prĕtĭum

ap-prĕtĭo ( adp-), āvi, ātum, 1, v. a. [pretium] (only in eccl. Lat.).

To value or estimate at a price, to appraise, rate, Tert. Res Carn. 20 med. al.—

To purchase: [p. 144] pretium adpretiati, of him on whom a price was set, who was bought, Vulg. Matt. 27, 9;

in gen.,

to appropriate to one's self, Tert. Res. Carn. 9.

ap-prĕtĭo ( adp-), āvi, ātum, 1, v. a. [pretium] (only in eccl. Lat.).

To value or estimate at a price, to appraise, rate, Tert. Res Carn. 20 med. al.—

To purchase: [p. 144] pretium adpretiati, of him on whom a price was set, who was bought, Vulg. Matt. 27, 9;

in gen.,

to appropriate to one's self, Tert. Res. Carn. 9.

con-stĭtŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [statuo], to cause to stand, put or lay down, to set, put, place, fix, station, deposit a person or thing somewhere (esp. firmly or immovably), etc. (the act. corresponding to consistere; class.).

In gen.

Prop.:

hominem ante pedes Q. Manilii constituunt,

Cic. Clu. 13, 38:

vobis (dīs) candentem taurum ante aras,

Verg. A. 5, 237:

impedimenta,

Liv. 44, 36, 6:

reliquias praedonum contractas in urbibus,

Vell. 2, 32 fin.:

unum aliquem lectorem,

Quint. 2, 5, 6:

velut in aliquā sublimi speculā constitutus,

Lact. 2, 2, 18.—

Trop.:

cum hujus vobis adulescentiam proposueritis, constituitote vobis ante oculos etiam hujus miseri senectutem,

Cic. Cael. 32, 79.—

Esp.,

Milit. t. t.

To station or post troops somewhere, to draw up, set in order:

legionem Caesar passibus CC. ab eo tumulo constituit,

Caes. B. G. 1, 43:

legiones pro castris in acie,

id. ib. 2, 8 fin.;

4, 35: aciem ordinesque intra silvas,

id. ib. 2, 19:

octo cohortes in fronte,

Sall. C. 59, 2:

quod reliquum peditum erat, obliquo constituerunt colle,

Liv. 28, 33, 8 al.:

naves ad latus apertum hostium,

Caes. B. G. 4, 25; cf.:

naves aperto ac plano litore,

id. ib. 4, 23 fin.:

naves nisi in alto,

id. ib. 4, 24:

subsidiarias (naves) in secundo ordine, Auct. B. Alex. 14, 3: classem apud Salamina exadversum Athenas,

Nep. Them. 3, 4; cf. id. Alcib. 8, 1:

praesidia in Rutenis provincialibus,

Caes. B. G. 7, 7.—Rarely of a single person: se constituere, to station or post one's self: dum se Gallus iterum eodem pacto constituere studet, Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 17.—

In contrast with a march, to cause to halt:

paulisper agmen constituit,

Sall. J. 49, 5; so,

agmen,

Liv. 35, 28, 8; 38, 25, 12:

signa paulisper novitate rei,

id. 33, 10, 3; so,

signa,

id. 34, 20, 4.—And trop.:

si constituitur aliquando (narratio) ac non istā brevitate percurritur,

Cic. de Or. 2, 80, 328.—

With the access. idea of preparation, to set up, erect, establish, found, build, construct, prepare, make, create, constitute (class. and very freq.).

Lit.:

genus humanum, quorum omnia causā constituisse deos,

Lucr. 2, 175:

aggerem apparare, vineas agere, turres duas constituere coepit,

Caes. B. G. 7, 17:

turres,

id. ib. 2, 12:

turrim,

id. ib. 2, 30:

castella ad extremas fossas,

id. ib. 2, 8:

vineas ac testudines,

Nep. Milt. 7, 2:

locis certis horrea,

Caes. B. C. 3, 42:

inane sepulcrum,

Ov. M. 6, 568:

feralis cupressos,

Verg. A. 6, 216:

ingentem quercum in tumulo,

id. ib. 11, 6:

pyras curvo in litore,

id. ib. 11, 185:

quattuor aras ad alta delubra dearum,

id. G. 4, 542; Suet. Aug. 59 fin.:

aedem in foro geminis fratribus,

id. Caes. 10:

castra Romae,

id. Tib. 37 et saep.:

oppidum,

to found, Caes. B. C. 1, 15; Nep. Cim. 2, 2; so,

nova moenia,

Verg. A. 12, 194; cf.:

moenia in Aside terrā,

Ov. M. 9, 449:

domicilium sibi Magnesiae,

Nep. Them. 10, 2:

triplex Piraeei portus constitutus est,

id. ib. 6, 1:

hiberna omnium legionum in Belgis,

Caes. B. G. 3, 38:

di primum homines humo excitatos celsos et erectos constituerunt,

Cic. N. D. 2, 56, 140.—

Trop., to bring about, effect, establish, appoint, etc., freq. of judicial determinations, etc.: videte, [p. 438] per deos immortalis, quod jus nobis, quam condicionem vobismet ipsis, quam denique civitati legem constituere velitis, to establish, Cic. Caecin. 14, 40:

jus melius Sullanis praediis quam paternis,

id. Agr. 3, 3, 10:

judicium,

id. Part. Or. 28, 99:

judicium de pecuniis repetundis,

id. Div. in Caecil. 4, 11:

judicium capitis in se,

id. Verr. 2, 5, 54, § 141:

controversiam,

id. de Or. 1, 31, 143:

quaestionem,

Quint. 3, 11, 17; 4, 2, 10:

ratiocinationem,

id. 5, 14, 12:

in hac accusatione comparandā constituendāque laborare,

Cic. Verr. 2, 1, 1, § 2; and of persons, to designate, appoint, select, put forward, etc.:

accusatorem,

id. Div. in Caecil. 3, 10; Quint. 3, 10, 3 (cf.:

comparare accusatorem,

Cic. Clu. 67, 191):

testis,

Cic. Verr. 1, 18, 55:

tutores pupillis,

Dig. 2, 1, 1 et saep.:

nuper apud C. Orchivium collegam meum locus ab judicibus Fausto Sullae de pecuniis residuis non est constitutus,

no trial of him was permitted, Cic. Clu. 34, 94:

reum statim fecit, utique ei locus primus constitueretur impetravit,

id. ib. 20, 56:

fidem,

id. Part. Or. 9, 31; cf. id. Sen. 18, 62:

concordiam,

id. Att. 8, 11, D, 1:

si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem,

id. Fin. 2, 24, 78:

amicitiam tecum,

Q. Cic. Pet. Cons. 7, 27 (cf. id. ib. §

25: amicitiae permultae comparantur): libertatem,

Cic. Fl. 11, 25:

victoriam,

id. Rosc. Am. 6, 16:

pacem (opp. bellum gerere),

id. ib. 8, 22:

quantum mali sibi ac liberis suis,

id. Verr. 2, 1, 25, § 65.—

With the access. idea of ordering, contriving, to establish, fix, appoint, settle, order, manage; to confirm, regulate, arrange, dispose.

Lit.:

Ti. et C. Gracchos plebem in agris publicis constituisse,

to have established, Cic. Agr. 2, 5, 10; cf. id. ib. 2, 31, 83:

ibi futuros Helvetios, ubi eos Caesar constituisset,

should assign them a permanent abode, Caes. B. G. 1, 13:

reges in civitate,

Cic. Agr. 2, 6, 15; cf. id. Off. 2, 12, 41:

Commium regem ibi,

Caes. B. G. 4, 21:

decemviralem potestatem in omnibus urbibus,

Nep. Lys. 2, 1; cf. Cic. Agr. 2, 7, 17:

curatores legibus agrariis,

id. ib.; cf.:

publice patronum huic causae,

id. Mur. 2, 4:

regnum alicui,

Nep. Chabr. 2, 1 al.:

composita et constituta res publica,

Cic. Leg. 3, 18, 42; cf.:

bene morata et bene constituta civitas,

id. Brut. 2, 7; so id. Agr. 2, 5, 10 fin.:

civitates,

to organize, id. de Or. 1, 9, 35:

quis tibi concesserit... reliquas utilitates in constituendis civitatibus... a disertis ornateque dicentibus esse constitutas,

id. ib. 1, 9, 36:

Chersoneso tali modo constituto,

Nep. Milt. 2, 4:

res summā aequitate,

id. ib. 2, 2; cf.:

rem nummariam,

Cic. Off. 3, 20, 80:

rem familiarem,

id. Phil. 11, 2, 4.—

Trop.:

ineuntis aetatis inscitia senum constituenda et regenda prudentiā est,

Cic. Off. 1, 34, 122; cf.:

majores vestri majestatis constituendae gratiā bis Aventinum occupavere,

Sall. J. 31, 17; Cic. Fam. 15, 4, 6:

jam perfectis constitutisque viribus,

Quint. 10, 1, 57.— Pass. impers.: non tam sinistre constitutum est, ut non, etc., i. e. we are not so badly off as not, etc., Plin. Pan. 45, 5.—Of persons:

Athenaeum in maximā apud regem auctoritate gratiāque,

Cic. Fam. 15, 4, 6:

aliquem sibi quaestoris in loco,

id. Verr. 2, 1, 30, § 77:

in potestate aliquem,

Lact. Epit. 55, 6:

constituuntur in honoribus, cum magistratus creantur,

Aug. Cont. adv. Leg. 1, 45 al. —

With the access. idea of limiting, fixing, allotting, to fix, appoint something ( for or to something), to settle, agree upon, define, determine.

