pouczenia

См. также в других словарях:

• pozwolić — 1. Móc pozwolić sobie na coś «móc coś zrobić, dokonać czegoś, ponieważ zaistniały sprzyjające ku temu okoliczności»: Balthus osiągnął już chyba wszystko. Jest najdroższym i bodaj najsłynniejszym z żyjących malarzy. Na jego obrazy pozwolić sobie… …   Słownik frazeologiczny

• pozwalać — 1. Móc pozwolić sobie na coś «móc coś zrobić, dokonać czegoś, ponieważ zaistniały sprzyjające ku temu okoliczności»: Balthus osiągnął już chyba wszystko. Jest najdroższym i bodaj najsłynniejszym z żyjących malarzy. Na jego obrazy pozwolić sobie… …   Słownik frazeologiczny

• nauka — ż III, CMs. nauce; lm D. nauk 1. «ogół wiedzy ludzkiej ułożonej w system zagadnień, wyrażonej w sądach prawdziwych i przypuszczeniach; dyscyplina badawcza odnosząca się do pewnej dziedziny rzeczywistości» Nauka polska. Nauki filozoficzne,… …   Słownik języka polskiego

• ortyl — m I, D. a; lm M. e, D. i a. ów hist. ortyle «w dawnej Polsce: pouczenia prawne udzielane przez sądy większych miast sądom miast mniejszych» ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

• wskazanie — n I 1. rzecz. od wskazać. 2. zwykle w lm, D. wskazanieań «zalecenia, pouczenia» Leczyć się według wskazań lekarza. 3. zwykle w lm, D. wskazanieań «to, co wskazuje przyrząd pomiarowy» Porównał wskazania kompasu. Wskazania były niedokładne …   Słownik języka polskiego

• ignorować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, ignorowaćruję, ignorowaćruje, ignorowaćany {{/stl 8}}– zignorować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} lekceważyć kogoś lub coś, świadomie nie brać kogoś lub czegoś pod uwagę, celowo pomijać : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• prawić morały [kazania] — {{/stl 13}}{{stl 33}} wypowiadać, dawać, zwykle nudne i bezużyteczne umoralniające nauki, pouczenia, rady; strofować :{{/stl 33}}{{stl 10}}Starzy umieją tylko prawić morały. Prawić komuś kazania na temat odpowiedzialności. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień