-
1 poganiać
глаг.• погнать• погонять• подгонять• понукать* * *pogania|ć\poganiaćny несов. погонять; понукать+popędzać, ponaglać, przynaglać
* * *poganiany несов.погоня́ть; понука́тьSyn: -
2 gnać
глаг.• бегать• бежать• гнать• мчаться• нестись• преследовать* * *1) (mknąć) мчаться2) (popędzać, zaganiać) гнать (подгонять)przepędzać, wypędzać гнать (прогонять)sl. imputować, wciskać, wulg. pieprzyć (kłamać, oszukiwać) сл. гнать (врать)pot. nawijać, wulg. pieprzyć (długo opowiadać, gadać głupoty) сл. гнать (долго говорить, болтать ерунду)pot. pędzić (bimber) сл. гнать (делать самогон)sl. wyskakiwać (oddawać, np. pieniądze) сл. гнать (отдавать, напр. деньги)* * *gna|ć\gnaćny несов. 1. бежать, мчаться;\gnać na złamanie karku бежать сломя голову;
2. гнать, подгонять;3. kogo-co гнаться за кем-чем, преследовать кого-что+1. pędzić, mknąć 2. gonić, popędzać, poganiać 3. gonić
* * *gnany несов.1) бежа́ть, мча́тьсяgnać na złamanie karku — бежа́ть сломя́ го́лову
2) гнать, подгоня́тьSyn: -
3 gonić
глаг.• бежать• гнать• гнаться• затравить• мчаться• нестись• охотиться• преследовать• прогонять* * *goni|ć\gonićony несов. 1. kogo-co, za kim-czym бежать, гнаться за кем-чем, преследовать кот;\gonić zbiega преследовать беглеца;
2. бежать, мчаться;3. подгонять;● \gonić do nauki, roboty заставлять учиться, работать; \gonić po świecie носиться по свету, путешествовать; \gonić resztkami sił выбиваться из сил;
\gonić ostatkami nerwów быть на грани нервного истощения+1. ścigać 2. pędzić, mknąć 3. gnać, pędzić, poganiać, popędzać
* * *goniony несов.gonić zbiega — пресле́довать беглеца́
2) бежа́ть, мча́ться3) подгоня́ть•- roboty
- gonić po świecieSyn: -
4 podganiać
глаг.• подгонять* * *podgania|ć\podganiaćny несов. 1. подгонять, понукать, поторапливать;2. разг. подгонять; навёрстывать; ср. podgonić+1. poganiać, popędzać, przynaglać 2. nadrabiać
* * *podganiany несов.1) подгоня́ть, понука́ть, потора́пливатьSyn: -
5 popędzać
глаг.• побуждать• погонять• подгонять• понукать• торопить* * *popędza|ć\popędzaćny несов. погонять, понукать, поторапливать, торопить;\popędzać konia погонять лошадь; \popędzać z pracą (z robotą) торопить с работой
+ poganiać, ponaglać, gonić* * *popędzany несов.погоня́ть, понука́ть, потора́пливать, торопи́тьpopędzać konia — погоня́ть ло́шадь
popędzać z pracą (z robotą) — торопи́ть с рабо́той
Syn:
См. также в других словарях:
poganiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, poganiaćam, poganiaća, poganiaćają, poganiaćany {{/stl 8}}– pognać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa{{/stl 8}}, pogonić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, poganiaćnię, poganiaćni, poganiaćgoń, poganiaćniony {{/stl 8}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poganiać — Pogonić komuś kota zob. kot 7 … Słownik frazeologiczny
poganiać — → pognać … Słownik języka polskiego
pognać — dk I, pognaćam, pognaćasz, pognaćają, pognaćaj, pognaćał, pognaćany a. pogonić dk VIa, pognaćnię, pognaćnisz, pognaćgoń, pognaćnił, pognaćniony poganiać ndk I, pognaćam, pognaćasz, pognaćają, pognaćaj, pognaćał, pognaćany 1. «ponaglić kogoś, coś… … Słownik języka polskiego
bat — I m IV, D. a, C. owi, Ms. bacie; lm M. y 1. «rzemień lub sznur na pręcie używany do popędzania zwierząt; także narzędzie kary» Bat z bawolej skóry. Klaśnięcie (z) bata. Uderzenie batem a. bata. Poganiać bydło batem. Zaciąć, podciąć konia batem.… … Słownik języka polskiego
bieg — m III, D. u, N. bieggiem; lm M. i 1. «posuwanie się naprzód za pomocą szybkich ruchów nóg, szybkimi skokami» Rączy bieg jelenia. Zdyszany od biegu, po biegu. Poganiać konia w biegu. Poderwać żołnierzy do biegu. Zwolnić, przyspieszyć biegu. ∆… … Słownik języka polskiego
ganiać — ndk I, ganiaćam, ganiaćasz, ganiaćają, ganiaćaj, ganiaćał, ganiaćany 1. «biegać, pędzić, uganiać się» Ganiać po lesie, po polu. przen. pot. «ubiegać się o coś» Ganiać za korepetycjami, za pracą. 2. «ścigać kogoś (lub coś), pędzić za kimś, starać… … Słownik języka polskiego
gonić — ndk VIa, gonićnię, gonićnisz, goń, gonićnił, gonićniony 1. «biec, podążać za kimś, usiłując go dopędzić, złapać; ścigać» Gonić złodzieja. Gonić najeźdźcę, wroga do granicy. Psy gonią zwierzynę. ∆ Gonić w piętkę łow. «o psie: iść, gonić wstecz po… … Słownik języka polskiego
pędzić — ndk VIa, pędzićdzę, pędzićdzisz, pędź, pędzićdził, pędzićdzony 1. «bardzo szybko przenosić się z miejsca na miejsce, bardzo szybko posuwać się naprzód, biec, jechać» Pędzić co sił, co tchu, ile sił w nogach, co koń wyskoczy. Pędzić cwałem,… … Słownik języka polskiego
pręt — m IV, D. a, Ms. pręcie; lm M. y 1. «cienka laska, tyczka, cienki drążek; prosta gałązka, witka, rózga» Brzozowy, wiklinowy pręt. Pręty łozy, trzcin. Poganiać, uderzyć, zaciąć (konia) prętem. Wyciąć, ułamać, złamać pręt. Wyplatać, wyrabiać coś z… … Słownik języka polskiego
naglić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, naglićlę, naglićli, naglićlij, naglićlony {{/stl 8}}{{stl 7}} zmuszać, skłaniać do pośpiechu, ponaglać, popędzać, poganiać kogoś lub coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Musieli już wyjść – czas naglił. Nagliła go do… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
