Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

per-tego

  • 1 pertego

    per-tĕgo, xi, ctum, 3, v. a., to cover all over (ante-class.).
    I.
    Lit.:

    villam,

    Plaut. Rud. 1, 2, 35:

    Odeum navium malis et antemnis e spoliis Persicis pertexit,

    Vitr. 5, 9 init. (al. pertexuit):

    locus pertectus,

    Cael. Aur. Tard. 1, 1, 18.—
    II.
    Trop.:

    benefacta benefactis pertegito, ne perpluant,

    Plaut. Trin. 2, 2, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > pertego

  • 2 tegula

    tēgŭlae, ārum (less freq. and mostly poet., also in sing.: tēgŭla, ae; v. the foll.), f. [tego], tiles, roof-tiles, a tiled roof (class.; cf. imbrex).
    (α).
    Plur.:

    tempestas venit, confringit tegulas imbricesque,

    Plaut. Most. 1, 2, 28; so,

    with imbrices,

    id. Mil. 2, 6, 24;

    with tectum,

    id. Rud. prol. 78:

    heus, quid agis tu inquam in tegulis?

    id. Mil. 2, 2, 22; so,

    in tegulis,

    id. ib. 2, 2, 1; 2, 2, 5; 2, 3, 13;

    2, 3, 37: anguis per impluvium decidit de tegulis,

    Ter. Phorm. 4, 4, 26:

    per alienas tegulas Venisse,

    id. Eun. 3, 5, 40:

    per tegulas demitti,

    Cic. Phil. 2, 18, 45:

    demptis tegulis,

    id. Verr. 2, 3, 50, § 119:

    per scalas pervenisse in tegulas,

    Liv. 36, 37, 2:

    habitare sub tegulis,

    Suet. Gram. 9:

    columbaria qui in tegulis habent,

    Varr. R. R. 3, 7 fin.; Dig. 19, 1, 58; 39, 2, 24:

    TEGVLAS AENEAS AVRATAS D. S. D.,

    Inscr. Orell. 3272 et saep.—
    (β).
    Sing.:

    promitto tibi, si valebit, tegulam illum in Italiā nullam relicturum,

    not a tile, Cic. Att. 9, 7, 5:

    cum solem nondum prohibebat et imbrem Tegula,

    Ov. A. A. 2, 622; id. F. 6, 316; id. Ib. 304; Bibacul. ap. Suet. Gram. 11; Mart. 7, 36, 4; Juv. 3, 201 (but the true read., Sen. Ep. 12, 5, is regula, Haase).

    Lewis & Short latin dictionary > tegula

  • 3 tegulae

    tēgŭlae, ārum (less freq. and mostly poet., also in sing.: tēgŭla, ae; v. the foll.), f. [tego], tiles, roof-tiles, a tiled roof (class.; cf. imbrex).
    (α).
    Plur.:

    tempestas venit, confringit tegulas imbricesque,

    Plaut. Most. 1, 2, 28; so,

    with imbrices,

    id. Mil. 2, 6, 24;

    with tectum,

    id. Rud. prol. 78:

    heus, quid agis tu inquam in tegulis?

    id. Mil. 2, 2, 22; so,

    in tegulis,

    id. ib. 2, 2, 1; 2, 2, 5; 2, 3, 13;

    2, 3, 37: anguis per impluvium decidit de tegulis,

    Ter. Phorm. 4, 4, 26:

    per alienas tegulas Venisse,

    id. Eun. 3, 5, 40:

    per tegulas demitti,

    Cic. Phil. 2, 18, 45:

    demptis tegulis,

    id. Verr. 2, 3, 50, § 119:

    per scalas pervenisse in tegulas,

    Liv. 36, 37, 2:

    habitare sub tegulis,

    Suet. Gram. 9:

    columbaria qui in tegulis habent,

    Varr. R. R. 3, 7 fin.; Dig. 19, 1, 58; 39, 2, 24:

    TEGVLAS AENEAS AVRATAS D. S. D.,

    Inscr. Orell. 3272 et saep.—
    (β).
    Sing.:

    promitto tibi, si valebit, tegulam illum in Italiā nullam relicturum,

    not a tile, Cic. Att. 9, 7, 5:

    cum solem nondum prohibebat et imbrem Tegula,

    Ov. A. A. 2, 622; id. F. 6, 316; id. Ib. 304; Bibacul. ap. Suet. Gram. 11; Mart. 7, 36, 4; Juv. 3, 201 (but the true read., Sen. Ep. 12, 5, is regula, Haase).

    Lewis & Short latin dictionary > tegulae

  • 4 obculo

    occŭlo ( obc-), cŭlŭi, cultum, 3 ( plup. sync. occulerat, Val. Fl. 2, 280), v. a. [obcolo], to cover, cover over (syn.: tego, condo, celo, abdo).
    I.
    In gen. (very rare): terra occulit caput, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 375 Müll. (Trag. v. 141 Vahl.):

    virgulta multā terrā,

    Verg. G. 2, 346.—
    II.
    In partic., to cover up, hide, conceal (class.; esp. in the P. a.; v. in the foll.):

    vitia corporis fuco,

    Plaut. Most. 1, 3, 118:

    vulnera,

    Cic. Att. 5, 15, 2:

    (feminae) parietum umbris occuluntur,

    are kept concealed, id. Tusc. 2, 15, 36:

    hastatos,

    Liv. 33, 1:

    se silvā,

    id. 25, 8, 5:

    classem in convexo nemorum sub rupe,

    Verg. A. 1, 310:

    caligine terras,

    Ov. M. 1, 600:

    puncta argumentorum,

    Cic. de Or. 2, 41, 77:

    narratum ab iis,

    to keep secret, conceal, Tac. A. 3, 16:

    vitia,

    Quint. 12, 8, 10.— Absol.:

    si quis et imprudens aspexerit, occulat ille,

    Tib. 1, 2, 37.—
    * B.
    Of burying: occultum efferre significat sub terram ferre, ponere, Paul. ex Fest. p. 205 Müll.—Hence, occultus (archaic orthogr. OQVOLTVS, S. C. Bacch.;

    scanned ŏccultus,

    Plaut. Trin. 3, 2, 39; 86; id. Capt. 1, 1, 15; cf. Brix, Trin. Einleit. p. 14 Ritschl ad Plaut. Trin. l. l. ed. 2), a, um, P. a., hidden, concealed, secret (freq. and class.;

