Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

paupertas

  • 141 metior

    mētĭor, mensus (post-class. metītus, Dig. 32, 1, 52), 4, v. dep. [Sanscr. ma, to measure; cf. Gr. me-tron, Lat. modus], to measure, mete (lands, corn); also, to measure or mete out, to deal out, distribute by measure (class.).
    I.
    Lit.:

    metiri agrum,

    Cic. Fam. 9, 17, 2:

    frumentum,

    id. Verr. 2, 3, 83, § 192:

    sol, quem metiri non possunt,

    id. Ac. 2, 41, 128:

    magnitudinem mundi,

    id. Off. 1, 43, 154: nummos, to measure one's money, i. e. to have a great abundance of it, Hor. S. 1, 1, 95:

    nummos modio,

    Petr. S. 37:

    se ad candelabrum,

    id. ib. 75:

    pedes syllabis,

    to measure by syllables, Cic. Or. 57, 194:

    frumentum militibus metiri,

    Caes. B. G. 1, 16:

    cum exercitu frumentum metiri oporteret,

    id. ib. 1, 23;

    7, 71: Caecubum,

    Hor. Epod. 9, 36:

    quis mensus est pugillo aquas?

    Vulg. Isa. 40, 12:

    tantus acervus fuit, ut metientibus dimidium super tres modios explesse, sint quidam auctores,

    Liv. 23, 12.—
    B.
    Poet. transf., to measure a distance, i. e. to pass, walk, or sail through or over, to traverse:

    Sacram metiente te viam (of the measured pace of a proud person),

    Hor. Epod. 4, 7:

    aequor curru,

    to sail through, Verg. G. 4, 389:

    aquas carinā,

    Ov. M. 9, 446:

    tu, cursu, dea menstruo metiens iter annuom,

    to go through complete, Cat. 34, 17:

    instabili gressu metitur litora cornix,

    Luc. 5, 556.—Also absol.:

    quin hic metimur gradibus militariis,

    to walk, Plaut. Ps. 4, 4, 11.—
    II.
    Trop., to measure, estimate, judge one thing by another; also simply to measure, estimate, judge of, set a value on a thing.
    (α).
    With abl. of the standard of comparison, or the means of judgment:

    sonantia metiri auribus,

    Cic. Or. 68, 227:

    oculo latus,

    Hor. S. 1, 2, 103:

    omnia quaestu,

    by profit, Cic. Phil. 2, 43, 111:

    qui nihil alterius causa faciet et metietur suis commodis omnia,

    id. Leg. 1, 14, 41:

    vides igitur, si amicitiam sua caritate metiare, nihil esse praestantius,

    id. Fin. 2, 26, 85:

    vim eloquentiae sua facultate non rei natura,

    id. Opt. Gen. Or. 4, 10:

    omnia voluptate,

    id. Fam. 7, 12, 2:

    studia utilitate,

    Quint. 12, 11, 29:

    magnos homines virtute, non fortuna,

    Nep. Eum. 1:

    usum pecuniae non magnitudine, sed ratione,

    Cic. Att. 14:

    officia utilitate,

    Lact. 6, 11, 12:

    odium in se aliorum suo in eos metiens odio,

    Liv. 3, 54:

    pericula suo metu,

    Sall. C. 31, 2:

    peccata vitiis,

    Cic. Par. 3, 1, 20:

    aetatem nostram non spatio senectutis, sed tempore adulescentiae,

    Quint. 12, 11, 13.—
    (β).
    With ex (very rare):

    fidelitas, quam ego ex mea conscientiā metior,

    Cic. Fam. 10, 4, 2: ex eo, quantum cuique satis est, metiuntur homines divitiarum modum, id. Par. 6, 1, 14.—
    (γ).
    With ad:

    nec se metitur ad illum quem dedit haec (paupertas) posuitque modum,

    i. e. accommodates herself, Juv. 6, 358.—
    (δ).
    Absol. (post-Aug.):

    metiri ac diligenter aestimare vires suas,

    Quint. 6, 1, 45:

    pondera sua,

    Mart. 12, 100, 8:

    sua regna,

    Luc. 8, 527. —
    (ε).
    With quod:

    quanto metiris pretio, quod, etc.,

    Juv. 9, 72.—
    B.
    To traverse. go over, pass through:

    late Aequora prospectu metior alta meo,

    Ov. H. 10, 28:

    tot casus, tot avia,

    Val. Fl. 5, 476:

    jamque duas lucis partes Hyperione menso,

    Ov. M. 8, 564.—
    C.
    To measure out, deal to any one, treat one well or ill:

    mensurā quā mensi fueritis, remetietur vobis,

    Vulg. Luc. 6, 38; cf. id. Matt. 7, 2.
    In pass.
    signif., to be measured:

    agri glebatim metiebantur,

    Lact. Mort. Persec. 23, 2:

    an sol pedis unius latitudine metiatur,

    Arn. 2, 86.— Part. perf.: mensus, a, um, measured off:

    mensa spatia conficere,

    Cic. N. D. 2, 27, 69.—As subst.:

    bene mensum dabo,

    good measure, Sen. Q. N. 4, 4, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > metior

См. также в других словарях:

  • Paupertas — (gr. Penĭa), Armuth, Personification derselben, dargestellt in zerrissenem Kleide, mattem Gesicht, an der Hand ein bleiches, abgemagertes Kind führend, od. neben ihr ein zerbrochener Wagen, dabei ein dürres Zugthier …   Pierer's Universal-Lexikon

  • paupertas — index poverty Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • PAUPERTAS — Dea, quam Aristophan, in Pluto, Πενίαν vocat ac describit. A Gadaraeis summa in veneratione habita est, quod crederetur artes invenisse, industriam, et hominum ingenia acere, Arrianus. Hanc ore pallidô, Furiae similem, nisi quod facem non… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Paupertas omnes artes perdocet, ubi quem attigit. — См. Бедность учит, а счастье портит …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Paupertas impulit audax… — См. Нужда скачет и пляшет, нужда и песеньки поет …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Paupertas omnis artis perdocet, ubi quem attigit. — См. Нужда скачет и пляшет, нужда и песеньки поет …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Nil habet infelix paupertas durius in se… — См. Бедность не порок …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • ПАУПЕРТАТА —    • Paupertas,          см. Penia, Пения …   Реальный словарь классических древностей

  • Armuth — 1. An die Armuth will jedermann die Schuhe wischen. – Weisheit, 5; Schonheim, P, 8. Riehl hat in seiner Schrift Deutsche Arbeit den vierten Abschnitt dem Lobe der Armuth gewidmet und dabei auch eine Anzahl hierhergehörender Sprichwörter behandelt …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • pauvreté — [ povrəte ] n. f. • poverte XI e; lat. paupertas, atis; de pauper → pauvre 1 ♦ État d une personne qui manque de moyens matériels, d argent; insuffisance de ressources. ⇒ besoin, dénuement, gêne, indigence, nécessité, paupérisme, privation; fam.… …   Encyclopédie Universelle

  • paupertate — PAUPERTÁTE s.f. (livr.) Stare de extremă sărăcie în care se află cineva; pauperism. ♢ (Ieşit din uz) Act (sau certificat) de paupertate = act (sau certificat) prin care se atestă că o persoană nu posedă bunuri impozabile. [var.: pauperitáte s.f.] …   Dicționar Român

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»