Lit.:

propter dissensionem placuerat dividi thesauros finesque imperii singulis constitui,

Sall. J. 12, 1:

summum pretium,

Cic. Att. 12, 31, 2; cf.:

pretium frumento,

id. Verr. 2, 3, 73, § 171:

certam pecuniam proconsulibus,

Suet. Aug. 36; id. Ner. 10:

propria loca senatoribus,

id. Claud. 21:

diem nuptiis,

Plaut. Trin. 2, 4, 180; cf.:

nuptias in hunc diem,

Ter. And. 1, 5, 34:

diem concilio,

Caes. B. G. 1, 30:

diem colloquio,

id. ib. 1, 47:

posterum diem pugnae,

id. ib. 3, 23 fin.:

negotio proximum diem,

Sall. J. 93, 8:

certum tempus ei rei,

Caes. B. C. 3, 19:

grandiorem aetatem ad consulatum,

Cic. Phil. 5, 17, 47:

tempus in posterum diem locumque,

Liv. 38, 25, 2:

postquam ad constitutam non venerat diem,

id. 27, 16, 16:

locus, tempus constitutum est,

Ter. Eun. 3, 4, 3:

modum credendi,

Cic. Rab. Post. 3, 5: de numero pastorum alii angustius, alii laxius constituunt:

ego in octogenas hirtas oves singulos pastores constitui, Atticus in centenas,

Varr. R. R. 2, 10, 10.—

T. t. of the lang. of business, to accord, agree with one in a thing, to appoint, fix, to concert, agree upon, assent to (cf. Gron. Obss. p. 14 sq.); constr. aliquid cum aliquo, alicui, inter se, or with acc. only, or absol.

Cum aliquo:

ubiea dies, quam constituerat cum legatis venit,

Caes. B. G. 1, 8:

pactam et constitutam esse cum Manlio diem,

Cic. Cat. 1, 9, 24:

constitui cum quodam hospite, Me esse illum conventuram,

Ter. Hec. 1, 2, 120:

constitui cum hominibus, quo die mihi Messanae praesto essent,

Cic. Verr. 2, 2, 27, § 65: cum aliquo, ut, etc., Aug. ap. Suet. Calig. 8; cf. under P. a., B. 2.—

Alicui:

L. Cincio HS. XXCD. constitui me curaturum Idibus Febr.,

Cic. Att. 1, 7 init.; id. Off. 1, 10, 32:

ubi nocturnae Numa constituebat amicae,

Juv. 3, 12; cf.:

sane, inquit, vellem non constituissem, in Tusculanum me hodie venturum esse, Laelio,

id. de Or. 1, 62, 265.—

With acc. only or absol.:

vadimonia constituta,

Cic. Sen. 7, 21:

de pecuniā constitutā,

Dig. 13, tit. 5; Ter. Heaut. 4, 4, 4:

(Vaccenses) compositis inter se rebus in diem tertiam constituunt,

Sall. J. 66, 2:

sic constituunt, sic condicunt,

Tac. G. 11; Juv. 6, 487.— Pass. impers.:

Avillius, ut erat constitutum, simulat se aegrotare,

Cic. Clu. 13, 37.—

Trop.:

constituendi sunt qui sint in amicitiā fines deligendi,

Cic. Lael. 16, 56:

si forte quaereretur quae esset ars imperatoris, constituendum putarem principio, quis esset imperator: qui cum esset constitutus administrator quidam belli gerendi, tum adjungerem, etc. (for which, soon after, definire),

id. de Or. 1, 48, 210; cf. C. 1. supra, and Quint. 12, 1, 1:

nondum satis constitui molestiaene plus an voluptatis attulerit mihi Trebatius noster,

Cic. Fam. 11, 27, 1:

ut constitueret, honestum esse aliquid quod, etc.,

id. Off. 2, 3, 9:

bona possessa non esse constitui,

id. Quint. 29, 89:

de hoc Antigonus cum solus constituere non auderet, ad consilium retulit,

Nep. Eum. 12, 1.—

With the access. idea of resolving, to determine to do something, to take a resolution, to resolve, decide, determine.

With inf.:

si quis mare Neptunum Cereremque vocare Constituit fruges,

Lucr. 2, 656:

cohortes duas in Nantuatibus collocare,

Caes. B. G. 3, 1:

bellum cum Germanis gerere,

id. ib. 4, 6:

Romanorum adventum exspectare atque ibi decertare,

id. ib. 4, 19:

desciscere a rege,

Nep. Dat. 5, 5.—

With acc. and inf.:

audio constitutum esse Pompeio et ejus consilio in Siciliam me mittere,

Cic. Att. 7, 7, 4. —

With interrog.-clause:

quantum pecuniae quaeque civitas daret, Aristides delectus est, qui constitueret,

Nep. Arist. 3, 1. —

With ut:

rus uti irem, jam heri constitueram,

Plaut. Ps. 1, 5, 136:

constitueram, ut pridie Idus Aquini manerem,

Cic. Att. 16, 10, 1:

constituimus inter nos ut ambulationem conficeremus,

id. Fin. 5, 1, 1:

Lentulus cum ceteris constituerant, uti, etc.,

Sall. C. 43, 1.—Hence, constĭtūtus, a, um, P. a.

Adj. (acc. to B.), constituted, arranged, disposed:

bene constitutum corpus,

Cic. Tusc. 2, 6, 17:

viri sapientes et bene naturā constituti,

id. Sest. 65, 137:

quotus quisque philosophorum invenitur, qui sit ita moratus, ita animo ac vitā constitutus, ut ratio postulat,

id. Tusc. 2, 4, 11:

qui integri sunt et sani et bene constituti de rebus domesticis,

id. Sest. 45, 97.—

(Acc. to C.) Fixed, established:

cursus siderum,

Quint. 1, 10, 46:

discrimina (opp. fortuita),

id. 5, 10, 42:

jam confirmatae constitutaeque vocis,

id. 11, 3, 29.—

Subst.: constĭtūtum, i, n.

(Acc. to B.) An institution, ordinance, law (mostly postclass.), Cod. Th. 1, 11, 5; 12, 41, 1.—

Trop.:

cum videas ordinem rerum et naturam per constituta procedere,

according to established laws, Sen. Q. N. 3, 16, 2.—

(Acc. to D. 1. b.) An agreement, appointment, accommodation; a compact (in good prose):

ante rem quaeruntur, quae talia sunt, apparatus, conloquia, locus, constitutum, convivium,

Cic. Top. 12, 52; so absol., id. Att. 11, 16, 2; id. Cael. 8, 20:

rescripsit constitutum se cum eo habere,

id. Att. 12, 23, 3:

constitutum factum esse cum servis, ut venirent, etc.,

id. Cael. 25, 61; and humorously: si quod constitutum cum podagra habes, fac ut in alium diem differas, id. Fam. 7, 4; so,

ad constitutum venire,

Varr. R. R. 2, 5, 1; Cic. Caecin. 12, 33:

se proripu it,

Suet. Oth. 6;

and without a verb,

Cic. Att. 12, 1, 1; Flor. 2, 6, 16 (but in Vell. 2, 110, 1, the better read. is consili).

ŏpĕra, ae, f. [opus], service, pains, exertion, work, labor (opus is used mostly of the mechanical activity of work, as that of animals, slaves, and soldiers; opera supposes a free will and desire to serve).

Lit.

In gen.:

omnes, quorum operae, non quorum artes emuntur,

Cic. Off. 1, 42, 150:

sine hominum manu atque operā,

id. ib. 2, 4, 14:

operam exigere,

id. ib. 1, 13:

perdere,

id. de Or. 1, 28, 126:

praebere amicis,

id. Brut. 47, 174:

in re ponere,

id. Clu. 57, 157:

curamque in rebus honestis ponere,

id. Off. 1, 6, 19:

et laborem consumere in aliquā re,

to bestow labor and pains on any thing, id. de Or. 1, 55, 234:

studiumque in res obscuras conferre,

id. Off. 1, 6, 19:

tribuere rei publicae,

id. Div. 2, 2, 7;

sumere,

id. Verr. 2, 4, 31, § 69:

impendere,

id. ib. 2, 2, 30, §

68: polliceri,

Sall. C. 28, 1; 40, 6:

insumere,

Liv. 10, 18:

dicare alicui,

Ter. Phorm. 1, 2, 12: interponere, to bestow, employ, Cic. Div. in. Caecil. 19, 63: ipse dabat purpuram tantum, amici operas, gave their work thereto, i. e. wrought it, id. Verr. 2, 4, 26, § 59:

pleraque sunt hominum operis effecta,

id. Off. 2, 3, 12:

ibo, atque illam adducam, Quam propter opera est mihi,

on whose behalf I am engaged, Plaut. Mil. 4, 2, 93:

operam navare,

Cic. Fam. 15, 12, 2; Liv. 25, 6, 15.—

In partic., a service, rendering of service: Cn. Pupius, qui est in operis ejus societatis, in the service of the society or company, Cic. Fam. 13, 9, 3:

operae forenses,

id. Fin. 1, 4, 10:

P. Terentius, qui operas in portu et scripturā pro magistro dat,

serves as director, id. ib. 13, 65, 11:

ferrum istud bonas edet operas,

will do good service, Sen. Prov. 2, 10:

musis operas reddere,

to do service to, to serve, Cic. Fam. 16, 10, 2:

dare operas alicui,

Plaut. Bacch. 1, 1, 11.—

Transf.

Care, attention, exertion bestowed on any thing:

deditā operā,

seriously, with a purpose, Plaut. Trin. 1, 2, 29.—So esp. freq.,

Operam dare, to bestow care or pains on, to give attention to any thing.—Constr. with dat., with ut or ne ( = studere).

