-
41 podać
глаг.• воздать• выдавать• давать• дарить• дать• задавать• издавать• испускать• отдать• подавать• подать• предоставить• предоставлять• преподать• уделить• уделять* * *1) (np. rękę) протянуть2) podać (poinformować) известить, объявить, сообщить3) podać (w wątpliwość) взять, поставить (под сомнение), подвергнуть (сомнению)4) podać (za kogoś, coś) выдать, представить (кем-то, чем-то другим)5) podać (do sądu) гл. подать (в суд)6) podać (na stół) гл. подать, поставить, сервировать7) podać (przekazać) гл. подать, передать, датьpodać się (do dymisji) гл. подать (в отставку)dostarczyć, doprowadzić гл. подать (доставить)dać, rokować (nadzieję) гл. подать (надежду)posunąć, przesunąć гл. подать (в сторону)wnieść, wystąpić, złożyć гл. подать (документы, жалобу)dać (jałmużnę) гл. подать (милостыню)podstawić (pociąg) гл. подать (поезд для посадки)dać, udzielić гл. подать (предоставить)przedstawić гл. подать (представить)hist. poduszne, pogłówne сущ. ист. подать (налог)* * *poda|ć\podaćny сов. 1. подать;\podać palto подать пальто; \podać obiad подать обед; \podać piłkę подать (передать) мяч;
2. сообщить; представить; дать;\podać adres дать адрес; \podać powód сообщить причину; \podać dokładne dane представить точные данные; \podać do nagrody представить к награде; \podać komendę подать команду, скомандовать; \podać sygnał дать сигнал; ● \podać konia подать (подвести) коня; \podać do druku (do gazet) опубликовать в печати; \podać do sądu kogo подать в суд на кого;
\podać coś w wątpliwość подвергнуть что-л. сомнению, усомниться в чём-л.* * *podany сов.1) пода́тьpodać palto — пода́ть пальто́
podać obiad — пода́ть обе́д
podać piłkę — пода́ть (переда́ть) мяч
2) сообщи́ть; предста́вить; датьpodać adres — дать а́дрес
podać powód — сообщи́ть причи́ну
podać dokładne dane — предста́вить то́чные да́нные
podać do nagrody — предста́вить к награ́де
podać komendę — пода́ть кома́нду, скома́ндовать
podać sygnał — дать сигна́л
•- podać do druku
- podać do gazet
- podać do sądu
- podać coś w wątpliwość -
42 поінформувати
poinfonnuwatyдієсл. -
43 проінформувати
proinformuwatyдієсл. -
44 aufklären
1. vtwyjaśni(a)ć ( j-n über etw komuś coś), poinformować (kogoś o czymś); uświadomić ( sein Kind dziecko)2. vr, sich -
45 Bescheid
-
46 informieren
vt -
47 unterrichten
-
48 brief
[briːf] 1. adj 2. n ( JUR)- briefs3. vtto brief sb (about sth) — ( give instructions) instruować (poinstruować perf) kogoś (o czymś); ( give information) informować (poinformować perf) kogoś (o czymś)
* * *[bri:f] 1. adjective(not long; short: a brief visit; a brief account.) krótki2. noun(a short statement of facts (especially in a lawsuit, of a client's case): a lawyer's brief.) streszczenie, oświadczenie, wyciąg3. verb(to give detailed instructions to (especially a barrister, group of soldiers etc): The astronauts were briefed before the space mission.) zrobić odprawę- briefing- briefly
- briefs
- brevity
- briefcase
- in brief -
49 fill in
vtto fill in for sb — zastępować (zastąpić perf) kogoś
to fill sb in on sth ( inf) — wprowadzać (wprowadzić perf) kogoś w coś
* * *1) (to add or put in (whatever is needed to make something complete): to fill in the details.) uzupełnić2) (to complete (forms, application etc) by putting in the information required: Have you filled in your tax form yet?) wypełnić3) (to give (someone) all the necessary information: I've been away - can you fill me in on what has happened?) poinformować, zorientować4) (to occupy (time): She had several cups of coffee at the cafeteria to fill in the time until the train left.) wypełnić5) (to do another person's job temporarily: I'm filling in for her secretary.) zastępować -
50 inform
[ɪn'fɔːm] 1. vt2. vito inform sb of sth — powiadamiać (powiadomić perf) or informować (poinformować perf) kogoś o czymś
to inform on sb — donosić (donieść perf) na kogoś
* * *[in'fo:m]1) (to tell; to give knowledge to: Please inform me of your intentions in this matter; I was informed that you were absent from the office.) (po)informować2) ((with against or on) to tell facts to eg the police about (a criminal etc): He informed against his fellow thieves.) donieść•- information
- informative
- informer
- information superhighway
- information technology -
51 judge
[dʒʌdʒ] 1. n ( JUR) 2. vtcompetition, match sędziować; ( estimate) określać (określić perf), oceniać (ocenić perf); ( evaluate) oceniać; ( consider) uznawać (uznać perf) za +acc3. viwydawać (wydać perf) opinięjudging/to judge by his expression — sądząc z jego wyrazu twarzy
