from peto, qs. falling upon or assailing in jest, i. e.], forward, pert, saucy, impudent, wanton, freakish, petulant.I.In gen. (class.;II.syn.: protervus, lascivus, procax): petulantes et petulci etiam appellantur, qui protervo impetu, et crebro petunt laedendi alterius gratiā,
Fest. p. 206 Müll.:homo,
Cic. de Or. 2, 75, 305:effuse petulans,
id. Pis. 5, 10:animalia,
Gell. 17, 20, 8:pictura,
Plin. 35, 11, 40, § 140:petulans et furiosum genus dicendi,
Cic. Brut. 68, 241:Tarentum,
Juv. 6, 297.— Comp., Arn. 4, 151.— Sup.:imitatio petulantissima,
Petr. 92.—In partic., wanton, lascivious (class.):si petulans fuisset in aliquā generosā nobili virgine,
Cic. Par. 3, 1, 20.— Adv.: pĕtŭlanter, pertly, wantonly, impudently, petulantly (class.):in aliquem invehi,
Cic. Att. 2, 19, 3:vivere,
id. Cael. 16, 38.— Comp.:petulantius,
Cic. Cael. 3, 6. — Sup.:petulantissime,
Cic. Att. 9, 19, 1. -
6 petulanter
[ petulans ]1) резво, шаловливо ( fieri C); развязно ( alicui rei sine ullā suspicione maledicere C); распущенно ( vivere C)2) дерзко, нагло ( invĕhi in aliquem C) -
7 Резво
- petulanter; -
8 Шаловливо
- petulanter; -
9 Развязно
- petulanter (alicui rei sine ulla suspicione maledicere); -
10 Шалость
- petulanter factum; -
11 illudo
il-lūdo, lūsī, lūsum, ere (in u. ludo), hinspielen, I) im guten Sinne: 1) im allg., an etw. hinspielen, mit Dat., ima videbatur talis illudere palla, umspielen, Tibull. 3, 4, 35. – 2) prägn., a) etwas schriftl. gleichs. spielend hinwerfen, alqd chartis, mit spielender Leichtigkeit zu Papier bringen, Hor. sat. 1, 4, 139. – b) etwas gleichs. mit etwas bespielen, illudunt auro vestes, durchweben leicht mit Goldfäden (so daß die Goldstickerei hier u. da im Purpur hervorschimmert), Avien. descr. orb. 1260 (viell. zu lesen includunt, wie jetzt inclusas auro vestes, Verg. georg. 2, 464): illusa pictae vestis inania, Prud. perist. 14, 105.
II) (= εμπαίζω) im üblen Sinne, mit jmd. od. etwas sein Spiel treiben, a) spottend, höhnend = mit jmd. od. etw. sein Gespött treiben, jmd. od. etwas verspotten, verhöhnen, α) mit Dat.: capto, Verg.: signis et aquilis (Romanorum) per superbiam, Tac. – alcis dignitati, auctoritati, Cic.: rebus humanis, Hor.: per lasciviam rebus Romanis, Tac. – β) m. in u. Akk.: ego te pro istis dictis et factis ulciscar, ut ne impune in nos illuseris, Ter. eun. 942. – γ) mit in u. Abl.: adeon videmur vobis esse idonei, in quibus sic illudatis? Ter. Andr. 758. – δ) m. Acc.: satis superbe illuditis me, Ter.: miseros illudi nolunt, Cic.: quid autem turpius quam illudi, Cic.: ill. probrosis sermonibus divum Augustum, Tac. – ill. relatum caput eius tamquam praematurā canitie deforme, Tac.: ipsa praecepta (rhetoricorum doctorum), Cic.: illud nimium acumen (Ggstz. admirari ingenium), Cic.: eam artem, Cic.: virtutem verbis superbis, Verg. – ε) absol.: hos sic illudere, daß diese so ungebunden ihr Spiel treiben, Cic.: illuseras heri inter scyphos, quod dixeram controversiam esse etc., Cic. – dah. illudens = spottend, ironisch, quae cum dixisset in Albutium illudens, Cic.: hanc sapientiam sibi ipsi detrahere, eis tribuere illudentem, qui eam sibi arrogant, Cic. – b) täuschend mit jmd. sein Spiel treiben = jmd. zum besten haben u. so täuschen, betrügen, α) mit Dat.: illusit dehinc Neroni fortuna per vanitatem ipsius, Tac. – β) m. Acc.: Cretenses omnes, Nep.: artem illusus deponas, Hor.: multis vadimoniis desertis saepe illusi ac destituti, Cic.: illusi pedes, die, wenn sie meinen stehen zu können, sich darin täuschen (dies nicht vermögen), die wackeligen, Hor. – γ) absol.: saevitiam Neronis per istiusmodi imagines illusisse, die Tyrannei des N. habe vermittelst Blendwerks solcher Art ihr (täuschendes) Spiel getrieben, Tac. – c) mißhandelnd, beschädigend, verletzend, verderbend mit jmd. od. etw. sein Spiel od. seinen Spott treiben, einem Ggstde. übel mitspielen, an einem