With dat.: dant operam simul auspicio augurioque, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 81 Vahl.):

dare operam funeri,

to attend, Cic. Att. 15, 1, 1:

bellis, Sive foro,

Ov. R. Am. 165:

amori,

Ter. Heaut. 1, 1, 58: liberis ( to the begetting of children), Cic. Fam. 9, 22, 3: memoriae alicujus, to attend to what brings a person to mind, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 1:

tonsori,

to get shaved, Suet. Aug. 79:

alicui,

to attend to one, listen to him, Plaut. Trin. 4, 2, 52:

sermoni,

Cic. Leg. 2, 1, 4:

amico,

to serve, Plaut. Merc. 2, 2, 17: me huic dedisse operam malam, that I have done him an ill turn, id. Capt. 3, 5, 43.—For dat. the acc. with ad occurs:

benigne operam detis ad nostrum gregem,

Plaut. Cas. prol. 21.—

With ut and subj.:

da operam, ut valeas,

Cic. Att. 16, 16, A, 5:

omnem operam do, ut cognoscam,

Sen. Contr. 4, 24, 15; id. Vit. Beat. 3, 2.—

With ne:

dent operam consules, ne quid respublica detrimenti capiat,

Caes. B. C. 1, 5:

ego omnem operam dabo, ne pervenire ad me erubescat,

Sen. Polyb. 13, 3:

studiose te operam dare, ut ne quid meorum tibi esset ignotum,

Cic. Fam. 13, 11, 1.—

With subj. alone: dabo operam, quoad exercitus huc summittatis, etc., Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, 6.—

With inf.:

id scire,

Ter. Hec. 4, 1, 38.—

In abl.: operā meā, tuā, etc., through my ( thy, etc.) means, agency, fault:

fateor Abiisse eum abs te, meā operā atque astutiā,

Plaut. Capt. 3, 5, 21:

quid mihi nisi malum vostra opera'st?

id. Ps. 1, 2, 50:

non meā operā, neque pol culpā evenit,

Ter. Hec. 2, 1, 31:

meā operā, Q. Fabi, Tarentum recepisti,

Cic. Sen. 4, 11.—

Unā or eādem operā, in the same manner, at the same time (ante-class.):

unā operā mihi sunt sodales, quā iste,

Plaut. Capt. 3, 4, 31:

eādem operā a praetore sumam syngrapham,

id. ib. 2, 3, 89.—

Operā, by experience (ante-class.):

nam te omnes saevom commemorant... ego contra operā expertus,

Plaut. Trin. 4, 1, 7:

id operā expertus sum esse ita,

id. Bacch. 3, 2, 3:

magis non factum possum velle quam operā experiar persequi,

id. Capt. 2, 3, 65.—

Operae pretium, v. pretium, II. B.—

Leisure, spare time for any thing (class., but in the phrase operae est, only ante-class. and Livian):

operae ubi mihi erit, ad te venero,

as soon as I can spare the time, Plaut. Truc. 4, 4, 30:

si operae illi esset,

if he had time, Liv. 5, 15; 4, 8; 44, 36:

dicam, si tibi videam esse operam, aut otium,

Plaut. Merc. 2, 2, 15:

operae non est,

id. ib. 5, 2, 77:

quos tu operam gravare mihi,

id. Rud. 2, 4, 21: de versibus, quos tibi a me scribi vis, deest mihi quidem opera, I have not time or leisure, Cic. Q. Fr. 3, 4, 4.—

In concr.

A day's work or labor (usu. in plur.):

quaternis operis singula jugera confodere,

Varr. R. R. 1, 18:

puerilis una opera,

Col. 11, 2, 44:

bubulcorum operae quatuor,

id. 2, 13:

operae (filiorum) locari possunt,

Paul. Sent. 5, 1, 1.—

A day-laborer, journeyman; also, in gen., a laborer, workman (usu. in plur.):

ipse dominus dives operis et laboris expers,

Plaut. Am. 1, 1, 16:

plures operas conducere,

Col. 3, 21: nona, a ninth laborer (on his farm), Hor. S. 2, 7, 118; Suet. Oct. 3.—Hence, transf., in a bad sense: operae, hired aiders, abettors, tools, etc. (of political or theatrical parties):

mercenariae (corresp. to multitudo conducta),

Cic. Phil. 1, 9, 22; cf.:

erat mihi contentio cum operis conductis et ad diripiendam urbem concitatis,

id. Sest. 17, 38:

Claudianae,

id. Q. Fr. 2, 3, 2; cf. id. Att. 4, 3, 3:

theatrales,

parties for the purpose of applauding, theatrical factions, Tac. A. 1, 16:

VETERES A SCENA,

Inscr. Grut. 467, 7.—

That which is wrought or produced, a work:

operae aranearum,

i. e. spiders' webs, Plaut. As. 2, 4, 19:

exstabit opera peregrinationis hujus,

Cic. Att. 15, 13, 6.

posco, pŏposci, 3 (old perf. peposci, Val. Antias ap. Gell. 7, 9, 9), v. inch. a. [for porc-scere; Sanscr. root parkh- prakh-, to ask; cf.: precor, procus, procax], to ask for urgently; to beg, demand, request, desire (syn.: flagito, postulo, peto).

In gen., constr. usually with aliquid, aliquem ( sibi): aliquid ab aliquo; also with a double acc., with ut, with inf., or with acc. and inf., or wholly absol.:

poscere est secundum Varronem, quotiens aliquid pro merito nostro deposcimus: petere vero est cum aliquid humiliter et cum precibus postulamus,

Serv. Verg. A. 9, 194.

With acc.:

posco atque adeo flagito crimen,

Cic. Planc. 19, 48; cf. id. Verr. 2, 5, 28, § 71:

argentum,

id. ib. 2, 4, 20, § 44;

2, 3, 34, § 78: pugnam,

Liv. 2, 45, 6: nec mi aurum posco, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 200 Vahl.):

si quid poscam,

Plaut. Aul. 2, 5, 10:

pulvinos,

Cic. de Or. 1, 7, 29; id. Planc. 19, 48:

vades poposcit,

id. Rep. 2, 36, 61; cf.:

audaciae partes Roscii sibi poposcerunt,

Cic. Rosc. Am. 13, 35:

peccatis veniam poscentem (preceded by postulare),

Hor. S. 1, 3, 75.—

With ab:

fac, ut audeat Tibi credere omnia, abs te petere et poscere,

Ter. Heaut. 5, 1, 53: diem a praetore peposcit, Val. Antias ap. Gell. 7, 9, 9:

abs te litteras,

Cic. Verr. 2, 4, 16, § 36; 2, 2, 47, § 117:

tutorem ab aliquo,

Suet. Aug. 94:

bibere a me poscis,

Vulg. Joann. 4, 9.—

With a double acc.:

parentes pretium pro sepulturā liberum poscere,

Cic. Verr. 2, 1, 3, § 7:

magistratum nummos,

id. ib. 2, 1, 17, §

44: aliquem causam disserendi,

id. Tusc. 3, 3, 7:

claves portarum magistratus,

Liv. 27, 24, 8:

non ita creditum Poscis Quintilium deos,

Hor. C. 1, 24, 12:

cur me in decursu lampada poscis?

Pers. 6, 61:

poscenti vos rationem,

Vulg. 1 Pet. 3, 15.—Hence, pass.: poscor aliquid, I am asked for something, something is asked or demanded of me ( poet. and in post-class. prose):

gravidae posceris exta bovis,

they ask you for the entrails, Ov. F. 4, 670; cf.:

poscor meum Laelapa,

they demand of me my Lœlaps, id. M. 7, 771:

nec tantum segetes alimentaque debita dives Poscebatur humus,

id. ib. 1, 138:

quod rationem pecuniae posceretur,

Gell. 4, 18, 12; to be called upon or invoked to inspire a poet or to sing:

aversus Apollo Poscitur invitā verba pigenda lyrā,

Prop. 4 (5), 1, 76 (better reading poscis ab); cf. absol. Palilia poscor: Non poscor frustra;

si favet alma Pales,

Ov. F. 4, 721; so,

poscimur Aonides,

Ov. M. 5, 333:

poscimur,

Hor. C. 1, 32, 1.—

With ut:

poscimus, ut cenes civiliter,

Juv. 5, 112:

poscimus ut sit, etc.,

id. 7, 71; Tac. H. 2, 39: poposcit, ut haec ipsa quaestio diligentius tractaretur, Aug. Civ. Dei, 2, 21.—

With inf. or acc. and inf. ( poet. and in post-Aug. prose):

poscat sibi fabula credit,

Hor. A. P. 339; cf.:

immolare Fauno, Seu poscat agnā sive malit haedo,

id. C. 1, 4, 12:

esse sacerdotes delubraque vestra tueri Poscimus,

Ov. M. 8, 708:

contraque occurrere poscunt,

Val. Fl. 4, 194; Pers. 1, 128; Claud. in Eutr. 1, 151.—In prose:

ego vero te etiam morari posco inter voluptates,

Sen. Contr. 1, 8; Arn. 7, p. 254. So, too, perh. (acc. to Stephanus's conjecture):

vos fallere poscunt,

Rutil. Lup. Fig. 2, 19, p. 181 Frotsch.—

Ellipt.:

poscunt majoribus poculis, sc. bibere,

they challenge to drink from larger goblets, Cic. Verr. 2, 1, 26, § 66.—

Absol., to beg, be a beggar:

improbus es, cum poscis, ait. Sed pensio clamat, posce,

Juv. 9, 63 sq. —

Of inanimate and abstract subjects, to demand, require, need:

quod res poscere videbatur,

Caes. B. G. 7, 1:

cum usus poscit,

id. ib. 4, 2: quod negotium poscebat, Sail J. 56, 1; 70, 3; Quint. 11, 3, 162 et saep.—

In partic.

To demand for punishment, to ask the surrender of: accusant [p. 1403] ii, quos populus poscit, Cic. Rosc. Am. 5, 13; cf.:

hujus tantae cladis auctor Annibal poscitur,

Flor. 2, 6, 7:

nec poscitur auctor,

Sil. 2, 44:

poscendum poenae juvenem jubebat,

id. 1, 677; so Liv. 9, 26.—

In gen., to call one (ante-class. and poet.):

clamore hominem posco,

Plaut. Curc. 5, 3, 5:

gemitu Alciden,

Sen. Herc. Oet. 1887.— Pass.: ego poscor Olympo ( dat. of agent), Olympus calls me, summons me to the combat, Verg. A. 8, 533:

poscimur,

Ov. M. 2, 144.—

In partic., to call upon, invoke:

supplex tua numina posco,

Verg. A. 1, 666.—

In selling.

To ask, demand for a thing, to offer at a price:

tanti quanti poscit, vin' tanti illam emi?

Plaut. Merc. 2, 4, 22: pro reliquis (libris) idem pretium poposcit, Varr. ap. Lact. 1, 6, 10.—

To ask, bid, offer a price for a thing:

agite licemini. Qui cenā poscit? ecqui poscit prandio?

Plaut. Stich. 1, 3, 68; id. Merc. 2, 3, 101; Plin. 35, 10, 36, § 88.—

To demand one's hand, ask in marriage:

eam si jubes, frater, tibi me poscere, poscam,

Plaut. Aul. 2, 1, 38:

filiam tuam mihi uxorem posco,

id. ib. 2, 2, 42:

tibi permittam, posce, duce,

id. Trin. 2, 2, 103:

sine dote posco tuam sororem filio,

id. ib. 2, 4, 98:

tuam sororem uxorem alicui,

id. ib. 2, 4, 49.

rĕ-pendo, di, sum, 3, v. a., to weigh back (syn. compenso).

Lit. (rare):

aequaque formosae pensa rependis erae,

you weigh back, return by weight, the wool weighed out, Ov. H. 9, 78:

pensa,

Prop. 4 (5), 7, 41:

Ravenna ternos (asparagos) libris rependit,

i. e. produces them three to the pound, Plin. 19, 4, 4, § 54. —

Transf., to weigh in return, to pay with the same weight, purchase a thing with its weight in money.

Lit.: cui (Septumuleio) pro C. Gracchi capite erat aurum repensum, * Cic. de Or. 2, 67, 269:

cum Septumuleius Gai Gracchi auro rependendum caput abscisum ad Opimium tulerit, etc.,

Plin. 33, 3, 14, § 48; Val. Max. 9, 4, 3:

Aethiopico (magneti) laus summa datur, pondusque argento rependitur,

Plin. 36, 16, 25, § 129:

(balsamum) duplo rependebatur argento,

id. 12, 25, 54, § 117: auro repensus Miles, ransomed (syn. redemptus), Hor. C. 3, 5, 25. —

Trop.

To pay in kind, pay back, repay, requite, recompense, return, reward, in a good and bad sense ( poet. and in postAug. prose):

hac vitam servatae dote rependis?

Ov. M. 5, 15; cf.:

gratiam facto,

id. ib. 2, 694:

gratiam,

Phaedr. 2, prol. 12:

magna,

Verg. A. 2, 161:

fatis contraria fata,

to balance, id. ib. 1, 239:

pretium vitae,

Prop. 4 (5), 11, 100:

vices,

id. 4 (5), 4, 58:

pro officiis pretium,

Ov. Am. 2, 8, 21:

pia vota,

Stat. S. 3, 3, 155:

decus suum cuique (posteritas),

Tac. A. 4, 35:

exemplum contra singulos utilitate publicā,

id. ib. 14, 44 fin.:

ingenio formae damna,

to counterbalance, compensate, Ov. H. 15, 32; cf.:

rependere et compensare leve damnum delibatae honestatis majore aliā honestate,

Gell. 1, 3, 23:

incolumitatem turpitudine,

to pay for, purchase, Plin. Pan. 44, 5; cf.:

honorem servitute, donis, Col. praef. § 10: culpam hanc magno terrore,

Val. Fl. 6, 744:

regis pacta magno luctu,

id. 6, 4:

moestam noctem (with ulcisci socios),

Stat. Th. 8, 666.—

To weigh in the mind, to meditate upon, ponder, consider:

qui facta rependens, Consilio punire potest,

Claud. Cons. Mall. Theod. 228.

sŭi ( gen.), dat. sibī̆, acc. and abl. se or sese, sing. and plur. (old dat. sibei, C. I. L. 1, 38; 1, 1056;

1, 1180 et saep.: sibe,

ib. 1, 1267; 5, 300; cf. Quint. 1, 7, 24; and v. Neue, Formenl. 2, p. 180 sq.; on the quantity of the final i, v. Ritschl, Opusc. 2, p. 632 sqq.; old acc. sed, C. I. L. 1, 196, 13 sq.; 1, 197, 21; strengthened acc. sepse = se ipse, Cic. Rep. 3, 8, 12; cf. Sen. Ep. 108, 32:

semet,

Hor. S. 1, 6, 78; Liv. 2, 12, 7; 2, 44, 8 al.), pron. of 3d pers. in recipr. and reflex. sense [Sanscr. sva-, svajam-, self; Gr. he, We, sphe (hou, hoi, he); cf. suus, old Lat. sovos; v. Curt. Gr. Etym. p. 396; Corss. Ausspr. 2, p. 54], of himself, of herself, of itself, of themselves; one another, each other, etc.; him, her, it, them; and, as subj. of inf., he, she, it, they (on the use of se or sese in acc., cf.: ut se dicamus, cum aliquem quid in alium fecisse ostendimus, ut puta: ille dicit se hoc illi fecisse;

cum autem in se ipsum, tunc dicamus sese, velut: dixit sese hoc sibi fecisse,

Charis. 1, 15, p. 86 P.; but the distinction is not commonly observed; the two forms being used indifferently, except that sese is preferred where there is emphasis, especially at the beginning or end of a clause, or in reference to a preceding ipse; v. infra; and cf. Neue, Formenl. 2, p. 182 sqq.).

Prop., as pron. reflex., of an object considered as receiving or affected by its own act, himself, herself, itself, themselves.

In all clauses, referring to the grammatical subject of the clause.

As direct obj. of verb:

dedistine gladium, qui se occideret?

Plaut. Trin. 1, 2, 92:

artis eloquar quem ad modum se expediant,

id. ib. 2, 1, 10:

se in plagas conicere,

id. ib. 2, 1, 12:

numquam erit alienis gravis qui suis se concinnat levem,

id. ib. 3, 2, 58: se aperiunt, Ter. And. 4, 1, 8:

adplicat ad Chrysidis patrem se,

id. ib. 5, 4, 22:

si is posset ab ea sese avellere,

id. Hec. 4, 1, 39:

hi se ad nos adplicant,

id. Heaut. 2, 4, 13:

per eos, ne causam diceret, se eripuit,

Caes. B. G. 1, 4:

cum ferrum se inflexisset,

id. ib. 1, 25:

praecipites fugae sese mandabant,

id. ib. 2, 24:

si se telo defenderet fur,

Cic. Mil. 3, 9:

Catoni licuit Tusculi se in otio delectare,

id. Rep. 1, 1, 1:

solum igitur quod se ipsum movet, numquam ne moveri quidem desinit,

id. ib. 6, 25, 27:

statim homo se erexit,

id. Rosc. Am. 22, 60:

majores acceperamus se a Gallis auro redemisse,

Liv. 22, 59, 7:

in montem sese recipere,

Caes. B. G. 1, 25; 1, 26; Cic. Fin. 3, 19, 63:

ad inpedimenta se conferre,

Caes. B. G. 1, 26:

sese alicui ad pedes proicere,

id. ib. 1, 31:

se gerere,

to behave, Cic. Agr. 2, 19, 53:

sic se res habet, ut, etc.,

id. de Or. 2, 67, 271; id. Fin. 1, 7, 25; 5, 10, 27 sq.:

quod uxor sua ex fico se suspendisset,

Quint. 6, 3, 88. — Strengthened by ipse, nom.:

hic se ipsus fallit,

Ter. And. 3, 2, 15:

ut se ipse diliget,

Cic. Fin. 2, 11, 33:

ipse enim se quisque diligit,

id. Lael. 21, 80:

ita non modo superiores, sed etiam se ipse correxerat,

id. Or. 52, 176:

omne animal se ipsum diligit,

id. Fin. 5, 9, 24:

neque prius vim adhibendam putaverunt, quam se ipse indicasset,

Nep. Paus. 4, 3:

miles se ipse interfecit,

Tac. H. 3, 51; 4, 11:

ne, ignorando regem, semet ipse aperiret quis esset,

Liv. 2, 12, 7:

nec sese ipsi gravant,

Quint. 1, 12, 10.—Sometimes acc.:

inperator qui se ipsum non continet,

Cic. Imp. Pomp. 13, 38:

quid est enim se ipsum colligere, nisi, etc.,

id. Tusc. 4, 36, 78; 1, 23, 53:

ut quidam imperatores se ipsos dis inmortalibus devoverent,

id. N. D. 2, 3, 10:

quod si se ipsos illi nostri liberatores e conspectu nostro abstulerunt,

id. Phil. 2, 44, 114:

admovisse semet ipsos lateri suo,

Curt. 7, 1, 14:

gladio se ipsam transfixit,

Vell. 2, 26, 3.—In gerund. construction:

ne sui in perpetuum liberandi occasionem dimittant,

Caes. B. G. 5, 38; 3, 6; 4, 34:

principes sui conservandi causa profugerunt,

Cic. Cat. 1, 3, 7:

maximam causam ad se inundandam terra praestabit,

Sen. Q. N. 3, 29, 4.—

As indirect obj.:

animo servit, non sibi,

Plaut. Trin. 2, 2, 27:

sapiens ipsus fingit fortunam sibi,

id. ib. 2, 2, 84:

ne ibi diffregisset crura aut cervices sibi,

id. Mil. 3, 1, 126:

nil aliud nisi quod sibi soli placet consulit,

id. Trin. 2, 3, 4:

quaerunt sibi liberos,

id. Ps. 1, 1, 21:

aurum habeat sibi,

id. Mil. 4, 2, 108:

illum multae sibi expetessunt,

id. ib. 4, 6, 16:

tum me convivam solum abducebat sibi,

Ter. Eun. 3, 1, 17:

non sibi soli postulat, etc.,

id. ib. 3, 2, 27:

nunc sibi uxorem expetit,

id. And. 3, 2, 40:

is sibi legationem ad civitates suscepit,

Caes. B. G. 1, 3:

neque sibi homines feros temperaturos existimabat, quin exirent, etc.,

id. ib. 1, 33:

hoc sibi nomen adrogare,

Cic. Rep. 1, 33, 50; 1, 5, 9:

alia sunt tamquam sibi nata,

id. Fin. 3, 19, 63:

proposita sibi morte,

id. Sest. 21, 48; id. Fin. 5, 11, 31:

ne, illo cunctante, Numidae sibi consulant,

Sall. J. 62, 1:

ut populum Romanum sibi desumerent hostem,

Liv. 7, 20, 5:

Turnus, praelatum sibi advenam aegre patiens,

id. 1, 2:

petebant ut regis sui filiam matrimonio sibi jungeret,

Curt. 8, 1, 9:

nemo sibi tantummodo errat,

Sen. Vit. Beat. 1, 4:

locum sibi ad formam sui exsculpsit,

id. Q. N. 4, 3, 4.—With ipse:

ipse tantos sibi spiritus sumpserat,

Caes. B. G. 1, 33 fin.:

nec ipsi sibi exemplo sunt,

Cic. Lael. 21, 80:

iste, quasi praeda sibi advecta, ducit,

id. Verr. 2, 5, 25, § 64:

Junius necem sibi ipse conscivit,

id. N. D. 2, 3, 7:

voluntarium non sibimet ipse solum, sed etiam funeri suo exilium indixit,

Liv. 39, 52, 9:

proinde consulant sibi ipsi,

Just. 16, 4, 15:

avaritia, quae quicquid omnibus abstulit, sibi ipsi neget,

Sen. Q. N. 1, prol. 6; cf. Cic. Marc. 5, 13. —

After substt., adjj., etc.:

omnino est amans sui virtus,

Cic. Lael. 26, 98:

ut sit sui similis,

Plaut. Trin. 2, 2, 7:

omnem naturam esse servatricem sui,

Cic. Fin. 5, 9, 26:

cum videret, si non paruisset, dissimilem se futurum sui,

id. Phil. 9, 3, 6; id. Tusc. 1, 19, 43: nihil malo quam et me mei similem esse et illos sui, Caes. ap. Cic. Att. 9, 16, A, 2:

habetis ducem memorem vestri, oblitum sui,

Cic. Cat. 4, 9, 19:

potens sui,

Hor. C. 3, 29, 41:

nihil est tam incontinens sui,

Sen. Q. N. 3, 30, 6:

quod sibi obsit, quia sit sibi inimicus,

Cic. Fin. 5, 10, 28: inimicus ipse [p. 1795] sibi putandus est, id. ib.:

cum ipsi homines sibi sint per se cari,

id. ib. 5, 13, 38:

Medus infestus sibi,

Hor. C. 3, 8, 19:

crescit indulgens sibi hydrops,

id. ib. 2, 2, 13; cf.:

nec enim utilius quicquam est quam sibi utilem fieri,

Sen. Ben. 1, 11, 5:

Campanus se digna probra in insontem jacere,

Liv. 25, 18, 8:

(mundus) se ipse consumptione alebat sui,

Cic. Univ. 6:

cum multa adsoleat veritas praebere vestigia sui,

Liv. 40, 54, 8:

caecus amor sui,

Hor. C. 1, 18, 14:

sui contemptor,

Quint. 12, 1, 20:

in spem sui bonam adducitur,

Sen. Ira, 2, 21, 3:

(aer) ima sui parte maxime varius est,

id. Q. N. 2, 11, 1:

ipsa (virtus) pretium sui,

id. Vit. Beat. 9, 4:

neque est quod existimes illum vilem sibi fuisse: pretium se sui fecit,

id. Ben. 1, 9, 1:

saepe taedio laboris ad vilitatem sui compelluntur ignavi,

Curt. 5, 9, 7:

nemo non benignus est sui judex,

Sen. Ben. 2, 26, 1:

Romanus in ipso fine vitae vindex sui exstitit,

Val. Max. 3, 2, 11:

equestris ordinis juventus omnibus annis bis urbem spectaculo sui celebrabat,

id. 2, 2, 9; cf. with ipse:

utpote ipsa sui appellatione virorum majestati debitum a feminis reddens honorem,

id. 2, 1, 7. —

With prepp.:

qui admisit in se culpam,

Plaut. Trin. 1, 2, 6:

culpam ut ab se segregent,

id. ib. 1, 2, 42:

segregat ab se omnis,

id. Mil. 4, 6, 17; 4, 6, 62:

me ad se deduxit,

id. ib. 2, 1, 121; 3, 1, 118; id. Ps. 3, 2, 6:

quae me non excludit ab se, sed apud se occludet domi,

id. Men. 4, 2, 108:

habet aliud (negotium) magis ex se et majus,

Ter. And. 5, 4, 51:

et fingunt quandam inter se nunc fallaciam,

id. ib. 1, 3, 15:

duxit secum virginem,

id. Eun. 2, 1, 23; Cic. Att. 5, 17, 3; Liv. 35, 30; 43, 18:

ex se generare,

Quint. 1, 1, 36: — pro se quisque = unusquisque, every one, each one singly, etc., freq. in Livy (cf. suus, II. D. 2.):

Pro se quisque id quod quisque potest... Edit,

Plaut. Am. 1, 1, 76:

pro se quisque alius agnum inmolabat, alius pullum,

Sen. Q. N. 4, 6, 2:

pro se quisque sedulo Faciebant,

Ter. Heaut. 1, 1, 74:

cum pro se quisque tenderet ad portas,

Liv. 6, 3; 6, 8; 1, 9; 1, 59;

2, 6: — Boiosque receptos ad se socios sibi adsciscunt,

Caes. B. G. 1, 5 fin.:

exercitum ante se mittit,

id. ib. 1, 21:

supra se collocare,

id. ib. 1, 24:

ex materia in se omnia recipiente mundum factum esse,

Cic. Ac. 2, 37, 118:

litteras ad se ab amico missas protulit,

id. Phil. 2, 4, 7:

praedam prae se agentes,

Liv. 5, 45; 38, 21:

quam (rem publicam) exercitus, quantum in se fuit, prodebat,

id. 2, 43; 9, 40; Nep. Iphic. 3, 4; cf. id. Hann. 12, 2 (v. infra, II. B. 2.):

quibus poterat sauciis ductis secum,

Liv. 4, 39.—Rarely referring to subj. inf.:

nam dicere apud eum de facinore... cum per se ipsum consideres, grave est,

Cic. Deiot. 2, 4:

non quia per se beatum est malo caruisse,

Sen. Q. N. 1, prol. 6. —

With inf. pass. in obj.-clause:

ne quis se aut suorum aliquem praetermissum queratur,

Cic. Rep. 1, 1, 1:

quibus (nominibus) illae res publicae sese appellari velint,

id. ib. 1, 33, 50:

qui se minus timidos existimari volebant,

Caes. B. G. 1, 39, 6.—

As predicate ( = suus, II. B. 2. d; very rare):

quisquis est deus, si modo est alius... totus est sensuus, totus visuus, totus audituus, totus animae, totus animi, totus sui,

in his own power, independent, Plin. 2, 7, 5, § 14. —

Referring to a logical subject, other than the grammatical subj. of the clause.

To a definite subj.:

neque praeter se umquam ei servos fuit,

Plaut. Capt. 3, 4, 48:

hunc aiebant indignum civitate ac sese vivere,

id. Trin. 1, 2, 176: exercitum consumptum videtis;

quem turpiter se ex fuga recipientem ne qua civitas recipiat, etc.,

Caes. B. G. 7, 20 fin.:

reliquos sese convertere cogunt,

id. B. C. 1, 46:

multis illi in urbibus reficiendi se et curandi potestas fuit,

Cic. Phil. 9, 3, 6:

cur his persequendi juris sui adimis potestatem,

id. Div. in Caecil. 6, 21:

cum nihil sit periculosius quam spatium confirmandi sese Antonio dari,

id. Fam. 10, 33, 5:

tantam ingenuit animantibus conservandi sui natura custodiam,

id. N. D. 2, 48, 124:

neque sui colligendi hostibus facultatem relinquunt,

Caes. B. G. 3, 6:

ut quam minimum spatii ad se colligendos Romanis daretur,

id. ib. 3, 19; 3, 4; 4, 34; Hirt. B. G. 8, 16:

Gallica acies nullum spatium respirandi recipiendique se dedit,

Liv. 10, 28, 11:

nec raptis aut spes de se melior aut indignatio est minor,

id. 1, 9, 14: Faustulo spes fuerat regiam stirpem apud se educari, id. 1, 5, 5:

proelium cum fiducia sui commissum est,

id. 7, 33, 5; 10, 14, 17:

detecta fraus cautiores Thyreensis fecit: dato responso, nullam se novam societatem accepturos, etc.,

id. 36, 12, 8:

patres censuerunt, qui honorem, quem sibi capere per leges liceret, peteret, etc.,

id. 32, 7, 11:

jusso magistro equitum abdicare se magistratu,

id. 4, 35; 22, 33, 12:

haec cum apud timentes sibimet ipsos increpuissent,

id. 6, 37, 1:

ab ipso, quaerenti sibi commendationem ad gentem monitus,

id. 36, 8, 4 Weissenb. ad loc.:

signa peditum, prae se habentium scuta,

id. 38, 21, 3:

invenere oppidanos vim hostium ab se arcentes,

id. 6, 9, 7:

exire enim sua secum efferentibus jussis primum arma ademit,

id. 43, 18, 11; cf.

§ 10: quos in numerum pecorum redegit ignoratio sui,

Sen. Vit. Beat. 5, 2:

quia nullum illis sui regimen est,

id. Ep. 94, 67:

inter se nihil inlicitum,

Tac. H. 5, 5; 1, 64:

quasi objurgatio sui est,

Quint. 11, 3, 49.—

To indefinite subj.:

deforme est de se ipsum praedicare,

Cic. Off. 1, 38, 137:

posse enim liberalitate uti non spoliantem se patrimonio nimirum est pecuniae fructus maximus,

id. ib. 2, 18, 64:

non arbitrari sese scire quod nesciat,

id. Ac. 1, 4, 16:

cui proposita sit conservatio sui,

id. Fin. 5, 13, 37:

sic amicitiae... effectrices sunt voluptatum tam amicis quam sibi,

id. ib. 1, 20, 67:

amare... etiam si ad se ex iis nihil redeat,

id. ib. 2, 24, 78:

(judicatio) quae aut sui laudem aut adversarii vituperationem contineat,

id. Inv. 1, 51, 97; id. Or. 36, 124; id. Off. 1, 39, 139:

ut, quanti quisque se faciat, tanti fiat ab amicis,

id. Lael. 16, 59; id. Off. 1, 28, 99; id. Rosc. Com. 17, 52 fin.:

si nullus ex se metus aut spes,

Tac. A. 2, 38:

ceterum et interrogandi se ipsum et respondendi sibi solent esse non ingratae vices,

Quint. 9, 2, 14:

sibi servire gravissima est servitus,

Sen. Q. N. 3, praef. 17:

quam multa sunt vota, quae etiam sibi fateri pudet,

id. Ben. 6, 38, 5:

nec haec vilitas sui est,

id. Clem. 1, 3, 4:

culpa est, immiscere se rei ad se non pertinenti,

Dig. 50, 17, 36:

profecto est supplicio se liberare tam facile quam supplicium perpeti,

Val. Max. 3, 2, 6.

