-
1 stuknąć
stukn|ąć\stuknąćięty сов. 1. стукнуть;\stuknąć młotkiem стукнуть молотком;
\stuknąć kogoś pięścią разг. стукнуть кого-л. кулаком;\stuknąćęło mu sześćdziesiąt lat ему стукнуло шестьдесят (лет);
2. разг. прихлопнуть (кого-л.);● \stuknąć kogoś po kieszeni разг. ударить кого-л. по карману+1. puknąć 2.kropnąć
* * *stuknięty сов.1) сту́кнутьstuknąć młotkiem — сту́кнуть молотко́м
stuknąć kogoś pięścią — разг. сту́кнуть кого́-л. кулако́м
stuknęło mu sześćdziesiąt lat — ему́ сту́кнуло шестьдеся́т ( лет)
2) разг. прихло́пнуть (кого-л.)•Syn: -
2 zdzielić
глаг.• огреть* * *zdziel|ić\zdzielićony сов. разг. стукнуть, хватить, огреть;\zdzielić pięścią стукнуть кулаком; \zdzielić kijem огреть палкой
+ walnąć, grzmotnąć, kropnąć* * *zdzielony сов. разг.сту́кнуть, хвати́ть, огре́тьzdzielić pięścią — сту́кнуть кулако́м
zdzielić kijem — огре́ть па́лкой
Syn: -
3 Faust
mit der Faust auf den Tisch hauen uderzyć pf pięścią w stół (a fig);jemandem mit der Faust drohen wygrażać k-u pięścią;fam. das passt wie die Faust aufs Auge (to) pasuje jak pięść do nosa;auf eigene Faust na własną rękę -
4 palnąć
глаг.• бить• колотить• стрельнуть• ударить• ударять* * *paln|ąć\palnąćięty сов. разг. 1. выпалить, пальнуть;2. выпалить;\palnąć kazanie (mówkę) прочитать нотацию;
3. хлопнуть, треснуть; ударить;\palnąć pięś-cią-w stół ударить кулаком по столу; ● \palnąć głupstwo а) ляпнуть; сморозить глупость;
б) сделать глупость, совершить ошибку+3. walnąć
* * *palnięty сов. разг.1) вы́палить, пальну́ть2) вы́палитьpalnąć kazanie (mówkę) — прочита́ть нота́цию
3) хло́пнуть, тре́снуть; уда́ритьpalnąć pięścią w stół — уда́рить кулако́м по́ столу
•Syn:walnąć 3) -
5 fausten
-
6 Faustschlag
Faustschlag m cios pięścią, fam. kułak -
7 hauen
hauen vt ( haute oder hieb, gehauen oder reg gehaut) Nagel wbi(ja)ć (in A w A); Loch wyrąb(yw)ać (in D w L); Relief <wy>rzeźbić ( in Stein w kamieniu); reg Baum zrąbać pf; fam. ( schlagen, prügeln) tłuc, kropić < kropnąć>, grzmocić < grzmotnąć>, zdzielić pf ( ins Gesicht w twarz, auf den Kopf po głowie);etwas in Stücke hauen rozbi(ja)ć w (drobne) kawałki; ( schleudern) grzmotnąć pf; v/i fam. tłuc, walić ( gegen die Tür w drzwi; mit der Faust auf den Tisch pięścią w stół); rąbać ( mit dem Säbel szablą); uderzyć się pf, fam. grzmotnąć się pf ( mit dem Knie an oder gegen den Tisch kolanem o stół); v/r fam. sich hauen ( raufen) <po>bić się, tłuc się;sich ins Bett hauen zwalić się pf do łóżka -
8 schlagen
schlagen ( schlägt, schlug, geschlagen) vt uderzać <- rzyć> ( ins Gesicht w twarz, po twarzy); (prügeln) <po>bić, fam. <po>tłuc; fig Rekord, Gegner <po>bić; Takt, Stunden, Loch wybi(ja)ć; Brücke przerzucać <- cić>; Wunde zada(wa)ć; Sahne ubi(ja)ć; Bäume ścinać < ściąć>; Pauke bić w (A);jemandem etwas aus der Hand schlagen wytrącić pf k-u z ręki (A);einen Nagel in die Wand schlagen wbi(ja)ć gwóźdź w ścianę;die Hände vors Gesicht schlagen ukryć pf twarz w dłoniach;jemanden zu Boden schlagen powalić pf k-o na ziemię (jednym) uderzeniem;unpers es hat zwölf (Uhr) geschlagen wybiła dwunasta (godzina); vi ( hauen) uderzać <- rzyć>, bić ( mit der Faust auf etwas pięścią w [A] oder po [L]);vr sich mit jemandem (um etwas) schlagen <po>bić się z kimś (o A);sich tapfer schlagen fig dzielnie się spis(yw)ać