Ggstde. seinen Mutwillen auslassen, sich mutwillig vergreifen, jmd. od. etw. mutwillig mißhandeln u. dgl., α) m. Dat.: cui (frondi) silvestres uri... illudunt (benagend benaschen), Verg.: tamquam in summa abundantia pecuniae illudere, das G. mutwillig vergeuden, mit dem G. spielen, Tac.: u. so viribus principis, Tac. – bes. im obszönen Sinne, v. der Schändung, matri alcis, Tac.: feminarum, et quidem illustrium, capitibus, Suet.: pueritiae alcis, Tac. – β) m. Acc.: Quintilii Vari corpus, Tac.: vitam (das Lebensglück) filiae, mutwillig, leichtsinnig aufs Spiel setzen, Ter. – im obszönen Sinne, nonnullas mulierculas, Min. Fel.: aetatulam alcis, Apul.: suum sexum profane ac petulanter, Lact.
-
12 inveho
in-veho, vēxī, vectum, ere, I) aktiv, hinein-, heran- od. einführen, hinein- od. einfahren, hinein- od. herzutragen, 1) eig.: a) übh.: frumenta, einfahren (in die Scheune), Plin.: pecuniam in aerarium, Cic.: legiones Oceano, Tac.: mare opes litoribus invehit, wirft an usw., Curt.: delphinus in arenam invectus, getrieben, geraten, Plin.: Euphrates in Mesopotamiam quot annos quasi novos agros invehit, trägt zu, Cic. – b) in ein Land usw. einführen, peregrinas merces, Plin.: animalia, Mela u. Curt.: vinum in Galliam, Liv.: milium ex India in Italiam, Plin.: externa omnia ab Oriente invecta, Plin.: Ggstz., quibus utrisque rebus evehi atque invehi ad praedia scimus, Varro r. r. 1, 16, 6. – u. in ein Haus mitführen, dah. invecta (et) illata, das (vom Mietsmann) Mitgeführte u. Mitgebrachte, Paul. dig. 2, 14, 4 pr. Marcian. dig. 20, 2, 2. – c) v. Gewässern, mit sich führen, torrentes aquas, Curt.: terrae motus mare fluminibus invehit, läßt eindringen, Liv. – 2) übtr., ein Übel usw. herbeiführen, über jmd. hereinbrechen lassen, divitiae avaritiam invexēre, Liv.: quae (mala) tibi casus invexerat, zugefügt hatte, Cic. – II) medial invehi, A) hinein- od. hin- od. heran- od. einherfahren, -reiten, -schiffen, -fliegen usw., carpento in forum, Liv.: corpori patris vehiculo, über den K. des V., Liv.: curru in Capitolium, Cic.: curru per urbes, Verg.: triumphans urbem invehitur, fuhr in usw., Liv.: triumpho clarissimo urbem est invectus, Liv.: patenti hostium portae, hineinsprengen in usw., Liv.: aber plaustro sedentem portā Capenā, durch das kap. Tor einfahren, Ov.: heptapylo (Abl.), durch das H. einreiten, Liv.: quacumque equo invectus est, ibi pavebant, Liv.: angues invectas, geflogen, Cic.: invehi litori, ans Ufer heranfahren, Liv.: flumine, fahren auf usw., Cic.: in portum, Cic.: nave ad ostium portus, Liv.: u. Partiz. Praes. depon., invehēns, fahrend-, reitend auf usw., quadrigis, Cic.: natantibus beluis, Cic. – B) refl. se inv. u. medial invehī, feindl. eindringen, einbrechen, angreifen, 1) eig.: a) übh., Romana se invexit acies, Liv.: u. inv. se undique, Liv.: invehi multā caede hostium, Curt.: ita victores latus hostium invecti, sie rückten dem Feinde in die Flanke, Tac.: invehi navibus (Dat.), ordinibus, Curt. – b) insbes.: α) darauflosreiten, -lossprengen, zu Pferde angreifen, equites invecti repente, Liv.: invehi vehementer, Curt.: laxatis habenis, Curt.: inv. in mediam aciem, in laevum cornu, Curt. – β) v. Fahrzeugen = losfahren auf usw., currus invehuntur in phalangem, Curt.: naves invehuntur in latera quinqueremis, Curt. – γ) v. Gewässern, sich herandrängen, heranströmen, fluctus se invehunt, Curt.: invehi ad orientis plagam, Curt. – 2) übtr., invehi in alqm od. alqd, auf jmd. od. etw. losfahren, losziehen, jmd.anfahren, etw. angreifen, gegen etw. sprechen, Cic. u.a.: acriter in alqm, Curt.: petulanter in alqm, jmdm. einen Hieb geben, auf jmd. sticheln, Cic.: aperte in alqm invehens, Cic.: vehementius in causam principum, Cic.: multis verbis in perfidiam alcis, Liv.: mit Acc. neutr., multa (vielfach) in alqm Nep.: nonnulla (mannigfach) in alqm, Nep.: absol., bl. invehi, Cic. u. Ov.