Hence, in dependent clauses, transf., as pers. pron. 3d pers., with reflex. reference, him, her, it, them; he, she, they, etc.

In gen., of an obj. indentified with,

The gram. subj. of the principal clause:

qui omnis se amare credit, quemque aspexerit,

Plaut. Mil. 4, 9, 14:

illa mulier lapidem silicem subigere ut se amet, potest,

id. Poen. 1, 2, 77; id. Cas. prol. 46:

orare jussit, si se ames, jam ut ad sese venias,

Ter. And. 4, 2, 4:

ait, si... non id metuat, ne, ubi acceperim, Sese relinquam,

id. Eun. 1, 2, 61:

timet animum amicae se erga ut sit suae,

id. Heaut. 1, 2, 15:

utrumque jussit interfici, alterum, quia viam demonstravisset interimendi sui,

Cic. Tusc. 5, 20, 60:

qui precabantur, ut sibi sui liberi superstites essent,

id. N. D. 2, 28, 72; id. Prov. Cons. 17, 42:

ne ipse quidem sua tanta eloquentia mihi persuasisset, ut se dimitterem,

id. Or. 28, 100:

impetrat a senatu, ut dies sibi prorogaretur,

id. Verr. 2, 1, 38, § 98:

hunc sibi ex animo scrupulum, qui se dies noctisque stimulat, ut evellatis, postulat,

id. Rosc. Am. 2, 6:

Iccius nuntios ad eum mittit, nisi subsidium sibi submittatur,

Caes. B. G. 2, 6 fin.:

quos cum apud se conspexisset... quid ad se venirent,

id. ib. 1, 47:

mittit, qui petant atque orent, ut sibi subveniat,

id. B. C. 1, 17:

Scipionem Hannibal eo ipso, quod adversus se dux lectus esset, praestantem virum credebat,

Liv. 21, 39, 8:

Pausanias orare coepit, ne se prodiret,

Nep. Paus. 8, 6:

cum ejus principes animadvertisset timere, ne propter se bellum eis Lacedaemonii indicerent,

id. Them. 8, 3:

Ubii legatos mittunt, qui doceant... neque ab se fidem laesam,

Caes. B. G. 6, 9:

tum Volero, ubi indignantium pro se acerrimus erat clamor, etc.,

Liv. 2, 55, 6:

transfugit, patris in se saevitiam conquerens,

id. 1, 53, 5:

praesidia imposuit in urbibus, quae ad se defecerant,

Sall. J. 61, 1:

navigia sarcina depressa parum ostendunt non aquam sibi resistere?

Sen. Q. N. 2, 9, 3.—So in phrases incorporated with a principal clause:

Nicias vehementer tua sui memoria delectatur,

Cic. Att. 13, 1, 3:

nihil est appetentius similium sui,

id. Lael. 14, 50: Pompeius facultatem sui insequendi ademerat, Caes. B. C. 1, 29:

praefectum in se ruentem trans fixit,

Curt. 4, 16, 23:

rediere cum legatis ad redimendos sese missis,

Liv. 22, 59, 18:

potestatem omnibus adeundi sui fecit,

Suet. Tib. 40:

Germanicus legiones universas sibi summam reipublicae deferentes compescuit,

id. Calig. 1:

quam si di inmortales potestatem visendi sui faciant,

Sen. Clem. 1, 19, 9:

(terra) non potest tam multa tantoque se ipsa majora nutrire, nisi, etc.,

id. Q. N. 6, 16, 3.—

Of an obj. indentified with a logical subj., other than the gram. subj. of the leading clause:

a Caesare valde liberaliter invitor, sibi ut sim legatus,

Cic. Att. 2, 18, 3:

horum unum quidque... a se potius quam ab adversariis stare demonstrabitur,

id. Inv. 1, 43, 81; id. Mil. 16, 44:

nam mihi scito jam a regibus adlatas esse litteras, quibus mihi gratias agant, quod se mea sententia reges appellaverim,

id. Fam. 9, 15, 4:

testem rei publicae relinquere, meae perpetuae erga se voluntatis,

id. ib. 1, 4, 10:

quos non tam ulcisci studeo quam sanare sibi ipsos,

id. Cat. 2, 8, 17:

quo ex oppido cum legati ad eum venissent oratum, ut sibi ignosceret,

Caes. B. G. 7, 12; Liv. 6, 42; 1, 5:

cum ei in suspitionem venisset, aliquid in epistula de se esse scriptum,

Nep. Paus. 4, 1:

cohortem octavam decimam Lugduni, solitis sibi hibernis, relinqui placuit,

Tac. H. 1, 64. —

In partic., in reported words or thoughts (orat. obliqua) referring to the person to whom they are ascribed.

As subj. or obj., direct or indirect, with inf.:

quos Hannibal misit astrictos jure jurando se redituros esse, nisi, etc.,

Cic. Off. 1, 13, 40:

Postumius mihi nuntiavit... se a Marcello ad me missum esse,

id. Fam. 4, 12, 2:

qui dixisse fertur a se visum esse Romulum... eum sibi mandasse ut populum rogaret ut sibi eo in colle delubrum fieret: se deum esse,

id. Rep. 2, 10, 20; id. Mil. 35, 95 sqq.:

nuntium mittit... sese diutius sustinere non posse,

Caes. B. G. 2, 6 fin.:

Divitiacus Caesarem obsecrare coepit... scire se illa esse vera, nec quemquam ex eo plus quam se doloris capere... sese tamen amore fraterno commoveri,

id. ib. 1, 20:

unum se esse, qui, etc.... ob eam rem se ex civitate profugisse,

id. ib. 1, 31:

haec sibi esse curae,

id. ib. 1, 40:

non sese Gallis, sed Gallos sibi bellum intulisse,

id. ib. 1, 44:

ipsos se inter multitudinem militum occultasse,

id. ib. 7, 38:

sensit Themistocles, si eo pervenisset, sibi esse pereundum,

Nep. Them. 8, 6:

dato responso (sc. a Thyreensibus), nullam se novam societatem accepturos,

Liv. 36, 12, 8.—

In subordinate clauses, questions, exhortations, etc., with subj.

In gen.:

qui abs te taciti requirunt, cur sibi hoc oneris imposueris, cur se potissimum delegeris,

Cic. Planc. 18, 46; 2, 6; id. Marc. 10, 30:

conclamavit, quid ad se venirent?

Caes. B. G. 1, 47:

unum petere ac deprecari... ne se armis despoliaret,

id. ib. 2, 31:

ad quos cum Caesar nuntios misisset, qui postularent, eos qui sibi bellum intulissent, sibi dederent,

id. ib. 4, 16:

cur sui quicquam esse imperii trans Rhenum postularet?

id. ib.:

Cicero respondit, si ab armis discedere velint, se adjutore utantur,

id. ib. 5, 41:

Veneti legationem ad Crassum mittunt, si velit suos recipere, obsides sibi remittat,

id. ib. 7, 4:

rex ignarus quae legati ejus (Hannibalis) ad se adlaturi fuissent,

Liv. 23, 39:

hac necessitate coactus, domino navis, qui sit, aperit, multa pollicens, si se conservasset,

Nep. Them. 8, 6:

legatos in Bithyniam miserunt, qui ab rege peterent, ne inimicissimum suum secum haberent sibique dederet (for secum, v. I. A. 4. supra),

id. Hann. 12, 2.—

Esp., in subordinate clauses (sub-oblique), with subj. expressing the assertion or view of the person reported as speaking:

magnam Caesarem injuriam facere, qui vectigalia sibi deteriora faceret,

Caes. B. G. 1, 36:

quod sibi Caesar denuntiaret,

id. ib.:

sed eo deceptum, quod neque commissum a se intellegeret, quare timeret,

id. ib. 1, 14:

quod nec paratus... obsecutus esset, credidissetque, cum se vidissent Aetoli, omnia, etc.,

Liv. 35, 44, 3:

Ambiorix locutus est,... sua esse ejusmodi imperia, ut non minus haberet juris in se multitudo, quam ipse in multitudinem,

Caes. B. G. 5, 27:

Divitiacus ait,... nec quemquam ex eo plus quam se doloris capere, propterea quod per se crevisset,

id. ib. 1, 20: eos incusavit, quod sibi [p. 1796] quaerendum aut cogitandum putarent, etc., id. ib. 1, 40:

decima legio Caesari gratias egit, quod de se optimum judicium fecisset,

id. ib. 1, 41:

doluisse se, quod populi Romani beneficium sibi extorqueretur,

id. B. C. 1, 9:

tum ei dormienti eundem visum esse rogare ut, quoniam sibi vivo non subvenisset, etc.,

Cic. Div. 1, 27, 57:

Scipionem Hannibal eo ipso, quod adversus se dux potissimum lectus esset, praestantem virum credebat,

Liv. 21, 39, 8:

Pausanias orare coepit... quod si eam veniam sibi dedisset, magno ei praemio futurum,

Nep. Paus. 4, 6:

neque prius vim adhibendam putaverunt, quam se ipse indicasset,

id. ib. 4, 3:

Caesar legatos cum his mandatis mittit, Quoniam... hanc sibi populoque Romano gratiam referret,

Caes. B. G. 1, 35:

nos esse iniquos, quod in suo jure se interpellaremus,

id. ib. 1, 44:

neque ipsos in his contentionibus, quas Aedui secum habuissent, usos esse, etc.,

id. ib.:

maximae sibi laetitiae esse praedicavit, quod aliquos patria sua se meliores viros haberet,

Val. Max. 6, 4, ext. 5.—Rarely with indic. when the author asserts the action as a fact: Volero, ubi indignantium pro se acerrimus erat clamor, etc. ( = eo; cf.

infra, C.),

Liv. 2, 55, 6.—

Without reflex. reference, = an oblique case of is or ipse (in the best prose rare, and mostly where the conception of the orat. obliq. is suggested by the context; cf.

