-
141 metior
mētĭor, mensus (post-class. metītus, Dig. 32, 1, 52), 4, v. dep. [Sanscr. ma, to measure; cf. Gr. me-tron, Lat. modus], to measure, mete (lands, corn); also, to measure or mete out, to deal out, distribute by measure (class.).I.Lit.:B.metiri agrum,
Cic. Fam. 9, 17, 2:frumentum,
id. Verr. 2, 3, 83, § 192:sol, quem metiri non possunt,
id. Ac. 2, 41, 128:magnitudinem mundi,
id. Off. 1, 43, 154: nummos, to measure one's money, i. e. to have a great abundance of it, Hor. S. 1, 1, 95:nummos modio,
Petr. S. 37:se ad candelabrum,
id. ib. 75:pedes syllabis,
to measure by syllables, Cic. Or. 57, 194:frumentum militibus metiri,
Caes. B. G. 1, 16:cum exercitu frumentum metiri oporteret,
id. ib. 1, 23;7, 71: Caecubum,
Hor. Epod. 9, 36:quis mensus est pugillo aquas?
Vulg. Isa. 40, 12:tantus acervus fuit, ut metientibus dimidium super tres modios explesse, sint quidam auctores,
Liv. 23, 12.—Poet. transf., to measure a distance, i. e. to pass, walk, or sail through or over, to traverse:II.Sacram metiente te viam (of the measured pace of a proud person),
Hor. Epod. 4, 7:aequor curru,
to sail through, Verg. G. 4, 389:aquas carinā,
Ov. M. 9, 446:tu, cursu, dea menstruo metiens iter annuom,
to go through complete, Cat. 34, 17:instabili gressu metitur litora cornix,
Luc. 5, 556.—Also absol.:quin hic metimur gradibus militariis,
to walk, Plaut. Ps. 4, 4, 11.—Trop., to measure, estimate, judge one thing by another; also simply to measure, estimate, judge of, set a value on a thing.(α).With abl. of the standard of comparison, or the means of judgment:(β).sonantia metiri auribus,
Cic. Or. 68, 227:oculo latus,
Hor. S. 1, 2, 103:omnia quaestu,
by profit, Cic. Phil. 2, 43, 111:qui nihil alterius causa faciet et metietur suis commodis omnia,
id. Leg. 1, 14, 41:vides igitur, si amicitiam sua caritate metiare, nihil esse praestantius,
id. Fin. 2, 26, 85:vim eloquentiae sua facultate non rei natura,
id. Opt. Gen. Or. 4, 10:omnia voluptate,
id. Fam. 7, 12, 2:studia utilitate,
Quint. 12, 11, 29:magnos homines virtute, non fortuna,
Nep. Eum. 1:usum pecuniae non magnitudine, sed ratione,
Cic. Att. 14:officia utilitate,
Lact. 6, 11, 12:odium in se aliorum suo in eos metiens odio,
Liv. 3, 54:pericula suo metu,
Sall. C. 31, 2:peccata vitiis,
Cic. Par. 3, 1, 20:aetatem nostram non spatio senectutis, sed tempore adulescentiae,
Quint. 12, 11, 13.—With ex (very rare):(γ).fidelitas, quam ego ex mea conscientiā metior,
Cic. Fam. 10, 4, 2: ex eo, quantum cuique satis est, metiuntur homines divitiarum modum, id. Par. 6, 1, 14.—With ad:(δ).nec se metitur ad illum quem dedit haec (paupertas) posuitque modum,
i. e. accommodates herself, Juv. 6, 358.—Absol. (post-Aug.):(ε).metiri ac diligenter aestimare vires suas,
Quint. 6, 1, 45:pondera sua,
Mart. 12, 100, 8:sua regna,
Luc. 8, 527. —With quod:B.quanto metiris pretio, quod, etc.,
Juv. 9, 72.—To traverse. go over, pass through:C.late Aequora prospectu metior alta meo,
Ov. H. 10, 28:tot casus, tot avia,
Val. Fl. 5, 476:jamque duas lucis partes Hyperione menso,
Ov. M. 8, 564.—To measure out, deal to any one, treat one well or ill:► In pass.mensurā quā mensi fueritis, remetietur vobis,
Vulg. Luc. 6, 38; cf. id. Matt. 7, 2.signif., to be measured:agri glebatim metiebantur,
Lact. Mort. Persec. 23, 2:an sol pedis unius latitudine metiatur,
Arn. 2, 86.— Part. perf.: mensus, a, um, measured off:mensa spatia conficere,
Cic. N. D. 2, 27, 69.—As subst.:bene mensum dabo,
good measure, Sen. Q. N. 4, 4, 1.
См. также в других словарях:
Paupertas — (gr. Penĭa), Armuth, Personification derselben, dargestellt in zerrissenem Kleide, mattem Gesicht, an der Hand ein bleiches, abgemagertes Kind führend, od. neben ihr ein zerbrochener Wagen, dabei ein dürres Zugthier … Pierer's Universal-Lexikon
paupertas — index poverty Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
PAUPERTAS — Dea, quam Aristophan, in Pluto, Πενίαν vocat ac describit. A Gadaraeis summa in veneratione habita est, quod crederetur artes invenisse, industriam, et hominum ingenia acere, Arrianus. Hanc ore pallidô, Furiae similem, nisi quod facem non… … Hofmann J. Lexicon universale
Paupertas omnes artes perdocet, ubi quem attigit. — См. Бедность учит, а счастье портит … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
Paupertas impulit audax… — См. Нужда скачет и пляшет, нужда и песеньки поет … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
Paupertas omnis artis perdocet, ubi quem attigit. — См. Нужда скачет и пляшет, нужда и песеньки поет … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
Nil habet infelix paupertas durius in se… — См. Бедность не порок … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
ПАУПЕРТАТА — • Paupertas, см. Penia, Пения … Реальный словарь классических древностей
Armuth — 1. An die Armuth will jedermann die Schuhe wischen. – Weisheit, 5; Schonheim, P, 8. Riehl hat in seiner Schrift Deutsche Arbeit den vierten Abschnitt dem Lobe der Armuth gewidmet und dabei auch eine Anzahl hierhergehörender Sprichwörter behandelt … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
pauvreté — [ povrəte ] n. f. • poverte XI e; lat. paupertas, atis; de pauper → pauvre 1 ♦ État d une personne qui manque de moyens matériels, d argent; insuffisance de ressources. ⇒ besoin, dénuement, gêne, indigence, nécessité, paupérisme, privation; fam.… … Encyclopédie Universelle
paupertate — PAUPERTÁTE s.f. (livr.) Stare de extremă sărăcie în care se află cineva; pauperism. ♢ (Ieşit din uz) Act (sau certificat) de paupertate = act (sau certificat) prin care se atestă că o persoană nu posedă bunuri impozabile. [var.: pauperitáte s.f.] … Dicționar Român