-
13 procaciter
procāciter, Adv. (procax), frech, verwegen, pr. ortus sermo, Curt.: petulanter et procaciter insultare alci, Augustin.: procacius stipendium flagitare quam ex modestia militari, Liv.: procacissime patris memoriae illudere, Curt.
-
14 frivol
frivol, petulans;Adv.petulanter. – Frivolität, petulantia.
-
15 leichtfertig
leichtfertig, petu lans (lose, ungezogen). – levis (leichtsinnig). – dissolutus (locker), parumverecundus, eben nicht schamhaft, z.B. verba). – l. Scherze, ioca petulantia; iocorum petulantia. – Adv.petulanter; parum verecunde. – Leichtfertigkeit, petulantia morum und bl. petulantia (loses Benehmen). – levitas (Leichtsinn, leichtsinniger Streich, auch Plur., z.B. levitates comicae).
-
16 mutwillig
mutwillig, lascivus (neckend, tändelnd m.). – petulans (lose, übermütig mutwillig). – ein m. Scherz, iocus lascivus od. petulans; ioci lascivia od. petulantia; lusus et lascivia: mutwillige Reden führen, verbis lascivis od. petulantibus uti: m. sein, lascivire; petulantem esse: sehr m. sein, lasciviā diffluere. – Adv.lascive; petulanter. – sich m. ins Verderben stürzen, temere in perniciem ruere.
-
17 Mutwilligkeit
Mutwilligkeit, die, petulanter factum.
-
18 sticheln
sticheln, auf jmd. oder etwas, alqm vellicare (jmd. mit Worten gleichs. kneipen, z.B. in circulis). – alqm oblique perstringere. iaculari in alqm obliquis sententiis (Seitenhiebe nach jmd. führen). – cavillari alqm od. alqd (auf eine versteckte Weise, ironisch über jmd. od. etwas spotten). – alqm oratione designare od. describere (auf jmd. in der Rede anspielen). – mutwillig auf jmd. st., petulanter invehi in alqm. – Sticheln, das, cavillatio.
-
19 unfertig
unfertig, petulans. – Unfertigkeit, petulantia. – eine U. begehen, petulanter facere.