    syn. abditus): hi saltem in occultis locis prostant, vos in foro ipso,

    Plaut. Curc. 4, 2, 21:

    res occultae et penitus abditae,

    Cic. N. D. 1, 19, 49:

    occultiores insidiae,

    id. Verr. 2, 1, 15, § 39:

    occultior atque tectior cupiditas,

    id. Rosc. Am. 36, 104:

    si quid erit occultius et reconditum,

    id. Fam. 11, 21, 5:

    cum res occultissimas aperueris in lucemque protuleris,

    id. Ac. 2, 19, 62:

    per occultos calles,

    Verg. A. 9, 383:

    via,

    id. ib. 3, 695:

    nota,

    Ov. A. A. 3, 630:

    sapor,

    Verg. G. 3, 397:

    crescit, occulto velut arbor aevo, Fama Marcelli,

    from an obscure, remote age, Hor. C. 1, 12, 45:

    res,

    i. e. the hidden laws of nature, Lucr. 1, 145; 424; Cic. Ac. 1, 4, 15 sq.; 2, 41, 127; id. Fin. 3, 11, 37; 4, 7, 18 al.:

    occulti miranda potentia fati,

    Juv. 7, 200.—
    b.
    Of persons, close, reserved, secret, not open:

    si me astutum et occultum lubet fingere,

    Cic. Fam. 3, 10, 8:

    ab occultis cavendum hominibus consultisque,

    Liv. 25, 16, 4; Tac. A. 6, 51.—With gen.:

    occultus odii,

    dissembling his hate, Tac. A. 4, 7.—
    (β).
    Occultus, adverbially for occulte, in secret, secretly (Tacitean):

    qui ejusmodi preces occulti illuderent,

    Tac. A. 3, 29; 4, 12:

    patris mei amicitias non occulti ferunt,

    id. ib. 4, 40.—
    C.
    Neutr. as subst.
    1.
    oc-culta, ōrum, plur., secret things or places, secrets:

    servi, quibus occulta creduntur,

    Cic. Cael. 23, 57:

    cui fervens Aestuat occultis animus semperque tacendis,

    Juv. 3, 50. —With gen.:

    occulta saltuum scrutari,

    Tac. A. 1, 61:

    occulta conjurationis retexere,

    id. ib. 15, 74:

    occulta cordis,

    Vulg. 1 Cor. 14, 25:

    hominum,

    id. Rom. 2, 16:

    ab occultis meis,

    from my secret sins, id. Psa. 18, 13.—
    2.
    Sing.: occultum, i, n., secrecy, only in adverb. phrases, in occulto; per occultum; ex occulto, in secret, secretly: SACRA IN OQVOLTOD NE QVIQVAM FECISE VELET, S. C. Bacch.: in occulto mussabant, Enn. Ann. ap. Paul. ex Fest. p. 144 Müll. (Ann. v. 185 Vahl.): Plaut. Trin. 3, 2, 86:

    stare in occulto,

    Cic. Clu. 28, 78: per occultum (post-Aug.), Tac. [p. 1252] A. 6, 7; 4, 71 fin.; 5, 4; Claud. Cons. Mall. Theod. 124:

    ex occulto,

    from a place of concealment, secret place, Ter. Eun. 4, 7, 17:

    Jugurtha ex occulto repente nostros invadit,

    Sall. J. 59, 2.—Hence, secretly:

    ex occulto intervenire,

    Cic. Clu. 16, 47.—Hence, adv., in three forms: occultē (class.), occultō (ante-class.), and occultim (post-class.), in concealment, in secret, secretly, privately.
    (α).
    Form occulte:

    neque id occulte fert,

    does not keep it secret, makes no secret of it, does not conceal it, Ter. Ad. 3, 2, 30:

    ea nunc occulte cuniculis oppugnatur,

    Cic. Agr. 1, 1, 1:

    proficisci,

    Caes. B. C. 1, 66:

    inter se constituere aliquid,

    id. B. G. 7, 83:

    labitur occulte,

    Ov. M. 10, 519:

    nec clam illud occulteque factum est,

    Plin. 36, 2, 2, § 6.—
    (β).
    Form occulto, Afran. ap. Charis. p. 186 P. (Com. Rel. v. 295 Rib.).—
    * (γ).
    Form occultim:

    reptare,

    Sol. 4.—
    b.
    Comp.:

    conari occultius,

    Cic. Deiot. 6, 18:

    erant praeterea complures paulo occultius consilii hujus participes,

    Sall. C. 17, 5: Quint. 9, 4, 21.— Sup.:

    quam potuit occultissime reliquas cohortes duxit,

    Caes. B. C. 3, 67:

    castra quam potest occultissime locat,

    Liv. 9, 2; Sall. J. 91, 3;

    for which maxime occulte,

    Sall. J. 35, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > obculo

  • 5 occulo

    occŭlo ( obc-), cŭlŭi, cultum, 3 ( plup. sync. occulerat, Val. Fl. 2, 280), v. a. [obcolo], to cover, cover over (syn.: tego, condo, celo, abdo).
    I.
    In gen. (very rare): terra occulit caput, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 375 Müll. (Trag. v. 141 Vahl.):

    virgulta multā terrā,

    Verg. G. 2, 346.—
    II.
    In partic., to cover up, hide, conceal (class.; esp. in the P. a.; v. in the foll.):

    vitia corporis fuco,

    Plaut. Most. 1, 3, 118:

    vulnera,

    Cic. Att. 5, 15, 2:

    (feminae) parietum umbris occuluntur,

    are kept concealed, id. Tusc. 2, 15, 36:

    hastatos,

    Liv. 33, 1:

    se silvā,

    id. 25, 8, 5:

    classem in convexo nemorum sub rupe,

    Verg. A. 1, 310:

    caligine terras,

    Ov. M. 1, 600:

    puncta argumentorum,

    Cic. de Or. 2, 41, 77:

    narratum ab iis,

    to keep secret, conceal, Tac. A. 3, 16:

    vitia,

    Quint. 12, 8, 10.— Absol.:

    si quis et imprudens aspexerit, occulat ille,

    Tib. 1, 2, 37.—
    * B.
    Of burying: occultum efferre significat sub terram ferre, ponere, Paul. ex Fest. p. 205 Müll.—Hence, occultus (archaic orthogr. OQVOLTVS, S. C. Bacch.;

    scanned ŏccultus,

    Plaut. Trin. 3, 2, 39; 86; id. Capt. 1, 1, 15; cf. Brix, Trin. Einleit. p. 14 Ritschl ad Plaut. Trin. l. l. ed. 2), a, um, P. a., hidden, concealed, secret (freq. and class.;

    syn. abditus): hi saltem in occultis locis prostant, vos in foro ipso,

    Plaut. Curc. 4, 2, 21:

    res occultae et penitus abditae,

    Cic. N. D. 1, 19, 49:

    occultiores insidiae,

    id. Verr. 2, 1, 15, § 39:

    occultior atque tectior cupiditas,

    id. Rosc. Am. 36, 104:

    si quid erit occultius et reconditum,

    id. Fam. 11, 21, 5:

    cum res occultissimas aperueris in lucemque protuleris,

    id. Ac. 2, 19, 62:

    per occultos calles,

    Verg. A. 9, 383:

    via,

    id. ib. 3, 695:

    nota,

    Ov. A. A. 3, 630:

    sapor,

    Verg. G. 3, 397:

    crescit, occulto velut arbor aevo, Fama Marcelli,

    from an obscure, remote age, Hor. C. 1, 12, 45:

    res,

    i. e. the hidden laws of nature, Lucr. 1, 145; 424; Cic. Ac. 1, 4, 15 sq.; 2, 41, 127; id. Fin. 3, 11, 37; 4, 7, 18 al.:

    occulti miranda potentia fati,

    Juv. 7, 200.—
    b.
    Of persons, close, reserved, secret, not open:

    si me astutum et occultum lubet fingere,

    Cic. Fam. 3, 10, 8:

    ab occultis cavendum hominibus consultisque,

    Liv. 25, 16, 4; Tac. A. 6, 51.—With gen.:

    occultus odii,

    dissembling his hate, Tac. A. 4, 7.—
    (β).
    Occultus, adverbially for occulte, in secret, secretly (Tacitean):

    qui ejusmodi preces occulti illuderent,

    Tac. A. 3, 29; 4, 12:

    patris mei amicitias non occulti ferunt,

    id. ib. 4, 40.—
    C.
    Neutr. as subst.
    1.
    oc-culta, ōrum, plur., secret things or places, secrets:

    servi, quibus occulta creduntur,

    Cic. Cael. 23, 57:

    cui fervens Aestuat occultis animus semperque tacendis,

    Juv. 3, 50. —With gen.:

    occulta saltuum scrutari,

    Tac. A. 1, 61:

    occulta conjurationis retexere,

    id. ib. 15, 74:

    occulta cordis,

    Vulg. 1 Cor. 14, 25:

    hominum,

    id. Rom. 2, 16:

    ab occultis meis,

    from my secret sins, id. Psa. 18, 13.—
    2.
    Sing.: occultum, i, n., secrecy, only in adverb. phrases, in occulto; per occultum; ex occulto, in secret, secretly: SACRA IN OQVOLTOD NE QVIQVAM FECISE VELET, S. C. Bacch.: in occulto mussabant, Enn. Ann. ap. Paul. ex Fest. p. 144 Müll. (Ann. v. 185 Vahl.): Plaut. Trin. 3, 2, 86:

    stare in occulto,

    Cic. Clu. 28, 78: per occultum (post-Aug.), Tac. [p. 1252] A. 6, 7; 4, 71 fin.; 5, 4; Claud. Cons. Mall. Theod. 124:

    ex occulto,

    from a place of concealment, secret place, Ter. Eun. 4, 7, 17:

    Jugurtha ex occulto repente nostros invadit,

    Sall. J. 59, 2.—Hence, secretly:

    ex occulto intervenire,

    Cic. Clu. 16, 47.—Hence, adv., in three forms: occultē (class.), occultō (ante-class.), and occultim (post-class.), in concealment, in secret, secretly, privately.
    (α).
    Form occulte:

    neque id occulte fert,

    does not keep it secret, makes no secret of it, does not conceal it, Ter. Ad. 3, 2, 30:

    ea nunc occulte cuniculis oppugnatur,

    Cic. Agr. 1, 1, 1:

    proficisci,

    Caes. B. C. 1, 66:

    inter se constituere aliquid,

    id. B. G. 7, 83:

    labitur occulte,

    Ov. M. 10, 519:

    nec clam illud occulteque factum est,

    Plin. 36, 2, 2, § 6.—
    (β).
    Form occulto, Afran. ap. Charis. p. 186 P. (Com. Rel. v. 295 Rib.).—
    * (γ).
    Form occultim:

    reptare,

    Sol. 4.—
    b.
    Comp.:

    conari occultius,

    Cic. Deiot. 6, 18:

    erant praeterea complures paulo occultius consilii hujus participes,

    Sall. C. 17, 5: Quint. 9, 4, 21.— Sup.:

    quam potuit occultissime reliquas cohortes duxit,

    Caes. B. C. 3, 67:

    castra quam potest occultissime locat,

    Liv. 9, 2; Sall. J. 91, 3;

    for which maxime occulte,

    Sall. J. 35, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > occulo

  • 6 occulta

    occŭlo ( obc-), cŭlŭi, cultum, 3 ( plup. sync. occulerat, Val. Fl. 2, 280), v. a. [obcolo], to cover, cover over (syn.: tego, condo, celo, abdo).
    I.
    In gen. (very rare): terra occulit caput, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 375 Müll. (Trag. v. 141 Vahl.):

    virgulta multā terrā,

    Verg. G. 2, 346.—
    II.
    In partic., to cover up, hide, conceal (class.; esp. in the P. a.; v. in the foll.):

    vitia corporis fuco,

    Plaut. Most. 1, 3, 118:

    vulnera,

    Cic. Att. 5, 15, 2:

    (feminae) parietum umbris occuluntur,

    are kept concealed, id. Tusc. 2, 15, 36:

    hastatos,

    Liv. 33, 1:

    se silvā,

    id. 25, 8, 5:

    classem in convexo nemorum sub rupe,

    Verg. A. 1, 310:

    caligine terras,

    Ov. M. 1, 600:

    puncta argumentorum,

    Cic. de Or. 2, 41, 77:

    narratum ab iis,

    to keep secret, conceal, Tac. A. 3, 16:

    vitia,

    Quint. 12, 8, 10.— Absol.:

    si quis et imprudens aspexerit, occulat ille,

    Tib. 1, 2, 37.—
    * B.
    Of burying: occultum efferre significat sub terram ferre, ponere, Paul. ex Fest. p. 205 Müll.—Hence, occultus (archaic orthogr. OQVOLTVS, S. C. Bacch.;

    scanned ŏccultus,

    Plaut. Trin. 3, 2, 39; 86; id. Capt. 1, 1, 15; cf. Brix, Trin. Einleit. p. 14 Ritschl ad Plaut. Trin. l. l. ed. 2), a, um, P. a., hidden, concealed, secret (freq. and class.;

    syn. abditus): hi saltem in occultis locis prostant, vos in foro ipso,

    Plaut. Curc. 4, 2, 21:

    res occultae et penitus abditae,

    Cic. N. D. 1, 19, 49:

    occultiores insidiae,

    id. Verr. 2, 1, 15, § 39:

    occultior atque tectior cupiditas,

    id. Rosc. Am. 36, 104:

    si quid erit occultius et reconditum,

    id. Fam. 11, 21, 5:

    cum res occultissimas aperueris in lucemque protuleris,

    id. Ac. 2, 19, 62:

    per occultos calles,

    Verg. A. 9, 383:

    via,

    id. ib. 3, 695:

    nota,

    Ov. A. A. 3, 630:

    sapor,

    Verg. G. 3, 397:

    crescit, occulto velut arbor aevo, Fama Marcelli,

    from an obscure, remote age, Hor. C. 1, 12, 45:

    res,

    i. e. the hidden laws of nature, Lucr. 1, 145; 424; Cic. Ac. 1, 4, 15 sq.; 2, 41, 127; id. Fin. 3, 11, 37; 4, 7, 18 al.:

    occulti miranda potentia fati,

    Juv. 7, 200.—
    b.
    Of persons, close, reserved, secret, not open:

    si me astutum et occultum lubet fingere,

    Cic. Fam. 3, 10, 8:

    ab occultis cavendum hominibus consultisque,

    Liv. 25, 16, 4; Tac. A. 6, 51.—With gen.:

    occultus odii,

    dissembling his hate, Tac. A. 4, 7.—
    (β).
    Occultus, adverbially for occulte, in secret, secretly (Tacitean):

    qui ejusmodi preces occulti illuderent,

    Tac. A. 3, 29; 4, 12:

    patris mei amicitias non occulti ferunt,

    id. ib. 4, 40.—
    C.
    Neutr. as subst.
    1.
    oc-culta, ōrum, plur., secret things or places, secrets:

    servi, quibus occulta creduntur,

    Cic. Cael. 23, 57:

    cui fervens Aestuat occultis animus semperque tacendis,

    Juv. 3, 50. —With gen.:

    occulta saltuum scrutari,

    Tac. A. 1, 61:

    occulta conjurationis retexere,

    id. ib. 15, 74:

    occulta cordis,

    Vulg. 1 Cor. 14, 25:

    hominum,

    id. Rom. 2, 16:

    ab occultis meis,

    from my secret sins, id. Psa. 18, 13.—
    2.
    Sing.: occultum, i, n., secrecy, only in adverb. phrases, in occulto; per occultum; ex occulto, in secret, secretly: SACRA IN OQVOLTOD NE QVIQVAM FECISE VELET, S. C. Bacch.: in occulto mussabant, Enn. Ann. ap. Paul. ex Fest. p. 144 Müll. (Ann. v. 185 Vahl.): Plaut. Trin. 3, 2, 86:

    stare in occulto,

    Cic. Clu. 28, 78: per occultum (post-Aug.), Tac. [p. 1252] A. 6, 7; 4, 71 fin.; 5, 4; Claud. Cons. Mall. Theod. 124:

    ex occulto,

    from a place of concealment, secret place, Ter. Eun. 4, 7, 17:

    Jugurtha ex occulto repente nostros invadit,

    Sall. J. 59, 2.—Hence, secretly:

    ex occulto intervenire,

    Cic. Clu. 16, 47.—Hence, adv., in three forms: occultē (class.), occultō (ante-class.), and occultim (post-class.), in concealment, in secret, secretly, privately.
    (α).
    Form occulte:

    neque id occulte fert,

    does not keep it secret, makes no secret of it, does not conceal it, Ter. Ad. 3, 2, 30:

    ea nunc occulte cuniculis oppugnatur,

    Cic. Agr. 1, 1, 1:

    proficisci,

    Caes. B. C. 1, 66:

    inter se constituere aliquid,

    id. B. G. 7, 83:

    labitur occulte,

    Ov. M. 10, 519:

    nec clam illud occulteque factum est,

    Plin. 36, 2, 2, § 6.—
    (β).
    Form occulto, Afran. ap. Charis. p. 186 P. (Com. Rel. v. 295 Rib.).—
    * (γ).
    Form occultim:

    reptare,

    Sol. 4.—
    b.
    Comp.:

    conari occultius,

    Cic. Deiot. 6, 18:

    erant praeterea complures paulo occultius consilii hujus participes,

    Sall. C. 17, 5: Quint. 9, 4, 21.— Sup.:

    quam potuit occultissime reliquas cohortes duxit,

    Caes. B. C. 3, 67:

    castra quam potest occultissime locat,

    Liv. 9, 2; Sall. J. 91, 3;

    for which maxime occulte,

    Sall. J. 35, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > occulta

  • 7 occultim

    occŭlo ( obc-), cŭlŭi, cultum, 3 ( plup. sync. occulerat, Val. Fl. 2, 280), v. a. [obcolo], to cover, cover over (syn.: tego, condo, celo, abdo).
    I.
    In gen. (very rare): terra occulit caput, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 375 Müll. (Trag. v. 141 Vahl.):

    virgulta multā terrā,

    Verg. G. 2, 346.—
    II.
    In partic., to cover up, hide, conceal (class.; esp. in the P. a.; v. in the foll.):

    vitia corporis fuco,

    Plaut. Most. 1, 3, 118:

    vulnera,

    Cic. Att. 5, 15, 2:

    (feminae) parietum umbris occuluntur,

    are kept concealed, id. Tusc. 2, 15, 36:

    hastatos,

    Liv. 33, 1:

    se silvā,

    id. 25, 8, 5:

    classem in convexo nemorum sub rupe,

    Verg. A. 1, 310:

    caligine terras,

    Ov. M. 1, 600:

    puncta argumentorum,

    Cic. de Or. 2, 41, 77:

    narratum ab iis,

    to keep secret, conceal, Tac. A. 3, 16:

    vitia,

    Quint. 12, 8, 10.— Absol.:

    si quis et imprudens aspexerit, occulat ille,

    Tib. 1, 2, 37.—
    * B.
    Of burying: occultum efferre significat sub terram ferre, ponere, Paul. ex Fest. p. 205 Müll.—Hence, occultus (archaic orthogr. OQVOLTVS, S. C. Bacch.;

    scanned ŏccultus,

    Plaut. Trin. 3, 2, 39; 86; id. Capt. 1, 1, 15; cf. Brix, Trin. Einleit. p. 14 Ritschl ad Plaut. Trin. l. l. ed. 2), a, um, P. a., hidden, concealed, secret (freq. and class.;

    syn. abditus): hi saltem in occultis locis prostant, vos in foro ipso,

    Plaut. Curc. 4, 2, 21:

    res occultae et penitus abditae,

    Cic. N. D. 1, 19, 49:

    occultiores insidiae,

    id. Verr. 2, 1, 15, § 39:

    occultior atque tectior cupiditas,

    id. Rosc. Am. 36, 104:

    si quid erit occultius et reconditum,

    id. Fam. 11, 21, 5:

    cum res occultissimas aperueris in lucemque protuleris,

    id. Ac. 2, 19, 62:

    per occultos calles,

    Verg. A. 9, 383:

    via,

    id. ib. 3, 695:

    nota,

    Ov. A. A. 3, 630:

    sapor,

    Verg. G. 3, 397:

    crescit, occulto velut arbor aevo, Fama Marcelli,

    from an obscure, remote age, Hor. C. 1, 12, 45:

    res,

    i. e. the hidden laws of nature, Lucr. 1, 145; 424; Cic. Ac. 1, 4, 15 sq.; 2, 41, 127; id. Fin. 3, 11, 37; 4, 7, 18 al.:

    occulti miranda potentia fati,

    Juv. 7, 200.—
    b.
    Of persons, close, reserved, secret, not open:

    si me astutum et occultum lubet fingere,

    Cic. Fam. 3, 10, 8:

    ab occultis cavendum hominibus consultisque,

    Liv. 25, 16, 4; Tac. A. 6, 51.—With gen.:

    occultus odii,

    dissembling his hate, Tac. A. 4, 7.—
    (β).
    Occultus, adverbially for occulte, in secret, secretly (Tacitean):

    qui ejusmodi preces occulti illuderent,

    Tac. A. 3, 29; 4, 12:

    patris mei amicitias non occulti ferunt,

    id. ib. 4, 40.—
    C.
    Neutr. as subst.
    1.
    oc-culta, ōrum, plur., secret things or places, secrets:

    servi, quibus occulta creduntur,

    Cic. Cael. 23, 57:

    cui fervens Aestuat occultis animus semperque tacendis,

    Juv. 3, 50. —With gen.:

    occulta saltuum scrutari,

    Tac. A. 1, 61:

    occulta conjurationis retexere,

    id. ib. 15, 74:

    occulta cordis,

    Vulg. 1 Cor. 14, 25:

    hominum,

    id. Rom. 2, 16:

    ab occultis meis,

    from my secret sins, id. Psa. 18, 13.—
    2.
    Sing.: occultum, i, n., secrecy, only in adverb. phrases, in occulto; per occultum; ex occulto, in secret, secretly: SACRA IN OQVOLTOD NE QVIQVAM FECISE VELET, S. C. Bacch.: in occulto mussabant, Enn. Ann. ap. Paul. ex Fest. p. 144 Müll. (Ann. v. 185 Vahl.): Plaut. Trin. 3, 2, 86:

    stare in occulto,

    Cic. Clu. 28, 78: per occultum (post-Aug.), Tac. [p. 1252] A. 6, 7; 4, 71 fin.; 5, 4; Claud. Cons. Mall. Theod. 124:

    ex occulto,

    from a place of concealment, secret place, Ter. Eun. 4, 7, 17:

    Jugurtha ex occulto repente nostros invadit,

    Sall. J. 59, 2.—Hence, secretly:

    ex occulto intervenire,

    Cic. Clu. 16, 47.—Hence, adv., in three forms: occultē (class.), occultō (ante-class.), and occultim (post-class.), in concealment, in secret, secretly, privately.
    (α).
    Form occulte:

    neque id occulte fert,

    does not keep it secret, makes no secret of it, does not conceal it, Ter. Ad. 3, 2, 30:

    ea nunc occulte cuniculis oppugnatur,

    Cic. Agr. 1, 1, 1:

    proficisci,

    Caes. B. C. 1, 66:

    inter se constituere aliquid,

    id. B. G. 7, 83:

    labitur occulte,

    Ov. M. 10, 519:

    nec clam illud occulteque factum est,

    Plin. 36, 2, 2, § 6.—
    (β).
    Form occulto, Afran. ap. Charis. p. 186 P. (Com. Rel. v. 295 Rib.).—
    * (γ).
    Form occultim:

    reptare,

    Sol. 4.—
    b.
    Comp.:

    conari occultius,

    Cic. Deiot. 6, 18:

    erant praeterea complures paulo occultius consilii hujus participes,

    Sall. C. 17, 5: Quint. 9, 4, 21.— Sup.:

    quam potuit occultissime reliquas cohortes duxit,

    Caes. B. C. 3, 67:

    castra quam potest occultissime locat,

    Liv. 9, 2; Sall. J. 91, 3;

    for which maxime occulte,

    Sall. J. 35, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > occultim

  • 8 occultum

    occŭlo ( obc-), cŭlŭi, cultum, 3 ( plup. sync. occulerat, Val. Fl. 2, 280), v. a. [obcolo], to cover, cover over (syn.: tego, condo, celo, abdo).
    I.
    In gen. (very rare): terra occulit caput, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 375 Müll. (Trag. v. 141 Vahl.):

    virgulta multā terrā,

    Verg. G. 2, 346.—
    II.
    In partic., to cover up, hide, conceal (class.; esp. in the P. a.; v. in the foll.):

    vitia corporis fuco,

    Plaut. Most. 1, 3, 118:

    vulnera,

    Cic. Att. 5, 15, 2:

    (feminae) parietum umbris occuluntur,

    are kept concealed, id. Tusc. 2, 15, 36:

    hastatos,

    Liv. 33, 1:

    se silvā,

    id. 25, 8, 5:

    classem in convexo nemorum sub rupe,

    Verg. A. 1, 310:

    caligine terras,

    Ov. M. 1, 600:

    puncta argumentorum,

    Cic. de Or. 2, 41, 77:

    narratum ab iis,

    to keep secret, conceal, Tac. A. 3, 16:

    vitia,

    Quint. 12, 8, 10.— Absol.:

    si quis et imprudens aspexerit, occulat ille,

    Tib. 1, 2, 37.—
    * B.
    Of burying: occultum efferre significat sub terram ferre, ponere, Paul. ex Fest. p. 205 Müll.—Hence, occultus (archaic orthogr. OQVOLTVS, S. C. Bacch.;

    scanned ŏccultus,

    Plaut. Trin. 3, 2, 39; 86; id. Capt. 1, 1, 15; cf. Brix, Trin. Einleit. p. 14 Ritschl ad Plaut. Trin. l. l. ed. 2), a, um, P. a., hidden, concealed, secret (freq. and class.;

    syn. abditus): hi saltem in occultis locis prostant, vos in foro ipso,

    Plaut. Curc. 4, 2, 21:

    res occultae et penitus abditae,

    Cic. N. D. 1, 19, 49:

    occultiores insidiae,

    id. Verr. 2, 1, 15, § 39:

    occultior atque tectior cupiditas,

    id. Rosc. Am. 36, 104:

    si quid erit occultius et reconditum,

    id. Fam. 11, 21, 5:

    cum res occultissimas aperueris in lucemque protuleris,

    id. Ac. 2, 19, 62:

    per occultos calles,

    Verg. A. 9, 383:

    via,

    id. ib. 3, 695:

    nota,

    Ov. A. A. 3, 630:

    sapor,

    Verg. G. 3, 397:

    crescit, occulto velut arbor aevo, Fama Marcelli,

    from an obscure, remote age, Hor. C. 1, 12, 45:

    res,

    i. e. the hidden laws of nature, Lucr. 1, 145; 424; Cic. Ac. 1, 4, 15 sq.; 2, 41, 127; id. Fin. 3, 11, 37; 4, 7, 18 al.:

    occulti miranda potentia fati,

    Juv. 7, 200.—
    b.
    Of persons, close, reserved, secret, not open:

    si me astutum et occultum lubet fingere,

    Cic. Fam. 3, 10, 8:

    ab occultis cavendum hominibus consultisque,

    Liv. 25, 16, 4; Tac. A. 6, 51.—With gen.:

    occultus odii,

    dissembling his hate, Tac. A. 4, 7.—
    (β).
    Occultus, adverbially for occulte, in secret, secretly (Tacitean):

    qui ejusmodi preces occulti illuderent,

    Tac. A. 3, 29; 4, 12:

    patris mei amicitias non occulti ferunt,

    id. ib. 4, 40.—
    C.
    Neutr. as subst.
    1.
    oc-culta, ōrum, plur., secret things or places, secrets:

    servi, quibus occulta creduntur,

    Cic. Cael. 23, 57:

    cui fervens Aestuat occultis animus semperque tacendis,

    Juv. 3, 50. —With gen.:

    occulta saltuum scrutari,

    Tac. A. 1, 61:

    occulta conjurationis retexere,

    id. ib. 15, 74:

    occulta cordis,

    Vulg. 1 Cor. 14, 25:

    hominum,

    id. Rom. 2, 16:

    ab occultis meis,

    from my secret sins, id. Psa. 18, 13.—
    2.
    Sing.: occultum, i, n., secrecy, only in adverb. phrases, in occulto; per occultum; ex occulto, in secret, secretly: SACRA IN OQVOLTOD NE QVIQVAM FECISE VELET, S. C. Bacch.: in occulto mussabant, Enn. Ann. ap. Paul. ex Fest. p. 144 Müll. (Ann. v. 185 Vahl.): Plaut. Trin. 3, 2, 86:

    stare in occulto,

    Cic. Clu. 28, 78: per occultum (post-Aug.), Tac. [p. 1252] A. 6, 7; 4, 71 fin.; 5, 4; Claud. Cons. Mall. Theod. 124:

    ex occulto,

    from a place of concealment, secret place, Ter. Eun. 4, 7, 17:

    Jugurtha ex occulto repente nostros invadit,

    Sall. J. 59, 2.—Hence, secretly:

    ex occulto intervenire,

    Cic. Clu. 16, 47.—Hence, adv., in three forms: occultē (class.), occultō (ante-class.), and occultim (post-class.), in concealment, in secret, secretly, privately.
    (α).
    Form occulte:

    neque id occulte fert,

    does not keep it secret, makes no secret of it, does not conceal it, Ter. Ad. 3, 2, 30:

    ea nunc occulte cuniculis oppugnatur,

    Cic. Agr. 1, 1, 1:

    proficisci,

    Caes. B. C. 1, 66:

    inter se constituere aliquid,

    id. B. G. 7, 83:

    labitur occulte,

    Ov. M. 10, 519:

    nec clam illud occulteque factum est,

    Plin. 36, 2, 2, § 6.—
    (β).
    Form occulto, Afran. ap. Charis. p. 186 P. (Com. Rel. v. 295 Rib.).—
    * (γ).
    Form occultim:

    reptare,

    Sol. 4.—
    b.
    Comp.:

    conari occultius,

    Cic. Deiot. 6, 18:

    erant praeterea complures paulo occultius consilii hujus participes,

    Sall. C. 17, 5: Quint. 9, 4, 21.— Sup.:

    quam potuit occultissime reliquas cohortes duxit,

    Caes. B. C. 3, 67:

    castra quam potest occultissime locat,

    Liv. 9, 2; Sall. J. 91, 3;