* * *1. verb1) (to hear and try (cases) in a court of law: Who will be judging this murder case?) sądzić2) (to decide which is the best in a competition etc: Is she going to judge the singing competition again?; Who will be judging the vegetables at the flower show?; Who is judging at the horse show?) sędziować3) (to consider and form an idea of; to estimate: You can't judge a man by his appearance; Watch how a cat judges the distance before it jumps; She couldn't judge whether he was telling the truth.) oceniać4) (to criticize for doing wrong: We have no right to judge him - we might have done the same thing ourselves.) osądzać2. noun1) (a public officer who hears and decides cases in a law court: The judge asked if the jury had reached a verdict.) sędzia2) (a person who decides which is the best in a competition etc: The judge's decision is final (= you cannot argue with the judge's decision); He was asked to be on the panel of judges at the beauty contest.) sędzia3) (a person who is skilled at deciding how good etc something is: He says she's honest, and he's a good judge of character; He seems a very fine pianist to me, but I'm no judge.) znawca•- judgement- judgment
- judging from / to judge from
- pass judgement on
- pass judgement -
52 misinform
[mɪsɪn'fɔːm]vtwprowadzać (wprowadzić perf) w błąd* * *[misin'fo:m](to give wrong information to.) udzielić fałszywych informacji, źle poinformować -
53 pleased
[pliːzd]adjpleased (with/about) — zadowolony (z +gen)
we are pleased to inform you that … — miło nam poinformować Pana/Panią, że …
* * *adjective (happy; satisfied: Aren't you pleased about moving house?; She was pleased with the dress.) zadowolony -
54 известить
глаг.• awizować• informować• meldować• oznajmić• poinformować• powiadamiać• powiadomić• zakomunikować• zawiadamiać• zawiadomić -
55 оповестить
глаг.• awizować• informować• meldować• oznajmić• poinformować• powiadamiać• zakomunikować• zawiadamiać• zawiadomić -
56 оповещать
глаг.• awizować• informować• komunikować• meldować• poinformować• powiadamiać• zawiadamiać• zawiadomić -
57 осведомить
глаг.• informować• poinformować• zawiadamiać -
58 проинформировать
глаг.• informować• poinformować• zawiadamiać -
59 сообщить
глаг.• donieść• komunikować• meldować• poinformować• zakomunikować• zawiadamiać• zawiadomić -
60 уведомить
глаг.• awizować• donieść• informować• meldować• oznajmić• poinformować• powiadamiać• powiadomić• zakomunikować• zawiadamiać• zawiadomić
См. также в других словарях:
poinformować — dk IV, poinformowaćmuję, poinformowaćmujesz, poinformowaćmuj, poinformowaćował, poinformowaćowany «udzielić informacji, wskazówek, objaśnić, powiadomić o czymś, podać do wiadomości» Poinformować kogoś o czymś. Być dobrze, źle poinformowanym.… … Słownik języka polskiego
poinformować (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}informować (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
informować się – poinformować się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zdobywać informacje, wiadomości; dowiadywać się czegoś (o czym się wcześniej nie wiedziało) : {{/stl 7}}{{stl 10}}O sprawie informowałem się na policji. Dokładnie poinformować się … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pouczyć — dk VIb, pouczyćczę, pouczyćczysz, pouczyćucz, pouczyćczył, pouczyćczony pouczać ndk I, pouczyćam, pouczyćasz, pouczyćają, pouczyćaj, pouczyćał, pouczyćany 1. «przekazać komuś wiedzę o czymś; nauczyć, objaśnić, poinformować» Pouczyć kogoś o nowych … Słownik języka polskiego
informować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, informowaćmuję, informowaćmuje, informowaćany {{/stl 8}}– poinformować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} dostarczać komuś informacji, wiadomości; przekazywać informacje; oznajmiać, wyjaśniać,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
znać — 1. Dać o sobie znać a) «ujawnić się, zwrócić na siebie uwagę, czasami w przykry dla otoczenia sposób; o zjawisku, tendencji itp.: uzewnętrznić się»: Po kampanii prasowej, jaka się wówczas rozpętała w mediach, gwałciciel przycichł. Dał znowu o… … Słownik frazeologiczny
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego
donieść — dk XI, donieśćniosę, donieśćniesiesz, donieśćnieś, donieśćniósł, donieśćniosła, donieśćnieśli, donieśćniesiony donosić ndk VIa, donieśćnoszę, donieśćsisz, donieśćnoś, donieśćsił, donieśćnoszony 1. «przynieść, dostarczyć do określonego miejsca;… … Słownik języka polskiego
mylnie — mylnieej «niezgodnie z rzeczywistością, błędnie, fałszywie, niewłaściwie» Mylnie poinformować kogoś. Mylnie o czymś sądzić. Mylnie coś sobie tłumaczyć, wyobrażać … Słownik języka polskiego
objaśnić — dk VIa, objaśnićnię, objaśnićnisz, objaśnićnij, objaśnićnił, objaśnićniony objaśniać ndk I, objaśnićam, objaśnićasz, objaśnićają, objaśnićaj, objaśnićał, objaśnićany «uczynić coś jasnym, zrozumiałym dla kogoś; wyjaśnić, wytłumaczyć, poinformować» … Słownik języka polskiego
osobno — «oddzielnie, odrębnie» Mieszkać osobno. Płacić osobno za każdego. Osobno poinformować kogoś o czymś … Słownik języka polskiego