-
20 nam
nam, conj. [st2]1 [-] car, en effet, car, c’est que, de fait, en vérité. [st2]2 [-] ainsi, à propos, par exemple. [st2]3 [-] quant à, pour ce qui est de. [st2]4 [-] donc, voyons (avec quisnam, ubinam...). - nam quis te jussit (nam quis = quisnam): qui donc t’a donné l’ordre? - nam cur? Plaut.: pourquoi donc? - Tr. Ne me roga. Th. Nam quid ita? Plaut. Most, 3, 109: Tr. ne me le demande pas. Th. mais, voyons, pourquoi? - quid cerussa opus nam? Plaut. Most. 1, 3, 101: pourquoi donc as-tu besoin de céruse?* * *nam, conj. [st2]1 [-] car, en effet, car, c’est que, de fait, en vérité. [st2]2 [-] ainsi, à propos, par exemple. [st2]3 [-] quant à, pour ce qui est de. [st2]4 [-] donc, voyons (avec quisnam, ubinam...). - nam quis te jussit (nam quis = quisnam): qui donc t’a donné l’ordre? - nam cur? Plaut.: pourquoi donc? - Tr. Ne me roga. Th. Nam quid ita? Plaut. Most, 3, 109: Tr. ne me le demande pas. Th. mais, voyons, pourquoi? - quid cerussa opus nam? Plaut. Most. 1, 3, 101: pourquoi donc as-tu besoin de céruse?* * *Nam si hic mali est quicquam, hem illic est huic rei caput. Car si, etc.\Nam, pro Autem. Cic. Nam quod ista inusitata rabie petulanter in vxorem et filiam meam, etc. Quant est de ce que tu, etc.\- quam tu rem actura obsecro es? T. Nam quid ita est? P. rogitas? hunc tu, etc. Mais pourquoy, etc.\Nam est longe aliter in versibus. Cicero. Certainement c'est bien, etc.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
AGATHON — I. AGATHON Abbas, qui lapillô assidue ori iniectô tacere didicisse fertur: idque ab eo annos tres observatum, ne etiam cum fari vellet, expeditum sibi foret. Marulus l. 4. c. 6. II. AGATHON Alexandrinus, ex ordine militari, cum quosdam petulanter … Hofmann J. Lexicon universale
ԼԿՏԱՄ — (ացայ.) NBH 1 0890 Chronological Sequence: Early classical, 5c ԼԿՏԱՄ կամ ԼԿՏԱՆԱՄ ἁναιδεύομαι, ἁναισχυντέω, ἁσελγαίω impudenter, petulanter et lascive ago. որ եւ ԼԿՏԵՆԱԼ, ԼԿՏԻԼ. Լկտի լինել. լկնել. անամօթիլ. համարձակիլ. շփանալ, խեղեփնալ, բացւիլ … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԼԿՏԱՆԱՄ — (ացայ.) NBH 1 0890 Chronological Sequence: Early classical, 5c ԼԿՏԱՄ կամ ԼԿՏԱՆԱՄ ἁναιδεύομαι, ἁναισχυντέω, ἁσελγαίω impudenter, petulanter et lascive ago. որ եւ ԼԿՏԵՆԱԼ, ԼԿՏԻԼ. Լկտի լինել. լկնել. անամօթիլ. համարձակիլ. շփանալ, խեղեփնալ, բացւիլ … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՅԱՂԱԴԱՐՁԻՄ — (եցայ.) NBH 2 0315 Chronological Sequence: Early classical ձ. ἁσελγαίνω petulanter et lascive ago. իբր Յեղափոխիլ, կամ յաղ դառնալ. մեղկիլ. թուլամորթ լինել. խենեշանալ. անառակիլ. ցոփանալ. շփանալ, խեղեփնալ. *Զիա՞րդ ակնածիցէ ʼի քէն մանուկն՝ յորժամ դու … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՊԱԿՇՈՏԻՄ — (եցայ.) NBH 2 0585 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 11c ձ. ἁσωτεύομαι, ἁσώτως ζόω, ἁκουλαστέω , ἁσελγέω luxurior, libidinosus sum, petulanter ago χαίνω hio, inhio. Պակշոտ լինել. անառակիլ. շուայտիլ. յիմարիլ տռփանօք.… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՍՏԱՀԱԿ — (ի, աց.) NBH 2 0741 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 7c, 11c, 12c, 13c ա. (իբր ի հեստութիւն հակ, կամ ըստ հակեալ. լծ. եւ յն. սդասի՛օտիս. լտ. սէտիցիօ՛զուս.) ἅτακτος inordinatus, incompositus moribus, petulans. Անսաստ.… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՍՏԱՀԱԿԵՄ — (եցի.) NBH 2 0741 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 7c, 8c, 10c, 12c չ. ἁτακτέω petulanter me gero ἁφίσταμαι descio, deficio. Խեռել. ըմբոստանալ. անկարգանալ. հեստել. անսաստել. գլուխ քաշել: *Ոչ երբէք ստահակեցաք առ ձեզ: Ստահակեալ ապախտ… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
deshonnestement — Deshonnestement, Petulanter, Turpiter, Spurce, Indigne, Illiberaliter, Indecore. Elle a mieux aimé deshonnestement amasser ici des biens, etc. Inhoneste optauit parare hic diuitias, quam, etc … Thresor de la langue françoyse
effrontéement — Effrontéement, Petulanter, impudenter … Thresor de la langue françoyse
impudiquement — Impudiquement, Petulanter, Impudice … Thresor de la langue françoyse