B. 2. b. supra): i, seis, jube transire huc quantum possit, se ut videant domi Familiares ( = eam),

Plaut. Mil. 2, 2, 26; 1, 1, 6:

me misit miles ad Eam... ut hinc in Elatiam hodie eat secum semul,

id. Bacch. 4, 2, 9:

ut eum, qui se hic vidit, verbis vincat, ne is se viderit,

id. Mil. 2, 2, 31; cf. v. 35;

3, 2, 54: ut eam in se dignam condicicnem conlocem,

id. Trin. 1, 2, 122:

ipsi hi mihi dant viam, quo pacto ab se argentum auferam,

id. Ep. 2, 2, 9; id. Poen. 5, 2, 123:

dicit capram, quam dederam servandam sibi, etc.,

id. Merc. 2, 1, 15:

unum hoc scio, esse meritam, ut memor esses sui,

Ter. And. 1, 5, 46:

cum Epaminondas accusatur, quod ei, qui sibi ex lege praetor successerat, exercitum non tradiderit,

Cic. Inv. 1, 33, 55:

et se ipsum nobis, et eos, qui ante se fuerunt, in medio posuit,

id. ib. 2, 2, 7 (but B. and K. bracket se):

Dexo hic, quem videtis, non quae privatim sibi eripuisti, sed unicum abs te filium flagitat,

id. Verr. 2, 5, 49, § 128:

postea quam exposuit quae sibi videbantur,

id. Div. 1, 54, 122 (dub.;

B. and K. ipsi): et cum ad illum scribas, nihil te recordari de se,

id. Q. Fr. 3, 1, 7, § 23 (B. and K. bracket de se):

quem Caesar, ut erat de se meritus, donatum pronuntiavit,

Caes. B. C. 3, 53:

Caesar Rhenum transire constituit... quod auxilia contra se Treveris miserant,

id. B. G. 6, 9 init.:

Metellus... in eis urbibus, quae ad se defecerant... praesidia inponit,

Sall. J. 61, 1; 66, 1:

Bocchus flectitur, reputando quae sibi duobus proeliis venerant,

id. ib. 103, 2:

statuit urbis, quae... adversum se opportunissimae erant, circumvenire,

id. ib. 88, 4:

ipse... ex perfugis cognitis... qui cum eo (Scipione) bellum contra se gerebant,

Hirt. B. Afr. 8 fin.:

vel quia nil rectum, nisi quod placuit sibi, ducunt,

Hor. Ep. 2, 1, 83; id. S. 2, 8, 82:

centum boves militibus dono dedit, qui secum fuerant,

Liv. 7, 37, 3; 8, 35:

Hannibalem angebat, quod Capua pertinacius oppugnata ab Romanis quam defensa ab se... animos averterat,

id. 26, 38, 1:

alter victus fratrum ante se strage,

id. 1, 25, 11 Weissenb. ad loc.;

7, 6, 12: Caesar... omnibus qui contra se arma tulerant, ignovit,

Vell. 2, 56, 1:

quamquam obsidione Massiliae, quae sibi in itinere portas clauserat, retardante... tamen omnia subegit,

Suet. Caes. 34:

cujus rector circa se dimicans occubuerat,

id. Tib. 4:

quod eos coegit superare Lacedaemonios, quos ante se nemo ausus fuit aspicere,

Nep. Epam. 8, 3 (cf.:

ante illum,

id. Iphic. 1, 3):

quae nox sibi proxima venit, insomnis,

Luc. 5, 805.

Pron. recipr., each other, one another:

nam cum esset Praenestinis nuntiatum... patres ac plebem in semet ipsos versos,

Liv. 6, 28, 1; so very rare, except in phrase: inter se, one another, each other, mutually, reciprocally, = allêlous (prop. between or among them, among themselves, hence no ellips. of another se is to be assumed; cf. Krebs, Antibarb. p. 609; Hand, Turs. 3, p. 397 sqq.): nil cessarunt ilico Osculari atque amplexari inter se, Plaut. Mil. 5, 39; 2, 1, 61; 3, 1, 120:

video eos inter se amare,

Ter. Ad. 5, 3, 42:

neque solum colent inter se ac diligent (cf. ante: alter ab altero postulabit),

Cic. Lael. 22, 82:

Cicerones pueri amant inter se,

id. Att. 6, 1, 12; id. Q. Fr. 3, 3, 1; id. Cat. 3, 5, 13; id. N. D. 1, 44, 122:

inter se adspicere,

id. Cat. 3, 5, 13:

inter se congruere,

id. Rosc. Am. 22, 62:

complecti inter se milites coepisse,

Liv. 7, 42, 6:

ut neque inter se contingant trabes,

Caes. B. G. 7, 23; id. B. C. 1, 21:

inter se nondum satis noti,

Liv. 21, 39, 7:

populus et senatus Romanus placide modesteque inter se rempublicam tractabant,

Sall. J. 41, 2:

bellum summa inter se contentione gerere,

Cic. Rep. 1, 16, 25:

cum inter se timerent,

Nep. Dion, 4, 1; id. Eum. 4, 2: haec inter se quam repugnent, contradict one another, Cic. Tusc. 3, 29, 72; id. N. D. 1, 12, 30 (cf.: sibi repugnare, to be inconsistent with itself;

v. Krebs, Antibarb. p. 1018): inter se differre,

Caes. B. G. 1, 1:

cur legendi sint, nisi ipsi inter se, qui idem sentiunt, non intellego,

by one another, Cic. Tusc. 2, 3, 8:

quosdam inter se similis,

id. Ac. 2, 17, 55:

res inter se similes,

Quint. 9, 2, 51; 9, 4, 17. — With subst.:

adhaesitationes atomorum inter se,

Cic. Fin. 1, 6, 19:

quae res eos in bello inter se habuit,

Sall. J. 79, 3; cf.:

auxerant inter se opinionem,

their mutual regard, Liv. 21, 39, 9.—Pleon.:

vitam inter se utriusque conferte,

Cic. Rosc. Com. 7, 20:

compositis inter se rebus,

Sall. J. 66, 2:

vitatur duriorum inter se congressus,

Quint. 11, 3, 35.—Of local relation:

duas insulas propinquas inter se,

Sall. H. 1, 61 Dietsch; id. J. 98, 3:

postquam haud procul inter se erant,

id. ib. 53, 7:

haud longe inter se castra facere,

id. ib. 55, 6 (inter se, without recipr. reference, v. supra, I. A. 4.).

Idiomatic uses.

Se, with prepp., one ' s house, home; mostly ad se, apud se, to or at one ' s house, home, at home:

quae me non excludet ab se, sed apud se occludet domi,

Plaut. Men. 4, 2, 108:

postquam in aedis me ad se deduxit domum,

id. Mil. 2, 1, 43:

me ad se ad prandium, ad cenam vocant,

id. ib. 3, 1, 118: intro nos vocat ad sese, tenet intus apud se, Lucil. ap. Charis. p. 86 P.:

L. Caesar, ut veniam ad se, rogat,

Cic. Att. 15, 4, 5:

qui a me petierit ut secum et apud se essem cottidie,

id. ib. 5, 6, 1.—

Trop.:

num tibi videtur esse apud sese?

in his senses, Ter. Hec. 4, 4, 85. —

Sibi pleonast. as dat. of the interested person:

ipse autem Ariovistus tantus sibi spiritus sumpserat,

Caes. B. G. 1, 33 fin.:

tum sibi M. Pisonis domum ubi habitaret elegerat,

Cic. Phil. 2, 25, 61; cf. I. A. 2. supra. So esp. freq. in expressions of surprise or abrupt questions (commonly, but loosely called a dat. ethic.):

quid sibi vult pater? cur simulat?

Ter. And. 2, 3, 1:

quid sibi hic vestitus quaerit?

id. Eun. 3, 5, 10:

hostes admiratio cepit, quidnam sibi repentinus clamor vellet,

Liv. 44, 12, 1:

quid ergo sibi vult pars altera orationis?

id. 40, 12, 14:

mirantes, quid sibi vellet,

id. 3, 35, 5; 3, 50, 15; 4, 13, 12;

32, 25, 10: pro deum fidem quid vobis vultis?

id. 3, 67, 7. —

Sibi with suus, emphasizing the idea of possession, his own, etc. (ante- and post-class.):

cocleae... Suo sibi suco vivont,

Plaut. Capt. 1, 1, 13:

sed is quo pacto serviat suo sibi patri,

id. ib. prol. 5;

46: si ille huc salvos revenit, reddam suom sibi,

id. Trin. 1, 2, 119 Brix. ad loc.:

suam sibi rem salvam sistam,

id. Poen. 5, 2, 123:

locus argumento'st suom sibi proscaenium,

id. ib. prol. 57;

97: omnem rem inveni, ut sua sibi pecunia hodie illam faciat leno libertam suam,

id. Pers. 1, 3, 1:

suo sibi gnato,

id. As. 4, 2, 16:

hunc telo suo sibi a foribus pellere,

id. Am. 1, 1, 113:

sua sibi ingenua indoles,

id. Mil. 3, 1, 38:

suo sibi gladio hunc jugulo,

Ter. Ad. 5, 8, 35:

uvas suo sibi pampino tegito,

Col. Arb. 11:

suo sibi jure ablui,

id. R. R. 12, 7; 12, 41:

suo sibi argumento refutatus,

Gell. 5, 10, 16:

suo sibi lacte aleret,

id. 12, 1, 6:

a suis sibi parentibus,

App. M. 1, p. 104, 35:

in suis sibi domibus,

id. ib. 1, p. 106, 31; 4, p. 157, 7;

6, p. 186, 24: qui Deo... sua sibi opera praetulerunt,

Lact. 2, 5, 6; 3, 28, 20:

in suo sibi pervoluta sanguine,

App. M. 8, p. 207, 22; Vitr. 8, 7:

cum sua sibi natione captivus,

Min. Fel. 10, 4:

IN SVO SIBI POSITVS,

Inscr. Orell. 4495:

AEDEM CVM SVO SIBI HYPOGAEO,

Inscr. Rein. p. 646, 109.—In many passages in class. prose sibi occurs with suus, but retains its pronom. force:

factus consul est bis, primum ante tempus, iterum sibi suo tempore, rei publicae paene sero,

in good time for himself, Cic. Lael. 3, 11:

satis superque esse sibi suarum cuique rerum,

id. ib. 13, 45:

priusquam tu suum sibi venderes, ipse possedit,

id. Phil. 2, 37, 96:

vult ille inbecillitatis sibi suae conscius timere pituitam?

Sen. Q. N. 6, 2, 4 (v. suus II. D. 3. a).

1) уходить, удаляться, ускользать ( ab aliquo)

2) отходить, отклоняться ( ab aliqua re)

3) уклоняться, отказываться ( ab emptione Dig)

4) проникать ( in corpus Lcr)

5) проходить, миновать, исчезать

6) переходить, становиться, превращаться

7) восходить, возноситься ( abeunt in nubila montes Sil)

8) изменяться

9) ( о небесных светилах) заходить (abiens currus, sc. solis H)

1)

а) подходить, доходить, приближаться (ad aliquem C и aliquem Sl, T; ad Aquinum C и Carthaginem PJ; редко с dat.: a. silvis Sil и Aemoniis terris St)

б) идти, приходить ( in senatum C)

2) обращаться

3) подступать(ся), нападать (ad castra Cs; muros Nep и muris L)

4) походить, быть похожим

5) приступать, приниматься

6) присоединяться, соглашаться (a. alicui Lcn; opinioni alicujus Q)

7)

а) прибавляться, увеличиваться, расти

б) безл.

8) бросаться, ударять

9) возникать, появляться, пробуждаться (dolor accedit V; febris accedit C)

1) добрасывать

2) набрасывать, закидывать

3) причинять, наносить ( vulnera corporis T)

4) обращать

5) присоединять, прибавлять (aggerem ad munitionem Cs; ad bellicam gloriam laudem doctrinae C)

6) приделывать, пристраивать ( vallo loricam Cs)

7) набавлять ( на торгах) (pretium Dig; supra a. C)

8) всыпать ( olivas in vas Col); вливать ( sextario aquae dodrantem mellis Col)

9) придавать, внушать ( animos alicui O)

1) смеяться вместе (с кем-л.)

2) улыбаться при виде (чего-л.) или в ответ (на что-л.) (a. alicui и alicui rei T, Sen, M etc.)

3) благоприятствовать (quum tempestas arridet Lcr)

4) нравиться, приходиться по вкусу ( valde alicui C)

1) присваивать, приписывать, придавать

2) запрашивать, спрашивать

3) юр. усыновлять ( взрослое и дееспособное лицо) G, Dig, AG

4) юр. назначать, приставлять ( одно должностное лицо в помощь другому)

1) корыстно, жадно, с жадностью ( pretium statuere Ter)

2) скупо Ter, C etc.

1) ставить, помещать (bovem ante aram VM; aliquem ante pedes alicujus C); складывать, класть ( arma in templo C)

2) выстраивать, располагать (legiones pro castris Cs; pedites in colle QC; classem apud Salamīna Nep); расквартировывать ( praesidia circum Narbonem Cs)

3) формировать (legionem ex. veterānis C)

4) поселять, водворять ( plebem in agris publicis C)

5) устанавливать, утверждать, вводить (concordiam C; pacem C, Nep)

6) составлять, приобретать ( auctoritatem sibi Nep)

7) назначать, избирать (aliquem in quaestōris loco C; aliquem regem Cs)

8) устраивать, приводить в порядок (rem familiarem C; Chersonēsum Nep; civitatem Su)

9) учреждать (ludos quinquennales Su; vectigal C); основывать, строить (castella Cs; urbem Nep etc.); возводить, устанавливать, воздвигать (alicui statuam Nep; turres Cs); организовывать, создавать (regnum populumque Just; potestatem decemviralem Nep)

10) постановлять, назначать, определять (diem nuptiis Pl; poenam alicui C, Q; pretium frumento C)

11) юр.

12) сговариваться, уславливаться, назначать (c. locum Ter; tempus C etc.; mercēdem alicujus rei C)

13) решаться (constituo abire или ut abeam Pl etc.)

1)

а) давать (d. alicui bibere Pl, Cato; d. pecuniam C)

б) подавать, протягивать (alicui manum O etc.; aliquid in manum Pl)

перен. d. manus C, Cs, Nep — сдаваться, признавать себя побеждённым

в) предлагать ( accipere quod datur C); раздавать ( frumentum plebi VP); выдавать ( praemium pro pietate C)

г) даровать (vitam C, V; libertatem C); разрешать, позволять (d. bonum malumque dignoscere Sen)

д) преподносить, дарить, приносить (в дар) (alicui dona Pl; alicui aliquid dono Ter, Nep); передавать, вручать ( alicui litteras ad aliquem C)

2) приносить в жертву ( deo exta O); посвящать, воздвигать, строить (deo templum O)

3) порождать, производить на свет (liberos Ctl; prolem V)

4) образовывать ( longos tortūs V)

5) отправлять, посылать ( litteras ex Trebulano C)

6) вносить, платить (aes и aera H, O etc.); понести (poenas C etc.); доставлять ( apes mella dant O)

7) делать ход в игре (d. calculum C)

8) отпускать, ослаблять ( lora V)

9) устраивать (alicui cenam Pl, Ter, C etc.; ludos populo L); ставить на сцене, инсценировать (fabulam Ter, C)

10)

а) наносить, причинять (alicui damnum Ter; vulnera ferro O)

б) предоставлять ( opportunam facultatem ad aliquid C)

11)

а) проливать ( lacrimas O); наливать ( vinum in manūs Pt); испускать ( lucem H)

б) издавать (sonum V; gemitum O)

12)

а) произносить (voces, dicta O, V)

б) сообщать, рассказывать, называть ( unum da mini ex oratoribus illis C)

13) закидывать ( retro capillos O); класть, вкладывать, опускать (corpus tumulo O; urnae ossa Pers); погружать ( in fluvios ardentia membra Lcr)

14) заковывать ( monstrum catenis H)

15) ставить, натягивать (vela carinae O; fila lyrae O); протягивать ( bracchia ad aliquid O)

16) подставлять ( alicui cervīces C)

17) отводить ( alicui locum in theatro T); посвящать ( noctem spmno O и quieti L)

18) уступать ( aliquid precibus alicujus QC)

19)

а) вменять (aliquid laudi, crimini alicui C); назначать ( alicui diem PJ); обрекать (aliquem exitio Lcr, O; morbo mortique Lcr; urbem excidio ac ruinis L)

б) повергать (aliquem in luctum O, in timorem Pl)

20)

а) бросать, швырять (aliquem in и ad terram Lcr, Pl)

б) ввергать ( aliquem in caveam Pl); предавать ( corpus sepulturae Su)

21) помещать, отдавать ( aliquem in hanc domum Ter); отправлять ( aliquem Luceriam L)

22) вверять, передавать (filiam genero V, O; infantem nutrīci O)

23) внушать, вдохнуть (spem C; animos O); наводить, навеять ( alicui somnum O)

24) причинять ( alicui dolorem C)

25) назначать (aliquem comitem QC; arbitrum C); определять, класть (finem alicui и alicui rei O etc.)

26)

а) обращать ( hostes in fugam Cs)

б) принуждать ( aliquos in deditionem L)

27) прощать ( aliquid alicui C)

28) решать

1) даваться или быть данным, разрешаться, быть возможным

2) показываться ( dare se urbi Vop)

3) обнаруживать себя, выказать себя (d. se alicui placidum O)

4) войти ( in medias acies V)

5) принимать участие (convivio Su; in bella V)

6) покоряться, подчиняться, уступать, поддаваться, сдаваться (alicui Pl, Ter, C etc.)

7) представиться, быть в распоряжении

8)

а) предаваться (quieti, somno C, PJ etc.; voluptatibus C)

б) посвящать себя (huic generi litterarum C; ad legendos libros C)

9) вести себя

1)

а) растягивать ( chartam PM); протягивать, простирать (digitos, brachium C)

б) вытягивать ( caput L)

2) раскручивать, разматывать, натягивать ( funem H)

3) увеличивать, расширять ( agros H)

4) воен. развёртывать в боевой порядок (classem Frontin; aciem QC)

5) распростирать ( pennas H)

6) уложить, повергнуть ( aliquem arenā V)

7) простираться, разносить ( nomen alicujus in ultimas oras H)

8) напрягать ( se supra vires L)

9) повышать, взвинчивать ( pretium Su)

10) удлинять, затягивать (pugnam ad noctem L; epistulam PJ)

11) проводить, (на-) чертить ( lineam PM)

12) продолжать, продлевать (aevum H; consulatum PJ)

1)

а) носить (faces in Capitolium C; nomen alicujus C, H, Su); нести (aliquid umeris H, Pt)

б) производить, пождать (terra fruges fert C; olea fert fructum Q)

2) поднимать, воздевать ( caelo manus H); возносить, воссылать ( preces Junoni V)

3) получать (gratiam alicujus rei L; responsum ab aliquo C)

4)

а) уносить (aliquem ex proelio L)

б) похищать, грабить (f. et agere L)

5) приносить, подносить, преподносить (argentum ad aliquem Pl; alicui tribūtum L, QC; praemia V)

6) вести ( iter fert ad portum Cs)

7) показывать, обнаруживать

8) выносить, сносить, переносить, терпеть, выдерживать (aliquid aequo animo Ter; impĕtum hostis Cs; plāgas silentio C; miserias Ter; aliquem Ter, C etc.)

9) оказывать

10) сообщать, доносить, докладывать (vera, responsum alicui V)

11) предлагать, вносить

12) гласить, определять, требовать

13)

а) говорить, разносить, распространять (famam L, T, O etc.)

б) восхвалять, прославлять (bella sermonibus L; aliquem laudibus in caelum C)

14) думать, обдумывать, размышлять (dic, quid fers Pl)