    for which maxime occulte,

    Sall. J. 35, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > occultum

  • 9 agmen

    agmĕn, ĭnis, n. [as if contr. from agimen, from ago; cf.: tegimen, tegmen, from tego].
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., a train, i. e. a collected multitude in motion or moving forwards; of things of any kind, but esp. (so most freq. in prose) of men or animals. —Of streams of water, motion, course, current: quod per amoenam urbem lent fluit agmine flumen, Enn. ap. Macr. S. 6, 4:

    inde super terras fluit agmine dulci,

    Lucr. 5, 272; cf. id. 6, 638; also,

    in imitation of Enn., Virg. and Val. Fl.: leni fluit agmine Thybris,

    Verg. A. 2, 782; cf. Val. Fl. 4, 721.—Of a train or succession of clouds:

    denso sunt agmine nubes,

    Lucr. 6, 100.—Of rain:

    immensum caelo venit agmen aquarum,

    body, mass, Verg. G. 1, 322 —Of atoms:

    agmine condenso naturam corporis explent,

    crowded into a compact mass, Lucr. 1, 607.—Of oars:

    agmine re morum ceieri,

    with quick plashing of oars, Verg. A. 5, 211.—Of a flock of birds: agmi ne magno. Corvorum. Verg. G. 1, 381.—Of a snake winding onwards:

    cum medii nexus extremaeque agmina caudae Solvuntur,

    Verg. G. 3, 424; cf. id. A. 2, 212.—Of clouds of dust following any thing in rapid motion, as men, animals, etc.:

    agmina cervi Pulverulenta,

    Verg. A. 4, 154.—And, as subst. concr., of birds turba Agminis aligeri, of the winged band, Verg A. 12, 249.—Of ants;

    frugilegas aspeximus agmine longo formi cas,

    Ov. M 7, 624; so id. ib. 7, 638.—Of the stars: diffugiunt stellae;

    quarum agmina cogit Lucifer,

    Ov. M. 2, 114; so id. ib. 11, 97 al.—Eap. of a company of persons, a multitude, troop, crowd, number, band:

    ut a Brundisic nsque Romam agmen perpetuum totius Italiae viderem,

    Cic. Pis. 22:

    magno senatorum agmine,

    Tac. H. 3, 55:

    ingens mulierum agmen,

    Liv. 2, 40:

    muliebre et miserabile agmen,

    Tac. A. 1, 40: numerosum agmen reorum, Plin Ep. 3, 9, and Tac. H. 4, 6: Eumenidum agmina, Verg A. 4, 469.—But particularly,
    B.
    The train, procession, march, progress of an army:

    de castris, de agminibus, etc., dicere,

    Cic. de Or. 1, 48, 210:

    ne miles gregarius in castris, neve in agmine servum aut jumentum haberet,

    Sall. J. 45, 2:

    pugnatum saepe directā acie, saepe in agminibus, saepe eruptionibus,

    Vell. 2, 47:

    effuso agmine abire,

    Liv. 44, 39:

    uno agmine victores cum victis in urbem irrupere,

    id. 2, 30;

    uno agmine persequentes,

    Vulg. Judith, 15, 4 al. —
    II.
    Transf., concr., an army, and properly considered as in motion, on the march (while exercitus is a disciplined army, and acies an army in battle-array) —As soon as the signal for marching was given, the Extraordinarii and the allies of the right wing, with their baggage, first put themselves in motion, then the legions, and last the allies of the left wing, with a part of the cavalry, which either rode behind the army, ad agmen claudendum or cogendum. to close the train, i. e. to keep it to gether or on the side in such an order (composito agmine, non itineri magis apto quam proelio) that it might be easily put into the line of battle, if the enemy ven tured to attack it; cf. Sall. J. 46, 6.—An army in close ranks was called agmen justum, Tac. H. 1, 68, or agmen pilatum, Serv. ad Verg. A. 12, 121—When there was no apprehension of the enemy, less care was taken for the protection of the army:

    agmine incauto, i. e. minus munito, ut inter pacatos, ducebat, sc. consul,

    Liv. 35, 4.—

    The order of march was, however, different, according to circumstances and the nature of the ground,

    Liv. 35, 4; 27, 28; and cf. Smith's Antiq.—Sometimes the army marched in the form of a square, agmen quadratum, with their baggage in the middle, so as to be in battle-array on meeting the enemy; hence agmen quadratum often means the same as acies triplex, an army formed in line of battle, only that the former indicates that they are on the march, and the latter that they are at rest.—Hence, like acies, with the epithet primum, the vanguard, Liv. 34, 28; Tac. Agr. 35:

    medium,

    the centre, Liv. 10, 41; Tac. H. 4, 22:

    extremum,

    Liv. 34, 28; Tac. H. 2, 100;

    or, novissimum,

    the rear, rearguard, Liv. 44, 33; so,

    extremi agminis,

    Vulg. Deut. 25, 18:

    ut inde agmine quadratc ad urbem accederet,

    marching in a square, Cic. Phil. 13, 8:

    pariter atque in conspectu hostium quadrato agmine incedere,

    Sall. J 100, 1; cf. id. ib. 46, 6, 7:

    Hannibal agmine quadrato amnem ingressus,

    Liv. 21, 5; se id. 31, 36; 37, 39:

    quadrato agmine velut in aciem irent,

    Curt. 5, 1, 19 al. —Sometimes, esp. in the poets in the plur., in gen. [p. 73] sense, = exercitus or copiae, an army, host, troops:

    huic tanto agmini dux defuit,

    Just. 12, 10:

    occidit Daci Cotisonis agmen,

    Hor. C. 3, 8, 18:

    agmina curru Proterit,

    Verg. A. 12, 329:

    barbarorum Claudius agmina diruit,

    Hor. C. 4, 14, 29; so id. S. 2, 1, 14; id. Epod. 17, 9; Ov. M. 3, 535; 5, 151, 161; 6, 423:

