pełnomocnictwo

См. также в других словарях:

• pełnomocnictwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. pełnomocnictwowie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} upoważnienie wydane przez mocodawcę jakiejś osobie, uprawniające ją do prowadzenia w jego zastępstwie określonych spraw,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pełnomocnictwo — n III, Ms. pełnomocnictwowie; lm D. pełnomocnictwonictw 1. «prawo prowadzenia w czyimś zastępstwie pewnych spraw lub w ogóle działania w czyimś imieniu na podstawie upoważnienia wydanego przez mocodawcę; plenipotencja» Formalne, urzędowe… …   Słownik języka polskiego

• mandat — m IV, D. u, Ms. mandatacie; lm M. y 1. «pełnomocnictwo udzielone osobie sprawującej funkcję pochodzącą z wyboru; czynności, obowiązki z tym związane; miejsce przyznane lub osiągnięte w wybieranym organie, zwłaszcza: miejsce posła w parlamencie»… …   Słownik języka polskiego

• mandatariusz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) 1. «osoba mająca mandat pełnomocnictwo do pełnienia jakiegoś urzędu obywatelskiego (szczególnie posła); pełnomocnik» 2. «państwo mające mandat pełnomocnictwo do administrowania terytorium mandatowym» 3. hist. «w… …   Słownik języka polskiego

• upoważnienie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. upoważnić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}upoważnienie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. upoważnienieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} pełnomocnictwo umożliwiające… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• blanco — [wym. blanko] ndm tylko w wyrażeniu: Podpisać coś in blanco, podpis in blanco «podpisać coś, np. pełnomocnictwo, formularz, upoważnienie, weksel itp., co nie jest wypełnione, sformułowane; podpis na czystym papierze, formularzu itp., który… …   Słownik języka polskiego

• dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… …   Słownik języka polskiego

• komisyjny — komisyjnyni «odnoszący się do komisji zespołu osób, zwłaszcza dokonywany w komisji lub przez komisję; tworzący komisję» Zebranie komisyjne. Egzamin komisyjny. Pełnomocnicy komisyjni. Komisyjne otwarcie sklepu. * Listy komisyjne «dokument… …   Słownik języka polskiego

• konsularny — konsularnyni «odnoszący się do konsula lub konsulatu» Placówka konsularna. Służba konsularna. Korpus konsularny. Konwencje konsularne. ∆ Paszport konsularny «paszport wydawany przez polskie urzędy konsularne zamieszkałym za granicą obywatelom… …   Słownik języka polskiego

• patent — m IV, D. u, Ms. patentncie; lm M. y 1. «akt przyznający osobie fizycznej lub prawnej własność i prawo wyłącznego korzystania z wynalazku przez określony czas» Patent na maszynę, na wynalazek. Starać się o patent. Otrzymać, uzyskać, zdobyć patent …   Słownik języka polskiego

• pełnomocnik — m III, DB. a, N. pełnomocnikkiem; lm M. pełnomocnikicy, DB. ów «osoba upoważniona przez mocodawcę do działania w jego imieniu, w jego zastępstwie, mająca na to pełnomocnictwo; plenipotent» Pełnomocnik stron w sprawie cywilnej. Być czyimś… …   Słownik języka polskiego