См. также в других словарях:
pięść — ż V, DCMs. pięśćści; lm MD. pięśćści «dłoń ze zgiętymi, skurczonymi palcami; kułak» Silna, potężna pięść. Walka, bójka na pięści. Ktoś jest mocny w pięści. Zacisnąć pięść. Bębnić pięściami w drzwi. Uderzyć, trzasnąć pięścią w stół. Bić, okładać … Słownik języka polskiego
uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… … Słownik języka polskiego
bić — ndk Xa, biję, bijesz, bij, bił, bity 1. «zadawać razy, ciosy; chłostać, smagać» Bić kogoś pięściami, rózgą, kijem, batem. Bić kogoś, coś z całej siły, do utraty przytomności, do upadłego, ile wlezie. Bić po łapach; bić po plecach, po twarzy a. w… … Słownik języka polskiego
pogrozić — dk VIa, pogrozićgrożę, pogrozićzisz, pogrozićgroź (pogrozićgróź), pogrozićził «zapowiedzieć coś złego; wypowiedzieć groźbę, postraszyć» Pogroził, że go zbije. ◊ Pogrozić komuś palcem, pięścią, kijem itp. «wykonać ruch palcem, pięścią itp. dla… … Słownik języka polskiego
potrząsnąć — dk Va, potrząsnąćnę, potrząsnąćtrząśniesz, potrząsnąćtrząśnij, potrząsnąćnął, potrząsnąćnęła, potrząsnąćnęli, potrząsnąćtrząśnięty, potrząsnąćnąwszy potrząsać ndk I, potrząsnąćam, potrząsnąćasz, potrząsnąćają, potrząsnąćaj, potrząsnąćał,… … Słownik języka polskiego
rąbać — ndk IX, rąbaćbię, rąbaćbiesz, rąb, rąbaćał, rąbaćany rąbnąć dk Va, rąbaćnę, rąbaćniesz, rąbaćnij, rąbaćnął, rąbaćnęła, rąbaćnęli, rąbaćnięty, rąbaćnąwszy 1. tylko ndk «rozdrabniać, rozłupywać coś na kawałki (np. drzewo, lód itp.) czymś ostrym;… … Słownik języka polskiego
bach — {{/stl 13}}{{stl 8}}wykrz. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wyraz naśladujący głośny dźwięk o jasnej barwie, jaki powstaje przy uderzeniu, upadku czegoś, wystrzale : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bach! Głośny dźwięk… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ic. biję, bije, bity {{/stl 8}}– pobić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc {{/stl 8}}{{stl 7}} w rywalizacji: okazywać swoją wyższość, przewyższać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Podczas testów kwalifikacyjnych bił wszystkich… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uderzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, uderzaćam, uderzaća, uderzaćają, uderzaćany {{/stl 8}}– uderzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, uderzaćrzę, uderzaćrzy, uderzaćrzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zadać cios, raz … Langenscheidt Polski wyjaśnień
grom — 1. Ciskać, miotać, rzucać itp. gromy, pioruny, piorunami «wymyślać komuś, oburzać się na kogoś, na coś»: Prokurator w gniewnym uniesieniu grzmiał i ciskał gromy. Puls 8/1980. 2. Coś spadło, uderzyło, runęło itp. jak grom, jak piorun (z jasnego… … Słownik frazeologiczny
pierś — 1. Bić się, uderzać się, pot. walić się w cudze piersi «zrzucać na kogoś winę»: (...) główne ostrze oburzenia moralnego skierowane w nim jest (...) przeciw tym, co bili się wówczas w cudze piersi mając sami niezupełnie czyste sumienia (...). R.… … Słownik frazeologiczny