    Del agminum Israël,

    Vulg. 1 Reg. 17, 45:

    agmina ejus dispergam,

    ib. Ezech. 12, 14; 38, 6.—For military service, warfare:

    rudis agminum Sponsus,

    Hor. C. 3, 2, 9.—
    B.
    Trop.
    1.
    An army, troop, band, multitude:

    educenda dictio est ex hac domesticā exercitatione et umbratili medium in agmen, in pulverem, in clamorem, in castra, aciemque forensem,

    i. e. before the public, Cic. de Or. 1, 34, 157:

    e Brundisio usque Romam agmen perpetuum totius Italiae,

    an unbroken train, id. Pis. 22, 51:

    ingens mulierum agmen,

    Liv. 2, 40; 9, 17:

    agmina Eumenidum,

    Verg. A. 4, 469; 6, 572:

    agmina comitum,

    Ov. Tr. 14, 30:

    in angusto fidus comes agmine turbae,

    Tib. 1, 5, 63:

    numerosum agmen reorum,

    Plin. Ep. 3, 9:

    agmen occupationum,

    an army of, id. ib. 2, 8.—
    2.
    March, movement:

    agmina fati et volumina,

    Gell. 6, 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > agmen

  • 10 detego

    dē-tĕgo, xi, ctum, 3, v. a., to uncover, expose, lay bare (freq. in the Aug. per.).
    I.
    Lit.:

    ventus detexit villam,

    unroofed, Plaut. Rud. 1, 1, 3:

    aedem Junonis ad partem dimidiam,

    Liv. 42, 3:

    regiam Caci,

    Verg. A. 8, 241:

    juga montium detexerat nebula,

    Liv. 33, 7 et saep.:

    capite detecto,

    Suet. Caes. 57; cf. poet. transf. and in Gr. construction:

    caput puer detectus,

    Verg. A. 10, 133:

    faciem,

    Suet. Ner. 48:

    corpora,

    Tac. A. 13, 38:

    ossa,

    Suet. Caes. 81; Ov. M. 9, 169 et saep.:

    ensem strictum vagina,

    Sil. 13, 168; cf.

    ferrum,

    Luc. 3, 128:

    arma,

    Suet. Tib. 37:

    plagam (opp. celare),

    id. Oth. 11 et saep.: patefacta et detecta corpora, *Cic. Ac. 2, 38, 122.—
    B.
    In comic transf., to take off, remove:

    detegetur corium de tergo meo,

    Plaut. Ep. 1, 1, 63:

    haec illa est tempestas mea, mihi quae modestiam omnem Detexit, tectus qua fui (the figure being taken from buildings),

    id. Most. 1, 3, 7; cf. id. ib. 1, 2, 60.—
    II.
    Trop., to discover, disclose, reveal, betray, detect:

    nimis detegendo cladem nudandoque,

    Liv. 23, 5:

    insidias,

    id. 27, 16:

    consilium,

    id. 27, 45:

    mentem,

    Quint. 8 prooem. §

    20: animi secreta (with proferre mores),

    id. 11, 1, 30:

    latentem culpam,

    Ov. M. 2, 546 et saep.:

    mores se inter ludendum,

    Quint. 1, 3, 12:

    formidine detegi,

    Tac. H. 1, 81.

    Lewis & Short latin dictionary > detego

  • 11 supertego

    sŭper-tĕgo, xi, ctum, 3, v. a., to cover above, cover over:

    candidaque ossa super nigra favilla tegit (per tmesin),

    Tib. 3, 2, 10:

    vasa congestu culmorum et frondium,

    Col. 9, 14, 14:

    aliquid testa,

    Pall. Mart. 9, 3:

    me tunicā,

    App. M. 11, p. 263, 34:

    plures frondibus,

    Just. 43, 4, 6; Veg. Mil. 2, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > supertego

См. также в других словарях:

  • Raggaton — Reggaeton (auch Reggaetón oder in spanischer Schreibweise Reguetón) ist eine Musikrichtung, die sich aufbauend auf Reggae, Dancehall, Hip Hop, Merengue Hip Hop, lateinamerikanischen Musikrichtungen und Dance Musik entwickelt hat.… …   Deutsch Wikipedia

  • Reggaetón — Reggaeton (auch Reggaetón oder in spanischer Schreibweise Reguetón) ist eine Musikrichtung, die sich aufbauend auf Reggae, Dancehall, Hip Hop, Merengue Hip Hop, lateinamerikanischen Musikrichtungen und Dance Musik entwickelt hat.… …   Deutsch Wikipedia

  • Regueton — Reggaeton (auch Reggaetón oder in spanischer Schreibweise Reguetón) ist eine Musikrichtung, die sich aufbauend auf Reggae, Dancehall, Hip Hop, Merengue Hip Hop, lateinamerikanischen Musikrichtungen und Dance Musik entwickelt hat.… …   Deutsch Wikipedia

  • Reguetón — Reggaeton (auch Reggaetón oder in spanischer Schreibweise Reguetón) ist eine Musikrichtung, die sich aufbauend auf Reggae, Dancehall, Hip Hop, Merengue Hip Hop, lateinamerikanischen Musikrichtungen und Dance Musik entwickelt hat.… …   Deutsch Wikipedia

  • Fast & Furious — Filmdaten Deutscher Titel Fast Furious – Neues Modell. Originalteile. Originaltitel Fast Furious 4 …   Deutsch Wikipedia

  • List of Latin words with English derivatives — This is a list of Latin words with derivatives in English (and other modern languages). Ancient orthography did not distinguish between i and j or between u and v. Many modern works distinguish u from v but not i from j. In this article both… …   Wikipedia

  • Wort — 1. A guids Woat pfint a guids Oat. (Steiermark.) – Firmenich, II, 767, 73. 2. A güt Wort bringt a güte Äntver (Antwort). (Warschau. Jüd. deutsch.) Freundliches Entgegenkommen gewinnt die Herzen. 3. Allen Worten ist nicht zu glauben. – Henisch,… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Luny Tunes — Infobox Musical artist Name = Luny Tunes Img capt = Background = group or band Birth name = Origin = Dominican Republic Genre = Reggaeton Years active = 2001–present Label = Mas Flow Inc. Universal Music Latino Associated acts = Noriega, Tainy,… …   Wikipedia

  • noga — 1. pot. Brać, wziąć nogi za pas «szybko uciekać, uciec»: Uratował go nalot niemiecki, bo ludziska rozbiegli się w popłochu, a szpieg wziął nogi za pas i nikt go tu więcej nie widział. R. Antoszewski, Kariera. 2. Być gdzieś jedną nogą a) «mieć… …   Słownik frazeologiczny

  • Liste de locutions latines — Cet article contient une liste de locutions latines présentée par ordre alphabétique. Pour des explications morphologiques et linguistiques générales, consulter l article : Expression latine. Sommaire  A   B … …   Wikipédia en Français

  • mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»